+++ เห้...ตัดหน้า +++

9 โมงเช้าวันนี้ผมขับรถออกจากหมู่บ้านไปทำงานตามปกติเหมือนทุกเมื่อเชื่อวัน...วันนี้เลือกออกทางปากซอยกรุงเทพ-นนท์ 12 เนื่องจากทางด่วนในช่วงนี้ขึ้นฟรีทำให้การจราจรคับคั่งกว่าปกติ...มาถึงจวนเจียนจะปากซอยเต็มทนผ่านทางซอยเล็กๆก่อนถึงวินรถสองแถวสีครีม...เอี๊ยด...โครม...!!!!!...เสียงดังสนั่นบริเวณประตูด้านหน้าซ้ายฝั่งที่นั่งข้างคนขับ ผมเหลือบมองกระจกข้างเห็นรถจักรยานBMXคันหนึ่งกลิ้งโค่โล่กองอยู่กับพื้น...ใจผมหายวาบว่าเอาแล้วกรู..ถ้าไอ้นี่เกิดเป็นอะไรไปผมมีหวังต้องมีธุระไปนอนคุกฐานขับรถประมาทกว่าจะได้ออกมามีหวังลูกโตเป็นหนุ่มแน่ๆ...เพราะคะเนจากน้ำหนักการชนแล้วค่อนข้างหนักหน่วงเอาการอยู่...

ไอ้เห้...แม่มตัดหน้ากรู...เสียงตะโกนลั่นเหมือนช้างร้องจากชายผิวคล้ำตัดผมสั้นสกินเฮดรูปร่างสันทัด...ผมขออนุมานว่าชายคนนี้ชื่อ...ไอ้โกร๋นก็แล้วกัน...ไอ้โกร๋นด่าขรมลั่นซอยว่าผมตัดหน้ารถแถมยังด่าผมว่าไอ้เห้อีก...ไอ้โกร๋นไม่ได้สลบแน่นิ่งหรือเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต...แถมยังปากคอเราะร้ายด่าว่าผมต่างๆนาๆทั้งที่เป็นคนขับรถชนประตูผมเสียหายมากน้อยขนาดไหนก็ยังไม่รู้ เล่นเอาผมฉุนจัดนึกในใจว่าเอาวะ..เป็นไงเป็นกันไอ้โกร๋นจะใหญ่มาจากไหนจะเป็น นปช หรือ เสื้อหลากสี หรือเป็นระดับหัวหน้ารื้อแนวบิ๊กแบ๊คผมก็ไม่สนใจเพราะผมถือว่าเป็นอุบัติเหตุซึ่งเกิดจากการประมาทของไอ้โกร๋นฝ่ายเดียวแท้ๆ..และผมขับรถมาแบบถูกต้องตามกฏจราจรทุกอย่างแน่นอน...

ผมเปิดประตูรถเดินย้อนมาที่จุดเกิดเหตุซึ่งเลยมาไม่ถึงสิบเมตร...ไอ้เห้...แม่มตัดหน้ากรู...ไอ้โกร๋นยังด่าผมโขมงโฉงเฉงไม่หยุด...ผมหน้ามืดฉุนขาดเดินปรี่เข้าไปหาเตรียมเงื้อเท้ากะเตะก้านคอไอ้โกร๋นให้แน่นิ่งสมกับปากคออันเราะร้ายของมันซึ่งขี่รถชนรถผมแล้วยังด่าผมว่าไอ้เห้ซ้ำแล้วซ้ำอีก...ผมเร่งฝีเท้่าเดินเร็วขึ้น..อีก 4-5 ก้าวก็จะถึงตัวไอ้โกร๋นพร้อมกับยิงคำถามกลับไปว่ามีอะไรวะไอ้น้อง...พร้อมกับขยับกางเกงตั้งท่าเตรียมพร้ือมถ้าไอ้โกร๋นลุกขั้นมาเอาเรื่องผม...คะเนจากรูปร่างหน้าตาแล้วถ้าปะทะกันเต็มที่ผมน่าจะแพ้คะแนนไม่ถึงกับแพ้น๊อค....

ผมกลั้นใจเดินต่อไปอีกแค่ 2 ก้าวจะถึงตัวไอ้โกร๋น...ทันใดนั้นไอ้โกร๋นก็ลุกพรึ่บขึ้นมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับนั่งยองๆยกมือไหว้ผมปะหลกๆ 3 ครั้ง...เล่นเอาผมมึนตึ๊บว่ามันจะมาไม้ไหนวะเนี่ย...ท่าทางของไอ้โกร๋นเปลี่ยนไปเป็นคนละคนดูนอบน้อมถ่อมตนเป็นพิเศษ...พร้อมกับชี้เข้าไปในซอยบอกผมว่า...ไอ้เห้นี่ไงพี่มันตัดหน้าผมทำให้ผมหักหลบไปชนรถพี่...ผมมองตามเข้าไปในซอยแล้วกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่...เพราะเห็นไอ้ด่างสุนัขพันธุ์ทางตัวใหญ่เดินป้วนเปี้ยนอยู่มันน่ะเองที่เป็นต้นเหตุให้ผมกับไอ้โกร๋นเกือบต้องปะทะกันตามที่เล่ามาตั้งแต่ต้น...

ไอ้โกร๋นยืนขอโทษขอโพยผมอีกยกใหญ่..และยืนหน้าสลดลูบคลำแขนขาซึ่งถลอกปอกเปลือกเลือดซิบๆอยู่ข้างรถคงกลัวว่าผมจะเรียกให้มันชดใช้ค่าเสียหาย ผมเดินมองข้างประตู็ซ้ายเห็นเป็นรอยบุบเป็นลักยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับรอยครูดซึ่งน่าจะขัดถูออกได้ไม่ยากนัก...ผมมองหน้าไอ้โกร๋นพร้อมกับล้วงกระเป๋าควักเงิน 100 บาทให้มันเอาไปซื้อยาแดงใส่แผลและอบรมมันไปว่า...ทีหลังอย่าขับซิ่งนักและไอ้ตัวนั้นเึค๊าเรียกว่าหมาไม่ใช่เห้โว๊ย...

สวัสดี

จากคุณ	: ลุงกร
เขียนเมื่อ	: 18 พ.ย. 54 19:22:32