ด้วยความรัก...จากฉัน

ด้วยความรัก...จากฉัน



   ฉันเป็นคนชอบทำอาหารมานานแล้ว ตอนแรกก็ไม่รู้ตัวเองหรอกว่า ชอบมากแค่ไหน แต่เมื่อมีความรักครั้งแรกเมื่อตอนเรียนปี 1  ฉันก็ชอบทำอาหาร  ทำงานบ้าน ซักรีดเสื้อผ้า ดูแลเขา  
 
    เขาเป็นรักแรกที่สอนให้ฉัน ค้นพบความสุขด้วยตัวฉันเอง...



    โดยปกติฉันเป็นเด็กบ้านนอกเงียบๆ ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร  แม้ความสาวและความสวยของฉันจะดูโดดเด่น  จนเกินไปก็ตาม แต่ฉันไม่ง่าย  ถ้าอยากได้ความรักของฉัน คุณต้องเอาหัวใจคุณมาแลก



    เขา..รักแรกของฉัน  สอนให้ฉันรู้จัก ปรับ เปลี่ยน เพื่อให้ฉันสามารถดำรงชีวิตอยู่ในสังคมอันวุ่นวาย ที่มีแต่ผู้ล่าและผู้ถูกล่า ท่ามกลางความต้องการของผู้คนมากมาย ฉันหวาดกลัว และค้นพบตัวเอง



    เมื่อต้องมาปวดร้าวกับความรักที่เขามีให้กับฉัน  ฉันเรียนรู้ที่จะรักษาความรักของเขาไว้กับฉันตลอดไป  เรียนรู้ที่จะเติบโตร่วมกันไปกับความรักของเขาเอง  การเอาใจเขาไม่ใช้เรื่องยาก...



   ฉันย้ายที่เรียน  ย้ายคณะ และปรับเปลี่ยนตัวฉันให้ทันสมัย สวยและน่าสนใจยิ่งขึ้น เพื่อดึงดูดความรักที่จะเข้ามาให้ฉันลิ้มรส



   ความรักครั้งล่าสุดเป็นเรื่องบังเอิญ ดังเช่นหนังรักร่วมสมัย  เขาชื่อไอซ์  เราเจอกันที่หน้าโรงหนังในห้างดังแห่งหนึ่ง  บังเอิญว่าช่วงนั้น ฉันอกหัก และเกิดเสียดายตั๋วหนังที่ฉันและมันจองล่วงหน้า  มันไม่มาและไม่มีวันมา



ฉันเลยต้องมาคนเดียว...  คงเพราะแววตาแสนเศร้าของฉัน ที่ทำให้เขาลอบมองและเดินวนเวียนดูโปสเตอร์หนังแถวบริเวณที่ฉันยืนอยู่นานเป็นพิเศษ
เขาเป็นคนรูปหล่อ สูงและผิวขาว รูปร่างมัดกล้ามบ่งบอกถึงความแข็งแรง คงจะดูแลสุขภาพของตัวเองมาอย่างดี  ฉันคิดว่าเขาสะอาด



  ฉันแกล้งเดินวน หายไป แต่แอบมอง เขาเดินตามหาฉัน  ฉันรู้สึกตื่นเต้นสนุกสนานที่ได้ปล่อยให้เขาเป็นผู้ล่าบ้าง



ฉันหยุดอยู่ตรงด้านหลังของเขา  และยืนพิจารณาขนาดรูปร่างและพละกำลังของเขา ขณะได้ยินเสียงเขาสนทนาผ่านมือถือนั่น



 " ครับ ผมจะกลับอีก2-3วันนะพ่อ  ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ  ผมดูแลตัวเองได้  พอดีผมกับพวกเพื่อนๆจะไปฉลองสอบเสร็จกันเสียหน่อย ครับ บอกแม่ให้ผมด้วยนะครับ  รักพ่อกับแม่นะครับ.."



 เมื่อเขาหมุนตัวกลับมาก็เผชิญหน้ากับฉันเข้าอย่างจัง  เขายิ้มเขินและแนะนำตัวเองว่าชื่อ อาร์ม  พร้อมทั้งขอโทษที่แอบเดินตามฉัน  



เขาบอกว่า นั่นเป็นเพราะความสวยของฉันที่สั่งให้เขาทำอย่างนั้น  เชอะ..เห็นว่าสวยเข้าหน่อยเป็นไม่ได้  ฉันมีไมตรีให้เขา  ช่างเขาสิ!! ยิ่งดูก็รู้ว่าสะอาด สเป็กเลย



  แต่.....ความสัมพันธ์ที่ดีจะเกิดขึ้นได้ หากเขาไม่โกหกฉันนะ ฉันไม่ชอบ



เขาขอเบอร์มือถือของฉัน พลางหยิบมือถือขึ้นมาเตรียมจะกดเบอร์ของฉันด้วยใบหน้าทะเล้น  ฉันยิ้มหวาน  ยกมือขึ้นดูเวลา แล้วบอกเขา
" อีก 10 นาที หนังจะเข้าแล้ว  ถ้าอยากได้ของเบอร์เรา ก็ช่วยไปดูหนังเป็นเพื่อนเราแทนเพื่อนตัวดีที่ไม่มาตามนัดได้ไหม "



