PANTIP.COM : W11204739 คิดยังไงถ้า บก. บังคับให้นักเขียน เขียนนิยายจบแบบสมหวัง [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 14

เรื่องคู่กรรม นีี่ล่ะ อ่านแล้วโครตเกลียดนางเอกเลย เกลียดผู้หญิงแบบนี้ทีสุด เย็นชา ปากไม่ตรงกับใจ พูดอย่างทำอย่าง แฟนเก่าก็มี ก็ยังรักแฟนเก่า แต่มาแต่งงานกับพระเอก เพราะเหตุผลทางการเมือง และมีส่วนทำให้พระเอกต้องน้อยใจ ถึงกล้าเอาตัวเอง เข้าสมรภูมิรบอย่างไม่กลัวตาย ถ้าผมเป็นพระเอก ผมก็ทำแบบนี้ อยากไม่รักดีนัก ก็ให้อยู่คนเดียวซะให้เข็ด กว่าจะรู้ใจตัวเอง ก็สายไปแล้ว และที่เขียน ให้โกโบริ ตาย ผมมองว่าคุณทมยันตี มีอคติกับผู้ชายที่เป็นทหารครับ (ขอโทษแฟนคลับด้วยนะครับ แต่มุมมองส่วนตัว)

จริงๆ ถ้าเขียน มันก็ไม่มีอคติกับผู้หญิงขนาดนั้นหรอก โดยเฉพาะกับตัวนางเอก ซึ่งคนอ่านส่วนใหญ่ เวลาอ่านก็จะรักนางเอก เอาใจช่วยให้สมหวัง ถ้าเราเขียนแบบทำร้ายนางเอกมาก เขาก็คงไม่พอใจ แต่้แค่อยากจะสะท้อนความโลเลในจิตใจของผู้หญิงบางคน ซึ่งอาจจะเป็นนางร้ายหรือนางรองในเรื่อง โดยให้มันดูเป็นผู้หญิงที่ไม่ดี ในแง่ของความรัก เพราะจริงๆ ตามตำรานิยายจีนเคยบอกว่า "ผู้หญิงมันคืออสรพิษร้ายของความรัก" เป็นเพศที่ไม่น่าไว้ใจที่สุด เพราะเป็นเพศโลเลอ่อนไหวที่สุด ตรงกันข้ามกับจิตใจที่เธอแสวงหาความมั่นคงของผู้ชายทั้งทางด้านฐานะและด้่่านความเป็นอยู่ต่างๆ โดยผู้หญิงมักจะอ้างว่า ความรักกับการแต่งงาน มันคนละเรื่องกัน เธอสามารถจะแต่งกับคนที่ทำให้เธอสุขสบายมั่นคง แต่ใจเธอรักอีกคนโดยที่ไม่แต่งงานก็ได้ เคยได้ยินไหม ทุเรศ เห็นแก่ตัวที่สุด

และอีกอย่าง คือ "มีคนที่รักตัวเองอยู่ แต่บางคนมองไม่เห็นค่า พอจะเสียเขาไปจริงๆ รีับคว้าเอาไว้หน้าตาเฉยๆ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้รักผู้ชายคนนั้น" ผู้หญิงส่วนใหญ่เท่าที่ผมเคยเจอมา นิสัยแบบนี้จริงๆ ครับ (เลยอยากจะสะท้อนลงนิยาย) ทำตัวเป็นสุนัขหวงก้าง
รู้สึกภูมิอกภูมิใจ ที่คิดว่าเสน่ห์ของตัวเอง ชนะเหนือกว่าผู้หญิงอีกคนนึง โดยเก็บผู้ชายคนนั้นไว้่เป็นสมบัติ ทั้งที่ตัวเองมีไว้ก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร

"ความรักของผู้หญิงที่ไม่จริงใจสามารถฆ่้าคนที่ตัวเองรักให้ตายอย่างช้าๆ และเลือดเย็น" เช่น อาจจะเขียนให้พระเอกเป็นคนดีแสนดีหมดทุกอย่าง แต่สะท้อนความเลวร้ายทางด้านความรักของผู้หญิงผ่านตัวอิจฉาหรือนางรองก็ได้ครับ เพราะสังคมไทยมักจะเกียรติผู้หญิงก่อนเสมอ เพราะเห็นว่าเพศอ่อนแอ บางครั้งก็ไม่คิดว่า แรงกดดันของผู้ชายที่ทำตัวเกเรเสเพล มันมาจากผู้หญิงที่เขารักไปหลอกลวงและไปทำร้ายเขาก่อนเช่นกัน โดยคิดว่า ผู้ชายเป็นเพศเข็มแข็ง อะไรๆ ให้ก็ยอมๆ ผู้หญิงเขาไป

