ความคิดเห็นที่ 1 “ผมมองว่าคุณเคารพอาของคุณ แต่ไม่คิดว่าญาตามองคุณอย่างที่อามองหลานหรือเปล่า?....ตั้งแต่เรื่องที่ญาตาอยากให้คุณแต่งงานกับศิตาภาน่ะ มันอย่างกับว่า...คุณเป็นหมาพ่อพันธุ์ชั้นดี...ที่ถึงเวลาผสมแล้วก็ควรจะได้กับตัวเมียสายพันธุ์ชั้นสูงมีใบรับรองด้วยกัน เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นแล้ว...ลูกออกมาก็จะหมาพันธุ์แท้ที่ขายได้ราคาแพง พอถึงตอนนั้นเจ้าของหมาคงจะมีปัญหาตอนแบ่งลูกหมากันเป็นแน่...ใครควรจะได้ตัวไหน? ตัวไหนลักษณะดีสุด ตัวไหนเหมาะจะเป็นพ่อพันธุ์ในอนาคต...ส่วนตัวที่ลักษณะด้อยคงไม่มีคนต้องการ คุณว่าอย่างนั้นไหม?” “ภามิน !!! พอแล้วหยุดได้แล้ว!!?” “กลทีป์...ทำไมถึงยอมเป็นหมา? บอกผมทีสิ...” ดวงตาของผู้คาดคั้นกลับมีแววขมขื่นนัก สร้างความสับสนว้าวุ่นให้กับคนถูกต้อนมากจนสั่นสะเทือนไปทั้งจิตใจ โดยที่ชายหนุ่มไม่ได้ใช้พลังเหนือมนุษย์ใดๆ ด้วยซ้ำ “ผมไม่ได้เป็นหมา!!” กลทีป์ตวาดใส่หน้าภามินอย่างเหลืออด แล้วก็โดนสวนมาด้วยอารมณ์ใกล้เคียงกัน “ศิตาภาก็ไม่ได้เป็นหมา!!” ชายหนุ่มทั้งสองลุกขึ้นยืนประจันหน้า ต่างฝ่ายต่างหายใจหอบด้วยความโกรธเกรี้ยว “พอเถอะภามิน...ผมสัญญาผมจะไม่ไปยุ่งกับศิตาภาอีก แล้วถึงยังไงคนที่เธอเลือกก็เป็นคุณไม่ใช่ผม สบายใจได้หรือยัง?” “ยัง!” เสียงตอบห้วนอย่างคนเอาแต่ใจ ใบหน้าหล่อเหลานั้นบึ้งตึงนัก “แล้วจะเอายังไงอีก” “คุณน่ะ...” เขาชี้มือไปทิ่มหน้าอกของอีกฝ่าย “ถ้าเป็นมนุษย์ก็ถอดปลอกคอออกสักทีสิ กลทีป์ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบแบบนี้หรอก เป็นตัวของตัวเองเถอะนะ ผมขอแค่นั้น..นะ...ได้ไหม...เพื่อน?” หยาดน้ำใสอุ่นเป็นประกายหล่อเลี้ยงแก้วตาสีน้ำตาลใสนั้น แต่มิได้หยาดหยดออกมานอกรอบตา “ภา...มิน” “กลทีป์...ผมไม่ได้ตั้งใจจะยั่วโมโหคุณนะ...ผมแค่...” “ภามิน...คุณมันบ้า” เขาตอบเรียบๆ แล้วทรุดกายลงนั่งอย่างเหนื่อยอ่อน ไม่มีทีท่าเป็นปรปักษ์อีก ภามินจึงค่อยยิ้มออกบ้าง “คนอื่นก็พูดอย่างนั้นเหมือนกัน...” ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ ทั้งสองต่างเงียบงันไปครู่ใหญ่ ก่อนจะเริ่มบทสนทนาใหม่ “ตอนเด็กๆ น่ะ...มามาชอบเล่านิทานเรื่องอัศวินทั้งหกของราชินทร์ให้ผมฟัง คุณคงเคยได้ยินมาบ้างนะ” “ตำนานสร้างเมือง ใครๆ ก็ต้องเคยได้ยินทั้งนั้นแหละ” คนตอบก้มหน้านิ่งไม่สบตาเขา “มีอยู่เรื่อง...ที่ผมชอบมาก เรื่องของอัศวินปาฏีรา เพราะเขาเป็นคนเดียวที่ได้แต่งงานกับลูกสาวนางพราย” “อืม...” ผู้ฟังส่งเสียงตอบเบาๆ ให้รู้ว่ายังฟังอยู่ กลทีป์ไม่มีรู้จะเอ่ยคำใดออกมาจึงได้แต่ตอบรับเบาๆ “ตอนเด็กๆ ผมคิดว่านางพรายลำเอียง ทำไมเขาไม่ยกลูกสาวให้ชลันธีร์ กับอัศวินอื่นๆ บ้าง ทำไมถึงมีแต่ปาฏีราเท่านั้นที่ได้ลูกสาวนางพรายไปครอบครอง เฮ้อ...คุณเคยสงสัยแบบนี้บ้างไหม?” “มันเป็นแค่นิทาน...ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล” “แต่ผมว่านิทานทุกเรื่องมีเหตุผลในตัวมันเอง ตอนเด็กๆ คิดยังไงก็คิดไม่ออกปาฏีราดีกว่าอัศวินคนอื่นๆ ยังไงเขาถึงเลือกเธอ พอถามไปอย่างนี้พี่ชายก็บอกว่า ไม่ได้ดีกว่ายังไงหรอก...ลูกสาวนางพรายก็แค่ผู้หญิง เธอชอบปาฏีราก็เลยแต่งงานด้วยก็เท่านั้น” ภามินเว้นระยะเล่าครู่หนึ่งเพื่อดูสีหน้าคนฟัง กลทีป์ไม่ได้มีความคิดเห็นใดๆ แทรกขึ้นมาเขาเพียงแต่นั่งนิ่งแล้วพยักหน้าเบาๆ ให้รู้ว่ายังฟังอยู่ “แต่ถึงยังไงนีราก็อนุญาตให้เธอแต่งงานได้ ทั้งที่ต้องสูญเสียลูกสาวคนนี้ไปตลอดกาล...เพราะนางพรายต้องกลายเป็นมนุษย์...แต่นีราก็ยังให้เธอไป พอโตขึ้นมาอีกหน่อยผมก็คิดว่านีราเป็นผู้หญิงเป็นแม่...