|
 น้องปุ้ย อรุสา (npuiy) : ไปที่บูธนกฮูกครั้งเดียวเท่านั้นเองค่ะน้องปุ้ย เพราะนัดกับ บก. ไว้ มัวแต่รีบๆ เดินหาซื้อหนังสือที่ตั้งใจจะซื้อก็เลยไม่ได้กลับไปที่บูธนั้นอีกเลยค่ะ เอาไว้งานหน้าคงได้เจอกันนะคะ
ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
คุณ Mnemosyne : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
คุณเรียวรุ้ง : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
น้องมน มนต้นไม้ (Setakan) : ปีหน้าคงได้เจอกันค่ะ ที่จริงในงานแวะไปบูธนายอินทร์ครั้งนึงค่ะ แต่คนเยอะมาก ก็เลยได้แต่รีบคว้าๆ หนังสือที่ตั้งใจซื้อแล้วรีบออกมาจากตรงนั้น ไม่งั้นมีหวังเป็นลม  เป็นโรคแพ้ที่ที่มีคนเยอะๆ ค่ะ แหะๆ
ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
อาจารย์หนุ่ม (สามปอยหลวง) : ใช่ค่ะ มูลบทบรรพกิจชุดนี้มาจากกาพย์พระไชยสุริยาค่ะ จากแม่กนจนถึงแม่เกยค่ะ
ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
คุณ Travel to the moon : จริงๆ นะคะ สงครามไม่เข้าใครออกใคร คนที่เดือดร้อนที่สุดก็คงเป็นผู้คนทั่วๆ ไปนี่แหละค่ะ ก็ในเมื่อไม่มีอาวุธจะไปต่อกรกับใครได้
ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ
คุณ ravio : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
น้องนุ้ย (นารีจำศีล) : พยายามแทรกฉากทั้งดีทั้งร้ายของสงครามไว้ค่ะ ถ้ามีแต่ฉากแสดงภาพชีวิตปกติของคนยามสงคราม เดี๋ยวคนอ่านจะสงสัยว่าทำไมไม่มีอะไรน่ากลัวบ้างเลย ก็เลยเอาฉากนั้นมาใส่ไว้ค่ะ
ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
น้องมิ้ว (mimny) : สงครามก็น่าหดหู่อย่างนี้แหละนะคะ รู้สึกในเอเชียนี่ผู้หญิงจีนกับเกาหลีจะถูกทหารญี่ปุ่นทำทารุณหนักที่สุด
ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
อาจารย์จี (GTW) : สงครามนี่นะคะ ก็ต้องมีฉากสะเทือนใจบ้างนิดหน่อยค่ะ
ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
คุณ pormare : จริงๆ เลยค่ะ สงครามมีแต่สูญเสีย ไม่เห็นจะมีใครได้อะไรขึ้นมาเลย แล้วไม่รู้จะรบกันไปทำไม
ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
น้องมิ้ม (รพิชา) : จริงนะคะ คนที่ตายหรือบาดเจ็บส่วนใหญ่ก็เป็นประชาชนทั่วไปที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่กับใครด้วย กับทหารชั้นผู้น้อยซึ่งต้องทำตามคำสั่ง ส่วนคนใหญ่ๆ จริงๆ ก็มักจะปลอดภัยอยู่ข้างหลัง มีหน้าที่อย่างเดียวคือสั่งให้คนอื่นไปสู้แทนตัวเอง
ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ
คุณ Hermosa : ใช่เลยค่ะ สงครามโหดร้ายเสมอ
ขอบคุณสำหรับกิฟต์นะคะ
คุณระรินใจ : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
น้องแพรว (thezircon) : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
แก้ไขเมื่อ 08 พ.ย. 54 01:43:44
| จากคุณ |
:
กุลธิดา (kdunagin)   
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 พ.ย. 54 00:07:03
|
|
|
|
ในฝั่งฝัน (บทที่ 13)
