[ผ่านการพิจารณา สนพ. Inlove] จ้างเธอให้รัก ตอนที่18>>>>>>>>>>

บทนำและตอนที่ 1
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10613052/W10613052.html
ตอนที่ 2
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10644126/W10644126.html
ตอนที่ 3
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10661938/W10661938.html
ตอนที่ 4
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10682612/W10682612.html
ตอนที่ 5
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10712662/W10712662.html
ตอนที่ 6
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10756171/W10756171.html
ตอนที่ 7
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10770518/W10770518.html
ตอนที่ 8
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10800113/W10800113.html
ตอนที่ 9
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10850347/W10850347.html
ตอนที่ 10
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10875048/W10875048.html
ตอนที่ 11
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10966374/W10966374.html
ตอนที่ 12
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10993897/W10993897.html
ตอนที่ 13
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/09/W11029236/W11029236.html
ตอนที่ 14 PART1/2
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/09/W11115180/W11115180.html
ตอนที่14 [PART2/2]
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/10/W11179537/W11179537.html
ตอนที่15
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11267271/W11267271.html
ตอนที่ 16
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11304325/W11304325.html
ตอนที่17
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11434609/W11434609.html

\\\\\\\\\\\

บทที่สิบเจ็ด

ย้ายหอ



หลังจากที่ลตากลับมาบ้านเกิดของเธอแล้ว นีรนาก็ไม่อาจทราบได้ว่าลตาติดต่อกับปรุฬห์อีกหรือไม่ หญิงสาวรู้ตัวดีว่าเธอไม่ควรถามเพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา

ทว่าสิ่งที่ผิดปกติไปจากเดิมก็คือช่วงเวลาซึ่งปรุฬห์มารับนีรนายามเย็นนั้นเร็วกว่าเดิม

บางครั้งเขาก็มารอเธอหน้าห้องเรียน บ้างก็นั่งในห้องชมรมโดยไม่สนใจสายตาสงสัยของเหล่าสาวๆในภาควิชาคณิตศาสตร์ คงมีเพียงบอลเท่านั้นซึ่งต้องนั่งนึกขำภายในใจเมื่อพบว่าไม่นานมานี้ไอ้ทีคมักจะมาที่นี่บ่อยๆ ทว่าช่วงนี้กลายเป็นปรุฬห์เสียแทน

“แกยิ้มอะไร”ปรุฬห์ต้องหันไปมองสายตามีเลศนัยของรุ่นน้องแล้วจึงเลื่อนมือไปตบศีรษะโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเจ็บหรือไม่

“พี่รักความรุนแรงมาจากใครน่ะ”บอลถาม “ผมไม่ทันบอกพี่เลยนะว่าผมคิดอะไรอยู่”

ปรุฬห์ไม่ได้ตอบ เขาจ้องมองไอ้บอลเขม็งพอจะเข้าใจความหมายจากนัยน์ตาของอีกฝ่ายได้รางๆซึ่งไม่ทันที่เขาจะได้กล่าวต่อร่างของสาวเจ้าผู้ที่เขารออยู่ก็เดินเข้ามาในห้อง ปั้นหน้ายิ้มเอ่ยทักทายทุกคน บอลส่งรายงานหนึ่งชุดให้แก่นีรนา เขาสนทนาเกี่ยวกับหัวข้อน่าสนใจบางอย่างซึ่งปรุฬห์ไม่ได้ฟัง ชายหนุ่มเพียงแค่นั่งพิงขอบโต๊ะสายตามองนีรนาขณะที่เท้าซึ่งไขว่ห้างอยู่กำลังกระดิกตลอดเวลาจนหญิงสาวเห็นแล้วรู้สึกรำคาญ

หลังจากที่บอลเสร็จธุระเรียบร้อยเขาก็เดินไปนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ตัวโปรดก่อนจะเริ่มค้นหาเกมสนุกๆผ่านอินเตอร์เนตโดยไม่สนใจปรุฬห์และนีรนาอีก

ปรุฬห์ยื่นมือให้เธอช่วยดึงตัวขึ้นจากเก้าอี้

“ช่วงนี้คุณไม่มีงานหรือ”นีรนาสงสัย

“มีสิครับ แต่ไม่ทำ”ปรุฬห์บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ เขาเดินจูงมือเธอออกมาจากอาคาร “ผมเพิ่งจะมีปัญหากับงานชิ้นหนึ่งที่ได้รับมาแล้วก็เพิ่งจะทะเลาะกับพ่อเรื่องงาน”

“คุณก็เลยประท้วงพ่อด้วยการหยุดงาน”

