ความคิดเห็นที่ 1 “ผมเชื่อ...ว่าเธอเป็นคู่แท้ของผม  เป็นคู่ที่นีราจัดเตรียมไว้ให้  มามาครับ...มามาชอบศิตาไหมครับ?” ภามินถามแล้วหยุดนิ่งเหมือนกำลังฟังคำตอบ  หญิงสาวได้ก้มหน้าเก็บอาการปลื้มใจที่กำลังซ่อนไม่มิดไว้ “นีราคะ...ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ   ลูกไม่รู้สึกท้อแท้แล้วล่ะค่ะ  แล้วก็...ชามีดามิสา..ขออนุญาตเรียกมามาด้วยนะคะ” หล่อนกล่าวแล้วก้มหน้าลงไปอีก  ซ่อนความเขินอายจนเป็นแก้มสีชมพูเอาไว้ “ขอบคุณครับนีรา...ขอบคุณมามาด้วยที่อนุญาต  ผมนึกแล้วมามาต้องชอบศิตาแน่ๆ” “พูดเองเออเองนี่ภามิน” หล่อนตบแขนเขาเบาๆ แต่เจ้าตัวขยับหนี “อะไรเล่า...คนกำลังอธิษฐานอย่ามากวนสิ” “พอเถอะ...เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้า อายเขา” “เช้าขนาดนี้ ยังไม่มีคนมาได้ยินหรอก  อีกอย่าง..ผมไม่อายนี่ เรารักใครชอบใครจะให้บริสุทธิ์ใจก็ต้องกล้าประกาศ” “พอแล้ว...รู้แล้วค่ะว่ารัก ไปประกาศกับปอปอแทนก็แล้วกัน” “อ๊ะ..แน่นอนอันนั้นต้องทำอยู่แล้ว” “แล้วเรื่องแต่งเข้าสกุลล่ะคะ ปอปอคุณจะยอมเหรอ? หรือฉันควรจะเป็นฝ่ายเกลี้ยกล่อมปอปอของฉันแทน” “เรื่องนั้น...สุดแล้วแต่นีราจะโปรด  งานแต่งงานของเราหากเป็นที่พอใจของนีราท่านจะจัดการให้เอง” ชายหนุ่มตอบแล้วนิ่งไป คราวนี้น้อมศีรษะลงอธิษฐานอย่างจริงจัง  หญงสาวเห็นดังนั้นก็ทำตามต่างฝ่ายต่างเรียนความใจของตนเองกับนีรา  เพื่อภาวนาขอให้นางพรายจงบันดาลพร ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ สองเดือนหลังจากนั้น.... ตีรณ ไคริกา จำต้องยอมให้เจ้าหนุ่มตัวดีที่อาสามาเป็นว่าที่ลูกเขยเข้าออกบ้านได้ตามอัธยาศัย(ของมัน) โดยไม่กล้าปริปากขับไล่หรือกระทบกระเทียบแดกดันอีกต่อไป  อันเนื่องมาจากพลเอกภัณฑิลยินยอมให้บุตรชายมาใช้นามสกุลไคริกาหลังพิธีวิวาห์  ตามคำเกลี้ยกล่อมของอัญญาตา  และประกอบกับการที่นายพลผู้ยิ่งใหญ่แต่กลายเป็นผู้น้อยไปทันที เมื่อได้พบหน้าภรรยาในฝัน  บิดาของภามินไม่แน่ใจว่าเขาคิดอยากปรึกษาชามีดามิสาจึงเก็บไปฝัน หรือว่าหล่อนมาพบเขาจริงๆ ทว่าความฝันนั้นแจ่มชัดยิ่งนัก ทั้งถ้อยคำที่ได้กล่าวต่อกันและความรู้สึกอิ่มเอมใจที่เกิดขึ้น  เหล่านี้ทำให้พลเอกภัณฑิลยินยอมอนุญาตท่ามกลางความงุนงงของบิดาฝ่ายว่าที่เจ้าสาว อีกทั้งยังได้รับข่าวดีอีกด้วย ราชินทร์และราชินาประทานโอกาสให้เข้าเฝ้า เพื่อท่านจะให้โอวาทแก่คู่สมรสอีกด้วย  เมื่อกำหนดทุกอย่างเป็นทางการแล้ว ตีรณจึงจำต้องเงียบปากลง แม้ในใจยังตะขิดตะขวงมาดสำรวยรูปสวยของว่าที่ลูกเขยก็ตาม ตรงกันข้ามกับพลเอกภัณฑิล ซึ่งกำลังเปี่ยมสุขนักนา  เมื่อศิตาภาหมั่นไปมาหาสู่คอยดูแลอาหารการกินต่างๆ ให้ รวมไปถึงช่วยออกแบบตกแต่งคฤหาสน์ให้สดใสยิ่งขึ้น  ความหวังเล็กๆ ที่อยากจะมีบุตรสาวสักคน  แต่ความหวังนี้มอดไหว้ไปพร้อมกับชีวิตของภรรยาก็พลันหวนกลับมาอีกครั้ง “เฮ้อ..