ความคิดเห็นที่ 1 <ต่อ.........> ค่ำคืนนี้โรงเตี๊ยมของโฉมสะคราญโรงเตี๊ยมมีแขกพิเศษมาพักมาดื่มกินด้วย ได้แก่ กระบี่หรรษาและเฒ่าหรรษาอาจารย์ของมัน สองศิษย์อาจารย์นั่งรับประทานอาหารไป ยิ้มไปหัวเราะไป ไม่ว่าเรื่องราวใดล้วนสามารถทำให้หรรษาได้ทั้งนั้น มีกระบี่หรรษาคนเดียวก็เกินพอ นี่มีอาจารย์ของมันมาร่วมวงด้วย ความหรรษายิ่งทะลุเกินพิกัด จนทำให้รอบๆ โต๊ะของทั้งสอง ไม่มีผู้ใดกล้าไปนั่งใกล้ เพราะเกรงว่าจะวิกลจิตฟั่นเฟือนไปก่อนวัยอันควร แม่นางฟ้อนซิ่งก็มาด้วย นางคล้ายกลับกลายเป็นขาประจำที่นี่ไปแล้ว เนื่องเพราะนางรู้สึกถูกคอกับโฉมสะคราญโรงเตี๊ยมเป็นพิเศษ ปกตินางท่องยุทธภพเป็นมือสังหารเร้นลับในเงามืด ไร้มิตรสหายคุ้นเคย หากตอนนี้กลับมาเป็นคู่หูของเจ้าของโรงเตี๊ยมแห่งนี้อย่างไม่น่าเชื่อ ต่อให้ตั้งใจโดดเดี่ยวตัวเองปานใด อย่างน้อยควรมีสหายคู่ใจสักคน โต๊ะด้านข้าง กระบี่แสนหล่อกับทวนค้ำฟ้าสองสหายก็มานั่งดื่มกินตามปกติวิสัย หลายคนอยากฟังข่าวจากกระบี่รันทด แม้ทราบว่ามันไม่มีทางโผล่หน้ามาได้ในคืนนี้แน่นอน แต่การมาพบปะสังสรรค์ก็มีความสำคัญเช่นกัน แม่นางฟ้อนซิ่งยังอยู่ในชุดขาวสะอาดพลิ้วไหวของนางนั่งจิบน้ำชาสนทนากับเจ้าของโรงเตี๊ยมอย่างออกรส มือสังหารรับจ้างอย่างนางไม่น่าเชื่อว่าจะมานั่งจิบน้ำชาอย่างสบายใจเช่นนี้ได้ ช่วงหนึ่งของการสนทนา นางเอ่ยถามเจ้าของโรงเตี๊ยมขึ้นว่า “ท่านแน่ใจอย่างไรว่ามันจะกลับมา แน่ใจอย่างไรว่ามันไปส่งสินค้าถึงวังแมวเหมียว” โฉมสะคราญโรงเตี๊ยมตอบอย่างมั่นใจว่า “ข้าแน่ใจ...แน่ใจอย่างยิ่ง” “ทำไมเชื่อเช่นนั้น” “เพราะมันบอกว่าจะกลับมา” แม่นางฟ้อนซิ่งได้ฟังก็หัวร่อเสียงใส เอ่ยสัพยอกขึ้นว่า “ท่าทางพวกท่านรู้จิตรู้ใจเชื่อถือกันมาก แต่ความจริงแล้วข้าก็แอบคิดว่าเช่นนั้นเหมือนกัน ถ้าหากมันคิดไม่กลับมา คงไม่รับปากเดินทางไปวังแมวเหมียวโดยไม่ได้ค่าจ้างรางวัลอะไรเลยสักนิด คนวิกลจริตจิตตกเช่นมันมีน้อยกว่าน้อยกว่าน้อยกว่าน้อยกว่าน้อย” “ท่านกล่าวได้ถูกต้อง ดังนั้นมันจึงต้องกลับมา..