ปรุฬห์ต้องขยี้ผมของเธอเล่น “ไม่เกี่ยวเลยนะ คิดได้ยังไงน่ะ”

“เพราะว่าคุณเป็นแบบนั้น”

“ไม่จริงหรอกน่า ผมวางงานเอาไว้ให้ลูกน้องดูแลเพื่อรอการประชุมในอาทิตย์ที่จะถึงต่างหาก”ชายหนุ่มไม่อยากบอกเธอเลยว่าเธอดูไร้เดียงสาชะมัด “คุณก็เป็นลูกน้องของผม”

นีรนาเหลือบสายตามองปรุฬห์ขณะเดินไปยังลานจอดรถ เขาเลื่อนมือโอบเธอ “อยากให้ฉันช่วยงานคุณหรือยังไง”เธอกล่าวเป็นเชิงประชดแล้วชายหนุ่มจึงหัวเราะร่า เขาก้มลงมองหญิงสาวตีสีหน้าไม่สบอารมณ์

“ช่วยอยู่ใกล้ๆ”ปรุฬห์กล่าวพลางโน้มตัวจูบแก้มของเธอ “นี่แน่ะ ผมมีเรื่องสำคัญจะบอก”จู่ๆเขาก็ดูร่าเริงอย่างน่าประหลาดขณะเดินไปเปิดประตูรถให้แก่หญิงสาว “เปมิการู้แล้วว่าคอนโดของผมอยู่ที่ไหน”

“คุณดีใจหรือ?”นีรนามองอย่างสงสัยในสีหน้าสบายอกสบายใจของเขา

“เปล่า ไม่ดีใจยังไงล่ะ ผมก็เลยอยากขอให้คุณช่วยน่ะ”ปรุฬห์บอกพร้อมยิ้มกริ่ม “ผมไม่อยากให้เธอมารบกวนผม ระหว่างนี้คุณย้ายมานอนห้องพักในคอนโดของผมภายในอาทิตย์นี้นะ ผมจะให้พ่อบ้านช่วยขนของให้คุณเอง”คำขอร้องของเขาก็คือคำสั่งสำหรับหญิงสาว

นีรนาเลิกคิ้วสูงฟังดูน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ของปรุฬห์

“ไม่ได้มีความหมายเป็นนัยอย่างอื่นระหว่างฉันกับคุณใช่ไหม”หญิงสาวถามเป็นเชิงประชด

“มี”ปรุฬห์กล่าวสวนในฉับพลัน “ผมหวังลึกๆว่าจะได้อยู่ใกล้ชิดคุณมากกว่านี้ในบ้านของพวกเราสองคน”กล่าวพร้อมเขยิบตัวเข้าหาเลื่อนมือจับแขนของเธอ พ่นลมใส่ใบหูเบาๆ

“คนบ้า”นีรนามุ่ยหน้า ใช้นิ้วชี้เป็นเชิงสั่งห้ามชายหนุ่ม เธอพอจะเดาคำตอบของเขาได้ภายในเสี้ยววินาที ... “ไม่เคยคิดเรื่องอื่นเลยใช่ไหมนอกจากเรื่องบนเตียงน่ะ” หญิงสาวสงสัยว่าถ้าหากปรุฬห์ไม่คิดว่าเธอเป็นหญิงขายบริการ เขาจะกล้ากล่าวกับเธอเช่นนี้หรือไม่

“คุณร้อนตัวเองนะ ผมยังไม่พูดอะไรเลย”ปรุฬห์ยักคิ้วตอบ “ตกลงตามนั้น”พูดจบก็ไม่รอให้เธอปฏิเสธเขาได้ ชายหนุ่มผายมือเชิญเธอนั่งในรถทันที



นีรนาต้องแจ้งเรื่องนี้ให้นราวรรณทราบเป็นการด่วน เธอร้อนรนจนต้องเดินทางไปคิส คิส คาราโอเกะด้วยตนเองเพื่อขอคำปรึกษาจากบรรดาพี่สาวของเธอ

“แกกลัวอะไรนีร”พี่สาบ่น “ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมจะมอบให้แกได้น่ะ อีกอย่างหนึ่งนะนีร ... แกลองนึกดูให้ดี ... ปรุฬห์ไม่ได้โง่แบบที่แกคิด เขาไม่ยอมลดตัวเองต่ำติดดินเพื่อเรื่องแบบนี้โดยไม่มีเหตุผลหรอก แกบอกเองใช่ไหมว่ายายหน้าปลาจวดนั่นจะมารบกวนคุณพี่ปรุฬห์คนดีผู้เป็นว่าที่คู่หมั้นน่ะ”พี่สาใช้คำเรียกเปมิกาที่ทำให้นีรนาต้องหัวเราะออกมา “เขาคงไม่ได้คิดแค่นั้นหรอกนะ ฉันคิดว่าอาจจะเพราะการที่แกเป็นแฟนของเขา แกต้องแสดงตัวเองว่าอยู่กับเขาให้มากที่สุดระหว่างที่ยายหน้าปลาจวดพยายามหาช่องว่างของเวลาเพื่อแย่งคุณปรุฬห์ไปจากแกยังไงล่ะ”