ไม่น่าเชื่อ ไอ้คนงี่เง่าหัวรั้นอย่างนั้น ดันมีลูกสาวน่ารักขนาดนี้” พลเอกภัณฑิลออกปากชมหญิงสาวให้บุตรชายทั้งสองฟัง “คงต้องยกความดีให้ชามีโสมาภา” “จริงๆ ลูกแต่งงานก็ดีเหมือนกันนะ  เหมือนได้ลูกสาวมาอีกคน” ความรู้สึกยึดติดค่อยปล่อยวางลง เมื่อพบว่าตนเองไม่ได้สูญเสียบุตรชายไปทั้งยังได้บุตรสาวเพิ่มมาอีกด้วย “แถมยัยสิดารีมาด้วยอีกต่างหาก...” แต่บุตรชายคนเล็กหัวเราะเบาๆ “ศิตามาบ้านเราคนเดียวก็น่าเกลียด ต้องพกยัยตัวเล็กมาด้วย  แม่คุณก็คุยเก่งเหลือเกินเหมือนนกจิ๊บๆๆ ตลอดเวลา” ส่วนบุตรชายคนโตทำหน้าปลงกับเสียงเจื้อยแจ้วช่างคุยของสาวๆ “หนูสิดารีก็น่ารัก สดใสร่าเริง ก็ไม่แปลกหรอก  ไอ้คนเป็นปอปอมันถึงกันท่านัก  ถ้าบ้านโน้นเขาเอ็นดูลูกเราเหมือนเราเอ็นดูลูกสาวเขาก็คงดี” “ไม่มีปัญหาหรอกครับปอปอ ชามีโสมาภาออกจะรักใคร่เจ้าภามินของเราดี” “แล้วไอ้ตัวปอปอนี่ล่ะ ว่ายังไง” คิ้วหนาเข้มของผู้เป็นบิดาขมวดมุ่น “ปอปอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ภามินมันอ้อนเก่งจะตาย  อยู่ๆ ไปเดี๋ยวก็เลิกแกล้งมันเองแหละ” “ไม่ต้องห่วงหรอกครับปอปอ ปอปอตีรณน่ะ..ยังไงก็แพ้ลูกแพ้เมีย  จะทำอะไรผมได้” พูดจบก็ยักไหล่ด้วยท่าทางไม่ยี่หระ  เป็นเหตุให้พี่ชายชี้หน้าด้วยความหมั่นไส้ “เห็นไหมฮะ ปอปอ ไอ้คนของเรามันก็แสบใช่ย่อย จริงๆ แล้วอาจจะต้องสงสารท่านตีรณด้วยซ้ำ  ภามินมันทำไม่รู้ไม่ชี้ไม่สนเสียอย่าง ลูกเมียก็ไม่เข้าข้างเดี๋ยวก็เฉาตายไปเองแหละ” สิ้นคำวิจารณ์ของอคิลสามพ่อลูกก็พากันหัวเราะร่วน “ว่าแต่...นี่ก็ใกล้วันหมั้นแล้ว  เดี๋ยวก็ตามด้วยงานแต่ง ลูกอยากจะได้อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?” แววตาที่มองไปยังภามินบ่งบอกความรักมากล้น “ไม่ครับ ไม่อยากรบกวนแค่นี้ก็ได้เยอะแล้ว ผมแค่อยากจัดงานเล็กๆ แบบเป็นกันเองมากกว่า” “ไม่ได้!!” เสียงของผู้เป็นบิดาเข้มขึ้นมาทันที ทำเอาว่าที่เจ้าบ่าวยิ้มค้าง “มีอย่างเหรอ? ลูกชายจะแต่งงานทั้งที จะจัดเงียบๆ ได้ยังไง ผู้หลักผู้ใหญ่เขาจะติฉินเอา” แล้วความคิดนี้ก็ขยายผลไปถึงคฤหาสน์ไคริกา  และเป็นครั้งแรกที่ตีรณ กับ พลเอกภัณฑิลเห็นพ้องต้องกันเป็นเสียงเดียว  ทำให้ว่าที่เจ้าบ่าวยิ้มไม่ออกเลยทีเดียว “หนุ่มสาวสมัยนี้คิดอะไรง่ายๆ  ปอปอกับมามารู้จักคนเยอะแยะ  แล้วจะให้หมกเม็ดแต่งได้ยังไง” “เอ่อ...ปอปอคะ คือ หนูกับภามินไม่ได้ว่าอะไรเลยค่ะ เราแค่อยากได้งานที่อบอุ่นเป็นอันเองเท่านั้นเอง” “อ๋อ...เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงอบอุ่นแน่นอนลูกจ๋า  มามาลองลิสรายชื่อแล้วทั้งสองฝั่งแล้ว...ยังไม่แน่ใจเลยว่าห้องบอลลูนขนาด 600 คน  นี่จะพอไหม  ท่านพี่ว่ายังไงคะ” แล้วสองสามีภรรยากับบิดาของภามิน ก็มัวแต่สนทนากันเรื่องงานจัดเลี้ยงของบุตร เป็นที่วุ่นวายไปตลอดวัน ส่วนพี่ชายเจ้าบ่าวนั้นหนีเอาตัวรอดไปเรียบร้อยแล้ว อ้างว่าติดราชการไม่สามารถช่วยคิดได้ ทิ้งให้ภามินกับศิตาภานั่งยิ้มแห้งๆ คอยพยักหน้าเห็นด้วยกับบิดามารดา โดยไม่มีสิทธิ์คัดค้านใดๆ ทั้งสิ้น ยิ่งวางแผนงานฉลองวิวาห์ก็ยิ่งใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ จนห่างไกลกับงานวิวาห์เล็กๆ เป็นกันเองเมื่อแรกคิด  ชนิดที่ว่าคู่บ่าวสาวอ้าปากค้างเพราะนึกไม่ถึง +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 54 21:27:10