คล้ายมันจะจากสถานที่แห่งนี้ไปลำบากยากยิ่ง” “แต่มันไม่อาจมาในค่ำคืนนี้ เนื่องเพราะระยะทางไกลเกินไป อย่างช้าคงเป็นวันพรุ่งนี้ หรืออาจจะเป็นเดือนหน้า ปีหน้า ฟังว่าวังแมวเหมียวมีสตรีแมวเหมียวน่ารักน่าอุ้มมากมาย...บางทีมันอาจอุ้มแมวเล่น เป็นเพื่อนเล่นแมว เลี้ยงดูแมว เป็นที่เพลิดเพลินจำเริญใจจนลืมโรงเตี๊ยมของท่าน” โฉมสะคราญโรงเตี๊ยมพยักหน้ารับฟังอย่างยิ้มแย้ม แล้วบอกว่า “ข้าเองก็ได้ยินเช่นนั้น แต่กระบี่รันทดมันคงไม่อุ้มแมวโดยง่าย” “ทำไมท่านคิดเช่นนั้น” “ก่อนได้อุ้มแมวหรืออุ้มนางแมว มันคงโดนข่วนตายเสียก่อน..คนอย่างมันยังสามารถรับมือกรงเล็บแมวได้” ว่าแล้วสองโฉมสะคราญก็หัวร่อออกมาพร้อมกัน บุรุษความจริงคู่ควรกับการหยิบอาวุธถือกระบี่มากกว่าจะยืนอุ้มแมว หากในแง่หนึ่ง ภาพบุรุษสีหน้าอาจหาญมือขวาถือดาบมือซ้ายอุ้มแมว กลับเป็นภาพพิเศษพิสดารประการหนึ่ง เป็นความอาจหาญน่ารักพิสดารประการหนึ่ง กระบี่หรรษาซึ่งนั่งจิบสุราอยู่โต๊ะข้างๆ คล้ายได้ยินพวกนางสนทนากัน พลันหัวร่อออกมาดังๆ แล้วเอ่ยปากขึ้นว่า “ฮ่า....กระบี่รันทด จะกลับกลายเป็นกระบี่แมวเหมียวหรืออย่างไร...คิดแล้วก็ขำ ฮา...ฮา แบบขำๆ” “เอาอีกแล้ว”  แม่นางฟ้อนซิ่งเอามือป้องปากกระซิบข้างหูเพื่อนสนทนา “มนุษย์ขำพิสดารก่อกวนอีกแล้ว มันคล้ายเป็นคนวิกลจริตจิตแตก ได้ฟังมันพูดคราใดข้าจะพลอยวิกลจริตจิตแตกไปด้วย” “ท่านก็อย่าไปถือสาหาความมัน ความจริงคนอย่างกระบี่หรรษาก็มีเส้นทางของมันเอง ใช้ความหรรษาเป็นเคล็ดพลังฝีมือนับว่าตรงกันข้ามกับกระบี่รันทด และสองคนนี้ก็เคยต่อสู้กันมาแล้ว” “ใครชนะ” “ท่านคิดว่าใคร”  โฉมสะคราญโรงเตี๊ยมย้อมถาม ผู้เป็นแขกพิเศษทำหน้าครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วปรบมือฉาดใหญ่ร้องว่า “ต้องเป็นกระบี่รันทดชนะ” “ถูกต้องๆ....ถูกต้องก็ขำ ฮ่า...” คนที่ตอบคำถามนี้กลับเป็นกระบี่หรรษา มันพูดไปขำไปหัวร่อจนตัวงอ ไม่ได้มีสีหน้าท่าทางขุนเคืองเดือดดาลอะไรเลยแม้สักน้อยนอกจากความขบขันหรรษา “ข้าพ่ายแพ้มันจริงๆ...จริงก็ขำอีกแล้ว ฮ่าๆ...แต่ครั้งหน้าข้าจะต้องชนะมัน..ชนะแบบขำๆ .