...............จ้างเธอให้รัก ตอนที่16..................
|
 |
ลิงค์ของตอนที่ผ่านมานะคะ
บทนำและตอนที่ 1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10613052/W10613052.html
ตอนที่2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10644126/W10644126.html
ตอนที่3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10661938/W10661938.html
ตอนที่4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10682612/W10682612.html
ตอนที่5
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10712662/W10712662.html
ตอนที่6
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10756171/W10756171.html
ตอนที่7
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10770518/W10770518.html
ตอนที่8
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10800113/W10800113.html
ตอนที่9
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10850347/W10850347.html
ตอนที่10
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10875048/W10875048.html
ตอนที่11
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10966374/W10966374.html
ตอนที่12
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10993897/W10993897.html
ตอนที่13
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11029236/W11029236.html
ตอนที่ 14 PART1/2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11115180/W11115180.html
ตอนที่ 14 PART2/2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11179537/W11179537.html
ตอนที่15
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11267271/W11267271.html
++++++++++++++++++++
วันหยุด
หลังจากช่วงเวลาของการสอบเสร็จสิ้นลงแล้ว นีรนาก็เพิ่งจะพบว่าตนเองเรียนจบปริญญาโทปีที่หนึ่งไปเรียบร้อยแล้ว มันช่างรวดเร็วราวกับสายลมผ่าน วันก่อนเธอยังเป็นเด็กใหม่ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้ บัดนี้เธอเป็นหนึ่งในพี่ใหญ่ซึ่งมีรุ่นน้องมากมาย
นับตั้งแต่วันที่ปรุฬห์มีท่าทีผิดปกติไปนั้น เขาก็กลับมาเป็นบุคคลปากร้ายเหมือนอย่างเคย ยิ่งเมื่อเขาเห็นว่านีรนามีเวลาช่วงปิดเทอมให้แก่เขามากขึ้น ปรุฬห์ก็พยายามพาเธอไปเที่ยวทว่าก็ต้องจบลงด้วยการทะเลาะมีปากเสียงต่อกันทุกครั้ง เขารู้สึกดีที่ได้แกล้งเธอโดยที่เธอไม่สามารถหลีกหนีไปจากเขาได้
หนึ่งเดือนหลังจากช่วงเวลาสอบของนีรนาจึงไม่ใช่เวลาพักผ่อนที่แท้จริง ...
นีรนารู้ว่าปรุฬห์ไม่เคยทำแบบนี้กับใคร บอลบอกแก่เธอว่ารอยยิ้มแย้มผลิให้แก่รุ่นน้องและสาวๆในสังคมกว้างเมื่อเขาเข้าร่วมงานต่างๆนั้นดูมีเสน่ห์และน่านับถือ ผิดจากตัวจริงที่เธอได้รับรู้มาทั้งสิ้น
เขามีด้านมืดที่น่าขยะแขยงสิ้นดี ... เขาอาจจะแสดงบทบาทผู้นำตลอดชีวิตที่ผ่านมาและปลดปล่อยทุกสิ่งแก่เธอผู้ที่เป็นเพียงลูกจ้างรับใช้เขา
ทุกครั้งที่เธอโกรธเขา นีรนามักจะคิดเช่นนี้เสมอ
เช่นเดียวกับเวลานี้ขณะที่นีรนาต้องเดินย่ำเท้าข้างถนนเพียงลำพังเพราะทะเลาะด้วยเรื่องคำพูดหยามหยาบต่อเธอด้วยกันในห้างสรรพสินค้า
พี่ของคุณชื่อนราวรรณใช่ไหมปรุฬห์ถามเช่นนั้น
ใช่
เธอทำงานอะไร
นีรนาหันไปมอง เธอไม่ได้ตอบ หญิงสาวเดินโฉบไปหยิบเสื้อตัวสวยก่อนจะลองทาบกับลำตัวของตนเอง ส่วนปรุฬห์ก็เดินอาดๆเข้ามาหาอย่างวางมาด มองแฟนจ้างของเขาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า พี่สาวของคุณอยู่ที่ไหน?
ทำไมถึงอยากรู้นีรนาสงสัย อยากจีบหรือ?
