ความคิดเห็นที่ 1 ร้านอาหารเมื่อประมาณหนึ่งปีก่อน วันนั้นเพิ่งจะครบหนึ่งสัปดาห์ที่บัณฑิตาได้งานร้องเพลง เวลาของเธอคือ หนึ่งทุ่มถึงสองทุ่ม และ สามถึงสี่ทุ่ม ซึ่งมันก็เป็นเหมือนวันปกติทั่ว ๆ ไปที่เธอกำลังปรับตัวที่จะใช้ชีวิตลำพัง กลางวันเรียน กลางคืนทำงาน เก็บเงินส่งตัวเองเพื่อไปให้ถึงปริญญาตรี เนื่องจากผู้เป็นแม่ได้วางเธอไว้ตำแหน่ง ‘ภาระ’ เสียแล้ว เงินเดือนแบ่งไปเป็นค่าห้องพัก ค่าใช้จ่าย และเก็บเพื่อเป็นหน่วยกิต ชีวิตที่ไม่มีครอบครัวเหนื่อยกว่าที่คิด แต่เธอเลือกแล้วก็จะถอยไม่ได้ บทเรียนแรกคือทำแอ๊บแบ๊วตาใส แต่ลับฝีปากเพื่อรับแลกกับเงินทิปจากบรรดาชายหนุ่มที่มาหย่อนใจยามตรี วันนั้นเธอร้องเพลงเสร็จช่วงแรก กำลังจะไปห้องน้ำ ชายหนุ่มโต๊ะหนึ่งก็เรียก ‘น้อง’ เธอหยุด แม้ว่าแสงไฟยังสลัว แต่ก็เห็นว่าดวงหน้านั้นหล่อคมเข้ม ‘ร้องเพลงเพราะดีนะ’ เขายื่นธนบัตรสีม่วงให้พร้อมกับรอยยิ้มที่แฝงความหมาย นานทีจะได้เจอคนหล่อมาเกี้ยว แต่หน้าแบบนี้รับรองว่าความโสดไม่อยู่รอดติดตัวมาได้หรอก ใกล้ ๆ กันอาจมีเหาฉลาม หรือไม่ที่บ้านก็มีเมียพร้อมลูกสอง ดีไม่ดีมีเมียเก็บอีกสาม หญิงสาวพนมมือไหว้และยิ้มตอบ พอมองเลยไปก็เห็นว่าเขามีเพื่อนร่วมโต๊ะเป็นชายอีกสามสี่คน วินาทีนั้นสะดุดกับแววตาจากใบหน้าที่รกเรื้อเครา หากเพียงแวบเดียวเขาก็หันไป น่าแปลกที่จังหวะนั้นหัวใจเธอวูบไหว แต่นั่นไม่ใช่การที่ทำให้เธอกับเขมรัฐได้รู้จักกัน เพราะเวลานั้นบัณฑิตาคิดว่าชายหนุ่มก็ยังเป็นแค่แขกในร้านอาหาร เป็นเหมือนสายลม ผ่านมาพัดพอให้เย็นแล้วก็ลอยหายไป เป็นเพราะเหตุการณ์ต่อจากวันนั้น จะเรียกว่าครั้งหนึ่งเขาเป็น ‘ผัว’ เธอก็ได้เหมือนกัน คิดถึงตรงนี้ เธอก็ยิ้มออกมาด้วยความขบขัน ธรณิศนอนไม่หลับ นาฬิกาที่โทรศัพท์บอกเวลาห้าทุ่มครึ่งแล้ว ยามปกติเขาจะหลับสนิทไปร่วมชั่วโมงแล้ว เพราะความเคยชินต้องตื่นมาดูงานแต่เช้า วันไหนกลับไปนอนบ้านอาจจะมาถึงฟาร์มสายเล็กน้อย ในฐานะที่เป็นคนรับผิดชอบเรื่องคนงานจึงต้องปฏิบัติตัวให้คนในอาณัติยำเกรง คิดไปเรื่อยเปื่อยเท่าไรก็ไม่หลับเสียที เพียงแค่รับรู้ว่ามีหญิงสาวอีกคนนอนอยู่เพียงกำแพงกั้น  ใจมันก็พลันจะรัวจังหวะให้ตื่นตัวได้ทันที ในที่สุดก็ลุกจากที่นอน เปิดประตูเบามือ ไม่วายเหลือบมองประตูห้องติดกัน พอรู้สึกว่าในอกวูบวาบก็ต้องจ้ำเท้าออกไป ด้านนอก ที่ป้อมปูมีแสงไฟสลัวตรงประตู วันนี้เป็นเวรจิ๊บกับไซคอยดูปูลอกคราบ ชายหนุ่มหยุดยืนตรงบันไดหน้าสำนักงาน มองท้องฟ้าสีน้ำเงินที่ประดับดาว “บุ้งรู้จักกับคุณเข้มานานแล้วเหรอ” “ก็...