ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 24 ::. ท้ายที่สุด .:: ไอ้ซ้งผลักประตูเข้าไปในแดนประหาร ห้องแห่งพิธีกรรมผ่าเอาอวัยวะนั้นมันเข้าออกจนแทบเดินเหินได้แม้หลับตา บัดนี้ข้าวของถูกยักย้ายถ่ายเทและเปลี่ยนที่ มีหรือมันจะไม่ผิดสังเกต เมื่อหันไปมองมุมห้องเห็นน้องร่วมสาบานถูกปาดคอเลือดรินอาบคอเอียงพับห้อยกะร่องกะแร่ง มันสะดุ้งเบิ่งตาดูภาพที่เห็นแต่ไม่ทิ้งประสาทสัมผัสที่เตือนถึงอันตรายจากวัตถุแหลมเล็กที่แหวกอากาศเข้ามาหา ไอ้ซ้งเอี้ยวตัวหลบคมมีดที่ไตรรัตน์ถลาเข้ามาแทงได้อย่างหวุดหวิดแล้วอาศัยจังหวะถัดมาเอาตัวกระแทกอีกฝ่ายที่รูปร่างเล็กกว่าไปติดผนัง ไตรรัตน์ได้ยินเสียงซี่โครงของตัวเองหักดังกร๊อบพร้อมกับเสียงปักของวัตถุมีคมเข้าทางใต้ชายโครงด้านขวา สวบ..!! •.,.,.• * •.,.,.•*  ความเจ็บปวดเข้ามาแทรกทันทีที่ร่างกายปะทะกับผิวน้ำ ไม่ใช่โคลนเหนียวเหนอะหนะส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งอีกต่อไป หากแต่เป็นน้ำใสและเย็นเฉียบ ความเย็นของน้ำคล้ายเข็มแหลมเล็กทิ่มแทงเข้าไปในทุกอณูขุมขน รสารู้สึกตัวแล้ว ว่าไม่ได้จมอยู่ในบ่อโคลน แต่กำลังจมอยู่ในอ่างน้ำที่เต็มไปด้วยเกล็ดน้ำแข็ง ลืมตาเห็นเป็นความสว่างจ้าที่น้ำแข็งสะท้อนแสงจากหลอดไฟบนเพดาน ร่างกายที่จมอยู่ในน้ำไร้สิ่งปกคลุมใดๆ แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ สัญชาตญาณแรกของมนุษย์คือการสูดอากาศหายใจ แต่ทันทีที่รสากระทำสิ่งนั้น น้ำก็ทะลักเข้าทางปากและจมูกจนสำลัก รสาทะลึ่งตัวขึ้นพ้นน้ำ เกาะขอบอ่างได้ก็อาเจียนเอาน้ำที่สำลักเข้าไปและของเหลวในกระเพาะออกมาแทบทั้งหมด หญิงสาวหอบหายใจจนตัวโยน ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เสียงยิงปืนปังๆๆ ดังอยู่ด้านนอก รสาเงยหน้ามองดูว่าตนโผล่มาอยู่ที่ไหน เสียงโครมก็เข้าปะทะกับผนังข้างฝา รสาสะดุ้งสุดตัวเมื่อเห็นที่มาของเสียง ไตรรัตน์ถูกอัดเข้ากับผนังห้องพร้อมกับมีดพกในมือของชายแปลกหน้าเสียบเข้าที่ชายโครงด้านขวา ชายหนุ่มทรุดลงตัวงอด้วยความเจ็บปวด ไอ้วายร้ายได้ยินเสียงผิดปกติด้านนอกเช่นกัน เป็นเสียงสตาร์ทรถแล้วบึ่งออกไปด้วยความเร็วสูง เดชาเผ่นหนีเอาตัวรอดโดยไม่สนใจลูกน้องที่อยู่เบื้องหลัง ตำรวจระดมยิงปืนตามอย่างไม่ลดละ แบ่งกำลังส่วนหนึ่งบึ่งรถติดตามไปและอีกส่วนหนึ่งโอบล้อมรอบกระท่อมไว้และค่อยๆขยับประชิดเข้ามา ไอ้ซ้งห่วงหน้าพะวงหลังจนเสียสมาธิ ใจหนึ่งก็คิดหาทางหนีทีไล่ อีกใจก็อยากซ้ำไอ้คนทรยศให้ตาย ดูจากสภาพของไอ้เพ้งคงไม่รอดแล้ว แล้วนั่น เหยื่อยังทะลึ่งฟื้นขึ้นมาอีก แต่นี่อาจเป็นจังหวะที่เหมาะที่สุด “เอานังนี่มาเป็นตัวประกันเสียเลยดีกว่า” ไอ้ซ้งปล่อยมีดปักคาไว้ใต้ชายโครงของไตรรัตน์และควักมีดด้ามใหม่ที่เสียบอยู่ในซองใต้เอวขึ้นมา ก้าวเท้าข้ามหัวไตรรัตน์ไปกระชากตัวรสาขึ้นมาจากน้ำ รสากรีดร้องเมื่อวายร้ายเข้ามาใกล้แต่ไม่มีเสียงออกจากลำคอ ไอ้ซ้งรวบร่างปวกเปียกนั้นขึ้นมากอดกระหวัดก็ลื่นไม่ติดมือ มันกระชากผ้าห่อศพผืนใหญ่บนโต๊ะเครื่องมือมาพันร่างหญิงสาวไว้ก่อนจะรวบคอและเอามีดจ่อบังคับให้เดินตาม “อย่าสะเออะดิ้นพราดเชียวนะนังตัวดี ถ้าตำรวจยิงมาก็ต้องโดนอีนี่ก่อนล่ะวะ” ไอ้ซ้งกระซิบกระซาบ เสียงหอบหายใจของมันรินรดอยู่บนต้นคอ รสาเหลียวมองรอบตัวเห็นเลือดเจิ่งนอง  หญิงสาวพยายามหันหลังไปมองหาไตรรัตน์แต่ไอ้วายร้ายล็อคคอสะบัดให้พากันเดินออกประตู ตำรวจกรูกันมาที่ทางเข้าและเล็งปืนเตรียมยิงเป้าหมาย ปัง!!! เสียงปืนดังลั่นแต่ไม่ได้มาจากภายนอก มันดังขึ้นแทบจะชิดติดหู รสาได้ยินเสียงเปาะแปะของของเหลวข้นหยดลงบนบ่า ตามมาด้วยเลือดสีแดงข้นทะลักออกมาจากขมับไอ้ซ้ง ชโลมลงบนผ้าสีขาวที่ปกคลุมตัวให้แดงฉานไปด้วยเลือด มือที่จับมีดจ่อคอของมันตกห้อยและร่วงลงไปพร้อมร่าง รสาเหลือกตา หันตัวมองไปด้านหลัง กระสุนปืนนั้นถูกยิงมาจากมือของไตรรัตน์ที่นั่งจมกองเลือดอยู่ข้างๆ ร่างของไอ้เพ้ง ครั้งนี้ไตรรัตน์เป็นฝ่ายช่วยเธอเอาไว้  ชายหนุ่มกระตุกยิ้มแล้วปล่อยปืนตกลงข้างลำตัว มีดยังปักคาอยู่ใต้ชายโครง เสียงถีบประตูด้านนอกและตำรวจปิดล้อมใกล้เข้ามา ไตรรัตน์เงยหน้ามองแสงสว่างผ่านช่องระบายอากาศ “ตำรวจเรอะ... เหอะ! ผมจะไม่ยอมเข้าคุกหรอกนะ” ว่าแล้วเลื่อนมือมาจับด้ามมีดแล้วกระชากออกสุดแรง รสาร้อง “อย่า!” แต่ไม่พ้นเสียง หญิงสาวเข่าอ่อน ทรุดตัวลงนั่งพับกับพื้นห้องที่มีเลือดเจิ่งนอง เลือดของไตรรัตน์ไหลทะลักออกมาจากกล้ามเนื้อและอวัยวะภายในจนชุ่มโชก เสียงยิงปืนต่อสู้ด้านนอกเงียบลง มีเสียงประกาศด้านนอกว่าจับตัวหัวหน้าโจรได้ วินทร์และตำรวจผลักประตูเข้ามาเมื่อทุกอย่างสงบ “รสา!” วินทร์ตรงเข้ามาประคองร่างที่เปียกปอน พอเห็นสภาพที่น่าอเนจอนาถภายในห้องและร่างของหญิงสาวที่มีเพียงผ้าผืนบางชุ่มเลือดคลุมไว้ ชายหนุ่มรีบถอดเสื้อคลุมมาคลุมบ่า หาผ้าสะอาดมาเช็ดหน้า ซับน้ำตาและเช็ดผมที่เปียกชุ่มให้ “ปลอดภัยแล้วรสา มา ผมจะพาคุณกลับบ้าน” “...” รสาส่ายหน้า เงียบเสียง มีเพียงปฏิกิริยาที่ตื่นตระหนก หญิงสาวผลักมือของวินทร์ที่มาโอบไหล่ ตั้งสติได้ก็ควานเก็บเอาเครื่องมือแพทย์ ไม่ว่าจะมีดผ่าตัด น้ำยาล้างแผล เข็มฉีดยา ถุงมือยาง และด้ายเย็บแผล รวบรวมได้ก็ขนไปกองไว้ข้างไตรรัตน์ ใส่ถุงมือยางแล้วฉีกผ้ามาซับเลือด เอาสันมือข้างหนึ่งกดปากแผลให้เลือดหยุดไหล มืออีกข้างพับผ้าห่อน้ำแข็งมาประคบ “อย่าตายนะ ไตรรัตน์ คุณอย่าตายนะ” ไตรรัตน์เผยอเปลือกตาขึ้นมองหญิงสาว ถามเสียงเบา “ปฐมพยาบาลเป็นด้วยเหรอ ฟ้าใส” รสาได้ยินคำถาม น้ำตาร่วงเปาะลงมาอีก “ไม่เอาน่า อย่าร้องไห้ คุณไม่ใช่คนอ่อนแอแบบนี้” “ฉันปฐมพยาบาลได้ แต่เย็บแผลไม่เป็น คุณต้องบอกฉัน บอกสิ ว่าเย็บยังไง” รสากลั้นน้ำตาและกลั้นใจพูด หาบทสนทนาที่ทำให้ไตรรัตน์มีกำลังใจมากขึ้น แต่คู่สนทนากลับส่ายหน้า “จะเย็บยังไงไหว นี่มันแทงโดนตับนะคุณ ยิ่งผมดึงมีดออก เลือดทะลักออกมาจะหมดตัวอยู่แล้ว ช่างมันเถอะ หึหึ หรือคุณกลัวผมตายแล้วจะตามมาหลอกหลอนคุณบ้างล่ะสิ” รสาส่ายหน้า น้ำตาร่วง ไตรรัตน์ยกมือเปื้อนเลือดขึ้นลูบหน้าเช็ดน้ำตาให้ เขาเห็นใบหน้านี้เลือนรางเต็มที “ฝากดูแลแม่ผม และ...ดู...แล ตัวเอง...ด้วย” จบคำสั่งลา มือข้างนั้นตกลงไปกองกับพื้น ไตรรัตน์สิ้นใจอย่างสงบ เขาเชื่อว่า ได้แก้ไขข้อผิดพลาดของตนในอดีตจนหมดและสั่งเสียให้คนดูแลแม่ในเวลาที่เขาไม่อยู่ได้แล้ว รสาปล่อยโฮและร้องไห้คล้ายคนเสียสติ “เขาตายแล้ว รสา ออกมาเถอะ” วินทร์เข้าไปโอบร่างบางเอาไว้ คราวนี้ถึงรสาจะดิ้นรนแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย “ปล่อย อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันจะช่วยเขา ฉันช่วยเขาได้ ฮือๆ ฉัน..จะ...