เพียงเพื่อนใจ (บทที่ 13 ยอดดวงใจของกล่อมแก้ว)

บทที่ 12 อดีตของกิ่งดาว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11257069/W11257069.html

บทที่ 13 ยอดดวงใจของกล่อมแก้ว

คืนนั้นเทพพิพิธมาส่งกล่อมแก้วเป็นคนแรก กิ่งดาวดื่มมากจนเมาไม่ได้สติ ร่างนุ่มนิ่มซบอยู่กับบ่าแข็งแรงของสารถีหนุ่มที่หันมาจุดยิ้มน้อยๆ ยามหันมามองหญิงคนรัก เมื่อรถยนต์คันงามเคลื่อนหายออกไปกล่อมแก้วก็รู้สึกใจหายยังไงพิกล กลัวว่าเทพพิพิธอาจจะไม่ได้ไปส่งผู้เป็นเพื่อนยังที่บ้าน... สายตาของเขาที่จ้องมองกิ่งดาวตอนนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความปรารถนาอย่างเหลือล้น

รถยนต์เลี้ยวเข้าสู่โรงแรมม่านรูดที่อยู่นอกชานเมือง เวลานี้เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว พ่อกับแม่ของกิ่งดาวคงไม่ว่าอะไรหากเขาจะไปส่งหญิงสาวช้าสักครึ่งหรือหนึ่งชั่วโมง... เทพพิพิธยกมือข้างซ้ายขึ้นไล้บนพวงแก้มนวลเนียนพร้อมกับคลายยิ้มวาบหวาม...สายตามองเรือนร่างอรชรจนทะลุเสื้อผ้าผืนบางที่ห่อหุ้ม เขาจะได้ครอบครองเธอทั้งกายและใจในอีกไม่ช้านี้แล้ว...


กล่อมแก้วรีบโทร.ไปหากอบกุลทันทีที่ไม่พบร่างกิ่งดาวที่วิทยาลัย ฝ่ายเด็กสาวนั้นบอกว่าเมื่อคืนเทพพิพิธมาส่งกิ่งดาวเกือบตีหนึ่ง ทันทีที่ได้ยินกล่อมแก้วก็ถึงกับหน้าซีดลงไปทันที เทพพิพิธต้องพากิ่งดาวไปที่ไหนสักแห่งแน่หลังจากที่เขาไปส่งเธอที่บ้านแล้ว หรือว่าเขาทั้งสองคนจะ...

“พี่แก้วมีอะไรอีกรึเปล่าคะ?” กอบกุลเอ่ยถามขึ้นก่อนที่คนปลายสายจะได้สติ

“ไม่จ้ะ ไม่มีแล้ว” เธอบอกกอบกุลเสียงค่อยพร้อมกดวางสาย เหล่านักศึกษาคนอื่นๆ ต่างทยอยกันลงไปทานอาหารที่โรงอาหารหลังจากหมดคาบวิชาแต่ทว่าช่อทิพย์ก็รีบวิ่งมาบอกเธอว่าหัวหน้าแผนกวิชาอยากพบตัว

เมื่อไปถึงห้องพักครูกล่อมแก้วก็ยกมือไหว้ทำความเคารพหญิงสูงวัยที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ เหล่าคณะครูในห้องยังคงไม่ลงไปทานอาหารกัน บรรยากาศภายในนี้จึงทำให้หญิงสาวรู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย

“นั่งก่อนสิกล่อมแก้ว...” ผู้เป็นหัวหน้าแผนกวิชาสั่งลูกศิษย์สาว กล่อมแก้วค่อยๆ หย่อนตัวลงนั่งยังเก้าอี้หน้าโต๊ะอีกฝ่าย ประสานสองมือวางบนตักในขณะที่สายตาจ้องมองหญิงสูงวัยตรงหน้า

“ที่จริงครูใช้ให้เพื่อนไปตามกิ่งดาวมาพบ แต่เพื่อนๆ เค้าก็บอกว่ากิ่งดาวไม่ได้มา...เค้าไม่สบายเหรอ?” คำถามของหัวหน้าแผนกวิชาทำให้หญิงสาวเม้มปากแน่น ดวงหน้ากลมรีขมวดมุ่น

“เอ่อ...คือว่ากิ่งดาวป่วยนะค่ะ” กล่อมแก้วกุเรื่องขึ้น

“อย่ามาโกหกครูนะ พวกเด็กห้องสองมันบอกครูว่าเมื่อคืนนี้เห็นเธอกับกิ่งดาวไปงานวันเกิดของเพื่อนมัน แถมกิ่งดาวก็ดื่มเหล้าซะเมา...เลยมาไม่ได้” กล่อมแก้วกำมือตัวเองไว้แน่น กระพริบตาถี่มองหน้าหัวหน้าแผนกวิชาอย่างหวั่นเกรง

“ครูเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าคนที่ได้รับทุนการศึกษาต้องไม่มีนิสัยแบบนี้ กิ่งดาวเขาเรียบร้อยมาตลอด แต่เพราะเมื่อคืนเมามากเลยมาเรียนไม่ได้ วันนี้ท่านรองผู้อำนวยการสั่งให้ส่งรายชื่อนักศึกษาที่จะเข้ารับทุนในวันพ่อแห่งชาติและก็ต้องไปซ้อมรับทุนบ่ายนี้เลย...” กล่อมแก้วเบิกตากว้างด้วยความตกใจ แล้วกิ่งดาวจะทำอย่างไรดีเล่า?

“พวกครูปรึกษากันแล้ว เธอมีผลการเรียนใกล้เคียงกับกิ่งดาว และประพฤติตัวเรียบร้อย ปีนี้คนที่จะได้รับทุนคือเธอ แล้วเจอกันที่หอประชุมเวลาบ่ายสองโมงนะจ้ะ...” หัวหน้าแผนกวิชาบอกเสียงขรึมก่อนจะลุกเก้าอี้และเดินออกจากห้องไปรับประทานมื้อเที่ยงพร้อมกับอาจารย์ท่านอื่นๆ ทิ้งให้กล่อมแก้วต้องนั่งนิ่งราวกับหุ่นที่ไร้ชีวิต...


กิ่งดาวรู้สึกเหมือนว่ามีใครกำลังเอาอะไรบางอย่างมาทุบศีรษะเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้งปวดและมึนหัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กระทั่งรู้สึกจุกอยู่ที่กลางช่องท้อง มือเรียวเคลื่อนลงไปกุมไว้อย่างเจ็บปวด ของเหลวจำนวนหนึ่งค่อยๆ เคลื่อนที่ขึ้นมาตามหลอดอาหารก่อนจะมาจ่ออยู่ที่คอ หญิงสาวรีบเด้งตัวลุกจากเตียงก่อนผลักประตูห้องวิ่งทุลักทุเลตรงสู่ห้องน้ำที่อยู่ชั้นล่างของบ้าน

ของเหลวขุ่นข้นพุ่งออกมาจากปากของกิ่งดาวขณะที่หญิงสาวชะโงกคอลงยังอ่างล้างหน้า เธอรีบฉวยเปิดก๊อกน้ำให้กลบเสียงอ้วกของตนก่อนวิ่งผลุนผลันไปล็อกประตูห้องน้ำไว้

ร่างที่เหนื่อยอ่อนตรงมายังอ่างล้างหน้าอีกครั้ง เปิดสายน้ำให้ชะล้างเศษอาหารและเครื่องดื่มที่สำรอกออกมาก่อนจะยื่นมือลงไปรับสายน้ำเย็นๆ มาสาดใส่หน้าตัวเองให้สดชื่น

กิ่งดาวยังรู้สึกมึนๆ อยู่แต่ก็มีสติและสามารถทรงตัวยืนอยู่ได้ หญิงสาวหอบหายใจด้วยความอ่อนเพลียสามสี่ครั้งก่อนแหงนหน้าขึ้นมองตัวเองในกระจกตรงหน้า

