๗. I Love U 7 ฟีโน่ นะจ๊ะ ตื่อตื่ออ!!
ตะคุ่มๆ ๆ กระดึบๆๆ ตูดกระดกๆ ในเงามืดใต้ไม้รกและพงหญ้า เพี๊ยะ!! “ยุ่งเยอะจิงๆ พี่เปิ้ล พี่ๆ เมิงจะพากูไปไหนเนี้ยตั้งนานแล้วยังไม่เจอถนน กับบ้าน คนเลย เจอแต่ยุง” “หอย หอย ต้อง เชื่อ เรา นะ หอย ลอง คิด ดู หอยมีวันนี้ได้เพราะใคร” “ก็เพราะเมิงไง!! ไอ้พี่เปิ้ล ถึงได้มาลำบากยังงี้ไง สาสสสสเอ้ย!!” หอยบ่นไม่ทันขาดคำ “เห้ยยย ไอ้พี่เปิ้ลโน้น!” หอยส่องไฟฉายอันจิ๋วไปข้างหน้า!! และสิ่งที่เปิ้ล หอย เห็นก็คือ “ไอ เลิฟ ยู!!”
21.16 หน้ามอนิเตอร์ห้องควบคุม ดร.ปีเตอร์นั่งดูการปฎิบัติการในโกดังหมายเลข 7 ด้วยความสนใจในขณะเดียวกันก็จดข้อความบางอย่างลงในกระดาษแล้วส่งต่อให้ลูกน้องพร้อมกระซิบอะไรบางอย่าง ลูกน้องรีบออกจากห้องทันที ดร. กดสวิชที่ไมค์โครโฟน “ฮาโหล” พื้นนองไปด้วยเลือด ซากศพสัตว์เกลื่อนกลาด ในห้อง 7-1 แต่ที่แตกต่างคือพวกมันบางตัวยังไม่ตาย ยังเคลื่อนไหวเหมือนมีชีวิต ทั้งๆที่หัวขาดร่องแร่ง แต่มันยังเดินเซไปเซมา บางตัวอวัยวะภายในไหลออกมาแต่ก็ยังกระ:-)กระสนคลานอยู่ที่พื้น ปัง!! กระสุนทะลุสมองกระจาย มันล้มลง และมีอาการชัก ปํง!! ปัง!! หน่วยคอมมานโดเดินเข้าไปที่ซากศพที่ยังมีชีวิต พวกมันล้มลงแล้งก็ชัก เสียงวิ๊ด!!ไมค์หอนดังขึ้น “อย่างที่เห็นครับคุณทหาร โกดังที่หนึ่งถึงหก มันแป็นพวกหมาบ้าธรรมดาๆ ไข้หวัดนกบ้าง เชื้อวัวบ้าบ้าง เปรี้ยงเดียวก็ตาย แต่ที่นี่ ...พวกนี้คือพวกติดเชื้อระดับที่เจ็ด เป็นพวกซากศพที่หิวโหยเดินได้ ที่เราเรียกว่าซอมบี้” ทีมเจ้าหน้าที่ของเขตกักกันในชุดป้องกันเชื้อโรคสองสามนายลากสายดับเพลิงมาแล้วฉีกน้ำไปยังซากศพ น้ำที่ฉีดออกมีทั้งที่เป็นสีน้ำเงิน และน้ำธรรมดาฉีดชำระล้าง ...ทันใด!! ก็มีตัวขยุกขยิก!!เลื้อยออกมาจากซากศพดิ้นเป็นสิบเป็นร้อยตัวน่าขยะแขยงและเหม็นยิ่งนัก เมื่อมันโดนน้ำสีน้ำเงินนั้น “เฮ้ย แหวะ!!” ทีมคอมมาโดบางคนที่อยู่ใกล้กระโดดเขย่งขาไปมา หลบมันบ้างเหยียบมันบ้าง แบร๊ะ!! ๆ ๆ เลือดกระจายเมื่อเหยียบพวกมัน “ อืมมม อย่าให้มันเข้าไปในเสื้อผ้าพวกคุณหละทหารเด๋วจะกลายเป็นพวกอยากกินเนื้อสดๆ ฮา ๆ ๆ” เมื่อหน่วยคอมมานโดได้ยิน ดร. ขู่เช่นนั้นจึงถอยออกมา “รู้จักพวกปรสิตไหม ปรสิตพาราไซด์ " Leucochloridium paradoxum " ไอ้พวกนี้ปกติๆมันจะอยู่ในขี้นกและให้สัตว์อย่างพวกหอยทากมากินขี้นก ปรสิตจะแฝงกายเข้าไปในตัวหอยทากและคอยควบคุมพฤติกรรมของมัน จนกลายเป็นเหมือนซอมบี้ มันจะอยากเดินขึ้นไปบนยอดไม้สูง ทำตาโปนออกมาเพื่อล่อนกให้เข้าใจว่าเป็นหนอน เมื่อนกบินมาจิกหอยทาก เจ้าปรสิตเหล่านี้จะกลับเข้าไปอยู่ในตัวนกอีกครั้ง เพื่อรอเวลาหาเหยื่อรายใหม่ วนเวียนเป็นวัฏจักรซอมบี้ต่อไปไม่รู้จบ แต่ที่คุณทหารๆกำลังเหยียบๆ กันอยู่เนี้ย เราเรียกมันว่า พาราไซด์ เซเว่น “paradoxum 7” ผู้หมวดถอดหน้ากากออกเหงื่อโซกไปทั้งหัวทั้งๆที่ห้องทั้งหมดเย็นและถามไปที่กล้องวงจรปิด “ปรสิตที่กลายพันธุ์ใช่ไหม” “ใช่แล้วผู้หมวด ปรสิตที่นิยมแต่เนื้อสดๆ” “แล้วไอ้น้ำสีนี่เป็นสารที่จะจัดการพวกมันใช่ไหม เพราะแค่กำจัดพวกสัตว์พาหะอย่างเดียวไม่พอ ไอ้พวกปรสิตก็ยังอยู่แล้วก็แฝงตัวไปหาสัตว์อื่นเป็นพาหะต่อไป” “ถูกต้อง!!ผู้หมวด” ดร.ยิ้มในคำถามของผู้หมวดแล้วอธิบายต่อ “ยิ่งถ้าเกิดน้ำท่วมหละก็ไอ้ปรสิตคงจะว่ายน้ำสนุกมาก เราถึงต้องรีบกำจัดและจำกัดพื้นที่ก่อนน้ำจะท่วมที่นี่!!”
21.19 ประตู 7-2 เปิดออก ทีมคอมมานโดดูเร่งมือมากกว่าเดิม รีบจัดการสัตว์ซอมบี้ที่ถูกขังกรงพร้อมกับเจ้าหน้าที่กักกันสัตว์เหมือนกับโซนประตูที่แล้ว ปัง ๆ ๆ ๆ ๆๆๆๆๆๆ!!
“ถ้าพาหะอย่างพวกสัตว์ที่มันอาศัยตายลงเพราะสมองโดนทำลาย พวกมันก็ควบคุมเหยื่อไม่ได้ มันเลยต้องหาพาหะอาศัยใหม่ใช่ไหม” ปังๆๆๆๆ ๆ ๆ!!คำถามพร้อมเสียงปืนดังคงดังต่อเนื่อง “ใช่แล้ว มันจะกินเนื้อซากสัตว์พาหะที่พวกมันควบคุมไม่ได้จนหมดก่อน พอหมด จากนั้นพวกมันหาสัตว์พาหะตัวใหม่ถ้ายังไม่มีเหยื่อมันก็จะฝังตัวในดินแฉะๆ แต่ถ้าเป็นบนบกที่แห้งๆพวกมันจะไปไหนได้ไม่ไกลต้องรอเหยื่อผ่านมา ถ้าไม่มีเหยื่อให้อาศัยหรือถ้ามันไม่เจอที่ชื้นแฉะมันก็จะกินกันเอง เออ.....พวกมันไม่ค่อยชอบแสงแดด มันเลยต้องหาสัตว์พาหะ”
21.22 ประตูมรณะประตูแล้วประตูเล่าที่เปิดขึ้นเพื่อสังหารซากศพที่นิยมเสพเนื้อสดๆ จนถึงประตูที่ 7-10 โดยที่เปิดประตูทุกครั้งสัตว์ซอมบี้เหล่นนี้ดูใหญ่กว่า อึดกว่า ดุดันกว่าประตูที่แล้ว ผู้หมวดดูนาฬิกาข้อมือ เพราะดูว่าจะใช้เวลามากขึ้น ๆเพราะเจ้าสัตว์ซอมบี้ดูอึดมากขึ้นๆ “อืมม เมื่อเรายิงหัวไอ้ตัวสัตว์ที่มันอาศัย ก็ต้องฉีดน้ำให้ชื้นแฉะล่อพวกมันออกมา