ความคิดเห็นที่ 1 **** มาอ่านกันต่อฮับ ^^ เข็มนาฬิกาข้อมือบอกเวลาสามทุ่มครึ่งแล้ว อาหารที่โดยมากเป็นจำพวกกับแกล้มเสียมากกว่าหลือเพียงเศษผักติดจานอยู่เท่านั้น แก้วน้ำสีอำพันเจ็ดใบเท่าจำนวนคนร่วมโต๊ะวางเกลื่อน ขวดเหล้าชั้นดีบัดนี้วางตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่กลางโต๊ะสามขวด ไม่นับที่บริกรเก็บออกไปก่อนหน้านี้ หน้าตาแต่ละคนก็แดงก่ำได้ที่ นิรินธน์เองก็มึนได้ที่เช่นกัน “ดึกแล้ว กลับก่อนนะเว้ย” ชายหนุ่มลุกขึ้นเซนิดๆ จนต้องจับขอบพนักเก้าอี้ไว้ เหล้าออนเดอะร็อกนี่นานๆ ดื่มทีก็ทำเมาได้ง่ายๆ เหมือนกัน ทั้งที่เขาดื่มไปไม่ถึงสิบแก้วด้วยซ้ำ จำนวนขนาดนี้เมื่อก่อนจัดว่าเล็กน้อยมาก แต่พอทิ้งมานาน นิรินธน์กลับรู้สึกว่าตัวเองคออ่อนไปถนัดใจ “อารายวะ จารีบไปหนาย” เสียงอ้อแอ้ของเทวนะเรียกรั้งไว้     “กลับแล้ว พรุ่งนี้ต้องทำงาน” ยังดีที่เสียงเขายังไม่เป็นแบบลิ้นไก่สั้น อีกคนหนึ่งในโต๊ะที่ยังรักษาภาพไว้ได้คือภูเบศร์ เจ้าตัวเพิ่งละเลียดเหล้าแก้วที่สองหมดไปเมื่อชั่วอึดใจนี่เอง กับแกล้มที่สั่งมากว่าครึ่งหายเข้าไปในท้องเรียบร้อย เขาให้เหตุผลที่แสนน่าฟังว่า “ฉันไม่ถนัดกินยอดข้าว พวกแกจัดการเถอะ มีคนไม่เมาไว้สักคนดีนะ เผื่อหามพวกแกกลับบ้านไง” และตอนนี้เขาก็ทำหน้าที่ส่งเพื่อนคนแรกกลับบ้านได้อย่างดียิ่ง   “ปล่อยไอ้รินธน์ไปเถอะน่า” “ได้งายวะ ราตรีนี้ยังเยาว์นัก ดื่มกันต่อเถอะน่า”   “มันต้องเซ็นสัญญาโครงการพันล้านเว้ย โครงการล่มแกมีเงินใช้มันเรอะ” “เออว่ะ งั้นปายก็ปาย” เทวนะโบกมือไล่ดื้อๆ นิรินธน์ยิ้มกับคนที่กำลังจะกลายจากเพื่อนมาเป็นพี่เขยอย่างขอบคุณ “ให้ไปส่งไหมรินธน์” “ไม่เป็นไร นายอยู่กับเจ้าพวกนี้เถอะ มันน่าห่วงกว่าฉันตั้งเยอะ” “โอเค งั้นขับดีๆ นะไอ้น้องเขย” เสียงเคาะประตูห้องดังถี่ยิบพร้อมกับเสียงเรียกจนเจ้าของต้องรีบมาเปิดให้ ฟองแชมพูยังฟ่องอยู่บนศีรษะแถมที่ปากยังคาแปรงไว้อีก เตโชหน้ามุ่ยเมื่อเห็นหน้าน้องสาว “อะไรของแกวะไอ้โม เรียกพี่ยังกับมีใครมาปล้ำ” “มิลค์หายไปไหนไม่รู้ค่ะ” “คงมุดเล่นอยู่แถวนี้แหละ เดี๋ยวมันก็มาน่า” “ไม่มี โมตามหาชั้นบนทั่วแล้ว” “ชั้นล่างล่ะ ไปดูหรือยัง” เตโชบอกหน่ายๆ กิจวัตรตามแมวกับยายนกยูงเกิดขึ้นเป็นประจำทุกคืน โมเรสรีบวิ่งลงบันไดโดยไม่ฟังเสียงพี่ชายที่ตะโกนไล่หลังมา “ช้าๆ ยัยโม เดี๋ยวกลิ้งลงไปอีก” ชายหนุ่มถอนใจเบาๆ พลางปิดประตู ทว่าไม่ทันที่เขาจะก้าวเข้าห้องน้ำไปทำกิจกรรมต่อให้เสร็จ ประตูห้องก็ถูกเคาะแทบจะพังอีกรอบ “ไม่ได้ล็อค เข้ามาเลย” ร่างบางพรวดเข้ามาด้านในด้วยสีหน้าตื่นๆ มือขาวเอื้อมมาลากแขนพี่ชายที่นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียว “แย่แล้วพี่เต ประตูครัวมันเปิดแง้มไว้นิดนึง มิลค์ออกไปนอกบ้านแน่เลย” “ไอ้โม เดี๋ยว หยุดๆๆๆๆ ฉันบอกให้ยู้ด เข้าใจแล้ว เดี๋ยวฉันไปช่วยตามหา แต่ตอนนี้ขอเวลาฉันนิดนึงได้ไหม” พี่ชายร้องลั่น มือข้างที่เป็นอิสระตะปบผ้าเช็ดตัวไม่ให้ร่วงลงไปกอง อันจะทำให้เกิดภาพที่ไม่ดีต่อการเรียนรู้ของน้องสาวได้ โมเรสหันมาตีหน้ายักษ์ใส่ทันที “ขอเวลาอะไรล่ะพี่เต มิลค์จะเป็นยังไงมั่งก็ไม่รู้” “แกห่วงแมวไม่ห่วงพี่ชายเลยหรือไง ดูสภาพฉันก่อนสิ ออกไปตอนนี้ได้งามหน้ากันล่ะ ไป ลงไปข้างล่างก่อน” หญิงสาวเพิ่งเห็นสภาพของพี่ชายเต็มตาก็รีบปล่อยมือ และรีบเผ่นออกจากห้องทันที แต่ยังไม่วายทิ้งท้าย “เร็วนะพี่” “คร้าบบบบ เจ้านาย” เตโชลากเสียงประชด ไอ้มิลค์ ตามหาแกเจอเมื่อไหร่ฉันจะตั้งชื่อแกใหม่ว่าไอ้ยุ่ง คอยดูสิ มิลค์หันมองรอบตัวเองอย่างงงๆ แถวนี้ช่างไม่คุ้นตาเอาเสียเลย ตอนที่วิ่งตามเจ้าหนูสีเทาที่โผล่ก้นมาส่ายยั่วโมโหก็ไม่ทันได้สังเกตทิศทางด้วยสิ ตอนนี้เจ้าหนูก็มุดลงท่อหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ มิลค์นั่งลงแปะข้างทางเพื่อตั้งสติและใช้สัญชาตญาณกลับบ้านที่แมวทุกตัวพึงมี แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล ลองเดินย้อนกลับทางเก่าดูก็แล้วกัน ป่านนี้นายโมคงตามหามิลค์ให้วุ่นแล้วล่ะมั้ง ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดที่ทำให้นายโมต้องห่วง ถึงนายโมจะทำให้มิลค์เจ็บตัวอยู่ทุกบ่อยก็เถอะ แต่มิลค์ก็ยังรักนายโมอยู่ดี     หูสีขาวกระดิกเมื่อจับเสียงที่คุ้นเคยแว่วมาแต่ไกล แล้วค่อยเข้ามาใกล้ทีละนิดๆ  มิลค์ตาโตอย่างยินดี เสียงนายโมแน่แล้ว นั่นไง ร่างโปร่งระหงที่วิ่งออกมาจากซอยฝั่งตรงข้าม มิลค์จำไม่ผิดหรอก นายโมจริงๆ ด้วย นายโมครับ มิลค์อยู่นี่ มิลค์อยู่ตรงนี้ครับ ร่างเล็กๆ เผ่นแผล็วข้ามถนนด้วยอารามดีใจ แต่แล้วก็ต้องหยุดยืนตัวแข็งกลางถนนเมื่อได้ยินเสียงหญิงสาวร้องลั่น “มิลค์ ระวัง!” แสงไฟเจิดจ้าหน้ารถส่องปะทะหน้ามิลค์เต็มๆ สติสุดท้ายก่อนวูบดับมิลค์ได้ยินเสียงนายสาวกรีดร้อง จากนั้นก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย ท่ามกลางความเวิ้งว้างรอบตัว มิลค์เดินเปะปะมาตามลำพังอย่างหมดหวัง ที่นี่ไม่มีกลิ่น ไม่มีจุดสังเกตอะไรที่จะทำให้มิลค์จับได้เลยว่าตัวเองอยู่ที่ตำแหน่งไหน   ขณะที่มิลค์กำลังหมดหวังนั่นเอง ก็ได้ยินเสียงเหมือนฝีเท้าใครสักคนใกล้เข้าามาทุกทีๆ เจ้าแมวน้อยใจเต้นแรงเมื่อคิดว่านั่นอาจเป็นนายโมของมัน สี่เท้าเล็กๆ ออกวิ่งไปตามทิศทางที่ได้ยินทันที ถึงจะไม่ใช่นายโมมิลค์ก็อาจจะขอให้คนคนนั้นช่วยพาไปส่งนายโมได้     “เมี้ยว” มิลค์ส่งเสียงทักทายเมื่อมาหยุดยืนอยู่ข้างตัวเจ้าของเสียงเดิน แต่ทันทีที่เจ้าตัวย่อตัวลงมา ใบหน้าที่เหมือนจะมีแสงเรืองรอบๆ ก็ทำให้มิลค์ตกใจ นายหน้าขาวนั่นเอง ทำไมนายหน้าขาวมาอยู่ที่นี่ล่ะ “เจ้าเหมียว มาจากไหนกันนี่ บ้านเจ้าอยู่แถวนี้หรือ” นายหน้าขาวทักเหมือนดีใจ มิลค์ได้ยินเสียงแล้วถึงรู้ว่าทำไมนายโมถึงหลงรักหนักหนา ไม่ใช่แค่หน้าที่นายโมบอกว่าหล่ออย่างเดียวหรอก แม้แต่เสียงก็ยังนุ่มนวลชวนฝันเสียด้วย เอาเถอะ จะเป็นยังไงก็ช่าง ตอนนี้ขอออกไปจากที่แปลกๆ นี่ก่อนเถอะ เจอนายหน้าขาวก็ดีแล้วเพราะจะทำให้มิลค์เจอกับนายโมได้ง่ายขึ้น มิลค์ยังไม่ทันร้องตอบตกลง แสงไฟดวงเล็กแต่สว่างจ้าก็สาดเข้ามาจากทางด้านหลัง นายหน้าขาวคว้าตัวมิลค์ขึ้นอุ้มแล้วออกวิ่งไปยังแสงไฟที่เพิ่งปรากฏทันที แสงนั้นสว่างจ้าแล้วดับวูบลงอีกครั้ง เสียงเคาะประตูห้องทำให้มิลค์ลืมตาขึ้นอีกครั้งหนึ่ง คุณพยาบาลสาวแสนสวยนั่นเอง นัยน์ตาวาวๆ ของหล่อนทำให้มิลค์อดคิดถึงโบว์ แมวสีสวาดบ้านข้างๆ ขึ้นมาติดหมัด โบว์ก็มองมิลค์อย่างนี้ล่ะ “คุณโมเรสมาแล้วค่ะท่าน” ท่าน คำนี้ไม่ใช่เรียกเขาแน่ แต่น่าจะเป็นสองสามีภรรยาที่นั่งอยู่ในห้องกับมิลค์มากกว่า ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในร่างของนายหน้าขาว มิลค์ก็พยายามคิดว่าเป็นฝันร้าย กว่าจะยอมรับความจริงได้ก็ใช้เวลาพอสมควร แน่ล่ะ แมวมาอยู่ในร่างคนแบบนี้มันลำบากน้อยเสียเมื่อไหร่ นับตั้งแต่การเดินและยืนด้วยขาสองข้างเลยแหละ “โมเรส วรากุล ค่ะท่าน” มิลค์ได้ยินเสียงนายโมแนะนำตัวอย่างสุภาพ ติดจะเกรงๆ เสียด้วยซ้ำไป นี่มิลค์คิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ที่ให้นายโมมาหาแบบนี้ “เธอเองหรือโมเรส เลขาคนใหม่ของลูกชายฉัน” นิพัทธน์ถาม นัยน์ตามองหญิงสาวตรงหน้าอย่างพิจารณาตั้งแต่หัวจดเท้า จนหญิงสาวร้อนๆ หนาวๆ “ค่ะ ท่าน” “เราออกไปคุยกันข้างนอกหน่อย ฉันมีอะไรจะถามเธอมากมายทีเดียว” เสียงกังวานทรงอำนาจบังคับให้หญิงสาวตอบรับอย่างเกรงๆ ตลอดเวลานั้นสตรีกลางคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาด้านตรงข้ามกับผู้เป็นสามีมิได้พูดจาอย่างใดทั้งสิ้น ดูเหมือนว่าคุณนิลุบลจะไม่สนใจเสียด้วยซ้ำว่าใครจะไปจะมา แต่นิพัทธน์ย่อมรู้ดี ภรรยาจับสังเกตอากัปกิริยาของแขกเอาไว้ครบถ้วน                                                                           อริญชย์ จากคุณ : อริญชย์ (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 54 17:12:29