ความคิดเห็นที่ 2   บทส่งท้าย งานวิวาห์แห่งปีเพิ่งผ่านพ้นไปไม่นานนัก  ไม่ถึงวันสิบวันดีบิดามารดาพี่น้องของทั้งฝ่ายรวมไปถึงเพื่อนๆ  ก็ต้องมารวมตัวกันอีกครั้ง  เพื่อส่งคู่บ่าวสาวหมาดๆ ไปฮันนิมูนที่มัลดีฟ  ประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องธรรมชาติอันงดงาม  หาดทรายขาว ทะเลสีคราม ท้องฟ้าเข้มจัดตัดกับปุยเมฆขาว  ภามินเล็งเห็นว่าน่าจะโรแมนติกชวนฝันเหมาะแก่การฮันนิมูนของเขากับศิตาภาที่สุด  ทว่านอกจากอคิลและสิดารีแล้ว ผู้สูงวัยที่ตามมาส่งแทบไม่มีรอยยิ้ม ชามีโสมาภามีน้ำตาคลอเบ้าเล็กๆ อีกด้วย  ทั้งนี้เพราะหลังจากเสร็จจากช่วงฮันนิมูนแล้ว ภามินตั้งใจจะพาศิตาภากลับอเมริกาไปกับเขาด้วย  เพื่อศึกษาต่อปริญญาเอกให้จบเสียที หลังจากที่ต้องดร็อปพักการเรียนชั่วคราวมาเป็นระยะใหญ่แล้ว “ว่างๆ ก็กลับมาเยี่ยมบ้านบ้างน้า” ชามีโสมาภาโผเข้าสวมกอดบุตรสาว “โธ่...มามาคะ ไปไม่นานหรอกค่ะ” “ไม่นานของเธอน่ะกี่ปี” “ก็ต้องแล้วแต่ภามินล่ะค่ะ” เมื่อหล่อนตอบดังนี้ แม่ยายก็หันมาเล่นงานลูกเขยทันที “นี่...ภามินรีบๆ เรียนให้จบแล้วกลับมาไวๆ นะจ๊ะ  อย่าให้นานนักล่ะ” “อย่าขี้เกียจด้วยล่ะ จะได้จบเร็วๆ ” บิดาของภรรยาหมาดๆ รีบสำทับโดยไว “แต่ถ้ามันช้านักก็ให้ศิตากลับมาก่อน แล้วเราทำปริญญาอยู่ทางนั้นไปเข้าใจไหม ?” มันฟังดูเป็นคำสั่งเสียมากกว่า เรียกได้ว่าพร้อมจะดีดบุตรเขยทิ้งแล้วรับบุตรสาวกลับมาบ้านตลอดเวลา “ครับๆ เข้าใจแล้วครับ  จะตั้งใจเรียนครับ” “เฮอะ...ลูกชายฉันน่ะเรียนเก่ง แป๊บๆ ก็กลับมาแล้วอย่าเวอร์นักตีรณ” พลเอกภัณฑิลปกป้องบุตรชายทันที ก่อนจะหันมาสั่งลาบ้าง “เที่ยวให้สนุกนะลูก ขอให้มีความสุขทั้งภามินทั้งศิตาภา” บรรยากาศเคล้าน้ำตายังคงครอบคลุมกลุ่มของพวกเขาต่อไป  ราวกับไม่เคยมีใครในครอบครัวเดินทางไกลหรือห่างเหินกันมาก่อน  ซึ่งไม่ใช่อย่างแน่นอน..แต่ความผูกพันทำให้เสียน้ำตากันได้แทบทุกครั้ง  ศิตาภาสั่งให้น้องสาวดูแลบิดามารดาให้ดี  สาวน้อยรับปากแต่ก็อดน้ำตาคลอไม่ได้ เพราะหล่อนกับพี่สาวไม่เคยจากกันนานขนาดนี้  ในขณะที่คีราณเพลย์บอยหนุ่มซึ่งควงท่านหญิงวราลีกานดาภรรยามาส่งกับเขาด้วย  มองดูภาพความโศกเศร้านั้นอยู่นานก็อดวิจารณ์ในใจไม่ได้ ว่าแล้วเริ่มแสดงออกมาทางสีหน้า  กับสองสาวนั่นเขายังพอเข้าใจผู้หญิงก็อย่างนี้แหละ  แต่กับภามินและพลเอกภัณฑิลนี่สิ  โรคติดลูกชายอย่างที่เขาและอคิลเคยตั้งชื่อเล่นให้ว่า ‘โรคป๊ะป๋านีโม่’ ยังคงไม่ห่างหายไปจากท่านเลยแม้แต่น้อย แม้จะดูอาการดีขึ้นเล็กน้อยก็ตามที “มันจะน้ำตาท่วมกันอีกนานไหมนี่?” คนปากเสียอย่างไรก็ปากเสีย คีราณอดหันซุบซิบกับอคิลพี่ชายของเจ้าบ่าว “ก็งี้แหละ  นานๆ ที” “นานๆ ถี่สิไม่ว่า  ถ้ากลับมาทุกปีไม่ต้องแห่ไปส่งแล้วร้องห่มร้องไห้กันทุกปีเหรอวะ?  