ตอบจดหมาย
คุณอรุสา (npuiy) : ขอไปหาทิชชู่ก่อนนะ ปิดตอนเศร้าอ่ะ
>>>ใจเย็นๆค่ะ ตอนนี้น่าจะหายเศร้าเนอะ 
อาจารย์จี 
>>>เอ่อ...จัดหนักจนรู้สึกสงสารลูก เอ๊ย!หมวดพร้อมเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ
ลูกตะใภ้ 
>>>โอ...หายไปเสียจนว่าจะไปแจ้งความกันแล้ว คิดถึงมากมาย ว่าแต่...ตั้งคำถามชนิดที่ว่าไม่มีทางตอบถูกเลยนะคะ 
คุณสามปอยหลวง :แวะเข้ามาทักทายครับ
>>>ขอบคุณค่ะ ดีใจมากๆที่อุตส่าห์แวะมาทักทายนะคะ 
คุณzoi
>>>สู้ๆนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆค่ะ สู้ๆ
คุณจะรักใครก้อใจฉัน : โอ้ววว เศร้าจริง..แพรวา
>>>เอาบทนี้มาปลอบใจผู้อ่านนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่ยังติดตามกัน
คุณระรินใจ : กำลังจะตอบเม้นต์ แต่เจอคคห#5 เข้าไป ลืมหมดเลย ฮ่าาา..
>>>นั่นสิคะ อาจารย์จีจัดหนักพระเอกของกาแฟจนอ่วมเลย ฮ่าๆๆ ขอบคุณที่แวะมานะคะ
คุณกุลธิดา (kdunagin) : แปะชื่อไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวมาอ่านค่ะ
>>>ไม่เป็นไรค่ะพี่ไก่(ขออนุญาตเรียกตามท่านอื่นๆ)เข้าใจว่าพี่ไก่งานเยอะค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่แวะมา
คุณde janeiro : มาลงชื่อ ค่ะ สายตามเคย อิอิ
>>>ไม่เป็นไรค่ะ คนเขียนก็เร็วบ้างช้าบ้างเหมือนกัน ขอบคุณที่ยังติดตามกันนะคะ เกรงใจไม่กล้าไปเคาะหลังบ้านค่ะ แฮะๆ
พี่แจม(สีน้ำฟ้า) : จะจบอีกเรื่องหรือยัง.. พี่ยังคงต้วมเตี้ยมต่อไป
คิดถึงนะคะ ยังไม่ได้อ่านเลย..
ให้พี่อ่านหนังสือเรียนก่อนนะคะ เข็นให้จบ
เหลืออีกไม่กี่วิชาเอง..
>>>คิดถึงพี่แจมมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ พี่แจมสู้ๆนะคะ สอบผ่านอยู่แล้วสบายบรื๋อ...
เรื่องนี้ยังไม่จบง่ายๆค่ะ เพราะคนเขียนก็วุ่นวายหลายเรื่องอยู่เหมือนกัน สู้ๆไปด้วยกันค่ะพี่แจม 
ขอบคุณ อาจารย์จี พี่รุริกะ ลูกสะใภ้ น้องเจน และหนูนู ที่มาวิ่งเล่นให้ได้อ่านอะไรเพลินๆนะคะ
ขอบคุณกำลังใจจาก คุณรุริกะ, คุณNUAOFFYHUB, คุณnpuiy, คุณห้าสิบป่าย, คุณPsycho man, คุณแพรวดาว, คุณสามปอยหลวง, คุณระรินใจ, คุณkdunagin, คุณนารีจำศีล และคุณสะเก็ดดาวเสาร์
กาแฟเย็นอยากคุย
หลังจากเป็นผู้ประสบภัยทั้งจากที่บ้านและที่ทำงานเมื่อกลับคืนสู่ภาวะปกติงานในช่วงที่หยุดยาวก็สุมพอกพูนขึ้นเต็มที่ และเนื่องจากเม็ดเงินที่เพิ่มขึ้นความรับผิดชอบก็มากขึ้นเป็นเงาตามตัว ทั้งนี้เพราะเรื่องนี้มีสต็อกเก็บไว้ไม่กี่บทแต่รีบนำมาลงด้วยความคิดถึงผู้อ่านจึงส่งผลให้ลงงานกะปริบกะปรอยจนบางทีอาจทำให้หลายๆท่านไม่อยากติดตาม ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
นิยายเรื่องนี้จะลงให้อ่านจนกระทั่งจบแน่นอนค่ะเพราะโครงเรื่องได้ร่างไว้จนกระทั่งจบแล้ว แต่อาจจะเว้นช่วงในการลงห่างบ้างตามแต่วาระและโอกาส เพราะตั้งใจไว้ว่าหากเร่งเขียนโดยที่ไม่สามารถสื่ออารมณ์และความรู้สึกของตัวละครได้ก็จะขอยอมลงงานล่าช้าซึ่งอาจถูกตำหนิ ดีกว่าเล่าให้ผู้อ่านทราบว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ไม่สามารถสื่อความรู้สึกของตัวละครได้ กรณีแบบนี้ย่อมไม่เกิดกับมืออาชีพ...กาแฟเย็นยอมรับผิดแต่โดยดีค่ะ
เข้าใจดีว่าตนเองนั้นเป็นมือสมัครเล่นมากๆในงานเขียนจึงไม่มีวินัยและลงงานให้ผู้อ่านอ่านได้ไม่ต่อเนื่อง ต้องขอขอบคุณทุกๆคำชี้แนะและกำลังใจ ขอบคุณที่ยังไม่ทิ้งกันนะคะ
แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 54 17:17:15
แก้ไขเมื่อ 06 ธ.ค. 54 11:42:44
+++คำตอบคือ"รัก"+++ [บทที่ ๑๒]
ง้อสำเร็จแล้ว