ปรุฬห์ฉีกยิ้มอารมณ์ดี ใครจะรู้
นีรนาต้องหรี่สายตามองเขาแล้วจึงก้มดูยี่ห้อและราคาสินค้า
ฟังผมอยู่หรือเปล่าน่ะ ผมถามคุณอนู่นะปรุฬห์ต้องกล่าวย้ำหลายครั้ง
ไม่บอกนีรนาไม่หันไปมองเขา เธอง่วนอยู่กับการเลือกเสื้อผ้าต่อไป ทว่าปรุฬห์ก็เดินเข้าไปหาโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง เขาโอบไหล่ของเธอเอาไว้ นีรนาสังเกตเงาที่ทับร่างก่อนจะหันไปมองคนร่างสูงแล้วจึงพบว่าเขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆตั้งใจจะลวนลามเธออีกแล้ว นีรนารีบผลักตัวเขาออกห่างขณะที่ปรุฬห์หัวเราะใหญ่
หญิงสาวเหลียวไปมองพนักงานหญิงสองคนบริเวณเคาท์เตอร์แสร้งสนทนากันเองขณะที่พวกเธอกำลังกระหยิ่มยิ้มกับคู่รักภายในร้าน
นีรนาต้องเหวี่ยงเสื้อเข้ามาบังร่างกายตนเองเมื่อพบว่าปรุฬห์พยายามจะโอบไหล่ของเธออีกครั้ง
อยากรู้จักคุณให้มากกว่านี้ปรุฬห์บอกตามตรง
สายตาที่เขามองมาด้วยความจริงใจนั้นก็ทำให้นีรนาหน้าแดงด้วยความเขินอาย หญิงสาวพยายามหลบซ่อนความชอบพอของตนเองทว่าก็ไม่พ้นสายตาอันหลักแหลมของปรุฬห์ เขาหัวเราะหึๆในลำคอได้ทีโอบไหล่ใช้โอกาสที่มีจูบศีรษะของเธอแผ่วๆรอยประทับฝากไว้ด้วยความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างของนีรนา คุณไว้ใจผมหรือเปล่า
คำถามของเขานั้นยากที่จะตอบ ... ความวางใจมากน้อยแค่ไหนด้วยเรื่องอะไรต่างหากที่นีรนาใช้ตัดสินจากตัวของเขา หญิงสาวยืนนิ่ง ใบหน้าอุ่นๆเหนือศีรษะของเธอโน้มเข้ามาใกล้แล้วทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วแรง ... ความจริงใจ ... นีรนารู้ตัวดีว่าเธอพ่ายแพ้ต่อความจริงใจของเขา เธอปล่อยให้เขาโอบกอดเธอโดยไม่ได้ขัดขืนทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เธอแทบจะตีเตะต่อยสู้กับเขาทันทีที่เขาแตะต้องสัมผัสตัว
นีรรรคร้าบปรุฬห์ลากเสียงยาวกระซิบแผ่วๆข้างใบหู
นีรนาต้องหัวเราะเบาๆ คงจะไว้ใจล่ะมั้ง
ล่ะมั้งของคุณน่ะมันคือความไว้ใจไม่ถึงยี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์เลยนะปรุฬห์บอก เขาเลื่อนมือคลึงแก้มนุ่มๆของเธอ เขาไม่สนใจหรอกว่าจะมีใครมองพวกเขาสองคนหรือไม่ ปรุฬห์ไม่สนใจอีกด้วยว่าจะมีคนรู้จักเดินผ่านมาแล้วสะดุดสายตาระหว่างเขากับนีรนาระหว่างนี้หรือไม่
เขาก็แค่ทำในสิ่งที่อยากทำ ... อยากแสดงความเป็นเจ้าของ
ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้นีร เรื่องส่วนตัวของคุณก็คือเรื่องส่วนตัวของผมจริงไหม?ปรุฬห์กล่าวทวนซ้ำ ประสานสายตากับเธอในระยะใกล้ หากเขาไม่เอ่ยถามเธอล่ะก็ เขาคงก้มจูบเธอซึ่งกำลังมองดูเขาด้วยแววตาหวานซึ้งโดยที่เธอไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำไป
นีรนามีท่าทีลังเล จู่ๆเธอก็หลบสายตาของเขา เธอกำลังพึมพำเสียงแผ่ว
เมื่อปรุฬห์เห็นว่าเธอเงียบอยู่เป็นนานจึงเอ่ยขึ้น คุณไม่สะดวกใจบอกผมก็ไม่เป็นไร
ไม่ใช่ไม่สะดวกใจนีรนาแย้ง เธอจะพูดได้อย่างไร ... เขาพูดถูก มันคือเรื่องส่วนตัวซึ่งไม่มีใครรับได้หรอก พี่สาวของเธอเป็นนักร้องในร้านคิส คิส คาราโอเกะ... แต่ปรุฬห์คงจะไม่คิดอะไร ... ไม่สิ ...ไม่รู้
ครับปรุฬห์ยังคงยิ้มกริ่ม
นีรนาเม้มริมฝีปากก่อนจะตอบ ฉันมีพี่สาวคนเดียว
ผมรู้แล้ว
เธอทำงานในร้านคิส คิส คาราโอเกะ เธอเป็นหญิง ...
คราวนี้ไม่ต้องพูดต่อหรอก เขาเดาได้แล้ว... ปรุฬห์หุบยิ้มลงในทันทีนั้น
อะไรกัน ... ครอบครัวนี้ไม่คิดจะหางานอื่นประกอบอาชีพเป็นหลักกับเขาบ้างหรือยังไง? แบบนี้ก็ยิ่งทำให้เขาดูถูกดูแคลนจากเดิมที่เขาก็ไม่ได้ชอบเธอเสียเท่าไหร่แล้วหรอกนะ ขายตัวทั้งพี่ทั้งน้องเลยเหรอ ... พ่อแม่คงไม่ได้สนับสนุนด้วยใช่ไหมหรือทั้งตระกูลของคุณเป็นหญิงโสเภณีทั้งนั้นก็เลยไม่เคยรังเกียจอาชีพแบบนี้กันบ้าง ให้ผมเดาเถอะว่าบรรดาพี่ๆของคุณในร้านนั้นก็คงจะมาจากครอบครัวของคุณหรือไม่ก็เพื่อนๆของคุณและพี่สาวที่มาจากชุมชนเดียวกันน้ำเสียงของปรุฬห์แม้ต้องการทำให้ตนขำแต่ก็เจือเสียดสีอย่างเห็นได้ชัด
นีรนาผลักเขาออกห่างด้วยความโมโหมันไม่ตลกนะ! คุณกล่าวหาฉันได้ แต่อย่ามาพูดดูถูกเทือกเถาเหล่ากอกันแบบนี้!ได้โอกาสที่เธอชี้หน้าด่าเขาโดยไม่เกรงใจสายตาคนอื่นบ้างก็คราวนี้ คุณคิดหรือยังไงว่าคฤษฐานนท์ประเสริฐนักหนา ...
ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น ผมก็แค่พูดตามความเข้าใจของตัวเองแล้วคุณก็รับไม่ได้
แล้วใครจะรับได้บ้างล่ะคุณปรุฬห์ แน่ล่ะ ... ใครจะรู้ว่าย่าของคุณก็อาจจะเคยสำส่อนมาก่อนก็ได้
นี่คุณนีร! พูดแบบนี้มันจะเกินไปแล้วนะปรุฬห์แทบจะถลึงตาตระเบ็งเสียงตอบราวกับสิงโตคำรามใส่เธอ
สิ่งที่คุณกล่าวหาฉันก็ไม่ได้ต่างกันหรอก!
ปรุฬห์เดือดดาลจนผลักเธอแล้วหญิงสาวก็ร่วงลงบนพื้นทันทีนั้น นีรนาหันไปมองเขาด้วยความตื่นตะลึงและแม้ว่าเขาพยายามจะขอโทษก็คงไม่มีวันรั้งเธอให้ยืนอยู่ที่เดิมได้อีก นีรนาเดินปึงปังก้มหน้างุดๆใช้มือกอดกายตัวเองแน่นหาทางออกจากห้างสรรพสินค้าไม่ฟังเสียงของปรุฬห์อีก
ทว่าไม่ช้าไม่นานนักปรุฬห์ก็ขับรถโฉบเตรียมมารับเธอไป นีรนาต้องจ้องมองด้วยความเคืองอารมณ์ ชายหนุ่มเห็นใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ... เธออ่อนไหว เพียงแค่คำพูดของเขาก็สามารถทำร้ายเธอได้เสมอๆ เขาไม่รู้หรืออย่างไร
ทันทีที่ปรุฬห์ออกมาจากรถและย่ำเท้าถี่ๆเข้ามารั้งแขนของเธอเอาไว้ หญิงสาวก็ต้องสะบัดหนีพยายามตีและตะโกนด่าลั่น สุดท้ายแล้วเธอก็ถูกลากกลับเข้าไปในรถยนต์ก่อนที่ปรุฬห์จะขายหน้าไปมากกว่านี้
ผมจะพาคุณกลับไปที่บ้านปรุฬห์บอกด้วยความระอิดระอาใจขณะที่อีกฝ่ายเงียบขรึมด้วยความโกรธ
ปรุฬห์ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องง้อนีรนา ทำไมเขาต้องรู้สึกผิดอยู่เต็มประดาในเมื่อสิ่งที่เขาบอกเธอก็ไม่ได้เกินเลยไปจากความจริงนักหรอก เขาเข้าใจอย่างนั้นและคำพูดขวานผ่าซากของเขาก็ทำให้อีกฝ่ายต้องเจ็บปวดแบบนี้
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
บางครั้งการจ้างคนให้เป็นแฟนก็นับว่ามีประโยชน์
แม้ว่านีรนาจะไม่พอใจปรุฬห์แค่ไหน หากว่าสัญญาเอาไว้อย่างไรก็ต้องกลับมาทำตามหน้าที่ และเพียงไม่กี่วันหลังจากที่พวกเขาทะเลาะกัน นีรนาก็ต้องออกเดินทางไปยังโรงแรมชื่อดังร่วมกับครอบครัวคฤษฐานนท์อย่างจำยอม
อันที่จริงแล้วปรุฬห์ไม่ได้สนทนากับเธออีกในวันนั้นจนกระทั่งวันที่เขาโทรศัพท์ไปหาเธอและรายงานว่าเธอจะต้องออกเดินทางร่วมกันกับเขา
ในตอนนี้เองที่เปมิกาได้เวลากลับบ้าน ชายหนุ่มรู้สึกใจชื้นขึ้นมาทันที อย่างน้อยตัวป่วนคนหนึ่งก็หายไปชั่วคราวขณะที่ตัวป่วนซึ่งนั่งอยู่ในรถยนต์ด้วยกันกำลังเดินทางไปกับเขาร่วมกับพ่อแม่ของเขา ตอนนี้ยังคงหลับสนิทนับตั้งแต่ออกเดินทาง
คุณนายรพินทร์มีโอกาสถามคำถามใส่ปรุฬห์เป็นชุดด้วยความใคร่รู้เกี่ยวกับการพบกันของเขาและนีรนา ซึ่งปรุฬห์ก็กล่าวเกินจริงไปบ้างว่าเขาเคยเจอเธอนานมาแล้วแต่ไม่ได้สนใจอย่างจริงจังจนกระทั่งช่วงการรับปริญญา