และกำจัดมันได้ต้องใช้สารสีน้ำเงินนี้เท่านั้นหรอ ไหนลองแบบนี้ดู” หน่วยคอมมาโดคนหนึ่งสะพายถังอะไรบางอย่างที่หลังที่ต่อท่อออกมา ผู้หมวดสั่งทีมคนอื่นถอยออกมาแล้วสั่งให้เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวลงมือ ฟู่!!!!!!! “จะเผาหรอ!! ลองดู” ดร. พูดกะตัวเองและเอามือเท้าคาง มียิ้มที่มุมปากเล็กๆ ฟู่มมมม!!!!!!!คอมมาโดใช้ปืนพ่นไฟเข้าไปในกลุ่มสัตว์ซอมบี้ กร๊าซซซซซ!!! เสียงร้องลั่นของบรรดา สัตว์ซอมบี้ลั่น!! ตึ๊ง!!ๆ ๆ ๆ !!! พวกมันกระโดดชนและงับลูกกรงทั้งที่ตัวมันมีไฟท่วมไปทั้งตัว โครม!!ๆ ๆ ปืนไฟก็ยังคงพ่นความร้อนมหาสารใส่ สัตว์ซอมบี้บางตัวหงิกงอแน่นิ่ง บางตัวไหมเกรียม แต่อีกหลายตัว!! พรวดดดด!! มันพ่นอะไรบางอย่างออกมาทางปากไปทางหน่วยคอมมายโดและที่กำลังพ่นไฟ!! มันคือปรสิตมรณะ !! ฟี๊ดดดดดดดดดดดดดด!!! น้ำและสารสีน้ำเงิน ถูกฉีดไปเพื่อสกัดเจ้าปริสตเหล่านั้น มันดิ้นและสิ้นฤทธิ์เมื่อโดนสารสีน้ำเงิน “ทำอะไรแบบนี้เนี้ย!! ทำอะไรไม่บอกไม่กล่าวเลยนะ!! ยังนิสัยเดิมไม่เปลี่ยนเลย!!” เสียงมาจากเจ้าหน้าที่ที่ฉีดสารสีน้ำเงิน เจ้าหน้าที่คนดังกล่าวเอาหน้ากากกันเชื้อโรคออกปรากฎว่าเป็นคุณหมอหญิงที่เดินไปต่อว่า ผู้หมวด “ก็จะได้หายสงสัยไงว่ามีวิธีอื่นจัดการพวกมันได้ไหม” “แล้วไง!! เกือบจะตายกันหมด!!” รู้สึกได้ถึงน้ำเสียงของ คุณหมอสาวที่ยังโมโหอยู่ “ตายอะไรกัน ของแค่นี้...” ผู้หมวดเริ่มจิ๊ด เสียงตามสายก็มาเบรกพักยกของทั้งหมอสาวและผู้หมวด “เอาหละๆ ก็อย่างที่เห็นกัน คือถ้าเผาหรือใช้ไฟอะไรก็ตาม มันก็ยังกัดได้ หรือขั้นแอดวานซ์หน่อย ก็สำลอกพ่นตัวของพวกมันออกมาทางปากได้ เราต้องทำลายส่วนควบคุมมันก็คือสมองนั่นเอง...” “ถามจริงๆเหอะ ดร.!! มันมีวิธีนี้วิธีเดียวหรอที่จะกำจัดไอ้ตัวเวรตะไลนี่อะ ดร. ที่ถามแบบนี้ก็ถ้าหากเกิดกรณีเลวร้ายสุดๆมันหลุดไปจากห้องทดลองนี้ไปได้!!” “ .....เอางี้ผมจะตอบทีละคำถามนะ มันมีโอกาสที่จะหลุดออกจากที่นี่ได้ก็เพราะผู้หมวดนี่แหละ เพราะผู้หมวดยังมีภารกิจอีกอย่างจำไม่ได้หรอ” “ขนย้ายตามคำสั่ง ดร. !!” “ถูกต้องแล้วผู้หมวด และจะตอบอีกคำถามนะว่ามีวิธีจัดการเจ้า ปรสิต พาราไซด์ เซเว่น ไหม? ...ขอตอบว่ามี” ทุกคนนิ่งและตั้งใจฟังคำตอบ “สิ่งที่จัดการพวกปรสิตเหล่านี้ได้อีกวิธีก็คือ พิษของงูกรีนแมมบร้า!!”