เขายิ้มหวาน ก้มหน้ามองนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง  แล้วยักไหล่ตอบตกลงอย่างง่ายดาย  ก็แน่สิ...หนังรอบค่ำกับผู้หญิงตัวเล็กเช่นฉัน ไม่มีอะไรที่ต้องคิดมาก



  เขาอาสาจะซื้อน้ำและขนมเข้าโรงหนัง  ถามฉันว่าชอบกินข้าวโพดรสไหนและน้ำอะไรดี ฉันทานอะไรก็ได้ ฉันบอกเขา ตอนนี้ให้เขาเลือกก่อน



"เจอกันในโรงหนังเลยแล้วกันนะ  เราจะไปห้องน้ำก่อน" ฉันฉีกตั๋วหนังให้เขา 1 ใบ แทนคำตอบของเขา  แต่ตามองเขาไม่วางตา



   หลังดูหนังจบ  ฉันชวนเขามาส่งฉันที่ห้อง  เขาทำท่าทางลังเล  จนฉันต้องกระเซ้าแหย่ว่า กลัวแฟนว่าเหรอ เขารีบบอก " เรายังไม่มีแฟนสักหน่อย "  และก็ยอมตามมาอย่างว่าง่าย



   ฉันแวะหาอะไรกินรองท้องระหว่างทาง  เรากินอาหารไปพลางพูดคุยสัพเพเหระจนความสนิทสนม คุ้นเคย ไล่ความประหม่าของการมีสัมพันธ์ต่อจากนี้ของเขาให้หายไป เดี๋ยวความรักของฉันจะขาดรสชาติ



      เราเข้าห้องพักของฉันเมื่อตอนตี 3.30 นาที  เป็นเวลาที่เงียบไร้ผู้คนในระหว่างทาง  ฉันไขประตูห้อง  ความตื่นเต้นเย็นวาบทั่วร่างกาย



 ฉันกำลังจะทำเรื่องบ้าๆ...



ขณะเขาหลับ ฉันให้โอกาสเขาด้วยการตรวจเช็คมือถือและกระเป๋าเงิน  หากฉันพบเธอของเขา เขาคงรู้ว่าฉันอภัยให้กับคำโกหกนั้นไม่ได้...



    เนื้อชิ้นอร่อยถูกส่งเข้าปากของอาจารย์สาวแสนอวบของฉัน  หล่อนหยิบชิ้นเนื้อส่งเขาปากเป็นชิ้นที่ 2 และ 3 และ 4 ก่อนที่จะดูดนิ้วที่เปื้อนนั่นด้วยติดใจในความอร่อย  



อาจารย์ภาควิชาอีกคนหนึ่งทนความหอมระหว่างที่ฉันทอดไม่ได้เสียจนต้องเดินเข้ามา เขาหยิบเข้าปากติดกันที่เดียวเสีย 2 ชิ้นรวด  ก่อนจะหยิบอีก 2 ชิ้นเดินจากไป



เพื่อนๆในกลุ่มยืนล้อมโต๊ะพากันลุ้นคะแนน แต่ก็แอบกลืนน้ำลาย  ส่วนฉันตั้งหน้าตั้งตาทอดเนื้อชิ้นอร่อยอย่างภาคภูมิใจ



  เนื้อหมูที่เพื่อนนำมาทดลองหมักด้วยผงแป้งที่เราทำวิจัยทดลองดัดแปลงให้มีคุณสมบัติ  ที่จะใช้หมักกับชิ้นเนื้อเพื่อให้แป้งสามารถเคลือบ ซึมเข้าเนื้อและสามารถที่จะเก็บรักษาไว้ได้นาน เหมือนดังทำแดดเดียว โดยไม่ต้องพึงแสงแดดในการตากหรืออบแห้ง



เสียแต่โมเลกุลของแป้งทำปฎิกิริยากับเอนไซม์ในเนื้อหมู จนทำเนื้อหมูเสียรสชาติ แม้จะคงความสดและใหม่ไว้ได้  แต่รสชาติที่ทั้งจืดชืดกับเหนียวมากขึ้นเป็นพิเศษ คงไม่เป็นผลดีกับคะแนนตอนจบเป็นแน่



สุดท้าย ฉันลองแอบเปลี่ยนเป็นเนื้อชิ้นอร่อยของฉัน มันช่างเข้ากันได้ดีกับเนื้อเยื่อของเนื้อ และฉันจบภาควิชาด้วยคะแนนสูงสุดในสาย



   แต่ที่สำคัญที่สุด ฉันค้นพบวิธีการเก็บรักษาความรักของฉันได้นานขึ้นกว่าเดิมอีกเป็นดือนๆ  โดยยังคงรสชาติแสนอร่อยนั้นไว้ด้วยความรัก...จากฉัน



  ว่ากันว่า...  ความรัก ทำให้ชีวิตมีรสชาติ  นั้นจริงแท้ทีเดียว!!

จากคุณ	: นายเรียว
เขียนเมื่อ	: วันปิยมหาราช 54 02:33:35