Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
PSYCHO HELL (จอมใจอเวจี 18)........การกลับมา ติดต่อทีมงาน

===================
PSYCHO HELL…จอมใจอเวจี
บทที่ 18
การกลับมา
===================


บทที่ 17
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11223350/W11223350.html


ความเดิม
เฟรี่นางฟ้าตกสวรรค์ ได้มาอยู่ยังดินแดนขอบอเวจีแบบไม่ตั้งใจ ได้เจอกับไนท์ นักรบปีศาจผู้คอยคุ้มครองการเดินทางกลับบ้าน หญิงสาวแดนสรวงไม่สบาย ขณะพักอยู่ในอาณาเขตของปีศาจขาว จนจิตพลัดหลงไปยังเส้นพรมแดนความเป็นความตาย ร้อนถึงไนท์ต้องออกติดตามให้กลับมา


--------------

สิ่งแรกที่หญิงสาวมองเห็นหลังจากรู้สึกตัวและนอนกระพริบตาปริบๆ อยู่ครู่หนึ่ง คือร่างใครบางคนยืนนิ่งกับหน้ากากอันเย็นชาสีขาวไร้ความรู้สึก น่าแปลกว่าไม่ได้มีความรู้สึกหวาดกลัวอย่างควรจะเป็นเลยแม้แต่น้อย นอกจากความประหลาดใจ...และไม่เข้าใจเท่านั้น คนประหลาดนี้รู้สึกคุ้นๆเหลือเกินแต่กลับนึกไม่ออก

เอามือกุมหัวพยายามลุกขึ้นนั่ง

“ใครใช้ให้เจ้าลุกขึ้นมา”

เสียงห้วนๆแบบนั้นรู้สึกคุ้นเคยเหลือเกิน ใช่แล้ว.....เริ่มนึกขึ้นมาได้แล้ว ว่านี่คือเสียงของ “เจ้านาย” จอมดุคนนั้น

“ข้า......”

พูดได้แค่นั้นก็พูดอะไรต่อไปไม่ออก นั่งเอามือกุมหัวพักหนึ่งแล้วจึงขยับตัวทำท่าจะลุกออกมาจากเตียง

“ยังพูดไม่ฟังอีก..” เสียงดุๆ มาอีกแล้ว ทำเอาคนถูกดุชะงักแล้วมองหน้าอีกฝ่ายหนึ่งเหมือนพยายามทบทวนความทรงจำ

“เจ้านาย....”  หลุดปากออกไปเมื่อเริ่มนึกอะไรออกมาได้ ใช่แล้ว..คนใส่หน้ากากสีขาวผมยาวยุ่งๆนี่เป็นเจ้านายของเราแน่นอนไม่ต้องสงสัย และเราเองได้มาเป็นคนรับใช้อยู่สถานที่แห่งนี้ จำได้แค่นี้... อย่างอื่นรู้สึกเลือนรางไม่ชัดเจน ความทรงจำส่วนอื่นยังไม่กลับมา

“จำข้าได้หรือ”

ปีศาจหนุ่มเลียบๆเคียงๆถามดูอย่างไม่แน่ใจ และนึกสงสัยในใจว่ายาก็กินเข้าไปแล้ว ทำไมยังไม่หายเป็นปรกติอีก เมื่อครู่ได้ใช้จิตของตนเองดึงเฟรี่กลับออกมาจากดินแดนเส้นแบ่งแห่งความเป็นตายเป็นผลสำเร็จ เป็นการกระทำเสี่ยงอันตรายเป็นอย่างมากหากผิดพลาด

จำได้..แล้ว..ข้ามาทำอะไรอยู่ที่นี่”

“เจ้าแอบหลบมานอน...”

เจ้านายตัวดีพูดหน้าตาเฉย ทำเอาคนใช้จำเป็นตาแป๋ว สะดุ้งมองซ้ายมองขวาแบบไม่รู้จะทำอะไรดีจนเจ้านายเป็นฝ่ายใจอ่อนไปเอง บอกว่าจำได้ก็จริงแต่เป็นการจำได้ในรูปแบบอีกแบบหนึ่ง ซึ่งเป็นช่วงเวลาของความทรงจำเสื่อม ไม่ใช่เป็นตัวเองตามปรกติ

“เจ้านอนพักผ่อนไปก่อนเถอะ”

น้ำเสียงที่บอกก็อ่อนลงด้วย ไม่อยากแกล้งฝ่ายหนึ่งต่อไปอีก

“ก็...ข้าต้องไปทำงาน”

“บอกให้นอนพักก็นอนเถอะน่า.....”

