ผู้หญิงตัวเล็กๆในความทรงจำของฉัน

ผู้หญิงตัวเล็กๆในความทรงจำของฉัน

ตั้งแต่จำความได้ฉันก็เห็นผู้หญิงตัวเล็กคนนี้แล้ว ตอนที่ฉันอายุสามขวบ เธออายุ 56 ปี ใบหน้าของเธอยิ้มแย้มแจ่มใสและเป็นมิตรกับทุกคน  ยิ้มกว้างๆที่เห็นฟันหน้าเพียงซี่เดียวคือเอกลักษณ์ของเธอ อีกทั้งทรงผมมารีน มอนโรสมัย สาวๆก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่เธอชอบ เวลาอยู่บ้านเธอจะสวมเสื้อคอกระเช้าหรือที่ภาษาอีสานเรียกกันว่าเสื้อหมากกะแหล่งกับผ้าถุง เวลาออกไปงานข้างนอกเธอจะใส่เสื้อตัวสวยที่สั่งตัด และเท่าที่ฉันจำได้เสื้อเหล่านั้นมักจะมีปกเป็นแบบคอบัวแล้วเธอก็จะใส่ฟันปลอม ซึ่งฉันไม่ชอบเลยเพราะมันทำให้เธอดูไม่ใจดีเหมือน
เธอที่ฉันรู้จัก เธอคนนี้คือย่าของฉันเอง...

ตอนเด็กๆฉันเรียกย่าว่า “ยาย่า” ช่วงแรกที่ยังอยู่กับพ่อแม่ ย่าจะมาหาฉันที่บ้านบ่อยๆ พร้อมทั้งเอาอาหารมาฝากฉันกับแม่ และฉันก็ไปเล่นที่บ้านย่าบ่อยๆ จนฉันจำทางไปบ้านย่าได้แม้ฉันจะยังเล็กมากก็ตาม อาเล่าให้ฟังว่าทุกคนตกใจมากที่เห็นฉันนั่งรถสามล้อมาที่บ้านย่าเอง ตาคนขับสามล้อก็ใจดีมาก ท่านชื่อตาพงษ์ เป็นสามล้อประจำของฉันเลยก็ว่าได้ ทุกครั้งที่ฉันนั่งสามล้อไปที่บ้านย่า จะต้องไปเก็บเงินปลายทางกับย่าเพราะฉันยังเล็กพกเงินไม่เป็น แต่หลังจากพ่อกับแม่ฉันแยกทางกันไป ย่าก็เป็นคนเลี้ยงฉัน แม้ว่าท่านจะจากไปนานแล้ว
ต่ความทรงจำต่างๆระหว่างฉันกับผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ยังไม่เคยจางไปตามกาลเวลา

ปัญหาในการเข้าห้องน้ำ
ตอนเด็กๆ ฉันมักจะมีปัญหาเวลาเข้าห้องน้ำ ปัญหาที่ว่าก็คือฉันไม่กล้าใช้มือล้างก้นตัวเอง อาจจะฟังดูไร้สาระแต่เป็นความจริง ทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำและถ่ายอุจจาระเสร็จแล้ว ฉันจะต้องเรียก “ยาย่า...ยาย่า” และเมื่อย่าได้ยินเสียงฉันจากในห้องน้ำท่านจะรู้ทันทีว่าหลานบังเกิดเกล้าต้องการให้ย่าล้างก้นให้นั่นเอง ย่าทำอย่างนี้ให้ฉันทุกวัน ไม่เคยบ่นหรือด่า เพียงแต่ถามว่า “แล้วถ้าย่าตายไป ใครจะล้างก้นให้”  ฉันก็จะตอบย่าว่า “ย่าไม่ตายหรอก”  เพราะฉันคิดอย่างนั้นจริงๆ ฉันไม่เคยคิดว่าย่าจะจากฉันไปไหน นอกจากจะไม่ยอมล้างก้นเอง ฉันยังมีปัญหาอีกอย่างเวลาเข้าห้องน้ำ นั่นคือฉันจะไม่ยอมเข้าห้องน้ำถ้าในนั้นมีไส้เดือน ต้องเล่าให้ฟังก่อนว่าห้องน้ำที่บ้านย่าหลังนั้นเป็นพื้นปูนซีเมนต์ไม่ได้ปูกระเบื้อง แล้วตามซอกมุมห้องน้ำก็จะมีร่องปูซีเมนต์ที่แตกลงไปจนถึงดิน แล้วก็มักจะมีไส้เดือนโผล่ขึ้นมาทักทายเป็นประจำ สิ่งที่ย่าต้องทำหากฉันเห็นไส้เดือนแล้ววิ่งเผ่นแนบออกไปจากห้องน้ำก็คือเอาน้ำยาล้างห้องน้ำมาราดให้ไส้เดือนพวกนั้นตายแล้วเก็บซากมันไปทิ้ง ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ยอมเหยียบย่างเข้ามาในห้องน้ำเป็นอันขาด เวลาอาบน้ำฉันจะไม่ยอมสระผม เพราะกลัวว่าน้ำจะเข้าตาเข้าหู  ย่าจะมีวิธีสระผมให้ฉันโดยการนั่งลงที่ตั่งแล้วให้ฉันนั่งคาบหันหน้าเข้าหาย่า จากนั้นก็นอนลง หัวฉันจะอยู่ระหว่างเข่าทั้งสองข้างของย่าพอดี ย่าจะสระผมโดยระวังไม่ให้แชมพูเข้าตาฉัน เวลาล้างย่าก็จะเอานิ้วปิดหูฉันไว้ไม่ให้น้ำไหลเข้าหูได้ จากที่ไม่ชอบสระผมกลายเป็นว่าฉันชอบให้ย่าสระผมให้มากๆ พออาบน้ำเสร็จฉันก็จะชอบเอาผ้าเช็ดตัวมาพันๆ แล้วก็ไปนั่งตักย่า เวลาย่านั่งอยู่บนเก้าอี้หรือตั่ง ช่องว่างระหว่างขาทั้งสองซึ่งเป็นผ้าถุงหย่อนลงมาเหมือนเปลคือที่นั่งประจำของฉัน

จากคุณ	: คริสต์มาสอีฟ
เขียนเมื่อ	: 25 พ.ย. 54 15:53:06