“โอ้โห ซับซ้อนซ่อนเงื่อน”นีรนาเบิกตาฟัง

“คอนโดของเขามีห้องพักแยกใช่ไหม”นราวรรณหันมาถามแล้วนีรนาจึงพยักหน้ารับ “แบบนั้นก็สะดวกกว่าที่คิด”

“ใช่”พี่จ๋าเห็นด้วย “แกจะได้ย้ายไปอยู่บ้านพักสบายๆไม่เสียค่าใช้จ่ายสักบาทเดียว”

“ทำไมพวกพี่ๆไม่คิดว่ามันน่าเกลียดบ้างล่ะเนี่ย”นีรนาสงสัยจริงๆ เธอเป็นผู้หญิงและการเข้าไปพักในบ้านผู้ชายก็ไม่ใช่ความคิดของเธอตั้งแต่แรก แม้ว่านั่นเป็นเงื่อนไขที่เธอต้องยอมรับว่าเธอเป็นเพียงผู้ที่ถูกจ้างและต้องทำตามคำสั่งของปรุฬห์เพื่อสิ่งที่สำคัญนั่นก็คือ เงิน

“เพราะแกเป็นแฟนเขานะนีร แกลืมแล้วหรือ? แกจะไปไหนมาไหนใครจะสนใจแกเล่า”พี่เกดหันมากล่าวเตือน “ปรุฬห์เขาจึงบอกแกโดยไม่ลังเลแบบนี้ยังไงล่ะ”

นีรนาต้องหยุดนิ่ง ... เธอเป็นแฟนของเขาจริงหรือเปล่านะ ... เธอสงสัยจังเลย

“แต่ว่าแกต้องระวังตัวมากๆ เพราะผู้ชายทุกคนไม่น่าไว้วางใจทั้งนั้น”คำพูดของพี่จ๋าทำให้ทุกคนเห็นด้วย

ถึงจะกล่าวเช่นนั้นก็ตาม แต่ทว่าก็ไม่มีใครยืนกรานขัดขืนต่อต้านคำสั่งของปรุฬห์ ... พวกเธอต่างเห็นดีด้วยกับความคิดนี้เพียงเพราะค่าจ้างที่สูงลิ่วซึ่งน่าสนใจกว่าความกังวลใจของนีรนานับเป็นร้อยๆเท่าเลยทีเดียว



\\\\\\\\\\\\



ไม่มีประโยชน์ ... คุยกับพี่สาวของเธอไม่ได้อะไรขึ้นมาเลยเพียงสักนิดเดียว

เธอต้องยอมทำตามความต้องการของปรุฬห์ เธอต้องช่วยเหลือเขาอย่างจำยอม เมื่อหญิงสาวพบว่าในวันอาทิตย์คุณพ่อบ้านจากครอบครัวคฤษฐานนท์มาช่วยเธอขนบรรดาสัมภาระที่จำเป็นทุกชิ้นเพื่อย้ายไปอยู่คอนโดหรูหราของปรุฬห์

“คุณชายไปประชุมต่างจังหวัดอีกสองสามวันครับ”นั่นหมายความว่าเขาคงจะพักโรงแรมและไม่ได้กลับมาแวะในคอนโดแห่งนี้ ...

นีรนารู้สึกโล่งอกเมื่อเธอมีโอกาสได้อยู่คนเดียวในคอนโดของเขา

หลังจากเธอจัดสัมภาระเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็รีบเดินไปดูห้องนอนสวยงาม พื้นพรมสีทองอร่ามกับเตียงนอนหนาๆภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่สีดำลายขอบขาว นีรนารีบกระโดดขึ้นไปนอนบนเตียง หันไปมองผ้าม่านสวยและแสงสว่างลอดกำแพงกระจก ความรู้สึกอบอุ่นเกิดขึ้นในฉับพลันนั้น