เชื่อไหมอีกไม่ถึงสองเดือนมันต้องมีใครสักคนบินไปเยี่ยมถึงที่แหงๆ” “เชื่อ” อคิลตอบๆ สั้นและมั่นใจว่าบิดาของตนจะเป็นหนึ่งในนั้น การอวยพรโอบกอดล่ำลายังคงดำเนินต่อไปอีกพักใหญ่จนใกล้เวลาต้องเช็คอิน  คู่บ่าวสาวถึงค่อยหันมาบอกลาพวกเขาบ้าง “ไปดีมาดีนะเว้ย!!” คีราณกล่าวสั้นๆ ก่อนจะย้ำด้วยประโยคเด็ด “บรรยากาศดีๆ อย่าลืมปั๊มลูกล่ะ” ภามินสะอึกทันทีที่ได้ยินเพื่อนพี่ชายสั่งเสีย เขาเหลียวมองภรรยา แล้วนึกดีใจที่หล่อนสาละวนอยู่กับครอบครัวตนเองไม่ได้ยินที่คีราณพูด ส่วนพี่ชายของเขาได้แต่ทำหน้าปลงเพราะชินกับปากเพื่อนรักเสียแล้ว ก่อนหันไปเรียกน้องชาย “ภามิน...มากอดที”  ชายหนุ่มยิ้มให้พี่ชาย แล้วตรงเข้าสวมกอดอย่างรักใคร่ เมื่อแรกอคิลก็กอดอย่างยินดี แต่อึดใจต่อมาก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ ภามินกอดเขานิ่งค้างอยู่อย่างนั้นนานจนผิดวิสัย “เฮ้ย! ปล่อยได้แล้ว ” จนคนเป็นพี่ต้องร้องเตือน น้องชายถึงค่อยรู้สึกตัว  ภามินคลายอ้อมกอดช้าๆ พร้อมทั้งสบตาพี่ชายนิ่ง  ก่อนจะยิ้มเลสนัยออกมา  แต่ยังคงพาดแขนตนเองไว้กับไหล่ของพี่ชาย แล้วโน้มหน้าไปกระซิบข้างหู “อคิล...” “อะไร?” แน่นอนทุกครั้งที่เจ้าตัวซวยยิ้มแบบนี้ต้องมีปัญหาตามมาแน่นอน นายทหารหนุ่มชักไม่ค่อยสบายใจ “ญาตาปัณฑารีย์น่ะ...เธอไม่ได้โกหกไปเสียทุกเรื่องหรอกนะ” “หมายความว่ายังไง?” อคิลนิ่งคิดนางนักบวชทุศีลนั่นพูดอะไรทิ้งไว้อย่างนั้นหรือ “สีแดง...เธอว่าอย่างนั้นใช่ไหม?” “ไม่นานหรอกอคิล...จำไว้นะ สีแดง ผู้หญิงที่เหมือนดวงอาทิตย์...” คนเป็นน้องพูดจบก็ผละตัวออก “เฮ้ย..เดี๋ยวดิ!!!?” “ไปแล้วนะ บ๊ายบายฮะทุกคน” ภามินไม่อธิบายต่อแต่ยิ้มกริ่มกับนิมิตของตนอยู่ผู้เดียว และรีบปลีกตัวไปหาภรรยาจูงกันไปหายเข้าสู่ประตูด้านในของสนามบิน ไม่เปิดโอกาสให้อคิลถามอะไรอีก “ผู้หญิง...สีแดงใช่มะ?” คนหูไวข้างตัวรีบหันมายิ้มใส่ทันที “อะไรของแกเจ้าคีร์” “เปล่านี่...เอาเป็นว่าฉันจะคอยดู  ปกติภามินมันก็แม่นอยู่แล้ว...เจ้านั่นมันเป็นลูกชายนางพรายนี่นะ เหอ เหอ” คีราณหัวเราะเสียงดังเหมือนจะเยาะเย้ยเพื่อน  แล้วรีบฉีกตัวไปหาท่านหญิงผู้เป็นภรรยา ก่อนจะยื่นหน้ามาทำทะเล้นใส่เพื่อนรัก “อย่าคิดมากน่า...ถึงเวลามาก็จะมาเอง..แล้วฉันจะรอดูผู้หญิงของแก” เพลย์บอยหนุ่มตบท้ายด้วยเสียงหัวเราะพึงพอใจกับสิ่งที่เพิ่งพูดออกไปหมาดๆ นัก   ปิดบรรพ์ – ภาคพระจันทร์ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++   จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 54 21:31:35

