ขวางปืนกามเทพ ตอนที่ ๗{แตกประเด็นจาก W11142911}

ไพลินนั่งนิ่ง ดวงตามองภาพตรงหน้าไม่ขยับไปไหน ภาวนาให้ภาพที่เห็นเป็นฝันร้าย

ท่ามกลางการจราจรติดขัดริมแม่น้ำเจ้าพระยา กลางสี่แยกไฟแดง เพื่อนของหล่อนเพิ่งถูกยิงกลางขมับเข้าจังๆ โดยที่หญิงสาวติดอยู่ในรถอีกคัน ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้เลย

ปืนของลูดัสไม่ได้ฆ่านวลปราง เพื่อนรักของหล่อนแค่ผงะเอนไปข้างหนึ่ง ก่อนจะเอนร่างลงซบกับเบาะรถแล้วหลับไป สิ่งที่จะตามมาต่างหากที่น่ากลัว ต่อจากนี้ หัวใจของนวลปรางจะเต็มไปด้วยความรัก ความรักที่แข่งขันและแย่งชิง ความรักที่โชคชะตาหยิบยื่นมาให้พร้อมกับความตายที่รออยู่เบื้องหน้า

หญิงสาวถูกหลอก ท่าทางเป็นมิตรและบุคลิกน่าไว้ใจของสตอร์คจะเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ ไพลินแน่ใจว่าสตอร์คถูกส่งมาเผื่อล่อลวงให้หล่อนสับสน หลงทาง เสียสมาธิ เปิดโอกาสให้นายกามเทพตัวดีจัดการฆาตกรรมเพื่อนรักของหล่อนอย่างเลือดเย็น

"นาย..." ไพลินสะบัดหน้าไปทางที่นั่งคนขับ ที่ที่สตอร์เคนั่งอยู่ หากหญิงสาวไม่ได้กล่าวหาและโวยวายใส่เด็กหนุ่มสมความตั้งใจ เพราะหันไปสบตากับคุณลุงโชเฟอร์แทน คุณคนขับเห็นสายตาหล่อนแล้วคอย่น

"เป็นไรเนี่ยคุณ ตาดุจัง ทนหน่อยสิ รถมันติดผมก็รู้" คุณลุงหัวล้านบ่นตอบ ทำเอาไพลินอึ้งไปนิดหนึ่งก่อนสะบัดหน้าไปทางอื่น นี่หญิงสาวจะทำยังไงดี จะห้ามเพื่อนยังไง ไม่ให้นวลปรางต้องเจอชะตากรรมที่โหดร้าย มือหล่อนเย็นจัด ใจเต้นถี่ นึกแค้นกามเทพเด็กหนุ่มขึ้นมากะทันหัน

หนอยแน่... ไอ้เด็กหงอก หญิงสาวแช่งชักในใจ เทพแห่งความรักทุกคนนี่เล่ห์เหลี่ยมชั้นเชิงซับซ้อนกันทั้งนั้น พี่น้องถอดแบบออกมาเหมือนกันไม่มีผิด ใครนะคิดออกแบบให้ผู้ชายพวกนี้เป็นกามเทพ โลกของเรื่องรักๆ ใคร่ๆ มันถึงได้บิดเบี้ยวขนาดนี้

หญิงสาวยัดเงินใส่มือโชเฟอร์พอดีกับค่ามิเตอร์แล้วเหวี่ยงตัวออกจากที่นั่ง การจราจรยังติดขัดอยู่เพราะฉะนั้นไพลินจึงทำได้ไม่มีปัญหา ร่างเล็กจ้ำไปเคาะกระจกฝั่งคนขับของลูดัสด้วยท่าทางเอาเรื่องท่ามกลางสายตาของคนมองนับร้อยบนถนนข้ามแม่น้ำเจ้าพระยากันเลยทีเดียว

กระจกรถเลื่อนลงช้าๆ อวดดวงหน้าคมสันที่เย้ยเยาะ ท้าทาย แว่นตาดำถูกยกไปคาดหมิ่นๆ บนหน้าผากขณะที่ลูดัสสบตามองหญิงสาวด้วยดวงตาสีทองเจิดจ้า “มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ คนเก่ง”