. . . ย้อนเวลาไป 9 นาทีก่อนหน้านี้ ณ.ถนนข้างวัดมะนาวเปรี้ยว . . . 21.13 คืนที่อากาศสบายๆ ไฟตาหวานมอเตอร์ไซค์ฟีโน่ส่องทางวิ่งผ่านความมืดแบบกินลมไม่เร่งร้อน ขับมาโดยหนุ่มคล้ายตูน “คืนนี้ ที่นี่มันช่างเงียบดีแท้” ไม่ทันขาดคำ “พี่จอดดด!! หนูไปด้วย!!” หนุ่มหน้าคล้ายตูนหันไปข้างทางเห็นสาวนางหนึ่งในยีนส์สั้นจู่ วิ่งมาเอามือโบกๆ “ไปด้วย!!ๆๆ” เอี๊ยดด!!! เจอแบบนี้เป็นใครก็จอด พริบตาเบาะท้ายยวบลง เป็นสัญญาณว่าสาวสก๊อยได้ซ้อนท้ายมอไซค์เราแล้ว หนุ่มหน้าตูนหันมาพูดกะกระจกหน้ารถว่า “ I love Fino” แล้วก็บิดรถออกไป แต่ตอนนั้นเองสาวสก๊อยดึงเสื้อหนุ่มหน้าตูนทันที “พี่ๆ!! อย่าไปทางนั้น กลับรถๆ เชื่อจ๊ะ!ๆ” เป็นเสียงสำเนียงเหน่อๆ “ชื่อจ๊ะหรอเราอะ” ตอนนี้หนุ่มคนเดิมยิ่งดูบุคลิกเหมือนตูนบอดี้แสลมใน MV “ใช่ๆพี่ นู๋ชื่อจ๊ะ ออกรถเลยพี่!!” “น้องจ๊ะนะ พี่เองชื่อ” พูดไม่ทันจบ “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!” เสียงร้องดังลั่นมาจากไหน!! เสียงร้องดังมาจากทางที่หนุ่มหน้าคล้ายตูนกำลังจะไป “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! ไปเหอะพี่ๆ” น้องจ๊ะก็กรี๊ดสำเหนียงเหน่อๆแล้วเกาะหนุ่มหน้าตูนแน่น บรึ้น!!ๆ ๆ หนุ่มฟีโน่บิดคันเร่งแบบเท่ห์ๆแล้วถามน้องจ๊ะ “เกิดอะไรขึ้น!!” “นู๋ก็ไม่รู้ เห็นเขาว่ามีตัวอะไรอาละวาดไล่กัดคนทางโน้น” “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!” เสียงดังในถนนสายที่หนุ่มหน้าตูนตั้งใจจะมุ่งหน้าไปนั้น สุดแสงไฟตาหวานของฟีโน่ก็เห็นคนวิ่งมาแต่ไกล และวิ่งมาทางหนุ่มหน้าตูน “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!” เสียงของคนกำลังวิ่งนั้นมาถึงอย่างรวดเร็ว เป็นภาพของชายหนุ่มในชุดอาสา อปพร วิ่งอยู่กับชายวัยกลางคนในหมวกทรงคาวบอย วิ่งผ่านหนุ่มหน้าตูนบอดี้แสลมไปอย่างรวดเร็ว “มีอะไรอะน้องจ๊ะ” ตูนหันไปถามแต่เห็นน้องจ๊ะตัวสั่น ไม่กีอึดใจ หมาตำรวจ พระ เณร ก็วิ่งตามกันมา “อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!” “โอเคเข้าใจแระ” พูดจบหนุ่มหน้าตูนก็บิดฟีโน่คู่ใจกลับไปทางเก่าที่ขับผ่านมา บรื้นนนนน!! พร้อมน้องจ๊ะสาวสก๊อยซ้อนท้าย ว๊าวววว
21.30 โกดังเจ็ดควันเริ่มจางแต่กลิ่นเหม็นไหมยังคงอยู่ สัตว์ซอมบี้หลายสิบตัวดำเป็นตอตะโกอยู่ในกรง “เอาหละเจอเจ้าพวกแอดวานซ์กันไปแล้ว ประตูต่อไปคุณทหารก็จะเจอกับระดับที่เหนือกว่าขั้นแอดวานซ์ไปอีกน้า” ดร. กดปุ่มที่ห้องคอนโทร “ขอเชิญทุกท่านพบกับสัตว์กลายพันธุ์ ได้ที่เซเว่น อิเลฟเว่น รับขนมจีบ ซาลาเปาเพิ่มไหม ตื่อตือออ!!” ประตูหมายเลข 7-11 ถูกเปิดออกอย่างช้าๆ
จากคุณ |
:
Knokz
|
เขียนเมื่อ |
:
22 ธ.ค. 54 10:30:59
|
|
|
|