มนต์ไพร บทที่ 8 : ความห่วงใยระหว่างการเดินทาง
|
 |
บทที่ 8
ทิวารู้สึกเหมือนใครเอาเข็มนับสิบเล่มมาทิ่มบริเวณหน้าอกด้านซ้าย ปากเม้มแน่น คนอื่นคิดยังไงไม่รู้ แต่เขาร้อนรุ่มเกินกว่าจะนิ่งเฉย
เป็นอะไรหรือเปล่าฝาก เขาก้าวเข้าไปถามทำเสียงห่วงใย แต่สายตามองคนร่างสูงด้วยสายตาค่อนข้างขุ่น
ได้ผล...เมื่อฝากฟ้าได้สติยันกายออกห่าง แต่เมื่อนึกถึงงูตัวต้นเหตุก็ขยับห่างจากที่เดิมอย่างแหยงๆ
อึ๋ย งูเขียว ตัวเบ้อเริ่มเลย ฝนทองนั่นเองที่พูดพลางทำท่าขนลุก
ถ้ากลัวก็กอดคอพี่ก็ได้นะฝน
ฝนทองหันขวับไปทำหน้าดุใส่ผู้กองหนุ่ม ชักสีหน้าไม่พอใจใส่คนที่พูดจาหยอกเย้าตีสนิท ไม่นานเท่าไหร่ก็ฉายความเป็นหนุ่มชีกอให้เห็น แต่ฝ่ายนั้นไม่เดือดร้อนแถมยังพูดขึ้นมา
ฆ่ามันเลยดีไหม
อย่านะ ! วนาสณฑ์กับพรานอ่องท่ายห้ามขึ้นพร้อมกันด้วยสีหน้าจริงจังเมื่อสิ้นเสียงของผู้กองดิตถ์
ทำไมล่ะ
อย่าไปรบกวนเขาเลย ทางใครก็ทางมัน เขาอยู่ของเขาดีๆ เราต่างหากที่บุกรุกเข้ามาในที่อยู่ของเขา อีกอย่างงูเขียวก็ไม่ได้ดุร้ายและเข้าโจมตีเรา ขืนทำอะไรไปพาลจะทำให้การเดินทางครั้งนี้ไม่ราบรื่นก็ได้
ป่าไม้หนุ่มบอก การเดินป่าบ่อยๆ หลายแห่งกับคนหลายคนทำให้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ในเรื่องความเชื่อมามาก และเขาก็เป็นประเภทไม่เชื่ออย่าลบหลู่เสียด้วย
แต่งูเป็นสัตว์อันตรายนะ
ที่อันตรายมากที่สุดคือสิ่งที่มองไม่เห็นต่างหาก พรานอ่องท่ายโพล่งขึ้นพลางเงยหน้ามองเหนือยอดไม้
สิ่งที่มองไม่เห็น...พรานอ่องหมายถึงอะไรเหรอคะ ฝนทองถาม สีหน้าไม่ค่อยดีนัก
สิ่งที่มีอำนาจและพลัง
สีหน้าราบเรียบแต่ดูจริงจังทำให้ทุกคนเงียบกันหมดและเขม้นมองพรานเฒ่าอย่างค้นคว้า วนาสณฑ์เป็นคนแรกที่ขยับตัวและเอ่ยขึ้นว่า
ทำงานกันต่อเถอะครับ แล้วก็ระวังตัวอย่าไปใกล้มันอีกก็แล้วกัน ผมขอตัวไปลาดตระเวนก่อน ไปกันเถอะไอ้ผู้กอง
อ้าว พี่สนจะทิ้งน้องเสียแล้ว ฝนทองว่า รู้สึกเหมือนขาดผู้นำที่เข้มแข็งไป
ทิ้งที่ไหน แค่แยกไปแปบเดียวเอง ชายหนุ่มปรายตาไปยังฝากฟ้า ไม่ว่าอะไรที่เข้ามาอยู่ในความดูแลของพี่แล้ว พี่ไม่มีทางทิ้งหรอก ต่อให้สิ่งนั้นจะถูกคนอื่นหมายตาแล้วก็ตาม...ดูแลตัวเองนะฝาก ตอนท้ายเขาลดเสียงจนแผ่วเบาได้ยินกันแค่สองคนโดยไม่สนใจสายตาของทิวา