ปรุฬห์ใช้เวลาในการขับรถนับเจ็ดชั่วโมง พวกเขาแวะปั๊มน้ำมันเพียงสองครั้งเท่านั้นก่อนจะเห็นเส้นทางสู่โรงแรมหรูหราระดับห้าดาวเบื้องหน้ามีชายหาดอยู่ไม่ไกลนักซึ่งบัดนี้เป็นเวลายามค่ำคืน
ทันทีที่รถยนต์จอดสนิทหน้าโรงแรมเรียบร้อย คุณรพินทร์ก็ปลุกนีรนาให้ตื่นจากความฝันก่อนจะเดินเข้าไปในล็อบบี้บอกรายชื่อผู้เข้าร่วมงานการประชุมซึ่งไม่มีชื่อของนีรนาอยู่ในนั้น เธอเพียงแค่มาเติมจำนวนห้องพักฟรีซึ่งมอบสิทธิให้แก่ครอบครัวคฤษฐานนท์
เมื่อนีรนาวิเคราะห์รูปแบบงานเรียบร้อยแล้ว เธอก็ต้องกรอกตามองไปรอบๆอย่างไม่พอใจเท่าใดนัก หญิงสาวพยายามคิดว่ามันคือช่วงเวลาท่องเที่ยวจึงทำให้สบายใจขึ้นได้บ้าง เธอสังเกตุบรรดานักธุรกิจและผู้มีชื่อเสียงจากต่างประเทศเดินทางเข้าร่วมงานนี้และอันที่จริงบางส่วนก็เพียงแค่มาพักผ่อนเพราะสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวอีกทั้งโรงแรมก็อยู่ริมชายหาดบรรยากาศย่อมสะดวกสบายและสวยงาม
คุณนีรปรุฬห์เดินออกมาจากล็อบบี้พร้อมกุญแจสองดอก เขายื่นดอกหนึ่งให้แก่พ่อของตนก่อนจะเดินมาหาหญิงสาว กุญแจดอกนี้ ...
นีรนารีบคว้ากุญแจไปโดยไวขณะที่ปรุฬห์ก้มลงมองพลางยิ้มกริ่ม อะไรคะ?
ผมกำลังจะบอกว่าเรานอนห้องเดียวกันนะ ดูเหมือนคุณจะตกลงง่ายกว่าที่คาดเอาไว้
นีรนากระพริบตาปริบๆ รอยยิ้มของปรุฬห์ดูเจ้าเล่ห์อีกแล้ว หญิงสาวเหลือบหางตามองพ่อแม่ของปรุฬห์ซึ่งกำลังสนทนากับชาวต่างชาติด้วยภาษาที่สองอย่างคล่องแคล่ว ... นั่นสินะ พวกเขาคงจะต้องจัดห้องพักเอาไว้แบบนี้อยู่แล้ว อย่าได้แต่เพียงคิดเชียวนะนีรนายื่นกุญแจคืนให้แก่ปรุฬห์พร้อมกำชับเสียงเข้ม
ชายหนุ่มกุมมือที่เธอถือกุญแจเอาไว้พร้อมกับโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆยักคิ้วให้ข้างหนึ่งอย่างมีเลศนัย ไม่แน่หรอกครับ ใครจะรู้ได้ว่าระหว่างหนึ่งอาทิตย์นี้ จะเกิดอะไรขึ้นบ้างสำหรับเราสองคน
นีรนาไม่ไว้ใจเขาเลยเพียงสักนิดเดียว นับตั้งแต่เดินเข้าไปในห้องพัก จัดสัมภาระทุกอย่างจากกระเป๋าให้เรียบร้อย ตรวจอุปกรณ์อาบน้ำ เธอรู้สึกเหมือนปรุฬห์กำลังจับจ้องมองเธอทุกฝีก้าวทั้งๆที่ทันทีเมื่อเขาเข้ามาในห้องพักก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงนุ่มกรนเบาๆไปเรียบร้อยแล้ว ...บางทีอาจจะเพราะเหตุที่ห้องนี้มีเพียงเตียงคู่ ไม่ใช่เตียงเดี่ยวสองเตียงเหมือนที่เธอคาดเอาไว้ตั้งแต่ต้น ทำให้นีรนารู้สึกอึดอัด
หญิงสาวจ้องมองร่างสูงใหญ่นอนเหยียดตัวยาวไม่เว้นพื้นที่ให้แก่เธอได้นั่งดูโทรทัศน์เลยเพียงสักนิดเดียว นีรนารีบอาบน้ำแล้วจึงเดินไปยังระเบียง หลังจากปิดผ้าม่านและกระจกเรียบร้อยแล้วจึงสนทนากับพี่สาวเพียงลำพังผ่านโทรศัพท์มือถือ บรรยากาศของลมทะเลทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น มันคือธรรมชาติแท้จริงซึ่งเธอไม่ได้เห็นมันมานานนับร่วมสิบปี
ทะเล ...