ช่วย...” โดยไม่รู้เรี่ยวแรงและสภาพร่างกายตัวเอง รสาสลบซบลงกับอกของชายหนุ่มทั้งที่ยังพูดไม่จบประโยค วินทร์ตวัดร่างนั้นช้อนขึ้น ก่อนที่ผู้คนจะเข้ามามุงดู ตำรวจตามเข้ามาปฏิบัติหน้าที่ เชิดคอยอำนวยความสะดวกและขอทางให้วินทร์อุ้มร่างหมดสติของหญิงสาวออกไปขึ้นรถ  ขณะขับรถพาเจ้านายและหญิงสาวที่เจ้านายหลงรักออกมาจากที่เกิดเหตุ เชิดมองไปตามเส้นทางหลวงหมายเลข 1 ระยะทางที่จะไปถึงโรงพยาบาลอาจดูไม่ไกลนัก แต่อุปสรรคขวางกั้นที่มองไม่เห็นดูจะใหญ่หลวงกว่า หญิงสาวเจออะไรมาก่อนหน้า และเจ้านายเขาจะทำใจรับได้แค่ไหน... “คงไปเซ็นสัญญาไม่ทันแล้วนะครับ” เชิดบอกเบาๆแต่คราวนี้เจ้านายเงียบเสียง วินทร์กอดรสาอย่างจะให้ไออุ่นไปตลอดทาง แต่เมื่อส่งหญิงสาวถึงโรงพยาบาลแล้ว เขากลับไม่เคยก้าวเข้าไปในห้องผู้ป่วยอีกเลยแม้เพียงครั้ง •.,.,.• * •.,.,.•* (มีต่อค่ะ) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 21:30:54

ความคิดเห็นที่ 2 แปร้นนนนนนนนนนนนน !!! ******************** แง่ะ...ก็คุณงุงิอยากทิ้งช่วงนานทำไมล่ะ เค้ารอ 10 นาทีแล้วยังไม่มา เค้าก็ส่งเสียงเรียกเจ่ะ + . +' เพราะปล้ำกับเน็ตจนหลับไปงีบนึงและ (น้ำก็ยังมะอาบ...อิอิ) เปิดมาเจอปุ๊บ ก็ต้องรีบกันท่าปั๊บ ... ฮี่ๆ ปะป๊านู้นูป่วยอีกแล้วเหรอ? ขอให้หายเร็วๆ น้า นู้นูจะได้มาวิ่งเล่นได้ โอมเพี้ยงๆๆ นี่ก็ไม่รู้ว่าพิมพ์ยาวๆ แบบนี้ จะกดส่งก่อนเน็ตหลุดมั้ย ต้องใช้คาถาอีกล่ะ โอมมะลึกกึ๊กกึ๋ย ดึกดึ๋ย ดุ่ยๆ ด่ำเดื้อก !!!@@@#%%^&& แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 55 21:58:41 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 21:41:16

ความคิดเห็นที่ 7 (ต่อนะคะ) •.,.,.• * •.,.,.•* รสายังคงได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น ได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ ในเวลาที่ลืมตาตื่น ที่นี่ที่ไหน...ตอนนี้เราควรต้องทำอะไร คำตอบที่ผ่านมาแต่ละวันไม่ต่างจากเดิม รสาดึงผ้าห่มผืนบางออกจากตัว ลุกขึ้นอาบน้ำล้างหน้า ได้ยินเสียงจัดสำรับอาหารด้านนอก มารดาตื่นแต่เช้ามืดเป็นปรกติตามประสาคนสูงวัย เมื่อทำธุระของตนเสร็จเรียบร้อย รสาจึงออกไปช่วยนภาในครัว “ตื่นแล้วเหรอลูก” “ตื่นแล้วสิคะ แม่ก็ไม่ยอมปลุกสาให้ลุกมาทำอาหารพร้อมกัน” “โอย จะรีบปลุกขึ้นมาทำไม แม่นอนไม่หลับเลยลุกมาทำโน่นนี่ ไหนๆก็ไหนๆต้มมะระรอไว้ มันต้องใช้เวลานาน สาตื่นมาก็พอดี หม้อนี้เตรียมไว้ถวายพระ ส่วนหม้อนี้เอาไว้สำหรับพวกเราทานกันเองสัก 3-4 มื้อ เป็นต้มจืดมะระยัดไส้ ที่ลูกๆชอบทานตั้งแต่เด็กๆไง