ค่ะ...พี่สนก็ระวังตัวด้วยนะคะ
ชายหนุ่มพยักหน้า กระชับปืนเอชเคในมือแล้วจึงออกเดินตามร่างท้วมของจ่าขวดไป ส่วนจ่าแก้วรีรอผู้กองดิตถ์อยู่
พี่สนพูดอะไรแปลกๆ ฝนทองพึมพำ มองตามด้วยสีหน้าไม่เข้าใจนัก
บ่นอะไรหรือน้องฝน ดิตถ์ถาม
ไม่มีอะไรหรอกค่ะ รีบไปเถอะเดี๋ยวก็หลงกันหรอก
หลงป่ายังมีทางออก แต่หลงรักนี่คงหาทางออกไม่เจอ
หยอดประโยคเด็ดไว้พร้อมกับยักคิ้วหลิ่วตาให้ผู้กองหนุ่มก็ออกก้าวเดินตามสองคนข้างหน้าไปโดยมีจ่าแก้วเดินตามหลัง ทิ้งให้คนข้างหลังทำหน้าไม่ถูก
มัวแต่ร่ำลากันยังกับจะไม่ได้เจอกันอีกนานอย่างนั้นแหละ วันนี้คงเก็บข้อมูลไปไม่ถึงไหนเสียแล้วมั้ง เสียงทิวาเปรยสีหน้ายิ้มๆ แต่น้ำเสียงเคร่งเครียด
ฝนทองทำหน้าไม่ถูกเมื่อจับน้ำเสียงประชดประชันได้ จึงชวนฝากฟ้าทำงานต่อ เมื่อร่างผอมเก้งก้างของทิวาเดินห่างไปหาด็อกเตอร์อลันแล้วเธอจึงบ่นเบาๆ พอให้ได้ยินกันสองคน
รู้สึกว่าพี่ทิวาจะเป็นผู้ชายช่างประชดไม่เบานะนี่ สงสัยจะหึงหรือเปล่าที่พี่สนเข้ามาเกาะแกะกับแฟนตัวเอง
เปล่านะ พี่ทิวายังไม่ใช่แฟนของฝากเสียหน่อย ฝากฟ้ารีบแก้ตัว
อ้าว แล้วทำไมท่าทางเฮียแกเหมือนจะกระโดดเข้าไปชนให้พี่สนกระเด็นออกมาเสียอย่างนั้นล่ะ
สีหน้าของฝากฟ้าผิดปกตินิดเดียว ความจริงจะว่าไม่ใช่ก็ไม่เชิงหรอก เราเคยคบกันช่วงเวลาสั้นๆ สมัยเรียน แต่ก็มีบางอย่างที่ทำให้ต้องห่างกัน
งั้นก็แสดงว่าเขาต้องการกลับมาคืนดีแน่เลย ไม่อย่างนั้นคงไม่ทำตาขุ่นตอนที่พี่สนดึงฝากเข้าไปกอด
ฝากฟ้าหน้าแดง ก่อนจะเสให้ความสนใจกับการเก็บภาพพรรณไม้เบื้องหน้า
จริงสิ...ฝากกับพี่สนเคยรู้จักและสนิทสนมกันมาก่อนไหม
คนถูกถามเงยหน้าขึ้น ทำไมหรือ
ฝนได้ยินพี่สนเรียกตัวเองว่า พี่ กับฝาก ทั้งๆ ที่กับคุณมธุรินซึ่งได้ข่าวว่าตามพี่สนมานานพี่สนยังแทนตัวเองว่าผมอยู่เลย
รอยยิ้มจุดขึ้นตรงริมฝีปากของฝากฟ้า
พี่สนเป็นลูกชายของคุณลุงพันรบที่เป็นพี่ชายของพ่อเลี้ยงของฝากเองค่ะ