เสียงคลื่นซัดก็เสมือนหนึ่งดนตรีบรรเลงกล่อมเธอให้หลับใหล
นีรนารู้ตัวอีกทีเมื่อปรุฬห์เปิดประตูระเบียงแล้วศีรษะซึ่งเธอพิงบนกระจกต้องเซจนตกวูบทำให้หญิงสาวสะลึมสะลือตื่นในที่สุด กลัวผมจนไม่กล้านอนด้วยเลยหรือไงน่ะพูดพลางหัวเราะร่า
หญิงสาวเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอย่างว่าง่ายแล้วจึงถลาตัวนอนโดยไม่สนใจปรุฬห์ซึ่งนั่งดูโทรทัศน์ช่องกีฬาเพียงลำพัง นีรนาส่งเสียงฮึดฮัดให้เขารู้ว่าเขาเปิดโทรทัศน์เสียงดังจนเธอนอนไม่ได้ ชายหนุ่มจึงแกล้งเปิดดังกว่าเดิม นีรนาโมโหจนเธอรีบหยิบหมอนหนุนข้างตัวปาใส่เขาทันทีโดยที่เขายังคงหัวเราะเยาะเธออีก
ปรุฬห์ไม่อยากทะเลาะด้วย เขายอมปิดโทรทัศน์แล้วจึงนั่งริมเตียงนอนดูแผนการประชุมในวันพรุ่งนี้คร่าวๆ ขณะที่หนังสือถูกวางบนหน้าตักของชายหนุ่มนีรนาก็คลานเข้าไปอ่านกำหนดการประชุมซึ่งเธอไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง
วิเคราะก์การตลาดทั้งนั้นเลยนี่นานีรนาเบ้ปากมองดูตัวอักษรเล็กๆ รู้สึกได้ว่าปรุฬห์วางมือบนศีรษะของเธอเบาๆ
ก็สิ่งที่ผมทำอยู่มันไม่ใช่คณิตศาสตร์เสียหน่อยชายหนุ่มกล่าว ลูกน้องของพ่อของผมเสนองานร่วมกับด็อกเตอร์เฟลป์ บาลลิคในวันพุธนี้ เป็นงานผลิตภัณฑ์ตัวหนึ่งจากบริษัทของพ่อ แล้วก็มีเรื่องของการวิเคราะห์แนวโน้มทางเศรษฐกิจจากตัวแทนบริษัทที่ผมถือหุ้นอยู่กับไอ้ทีคปรุฬห์ชี้แจงรายละเอียด
นีรนาเลื่อนมือไปเปิดดูผ่านๆแล้วจึงเลิกสนใจ ฉันไปเที่ยวได้ใช่ไหม
ผมไม่ได้บังคับก็คงไม่อยากฟังล่ะสิปรุฬห์รู้ในทันทีนั้น พรุ่งนี้ช่วงสี่โมงเย็นไปเดินริมทะเลกับผมแล้วก็ทานอาหารโรงแรมพร้อมกันดีไหมนีรนาฟังข้อเสนอก่อนจะตอบตกลง
ถ้าอย่างนั้นก็ฝันดีครับปรุฬห์บอกพร้อมกับจูบศีรษะของเธอเบาๆ เมื่อนีรนาเลื่อนสายตาสบมองดูเขาครู่หนึ่งก็ทำให้เขาเผลอจูบเธอซ้ำอีกครั้งบนหน้าผาก พร้อมค่อยๆเลื่อนริมฝีปากต่ำลงมาจากสันจมูกของเธอ เขามองสายตากลมโตของหญิงสาวแล้วจึงเกิดความลังเล บรรยากาศในห้องนี้ก็วังเวง เปลี่ยวเหงา มีเพียงพวกเขาสองคนซึ่งอยู่ใกล้ชิดกันขนาดนี้ อารมณ์ความรู้สึกเกือบทำให้เขาตัดสินใจไล่รอยจูบนั้นไปรอบๆใบหน้าหรืออาจจะค่อยๆเลื่อนจมูกลงไปทั่วเรือนร่างของเธอเลยก็ได้
ปรุฬห์ต้องลุกขึ้นยืน มองดูเธอคลานกับไปนอนใต้ผ้าห่มก่อนจะพ่นลมหายใจยาวๆ ชายหนุ่มตัดสินใจนั่งอ่านข้อมูลการประชุมอยู่บริเวณระเบียงเพื่อทำให้ตนเองสงบสติอารมณ์ฟุ้งซ่านลงในทันทีนั้น
\\\\\\\\\\\\\\\\\\\