ความคิดเห็นที่ 3 ย้อนอ่านตอนก่อนๆ ได้ตามลิ๊งค์นี้เลยค่ะ บทนำ+ บรรพที่ 1   http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10315410/W10315410.html บรรพที่ 2  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10338519/W10338519.html บรรพที่ 3  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10365816/W10365816.html บรรพที่ 4  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/03/W10392622/W10392622.html บรรพที่ 5  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10421348/W10421348.html บรรพที่ 6  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10465503/W10465503.html บรรพที่ 7  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/04/W10491763/W10491763.html บรรพที่ 8  http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10518251/W10518251.html บรรพที่ 9 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10547997/W10547997.html บรรพที่ 10 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10563491/W10563491.html บรรพที่ 11 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10592696/W10592696.html บรรพที่ 12 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10621022/W10621022.html บรรพที่ 13 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10652444/W10652444.html บรรพที่ 14 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10687127/W10687127.html บรรพที่ 15 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10711306/W10711306.html บรรพที่ 16 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10738076/W10738076.html บรรพที่ 17 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10767299/W10767299.html บรรพที่ 18 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10796845/W10796845.html บรรพที่ 19 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10823865/W10823865.html บรรพที่ 20 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10851206/W10851206.html บรรพที่ 21 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10884589/W10884589.html บรรพที่ 22 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10908996/W10908996.html บรรพที่ 23 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10939373/W10939373.html บรรพที่ 24 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10965113/W10965113.html บรรพที่ 25 http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10995508/W10995508.html บรรพที่ 26 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11035014/W11035014.html บรรพที่ 27 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11055425/W11055425.html บรรพที่ 28 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11087487/W11087487.html บรรพที่ 29 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11123845/W11123845.html บรรพที่ 30 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11150783/W11150783.html บรรพที่ 31 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11176385/W11176385.html บรรพที่ 32 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11206702/W11206702.html บรรพที่ 33 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11240211/W11240211.html คุยกับคนอ่าน สายลมที่พริ้วไหว : การเมืองถ้าฟังซ้ำด้านใด ด้านหนึ่งบ่อยๆ มันก็ปักใจ ยิ่งโดนคนรอบข้างเป็นหมู่คณะมันคือ การอบรมขายตรงดีๆ นี่เอง เป็นการสร้างอุปทานหมู่ scottie : ส้มตัวใหญ่แต่ใจเล็กค่ะ โดนเขาตบ ตลอด mimny : มันเห็นแก่กินค่ะ จริงใจกับ กระเพาะตัวเอง Argent : แมวอพยพมาอยู่เกือบสิบวันแล้วค่ะ คุ้นกันแล้วแต่ไม่ถึงกับเลียให้กัน ยังไว้ท่ากันอยู่ Friday Story : ยังคิดเลยถ้าน้ำมาจะอพยพ แมว 9 ตัวยังไง... ระรินใจ: นั่นสิคะถูกแมวขโมยซีนประจำเลย แมวไม่มาก็มีแฟนคลับแมวเรียกหาด้วย Tyra : ไว้คอมเม้นท์ตอนล่าสุดก็ได้ค่ะ ไหนๆ ก็จบแล้ว ตอนนี้เล่นแมวไปก่อน ลูนาติก : กินเป็นขนมมากกว่าค่ะ แต่ทาโร่ก็ ไม่สู้ปลากหมึกกรอบค่ะ เหมียวๆ ชอบกันมากกกก ขอเม้าท์หน่อย มาถึงตอนจบจนได้..แฮ่กๆ ขอบคุณเพื่อนๆ ที่อยู่เป็นเพื่อน ช่วยอ่านช่วยติชมมาตลอดตั้งแต่ต้นนะคะ ขอบคุณมากค่ะ เรื่องต่อไปจะเป็นภาคต่อของเรื่องนี้ค่ะ คราวนี้เป็นซีรีส์ตะวันค่ะ ซึ่งก็...เขียนแบบหมู่คณะ(ตามเคย)   เรื่องหน้าอคิลได้เป็นพระเอกค่ะ ชื่อเรื่อง "มนตราตะวัน" ค่ะ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 54 21:37:38