อย่างนั้นเองหรอกหรือ แหม...โลกช่างกลมจริงเลย เอ...ว่าไปแล้วก็ไม่ใช่ญาติสืบเชื้อสายกันมา ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่ามีโอกาสพัฒนาเป็นแฟนได้ ฝนทองแกล้งเย้า
โธ่...ไม่หรอก พี่สนก็คงมีผู้หญิงของเขาอยู่แล้วเพียงแต่เราไม่รู้เท่านั้นเอง ฝากฟ้ารีบบอก
ไม่นา...เพราะเพื่อนๆ อาเฮียแกยังแซวอยู่เลยว่าจะเลือกมากไปถึงไหน
รอยยิ้มผุดขึ้นที่ริมฝีปากบางเพียงแวบเดียวโดยที่ฝนทองไม่ทันสังเกตเพราะมัวแต่หันไปมองทางด็อกเตอร์อลัน เมื่อหันกลับมาอีกทีก็ชวนกันทำงานต่อและเลิกคุยไปโดยปริยาย
****************
เกือบบ่ายสามแล้วที่วนาสณฑ์กับดิตถ์มาที่จัดนัดพบจากการติดต่อโดยวิทยุสื่อสาร ใบหน้าแต่ละคนชื้นไปด้วยเหงื่อและมอมแมมไปด้วยเศษฝุ่นกับรอยขีดข่วน
เหนื่อยไหม คนแรกที่เขาถามคือฝากฟ้า
ไม่ค่อยเท่าไหร่หรอกค่ะเพราะว่าไม่ได้เดินติดต่อกัน แต่ค่อยๆ เก็บข้อมูลไปเดินไป
ลองชิมนี่ดู พี่เก็บมาฝาก จะได้สดชื่น ว่าแล้วก็ยื่นพวงมะไฟสีเหลืองนวลให้หญิงสาว
ฝากฟ้าทำตาโต แต่ยังไม่กล้ารับเปรี้ยวไหมคะ
หวานสิ ถ้าไม่หวานจะเอามาให้น้องฝากทำไม คำว่า น้อง ช่างน่าฟังจนโบกสะบัดความร้อนอบอ้าวหายไป แต่มันกลับไปปกคลุมทิวาแทน
โห...มะไฟน่ากินจัง ขอชิมด้วย
ของฝนอยู่นี่
ฝนทองหันไปทางดิตถ์ก็เห็นรายนั้นยกพวงมะไฟมาตรงหน้าพร้อมส่งรอยยิ้มกว้าง
อย่ากินเยอะล่ะ เกิดท้องเสียขึ้นมากลางดึกจะลำบากมีคนพาไปอีก
ไม่กลัวหรอกค่ะ ธาตุแข็งเสียอย่าง ฝนทองคุยพลางแกะมะไฟเข้าปากแล้วแบ่งให้ดอกเตอร์อลันชิมบ้าง
จะคอยดูคนธาตุแข็ง น้องฝากไม่ต้องไปเป็นเพื่อนเขานะครับ ปล่อยให้วิ่งเข้าป่าคนเดียวเลย ผู้กองหนุ่มบอกอย่างหมั่นไส้แกมเอ็นดู
ทุกคนหัวเราะไปตามๆ กัน มีเพียงวนาสณฑ์ที่ยืนนิ่งและจับสังเกตท่าทางของพรานอ่องท่าย
มีอะไรหรือพรานอ่องท่าย
ผมรู้สึกเหมือนมีตัวอะไรไหวๆ อยู่บนต้นไม้นั่น แต่พอมองหามันก็เงียบไปไม่เห็นอะไรเลย
นกหรือเปล่าพราน ดิตถ์ออกความเห็น
พรานกะเหรี่ยงส่ายหน้า มันเป็นเงาดำใหญ่เกินกว่าจะเป็นนก แต่ช่างเถอะ ว่าแต่จะเก็บข้อมูลกันอีกหรือว่าจะเดินไปหาที่พักเลย
ด็อกเตอร์จะเก็บข้อมูลไปเรื่อยๆ ตามเส้นทางหรือเปล่าครับ ป่าไม้หนุ่มหันไปถามนักวิชาการต่างชาติที่ยังให้ความสนใจกับพรรณไม้รอบตัว