ตลอดเวลาช่วงเช้า นีรนาได้พบเจอกับบรรดานักธุรกิจมากมายซึ่งเธอไม่สามารถคาดเดาความคิดของพวกเขาได้ เธอรู้เพียงแค่ภาษาคณิตศาสตร์ เธอไม่ได้เกิดมาเพื่อรู้จักภาษาการตลาด และทุกๆครั้งที่คนรู้จักของบรรดาครอบครัวคฤษฐานนท์เอ่ยทักทาย หญิงสาวก็ได้แค่เพียงยื่นยิ้มรอให้ปรุฬห์ช่วยเธอแนะนำตัวเพียงเท่านั้น
หลังจากเดินชมป้ายประกาศของงานเสร็จเรียบร้อยนีรนาก็ปลีกตัวออกไปนอกโรงแรมเพียงลำพังแม้ว่าปรุฬห์ชวนให้เธอฟังงานสัมนาช่วงเช้าซึ่งเธอก็รีบปฏิเสธเพราะคิดว่าคงเข้าไปนั่งหลับอยู่ดี
หญิงสาวชอบบรรยากาศภายนอกโรงแรม ลมโกรกเย็นสบาย เสียงคลื่นซัดสาดทำให้เธอยิ้มออก นีรนาเดินไปบนทางเท้าเพียงลำพังเลือกซื้อของชำร่วยซึ่งมีอยู่เกลื่อนตามแผงลอยแล้วจึงเดินกลับไปยังห้องพักในโรงแรม หญิงสาวมีเวลาโทรศัพท์หาแม่ของเธอ รายงานชีวิตของเธอซึ่งบัดนี้เดินทางมาร่วมงานกับครอบครัวคฤษฐานนท์
ระวังตัวด้วยนะลูกนะ
ค่ะนีรนายิ้มกริ่มนั่งอยู่บริเวณระเบียง สายตาทอดมองสีเขียวชอุ่มของต้นไม้สูงริมทะเล เบื้องล่างมองเห็นเด็กๆกำลังก่อปราสาทจากเนินทรายสีขาวเม็ดละเอียด หนูมาอยู่ที่นี่แค่อาทิตย์เดียว อีกไม่นานก็กลับไปหาพี่วรรณ
ว่าแต่ครอบครัวคฤษฐานนท์เป็นอย่างไรบ้างล่ะลูก? ลูกของเรากำลังจะกลายเป็นเพื่อนของครอบครัวคนดังแล้วหรือเปล่านะเสียงแม่ของเธอกำลังหัวเราะ ทว่านีรนาต้องตีสีหน้าเหยเก แม่ของเธอคงไม่รู้หรอกว่าเพื่อนที่เธอกล่าวถึงคือปรุฬห์
แม่รู้ได้ยังไงคะว่าพวกเขาดัง
ลูกไม่รู้จักอ่านหนังสือพิมพ์เลยใช่ไหมแม่ของเธอกำลังบ่น ครอบครัวคฤษฐานนท์มีชื่อเสียงในวงการธุรกิจเป็นระดับต้นๆ วันก่อนเขาก็โฆษณาผลิตภัณฑ์น้ำดื่มในรูปแบบใหม่ซึ่งกำลังจะนำมาออกวางจำหน่ายในเร็วๆนี้นีรนาต้องพยักหน้าหงึกๆ เธอรู้เพียงแค่พวกเขามีชื่อเสียง แต่เธอไม่ได้สนใจเท่าที่ควรนักนับตั้งแต่พบว่าเธอต้องผูกพันกับปรุฬห์ด้วยเงื่อนไข
ว่าแต่พ่อเป็นอย่างไรบ้างเธออดถามถึงบุพการีซึ่งเป็นที่ห่วงใยของเธอไม่ได้
พ่อไปตรวจสุขภาพมาวันนี้แม่บอก กำลังใจของพ่อดีขึ้นมากเลยนะ วันก่อนเจ้าจ๋ากับเจ้าเกด เพื่อนของพี่วรรณเขามาเยี่ยมน่ะนีรนาไม่ได้บอกเรื่องที่เธอเจอเหล่าพี่สาวสองคนนี้ในร้านคิส คิส คาราโอเกะ เธอเพียงแค่ส่งเสียงอือออตอบรับผู้เป็นแม่เพียงเท่านั้น
นีรนาได้ยินเช่นนี้ก็โล่งอก เธอรู้สึกสบายใจจนเผยยิ้มบางๆสนทนาทุกข์สุขจากการทำงานของแม่อีกสักพักใหญ่ๆก่อนจะได้ยินเสียงบานกระจกถูกเคาะถี่ๆ หญิงสาวก็พบว่าเป็นเวลาที่ปรุฬห์กลับมาถึงห้องแล้ว
คุยกับใครน่ะชายหนุ่มถามพร้อมยิ้มเย็น
แม่ค่ะนีรนาบอกก่อนที่ปรุฬห์ยื่นถาดเค้กหอมๆให้แก่เธอ
อาหารว่างก่อนการประชุมในรอบเย็นวันนี้ชายหนุ่มกล่าวจบก็เดินเข้าไปในห้องน้ำเปลี่ยนจากชุดสูทเป็นเสื้อคอกลม ปรุฬห์ชวนเธอไปเดินเล่นบนหาดทรายทันทีนั้น
มีประชุมต่อไม่ใช่หรือคะ?