“คุณ... แกยิงเพื่อนฉัน ” ไพลินประกาศ

“มีข้อมูลอะไรใหม่ๆ ไหม” คิ้วคมเข้มเลิกขึ้นเป็นคำถาม

“แกทำแบบนี้ไปทำไม” ไพลินแทบกรี๊ด รู้สึกถึงเรื่องเครียด หนักหน่วงเหมือนหมึกแผ่กระจายไปตามท้องของตัวเอง เข่าหล่อนเบาหวิวเหมือนวุ้น แม้จะรู้ว่าเพื่อนรักจะยังไม่ตาย... แต่ก็แค่ ยังไม่ตายในตอนนี้

“ผมเชื่อว่าผมนัดคุณทานข้าวเมื่อเที่ยงเพื่อชี้แจงเรื่องนี้ไปแล้วนะ ทำไมหัวช้าจริงคุณ” ชายหนุ่มทำเสียงต่ำเหมือนดุ แต่นัยน์ตาสีทองยังระยับพร่าง ยียวนกันเป็นที่สุด “เป็นพนักงานบริการลูกค้าประสาอะไร ลูกค้าเรียกไปบรีฟงานตอนบ่าย ตกเย็นลืมซะแล้ว”

รถขยับไปข้างหน้านิดหนึ่งทำให้หญิงสาวต้องขยับตัวตามอย่างระมัดระวัง เสียงแตรรถคันข้างหลังส่งมาเตือนว่าหล่อนกำลังล้ำเลน และถ้าไม่รีบขยับไปให้พ้นๆ คงไม่เว้นโดนรถเฉี่ยว

“แกกำลังจะพายายปรางไปพบคนที่ก่อเรื่องนี้ใช่ไหม” หญิงสาวถามเสียงกร้าว มือเกาะหน้าต่างรถสปอร์ตสีดำแวววาวของชายหนุ่มแน่น ดวงตาของหล่อนสานสบดวงตาสีทองที่จ้องมาไม่กะพริบ ความโกรธเกรี้ยวของหล่อนเหมือนยิ่งสุมไฟสะท้อนแสงของแววตานั้นให้แพรวพราว... ลูดัสกำลังสนุกกับเกมนี้มากทีเดียว

ทั้งหมดที่หญิงสาวเห็นก็คือมือใหญ่ที่เลื่อนแว่นตาดำลงมาบดบังดวงตาคู่นั้น ไหล่หนาที่ยักขึ้นกับริมฝีปากที่บิดเป็นทรงน่าเกลียด ก่อนที่หน้าต่างรถจะค่อยๆ เลื่อนขึ้นช้าๆ ดันนิ้วหล่อนไป เกือบหนีบนิ้วหล่อนติดกับขอบหน้าต่างจนหญิงสาวต้องสะบัดมือหนี

ไฟเขียวมาได้ตรงจังหวะเหมือนเทพเจ้ารังสรรค์ รถคันสีดำสวยและคันอื่นๆ พุ่งทะยานผ่านไพลินไปอย่างน่าหวาดเสียว เสียงแตรดังระงมโหวกเหวก ภาพนั้นเลือนราง หญิงสาวรู้สึกถึงรถยนต์ รถประจำทาง และมอเตอร์ไซค์ที่เฉี่ยวผ่านเส้นผม กระเป๋า กระโปรงของหล่อน ควันไอเสียร้อนจัดผ่านเรียวขา

ก่อนที่หญิงสาวจะรู้สึกถึงมืออุ่นๆ ที่จับแขน ดึงเข้าไปให้หล่อนนั่งในรถแล้วปิดประตูตามปัง