สักปีนึงได้แล้วล่ะ...” ถ้าปุริมาหันมาถามเขาสักนิดก็จะได้คำตอบแบบเดียวกัน เขาก็เจอบุ้งพร้อมกับนายเข้นั่นแหละ ภาพในอดีตผุดขึ้นมา วันนั้นนายเข้นัดแนะกับลูกน้องไปร้านในเมืองที่เพิ่งเปิดใหม่ ความจริงเป็นร้านเก่าแต่ปิดปรับปรุงกระทั่งเปิดต้อนรับลูกค้าอีกครั้ง เท่านั้นก็เพียงพอให้เป็นเหตุผลให้ไปหาอาหารใส่ท้องและน้อง ๆ ให้สายตา ธรณิศไม่ใช่คนเที่ยวหัวราน้ำ แต่ก็ชอบกินดื่มตามประสาผู้ชาย เขาชอบบรรยากาศเวลาเพื่อนร่วมงานคุยกัน แซวกัน พูดจาหมาหยอกไก่ใส่สาวเชียร์เบียร์ ดูเจ้านายรุ่นน้องจีบสาว แล้วตัวเองก็ดื่มด่ำกับอาหารไปเรื่อย มีบ้างเหมือนกันที่สาว  ๆ ส่งสายตาหรือแม้แต่ท่าทางให้ แต่ความพูดไม่เก่งเป็นทุนเดิมก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง ได้แต่ตอบคำถามเวลาที่พวกเธออยากคุย...เท่านั้นเอง ‘นายเข้ พี่กบ ที่นี่นะนอกจากจะเปิดใหม่ทำใหม่แล้วนะ ยังมีอีกอย่างที่เด็ดมาก’ จิ๊บทำท่าตื่นเต้น  ตอนนั้นชายหนุ่มเพิ่งแต่งงาน แต่ยังไม่มีลูก ‘อะไรวะ’ ‘นักร้องพี่’ เขาหยิบตา ‘เมื่อกี้บ๋อยบอกผม สวย แถมเสียงดีงี้เลย เพิ่งมาพร้อม ๆ ร้านเปิดนี่แหละ แต่ลูกค้าหนุ่ม ๆ นี่กรี๊ดกันเกรียวเลย’ เล่าพลางถูมือ ‘ผู้ชายกรี๊ดเป็นยังไงวะ กูนึกไม่ออก’ เขมรัฐว่า ‘ก็บอกไปเลยว่าตัวผู้งี้น้ำลายหยดเป็นทาง’ ไซคนเป็นเพื่อนพูด เจ้านายเห็นด้วย พยักหน้า ‘เออน่ะ เดี๋ยวคอยดูแล้วกัน’ แล้วผู้ชายโต๊ะนั้นเกือบทั้งหมดก็พบว่าตัวเองมีอาการ ‘น้ำลายหก’ ดังคำอ้างไม่ผิดเพี้ยน เมื่อ เสียงดนตรีกับเสียงร้องดังขึ้น แทบหยุดกริยาของคนฟังได้เกือบทั้งหมด ‘แล้วเมื่อพบเธอก็ได้พบกำลังใจ ส่งเรือให้ลอยไปยังจุดหมายที่ดี นกที่หลงทาง ที่อ่อนล้ามาแรมปีได้พักซักนาทีที่ใจเธอ หนึ่งความรักที่ฉันมีหมดใจนี้ฉันให้เธอ จบแล้วการเดินทางอันโดดเดี่ยว จากวันนี้ทั้งสองกายเราจะใช้หัวใจเดียว ต่อเติมความผูกพันที่เรามี จะใช้ทุกนาทีเพื่อรักเธอ’ เจ้าของเสียงสวมเดรสสั้นสีเหลืองมะนาวแบบพาดไหล่ เข็มขัดสีดำ สร้อยสีดำส่องประกายพอ ๆ กับสีผิวขาวราวหยวก ใบหน้าสวยน่ารัก ร่างเล็ก ๆ แต่ได้สัดส่วนอยู่ใต้แสงไฟสีสวยกำลังขับร้องเพลงด้วยเสียงที่หวานกังวานไม่แพ้รูปลักษณ์ ธรณิศนิ่งงัน หัวใจของเขาก็ถูกเธอขโมยตั้งแต่วินาทีนั้น