เด็กอะไรชอบกินของขมกันตั้งแต่เล็ก” รสายิ้มตาใสแต่ยังแฝงแววเศร้า หลังจากเกิดเหตุการณ์ นภากลับมาจำทุกอย่างได้ตามปรกติ อีกทั้งยังคอยดูแลรสา เพื่อหลบให้พ้นสายตานักข่าวที่กระหายข้อมูลของเหยื่อผู้รอดชีวิตในเหตุการณ์ตายหมู่ที่โรงนาร้าง รสาถูกปิดกั้นข้อมูลข่าวสารทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นโทรทัศน์ วิทยุ หรือหนังสือพิมพ์ ไม่เว้นแม้แต่โทรศัพท์ที่เริ่มมีรายการทีวีเข้ามาติดต่อขอสัมภาษณ์เพื่อนำไปออกรายการ จนกระทั่งผู้สร้างหนัง ที่คิดจะถอดเรื่องจริงที่เกิดขึ้นไปทำบทภาพยนตร์ โรงพยาบาลยังคงเปิดดำเนินการตามปกติ แต่บุคลากรทุกคนถูกสั่งให้งดการให้ข้อมูลข่าวสารทุกรูปแบบ วินทร์เทียวเข้าออกสถานีตำรวจและศาล เพื่อแก้ต่างการมีส่วนรู้เห็นในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เท่านั้นก็เพียงพอสำหรับความเสื่อมเสียชื่อเสียง ป้ายประจำตำแหน่งประธานกรรมการบริหารของโรงพยาบาลถูกปลดและเปลี่ยนใหม่เป็นคนอื่นในวงศาคณาญาติ วินทร์อาจถูกย้ายไปคุมกิจการอื่นๆภายในเครือซึ่งยังมีอีกหลายร้อยกิจการ ระหว่างพักรักษาตัว สิ่งที่รสาได้รับมาต่างหน้าไม่ใช่ดอกไม้หรือของเยี่ยมไข้ แต่เป็นเช็คเงินสดมูลค่าหลายแสนบาท มันเป็นค่าชดเชยในการเลิกจ้างพนักงาน... รสารับเช็คใบนั้นและเก็บข้าวของออกจากโรงพยาบาลแต่โดยดี คุณนายกรรณิการ์ตอกย้ำความเมตตาปรานีที่บริษัทมีให้กับพนักงานด้วยการป่าวประกาศจำนวนเงินนั้นให้ทุกคนได้รับทราบ มีไม่กี่คนที่รู้ว่า หญิงสาวนำเงินทั้งหมดที่ได้รับไปมอบให้กับมารดาของไตรรัตน์ พร้อมกับฝากความดูแลไว้กับองค์กรที่จะช่วยเหลือผู้ป่วยโรคไตได้ในระยะยาว แม้จะไม่มีงานทำและรายได้หายไปทั้งหมด แต่เงินเก็บที่อยู่ในมือของรสากับเงินก้อนที่ได้จากการที่มารดาขายบ้านในย่านชุมชน ก็มากพอสำหรับการนำมาเลี้ยงชีพในหมู่บ้านห่างไกลความเจริญ ที่นี่คือชายป่าในอำเภอทองผาภูมิ จังหวัดกาญจนบุรี... นภายังมีมรดกที่หลงลืมมานานนักหนา นั่นคือที่ดินผืนเล็กในชายป่า ซึ่งเดิมเป็นผืนใหญ่ แต่มีผู้มาขอซื้อเพื่อใช้เป็นสถานที่สำหรับสร้างวัดป่า ตาและยายของรสาตัดใจขายแต่ขอแบ่งพื้นที่ไว้ส่วนหนึ่งสำหรับการปลูกบ้านพักหลังเล็ก เผื่อไว้สำหรับการปลีกตัวไปพักผ่อน ก่อนจะกลายมาเป็นที่พำนักอาศัยของรสาและมารดาในปัจจุบัน “สากำลังจะได้งานทำแล้วนะคะแม่ เป็นสถานีอนามัยที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านเรา ขาดพยาบาลมาหลายปีเพราะพื้นที่กันดาร ไม่มีใครอยากมา พี่ที่เป็นหมออนามัยพากันดีใจยกใหญ่...