“น่าสนใจมาก การปะทะเมื่อกี้น่าสนใจจริงๆ” รถคันใหม่ กลิ่นใหม่ ไม่เคยนั่ง เบาะและคอนโซลทาสีชมพูหวาน ไพลินมองกระจกส่องหลังก็พบตุ๊กตาคิตตี้ถือช่อดอกไม้สีขาวนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ตรงเบาะผู้โดยสาร พอหันมาตรงที่นั่งคนขับก็พบเด็กหนุ่มฝรั่งผมขาวละเอียดนั่งอยู่ ดวงตาเหลือบมามองอย่างพินิจพิจารณา รอยยิ้มแตะแต้มเรียวปาก “พี่หนูลินเก่งมากครับ”

“ไปให้พ้น ฉันไม่อยากพูดกับพวกฆาตกร” หญิงสาวตวาด น้ำตารื้นและหางเสียงสั่นเมื่อตระหนักถึงสิ่งที่หล่อนไม่อาจหยุดยั้ง “ทำไมต้องเป็นยายปรางด้วย ทำไมถึงต้องเป็นเพื่อนฉัน”

“ไม่ว่าคนหรือเทพเจ้า ไม่สามารถเปลี่ยนโชคชะตาได้หรอก” สตอร์เคพูด น้ำเสียงปลอบโยน หากไม่ละสายตาจากท้องถนนในรถที่พุ่งตามรถสีดำไปติดๆ “สิ่งที่พี่หนูลินได้ยิน ได้ฟัง ก็เหมือนการอ่านหนังสือ ถึงพี่หนูลินจะต้องการบอกคนเขียนว่าไม่ชอบเรื่องที่อ่านเท่าไหร่ หนังสือเล่มนั้นก็ตีพิมพ์ออกไปแล้วทั้งนั้น”

“อย่ามาพูดนั่นพูดนี่นะ” ไพลินขัด “ถ้านายไม่เชื่อว่าฉันจะเปลี่ยนโชคชะตาได้ แล้วนายจะขับรถพาฉันตามปรางไปทำไมล่ะ”

รอยยิ้มจุดขึ้นบนนวลแก้มกระจ่างตาของหนุ่มน้อย ดวงตาของเขาฉายเลื่อมมุกพร่างพราว “เพราะเราเป็นเพื่อนกันครับ และผมเคารพคนที่ให้ความสำคัญต่อเพื่อนเสมอ”

รถสีดำเงาวาวหักเลี้ยวกะทันหันไปยังทางด่วนที่มีรถน้อยกว่า สตอร์เคหักตามอย่างรวดเร็ว เขาทิ้งช่วงห่างจากลูดัสไปประมาณสองช่วงรถ และปาดซ้ายปาดขวาตามรถคันหรูไปอย่างคล่องแคล่ว ตุ๊กตาแมวเหมียวบนรถกลิ้งไปกลิ้งมาประท้วง หากไพลินไม่ได้หยุดคิดถึงเหล่าของเล่นเลย ดวงใจพุ่งตรงไปอยู่บนรถคันหน้า

ถึงไม่รู้ว่าตามไปแล้วจะเป็นอย่างไร ก็ขอเถิด ขอให้ทัน

รถคันสีดำจอดสนิทที่ฟุตบาทข้างโรงแรมแห่งหนึ่ง พอดีกับที่รถคันเล็กพุ่งปราดเข้ามาจอด ไพลินถลาลงไปทันเวลาที่ลูดัสส่งมือใหญ่ให้นวลปรางจูงจับอย่างสุภาพบุรุษ เขาเลิกคิ้วเล็กน้อยราวกับประหลาดใจที่พบหล่อน

“คุณไพลิน” ชายหนุ่มว่าเหมือนประหลาดใจ พินิจภาพหญิงสาวที่ผมกระเซิง เสื้อผ้ายับและชุ่มเหงื่อ หน้ามันคลุ้งกลิ่นไอเสีย ผู้ยืนจังก้ามองเขาอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะประคองหญิงสาวอีกคนออกมาแล้วปิดประตูรถหรู หญิงสาวคนที่... เรียบนิ้งไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว รอยช้ำบนใบหน้าเลือนรางจนหายไปแล้วอย่างน่าอัศจรรย์ นวลปรางดูผุดผาดงดงามกว่าปกติด้วยซ้ำไป “บังเอิญจังนะที่ได้มาพบกัน ภาษาของคุณเรียกว่าอะไรน้า พรลิขิต... ไม่สิ พรหมลิขิตใช่ไหม” แม้น้ำเสียงสุภาพ แต่ดวงตายั่วเย้ากันอยู่ในที