พ่อบ้านต้องกระแอมเสียงเตือนบอกว่าเขากำลังจะกลับแล้วจึงมอบกุญแจหนึ่งดอกให้แก่นีรนา เมื่อเขาเดินออกไปแล้ว เธอก็ล้มตัวลงหลับตาตกอยู่ในวังวนของความฝันทันทีนับจากนั้น



บรรยากาศในยามค่ำคืนเป็นเพียงของเธอคนเดียว เธอรู้สึกสบายใจเมื่อได้พักผ่อนเต็มที่เช่นนี้ นีรนาลอบสำรวจตรวจห้องนอนของปรุฬห์ซึ่งมีบรรดาเอกสารกองเกลื่อนบนโต๊ะทำงานของเขาพร้อมด้วยชั้นวางหนังสือ มีกระป๋องเบียร์เต็มไปหมด บนพื้นมีผ้ากองอยู่จำนวนหนึ่ง

ห้องนอนสีขาวราบเรียบของเขาคงจะดูสะอาดตากว่านี้มากๆหากเธอไม่ได้กลิ่นเหงื่ออับๆ

นีรนาต้องส่ายหน้า มันคือกลิ่นเหงื่อของผู้ชาย เธอไม่เข้าใจเอาเสียเลยว่าทำไมเขาไม่ฉีดน้ำหอมบ้าง คิดได้ดังนั้นแล้วจึงต้องรีบไปซื้อน้ำหอมดับกลิ่นฉีดไปรอบๆห้องนอนของเขาจนกระทั่งกลิ่นฉุนของน้ำหอมและกลิ่นเหงื่อรวมกันกลายเป็นกลิ่นอับยิ่งกว่าเดิม! หญิงสาวทนไม่ได้จนต้องเดินหนีออกมา

ในตอนค่ำปรุฬห์ก็ติดต่อเธอผ่านโทรศัพท์ภายในบ้าน

“เป็นอย่างไรบ้างครับ”

“เรียบร้อยแล้วค่ะ”นีรนารายงาน

“อืม ... ผมตั้งใจจะกลับวันนี้ แต่ว่างานไม่เสร็จ ผมคงต้องเลื่อนเวลากลับไปที่คอนโดในอีกสามวันข้างหน้า”

“ดีแล้ว”นีรนายิ้มกริ่ม นั่งขัดสมาธิบนพื้นห้องมองผ่านกระจกดูแสงไฟสว่างจากบ้านเรือนในเวลากลางคืน

“หมายความว่าอย่างไรน่ะ อะไรคือ’ดีแล้ว’”ปรุฬห์ต้องเหยียดยิ้มมุมปากขณะสนทนาโทรศัพท์กับหญิงสาว

“ดีแล้ว”นีรนาตอบด้วยน้ำเสียงยียวนซ้ำอีกครั้ง “กลับมาช้าๆนะคะ”

“ครับ ดีครับ อย่าให้ผมกลับไปถึงคอนโดนะครับคุณผู้หญิง”ปรุฬห์บอกพร้อมหัวเราะหึๆดูมีลับลมคมนัย

“ทำไมล่ะ ... คุณกลับมาแล้วจะมีอะไร? คุณจะใส่ชุดซานตาครอสเซอร์ไพรส์ฉันหน้าประตูห้องใช่ไหม”

“เดี๋ยวก็รู้”ปรุฬห์ตอบอย่างผู้มีชัยด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์“เจอกันในอีกสามวันนะครับ คืนนี้ฝันดีนะ” ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะวางสายไป

หญิงสาวมีเวลาอยู่คนเดียวในอีกสามวัน เธอคิดว่าเธอมีความสุขกับสถานที่พักใหม่ได้โดยไม่ต้องได้ยินเสียงของปรุฬห์ซึ่งพูดจากวนเธอเสมอๆ แต่ทว่าเธอคิดผิด นีรนาอดประหลาดใจไม่ได้เมื่อพบว่าชายหนุ่มไม่โทรศัพท์สนทนากับเธอตามปกติในอีกสองวันถัดมาจนหญิงสาวต้องติดต่อสอบถามจากกรรมการบริหารและได้ความว่าเขากำลังยุ่งมาก

เธอไม่รู้หรอกว่าคำว่า ‘มาก’ ของเพื่อนร่วมงานของเขาหมายความถึงเช่นไร แต่ปรุฬห์ไม่เคยพลาดการสนทนากับเธอเพียงสักวันเดียวนับตั้งแต่ไหนแต่ไรมา จู่ๆเธอก็เกิดความกังวลจนรู้สึกได้ว่าหัวใจตนเองกำลังวูบไหวผิดปกติ บางทีอาจจะเพราะเธอพูดจารุนแรงกับเขาเกินไปหรือเปล่า? ไม่รู้สิ ... เพราะเธอก็ไม่เคยชวนทะเลาะใครอื่นนอกจากเขาด้วยเหมือนกัน