การที่แม่จะให้ลูกสาวแต่งงานกับใครนั้น นั่นหมายความว่าจะต้องไว้เนื้อเชื่อใจผู้ชายคนนั้นอย่างถึงที่สุด และอัศวินปาฏีราเป็นผู้ชายที่นีราไว้วางใจมากที่สุด ถึงได้มอบบุตรสาวแก่เขาให้สืบเชื้อสายกันมา คุณเห็นด้วยไหม?” กลทีป์ตอบอืมออกมาคำเดียว ไม่สบตากับภามินอีกตามเคย แต่กระนั้นก็ทำให้คนที่นั่งพูดอยู่ข้างเดียวยิ้มออกมาได้บ้าง “พอพูดแบบนี้ออกไป อคิลก็โวยวายใหญ่ หมอนั่นว่าอัศวินชลันธีร์ก็ดีพร้อมเหมือนกันแหละ แต่ปาฏีราไปพบลูกสาวนางพรายก่อนคนอื่นๆ เท่านั้นเอง ผมก็เลยแย้งว่า...ก็ดีแล้วไง ขืนแต่งงานกับลูกสาวนางพราย ผู้หญิงตระกูลเรามีหวังต้องไปบวชหมดแน่ ผู้ชายก็ต้องไปทำหน้าที่อัศวินพิทักษ์ศาสนาอีกที...เฮ้อ สู้อยู่แบบชลันธีร์ไม่ได้ พวกเรามีกองทัพเรือด้วยสนุกกว่าตั้งเยอะ พอคิดอย่างนั้นแล้ว...เราสองคนก็เลยรู้สึกโล่งใจ เพราะการเป็นอัศวินแห่งปาฏีราน่ะ ต้องมีศีลสัตย์สูงกว่าอัศวินทั้งหมดด้วยซ้ำ ถ้าอัศวินปาฏีราทำอะไรผิดไป..เขาคงต้องทุกข์กว่าคนอื่นเป็นเท่าทวีคูณแน่ กลทีป์คุณว่าอย่างนั้นไหม?” รอยยิ้มบางๆ ของคนถามคล้ายหยั่งเชิงอยู่ กลทีป์ได้แต่มองนิ่งรอดูท่าทีต่อไปอยู่ครู่ก็พยักหน้าช้าๆ “เฮ้อ...ผมก็คิดว่าคุณต้องคิดเหมือนผมแน่ๆ” หนุ่มรูปทองยิ้มมากขึ้น ท่าทางปลอดโปร่งโล่งใจมากขึ้น “ลูกชายของทุกตระกูลน่ะ...ถูกกรอกหูมาตั้งแต่เด็ก ให้เชื่อว่าตัวเองเป็นอัศวิน เป็นคนที่เกิดมาเพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการค้ำบัลลังก์ราชินทร์ เป็นฟันเฟืองตัวหนึ่งในการจะพัฒนาวิปุลาต่อไป เราจึงต้องสืบเชื้อสายกันมาเรื่อยๆ ไม่ให้อัศวินขาดช่วงไป...แล้วถ้าเกิดมีอัศวินคนหนึ่ง...ไม่สิ หลายคนอยู่ อัศวินกลุ่มนั้น...เขาไม่ได้คิดแบบเดิม เขาลืมไปด้วยว่าภรรยาของเขาเป็นลูกสาวนีรา ผมควรจะทำยังไงล่ะกลทีป์ ในฐานะอัศวินของชลันธีร์ผมควรจะเตือนเขาก่อนที่ทุกอย่างจะสายไปไหม? ก่อนที่นีราจะไม่ให้อภัยอีกต่อไป...ก่อนที่ราชินทร์จะปลดเขาออกจากการเป็นอัศวิน...ก่อนที่วิปุลาจะลบชื่อของเขาออกไปจากประเทศ ถ้าผมทำอย่างนั้นแล้ว...เขาจะเชื่อผมหรือเปล่า....กลทีป์ เชื่อผมสักครั้งได้ไหม?” คู่สนทนานิ่งไปนานจนน่าใจหาย ท่าทางเขาอึดอัดลำบากใจยิ่งนัก ที่สุดแล้วก็เปล่งเสียงออกมาจนได้ “ภามิน...คุณไม่เข้าใจ ผมไม่อยู่ในฐานะที่จะเลือกได้” “คุณเลือกได้ ขึ้นอยู่กับคุณจะเลือกหรือเปล่า?” “หึ! เลือกแล้วได้อะไร เลือกทำลายครอบครัวด้วยมือตัวเอง หรือว่าเลือกอยู่เฉยๆ ให้กฎหมายทำลายไปเองงั้นรึ?” “งั้นไม่เลือกแล้วหายเจ็บเหรอ? ไม่เลือกแล้วเวลาจะหยุดหรือเปล่า? ไม่เลยคุณรู้อยู่แก่ใจ...แต่คุณแค่สับสนเท่านั้นแหละ” ภามินยื่นมือไปตบไหล่อีกฝ่ายอย่างเห็นใจ “อะไรที่เกิดขึ้นไปแล้ว...เราแก้ไขไม่ได้ แต่...อย่าให้ปาฏีราต้องด่างพร้อยไปมากกว่านี้เลย อย่างน้อยคุณยังเลือกที่จะรักษาศักดิ์ศรีของปาฏีราเอาไว้ได้นะ...” หลังจากนิ่งไปนานกลทีป์ค่อยยอมสบตาภามิน ทว่าความระแวงยังอยู่ในดวงตาคู่นั้น “พี่ชายคุณยื่นเสนอมายังไงบ้าง?” “กลทีป์...คุณหมายความว่า” สีหน้าของชายหนุ่มยินดีนักหนา “ขอผมฟังข้อเสนอก่อน” เขาตัดบทสั้นๆ แต่นั่นก็บอกให้รู้ว่าการเกลี้ยกล่อมของภามินไม่เสียเปล่า “เอ่อ...ไม่มี...แต่เดี๋ยวคงมี” หนุ่มหล่อยิ้มแห้งๆ เขาไม่ได้เตรียมการใดๆ มาจริงๆ นั่นแหละ กลทีป์เห็นเข้าก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ พร้อมทั้งส่ายศีรษะช้าๆ เหมือนยอมจำนน “เฮ้อ! ภามินทีหลังถ้าคิดจะมาเป็นตัวแทนเจรจา คุณควรจะเตรียมข้อแม้มาให้พร้อมก่อนนะ” “เอ้อ...ขอโทษนะ ผมแค่อยากมาพบคุณเท่านั้น ไม่ได้คิดจะเอาข้อแม้อะไรมาเสนอจริงๆ นั่นแหละ” “อีกไม่นาน...คุณจะแต่งงานแล้ว ต้องเป็นผู้ใหญ่กว่านี้แล้วนะภามิน หัดมีชั้นเชิงเสียบ้าง...อย่าเอาความจริงใจมาไล่ชนใคร มันอาจจะไม่สำเร็จเสมอไปหรอกนะ” “กลทีป์...” หนุ่มรูปทองมองคนตรงหน้าอย่างซาบซึ้งใจนัก “ขอบคุณนะ...ขอบคุณที่ฟังผม” “ผมแค่เตือนคุณในฐานะเพื่อนเท่านั้น” “ขอบคุณ...ขอบคุณจริงๆ” ภามินยังกล่าวซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น ส่วนคู่สนทนาของเขามีรอยยิ้มน้อยๆ อยู่มุมปาก นึกไม่ออกว่าอีกฝ่ายมาขอบคุณเขาเรื่องอะไร ทั้งที่เขาต่างหากควรจะเป็นฝ่ายขอบคุณด้วยซ้ำ “ช่วยบอกพี่ชายคุณให้ด้วย...