ฮ่า..” ยามนั้นเองใครบางคนปรากฏตัวขึ้นบริเวณประตูโรงเตี๊ยม เด็กดูแลโต๊ะ (เด็กเสิร์ฟ)หูตาไวอยู่แล้วปราดไปทักทายหลายคนหันไปมองอย่างไม่ตั้งใจ ผู้มาปรากฏกายเป็นเฒ่าซกเล็ก มันเพิ่งดวงตาเห็นสัจธรรม วางมือวางเท้าจากวงการกลางคัน น้อมงานให้กระบี่รันทดรับภาระแทน สุดท้ายพาแม่เฒ่าส้มตำไปเปิดร้านขายส้มตำอยู่ชานเมือง ท่วงท่าท่วงทีของมันเปลี่ยนไปจากเดิม เป็นอ่อนน้อมเยือกเย็นแต่ไม่อ่อนล้า เชื่องช้าแต่ไม่โรยแรง ในมือของมันมีถุงกระดาษด้วยใบหนึ่ง โฉมสะคราญโรงเตี๊ยมมองเห็นก็ลุกขึ้น ประสานมือคารวะแล้วผายมือทักทายเชิญชวน “ฟังว่าท่านเพิ่งเปิดร้านขายส้มตำเลิศรสชานเมือง การค้าขายรุ่งเรืองโด่งดังในชั่วข้ามคืน  ไม่คิดว่าท่านให้เกียรติมาเยี่ยมเยือนพวกเรา ขอเชิญท่านเข้ามานั่งพักรับประทานอาหาร” เฒ่าซกเล็กยิ้มอย่างสมถะก้าวเดินเข้ามา วางถุงกระดาษลงบนโต๊ะ พูดอย่างสำรวมว่า “ข้าเพิ่งทำการค้า วันนี้เพียงคิดนำของฝากมาฝากพวกท่าน เป็นส้มตำและไก่ย่างของร้านเรา และตั้งใจมาขอโทษพวกท่านสำหรับการมาสร้างความวุ่นวายให้พวกท่าน” “กล่าวเช่นนี้ได้อย่างไรกัน” โฉมสะคราญโรงเตี๋ยมยิ้มแย้มพลางเดินไปดึงแขนเฒ่าซกเล็กให้มานั่งร่วมโต๊ะ “ท่านนำสิ่งของมาฝากพวกเรา คิดสะบัดหน้าลาจากไปโดยง่ายดายเช่นไรกัน  อย่างมากดื่มกินหนึ่งมื้ออย่างน้อยจิบสุราน้ำชาสามชาม อย่างเหมาะสมนั่งดื่มกินครึ่งคืนค่อยอำลา ถือว่าเป็นการคืนกำไรแก่ลูกค้าคนสำคัญ” เฒ่าซกเล็กมีท่าทีเรียบร้อยยิ่ง ก้มหน้าเอ่ยว่า “ตอนนี้ข้าไม่ใช่หัวหน้าขบวนคุ้มกันภัยยิ่งใหญ่แล้ว เป็นเพียงเฒ่าซกเล็กขายส้มตำไก่ย่างและซุบหน่อไม้ริมทาง ไม่ควรร่วมโต๊ะพวกท่าน” “เหลวไหล..” มือขาวนวลของเจ้าของโรงเตี๊ยมตบโต๊ะดังฉาดใหญ่ ปั้นหน้ากล่าวอย่างจริงจังว่า “เป็นคนขายส้มตำแล้วเป็นอย่างไร เป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมแล้วเป็นอย่างไร เป็นนั่นเป็นนี่เป็นโน้นเป็นนู้นแล้วเป็นอย่างไร ท่านคิดไปเองเออเอง แบ่งแยกเอง สร้างบรรทัดฐานขึ้นมาเอง ประทับตราความสำคัญให้สิ่งเหล่านั้นเอง กำหนดความสำคัญมากน้อยเอง  ไปยึดติดกับตัวเราตัวเขาเอง เช่นนี้จะจัดว่าเข้าใจแก่นแท้ของชีวิตได้อย่างไร มิเป็นการไปขายส้มตำแบบไร้ความหมายหรืออย่างไร” เฒ่าซกเล็กสะท้านเฮือกทั้งร่าง รีบหยิบตะเกียบขึ้นมาทันที ภายในใจเกิดแสงสว่างขึ้นทันที ถูกต้องแล้ว..