เจ้าสาววาเลนไทน์ [[ เกริ่นเรื่อง]]

☆═━┈ เกริ่นนำ... เจ้าสาววาเลนไทน์ บทประพันธ์ของ พิงค์คิวา ┈━═☆

10 ปีก่อน...

เธอ...  อายุ [19 ปี] สูง [163.5 cm]    สาวหมวยตาโต มหา’ลัย ปี 2    บ้านเป็นร้านขายดอกไม้เล็กๆ

เขา...  อายุ [16 ปี] สูง [162.0 cm]    เด็กหนุ่มหน้าหวาน มัธยม 5      บ้านปล่อยเงินกู้ [เข้าข่ายมาเฟียตามความคิดเธอ] ดังนั้นเธอจึงตั้งฉายาเขาว่า ไอ้มาเฟียหน้าหวาน



เธอพยายามกันท่าเขาสุดชีวิต เพราะคิดว่าเขากำลังตามจับน้องชายมาดแมนของเธอมาเป็น ผะ...ผะ...(สามี)

นั่นก็เพราะเด็กหนุ่มคนนี้มีใบหน้าหว้านหวาน ร่างก็อรชรอ้อนแอ้นบอบบาง แถมยังตามติดน้องชายเธอแจ มาบ้านเธอแทบทุกวันไม่เว้นเสาร์อาทิตย์



“มาทำไมบ่อยๆ ฮะ... รำคาญ”

“กินเองไม่ได้ แล้วจะหวงก้างอะไรนักกับไอ้แค่น้องชาย”

“ก็เพราะมันเป็นผู้ชายไงล่ะ ถึงได้หวง ให้มันโดนสาวคาบไปแดกยังดีกว่าโดนผู้ชายอย่าเธอลากขึ้นเตียงทำปู้ยี่ปู้ยำซะอีก... รับไมได้โว้ยยย” ถึงเธอจะเป็นสาววายก็เหอะ [[นิยามสาววาย : ชมชอบการจับคู่หรือความรักของชายแท้ด้วยกัน]]

“งั้นมาเป็นแฟนกับผมแทนไหมล่ะเจ้”

“เธอไปดูดนมแม่มาให้สูงกว่าฉันก่อนไปไป๊... แล้วฉันจะยอมเป็นแฟนด้วย”

“แล้วจะมาทวงสัญญา”

“แต่ตอนนี้ช่วยไปไกลๆ จากน้องชายฉันสักที!!!”





ปัจจุบัน เมื่อผ่านมา 10 ปี...

เธอ...  อายุ [29 ปี] สูง [163.5 cm]    สาวแก่หน้าเด็กแอบเพี้ยน   นักแปล(ทำงานอยู่กับบ้าน)        

เขา...  อายุ [26 ปี] สูง [187.0 cm]    หนุ่มเจ้าสำราญหน้าคมใจเถื่อน  นักธุรกิจปล่อยเงินกู้ [เขาคือมาเฟียเต็มตัวตามความคิดเธอ] เนื่องจากยิ่งโตหน้ายิ่วสวยและคมเข้ม ดังนั้นเธอจึงตั้งฉายาเขาว่า ไอ้มาเฟียหน้าเถื่อน // ไอ้มาเฟียหน้าสวย



หลังต้องจากกันอย่างไม่ดีนักในวัยเยาว์... เขาแกล้งกลับมาทวงตามสัญญาเพื่อแก้เผ็ด

แต่เธอรึจะคิดว่าไอ้ร่างยักษ์สูงเป็นเสาไฟฟ้าจะเป็นคนเดียวกับหนุ่มน้อยหน้าหวานในอดีตที่เธอแอบเอ็นดูแต่ต้องเก็บซ่อนไว้แล้วจัดการไล่ตะเพิดไปนั้น จนหลังๆ เริ่มกลายเป็นชังน้อย ชังมาก ชังม้ากมาก และโคตรชัง!!!



“มาทำไมบ่อยๆ ฮะ... รำคาญ”  ที่จริงใจแอบสั่นจนมือชื้นเหงื่อ

“ไม่มีผู้ชายอื่นกล้ามาคาบเจ้ไปกิน แถมยังเพิ่งถูกทิ้งก่อนงานแต่ง... แล้วจะหวงตัวเองไปทำไมฮะ แก่ปูนนี้แล้วแท้ๆ”

“ก็เพราะทั้งโลกมันเต็มไปด้วยผู้ชายอย่างแกที่คาบเอาน้องชายฉันไปกินจนสำเร็จแล้วยังไงล่ะ... ฉันถึงไม่ถูกกลืนกินสักที”

สุดท้ายก็ปกป้องไม่สำเร็จ ไม่เสร็จไอ้หน้าหวานนี่ ก็ดันไปเสร็จคนอื่นซะได้

“มามะ... งั้นผมจะกลืนกินเจ้เอง”

“อย่ามาตลกไอ้หน้าหวาน... ” แต่ก็คมคายสมชายชาตรี



การปรากฏตัวของชายหนุ่มหลังเธอถูกทิ้งก่อนกำหนดแต่งในวันวาเลนไทน์ที่วาดฝัน... ได้ทำให้ชีวิตของเธอวุ่นวายยุ่งเหยิงจากการโดนตามทวงสัญญา

แล้วมันจะเป็นจริงไหมกับความฝันของเธอ... การแต่งงานในวันวาเลนไทน์แสนหวาน



“เจ้นั่นแหละ... มาเป็นเจ้าสาวของผมซะ วันที่ 14 อาทิตย์หน้า ผมจองตัว!!!”



แล้วเส้นทางความรัก และบทสรุปความรักของสาวแก่หน้าเด็ก และอดีตหนุ่มน้อยหน้าหวานจะเป็นเช่นไร???

อ่านต่อ : http://writer.dek-d.com/zonic/writer/view.php?id=629126#ixzz1cExMXAYJ

จากคุณ	: กะเกิ้งแก้ว
เขียนเมื่อ	: 30 ต.ค. 54 12:33:13