_______ " November's Tears " ( 17 ) _______
|
 |
.
" November's Tears " ( บทที่ 17 )
บทที่ 17
กว่าจะถึงวัง กว่าจะกินกลางวันเสร็จก็บ่ายมาก..มีเจ้าหน้าที่เพิ่มขึ้นหลายคน แต่งตัวดี แบบเดียวกัน อายุไม่มาก
ราชศักดิ์เกษมตามฉันมา ท่านอนุชาเดินนำผมไปทางห้องพัก
ขอรับ.. ผมรับคำแบบประชด ค้อมหัว..เบื่อหน่าย เหนื่อยกับหน้าที่
ชายราชศักดิ์เกษม!.. ท่านอนุชาประชดกลับ..ดวงตาเขียวปั๊ด
ชายราชศักดิ์เกษม.. ผมทวนคำ..งงกับชื่อที่งอกยาวขึ้น
ถูกต้อง!..ชายราชศักดิ์เกษม คือชื่อเต็มของเธอในขณะนี้..ระวังกิริยา คำพูดให้เหมาะสมกับตำแหน่งด้วย
ครับ.. ผมจะทำอะไรได้..เดินตามท่านอนุชาจนถึงห้องพัก..พนักงานเดินตามมาสองคน ชายหนึ่ง หญิงหนึ่ง
เมื่อเข้าในห้อง พนักงานชายตรงไปที่ผนังด้านหนึ่ง
ชายราชศักดิ์เกษมต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่.. ท่านอนุชายื่นมือทำสัญญาณบางอย่างกับพนักงาน ที่เธอใส่มาไม่เป็นทางการ
ผนังด้านนั้นถูกเปิดออก..มันเป็นช่องใส่เสื้อผ้า ใหญ่พอคนสี่ห้าคนเข้าไปอยู่ได้..พนักงานหยิบสูทสีดำ เชิ้ตขาว หูกระต่ายดำออกมาเตรียม
อีกครั้งที่ท่านอนุชาส่งสัญญาณกับพนักงานหญิง..เธอค้อมหัวมาที่ผมแล้วเดินนำไปที่โต๊ะหน้ากระจกเงา..ขวด กระปุกเครื่องสำอางสารพัดชนิดวางอยู่
อะไรกันครับ.. ผมมองถามไปที่ท่านอนุชา จะทำอะไรกับผม?
แต่งตัวให้ชายราชศักดิ์เกษมใหม่..คืนนี้จะมีการแนะนำตัวผู้สืบทอดให้กับท่านสูงสุดผู้ครองนคร บรรดาท่านผู้ใหญ่ และข้าราชการใหญ่น้อย
หา!.. ผมอุทานด้วยความตกใจ
จะส่งเสียงอะไรออกมาต้องคิดให้ดีก่อนนะ..ชายราชศักดิ์เกษม เน้นชื่อ..บรรดาศักดิ์หมาดๆ ของผม
ผมจำยอมนั่งเป็นตุ๊กตาให้พนักงานทั้งสองแต่งตัว
ทำอะไรน่ะ?.. ผมร้อง..หลังจากเช็ดครีมล้างหน้า พนักงานจะทาครีมรองพื้นให้ ไม่ทาๆ
ชายราชศักดิ์เกษม!.. เสียงดุจากโซฟา กลางคืน..ไฟส่อง..หน้ามัน..ไม่เรียบร้อย ไม่น่าชื่นชม
อีกแล้วที่ต้องฝืนใจ..ช่างเถอะ!..อาทิตย์หน้าจะไม่มีชายราชศักดิ์เกษมแห่งศิลาอีกต่อไป..ตอนนี้จะทำอะไรก็ทำไป..เชิญ!!
และแล้วผมก็ได้รับการแต่งหน้าเยี่ยงนายแบบคนหนึ่ง..ทาแป้ง ปัดแก้ม เสริมคิ้ว ใส่เจล..ผมเรียบแปล้
ท่านอนุชามองเพลิน..ตาอยู่ที่ผมแต่ใจคงคิดเรื่องงานคืนนี้..มองไม่เห็นที่ผมใช้กระดาษทิชชูเช็ดแป้ง สีชมพูใต้โหนกแก้ม ปัดผมด้านบนให้ยุ่งๆ แบบที่ผมชอบทำ
ท่านชาย!.. สาวบีเอประจำวังอ้าปากค้าง
Non!.. ผมยกมือ..ทำตาขึงใส่..ได้ผล..เงียบไป
เชิญขอรับ.. พนักงานชายค้อมกาย
ฮะ..ฮะ.. ผมหัวเราะเสียงดัง อดขำไม่ได้..นายคนนั้นยืนหิ้วสูทดำตั้งแต่นำออกมาจากตู้จนเดี๋ยวนี้..จะสองชั่วโมงละมั้ง!