จะแบ่งแยกสูงต่ำไปทำไมกัน แค่คันกั้นน้ำก็สร้างความแตกแยกมากเพียงพอแล้ว ไฉนจะมาคิดเล็กคิดน้อยกันอยู่อีก “กล่าวได้ยอดเยี่ยม.....” แม่นางฟ้อนซิ่งตบโต๊ะฉาด..ลุกขึ้นกล่าววาจาเสริมว่า “คันกั้นน้ำก็คือคันกั้นน้ำ มันสามารถเพียงกั้นน้ำ ไม่ควรมาเป็นสิ่งกั้นหัวใจแบ่งแสกจิตใจผู้คนออกจากกันเป็นหลายฝ่าย..ข้าหมายความว่าจะขายส้มตำปากซอยหรือโรงเตี๊ยมใหญ่ เมื่อน้ำหลากมาก็โดนท่วมเหมือนกัน” โฉมสะคราญหัวร่อดึงแขนให้นั่งลงบอกว่า “ท่านพูดเรื่องอะไรกัน ไม่เห็นรู้เรื่อง พูดจาเปะปะระวังใครบางคนโดนอุ้มแมว” “ท่านหมายถึงใคร” ถามพลางมองหาไปมา แม่นางฟ้อนซิ่งมีลักษณะพิเศษพิสดารประการหนึ่งคือ ไม่ว่าจะทำอะไร เคลื่อนไหวอย่างไร คล้ายมีท่วงท่าของการรำซิ่งสวยงามปนอยู่ด้วย การเคลื่อนไหวล้วนน่าชมน่ามองทุกท่วงท่า ต่อให้กระโดดตบใส่หน้าท่านยังประมาณว่าท่านต้องตาค้างตะลึงมองชื่นชมไม่หลบหลีก “อยู่แถวๆนี้ล่ะ ไม่ใกล้ไม่ไกล” โฉมสะคราญโรงเตี๊ยมบอกยิ้มๆอย่างมีเลศนัย เฒ่าหรรษาเอียงคอฟังอยู่ตบโต๊ะฉาดใหญ่บ้าง ยกจอกสุรายืดคอดื่มลงไปแล้วหัวร่อเสียงดัง หัวร่อพลางเอ่ยพลางว่า “บุรุษมักเป็นเช่นนี้..เช่นนี้จริงๆ..จริงจนขำ..ผู้อื่นว่ากล่าวสั่งสอน สามปีคิดได้ หัวหน้าสั่งสอนหนึ่งปีคิดได้ บิดามารดาสั่งสอนสามเดือนคิดได้ สตรีสั่งสอนคิดได้ในพริบตา..ฮา..พริบตาแล้วก็ขำ...ว่าอย่างไร.ศิษย์ข้า.....” ว่าพลางหันไปตบไหล่ของศิษย์รักซึ่งนั่งอยู่ด้านข้าง ก่อนถามว่า “เจ้าคิดว่าเช่นนี้หรือไม่..ฮา...หรือไม่ก็ขำ..ขำจะเป็นจะตายอยู่แล้ว..จะตายก็ขำอีก” “ใช่แล้วท่านอาจารย์..ใช่จนขำ ฮา” กระบี่หรรษาตบโต๊ะฉาดบ้าง “ ท่านอาจารย์พูดถูก...ถูกแบบขำๆ....ฮา..ฟังว่าผู้ทรงอำนาจและอิทธิพลต่อหัวใจบุรุษมากที่สุด ไหนเลยมีอื่นใดมากกว่าสตรี..ฮา..สตรีก็ขำอีกแล้ว โอย..ขำจนทนแทบไม่ได้.....” “เกรงใจจริงๆ ข้าก็แทบทนไม่ได้....เกรงใจจริงๆ กับความขำของพวกท่าน” ผู้ที่ตบโต๊ะดังฉาดแล้วเอ่ยปากขึ้นมากลับเป็นกระบี่แสนหล่อซึ่งนั่งอยู่กับทวนค้ำฟ้า มันทานทนเสียงหัวร่อของพวกพรรษาไม่ได้ เพราะคล้ายรู้สึกว่าเสียงหัวร่อรบกวนรัศมีความหล่อของมันเป็นอย่างมาก กระบี่หรรษาเป็นฝ่ายหันมาเบ่งตามองครู่หนึ่งแล้วตบโต๊ะฉาด..