นิยายเรื่องแรกในชีวิต 'ฉันหรือเธอ..ใครเผลอใจ'

ความเดือนเนื้อร้อนใจของคนที่นั่งอยู๋ข้างนอกห้อง ICU ยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ สายตาอันแดงกร่ำของหญิงผู้เป็นแม่ของคนป่วยในห้องมองลูกชายของตนเป็นระยะ ๆ แม้ว่าตัวเธอและลูกชายจะกั้นกันอยู่แค่กระจกใส ๆ แต่ใจของหล่อนก็เคลื่อนย้ายไปอยู่ใกล้ ๆ ลูกชายในห้องเสียแล้ว หล่อนส่งกำลังใจให้ลูกชายเต็มที่

เมื่อคุณหมอสาวเดินออกมา ทุกคนที่อยู๋ที่นั่นต่างวิ่งกรูเข้ามาหา

"พี่ชายผมเป็นยังไงบ้าง" เสียงผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ไร้หางเสียง บ่งบอกถึงความสนิทสนม

แต่ฝ่ายหมอสาวกลับนิ่งไป

"ว่ายังไงบ้างล่ะ หนูโฟร์ท" แม่ถามด้วยความกระวนกระวาย

"ภู ปลอดภัยค่ะ แต่..." โฟร์ท แพทย์สาวกล่าว ก่อนที่จะหยุดเว้นวรรค แต่ก็มีคนแทรก

"แต่อะไรล่ะ กรุณาพูดให้จบได้ไหม คนรอฟังทุกคนลุ้นนะคุณ" ชายหนุ่มคนเดิมยังโวยวายต่อไป

"ฉันกำลังจะพูด" หล่อนหัวเสีย "หนูจะบอกว่าขาภูไม่มีการตอบสนองค่ะ คงต้องให้นักกายภาพบำบัด บำบัดให้ อาจจะต้องใช้เวลาค่ะ"

"อะไรนะ ขาไม่มีการตอบสนอง....เดินไม่ได้น่ะเหรอ" แม่ถามด้วยน้ำเสียงที่ยังคงกระวนวายเหมือนเดิม

"ไม่ใช่เดินไม่ได้ค่ะคุณป้า แต่อาจจะเดินได้ช้าหน่อย หนูบอกแล้วไงคะว่าต้องใช้เวลา" โฟร์ทกล่าว "หนูขอตัวนะค่ะ มีคนไข้เคสอื่นรออยู๋" พูดจบ หล่อนก็เดินไปด้วยสีหน้านิ่งเฉยตามมาดของหมอ

"หยิ่ง เชิด ชะมัด" ชายหนุ่มแขวะ

เพื่อน ๆ 3-4 คนที่มาให้กำลังใจภูต่างโล่งอก ทุกคนกรูเข้าไปดูภูด้วยอาการเป็นห่วง

ภู และ ปริ้น เป็นพี่น้องต่างบิดา ทั้งสองอาศัยอยู่กับมารดาโดยที่บิดาของภูแยกย้ายไปมีครอบครัวใหม่ แต่ก็ยังส่งค่าเล่าเรียนมาสม่ำเสมอ ภูเรียนคณะเภสัชศาสตร์ ปีที่ 4 วิทยาลัยชื่อดังของประเทศ ส่วนปริ้นเรียนมหาลัยเปิด คณะนิติศาสตร์ แต่นั่น..เป็นเพียงสิ่งที่แม่ต้องการให้เขาเรียนเท่านั้น แต่สิ่งที่เขารักจริง ๆ ในชีวิต คือการเป็น 'นักเขียน'

บ้านของภูและปริ้น อยู่ตรงข้ามกับโฟร์ท ทั้งสามคนรู้จักกันตั้งแต่เด็ก สนิทสนมกันจนแทบจะรู้เรื่องของกันและกันเป็นอย่างดี โฟร์ทแก่กว่าภู 3 ปี หล่อนจึงมักเป็นผู้นำในการละเล่นตอนเด็ก ๆ นิสัยออกแนวห้าว ๆ มากกว่าเรียบร้อยเพราะเล่นกับเด็กผู้ชายตั้งแต่เด็ก โดดหนังยางหล่อนแทบไม่รู้จัก..รู้จักแต่ลูกแก้ว

แต่ความสนิทสนมกลับเลือนหายกลายเป็นความเหินห่าง เมื่อแม่ของภูและปริ้น มีเรื่องผิดใจบางอย่างกับพ่อของโฟร์ท จนกลายเป็นความบาดหมาง และทำให้ทั้งสองครอบครัวเกิดความห่างเหิน จากที่เมื่อก่อนสนิทสนมกันแทบจะเป็นครอบครัวเดียวกัน ซึ่งความบาดหมางที่ว่า ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครอธิบายว่าบาดหมางกันเรื่องอะไร เพราะทุกครั้งที่โฟร์ทถามพ่อของหล่อน ก็มักจะถูกตวาดกลับอยู่เสมอ ๆ

ครอบครัวโฟร์ทประกอบด้วยสมาชิก 5 คน พ่อ แม่ โฟร์ท ฟรอยด์ ก้อง ก้องเรียน ม.5 เป็นโรงเรียนประจำ นาน ๆ จะกลับบ้านที ส่วนฟรอยด์ จบม.6 เขาก็ไม่คิดเรียนต่อ ฟรอยด์เป็นเด็กเกเรที่มักสร้างความลำบากใจให้ครอบครัวอยู่เสมอ ๆ

จากคุณ	: ผมจะอยู่เพื่อคุณสองคน
เขียนเมื่อ	: 16 ต.ค. 54 20:59:43