ธรณิศยังมีโอกาสได้ยลได้ยินนักร้องสาวอีกหนหนึ่ง แต่หลังจากนั้นเจ้านายขยายฟาร์ม งานล้นมือก็ทิ้งช่วงจากการเที่ยวราตรีไปหลายวันเพราะต้องอยู่เวรดูปูลอกคราบเนื่องจากยังหาคนงานมาเพิ่มไม่ได้ ประกอบกับแม่ไม่ค่อยสบายเลยไม่มีเวลาไปไหน กระนั้นภาพนักร้องสาวน้อยชุดเหลืองที่เห็นครั้งแรกยังตามหลอกหลอน พอค่ำลงเมื่อความเงียบเยื้องกราย ความเหงาก็มาทักทายพร้อมกัน มีแต่เสียงเพลงจากโทรศัพท์มือถือขับกล่อมหัวใจ ‘เหมือนเวลา ค่อยๆ เดินช้าลง เข็มความเหงา หยุดตรงที่หัวใจ นับนาที ที่ใจอ้างว้างยามห่างไกลเชื่อไหม มากกว่าฟ้ามีดวงดาว... ฟ้าเบื้องบนคืนนี้ไม่มีจันทร์ แต่บนนั้นยังมีฉันเสมอ ขอแสงดาว ส่องความรักฉันไปให้เธอ...คิดถึงเธอ…ถึงเหงาไม่เท่ากัน’* ไม่รู้ว่าจะบรรเทาหรือยิ่งตอกย้ำ แต่ธรณิศรู้ว่าชีวิตเขาไม่เหมือนเดิม ‘เฮ้ย กบ วันนี้ไปด้วยกันนะ’ เขาเงยหน้าจากเอกสาร ระงับอารมณ์ไม่ให้แสดงออกทางสีหน้า แต่ในอกกำลังรัวกลองสิบสองกระเดื่อง ‘งานอยู่ตัวแล้ว’ เขมรัฐสรุปเพราะหน้าลูกน้องยังสงสัย ‘หรือว่าต้องกลับบ้านไปหาป้าไก่’ ‘แม่สบายดีแล้วครับ’ ‘เออดี’ อีกฝ่ายพูดง่าย ๆ โยนแฟ้มลงไปกองบนตู้ด้านหลัง ปิดคอมพิวเตอร์แสดงความหมายเสร็จสิ้นการทำงาน ธรณิศจึงต้องเก็บตาม วันนี้จะได้เจอแล้ว สมองเริ่มคิดหาวิธีการ อาจจะให้ทิป หรือเลี้ยงเหล้า แค่ได้คุยสักครึ่งคำก็ยังดี วันนี้นักร้องสาว ซึ่งธรณิศรู้แล้วว่าชื่อบุ้ง มีแค่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาสั้น แต่หมวกกับรองเท้าบู้ตหนังกลับสีน้ำตาลทำให้เธอกลายเป็นโคบาลสาวทะมัดทะแมงและเร้าใจ “โอ้ย พี่อยากเป็นม้าให้น้องบุ้งควบจริง ๆ” คำแซวสองแง่สองง่ามมีมาให้ได้ยินเป็นระยะ ธรณิศเหลือบมองเขมรัฐ ชายหนุ่มกระดกแก้วยิ้ม ๆ ตาพราวคล้ายจะมีเลศนัยอะไรบางอย่าง รู้สึกเหมือนเป็นสัญญาณไม่ดี อย่าบอกนะว่า... หญิงสาวร้องเพลงจบ รับเสียงปรบมือ ทิป แล้วก็คำหยอดจากบรรดาลูกค้าหนุ่ม ๆ เสร็จก็ลงจากเวที เดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ออกมาอีกครั้ง ถ้าธรณิศตาไม่ฝาด ทิศทางที่เธอส่งสายตามันคือโต๊ะของพวกเขา เขมรัฐยกมือ “น้องบุ้ง ๆ โต๊ะนี้จ้า” ‘น้องบุ้ง’ เดินมานั่งข้างกายคนเรียก สีหน้ายิ้มแย้มจากดวงหน้างดงามพาชายหนุ่มร่วมโต๊ะออกอาการกระดี้กระด๊า ธรณิศได้แต่นิ่งมอง ยิ่งได้เห็นในระยะใกล้ ยิ่งเหมือนจะสวยกว่าบนเวทีเสียอีก แต่ที่สะกดใจเขาไม่ใช่แค่เสน่ห์ของเธอ หากเพราะท่าทางที่มีต่อเจ้านายของเขาต่างหาก “วันนี้แต่งตัวเซ็กซี่จัง” เธอฉีกยิ้ม “ตั้งใจจะให้เท่นะ ยังจะมาดูเซ็กซี่อีก พี่เข้นี่” คนชมหัวเราะ “วันนี้เลิกกี่ทุ่มล่ะ เดี๋ยวไปส่ง” นั่นปะไรล่ะ ธรณิศเหมือนลูกโป่งที่ถูกปล่อยลม งานนี้สงสัยยาว แห้ว ท้อ ระกำ จริง ๆ หลายวันต่อมาที่อาการเหมือนถูกหมัดยังไม่จาง ธรณิศรู้สึกว่าโดนน็อคข้างเวทีอีกก็ตอนที่เจ้านายเขาได้รับโทรศัพท์จากใครสักคนเมื่อตอนสาย ๆ ในวันทำงานวันหนึ่ง ขณะที่เขาเดินไปหยิบเอกสารวางบิล “โอเค เดี๋ยวจัดการให้ สักครึ่งชั่วโมงนะ” เขมรัฐวางสายแล้วรีบตะโกนเรียกเขาซึ่งกำลังเตรียมตัวขึ้นรถ “กบ” เขารีบเดินไปตามเสียงเรียก “ครับ” “เดี๋ยวแวะธนาคารให้หน่อย” อีกฝ่ายพูดพลางหยิบธนบัตรออกมานับได้ห้าใบแต่แล้วก็วางเพิ่มไปอีกใบ “โอนเงินเข้าบัญชีนี้นะ...เอ๊ะ เดี๋ยว” ธรณิศกำลังจะรับเงิน แต่ถูกคนให้ดึงกลับคล้ายกับจะพบว่ารายละเอียดที่จดมามันขาดไปจึงกดโทรศัพท์ ปลายสายรับทันควัน “บุ้งชื่อจริงว่าอะไรนะ” เขาหูผึ่ง ตัวแข็งไปชั่วขณะแล้วประมวลความทันควัน โอนเงินให้... เจ็บในใจจี๊ด คนอย่างนายเข้ไม่เคยทุ่มเทให้ผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้ ถึงจะจ่ายเงินแลกความสัมพันธ์แต่เช้ามาก็จบ ไม่มีใครมาเรียกร้องต่อรองกับเจ้าของฟาร์มได้อีก หรือคนนี้จะเป็นข้อยกเว้น “โอเค” พอวางสายก็ยื่นกระดาษให้ ธรณิศไม่รู้ว่าตัวเองยังยืนตาลอย “กบ” “ครับ” พอรู้สึกก็ตัวรับแผ่นที่เจ้านายส่งให้ กวาดสายตาอ่านอัตโนมัติ บัณฑิตา... นักร้องสาวสวยน่ารักคนนั้นชื่อบัณฑิตา คนที่เคาะโลกซึ่งเงียบเหงามาตลอดสามสิบกว่าปีของเขาให้สั่นสะเทือน เขาคิดพลางสตาร์ทรถ บัณฑิตา กับ ธรณิศ มันก็เข้ากันดีนะ รู้สึกเขินตัวเองที่คิดตลกเหมือนเด็กหนุ่ม ไอ้บ้า... แกมันแพ้ตั้งแต่ไม่ได้ลงแข่งแล้ว จบตอน 22 ค่ะ ............................................................... เพลง คืนนี้เหงาเท่ากันไหม / โกไข่กับนายสน จากคุณ : BabyRed เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 54 16:14:02

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ วันนี้มาแปลก แปะเรื่องก่อนค่อยตอบคำถาม 555 อันนี้ตอน 21 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11489542/W11489542.html คุณ minafiba กรุงเทพก็หนาว ๆ เย็น ๆ สลับไปค่ะ ลมแรงด้วย ดัชชุน พันธุ์หูยาว ๆ ใช่ไหมคะ แค่คิดก็น่ารักแล้วง้ะ แต่หนูแดงไม่สะดวกเลี้ยงค่ะ สถานที่ไม่อำนวย เสียดายจัง ขอบคุณนะค้า ^ ^ คุณ ป้าทุยบ้านทุ่ง กร๊ากกกกกกก ถ้าหนูบุ้งคือผักบุ้ง พี่กบก็กลายเป็นเต่าสิคะ ตายล่ะ แค่เป็นกบก็โลกแคบพอแล้ว ยังจะเป็นเต่าเชื่องช้าอีก เห็นใจหนูบุ้งจัง คุณ :::อาราเร่::: ถูกแ้ล้วค่ะ พี่กบนอนไม่หลับ ต้องมานั่งทำมิวสิควีดีโอเลยล่ะ 555 คุณ pormare ชอบให้พี่กบโดนแกล้งแบบนี้ไหมคะ พี่กบแกรอเวลาเอาคืนอยู่ป่าวน้า คุณ scottie ไม่ถึงกับวาย แต่ก็เต้นเป็นจังหวะร็อคแอนโรลเชียวค่ะ คุณ เด็กสรรพสน ขนาดรุกหนักยังซื่อบื้อเลยค่ะ 555 ค่อย ๆ อ่านกันไปก็ได้ค่ะ เรื่องไม่ได้ดราม่า ไม่บีบหัวใจอะไรมากมาย แต่หวังว่าคงอ่านแล้วได้รอยยิ้ม ขอถือโอกาสนี้อวยพรวันปีใหม่ให้ทุก ๆ คน มีความสุข สุขภาพแข็งแรง เดินทางปลอดภัย ร่ำรวย คิดอะไรก็ขอให้สมปรารถนาทุกประการนะคะ เจอกันหลังปีใหม่ค่ะ จากคุณ : BabyRed เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 54 16:22:16

ความคิดเห็นที่ 3 ตามมาดูผู้ชายขี้เขิน ดูซิ .. จะอกแตกตายไหม Happy New Year Ka จากคุณ : ป้าทุยบ้านทุ่ง เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 54 20:32:35

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีปีใหม่นะคะ ขอให้มีความสุข  ทุกข์อย่ามาใกล้ อย่าเจ็บ อย่าจน และสำหรับคุณหนูแดงแร้งแรง คุณเป็นหนึ่งใน สิบเจ็ดนักเขียน นิวสตาร์ของพิมพ์คำใช่ไหมคะ แบบอยากรู้อยากเห็นอ้ะ จากคุณ : minafiba เขียนเมื่อ : 30 ธ.ค. 54 21:47:34

ความคิดเห็นที่ 5 โอย ทำกับข้าวเป็นด้วย ชอบบบบ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : วันสิ้นปี 54 00:28:29

ความคิดเห็นที่ 6 สวัสดีปีใหม่ค่ะ จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 14:32:03

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีปีใหม่ นะ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 11:45:39

ความคิดเห็นที่ 8 สวัสดีปีใหม่ค่ะ กบผัดเผ็ด หรือกบต้มจืดใส่น้ำตาลล่ะเนี่ย หุๆ หวานๆ นุ่มๆ ดีจัง คุณธรณิศ จากคุณ : pormare เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 22:51:28

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนที่ 23 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11555620/W11555620.html จากคุณ : BabyRed เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 55 12:45:38