เดินไปเรื่อยๆ ก็แล้วกันครับคุณสน เพราะว่าจากที่ผมเดินมานี่พรรณไม้เริ่มซ้ำกันบ้างแล้ว ถ้าผมพบพรรณไม้ที่น่าสนใจผมจะบอกอีกที
โอเคครับ ถ้าอย่างนั้นพรานอ่องท่ายนำไปเลย
****************
พรานอ่องท่ายเดินนำทางไปอย่างคล่องแคล่ว แม้ว่าจะเริ่มเข้าสู่เส้นทางลาดชันและเป็นหินลูกรัง วนาสณฑ์ไม่ห่วงฝนทองเท่าใดนัก เพราะคิดว่ารายนั้นเคยผ่านการเดินป่าฝึกงานในช่วงเรียนมหาวิทยาลัยมาแล้ว แต่อีกคนนี่สิ
ความคิดสะดุดลงพร้อมกับอุทานในใจ ว่าแล้ว เมื่อเห็นร่างเพรียวก้าวพลาดเสียหลักทำท่าจะล้มลงไปข้างหน้า ดีว่าเขาคว้าเอวไว้ได้ทัน แต่ตัวเองก็ต้องร้องอุทานออกมาเบาๆ เมื่อเจ็บแปลบที่ฝ่ามือขวา
อุ๊บ
มือขวาคลายต้นไม้ที่จับไว้แต่ยังไม่ปล่อยในทันที ค่อยๆ ตั้งหลักตัวเอง ส่วนมือซ้ายโอบแน่นที่เอวของฝากฟ้า
ถ้าให้เลือกระหว่างปล่อยเธอไถลลงจนได้แผลกับการที่เขาได้แผลจากหนามของต้นเค็ด เขาก็เลือกอย่างหลังมากกว่า
พี่สนคะ...หนามนะคะนั่น หญิงสาวบอกด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี
พี่ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ฝากเถอะเป็นอะไรหรือเปล่า อย่าพยายามเดินตรงที่มีลูกรังเยอะๆ อีกเพราะมันจะลื่น
ฝากเป็นอะไรหรือเปล่า ทิวาปราดเข้ามาถามอยู่ใกล้ๆ ด้วยน้ำเสียงค่อนข้างขุ่น ก่อนจะจับข้อมือของเธอแน่นแล้วยิงสายตาใส่ชายหนุ่มอีกคนก่อนจะหลุบตามองมือสีแทน เป็นเชิงบอกว่า ปล่อยน้องฝากฟ้าได้แล้ว
ไม่เป็นไรค่ะพี่ทิวา พอดีพี่สนรับไว้ได้ทัน บอกแล้วก็ขยับตัวออกจากอ้อมกอดของวนาสณฑ์
คงจะเหนื่อยแล้วล่ะสิ
นิดหน่อยค่ะ เพราะว่าเป็นทางขึ้นเขา
เดินตามหลังพี่ดีกว่า เดี๋ยวพี่จะคอยช่วย จะได้ไม่ต้องลำบากหัวหน้าสน ทิวาพูดพลางปรายตาเชือดเฉือนไปยังหัวหน้าอุทยาน
ไม่ลำบากหรอกครับ แต่ถ้าคุณอยากช่วยเธอ ผมว่าคุณช่วยถือกล้องให้ดีกว่า ฝากฟ้าจะได้เดินสบายๆ หน่อย ป่าไม้หนุ่มแนะเสียงเรียบ ทำเป็นห่วงใย แล้วทำไมไม่คอยดูแลตั้งแต่ทีแรก เห็นเดินจ้ำเอาจ้ำเอา ทีตอนนี้ล่ะทำเป็นห่วง