ผมไม่ต้องการชื่อของคนในตระกูลผมหลุดไปถึงสื่อ คนที่ก่อเรื่องขึ้นมาไม่ใช่ตระกูลปาฏีราทั้งหมด โปรดเว้นที่ให้คนที่เหลือมีทางเดินต่อไปด้วย แล้วผมจะให้ความร่วมมือเท่าที่จะช่วยได้” อ่านต่อตอนหน้าค่ะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ย้อนอ่านตอนก่อนๆ ได้ตามลิ๊งค์นี้เลยค่ะ บทนำ+ บรรพที่ 1   http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10315410/W10315410.html บรรพที่ 2  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10338519/W10338519.html บรรพที่ 3  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10365816/W10365816.html บรรพที่ 4  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10392622/W10392622.html บรรพที่ 5  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10421348/W10421348.html บรรพที่ 6  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10465503/W10465503.html บรรพที่ 7  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10491763/W10491763.html บรรพที่ 8  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10518251/W10518251.html บรรพที่ 9 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10547997/W10547997.html บรรพที่ 10 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10563491/W10563491.html บรรพที่ 11 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10592696/W10592696.html บรรพที่ 12 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10621022/W10621022.html บรรพที่ 13 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10652444/W10652444.html บรรพที่ 14 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10687127/W10687127.html บรรพที่ 15 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10711306/W10711306.html บรรพที่ 16 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10738076/W10738076.html บรรพที่ 17 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10767299/W10767299.html บรรพที่ 18 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10796845/W10796845.html บรรพที่ 19 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10823865/W10823865.html บรรพที่ 20 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10851206/W10851206.html บรรพที่ 21 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10884589/W10884589.html บรรพที่ 22 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10908996/W10908996.html บรรพที่ 23 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10939373/W10939373.html บรรพที่ 24 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10965113/W10965113.html บรรพที่ 25 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10995508/W10995508.html บรรพที่ 26 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11035014/W11035014.html บรรพที่ 27 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11055425/W11055425.html บรรพที่ 28 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11087487/W11087487.html บรรพที่ 29 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11123845/W11123845.html บรรพที่ 30 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11150783/W11150783.html บรรพที่ 31 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11176385/W11176385.html ถ้าต้องการอ่านล่วงหน้าเชิญในบล็อกนะคะ ลงไว้ล่วงหน้าหนึ่งตอนค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 12:51:32

