Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
SUDDEN DEATH ปิดตายภารกิจลับ ตอนที่ 3 : วิเคราะห์ข้อมูล ติดต่อทีมงาน

ตอนที่ 3 วิเคราะห์ข้อมูล


“สวัสดียามเช้าครับเจ๊~”

ปิโยในชุดสูทตัวเดิมเอ่ยทักทายดร. ชีวาที่กำลังวุ่นอยู่กับเครื่องมือกลไกบางอย่าง เขาเพิ่งเดินทางมาถึงหน่วยซัดเดน เดธ

ศาสตราจารย์สาวผงกศีรษะเล็กน้อยคล้ายตอบรับ แล้วพูดสวนขึ้นมาทั้งที่ไม่ได้เงยหน้ามองว่า “คดีเมื่อคืนเป็นไงบ้างล่ะ”

“ดูท่าจะไม่ใช่การฆาตกรรมธรรมดา มีสิทธิ์ที่จะตกอยู่ในการดูแลของหน่วยเรา” หนุ่มแว่นตอบ

ดร. ชีวายังไม่พูดต่อ เธอเดินไปเดินมาระหว่างฐานตั้งเครื่องมือกลไกที่สร้างอยู่กับมอนิเตอร์ทั้งสามตัวที่กำลังประมวลผลอะไรบางอย่าง สักพักจึงค่อยหันมาทางปิโยที่ตอนนี้ฟุบตัวลงนั่งบนโซฟาที่อยู่ทางมุมด้านหน้าของห้อง

“แล้วนายอยากทำคดีนี้หรือเปล่า”

ปิโยเอียงหลังพิงโซฟา “ถ้ามันเป็นคดีที่เกี่ยวกับรีเจนเนอเรอร์ล่ะก็ ยังไงก็อยากทำ ต่อให้ยากแค่ไหนก็เถอะ”

ดร. ชีวานิ่งมองปิโย เธอหยุดทำงานของตน หยิบถ้วยกาแฟที่วางอยู่หน้ามอนิเตอร์ แล้วเดินมาอยู่ข้างหน้าโซฟาที่หนุ่มแว่นนั่งอยู่ ค่อยพูดขึ้นมาว่า

“แล้วคิดว่ามันเกี่ยวกับรีเจนเนอเรอร์ไหมล่ะ”

หนุ่มแว่นมองหน้าด็อกเตอร์สาว “โอกาสเป็นไปได้สูง จากรูปคดีที่เห็น การฆาตกรรมที่ลานจอดรถนั่น แปลกเกินความสามารถของคนทั่วไป”

ดร. ชีวานิ่งฟังพลางจิบกาแฟ “มันแปลกอย่างไร”

“เจ๊... คิดว่าคนเราเดิน ๆ อยู่ เลือดมันจะพุ่งออกจากคอได้เองไหมล่ะ แถมที่เกิดเหตุก็ไม่พบอาวุธหรือวัสดุอะไรเลยด้วย”

“อืม...” ดร. ชีวานิ่งคิด “แผลที่คอผู้ตายเป็นรูใช่ไหม ไม่งั้นเลือดคงไม่ดันจนพุ่งออกมา”

“ใช่ เป็นรูนั่นแหละเจ๊ มันเหมือนกับโดนอาวุธพวกเข็มหรือลูกศรยิงใส่ที่คอจนทะลุ แต่ว่ามันดันไม่พบอะไรนี่สิ ราวกับมันล่องหนได้”

ศาสตราจารย์สาวยังไม่พูดตอบ เพราะตอนนี้มีคนผู้หนึ่งเพิ่งเข้ามาในห้องหน่วยซัดเดน เดธ

“วันนี้กลับมาเร็วกว่าปกติห้านาทีสิบเก้าวินาทีนะไปศล” ดร. ชีวาหันไปบอกกับผู้เข้ามา

ไปศลผงกศีรษะเล็กน้อย เขาในตอนนี้อยู่ในชุดวอร์มราวกับนักกีฬา ซึ่งทางซ้ายตรงหน้าอกเสื้อแจ็คเก๊ตของเขามีรูปธงชาติไทยปักไว้ และที่ด้านหลังเสื้อก็สกรีนอักษรภาษาอังกฤษเป็นคำว่า THAILAND

“วิ่งทุกวันไม่เบื่อบ้างหรือไง” ปิโยหันไปพูดกับไปศลบ้าง

หนุ่มผมตั้งผู้เพิ่งเข้ามายังไม่พูดตอบตามเคย เขาส่งสายตาในเชิงหนึ่งตอบกลับไปแทน

“เออ ๆ เข้าใจน่าว่านายต้องฝึกร่างกายไว้ตลอด” หนุ่มแว่นพูดขึ้นต่อ “แต่เห็นนายวิ่งวันละ 10 กิโล ฝึกซ้อมต่อสู้อีกสองชั่วโมงจนเหงื่อโชกทุกวัน ฉันก็รู้สึกเหนื่อยแทนน่ะ”

