_______ " November's Tears " ( 4 ) _______
|
 |
.
" November's Tears " ( บทที่ 4 )
บทที่ 4
ดึกแล้วผมออกมานั่งมองน้ำในถนน
เดือนสองดวงลอยอยู่บนฟ้าและในน้ำ..มองเพลินๆ เหมือนนั่งอยู่ริมโขง ลมเย็นพัดเบาๆ..จันทร์บนฟ้า..จะมีสักครั้งไหมที่นึกอยากอยู่บนผิวน้ำ
ถึงจะไม่งามสง่าและสูงส่งอย่างดวงจันทร์ แต่ราชศักดิ์เกษมก็คล้ายกัน..ชีวิตที่เวียงเดือนมีแต่ความสุข สะดวกสบาย แต่บางขณะเขาก็อยากมีชีวิตธรรมดาๆ ที่เมืองไทย..จันทร์บนฟ้าต้องลอยนิ่ง ส่องแสงสุขสกาวเหมือนกำลังยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา แต่จันทร์ในน้ำไม่เคยอยู่นิ่ง พลิ้วไหวกระเพื่อมขึ้นลงตามกระแสน้ำ บางทีก็หายไป มองไม่เห็น
มากรุงเทพฯ คราวนี้ไม่ใช่เพียงเพื่อพาแม่มาหาหมอเท่านั้น หากมีบางอย่างแฝงอยู่..ผมระแคะระคายบ้างเหมือนกันว่ากำลังจะถูกจับแต่งงาน และถ้าถูกกำหนดลงไปจริงๆ ก็ยากที่จะบิดพลิ้ว..ศิลาเป็นประเทศเล็กๆ อะไรๆ ถึงกันหมดอย่างรวดเร็ว
ถ้าผมกลับไปและงานถูกกำหนดขึ้นจริงๆ โดยเฉพาะเจ้าสาวที่จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหลานของท่านอนุชา ผมคงไร้หนทางที่จะหลีกหนี..มีทางเดียวที่จะหลีกเลี่ยง..ไม่กลับศิลา..ปักหลักอยู่เมืองไทยอย่างถาวร..ทำไมจะทำไม่ได้ในเมื่อครึ่งหนึ่งของแม่ผมคือคนไทย
เครดิตของผมคือจบการศึกษาระดับปริญญาตรีจากสถาบันราชภัฏประจำจังหวัดชายแดนของประเทศไทยที่ติดกับประเทศศิลา แน่ใจว่าคงพอหางานทำได้ อาจติดขัดเรื่องสัญชาติแต่แก้ไขได้ ทุนรอนระยะแรกๆ แม่คงส่งเสียให้ไม่มากก็น้อย ที่พักก็มีอยู่แล้ว
ที่สำคัญ..เรื่องของหัวใจ..ไม่รู้สิครับ..จนป่านนี้ผมยังไม่รู้ใจตัวเอง ฟังเหมือนเรื่องโกหก..เอาอย่างนี้ดีกว่า..เรื่องเพศผมมีความรู้สึกและปลดปล่อยเช่นชายหนุ่มธรรมดาทั่วไปแต่ยังไม่เคยถึงเนื้อถึงตัวกับใคร..ความรัก..มีบ้างกับเพื่อนๆ ทั้งหญิงและชาย..ความสุขความอบอุ่นจากการพูดคุย ห่วงหาอาทร เอื้อเฟื้อ เห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน..