ขณะนั้นเชร่าสาวใช้คนเก่งเดินเปิดประตูเข้าห้องมาพอดี ในมือถือถาดและแก้วน้ำมาใบหนึ่ง เห็นเฟรี่นั่งอยู่บนเตียงก็เบิกตากว้างร้องทักอย่างดีใจ

“คุณเฟรี่..ฟื้นแล้วหรือคะ”

นางฟ้าคนดีหันมามองแล้วก็จดจำได้ทันทีร้องทักด้วยสีหน้ายินดีเช่นกัน

เชร่า...มาก็ดีแล้ว...ช่วยบอกข้าหน่อยว่ามีงานอะไรที่ข้ายังทำค้างเอาไว้”

แก้วน้ำแทบหล่นจากมือเมื่อฟังลักษณะการพูดจาของอีกฝ่าย ยังคิดว่าตนเองเป็นคนรับใช้แบบนี้ก็แสดงว่ายังไม่หายดี ท่าทางเอาการเอางานเสียด้วย

“คุณเฟ....เอ้ย..เฟรี่ คุณ..เอ้ย..เจ้า..ทำงานเสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาพัก นอนพักไปได้..โรคพูดผิดๆถูกๆกลับมาอีกแล้วเรา”

“แต่เจ้านายบอกว่าข้าแอบหนีมานอน”

นั่น...สาวใช้คนเก่งนึกในใจ....กลับมาเจอหน้ากันทีไรก็ต้องมีเรื่องมีราวให้จัดการทุกที รับมุกไม่ทันเลย..คู่นี้มันยังไงกันนะ......แต่ตอนนี้ต้องเล่นตามน้ำไปก่อนเพื่อความอยู่รอดของทุกฝ่าย

“อ๋อ.......นายท่านคงล้อเล่น ไม่ต้องกังวล ถ้าอย่างนั้นนอนพักไปต่อไปสักระยะเถอะ”

“ข้า...รู้สึกว่าข้านอนพักมาพอเพียงแล้ว ไปทำงานกันเถอะ”

ว่าพลางกระโดดลงมาจากเตียง แต่พอขาแตะพื้นยังไม่เต็มที่ก็มีอาการเซซวนทำท่าจะล้มด้วย เจ้านายผู้แสนดีรีบคว้าแขนไว้ทันท่วงทีก่อนกระชากเสียงทั้งห้วนทั้งดุว่า

“ยังไม่ฟังอีก บอกให้นอนพัก ยังจะดื้ออีก เดี๋ยวก็ฆ่าทิ้งเสียหรอก”

เฟรี่ยืนตัวแข็งทำคอย่นหลับตาปี๋ สักพักค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ อย่างระแวดระวัง เห็นเชร่ายืนอมยิ้มอยู่ข้างๆ เลยรีบเอื้อมมือไปเกาะแขนไว้ก่อนเหมือนเป็นการหาแนวร่วม

“ดื้อจริงๆ...

”เจ้านายปล่อยมือเมื่อเห็นว่าทรงตัวได้ดีแล้วพลางส่ายหัวเหมือนเบื่อหน่ายระอาแก่ใจ

“เอาล่ะ...พวกเจ้าดูแลกันเองก็แล้วกัน ข้าจะไปพักผ่อนล่ะ”

ว่าพลางนักรบปีศาจก็หันหลังก้าวเดินออกไปจากห้องด้วยท่าทางเหมือนเบื่อหน่ายขัดใจเสียเต็มประดา เฟรี่มองตามหลังไปแล้วแสยะหน้าล้อเลียนแลบลิ้น แบร่...ยาวเหยียด จนเชร่าเห็นแล้วอดหัวเราะออกมาไม่ได้

“ท่าทางคุณ เอ้ย...เจ้าไม่ค่อยกลัวเจ้านายเลยนะ”

“กลัวสิ….ท่าทางยังกับจะกระโดดหักคอข้าง่ายๆแบบนั้น แต่...ก็แปลกดีนะ กลัวก็จริง แต่รู้สึกว่าเจ้านายบ้าๆ คนนั้นคงไม่ทำอะไรข้าหรอก”

เจ้านายบ้าๆ...สาวใช้คนเก่งฟังแล้วต้องหัวเราะออกมาอีกครั้ง นี่ขนาดรับบทสาวใช้อยู่แท้ๆ นางฟ้าตกสวรรค์คนนี้ก็ยังแอบออกฤทธิ์ออกเดชกับอีกฝ่ายได้เท่าที่สถานการณ์จะเอื้ออำนวย

“ระวังนายท่านได้ยิน จะเล่นงานเอาล่ะ...”