“ยังมีฝึกกล้ามเนื้ออีกหนึ่งชั่วโมงด้วยนะ” ดร. ชีวาพูดเสริมขึ้นมา

“เสริมขึ้นมาเลยนะเจ๊” ปิโยหันไปว่า ขณะนั้นไปศลก็ไม่สนใจทั้งคู่แล้ว เขาเดินไปอีกห้องหนึ่งที่อยู่ภายใน ทุกคนรู้ดีว่าห้องนั้นไปศลใช้เป็นที่ฝึกกล้ามเนื้อ

“หัวหน้ายังไม่มาอีกเหรอเจ๊” หนุ่มแว่นในชุดสูทพูดขึ้นต่อ

“เอ่อ นั่นสิ ป่านนี้ก็น่าจะส่งแอมแปร์ไปเรียนเสร็จแล้วด้วย”

“สงสัยไปด้อม ๆ ชมนกชมไม้ตามประสาคนแก่ละมั้งครับ” ปิโยแซว

“อาจจะเป็นไปได้” ดร. ชีวาหัวเราะเล็ก ๆ

“เอ่อ เจ๊ ผมฝากวิเคราะห์พวกนี้ด้วยสิ” ปิโยพูดพร้อมกับหยิบแผ่นดีวีดีที่มีไฟล์รูปภาพกับตัวอย่างเลือดที่เก็บไว้ขึ้นมา

“ได้ ไว้จะจัดการให้” ดร. ชีวารับของเหล่านั้นมา จากนั้นก็หันเดินกลับ เอาถ้วยกาแฟและของที่รับมาจากปิโยวางไว้ตรงหน้ามอนิเตอร์ แล้วไปทำงานของตัวเองต่อ

ปิโยนั่งเอนหลังพิงโซฟาพลางครุ่นคิดถึงคดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

นั่งคิดได้ครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นลอย ๆ ว่า “ไม่ใช่ปริศนาธรรมดาจริง ๆ”

พูดจบก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งจากกองเอกสารที่อยู่ไม่ห่าง แล้วใช้ปากการ่างอะไรบางอย่างทันที

ไม่นานก็ปรากฏภาพบนกระดาษแผ่นนี้

ภาพนั้นเป็นภาพร่างคล้ายเป็นแผนผังของลานจอดรถในที่เกิดเหตุ ซึ่งมีทั้งแผนผังแบบธรรมดา และภาพแบบเพอร์สเปกทีฟ ในมุมมองต่าง ๆ เช่น มุมมองด้านหน้า (Front View) มุมมองด้านข้าง (Side View) และมุมมองนก (Bird’s Eyes View)

“อืม...” ปิโยมองภาพที่ตัวเองเขียนขึ้น เขาบรรจงลงรายละเอียดของศพ และตำแหน่งของรถที่จอดทั้งหมดในอัตราส่วน 1:100 กับสัดส่วนจริง

เสร็จแล้วเขาก็ใช้พื้นที่ว่างอีกส่วนหนึ่งของภาพในกระดาษแผ่นนั้น เขียนอะไรบางอย่างลงไปต่อ

สิ่งที่ปิโยเขียนคราวนี้ไม่ใช่รูปภาพแล้ว แต่เป็นการคำนวณทางฟิสิกส์ เขาวาดเส้นเวกเตอร์ดูทิศทางที่เป็นไปได้ในการโจมตีจากจุดที่รถสามคันจอดอยู่ไปยังทิศทางที่มีศพ แล้วคำนวณสมการหาตัวแปรที่เป็นไปได้จากเหตุการณ์นี้ทางฟิสิกส์

“จากที่คำนวณต้องใช้แรงมากทีเดียวในการจะทำให้เข็มหรือลูกศรทะลุคอได้แบบนั้น” ปิโยพูดขึ้นมา

“และต้องแหลมคมมากด้วยสินะ” ดร. ชีวาเสริม เธอแอบเดินเข้าดูใกล้ ๆ ขณะที่ปิโยมัวใช้สมาธิในการคำนวณ แถมจิบกาแฟดูไปอีกด้วย

ปิโยเงยหน้ามองเธอ พูดต่อว่า “แต่จากผลที่ได้ในสมการที่คิดนี้ มันก็ยังไม่มีคำตอบของความเป็นไปได้ในคดีเลยเจ๊ ผมได้สมมติให้อาวุธที่ใช้เป็นเครื่องยิงลูกศรหรือเข็มยาว ซึ่งคำตอบที่ได้มันไม่สามารถบอกได้เลยว่าลูกศรนั้นหายไปได้อย่างไร คำนวณไม่ได้เลย”

“นี่สินะตัวแปรสำคัญ” ดร. ชีวาพูด เธอหยิบกระดาษที่ปิโยวาดและคำนวณขึ้นมาดู “จากความเป็นไปได้ที่นายคำนวณนี้ ฉันเองก็ยังไม่สามารถคิดเครื่องมือที่ช่วยให้ทำได้ตามสมการนี้เลย สมมติคดีนี้เกี่ยวกับรีเจนเนอเรอร์จริง ตัวแปรนี้ต้องเกี่ยวข้องกับพลังพิเศษของรีเจนเนอเรอร์แน่ ๆ”


(ยังมีต่อ)

จากคุณ : จอมยุทธนักสืบ
เขียนเมื่อ : 12 ธ.ค. 54 21:03:16




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com