หัวร่อขึ้นอีกแล้ว พลางกล่าวว่า “ที่แท้เป็นกระบี่แสนหล่อนี่เอง....หล่อก็ขำ ฮา...หล่อแบบขำๆ..ฟังว่าท่านใช้ความหล่อเป็นเคล็ดในการฝึกกระบี่ความจริงเราอยากได้รับการชี้แนะจากท่านมานานแล้ว....ขำนานๆ..ขำอมตะนิรันกาล..ฮาๆๆ” ผู้คนในร้านพากันหยุดดื่มกิน หันมามองทันที อยากทราบว่าพลังความหล่อกับพลังหรรษา ใครจะบ้ากว่ากัน กระบี่แสนหล่อลุกขึ้นเอื้อมมือจับด้ามกระบี่  ชื่อเสียงของมันอย่างไรก็ติดหนึ่งในสิบของ”ทำเนียบจอมยุทธพิสดาร” ใช้ความหล่อเป็นแนวทางฝึกลมปราณพลังภายในจนบรรลุความหล่อขั้นสูง สามารถหล่อได้ทุกอิริยาบถ ทุกสถานการณ์ ประกันว่ากระบี่หรรษาประมาทไม่ได้แน่นอน วิชา “หล่อไร้เงา” ของมันก็ประมาทไม่ได้เช่นกัน บรรยากาศความหล่อไร้สภาพแผ่ซ่านไปทั่วห้อง กระบี่หรรษายังคงหัวร่อลุกขึ้นเช่นกัน พลางเอื้อมมือหยิบกระบี่ เตรียมตัวลุกขึ้นแบบขำๆวิชา “ขำไร้เงา” ของมันก็นับว่าประมาทไม่ได้เช่นกัน โฉมสะคราญโรงเตี๊ยมตบโต๊ะฉาด ร้องเสียงดังฟังชัดไปทั่วร้านว่า “ผู้ใดคิดประลองฝีมือกันในร้านของเรา...เราคิดค่าบริการ  หนึ่งพันเหรียญสากล ก่อนประลองจ่ายค่าประกันทรัพย์สินเสียหายเป็นจำนวนห้าพันเหรียญสากล ราคาสิ่งของในร้านขณะประลองจะมีราคาเพิ่มจากราคาตลาดสิบเท่า แตกหนึ่งคิดสิบ สิบแตกคิดร้อย...อย่างอื่นไร้เงา ถ้วยชามสิ่งของของเรารับรองไม่ไร้เงาเด็ดขาด” วาจาของนางคล้ายฝ่ามือตบฉาดใส่คนอยากประลองกำลังฝีมือ จนพอได้ฟังพากันคล้ายถุงหนังอัดลมใหญ่ถูกปล่อยลมออกพลันหดแฟบลงทันที หลายปีผ่านมาผู้คนล้วนทราบดีกว่าฝีมือของนางอยู่อันดับต้นๆของวงการ ไม่มีฝีมือจริงคงไม่อาจดูแลโรงเตี๊ยมของนางซึ่งมีผู้คนมาดื่มกินพักแรมมากหน้าหลายตามาได้ เป็นเวลาหลายปีจนป่านนี้ เป็นกุหลาบแสนงามหากคมหนามแหลมคมสุดแสนเช่นกัน ขณะนั้นเอง ประตูทางเข้าปรากฏคนอีกผู้หนึ่ง เป็นเฒ่าซกมก เฒ่าซกมกถือว่าเป็นคนทรยศสำนักคุ้มกันภัย สมควรหลบลี้หนีหน้า ถึงกับกล้าเสนอหน้ามาที่นี้ เพราะเหตุใดกัน...... ***** จบบทที่ 12 แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 54 10:00:26 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 18:10:10