ความคิดเห็นที่ 4 ของแถมค่ะช่วงนี้แมวซ้อมหนีน้ำท่วมขึ้นไปอยู่บนหลังคา แต่มีปัญหาขึ้นแล้วลงได้ จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 54 21:52:29

ความคิดเห็นที่ 5 ติดตามมาตลอดเลยค่ะ สนุกมากๆ และจะรอติดตามผลงานชิ้นต่อไปค่ะ จากคุณ : มานีโอลา เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 54 22:00:46

ความคิดเห็นที่ 6 โอ้ว มาเจอในนี้ซะก่อนในบล๊อก อิอิ จบซะแล้ว ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องดีๆ น่ารักๆ ที่เขียนมาให้อ่าน ไว้เป็นหนังสือเมื่อไหร่จะต้องไปหามาไว้แน่นอนค่ะ ว่าแต่เรื่องใหม่นี่ ซีรี่ย์ตะวัน จะมาก่อนหรือหลังเรื่องสุดท้ายของซีรี่ย์พระจันทร์อะคะ หรือยังไงก็ได้ เพราะน่าจะแยกอ่านได้ แต่ไม่ว่าจะทางไหน ก็คอยติดตามทุกเรื่องเสมอค่ะ ^___^ จากคุณ : Viva Tam เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 54 22:07:26