อ้าว..แล้วผู้ชายอกหัก มันไม่เจ็บหรือไงวะ ผู้ชายบางคนเขาก็รักจริง และจริงใจ และคุณใช้ความเป็นผู้หญิงที่มีมารยาสาไถมาหลอกลวงเขา เพราะคิดว่า พอผู้ชายตกเป็นทาสรักแล้วจะจิกหัวให้ทำอะไรก็ได้ แบบนี้มันไม่ถูกนะครับ สำหรับผมคิดว่า เรื่องความรักมันเป็นเรื่องของจิตใจ ทุกคนก็เจ็บได้เท่าๆ กันนั่นแหละ ไม่ใช่พอถือว่าตัวเองเป็นผู้หญิง และจะมาชิงความได้เปรียบทางด้านความรักแบบนี้มันไม่ถูกนะครับ

นิยายรัก ผมชอบเรื่อง "แผลเก่า" ที่สุด เพราะเรื่องนี้เขียนแบบไม่เข้าข้างผู้หญิงเลย สะใจดี คนเขียนต้องการให้รู้ว่า บางทีผู้ชายซื่อๆ ก็ต้องเจ็บปวดเพราะผู้หญิงที่จิตใจโลเล และผู้หญิงสวยๆ นี่ละ น่่ากลัว ตัวอันตราย เพราะเธอสามารถเลือกทำได้อย่างใจมากกว่าผู้หญิงทั่วไป โดยไม่คิดถึงจิตใจของคนอื่น ผลักไสไล่ส่งเขา เพื่อไปแต่งงานกับอีกคนที่รวยกว่า

เรื่อง "สงครามชีิวิต" ก็ชอบครับ เพราะตอนหลังนางเอกมันก็ได้แสดงความชั่วร้ายในจิตใจของตัวเองออกมาจนหมดสิ้น เพราะตอนแรกมันแอ๊บ สร้างภาพทำดีกับพระเอกให้ตายใจ เพราะตอนนั้นชีิวิตมันตกต่ำ มันก็มาคบพระเอกซึ่งเป็นคนจน พอพระเอกหลงรัก ตอนจบ มันก็แต่งงานกับผู้กำกับการแสดง เพราะลึกๆ แล้วนางเอกไม่จริงใจครับ (คนเขียนต้องการสะท้อนว่าผู้หญิงในสังคมส่วนมากเป็นแบบนี้จริง) เห็นเงินสำคัญกว่าความรัก โดยคำพูดของนางเอกตอนท้าย ได้บอกในหนังสือว่า "ฉันคิดว่า ความรักกับการแต่งงานมันคนละเรื่องกัน ใจฉันรักเธอก็จริง แต่ในความเป็นจริง ฉันได้ตกเป็นทาสของคำสาบาน ว่าชีิวิตนี้จะไม่รักไม่จริงใจกับผู้ชายคนไหนอีก ฉันจะแต่งงานเพราะความเหมาะสมทางฐานะเท่านั้น"

แล้วเอาอีกคน(พระเอกที่ดีแสนดี)ที่เขาไม่รู้อะไรด้วย มาเป็นตัวแก้แค้น รองรับอารมณ์ของตัวเอง แล้วตอนท้่ายยังมีหน้ามาบอกว่า "ในที่สุดฉันได้หลุดพ้นจากปีศาจของคำสาบานแล้ว ขอโทษเธอด้วย" อย่าเถีัยงนะว่า ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีอยู่จริงในสังคม เยอะเลยล่ะ เพียงแต่ผู้หญิงบางคน ก็ไม่ยอมรับความผิดของตัวเอง ต่อไปถ้่าเขียน ผมไม่ค่อยแปลกใจ ว่าทำไมผู้หญิงส่วนมาก จะไม่ชอบอ่านนิยายผม เพราะผมเขียนตรงๆ มันอาจจะกระแทกใจใครหลายคน เธอก็คงไม่อยากอ่าน กลัวเข้าตัวมั้งครับ ^____^

แนะนำอีกเรื่องนะครับ เรื่องนี้ก็ดี ผู้หญิงควรอ่าน

"ความรักของผู้หญิงไม่ใช่สิ่งที่เกิดในฟากฟ้า ความรักโดยมากก็เหมือนกับสิ่งที่มีชีวิตทั้งหลายเกิดแก่และตาย...แสนรักแสนแค้น เป็นนวนิยายรักสะท้อนชีวิตและคุณธรรมอีกเรื่องหนึ่งของ ศรีบูรพา ที่ประพันธ์ขึ้นในช่วงหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครองในปี 2475"

จากคุณ : หิมะกำลังตก

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 21:00:03