รอยแดงที่ปรากฏบนซอกคอของเธอทั้งสองข้างทำให้กิ่งดาวนิ่วหน้า หญิงสาวยกมือขึ้นจับรอยแดงนั้นเบาๆ ด้วยความแปลกใจก่อนถอดเสื้อแขนสั้นตัวนอกออก

พลันนั้นเอง...กิ่งดาวก็รู้สึกเหมือนว่าหัวใจหล่นวูบลงไปยังพื้นเบื้องล่าง รอยแดงนั้นไม่เพียงปรากฏที่ซอกคอทั้งสองข้างแต่มันยังลามมาถึงเนินอกอวบอิ่มของเธอ บางรอย...คล้ายรอยฟันของมนุษย์ที่ขบกัดลงยังหน้าอกเนียนนุ่ม หญิงสาวพริ้มตาหลับลงพร้อมกับหายใจถี่ระรัว พยายามนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้อย่างละเอียด หลังงานเลิกเทพพิพิธก็พาเธอกับกล่อมแก้วมาส่งยังที่บ้าน เขาไปส่งกล่อมแก้วแล้ว แต่...แต่เขาไม่ได้ไปส่งเธอต่อหลังจากนั้น

กิ่งดาวเม้มริมฝีปากแน่นอย่างใจสั่น ชั่ววินาทีก่อนที่สติจะเลือนหายไป หญิงสาวเห็นแสงไฟจากรถยนต์ของชายหนุ่มเลี้ยวเข้าไปยังหนทางที่เธอไม่คุ้นเคย เธอพยายามถามถึงจุดหมายปลายทางที่เขาจะมุ่งไป หากแต่ว่าอีกฝ่ายกลับไม่ให้คำตอบ รถยังคงแล่นไปข้างหน้าก่อนที่หญิงสาวจะผล็อยหลับไปเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์


ณภัทร์จ้องมองกระดาษสีขาวแผ่นเล็กๆ ในบอร์ดหน้าแผนกวิชา เหล่านักศึกษามากมายต่างกรูกันเข้ามาดูรายชื่อนักศึกษาที่จะได้ขึ้นรับทุนการศึกษาในวันพ่อแห่งชาติที่จะถึงนี้

“ทำไมไม่มีชื่อดาวนะ...ไหนอาจารย์บอกว่าปีนี้ดาวจะได้รับทุนไง” ณภัทร์หันมาบอกกับช่อทิพย์ที่ยืนคอยอยู่ด้านหลัง หญิงสาวชะเง้อคอมองฝ่ากลุ่มนักศึกษาไปยังบอร์ดสีน้ำเงินตรงหน้าแต่ก็เห็นตัวหนังสือเพียงแค่ลางๆ

“หาดีรึยังภัทร์...เทอมที่แล้วดาวได้เกรดเฉลี่ยเยอะที่สุดนะ ยังไงๆ ก็ต้องได้ทุนสิ” ช่อทิพย์ว่า

“ก็นั่นน่ะสิ ไม่มีชื่อดาวแต่กลับมีชื่อแก้ว...”

“อะไรนะไอ้ภัทร์ มีชื่อกล่อมแก้วเหรอ?” ช่อทิพย์เลิกคิ้วสูงด้วยความแปลกใจ การที่อาจารย์จะให้ทุนกล่อมแก้วไม่ใช่เรื่องผิดเพราะว่าอีกฝ่ายก็ได้เกรดเฉลี่ยห่างกับกิ่งดาวเพียงแค่สามจุด แต่สิ่งที่ทำให้ณภัทร์ต้องรู้สึกตะหงิดๆ ใจนั่นก็คือ ทุนที่กล่อมแก้วได้รับมันเป็นทุนที่อาจารย์บอกว่าจะให้กิ่งดาว

“ฉันจะไปถามอาจารย์...” ณภัทร์หันมาบอกช่อทิพย์ อีกฝ่ายทำตาโตอย่างตกใจก่อนที่ชายหนุ่มจะตบหลังเพื่อนสาวเบาๆ รีบเดินละลิ่วขึ้นสู่อาคารเรียนไป