ความคิดเห็นที่ 7 ชุดพระจันทร์นี่กำลังพยายามปั่นให้เสร็จกันค่ะ แล้วถึงจะเริ่มชุดตะวันค่ะ(จริงๆ ยังไม่ได้เขียนเลย) แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 54 22:12:16 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 54 22:11:32

ความคิดเห็นที่ 8 น้องแมวรู้จักซ้อมหนีน้ำท่วมด้วย^^   จะมีซีรี่ย์ตะวัน เราต้องรีบตามอ่านซีรี่ย์พระจันทร์ให้จบโดยเร็วซะแล้ว จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 31 ต.ค. 54 23:12:24

ความคิดเห็นที่ 9 อุปสรรคเยอะจริงๆนะคะพระเอกนางเอกเรื่องนี้ กว่าจะแฮปปี้ได้ รออ่าน มนตราตะวัน ค่ะ  ^^ จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 07:15:37

ความคิดเห็นที่ 10 จบน่ารักครับ อ่านจบด้วยความสบายใจปลอดโปร่งและโล่งใจ เห็นแมวแล้วนึกถึงแมวที่บ้าน (น้ำท่วมเรียบร้อยแล้ว) ฝากเพื่อนบ้านไว้ ไม่รู้เป็นไง น้องเหมียวเอ๋ย... อีกมุมมองของตัวละคร.. .......ปัณฑารีย์ไม่ค่อยใกล้ชิดกับใคร ยิ่งไม่รู้จักผู้ชาย  พอโดนเขาหลอกให้รักเธอก็ปักใจ...เธอเรียนรู้โลกภายนอกน้อยเกินไป ถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น..... อ่านแล้วต้องนี่งคิดพักหนึ่งเลบ ...น่าคิดนะครับ แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 54 07:37:13 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 07:34:58

ความคิดเห็นที่ 11 จบได้สวยงามน่ารักมากค่ะปรบมือให้เจ้าแก้วร้อยครั้ง ปฏิบัติ!!!! แล้วเรื่องของอคิลจะมาเมื่อไหร่ค่ะที่รัก จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 09:33:25

ความคิดเห็นที่ 12 รอเรื่องใหม่ค่า :) จากคุณ : เรื่อยๆ-เหนื่อยก็พัก เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 09:49:03

ความคิดเห็นที่ 13 อิอิ จบแย้ว เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 10:42:39

ความคิดเห็นที่ 14 สนุกมาก รออ่านเรื่องใหม่ต่อไป จากคุณ : PiN.VE เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 11:04:08

ความคิดเห็นที่ 15 มาจุดพลุ เปิดแชมเปญให้กับตอนจบค่ะ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 11:09:46

ความคิดเห็นที่ 16 วิธีลงต้องทำแบบนี้ จากคุณ : PiN.VE เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 11:10:38

ความคิดเห็นที่ 17 ยินดีด้วยนะคะ จากคุณ : Setakan เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 11:15:06

ความคิดเห็นที่ 18 ก...กรี๊ด...นีราน่ะ ชักนำสะใภ้มาพบลูกชายก็ต้องรับผิดชอบสิคะ คริ ๆ ว่าแต่...จบบรรพพระจันทร์ แล้วจะมีบรรพของอคิลหรือเปล่าคะ ตอนนี้ชักอยากเป็นผู้หญิงสีแดง...ถ้าจะได้กินอคิลละนะคะ จากคุณ : Argent เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 20:23:40

ความคิดเห็นที่ 19 รอเรื่องของอคิลค่า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 20:43:42

ความคิดเห็นที่ 20 รออคิลอยู่เช่นกัน หลังจากขโมยซีนน้องชายมานาน ในที่สุดก็จะได้เป็นพระเอกเต็มตัวเสียที จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 14:02:54

ความคิดเห็นที่ 21 >_< จบแล้ว ดีใจด้วยค่า รอเรื่องต่อไปน้า จากคุณ : ฯคีตกาล เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 14:45:12

ความคิดเห็นที่ 22 ดีใจด้วยจ้า นิยายจบแล้ว จากคุณ : จอมนาง เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 15:22:34

ความคิดเห็นที่ 23 ยินดีด้วย...เป็นตอนจบที่น่ารักดีค่ะ ขำปอปอทั้งสองฝ่ายจัง รอดูอคิลเป็นพระเอกมั่งลุ้นๆ มาฮากะเหมียวๆ จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 16:22:36

ความคิดเห็นที่ 24 ยินดีด้วย...เป็นตอนจบที่น่ารักดีค่ะ ขำปอปอทั้งสองฝ่ายจัง รอดูอคิลเป็นพระเอกมั่งลุ้นๆ ฮากะเหมียวๆ โถๆๆทำไรไม่ได้ก็เรียกทาสแมวซะ ถูกต้องนะคร๊าบบบ แก้ไขเมื่อ 02 พ.ย. 54 16:53:25 จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 16:44:18

ความคิดเห็นที่ 25 รออ่านสาวสีแดงของอคิลค่ะ จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 19:03:59

ความคิดเห็นที่ 26 ยินดีด้วยที่จบลงอย่างสวยงามครับ ^^ จากคุณ : Anithin เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 54 12:46:42

ความคิดเห็นที่ 27 ภามิน...นี่ลงทุนไปฟ้องแม่ให้กล่อมพ่อในฝันเลยเรอะ!!! = =" ขอแสดงความยินดีที่ปิดเรื่องได้ค่า จากคุณ : piccy เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 54 01:45:29

ความคิดเห็นที่ 28 มานีโอลา : ขอบคุณค่ะ Viva Tam :ซีรีส์ตะวันที่จะ เป็นเหตุการณ์ต่อจากเรื่องนี้ค่ะ   ส่วนจะมาลงก่อนหรือหลังชุดพระจันทร์ก็แล้วแต่ว่าใครปั่นเสร็จเร็วกว่ากันน่ะค่ะ mimny : แมวซ้อมทุกวัน แล้วก็ลงไม่ได้สักวัน ตอนนี้จะซ้อมแมวแทนแล้วค่ะ Travel to the moon: เป็นนางเอกชีวิตต้องสู้ค่ะ GTW : ดีใจค่ะที่เขียนแล้วมีเหลือช่องว่างให้คนอ่านคิดต่อได้ Tyra: เดี๋ยวรีไรท์ภามินจบ แล้วค่อยเขียนอคิลนะคะ แหะ แหะ เรื่อยๆ-เหนื่อยก็พัก : มาแล้วจะรีบเอามาแปะค่ะ ลูนาติก : ขอบคุณที่ตามอ่านตามคอมเม้นท์ให้ทุกตอนนะคะ PiN.VE : ขอบคุณค่ะ ไว้จะเซฟรูปไปให้น้องแมวดู เผื่อมันหัดลงบ้าง ระรินใจ : ขอบคุณมากค่ะ Setakan : ^_^ Argent : อคิลอยู่บรรพตะวันค่ะ scottie : อคิลแฟนคลับจริงๆ ด้วย Friday Story : หวังว่าคนเขียนจะไม่เผลอสร้างใครมาขโมยซีนอคิลจ้ะ ฯคีตกาล : ขอบคุณค่ะ ขอให้ขยันได้ครึ่งหนึ่งของท่านพี่ จอมนาง : นี่ก็อีกคนขยันมาก แบ่งเชื้อขยันให้หน่อยสิคะ สายลมที่พริ้วไหว : ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่ต้นจนจบนะคะ goldensun : สาวสีแดงกำลังปฏิสนธิอยู่ค่ะ Anithin : ขอบใจจ้า piccy : ไม่ฟ้องแม่จะได้แต่งเหรอจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 54 04:24:07 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 54 04:23:34

ความคิดเห็นที่ 29 จบแล้วจ้า ยินดีด้วยนะ จากคุณ : yinru เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 54 17:00:55