ความคิดเห็นที่ 1 หากใจคน ไม่เหงา ไยเล่ารู้ สาส์นอักษร พร่างพรู ถึงคู่สม ร้อยภาษา ด้วยถ้อย เป็นรอยตรม หรือเพียงคม อักขรา พาสู่จินต์   คนชอบเขียน กลอนเศร้า เขาย่อมรู้ ไม่งามหรู ดั่งวาจา ภาษาศิลป์ กลั่นเหงาเปรย เผยพร่ำ น้ำตาริน ประหนึ่งสิ้น ความสุข เฝ้าทุกข์ทน   อยากจะบอก ออกมาว่าพี่เหงา ระทมเศร้า หวั่นฤดี ที่สับสน เชิญระบาย ตามพจน์ บทกานท์กล ให้ยินยล เมื่อครา อ่อนล้าทรวง   เผื่อมีคน เห็นใจ หมายจะปลอบ เป็นคำตอบ ลงมา จากฟ้าสรวง ช่วยปัดเป่า เคล้าคลุก ทุกข์ทั้งปวง ให้พ้นบ่วง โศกเศร้า เป็นเงาตาม   หรือว่าเพียง แสร้งอำ ทำเป็นเศร้า เขียนกลอนเย้า เพื่อให้ ใครสอบถาม คิดหยั่งใจ ใครหนอ พ่อกลอนงาม หรือว่ายาม ใกล้หนาว...เศร้าทุกที...   “สุนันยา”         จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 06:53:22

ความคิดเห็นที่ 2 งานเขียนกาพย์และกลอนอักษรสวย คงเป็นด้วยอารมณ์พาภาษาศิลป์ หากไม่เศร้าและไม่โศกในชีวิน คงส่ืื่ื่อจินตนาการงานไม่เพลิน อารมณ์จะเป็นสื่อให้ได้รู้สึก ได้รู้ลึกซึมเศร้าเหงาห่างเหิน โศกร้องไห้ใจสลายแหนงหน่ายเมิน สุดช้ำเกิน ...คำที่กล่าวโน้มน้าวใจ หากไม่โศกและไม่เศร้าจะเล่าเขียน จะพากเพียรเขียนอย่างไรให้อ่อนไหว ความรู้สึกของภาษาย่อมพาไป ไม่หวั่นไหวให้ร่วมรสของบทกลอน เชื่อเถิดหนาว่างานกลอนอักษรศิลป์ หนึ่งในจิตนาการงานอักษร ต้องมีรัก..มีเศร้า..และร้าวรอน จึงสื่อสารสุนทรเพราะเหมาะกระบวน.......... สวัสดีค่ะคุณ chanjit  กิ่งขออนุญาตแจมกลอนด้วยค่ะ อาจจะไม่ไพเราะเท่าใดนัก ผิดถูกก็ขออภัยค่ะ ยังมือใหม่อยู่มากๆๆค่ะ จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 12:04:16

ความคิดเห็นที่ 3 ......โคลงฉันท์กาพย์กลอนมีชีวิต ล้วนลิขิตจากใจเสน่หา ทั้งเศร้าหมองชื่นบานช่ำอุรา ยามนิทราก็ยังฝัน.....ถึงทั้งคืน...... จากคุณ : ป.ปาแปง เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 12:05:02

ความคิดเห็นที่ 4 ตอบคุณสุนันยา ครับ โอ้..แล้วกัน สุนันยา ไยมาเผย เปิดหมดเลยเผยข้อพะนอศรี เลยอ้อนใครไม่ได้ทำไงดี แม่นารีน้องนาง...เธอช่างรู้ ก็เหงาจริงเหงาจัง..เคยนั่งเหงา เคยเปลี่ยวเปล่าเศร้าสลดใจหดหู่ เห็นเธอควงแขนใครมาให้ดู เคยจุ๊กกรูก็ลู่หลบ..หน้าซบตรม ไม่เคยหวังดังว่าใครมาปลอบ ไม่เคยมอบความหวังระวังขม ไม่เคยชอบชื่นใครเพราะไร้พรหม ไม่เคยสมลมรัก..เธอมักลวง ผ่านหนาวนอกหนาวในมาไม่น้อย ได้แต่คอยร้อยสารไปหว่านสรวง โปรยจากฟ้าหาใครมาให้ควง กลับลับล่วงดวงสวาท...ยังคลาดคลา.. ขอบคุณที่ช่วยแนะนำ  แก้ไขกระทู้เพราะ font นี่จนมึน คบกับคนหลังเขาก็งี้แหละ  หุ หุ. จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 14:53:42