เบาๆ.. ห้ามตามเคย..ยังกับอบรมสาวชาววัง ลงมือ.. พยักหน้าให้หุ่นแขวนเสื้อ
หลังจากถอดสูทสีครีมและเชิ้ตสีเดียวกันออก ผมถูกดันให้เอนลงบนที่นอน กางเกงถูกรูดออก แล้วสีดำตัวใหม่ก็เข้าแทนที่
ยังไม่ทันที่จะผูกหูกระต่ายเสร็จ..ผมมองเห็นหนุ่มใหญ่คนหนึ่งในกระจกเงา..สวมสูทดำ หูกระต่ายดำ..เขาไม่ใช่ผม
ผมไม่อยากใส่ชุดนี้..แก่เกินตัว ไม่พูดเปล่า ผมเริ่มถอดออกทีละชิ้น
ชายราชศักดิ์เกษม!.. นาทีนี้ท่านอนุชาทำอะไรไม่ได้นอกจากเรียกชื่อผม
ผมเดินไปที่ช่องเสื้อผ้า เลื่อนดูชุดสูทบนราว..ส่วนมากมีแต่สีดำ กรมท่า กากี และครีม..ผมหิ้วชุดดำลายทางห่างๆ สีขาว และเชิ้ตสีแดงออกมา..ถอดชุดดำออก ใส่ที่เลือกมาใหม่ ไม่สนใจสายตาสามคู่ที่เฝ้ามอง..ที่ผมทำอย่างนี้ไม่ใช่เกเรหรือไม่มีความคิด..เสื้อแดงนั้นผมรู้ว่าไม่เหมาะและคงไม่ได้ใส่ แต่เพื่อการต่อรอง..อีกตัวหนึ่งต่างหากที่ผมหมายตา
ชายราชศักดิ์เกษม!.. สงสารท่านอนุชา..ได้แต่เรียกชื่อผมเป็นระยะๆ ฉันจะจัดการกับชายอย่างไรดี..ถ้าคือ Titee หรือราชศักดิ์เกษม คงง่ายกว่านี้.. เดินไปที่ราวเสื้อ ยังไงๆ ก็ใส่สีแดงไม่ได้.. หยิบเชิ้ตสีสดสองสามตัวที่แขวนอยู่ออกมา..หันไปทางพนักงานชาย เอาไปให้พ้น.. จิ้มที่อกผม ตัวนี้ด้วย
ผมแกล้งยืนเฉยปล่อยให้ปูไต่ยุกยิกตามตัว..แล้วเสื้อสีแดงก็ออกไปรวมอยู่กับพวก..ผม..ยืนเปลือยท่อนบนเสียอย่างนั้น
ทีนี้เชิญท่านชายเลือกใส่ได้ตามสบาย ท่านอนุชาส่งเสียงประชด
ผมเลื่อนดูเสื้อไปเรื่อยๆ จนถึงหมวดสีดำ..แอบชำเลืองดูสีหน้าท่านอนุชา..สีหน้าโล่งใจ..แต่พอผมหยิบตัวที่หมายตาไว้ออกมา..ท่านอนุชาตาลุกทันที..ผมวางเชิ้ตตัวนั้นเคียงกับสีแดงบนเตียง เอียงคอมองสลับไปมา....ธรรมดาผมไม่ใช่คนกระด้างกระเดื่องอย่างนี้..อ่อนโยน ตามใจผู้อื่นเสมอโดยเฉพาะผู้ใหญ่..แต่วันนี้..อาจจะเป็นเพราะ..อาจจะเพราะหลงอำนาจ ตำแหน่งที่เพิ่งได้รับกระมัง..อนิจจา..นึกว่าตัวเองเป็นคนนิสัยใช้ได้..ทีแท้ก็คนธรรมดาทั่วไป
ในที่สุดผมอยู่ในชุดสูทกระดุมสองแถว ดำทางขาว เชิ้ตดำจุดขาว ก็ดูเรียบร้อยดีหากไม่ใช่เนื้อผ้าที่ค่อนข้างมัน และจุดขาวนั้นไม่ใหญ่มาก..แต่มันใหญ่..ซ้ำไม่ผูกไทด์ใดๆ
ก็ดี!.. น้ำเสียงไม่ดีอย่างที่พูด ใครๆ จะได้รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของชายราชศักดิ์เกษมเป็นอย่างไร..จะยอมรับหรือไม่ไห้รู้กันแต่เนิ่นๆ
ดีครับ.. ไม่ใช่กวนตอบ แต่เห็นด้วยกับท่านอนุชา..ให้ใครๆ รู้ว่าผมเป็นอย่างไรดีกว่ามารู้ทีหลังแก้ไขอะไรไม่ได้
ข้อต่อรองของฉัน.. ท่านอนุชาดันผมนั่งบนเตียง หันไปสั่งพนักงานหญิง หวีผมใหม่ให้ท่านชาย
เจลถูกโปะบนกลุ่มไหมสีน้ำตาลเข้ม..เรียบแปล้..แอบโหย่งอย่างรู้ใจเจ้าของ..ขัดแย้งดูดีกับชุดลายน่าเวียนหัว
โอ๊ย!..อะไรนี่ครับ.. ดอกกุหลาบสีเหลืองถูกเสียบบนปกเสื้อโดยมือของท่านอนุชาเอง..เหมือนรู้ความในใจ..ตบอกผมปึ๊กๆ..ย้ำ..ไม่ให้ดึงออก
ผมไม่อยากขัดใจท่านอนุชาตอนนี้..ฮะ..ฮะ..ก่อนจะเข้างานผมต้องแอบดึงออก....เอาเข้าจริงๆ ผมก็ไม่ได้ทำ
พนักงานหลายคนที่เห็นแต่แรกเดินขนาบสองข้างออกจากวัง..ชุดดำ..ติดกุหลาบตูมดอกเล็กสีเหลือง ไม่บานใหญ่อย่างของผม..รถหลายคันจอดอยู่รอรับขบวน
คืนนี้ผมจะเขียนบอกอนุชิตว่าผมกำลังเดินเข้าสู่ตะแลงแกง..อบุชิตจะเข้าใจไหม?
.
แก้ไขเมื่อ 01 ม.ค. 55 17:26:56
| จากคุณ |
:
ดาเรน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันปีใหม่ 55 12:48:52
|
|
|
| 