เธอไม่ให้ผมช่วยถือ ทิวาบอกด้วยเสียงค่อนข้างห้วน ความเหนื่อยบวกกับความรู้สึกว่ากำลังถูกแย่งชิงดวงใจไปทำให้เขาอารมณ์ไม่ดีอย่างระงับไว้ไม่อยู่
ถ้าอย่างนั้นก็ดูแลฝากฟ้าดีๆ ก็แล้วกัน อย่าพากันไถลลงไปข้างล่างโน่นก็แล้วกัน
วนาสณฑ์ยักไหล่แล้วออกเดินนำโดยไม่ลืมหันไปร้องบอกเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่าซึ่งเดินรั้งท้ายว่า
บิ๊ก ดูแลด้วย
***************
เห็นผอมบางอย่างนี้เดินป่าเก่งนี่ เสียงเปรยลอยมาจากข้างหลังทำให้สาวผิวสีน้ำผึ้งคมขำหันไปยิ้มรับอย่างไม่คิดจะถ่อมตัว
สมัยเรียนโหดกว่านี้อีกค่ะ บางวันเดินเป็นสิบๆ กิโลเมตรเลยทีเดียว
ผู้กองหนุ่มพยักหน้าหงึกหงัก อย่างนี้เขาเรียกว่าสวยถึกและบึกบึนใช่หรือเปล่า
แหม...แต่รูปร่างไม่บึกบึนนะคะ ว่าไปแล้วต้องชมพรานอ่องท่ายมากกว่าค่ะ ดูสิอายุเกือบหกสิบอยู่แล้วยังเดินนำหน้าปร๋อเหมือนไม่เหน็ดเหนื่อยอะไรเลย
คนเราทำอะไรบ่อยๆ ก็จะเก่งและชินเองแหละ ว่าแต่น้องฝนชอบงานแบบนี้หรือ
หมายถึงงานอะไรหรือคะ ถ้าหมายถึงงานวิจัยที่เกี่ยวกับป่าไม้ล่ะก็...ชอบค่ะ
แต่พี่ไม่เห็นว่างานวิจัยป่าไม้จะถูกนำไปใช้ประโยชน์แพร่หลายเลยนะ ไม่เหมือนงานวิจัยทางการแพทย์หรือของกรมวิชาการเกษตรที่พี่คิดว่าเป็นรูปธรรมคนนำไปใช้เยอะมากกว่า ดิตถ์พูดตามความคิดของตัวเอง
งานวิจัยทุกอย่างมีประโยชน์ทั้งนั้นค่ะ เพียงแต่เราจะมองเห็นมันหรือเปล่า
กล่าวจบก็เร่งฝีเท้าเร็วขึ้น ในใจเริ่มกรุ่นเล็กน้อย เขาพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง? จะหาว่างานวิจัยป่าไม้ละลายเงินงบประมาณโดยไม่ได้ประโยชน์กับคนทั่วไปอย่างนั้นหรือไงนะ
ความเป็นข้าราชการสาวไฟแรงและมองว่างานทุกอย่างมีค่าและมีประโยชน์ทั้งนั้น เมื่อสายงานที่ทำถูกมองไปในทางแง่ลบจึงนึกอยากเอาคืนบ้าง
งานด้านทหารของพี่ผู้กองล่ะคะ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีศึกสงครามแล้วหันไปทำอะไรกัน หรือว่าได้แต่แต่งตัวเท่โฉบไปโฉบมาให้สาวรักสาวหลง เธอพูดยิ้มๆ แต่สายตาที่มองไปทางเขาที่เดินมาขนาบข้างบอกให้รู้ว่ากำลังรวนเต็มกำลัง