ความคิดเห็นที่ 2 จองที่ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 18:11:15

ความคิดเห็นที่ 3 กันท่า ... ฮี่ๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 18:17:22

ความคิดเห็นที่ 4 ^ วิชากันท่าไร้เงา รวดเร็วยิ่งกว่าสายฟ้า^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 18:31:54

ความคิดเห็นที่ 5 อ๊ากกกกก มาไม่ทันนนนน จากคุณ : จันทร์พันฝัน เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 18:36:24

ความคิดเห็นที่ 6 โอ้ววววววววววววว... คุณจันทร์มา คิดถึงจังเลยค่ะ จานจีง่ะ...ถึงเค้าจะอ้วนแต่เค้าก็มาทันนะ แบบว่ามีลางสังเห่า....งิงิ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 18:39:40

ความคิดเห็นที่ 7 เพียงภาพของวังแมวเหมียวไม่ได้ลี้ลับพิสดารจ่ากลัวเหมือนวังค้างคาว คำสั่ง จงหาคำผิดในประโยคนี้ ^_^ บอกจบตอนที่ 2 แต่เค้าว่าเค้าอ่านมาเยอะกว่านั้นน้า อิ ๆ ตลกคงเสิ้นคงวาค่ะ (ชอบมาก) แถมอินเทรนด์เอาน้องน้ำมาแจมด้วยนะเนี่ย ว่าแต่...ตกลงจะไม่เฉลยว่าในกล่องมีอะไรเหรอคะ อยากรู้ง่าาาาา ป.ล. คุณแพรวดาว คิดถึง ๆๆๆๆๆๆๆ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 54 19:24:57 จากคุณ : จันทร์พันฝัน เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 19:24:25

ความคิดเห็นที่ 8 อะคุ ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 20:10:45

ความคิดเห็นที่ 9 "การเสนอหน้าไปอุ้มแมวผู้อื่น มิเพียงเป็นการเสียมารยาท ยังเป็นการละเมิดสิทธิทางการอุ้มเป็นอย่างยิ่ง" จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 03:46:45

ความคิดเห็นที่ 10 บุรุษหนุ่มฟังแล้วรู้สึกใจหายวาบ เนื่องเพราะมันต้องการกลับไปยังโรงเตี๊ยมของโฉมสะคราญโรงเตี๊ยมให้เร็วที่สุด พักผ่อนให้มากที่สุด แล้วออกเดินทางไปหมู่ตึกไร้รัก เพื่อกลับไปหาธิดาหมู่ตึกไร้รัก ^ ^ น่าโดนข่วนจริงๆ ตกลงอยากกลับไปที่ไหนแน่ฮึ กระบี่รันทด :< ถ้าจะให้กลับไปหาธิดาหมู่ตึกไร้รักจริงๆ ก็แบ่งบทไปให้เธอบ้างจิคะ ^^ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 06:53:54

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 06:54:58

ความคิดเห็นที่ 12 นึกว่าผู้เขียนลอยตามน้ำไปถึงพระประแดงแล้วซะอีกครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 08:37:17

ความคิดเห็นที่ 13 กรี๊ดดดดดดดดดดดด พี่ชายว่ายน้ำป๋อมแป๋มกลับมาวางงานแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ ปล. อ่านเรื่องนี้แล้ว นึกถึงหนูอินจัง ของพี่ชายขราเป็นนางแมว ส่วนหนูอินเป็นนายแมว เรื่องหน้าลองร่วมทุนร่วมโปรเจคต์กันมั้ยคะ หนูรออ่านน้า จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 09:24:36

ความคิดเห็นที่ 14 “ไม่ใช่แมวของข้า ข้าไม่บังอาจอุ้ม”   ประโยคนี้คิดถึงอาฮุยเลยง่ะ ...... " ไม่ใช่สุราที่ข้าซื้อหามา..ข้าไม่ดื่ม "   ยังชอบเฒ่าซกเล็กอยู่อ่ะ....   วันนี้อากาศร้อน...มาหม่ำไอติมกันนะคะ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 13:03:08

ความคิดเห็นที่ 15 มาเลี้ยงแมวด้วยรักและปลาทู จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 16:11:23