ในห้องประชุมขณะนี้ต่างคราครั่งไปด้วยเหล่านักศึกษาที่ถูกคัดเลือกให้รับทุนการศึกษาในวันพ่อแห่งชาติที่จะมาถึงซึ่งกล่อมแก้วก็เป็นหนึ่งในนักศึกษาจำนวนนั้นด้วยเช่นกัน หลังจากที่เดินขึ้นไปซ้อมรับทุนบนเวทีเรียบร้อยแล้วนักศึกษาทั้งหมดต่างก็นั่งประจำที่ของตน แต่ไม่รู้เพราะสวรรค์เมตตาหรือไรนะจึงดลบันดาลให้เทพพิพิธได้ที่นั่งต่อจากเธอ

ในแวบแรกที่สบสายตากัน เทพพิพิธก็มองกล่อมแก้วตาโตทันที เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทำให้เขานึกไปถึงกิ่งดาว... เขาผิดรึเปล่านะที่พาเธอไปสังสรรค์จนทำให้หญิงสาวเมาไม่ได้สติ เธออาจจะเพลียมากจนมาโรงเรียนไม่ได้อาจารย์เลยเปลี่ยนผู้ขึ้นรับทุนเป็นกล่อมแก้ว แต่ก็ไม่น่าเป็นอย่างนั้นไปได้... มันคงไม่ร้ายแรงถึงขนาดนั้นหรอกมั้ง

“ปีนี้แก้วก็ได้ทุนเหมือนกันเหรอ?...” ชายหนุ่มหันไปถามหญิงสาวข้างๆ ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม กล่อมแก้วคลี่ยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัว

“จ้ะ...” หญิงสาวตอบเสียงเบา ชั่วแวบเดียวที่ได้สบสายตากันตรงๆ ก็ทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ

“แล้ว...ดาวไม่ได้มาเรียนเหรอวันนี้?” คำถามของชายหนุ่มทำให้เธอไม่กล้ามองตาเขา อันที่จริงเธอเองก็ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมกิ่งดาวถึงไม่มาเรียน

“วันนี้ดาวไม่ได้มา... สงสัยคงยังเพลียอยู่น่ะ”

“อา... สงสัยคุณแม่ทับทิมคงด่าผมตายแน่เลย...” เทพพิพิธกลั้วหัวเราะก่อนปั้นยิ้มกลบเกลื่อนความกังวลที่ฉายอยู่บนใบหน้าขาวสะอาดได้รูป ภายหลังเสร็จจากการซ้อมรับทุนการศึกษาแล้วทั้งสองจึงได้แยกทางกัน เทพพิพิธเดินละลิ่วกลับห้องเรียนในขณะที่กล่อมแก้วตรงดิ่งไปยังห้องสมุดที่มีณภัทร์กับช่อทิพย์รออยู่


เมื่อตั้งสติได้แล้วกิ่งดาวจึงรีบบึ่งมาที่วิทยาลัยอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเดินตรงไปยังแผนกช่างยนต์ของวิทยาลัยพร้อมกับมองหาร่างสูงสง่าด้วยความฉุนเฉียว

เมื่อคบเพลิงได้เห็นร่างแบบบางมายืนด้อมๆ มองๆ อยู่หน้าแผนกจึงสะกิดคนที่มัวแต่นั่งอ่านหนังสือให้รู้ ห้องที่ทั้งสองนั่งเรียนอยู่นั้นมีหน้าต่างหลายบานที่สามารถมองเห็นทัศนียภาพด้านหน้าแผนกวิชาได้ เทพพิพิธวางหนังสือในมือลงทันทีก่อนรีบขออนุญาตอาจารย์ประจำวิชา รีบเดินดุ่มๆ ออกจากห้องไป