ชายหนุ่มยิ้มรู้ทัน คนอื่นไม่รู้นะ แต่สำหรับพี่ ถ้าทำแบบนั้น คงไม่มาเดินตรงนี้ เพราะพี่ขอเลือกที่จะมาทำงานร่วมกับนายสนเขา เอ...พูดแบบนี้แสดงว่าโกรธเหรอที่พี่พูดตรงๆ
ไม่ได้โกรธหรอกค่ะ แต่รู้สึกว่ามันไม่ค่อยยุติธรรมเท่าไหร่ที่จะสรุปว่างานวิจัยป่าไม้ไม่ได้ใช้ประโยชน์
ก็แล้วทำไมไม่ลองอธิบายหรือยกตัวอย่างมาล่ะ พี่ก็แค่แสดงความเห็นตามที่เข้าใจ
ตอนนี้เหนื่อยอยู่ค่ะ ไม่มีแรงจะพูด ฝนทองบอกปัดพลางยกมือปาดเหงื่อ
เหนื่อยหรือว่าแก้ตัวไม่ได้ อีกฝ่ายยังยั่วยุมาอีก ไม่รู้เป็นไงเห็นหน้างอง้ำและท่าทางเดินหน้าเชิดแล้วก็อยากจะแกล้งยั่วเข้าไปอีก
ทำไมต้องแก้ตัว หญิงสาวหันขวับมาตอบเสียงดุ
โอ๋ๆๆ อย่าเพิ่งตีหน้ายักษ์ใส่สิ พี่พูดเล่น เขาโบกมือก่อนจะยักไหล่แล้วพูดต่อ จริงนะ ถ้าเราไม่แสดงให้คนอื่นเห็นก็จะถูกคนภายนอกว่าอยู่ร่ำไปนั่นแหละ การอนุรักษ์ป่าไม้เหมือนกัน ถ้าคนเราไม่รู้ว่าป่าให้ประโยชน์อะไรบ้าง ให้เขาเฝ้ามองดูความอุดมสมบูรณ์ในป่าขณะที่ตัวเองหิวจนไส้จะขาดหรือใกล้อดตายแล้ว แบบนั้นเขาก็คงไม่อยากร่วมมือในการอนุรักษ์หรอก จริงไหม?
ถ้าทุกคนคิดเหมือนพี่ผู้กองหมด คราวนี้ป่าก็คงไม่เหลือหรอกค่ะ เพราะคนเราหยุดตัวเองได้ยาก การอนุรักษ์ทำได้ยากแต่ทำลายง่ายนิดเดียว คนๆ เดียวก็ทำให้ป่าหมดได้ ฝนทองย้อนคืน
ก็เลยกันไว้ก่อนด้วยการไม่ให้คนเข้าไปใช้หรือ
เอ๊ะ พี่ผู้กองพูดเหมือนไม่เห็นด้วยกับการอนุรักษ์ป่าไว้เพื่อส่วนรวม แล้วมาทำงานร่วมกับพี่สนทำไมคะ ฝนทองทำเสียงเขียว
พี่ทำเพราะเห็นด้วยในบางอย่าง แต่บางอย่างพี่ก็ไม่เห็นด้วย
พี่สนจะรู้ไหมว่าเพื่อนมาช่วยทั้งที่ยังขัดแย้งอยู่ในใจ
มันก็ไม่ถึงขนาดนั้น เขารีบแก้ตัว
ฝนทองไม่ต่อความ เธอเสียความรู้สึกบางส่วนไปแล้วกับผู้กองดิตถ์จึงเลือกที่จะเงียบและเดินต่อไป ดิตถ์มองตามคนที่เดินมองต้นไม้ใบหญ้าก่อนจะส่ายหน้า ฝนทองเพิ่งเข้ารับราชการใหม่ จึงยังไม่เห็นโลกที่มีความขัดแย้งแทรกตัวอยู่ในทุกสายงาน ถ้าเธอทำงานไปนานกว่านี้และไม่มัวแต่ดิ้นรนหาทางก้าวหน้าเหมือนข้าราชการบางคนก็คงจะเข้าใจปัญหาของงานที่ทำอยู่ไม่ช้าก็เร็ว
****************
จากคุณ |
:
permanent stream
|
เขียนเมื่อ |
:
3 พ.ย. 54 06:36:13
|
|
|
|