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณกิฟท์จาก:::อาราเร่:::, นารีจำศีล, สามปอยหลวง, ห้าสิบป่าย, mimny, Psycho man, Aree-Yong,  และคุณแก้วกังไส ด้วยค่ะ^^ ตอนที่แล้ว บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11113729/W11113729.html บทที่ 1  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11131521/W11131521.html บทที่ 2  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11196668/W11196668.html บทที่ 3  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11228184/W11228184.html บทที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11245144/W11245144.html คุยกันท้ายบทฮับ ^^ คุณ อาราเร่ :   นางรองในรูปนางร้ายค่ะ จริงๆ ดาริกาน่ารักนะคะ แต่ออกแนวคุณหนูเอาแต่ใจไปหน่อย ************ คุณ แก้วกังไส : ไม่เป็นไรค่ะ ^__^ เอ่อ เกี่ยวกับลำปางเหรอคะ อินยังถลุงแยกแร่ออกมาไม่ได้เลย ขุดขึ้นมายังไง ตอนนี้มันก็ยังเป็นเช่นนั้นค่ะ (แย่จังเลย >< ) ที่แปลนไว้ตอนนี้คือ ช่วงการปฏิรูปการปกครองสมัยรัชกาลที่ 5 ค่ะ ฉากหลังจะอยู่ที่เหนือนี่แหละ คือจับตรงมณฑลลาวเฉียง (มณฑลพายัพ) ที่กินขอบเขตเชียงใหม่ เชียงราย ลำพูน ลำปาง แพร่ น่าน (ประโยคนี้ ชักเป็นผีอีเม้ยละ) แต่มันมีปมพื้นถิ่นที่ค่อนข้างอ่อนไหวอยู่   ตอนนี้กำลังมองว่าจะให้ออกมาเป็นรูปไหนดีน่ะค่ะ เรื่องนี้ต้องเขียน เพราะอินอธิษฐานและให้สัจจากับท่านไปแล้ว ว่าจะเขียนให้ท่าน เลยอยากทำให้ออกมาดีที่สุด ************ คุณ มนต้นไม้ (Setakan) ดีครับพี่สาว น้ำท่วมหรือยังครับ (คำถามยอดฮิตสำหรับเวลานี้) ************ คุณ Psycho man วันหลังคิดค่าเซฟ 55+ ************ คุณ scottie ค่า ^^ คุณก๊อตตี้ น้ำท่วมหรือเปล่าคะ ************ คุณ mimny ถูกค่ะ ทั้งบ้านมีน้องแมวแหละ ดูดีสุดแล้ว 55+ แอบกระซิบ รอม่านมนต์ใจภาคสองเหมือนกันค่ะ >///<   ************ คุณ นารีจำศีล เกรงว่าจะไม่แค่ลุ้น แต่จะปวดเศียรเวียนเกล้าเป็นสองเท่าน่ะสิคะ ^^ ************ แก้ไขเมื่อ 29 ต.ค. 54 18:06:49 จากคุณ : อริญชย์ (อินทรายุธ) เขียนเมื่อ : 29 ต.ค. 54 18:06:30

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วตอนนี้นิรินธน์อยู่ไหนล่ะเนี่ย มิลค์มาอยู่ในร่างแทนแบบนี้แล้วนิรินธน์ไม่ได้อยู่ในร่างแมว จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 54 01:44:50

ความคิดเห็นที่ 4 สลับกันแล้ว หุหุ จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 54 13:16:34

ความคิดเห็นที่ 5 มาอ่านค่ะ (น้ำไม่ท่วมค่ะ) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 30 ต.ค. 54 21:18:15

ความคิดเห็นที่ 6 แกเอาบอสสุดเฮี๊ยบของชั้นไปไว้ไหนเนี่ยหนูอิน เอากลับม๊า ช้านไม่เอาแมวน้าาาา จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 05:00:35