ความคิดเห็นที่ 16 วันอาทิตย์นี้จะได้ชม กระบี่แสนหล่อ กับวิชา ถุงปลิดชีพ กันแล้ว ไม่รู้ว่า กระบี่หรรษา จะใช้ บิ๊กแบ๊กไร้เงา ตอบโต้ได้ เก่ง แค่ไหน ส่วนผมก็นั่งรอว่าเมื่อไร วังแมวหง่าว (บ้าน) จะน้ำแห้งเสียที เฮ้ออออออ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 22:14:11

ความคิดเห็นที่ 17 มาตอบจดหมายแทนนายไซโคซึ่งกำลังต่อเรืออยู่ คุณ : แมวดาว สมกับแมวดาวจริงๆ ฝีมือกันท่าไร้เงารวดเร็วปานประกายไฟ ถึงเจ้าตัวจะพยายามคิดว่าตัวเองอ้วนก็ตามเถอะ ฮี่ๆ --------- คุณ : จันทร์พันฝัน มาไม่ทันคุณแมวเดียวเพียงนิดเดียว ไม่เป็นไรครับ คุณจันทร์ยังไงก็มาเป็นอันดีบ 2 ส่วนคุณแมวดาวเกือบแพ้คุณจันทร์ (เอ๊ะ....มันยังไง..^__^) ส่วนมีอะไรในกล่อง ตอนหน้าถ้าไม่ลืมจะเฉลยครับ แฮ่ะๆ ขอบคุณคุณจันทรืพันฝันมากครับ ที่ชี้แนะช่องว่างของกระบวนท่ารันทด ได้ไปสกัดจุดอ่อนนั้นแล้วครับ แหม..อายจังเรา ^^ --------- คุณ : NUAOFFYHUB อะไรครับ ใจคอจะไม่ยอมคุยกันเลยหรือครับ ได้แต่กลิ้งไปกลิ้งมา ตกลงน้ำท่วมบ้านหรือยัง ถ้าไม่ท่วมจะเสียใจนะ ที่ไม่ได้เป็นหน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์ โอกาสแบบนี้หายากมากนะ -------- คุณ : กุลธิดา (kdunagin) ใช่แล้วครับ การไปอุ้มแมวคนอื่นโดยไม่ได้รัยอนุญาต ผิดกฏหมายแมวนะ แต่คงไม่โทษหนัก เพราะกฏหมายแมวจะเป็นกฎหมายน่ารักครับ ^_^ --------- คุณ : รุริกะ หว่ายๆ กระบี่รันทดอยากกลับไปหาธิดาตึกไร้รักน่ะสิครับ แต่อ้อยอิ่งอยู่แถวนี้  เพราะสาวๆเพียบ ฮา ธิดาไร้รักเลยต้องมีไว้ในใจของกระบี่รันทด เพื่อไม่ให้วอกแวกกับสาวไหนๆ เพราะสาวๆในเรื่องนี้น่ารักทุกคนเลยครับ แง่มๆ ส่วนธิดาตึกไร้รักจะมาปรากฏตัวอีกครั้งในถาค 3 (โห.....) เพราะภาค 2 นี้ใกล้จะจบแล้ว ^__^..... --------- คุณ : เจียวต้าย ผมลอยไปกับน้ำเหมือนกันครับ แต่ลอยไปแถวอิสานบ้านข้อย สบายกายมาก แต่นึกภาพน้ำลดกลับมาทำงานแล้วสยอง จะต้องสอนชดเชย ทั้งเด็กและครูปางตายกันคงงานนี้ล่ะครับ งือ --------- คุณ : อรุสา (npuiy) ว่ายน้ำกลับมาวางแล้ว เย นั่นสินะ วางโครงการระยะยาวจับแมวผมกับแมวคุณอินมากัดกัน ฮา แมวผมชนะแน่นอน เพราะเป็นแมวมีวิชา เช่น แมวไร้เงา แมวหง่าว แมวเป้า แมวโพง แมวปิลาร์ แมวผี แมวรันทด แมวหรรษา เพียบ แมวคุณอินแพ้ทาง ฮา ว่าแต่สงสัยลอยไปกับน้ำแล้วทั้ง หนูอิน ^^ --------- คุณ : กาปอมซ่า ^^.... กระบี่รันทดนี้ ความจริงเป็นการเขียนล้อเลีบนนิยายดัง ครับ ^^ ฉนั้น จะเป็นอาฮุย ลี้คิมฮวง ชอลิ้วเฮีบง เซียวฮิอยี้ และใครต่อใคร จะถูกนำมาล้อเลียนแบบเนียนๆ ดังนั้น อ่านๆ ไปจะนึกถึงอีกหลายคนเลย แฮ่ะๆ ขอบคุณสำหรับไอติมครับ น่าทานมาก มานั่งนึกดูว่า นานแล้วนะ...