“ถ้าเจ้าไม่ไปฟ้อง เขาก็ไม่รู้หรอก”

“ข้าฟ้องเสียดีไหมนะ”

“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ทำแบบนั้น”

ตอบอย่างมั่นใจตามความคิดในส่วนลึกของจิตใจ เหมือนกับแน่ใจว่า “เจ้านายตัวดี” คนนั้นจะใจร้ายแต่ภายนอก อะไรไม่รู้เหมือนกันบอกว่าเขาไม่ใช่คนใจร้าย หน้ากากนั่นเหมือนไม่ได้ปิดบังความชั่วร้าย หากแต่ปิดบังอารมณ์อีกฝ่ายหนึ่งไว้ต่างหาก กลัว..แต่ก็อยากเจอ....ดุ..แต่ก็อยากพูดอยากคุยด้วย ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้

“รู้สึกอย่างไรบ้าง” เชร่าจับแขนมองหน้าอีกฝ่ายอย่างสำรวจตรวจตรา เห็นนัยน์ตาสวยใสเป็นประกายก็โล่งใจ

“ไม่เป็นไรแล้ว เมื่อครู่รู้สึกเวียนหัวนิดๆ...ตอนนี้หายดีแล้ว ว่าแต่วันนี้มีงานอะไรให้ทำบ้าง..”

“งาน......อืม....วันนี้ข้าจะทำแปลงดอกไม้ในสวนดอกไม้ข้างหลังปราสาท ไปกับข้าไหมล่ะ”

“ไปสิ...”

รีบรับคำอย่างรวดเร็วเพราะรู้สึกว่าสาวใช้คนนี้เป็นคนสนิทคุ้นเคยมากที่สุดในตอนนี้

นักรบปีศาจมุ่งหน้าไปตามทางเดินเล็กๆ ด้านหลัง มุ่งไปยังบริเวณหน้าผาซึ่งมีถ้ำเป็นที่พำนักส่วนตัวของเขา แม้ว่าจะมีห้องพักอยู่แล้วในปราสาทหลังใหญ่ของปีศาจขาวแล้วก็ตาม แต่ดูเหมือนว่านักรบหนุ่มจะชอบแยกมาอยู่คนเดียวมากกว่า

ระหว่างทางโค้งแยกระหว่างปราสาทและทางเดินไปหน้าผา เงาไม้ร่มรื่น เห็นสตรีชุดขาวผมยาวสีขาวยืนเอามือไขว้หลังหันหลังให้เหมือนจะรอคอยอยู่ จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ปีศาจขาว ยอดฝีมือแห่งดินแดนขอบนรกผู้เต็มไปด้วยความลึกลับ

ไนท์ยืนอยู่ห่างจากด้านหลังประมาณสองสามวา นิ่งเงียบไปพักหนึ่ง โดยไม่พูดอะไรออกมา ต่างฝ่ายต่างคล้ายกำลังซึมซับบรรยากาศร่มรื่นแถวนั้น

ครู่หนึ่ง ปีศาจขาวเริ่มออกเดินอย่างช้าๆ

นักรบหนุ่มออกเดินตามอย่างช้าๆ เช่นกัน รักษาระยะห่างระหว่างช่วงให้เท่าเดิมไว้โดยสม่ำเสมอ คล้ายไม่เห็นอีกฝ่ายอยู่ในสายตา ต่างคนต่างเดิน

ในที่สุดออกจากแนวดงไม้มาถึงลานหินกว้างหน้าบริเวณถ้ำที่พักของปีศาจหนุ่ม

และโดยไม่มีสัญญาณหรือการเตือนล่วงหน้า ร่างในชุดขาวพุ่งวูบขึ้นไปในอากาศ หมุนตัวตีลังกากลับหลังเข้าหานักรบปีศาจ กรงเล็บทั้งสิบกลับกลายเป็นประกายดาบแวววาวคมกริบพุ่งตัดอากาศลงมาเป็นพายุฝนโหมกระหน่ำ

ในเสี้ยวพริบตาเดียวกันนั้น นักรบปีศาจดึงฝักดาบคู่ใจออกมาจากสายรัดเอวยกขึ้นปะทะพายุกรงเล็บดาบโดยไม่หลบหลีก