ความคิดเห็นที่ 2 คุยกับคนอ่าน GTW : อย่างปัณฑารีย์นี่เรียกกรรมสนอง เป็นจุดจบอันเกิดแก่ การกระทำของตัวเอง ปล. บ้านนี้ดูไม่น่ากินเลยค่ะ หนืดๆ ยืดๆ แต่ถ้าใครสนใจบอกได้นะคะ เดี๋ยวส่งไปให้ Tyra : บรรพที่ 31 นี่ปล่อยให้ 2 นางเขาเคลียร์กันไปก่อนค่ะ ศิตาไม่เกี่ยว scottie : น่าจะคนชนิดกันกับที่นิยมเอามาเจี๊ยะค่ะ Argent : มีคนบอกเหมือนกันว่าผีไม่ค่อยน่ากลัว แต่ในเรื่องนี้ ไม่ได้เน้นหลอกหลอนน่ะค่ะ เน้นตบเกรียน อมราวตี : อยู่เฉยๆ เขาก็งามอยู่แล้วค่ะ ปกติมีไว้ตั้งโชว์ piccy : มันไม่เคยย้ายไปไหนต่างหาก แต่ช่วงนี้หญ้ารก เลยหา ไม่ค่อยเจอ มันแอบมิด เลยปล่อยๆ ให้มันตัดหญ้าไปก่อน  ขอบคุณสำหรับทุกกิฟค่ะ ขอเม้าท์หน่อย ตอนนี้เป็นตอนที่เจ้าแก้วชอบที่สุดก็ว่าได้ อาจจะไม่ใช่ไคล์แม็กซ์ของเรื่องนี้ แต่เป็นฉากที่ต้องใช้อารมณ์เขียนพอสมควร สำหรับภามินมันยากที่จะให้คนที่เขาไม่ชอบตัวเองยอมฟัง และเสียดายที่ปล่อยคนๆ นั้นล่วงหล่นลงไปเรื่อยๆ ทั้งที่พอจะรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่ยากเกินการขัดเกลา ส่วนกลทีป์เป็นคนที่ต้องสร้างกำแพงขึ้นมาห้อมล้อมตัวเอง เหมือนกลัวคนอื่นเจาะเข้าไปเห็นตัวตนภายใน แถวอายุขนาดนี้ยังต้องถูกครอบครัวถูกคนโน้นคนนี้ กำหนดเส้นทาง..อย่างน้อยๆ ครั้งนี้กลทีป์ก็มีโอกาสเลือกได้ด้วยตัวเองบ้าง เขาเป็นตัวละครที่เจ้าแก้วชอบตัวหนึ่งค่ะ จริงๆ ก็ชอบทุกตัวแหละค่ะ แต่ละตัวมีเสน่ห์ไปคนละอย่าง เคยไม่ค่อยชอบตัวละครตัวเองเหมือนกัน แล้วก็พบว่าถ้าคนเขียนไม่ชอบคนอ่านจะชอบได้ยังไงล่ะเนอะ ถ้าคนเขียนมองไม่เห็นความสวยงามยิ่งยากจะสื่อให้คนอ่านเห็นได้ มันเป็นความรู้สึกแปลกประหลาดระหว่างผู้เขียนกับตัวละครเหมือนกันค่ะ พอจบแล้วนานๆ เราอาจจะนึกถึงเขาสักที แต่ก็จะไม่ลืมสิ่งที่เราสร้างขึ้นมา และยิ่งถ้าตัวละครนั้นได้ทิ้งช่องให้คนอ่านจินตนาการต่อไปล่ะก็ นั่นจะเป็นเรื่องที่ดีที่สุด เพราะแปลว่าหนังสือจบอารมณ์ยังไม่จบ อยากจะทำแบบนั้นได้จัง เหมือนอย่างที่เวลาอ่านนิยายของนักเขียนเก่งๆ หลายท่านแล้วรู้สึกแบบนั้น นี่เป็นความฝันอย่างหนึ่งในฐานะนักเขียนค่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 54 12:56:01 แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 54 12:53:36 แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 54 12:53:10 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 12:52:24