เมื่อได้เห็นชายหนุ่มที่กำลังเดินตรงมาหาหัวใจของกิ่งดาวก็เต้นโครมครามด้วยความเดือดดาล ดวงตากลมใสจ้องมองเทพพิพิธแน่นิ่งขณะที่อีกฝ่ายนิ่วหน้ามองดวงหน้าเคร่งเครียดของเธอด้วยความสับสน

“ดาว...” ชายหนุ่มครางเสียงแผ่วขณะที่กิ่งดาวเม้มปากแน่น หยดน้ำตาเคลียคลออยู่ที่ดวงตาทั้งสองข้าง

“เมื่อคืนนี้...” น้ำเสียงสั่นเครือขาดหายไป พยายามประคับประคองลมหายใจให้เป็นปกติ “เมื่อคืนนี้...นายทำอะไรฉัน !” คำถามที่ได้ยินทำให้ชายหนุ่มใจหายวาบไปชั่วขณะ ดวงหน้านวลเนียนที่สั่นระริกเชิดมองเขาเพื่อรอคำตอบ

“ผม...ผมขอโทษดาว” เทพพิพิธบอกกับเธอด้วยสีหน้าสำนึกผิดก่อนที่หยดน้ำตาใสๆ จะรินไหลลงอาบแก้มของกิ่งดาวอย่างหยุดไม่อยู่ หญิงสาวยกมือขวาขึ้นพร้อมกับฟาดลงยังแก้มซ้ายของเทพพิพิธอย่างแรง

เขารู้...ว่าความเจ็บปวดที่ได้รับจากเธอเมื่อครู่นี้คงไม่ได้ครึ่งหนึ่งกับที่เธอได้รับ กิ่งดาวไม่ยินยอมกับเรื่องเมื่อคืนนี้ อันที่จริงเขาไม่ได้ขอเธอซะด้วยซ้ำ
“ผมรักคุณนะ...ที่ผมทำไปก็เพราะผมรักดาวนะ...”

“ฉันไม่คิดเลยว่านายจะเป็นคนฉวยโอกาสแบบนี้เทพพิพิธ... ไม่คิดเลยว่านายจะทำกับฉันแบบนี้” กิ่งดาวกำมือแน่น เราสองคนรักกันก็จริง...แต่เธอยังไม่พร้อมที่จะมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขา เขาไม่ควรทำแบบนี้...

ดวงหน้างอนงามที่เปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาสะบัดหนีก่อนรีบวิ่งหนีไปในขณะที่เทพพิพิธเอาแต่ร้องเรียกตามร่างบาง แต่ยิ่งเรียกกิ่งดาวก็ยิ่งก้าวขาเร็วขึ้น ชายหนุ่มตัดสินใจวิ่งตามเธอไปแต่คลาดกันในที่สุด

กล่อมแก้วที่ออกมาเข้าห้องน้ำต้องเบิกตากว้างเมื่อได้ยินเสียงแหบห้าวคุ้นหูร้องเรียกชื่อกิ่งดาวอยู่อีกฟากของห้องสมุด เมื่อเหลียวไปมองก็ต้องพบกับร่างของเทพพิพิธที่ยืนหอบหายใจอยู่ที่ขอบถน

สีหน้าของเขาแสดงถึงความไม่สบายใจ มันทำให้กล่อมแก้วเป็นกังวลตามไปด้วย เธออยากรู้หนักหนาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเทพพิพิธกันนะ... หรือเขาจะทะเลาะกับกิ่งดาว แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอควรจะดีใจไม่ใช่หรือกล่อมแก้ว

หญิงสาวทอดสายตามองตามเทพพิพิธไปจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินกลับแผนกวิชา เมื่อตัวเองจะเอี้ยวตัวหันหลังเดินกลับเข้าห้องสมุดเรือนร่างอรชรของกิ่งดาวที่เดินตรงปรี่เข้ามาหาก็ฉุดให้กล่อมแก้วต้องหันมาจ้องหน้าเพื่อนสนิทสาวอย่างตกใจ

จากคุณ	: ผีเสื้อสีดำ
เขียนเมื่อ	: 30 ต.ค. 54 11:19:41