เมื่อวานสาก็เดินดูรอบๆบ้าน ยังมีพื้นที่เหลืออีกเยอะเลยค่ะแม่ ดินก็ดูอุดมสมบูรณ์ดี นอกรั้วก็มีต้นไม้พืชพรรณเต็มไปหมด สาว่าจะหาพวกเมล็ดหรือต้นกล้ามาปลูกผักปลูกไม้ตอนว่างจากงานด้วย แม่ว่าดีมั้ยคะ” รสาพูดพลางหยิบเครื่องไม้เครื่องมือมาปรุงอาหารต่อ นภาขยับถอยออกไปนั่งดูลูกสาวที่ทำตัวไม่ทุกข์ร้อนใดๆ นับจากวันที่เดินออกจากโรงพยาบาล รสาไม่เคยเอ่ยปากคร่ำครวญหรือเสียใจในโชคชะตา ไม่เคยถามหาใครให้ต้องมาดูแลหรือรับผิดชอบ ใจหนึ่งนางยังนึกถึงไตรรัตน์ซึ่งเป็นคนดี เป็นคนที่คู่ควรกับลูก...และลูกเรา ‘คู่ควร’ กับเขา เสียดายกลับต้องมาสละชีวิตตัวเองเพื่อปกป้องรสา เมื่อนึกถึงวินทร์กับบางเรื่องที่รู้มา...นภาจึงไม่คิดเอ่ยปากเล่า “แม่คะ..?” รสากลายเป็นฝ่ายปลุกมารดาจากภวังค์ นภามัวแต่คิดไปเรื่องอื่น ไม่ได้ฟังที่ลูกสาวพูด “อ้อ ว่าไงนะลูก” “เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร สาก็ชวนแม่คุยไปเรื่อย วันนี้วันพระใหญ่ พระท่านไม่ออกมาบิณฑบาต คงต้องเอาอาหารไปถวายที่วัดนะคะ” “อืม ลูกไปคนเดียวได้ไหม วันนี้แม่ปวดเมื่อยเนื้อตัวยังไงก็ไม่รู้” “โธ่... แต่ก็ยังลุกมาทำกับข้าวให้สา” “โอ้ย อันนั้นน่ะ แม่นอนไม่หลับ ลุกมาเอง แต่จะให้เดินไปวัดกับนั่งฟังพระสวดก่อนฉันนานๆ วันนี้นั่งไม่ไหว” “ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวสายๆ สาค่อยกลับมานวดให้แม่นะ” “อือ อย่าไปรบกวนแม่ชีนานนักล่ะ แม่รอกินข้าว” รสาโดนดักคอ ยิ้มเผล่ เป็นเรื่องบังเอิญเหลือแสน ที่แม่ชีน้อยได้รับนิมนต์มาพักที่วัดป่าใกล้บ้าน รสาซึ่งเดิมก็หมั่นชวนแม่ทำบุญตักบาตร ยิ่งกระตือรือร้นจะไปถวายอาหารที่วัดทุกวันพระ ตั้งใจว่าวันนี้จะไปถามถึงฟ้าใสกับไตรรัตน์ และคงได้การบ้านเป็นแนวทางปฏิบัติภาวนา ถึงแม่ห้ามไว้ อย่างไรก็คงต้องขัด “ถ้าแม่หิวก่อนก็ทานก่อนสิคะ สากลับมาแม่ก็ทานอีกรอบ จะได้อ้วนๆ” ว่าแล้วก็ยิ้มอ้อน มารดารับคำอย่างเสียไม่ได้ รสาหิ้วตะกร้าเดินออกจากบ้าน ระยะทางไม่ไกลนักแต่นภาก็ออกไปส่งและมองตามอย่างเป็นห่วง •.,.,.• * •.,.,.