เสียงดังเปรี้ยะๆ..ถี่ยิบติดต่อกันสิบครั้ง พื้นหินรอบตัวของคนถูกโจมตีแบบไม่ให้ตั้งตัวมีรอยแตกปริแยกอกเป็นทางยาวสิบเส้นราวสายแส้แห่งสายฟ้าโบยฟาดกระหน่ำ สะเก็ดหินกระจัดกระจายขึ้นไปจนอากาศก่อนทยอยร่วงกราวลงมาท่ามกลางฝุ่นละอองคละคลุ้ง

ยกเว้นพื้นที่รอบๆตัวของนักรบปีศาจยังคงราบเรียบเป็นปกติ หมายถึงการต้านรับการโจมตีนั้นไว้ได้อย่างหวุดหวิดหวาดเสียว ร่องรอยฟาดกระหน่ำของกรงเล็บมหาวินาศทำลายพื้นหินด้านข้างจนแหลกยับห่างปลายเท้าไปแทบไม่ถึงคืบ

ปีศาจขาวเท้าลงแตะพื้นหินห่างไปทางด้านหลังสามสี่วาแผ่วเบาด้วยท่าทางโปรดโปร่ง เอามือไขว้หลังอย่างเดิมเหมือนเพิ่งไม่เคยลงมือกับใครมาก่อน สายตาจับจ้องมองดอกไม้สีดำต้นหนึ่งซึ่งขึ้นอยู่ใกล้ๆ เป็นกุหลาบสีดำกำลังเบ่งบาน

อีกฝ่ายยกฝักดาบพาดบ่าอย่างเงียบๆ เหมือนไม่ได้ถือสาหาความการถูกโจมตีรุนแรงอะไรเลยสักนิด

สามสี่อึดใจต่อมานักรบปีศาจเป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้นก่อน แต่ก็เหมือนกับพูดให้ดินฟ้าอากาศฟังมากกว่า

“นางฟื้นแล้ว แต่ความทรงจำยังไม่ได้กลับมา”

นั่นย่อมหมายถึงนางฟ้าตกสวรรค์คนนั้น สตรีผู้ชื่นชอบสีขาวไม่ได้ตอบในทันที นิ่งไปพักหนึ่งก่อนพูดขึ้นมาเหมือนไม่ได้ตั้งใจอธิบายให้ใครฟัง

“ต้นกุหลาบ ต้นไม้ดอกไม้ พอรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ย มันไม่ได้เติบโตขึ้นมาทันที เหมือนคนใจร้อนแต่งงานอยากได้ลูกหลานออกมาวิ่งเล่นในวันส่งตัว“

ว่าพลางเดินไปเด็ดดอกกุหลาบสีดำอย่างแช่มช้าเพิ่งพินิจพิจาณาด้วยท่าทางชื่นชม เหมือนกำลังจมดิ่งลงอยู่ในห้วงภวังค์ลึกล้ำ อีกฝ่ายคงยืนสงบนิ่งอย่างเยือกเย็น

แล้วจู่ๆ ปิศาจขาวพลันพูดขึ้นอย่างช้าๆ ว่า

“เทพธิดาบอดฝึกวิชาเปลี่ยนหัวใจได้แล้ว”

นักรบปีศาจรับฟังอย่างเงียบๆ คู่สนทนาประหลาดนิ่งไปอีกหลายอึดใจจึงเอ่ยปากขึ้นอีก

“แน่นอนว่าวิชาการแพทย์ของนางรุดหน้าไปมาก แต่อย่างไรก็ไม่สามารถเปลี่ยนหัวใจของตัวเองได้ นางเพียงสามารถเปลี่ยนหัวใจให้คนอื่นเท่านั้น...ก็อย่างว่า  มีใครบ้างสามารถเปลี่ยนหัวใจของตนเองได้ ต่อให้เป็นคนหลายใจปานใดก็ตาม นอกจากคำพูดเลื่อนลอยไร้แก่นสาร...ไม่แน่นะว่าในอนาคต เจ้าอาจต้องใช้บริการเปลี่ยนหัวใจของจอมแพทย์เทพธิดาบอดก็ได้”

“และ......น่าเห็นใจนางเหมือนกัน...เป็นเทพธิดาอยู่ดีๆ ไม่ชอบ ดันลงมาลำบากอยู่ในขอบนรกอเวจี ค้นคว้าเรื่องการแพทย์และตัวยาอยู่อย่างโดดเดี่ยว เหมือนกลายเป็นนางฟ้าผ่านรกไปแล้ว จะว่าไปก็น่าสงสาร....กับการลุ่มหลงวิชาไร้สาระ  ไม่เข้าใจเลยว่าได้ประโยชน์อะไร.....”