บางทีนึกอยากเกินเลยมากกว่าความรัก..ความใคร่..แต่ด้วยสำนึกว่าต่างถิ่นต่างแดนและเพราะธรรมเนียมประเพณีโบราณของศิลาที่ฝังลึกอยู่ในใจ ผมจึงห้ามใจตัวเองได้..55..ผมจะเงอะงะจนถูกเจ้าสาวหัวเราะไหมนะในวันแรกของการสร้างครอบครัว 555
แม่หลับไปนานแล้ว..จะรู้ไหมว่าลูกชายโทนของแม่กำลังคิดอะไรอยู่
อนุชิตครับ.. ไม่รู้ทำไมผมส่งข้อความนี้..ดึกมากแล้ว..ฟางเส้นหนึ่งที่ลอยมาให้ผมเกาะ ไม่รู้จะทานน้ำหนักผมได้มากน้อยขนาดไหน..อย่างน้อยคงอุ่นใจบ้าง
เงียบ!..ผมกดเข้าไปดูหน้าเฟสของอนุชิต ไล่ดูข้อมูล ข้อความเก่าๆ ของเขา
โกรธเขาเสมอ เกลียดเธอที่ทิ้งเเค้นทุกสิ่งที่เป็นวันนี้ มันทำใจไม่ไหวสักทีกับความรู้สึก เจ็บลึกที่อยู่ในใจ
ถึงภายนอกดูไม่เป็นไรเเต่รู้ไหมว่าข้างในนี้มันเจ็บปวดขนาดไหน
ร่างกายมันก็ปกติเเต่ทำไมรู้สึกไม่มีเเรงจนไม่อยากทำอะไร
ณ ตอนนี้ที่นี้ทุกอย่างมันจบลงเเล้ว ไม่จำเป็นที่อยู่ ณ ที่เดิม จะเดินต่อไปข้างหน้าเเละลืมเรื่องที่เลวร้ายทั้งหมด เริ่มต้นชีวิตใหม่
โอ๊ยหนาวจัง อยากนอนกอดเเต่ไม่มีคนให้กอด หนาวๆๆ
ขอโทษนะ ความรู้สึกบ้างอย่าง ควรมีเเค่หนึ่งไม่ใช่สอง
คนนะเหงาเป็น T_T
กรูมันแค่ผู้ชายเปื้อนฝุ่น คงกอดไม่อุ่นเท่าผู้ชายมีตังค์
มันเจ็บนะรู้ไหม รู้ไหมๆๆๆๆๆๆๆๆๆ T_T
เคยไหมฝันว่าร้องไห้ตื่นชึ้นมาน้ำตาไหลจิงๆ T_T
มันทำไม่ได้ว่ะ ฝืนทำใจให้ดูดีมีความสุข
นอนหลับฝันดีๆ ไม่ต้องตื่นเลยก็ดี
สำหรับคนที่ไม่มีใคร จะอยู่ที่ไหนก็หนีไม่พ้นความเหงาในใจ
ทุกสิ่งผ่านมา เพื่อผ่านไป อย่ายึดติดถือติด ต้องทำให้ได้
อยู่คนเดียวกับความเหงา ซักวันเราจะตายไปเอง อิอิ
อะไรกันวะเนี่ย มันเกิดเหี่ยอะไรกับชีวิตหนักหนาวะ
อยู่ไปก็ไม่เคยเห็นกรูอยู่ในสายตาเลยสักนิด
ผมก็นะ..ลอกมาเกือบทุกข้อความ
ประมวลจากข้อความที่เห็น อนุชิตกำลังอกหักและตัดใจไม่ได้ ยังคงนัวเนียอยู่กับคนที่รักสุดหัวใจคนนั้น แม้ข้อความ วาจาจะดูกร้าวแกร่งแต่สัมผัสได้ถึงความอ่อนล้า เหงาเศร้า และเป็นรอง
อนุชิตกำลังอกหัก..ผมเหงา อยากมีเพื่อน อยากมีคนปรับทุกข์ปรึกษาและให้ความเห็นเกี่ยวกับชีวิต อนุชิตอาจอยากมีเพื่อนจริงใจสักคน..ส่วนมากที่เห็นคุยกันก็แค่สนุกสนานเฮฮาชั่วคราว ยิ่งคิดจะคบเป็นคนรู้ใจนั้นยาก..ถ้าจะหาคนรู้ใจจริงๆ ต้องหาจากสังคมในชีวิตจริงไม่ใช่โลกไซเบอร์อย่างนี้..อ้าว!..ผมก็ไม่ใช่คนจริงใจอย่างนั้นสิ..ไม่ใช่..ไม่ใช่
ผมก็ไม่มีใครเหมือนกันครับ..เข้าใจความเหงาของคุณดี ผมแสดงความเห็นในข้อความหนึ่งของอนุชิต สำหรับคนที่ไม่มีใคร จะอยู่ที่ไหนก็หนีไม่พ้นความเหงาในใจ
คาฟๆๆ อึดใจต่อมาอนุชิตพิมพ์ตอบ
ผมเล่นในบีบี มันไม่ค่อยอัปเดทข้อความที่ส่งมาจึงมองไม่เห็นที่คุณทัก..แต่ถ้าแสดงความคิดเห็น เฟสมักแสดงรายการให้รู้คับ
ดึกแล้ว ไม่รู้ทำไมผมป้วนเปี้ยนอยู่แถวนี้ ผมหาเรื่องคุย
แถวนี้คือแถวไหนคับ ไม่รู้จริงๆ หรือ
เมืองไทย..ข้างๆ คุณอนุชิต อะนะ..ผม
เงียบ!..สงสัยเขินคารมหนุ่มศิลา
ผมแอดเพื่อนคุณอนุชิตเป็นเพื่อนผมบ้างได้ไหม? ไม่มีใครคุยด้วย เหงาคับ ~><~ อ้าว!..ทำไมพูดอย่างนั้น..พลาดละสิผม
แล้วแต่เลยคับ ^_^
ถูกใจคนไหนก็แอดเลยคับ ^_^
สองข้อความติดต่อกันโดยไม่รอคำตอบจากผม และออกจากการสนทนา
.
| จากคุณ |
:
ดาเรน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
13 ธ.ค. 54 06:49:15
|
|
|
| 