ความคิดเห็นที่ 5 ตอบคุณกิ่งฟ้า ครับ งานรันทดหมดสุขใครลุกร้อง งานน้ำนองต้องกรำต่างกำสรวล งานอาลัยไกลจากลำบากครวญ งานเนื้อนวลควรใคร่อย่าใจเบา เขียนกลอนเศร้าเหงาจนฟ้าหม่นด้วย จิตแทบม้วยป่วยในเกินใครเขา อารมณ์นี้หรี่ริบเหมือนหยิบเงา กลืนกินเราเผาร่างให้ครางครวญ ใครไม่รู้ดูอ้างเหมือนอย่างแสร้ง ใจตายแล้งแห้งน้ำในยามหวน มองทางไหนไร้ที่..มาชี้ชวน คนใจป่วนล้วนเศร้า..เพราะเขาเมิน จริงอย่างกิ่ง..กล่าวมา ศรัทธานัก คนอกหักรักพลาดจนขาดเขิน จะเหลือใดให้ชื่นระรื่นเกิน แม้ยามเดินเมินหลบ...ไม่สบ(ตา)ใคร.. ขอบคุณครับคุณกิ่งฟ้า  กลอนจะเป็นอย่างไรส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับใจคนอ่านนะครับ ส่วนผมยอมรับในน้ำใจที่ได้รับเป็นอย่างยิ่งครับ จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 15:19:50

ความคิดเห็นที่ 6 ตอบคุณ ป.ปาแปง ......โคลงฉันท์กาพย์กลอนมีชีวิต ล้วนลิขิตจากใจเสน่หา ทั้งเศร้าหมองชื่นบานช่ำอุรา ยามนิทราก็ยังฝัน.....ถึงทั้งคืน......ป.ปาแปง ..................... ครับ..ทุกอย่างจากใจ ลืมไม่ลง ยังพะวงหลงคำครวญคร่ำฝืน เกาะกินใจในฝันขอยันยืน รักหรือชื่นตื่นหลับยังคับทรวง.. ขอบคุณครับ จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 15:27:48

ความคิดเห็นที่ 7 ใครไม่รู้ดูอ้างเหมือนอย่างแสร้ง ใจตายแล้งแห้งน้ำในยามหวน มองทางไหนไร้ที่..มาชี้ชวน คนใจป่วนล้วนเศร้า..เพราะเขาเมิน.............พี่chanjit กล่าวแบบนี้ มีนัยย์ให้ต้องคิด ใช่จับผิด พี่นะ อย่าทำเขิน เผยหมดปม ตรมแต้ม ใช่แย้มเพลิน มิบังเอิญหรอกหนา พ่อยาใจ พอใกล้หนาว เริ่มครวญ ชวนสะกิด กระบวนกระบิด วาดคำ ช้ำหวั่นไหว เขียนกลอนเศร้า เข้าถม ว่าตรมใน ห้วงหทัย ใดหวัง ต่างรู้ดี................สุนันยา โอ้..แล้วกัน สุนันยา ไยมาเผย เปิดหมดเลยเผยข้อพะนอศรี เลยอ้อนใครไม่ได้ทำไงดี แม่นารีน้องนาง...เธอช่างรู้..............พี่chanjit คบกับคนหลังเขา นานเนานัก ย่อมรู้จัก ยามที่ มีอดสู จะอ้อนใคร น้องแสร้ง แกล้งไม่ดู พ่อโฉมตรู เชิญอ้อน จนอ่อนใจ....... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 18:33:16

ความคิดเห็นที่ 8 " จากคุณ : ฮกกงจื้อ เขียนเมื่อ : 1 พ.ย. 54 22:09:07

ความคิดเห็นที่ 9 . จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 54 04:04:14