ความคิดเห็นที่ 3 อ๊ะ...ลืมของแถม  น้องแมวมาแล้วค่ะ หมู่นี้ฝนตกเลยเอาแต่นอน จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 12:55:13

ความคิดเห็นที่ 4 ยังดีนะที่ศิตาโดนแค่ปามือถือใส่หน้า ถ้าโดนไอแพดล่ะหล่อนเอ๊ย... กลทีป์กับภามินเข้าใจกันแล้วก็กอดกันหน่อยสิ หรือมองตากันแล้วบีบมือกันแน่นๆ ก็ได้ (ลุ้นคู่นี้มาก) จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 13:16:10

ความคิดเห็นที่ 5 ใกล้จแว้วววว จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 18:19:22

ความคิดเห็นที่ 6 ใกล้จบแล้วใช่ไหมนี่ ^^ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 18:53:26

ความคิดเห็นที่ 7 กลทีป์ดูดีมีแววด้วย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 19:54:35

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านมานี่ภามินพอทำท่าพูดจาหว่านล้อมดูมาดพระเอกดีอยู่หรอก พอเจอกลทีป์พูดเข้าเรื่องว่ามีข้อเสนออะไรให้เขา ภามินก็เกิดอาการป๊อง..หรือเอ๋อเป็นเด็กไปเลย เฮ้อ...ช่างเป็นพระเอกที่ครึ่งๆกลางๆไม่สุดเลยนะแก จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 22:42:45

ความคิดเห็นที่ 9 ภามิน...เป็นพระเอกกะเขาแล้ว! จากคุณ : piccy (piccy) เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 03:04:57

ความคิดเห็นที่ 10 มาลงชื่อว่ายังติดตามค่า จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 16:22:24

ความคิดเห็นที่ 11 เรื่องไปถึงไหนแล้วนะ เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 11:17:53

ความคิดเห็นที่ 12 จริง ๆ กลทีป์ก็ไม่ได้แลวร้ายนะคะนั่น จากคุณ : Argent เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 16:50:33

ความคิดเห็นที่ 13 นิมิตแสงจันทร์ - บรรพที่ 33 + แมวอพยพหนีน้ำท่วมค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11240211/W11240211.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 17:35:22