งานประชุมระดับผู้ใหญ่ ... ผู้ใหญ่มากๆถึงมากที่สุด ผมไม่เกี่ยวปรุฬห์บอกพลางเดินออกมาจากห้องน้ำ เส้นผมสีดำเข้มของเขาชี้แข็งด้วยเจลซึ่งยังไม่แห้งดีนัก มือของเขาเปื้อนเจลสีน้ำเงินข้น นีรนาก้มลงมองกล้ามหน้าท้องของเขาก่อนจะแอบหัวเราะเบาๆ ไม่ขำนะ ... แทนที่คุณจะนั่งดูหุ่นของผมแล้วก็วิจารย์ภายในใจคนเดียว คุณช่วยเดินมาใส่กระดุมให้ผมหน่อยจะดีกว่า
นีรนาจ้องมองนัยน์ตาของเขา ปรุฬห์ยักคิ้วให้
วางแผนอะไรอยู่หรือเปล่าน่ะ
ไม่ได้วางแผน ก็แค่ตั้งใจจะให้คุณช่วยบอกพร้อมเหยียดยิ้มมุมปากก้มมองหญิงสาวเลื่อนนิ้วใส่กระดุมให้แก่เขาทีละเม็ด ถ้าหากมือของเขาไม่เปื้อนเจลเพื่อเป็นข้ออ้างให้เธอเข้ามายืนในระยะใกล้ชิดด้วยกันกับเขาแบบนี้ ชายหนุ่มคงใช้แขนโอบเธอให้ซบบนหน้าอกของเขาตั้งนานแล้ว
ปรุฬห์เตรียมเสื่อหนึ่งผืนแล้วจึงเดินจูงมือของเธอออกมาจากโรงแรม ทั้งสองเดินไปจนถึงชายหาดก่อนจะหาทำเลพอเหมาะเพื่อวางเสื่อแล้วจึงแผ่ตัวนอนภายใต้ลมแรง เมื่อชายหนุ่มหันไปอีกทีก็พบว่านีรนาเดินไปซื้อปลาหมึกย่างและขนมว่าวมาให้แก่เขา
ขอบคุณครับปรุฬห์ถอดแว่นตากรองแสงออกพร้อมกับรับอาหารว่างจากนีรนา
หญิงสาวจดจ้องมองเขาครู่หนึ่งด้วยความสงสัยก่อนจะหันไปมองนักท่องเที่ยวบริเวณริมหาด
คุณไม่เครียดบ้างหรือ
ครับ?
งานประชุมวันนี้น่ะ
ชายหนุ่มแทบจะหัวเราะ ไม่หรอก ... สนุกดี
นีรนาต้องเลิกคิ้วสูงเมื่อพบว่าเขาสนุกกับงานซึ่งเขาทำทว่าวันก่อนเขากลับมีท่าทีแปลกๆด้วยเรื่องบางอย่าง และบางทีปัญหานั้นคงไม่เกี่ยวกับงานธุรกิจ ฉันเข้าใจมาตลอดว่าคุณไม่ชอบงานที่คุณทำอยู่
ใครบอก? ผมรักงานที่ผมทำอยู่แม้ว่าบางทีอาจจะหนักหนาสาหัสพอสมควร
วันก่อนคุณคงไม่ได้เครียดเพราะเรื่องนี้ใช่ไหมนีรนาอดสงสัยไม่ได้ สายตาของปรุฬห์เลื่อนสบมองในทันทีนั้น
วันไหน?
เขาแสร้งทำเป็นไม่รู้ได้อย่างไร? เขาคงไม่อยากบอก
นีรนาไม่ได้ตอบ เธอนิ่งเงียบบ้าง
วันที่ทีคไปรับคุณน่ะหรือปรุฬห์กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ใช่ ผมไม่ได้เครียดเรื่องงาน มันเป็นเรื่องเก่าๆ
เก่าแค่ไหนนีรนาอยากรู้
แววตาโตด้วยความสงสัยนั้นจ้องมองอีกฝ่ายเขม็ง เก่ามาก ปรุฬห์บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เก่าจนน่าเบื่อในฉับพลันนั้นภาพของลตาก็ผุดขึ้นมาในสมอง
ปรุฬห์จำได้ดี ... เสียงสนทนาของเขากับพ่อของลตาในวันนั้น
เธอปลอดภัยดี ... ทว่าเด็กน้อยในครรภ์ของเธอแหลกเหลวเป็นก้อนอวัยวะด้วยกองเลือด ชายหนุ่มรู้แค่นั้น
พ่อของลตาไม่ชอบแฟนฝรั่งซึ่งชื่อว่าแอลเลน เขาต้องการให้ลูกสาวเดินทางกลับบ้านเกิดตนเองทันทีเมื่อลตาพร้อม ปรุฬห์รู้ว่าลตาคงทรมานทั้งกายและใจ เธอสูญเสียลูกของเธอไปแล้ว ... ชีวิตของหญิงสาวก็เหมือนกับการเริ่มต้นใหม่
อีกไม่นานลตาจะกลับมาแล้ว ... เธอจะได้เจอเขาหรือติดต่อกับเขาอีกหรือไม่นั้นปรุฬห์ไม่มีทางรู้ได้
นีรนาเอียงศีรษะมองสายตานิ่งสงบของปรุฬห์ครั้นแล้วจึงเลื่อนมือไปแตะหน้าผากเขาเบาๆ ตัวก็ไม่ได้ร้อน คุณเป็นอะไรไปน่ะ
ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์ทันทีนั้น เขาเลื่อนมือของเธอออกพร้อมหัวเราะเบาๆ ผมไม่ได้เป็นบ้าก็แล้วกัน
สีหน้าของนีรนาแสดงความคลางแคลงใจ ... เธอสงสัยเขาทว่าเธอไม่ได้ถามต่อ
ชายหนุ่มมองเธอดูดน้ำมะพร้าวจากกะลาเย็นๆให้ชุ่มคอก่อนจะส่งมันให้แก่ปรุฬห์ ...
ลตาไม่ใช่เธอ ...
เธอคือนีรนาแม้ว่ารอยยิ้มเสแสร้งมีความสุขที่เขาเห็นในตอนนี้กำลังสะท้อนอดีตของลตาอย่างเด่นชัด
เธอปลอดภัยแล้ว
คะ?