คนรับฟังยังคงสงบนิ่ง แต่ท่วงท่าอึดอัดเหมือนไม่ค่อยมั่นคงหนักแน่นเต็มร้อยแล้ว คำพูดของปีศาจขาวคล้ายเป็นแส้ไร้สภาพโบยฟาดมาทุกทิศทุกทาง

“แถมบุตรชายก็ไม่ได้เหลียวแล...ไม่รู้มีปัญหาอะไรกัน ต่างฝ่ายต่างอยู่ คิดแล้วมันน่ากลุ้มใจแทน แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ...บุตรของนางจะได้ไม่ได้หลุดพ้นไปจากนรกอเวจี…”

“หยุดพูดได้แล้ว”

น้ำเสียงของนักรบปีศาจเย็นยะเยียบ

อ้าว...พูดเป็นเหมือนกันหรือ”

ละสายตาจากดอกกุหลาบทำท่าหันมาชำเลืองมองด้วยอาการเลิกคิ้วถาม แต่เพราะความที่นัยน์ตาไร้ตาดำจึงไม่สามารถมองเห็นประกายตาเร้นลับคู่นั้นได้

“ท่าทางเจ้าพักนี้ไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยเลยนะ ดีว่าฝีมือยังมีการพัฒนาบ้าง ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่มีปัญญามองหน้าเทพธิดาบอดได้เต็มตา...เอาล่ะ ข้ามีเรื่องมาบอกแค่นี้”

บทจะไปก็ไปง่ายๆ ร่างสีขาวขยับวูบหนึ่งก็อันตรธานหายไปกับสายลมนรก


+++++


“กุหลาบดำ ใช่แล้ว วันนี้ต้องเป็นกุหลาบสีดำ สีอื่นไม่เอา...”

เชร่ายอดคนรับใช้สาวกางมือแหงนหน้ารับลมยามเย็นจนผมยาวสลายตามสายลมด้วยท่าทางผ่อนคลาย ทั้งที่มือขวายังกำอุปกรณ์ในการทำสวน มีเฟรี่นั่งอยู่ข้างๆ ขณะพยายามใช้อุปกรณ์ทำสวนแบบผิดๆถูกๆ  แต่ท่าทางตั้งใจเต็มที่จนเห็นแล้วทั้งขำทั้งน่าสงสาร

“ทำไมวันนี้ต้องเป็นกุหลาบดำ”

เงยหน้าขึ้นมาถาม เหงื่อยังพราวอยู่บนใบหน้า

“ก็เพราะว่ากุหลาบสีดำสวยที่สุด..อย่างน้อยก็สำหรับวันนี้”

คนรับใช้สาวคนเก่งบอก แต่ยังไม่ยอมเลิกทำท่าอ้าแขนรับลมอยู่สวนดอกไม้ด้านหลังอาคารใหญ่ บรรยากาศกำลังเริ่มหม่นมัวลงทุกที

“แล้ววันอื่นๆล่ะ..หรือว่าแต่ละวันดอกกุหลาบจะสวยไม่เหมือนกัน”

ของมันแน่อยู่แล้ว ดอกไม้ก็คงคล้ายๆผู้หญิง..จะสวยหรือไม่บางทีขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนมอง ฟังแล้วรู้สึกเหมือนพวกเราไม่ได้สวยด้วยตัวเองนะ..”  พูดแล้วก็หัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“แล้วดอกกุหลาบของที่นี่ จะสวยมากน้อยขึ้นกับอะไร”

“ก็แล้วแต่ประมุขจะสั่ง..นั่นล่ะสำคัญที่สุด”

“หมายถึงท่านปีศาจขาวหรือ...คุณ..นะ..ไนท์...”