หญิงสาวต้องอยู่คนเดียวตามลำพังจนกระทั่งวันที่ปรุฬห์เคาะประตูเดินเข้ามาในห้องภายใต้ชุดสูทสีเทาซึ่งทำให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเป็นกอง ใบหน้าของเขาโทรมจัด ปรุฬห์ยิ้มบางๆรีบดึงเน็กไทออกแล้วจึงโยนไปกองบนพื้นห้องโดยไม่สนใจ “เป็นอย่างไรบ้างครับ? ไม่เจอกันหลายวัน”

...อันที่จริงก็เพียงแค่สามวันเท่านั้น ทว่านีรนาก็สัมผัสได้ว่ามันยาวนานกว่านั้นแม้จะเป็นเพียงความรู้สึก

“สบายดีค่ะดูเหมือนคุณคงเหนื่อยมาก”

ปรุฬห์ยักไหล่ตอบจูงมือของเธอลากมานั่งบนเบาะโซฟาด้วยกัน เขาโอบเอวของนีรนาด้วยแขนซึ่งไร้เรี่ยวแรง “เหนื่อยมากๆ”ปรุฬห์กระซิบข้างใบหูหญิงสาว เขาแทบจะหลับทันทีที่ใบหน้าตนเองซบกับต้นคอของเธอ “มีใครแวะมาที่นี่บ้างหรือเปล่า?”เสียงของเขาแหบพร่าราวกับคนเพิ่งตื่นนอน

“ไม่มีค่ะ”นีรนาบอก “ฉันซื้อสเปรย์น้ำหอมมาให้คุณด้วย อย่าลืมใช้ดับกลิ่นห้องนอนของคุณบ้างนะ”

ปรุฬห์ต้องเผยยิ้มบางๆ “มีกลิ่นหรือ? ไม่มีหรอก”

“กลิ่นเหงื่อค่ะ เหม็นมากๆ”นีรนาได้ยินเขาหัวเราะตอบ

“เหงื่อผู้ชายครับ ผมแทบจะไม่เคยได้กลิ่นแปลกๆในห้องนอนตัวเองเลยนะ”ปรุฬห์บอกตามตรง “นี่แน่ะ คุณแอบเข้าไปในห้องนอนของผมด้วยเหรอ? คิดถึงผมใช่ไหม”

นีรนาไม่ได้ตอบ เธอเลื่อนศีรษะวางบนไหล่ของเขาแล้วจึงจ้องสายตาอ่อนโยนของเขาครู่หนึ่งก่อนจะใช้หลังมือลูบแก้มของชายหนุ่ม ปรุฬห์ต้องเหยียดยิ้มอย่างพึงพอใจ นีรนาก็รู้ดีว่าเธออยากอยู่ใกล้ๆเขาปล่อยให้เขาโอบกอดเช่นนี้ด้วยความรู้สึกอบอุ่น เสียงสนทนาของเขาทำให้เธอใจชื้นโดยไม่รู้ตัว

ปรุฬห์กุมมือเล็กๆของหญิงสาวเอาไว้ “คิดถึง”

“คะ?”

“คิดถึงคุณน่ะ”

คำตอบของปรุฬห์ทำให้หญิงสาวปลาบปลื้ม เธออยากให้สิ่งที่เธอได้ยินเป็นความจริง ... เป็นเสียงที่ออกมาจากหัวใจของเขา ชายหนุ่มหนุนศีรษะกับนีรนาภายใต้ความเงียบ เขากอดตัวเธอเอาไว้ส่งเสียงฮัมเพลงท่อนหนึ่งแล้วก็ผล็อยหลับไปในนาทีเดียวกัน

นีรนาต้องมองดูเขาแล้วจึงหัวเราะเบาๆ

รู้สึกว่าเขาตัวหนักมาก หญิงสาวค่อยๆผลักเขานอนบนโซฟาจับจ้องมองใบหน้าคมๆของปรุฬห์สักพักแล้วนีรนาจึงนั่งดูโทรทัศน์เพียงลำพังปรับเสียงเบาๆ เธอไม่ลืมที่จะเหลือบมองมือข้างหนึ่งของตัวเองถูกเขากุมเอาไว้ไม่ยอมปล่อยแม้ว่าเขาจะหลับไปแล้วก็ตามที

จากคุณ	: davidmccartney
เขียนเมื่อ	: 25 ธ.ค. 54 19:26:17 A:202.12.73.1 X: TicketID:318829