ปรุฬห์ส่งยิ้มน้อยๆไม่ได้ตอบคำถาม ... เขาเลื่อนมือไปลูบแก้มของหญิงสาวเบาๆ
นีรนาต้องมองดูเขาอย่างประหลาดใจ ... เขาไม่ได้เป็นบ้าทว่าบางทีเขาอาจจะประสาทกลับมากกว่า เขากำลังพูดคนเดียวใช่ไหม
ปรุฬห์สบมองเธอใกล้ๆ สายลมเย็นอ่อนๆพัดผ่านเรือนผมสลวยของหญิงสาว ใบหน้านวลนั้นช่างดึงดูดเสียเหลือเกิน ดึงดูดให้เขาต้องโน้มเข้าไปจนแนบชิด ชายหนุ่มเอียงศีรษะประกบจูบเธอ รอยอุ่นๆแตะแผ่วๆบริเวณริมฝีปากทำให้ร่างของหญิงสาวสั่นสะท้าน
นีรนาหลับตาพริ้มรู้สึกได้ว่าเขาเลื่อนมือหยาบของตนประคองใบหน้าของเธอเอาไว้ก่อนจะจูบเธอซ้ำ แรงหายใจถี่ๆของเขานั้นทำให้เธอแทบจะได้ยินเสียงหัวใจเต้นเร่าๆ ปรุฬห์ค่อยๆเพิ่มความหอมหวานของรอยจูบด้วยการขยับปากน้อยๆ อารมณ์ซึ่งเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆและยาวนานกำลังถ่ายทอดสู่สัมผัสอันอ่อนโยนที่เขามอบให้แก่เธอ สักครู่หนึ่งก็พยายามดุนลิ้นเข้าไปในปากของนีรนา รู้สึกถึงซี่ฟันเลื่อนกระทบถี่ๆ ปรุฬห์จึงต้องหยุดนิ่งในทันทีนั้น เขาเปิดตาสบมองเธอด้วยความสงสัย
นีรนาจ้องคิ้วเข้มๆหนาๆของอีกฝ่ายในระยะแนบชิดจนหายใจรดใส่กันและกัน
เขาจูบแบบดูดดื่มได้ไม่ดีเท่าที่ควรและเธอก็ไม่ได้ตอบสนองความต้องการของเขาเต็มที่เหมือนที่คิดเอาไว้
ผิดคาดปรุฬห์ตอบเสียงแผ่วเบามองแววตาของนีรนาซึ่งกำลังถามเขาอยู่ ... ไม่เป็นไรหรอก เรื่องแบบนี้คงต้องใช้เวลา
ปรุฬห์คิดแล้วก็ต้องยิ้มกริ่ม ก้มจูบเธออีกครั้ง ริมฝีปากซึ่งชวนน่ามองนั้นทำให้เขาอยากสัมผัสนานเท่านานทีเดียว ชายหนุ่มเลื่อนรอยจุมพิตอันอ่อนละมุนไปตามสันจมูกของหญิงสาวแล้วจึงกอดตัวของเธอเอาไว้แน่นๆ ลมเย็นฉ่ำสู้ความอบอุ่นซึ่งทั้งสองมอบให้แก่กันไม่ได้เลย
นีรนาเลื่อนมือทาบแผ่นหลังของเขาเอาไว้ขณะที่ใบหน้าซบบนอกกว้างนั้นด้วยความเต็มใจ
ปรุฬห์ส่งเสียงในลำคอเลื่อนใบหน้าจูบต้นคอของหญิงสาวแล้วจึงกระซิบถาม รู้สึกดีไหม?
นีรนาฟังพลางหัวเราะตอบ จ้องมองดวงตาของเขาไม่กระพริบ รอยยิ้มของนีรนาทำให้ปรุฬห์พึงพอใจ
ผมคิดว่าผมควรจะจูบได้ดีกว่านี้ ... ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณทำให้ผมเกร็งไปหมดแล้วชายหนุ่มกล่าวก่อนจะมองสีหน้าเขินอายของอีกฝ่ายใต้วงแขนของเขา เธอพยายามเลื่อนมือตี แต่เขาก็ไม่ปล่อยให้มือของเธอแตะต้องตัวของเขาได้หรอก ชายหนุ่มพรมจูบนิ้วนั้นอย่างแผ่วเบา สายตาของนีรนายามนี้มองเขาด้วยความอ่อนโยน ...
ความรู้สึกประหลาดภายในกายของเธอมันหมายความว่าอะไร ... มันคือความชอบ? ปลาบปลื้ม? หรือเป็นความต้องการที่จะได้อยู่ใกล้เขาแบบนี้ ... นีรนาตอบไม่ได้เลย เขาทำให้เธอต้องโอนอ่อนตามความต้องการของเขาเอง อ้อมกอดของเขาไม่เหมือนสัมผัสที่เธอเคยได้รับมาจากใครทั้งนั้น มันช่างน่าถวิลหาและอบอุ่นอย่างประหลาดจนเธอไม่สามารถลุกหนีไปไหนได้อีก นีรนาหลับตาซบหน้าลงบนไหล่ของเขาขณะที่ปรุฬห์รู้สึกอารมณ์ดีเป็นที่สุด
| จากคุณ |
:
davidmccartney
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 พ.ย. 54 11:44:01
A:202.12.73.1 X: TicketID:318829
|
|
|
| 