ฟังการออกเสียงเอ่ยชื่อของนักรบปีศาจแบบไม่ถนัดปากแบบนั้นแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ จิตใต้สำนึกของนางฟ้าตกสวรรค์ไม่ชินกับการเรียกแบบยกย่องอีกฝ่ายมาก่อน

“คุณไนท์ ไม่สนใจดอกไม้หรอกรายนั้น วันๆสนใจแต่ออกไปล่าพวกปีศาจซึ่งพยายามจะหนีขึ้นไปบนโลกมนุษย์ เดี๋ยวท่าน เอ้ย..เธอไปเก็บดอกกุหลาบดำมาใส่ตะกร้าเอาไว้ จะเอาไปประดับโต๊ะอาหารเย็นนี้”

“โต๊ะอาหาร...ทำอาหาร.....อ้าว.....ไม่ใช่หน้าที่ของเราหรือ”

“ใช่น่ะสิ.....ถึงรีบทำงานให้เสร็จแล้วจะไปเข้าครัวไงล่ะ น่าสนุกดีนะ ยิ่งมีเจ้ามาช่วยเป็นลูกมือยิ่งสนุก”

เฟรี่มองคู่หูชั่วคราวอย่างประหลาดใจ คนรับใช้สาวคนนี้ท่าทางฉลาดและดูเก่งไปทุกๆเรื่อง เป็นคนมองโลกในแง่ดีสดใสและร่าเริงมีชีวิตชีวาอยู่เสมอ

“ว่าแต่เจ้าคิดว่าคุณไนท์เจ้านายเป็นบังไงบ้าง” สาวใช้คนเก่งชวนคุยอีกพลางลงมานั่งใกล้ๆ ก่อนดึงอุปกรณ์สำหรับพรวนดินออกจากมือของคู่สนทนา

“ก็.....ไม่รู้สินะ” เฟรี่ตอบอย่างไม่ค่อยเต็มเสียง “บางทีก็ดูใจร้าย บางทีก็ดูใจดี “

“ข้าว่าใจร้ายนะ..รู้ไหม....เคยฆ่าคนคนใช้หมกศพมาแล้วด้วย”

“ไม่จริงหรอกน่า..” รีบคัดค้านทันควัน

“ทำไมล่ะถึงคิดว่าไม่จริง”

“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าเป็นไปไม่ได้ แล้วเจ้าไปได้ข่าวมาจากไหน”

เชร่าหัวเราะก่อนลุกขึ้นยืน พลางดึงแขนอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นมาด้วยพลางบอกว่า

“ข้าล้อเล่น...เรื่องแบบนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก”

“นึกแล้วเชียว....” หัวเราะออกมาได้ นัยน์ตาเป็นประกาย “เรื่องแบบนั้นจะเป็นไปได้อย่างไร”

ทั้งสองช่วยกันเก็บเครื่องมือ เฟรี่หยิบตะกร้าเดินแยกตัวไปเลือกเก็บดอกกุหลาบดำใส่ตะกร้าอย่างระมัดระวัง บางครั้งโดนหนามกุหลาบเกี่ยวจนเลือดไหลเพราะความไม่เคยชิน แต่ก็ตั้งใจเต็มที่ ทำผิดพลาดมาเดี๋ยวโดนเจ้านายดุเอา

หลังจากรวบรวมเก็บอุปกรณ์ทำสวนให้เข้าที่เข้าทาง เชร่ารีบเดินตามเฟรี่ไปติด ๆแบบไม่ยอมให้คาดสายตา เพราะคำสั่งของ”เจ้านายตัวดี” คือ “ดูแลแบบไม่ให้คลาดสายตา” โดยเด็ดขาด การอยู่ในบทของคนรับใช้จำเป็น ทำให้นางฟ้าตกสวรรค์ว่านอนสอนง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ

แต่ที่ยังไม่เข้าใจคือทำไมยาถึงออกฤทธิ์ช้าขนาดนั้น จะต้องมีอะไรบางอย่างผิดปกติ เฟรี่เองก็ดูมีอะไรบางอย่างแปลกไป เช่น คมเขี้ยวทั้งสองข้าง เริ่มงอกยาวออกมากกว่าเดิมเล็กน้อย แต่กลับทำให้เวลายิ้มมีเสน่ห์มากขึ้น

แปลงกุหลาบยาวเหยียด มีมากมายหลายสีแยกกันอย่างเป็นระเบียบ หญิงสาวเดินเลือกดอกกุหลาบไกลออกมาจากปราสาททุกที จนเพื่อนร่วมทางต้องดึงแขนเสื้อเอาไว้พลางถามว่า

“เฟรี่ เป็นอะไรไป ทำไมถึงเดินดุ่มๆ เร็วแบบนี้”


...

แก้ไขเมื่อ 03 ธ.ค. 54 12:36:56

จากคุณ : GTW
เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 54 07:05:30

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com