ที่เราไม่ได้ทานไอติมเป็นแท่งแบบนี้ เห็นแล้วอยากหม่ำขึ้นมาทันที ผมมักจะเจอแต่แบบเป็นกล่องในร้านเซเว่น ดูแล้วความคลาสสิกแพ้แบบไม้นะครับ ต้องรีบกิน เพราะมันจะละลายแล้วหล่น ฮ่ะๆ เฒ่าซกมกมาแล้วครับ^__^ --------- คุณ : ravio ขอบคุณครับสำหรับแมวกับปลาทู ปัจจุบันปลาปูถือว่าเป็นอาหารระดับฮ่องเต้ของแมว เพราะแมวมักจะชินกับอาการเม็ด หรืออาหารซอง ซึ่งมีข้อดีคือไม่มีก้าง (เคยเห็นแมวโดนก้างติดคอ น่าสงสารมาก แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง) แต่ข้อเสียคือมันขาดศิลปะในการเสพอรรถรสของปลาที่แท้จริง ^__^ ดังนั้น ปลาทู คืออาหารในฝัน สำหรับแมวแถวๆบ้านของผมเลยล่ะครับ ^__^... --------- คุณ: zoi ฮ่าๆ วันอาทิตย์ก็วันนี้นี่นา...แว๊ก..!!! บ้านผมที่ซอย 39 รามอินทราก็ลดนะครับ ล่าสุดรถใหญ่ๆๆๆๆ วิ่งเข้าได้แล้ว แต่จะไปตลอดรอดฝั่งหรือเปล่าไม่รู้ เพราะซอยมันสูงๆต่ำๆ สุดท้ายเลยกลายเป็นผู้ลี้ภัยนอกประเทศ เอ้ย นอกกรุงเทพ อย่างน่าสงสาร(ครงไหนนี่..)ครับ ไม่อยากนึกสภาพบ้ายที่จะกลับไปเจอเลยฃเพื่อนบางคนน้ำท่วมเล่าให้ฟังว่า กลับไปบ้านไม่ผิดกับกองขยะเน่าเครื่องไม้ละลายเป้นซากเละๆ บรรดาเห็ดขึ้นเต็มบ้าน แหม..น่าจะจับมากินเสียให้เข็ด ฮี่ๆๆ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 07:22:10

ความคิดเห็นที่ 18 รู้สึกว่าพ่อจีอยากให้บ้านลูกน้ำท่วมนะคะ (-*-) ไม่ท่วมค่า จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 12:05:33

ความคิดเห็นที่ 19 ไม่ท่วม!! ว้า..น่าเสียดาย ไม่เป็นไรเนอะ ปีหน้าน้องน้ำอาจเห็นใจ แวะไปหาลูกนู^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 13:31:38

ความคิดเห็นที่ 20 พ่อจีบอกน้องน้ำว่าขอบคุณสำหรับน้ำใจนะคะ แต่ไม่ต้องจะดีกว่านะ แฮ่!!! จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 08:42:11

ความคิดเห็นที่ 21 เนะ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 11:18:50

ความคิดเห็นที่ 22 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 11:19:16

ความคิดเห็นที่ 23 ลูกนูพลาดท่าอีกแล้ว ก็ไม่อยากน้ำท่วมดีนัก ^^ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 12:32:51

ความคิดเห็นที่ 24 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 16:35:03