“ปราง ฟังฉันก่อน เรามีเรื่องต้องพูดกัน” ไพลินพยายามว่า ดวงตาหล่อนอ้อนวอน วอนให้เพื่อนรักของหล่อนนึกถึงความรักของเพื่อน รักที่มีให้กันตลอดมา

หากในดวงตาของนวลปราง ไพลินเห็นความรักอีกแบบ ความรักที่ประจุไปด้วยความหวัง ความท้าทาย ทุกอย่างเป็นดั่งเกมสนุกสนาน เย้ายวน อันตราย

“ไม่มีอะไรที่ฉันจะต้องพูดกับคนแพ้อย่างแกหรอก หนูลิน” นวลปรางว่า ก่อนหันไปทิ้งตาให้ชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทเนี้ยบกริบอย่างท้าทาย “ไปกันเถอะค่ะ คุณลูดัส” มือเรียวบางแตะแขนเขา เตรียมก้าวออกไป ไพลินรู้ว่า หากหล่อนปล่อยเพื่อนไปตอนนี้ หล่อนจะต้องเสียนวลปรางไปตลอดกาล

“ปราง” หญิงสาวว่า ผลักลูดัสไปข้างหนึ่ง ประหลาดใจนิดหน่อยที่ชายหนุ่มก้าวออกไปง่ายดายเหมือนจงใจ ไพลินคว้ามือเพื่อน รั้งให้หันกลับมาพูดกันดีๆ บางทีหล่อนอาจจะทำลายมนต์สะกดของลูดัสให้กับเพื่อนรักได้

นวลปรางอยู่บนส้นสูง เดิมนั้นเดินเกาะลูดัสเป็นหลัก เมื่อชายหนุ่มร่างสูงก้าวถอยออกไป และถูกใครฉุดที่ข้อมือแรงๆ หญิงสาวก็เซถลาล้ม

หน้านวลสวยคงช้ำ ศอกและเข่าของหญิงสาวคงถลอก ชุดงามคงเปื้อนฝุ่น

หากไม่มีใครเดินเข้ามาใช้ตัวรับได้ทันท่วงที

ไพลินได้แต่ตะลึงมองภาพที่เห็น ที่เขาว่ากามเทพวางฉาก กำหนดกะเกณฑ์ วางแบบแผนและสถานการณ์ของรัก หญิงสาวไม่เคยเชื่อ จนวันนี้ได้มาเป็นหนึ่งในเครื่องมือของกามเทพสองพี่น้องในการทำให้คู่รักสองคนมาพบกัน หล่อนได้แต่นิ่งมองภาพนั้นเต็มตา

ภาพงามราวกับฝัน เมื่อชายหนุ่มร่างสันทัด โปร่งเพรียว หน้าตาหล่อคมคาย นอนทาบทับกับเพื่อนของหล่อนบนพื้นถนน กอดประคองไว้แนบอกเพื่อปกป้องนวลปรางจากอันตราย เนื้อแนบชิดจนทั้งคู่คงรู้สึกได้ถึงหัวใจเต้น ดวงตาคมสานสบดวงตาโตใส และในขณะนั้นไพลินรู้ นวลปรางได้พบสิ่งที่ผู้หญิงหลายคนใช้เวลาทั้งชีวิตก็หาไม่มีวันเจอ เนื้อคู่ที่สวรรค์ส่งมา

คงจะดีหากผู้ชายคนนี้จะไม่ได้ครอบครองอีกตำแหน่งสำหรับนวลปราง

... ตำแหน่งเพชฌฆาตที่จะปลิดชีวิตหล่อน

จากคุณ	: คมลิขิต
เขียนเมื่อ	: 5 ต.ค. 54 18:32:34