•* อีกไม่กี่ก้าวก็ถึงเขตสวรรค์.... ฟ้าใสเชิดหน้าเดินตรงสู่ทิพยวิมาน ทั้งที่เห็นต้นมณฑาอยู่ในระยะสายตา แค่เพียงเดินอีกไม่กี่ก้าวก็ควรถึง ขอบเขตที่เนรมิตทุกสิ่งได้ตามใจต้องการ อิ่มทิพย์ กายทิพย์ ตาทิพย์ เบื้องหลังที่เดินจากมาคือบ่อโคลนสีดำเน่าเหม็น ฟ้าใสเคยหันกลับไปมองครั้งหนึ่ง กลับพบว่าบ่อโคลนนั้นขยายใหญ่ขึ้น จากหลุมเล็กๆกลายเป็นสระขนาดกลาง หันไปอีกครั้ง จากสระขนาดกลางกลายเป็นแม่น้ำสายใหญ่ ฟ้าใสไม่มีทางอื่น นอกจากเดินต่อไปยังต้นมณฑาที่ยังมีให้เห็น และจำเป็นต้องเดินไปให้ถึง บางครั้งผู้คนเดินผ่านและเห็นภาพสมมติของอสูรกายที่ทุรนทุรายอยู่ในนรกภูมิแล้วพากันสลดสังเวชใจ สภาพทุกข์เวทนาที่ประสบน่าจะผลักดันให้เกิดความทุรนทุรายและดิ้นรนที่จะหนี แต่คงไม่สามารถทำได้ เพราะมีนิรยบาลคอยเข้มงวดกวดขัน นรกภูมิที่แท้ต่างจากภาพที่เห็นลึกล้ำ นายทวารหรือผู้คุมคอยทำโทษเป็นเพียงสมมติบัญญัติที่มาแทนที่ปรมัตถ์ แท้จริงสัตว์ทั้งหลายต่างถูกกักขังไว้ด้วยกฎที่ทรงอำนาจที่สุดในทุกภพ กฎแห่งกรรม... โดยไม่รู้สึกตัว หญิงสาวยังคงเดินต่อไปจนฝ่าเท้าถลอกปอกเปิก เสื้อผ้าหลุดลุ่ย รอยช้ำจากการล้มลงบนทางขรุขระ เป็นรอยระบมจนเกิดฝีหนองไปทั่วร่างกาย ฟ้าใสไม่อาจห้ามตัวเองให้หยุดเดินได้ แม้จุดหมายจะยิ่งห่างออกไปไกลลิบลับ! •.,.,.• * •.,.,.•* รสาเดินไปได้ครึ่งทางระหว่างบ้านกับวัด จู่ๆก็มีลมพัดกรรโชกแรงอย่างไม่มีปีมีขลุ่ย ใบไม้แห้งตามกิ่งของต้นไม้ที่จวนเจียนร่วงจากต้น พอโดนลมพัดก็พากันสะบัดออกจากกิ่งและโรยตัวลงมาพร้อมกัน รสายกมือขึ้นบังเพื่อไม่ให้ฝุ่นเข้าตาและมองหาที่หลบ ลมยิ่งกรรโชกแรงขึ้น ดอกไม้ที่จัดไว้ในตะกร้าปลิวหล่น รสาต้องวางตะกร้าใส่อาหารไว้ใต้ต้นไม้และตามไปเก็บ แต่พอรวบรวมได้ครบ จะนำมาเก็บใส่ตะกร้า ก็ปรากฏมีคนช่วยหยิบขึ้นมาถือและรอยื่นให้ ลมหมุนเจ้ากรรมจู่ๆก็หยุดลงไ ปเฉยๆ ใบไม้ที่ปลิวสะบัดพากันพับตัวลงกับพื้นเบื้องล่างและทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ “สวัสดีครับ” “คุณวินทร์?” รสากระพริบตาถี่ หันมองไปรอบตัว...ไม่มีใคร แต่ก็แน่ใจว่านี่ไม่ใช่ฝัน ชายหนุ่มตรงข้ามยืนถือตะกร้าใส่อาหารยื่นมาให้ ยังมีที่ว่างสำหรับใส่ดอกไม้ รสากลับยืนเฉย “งั้น ผมถือตะกร้าอาหารไปส่งให้ก็ได้ คุณถือดอกไม้ไป จริงๆก็เข้ากันดี” รสาได้แต่ร้องเฮอะในใจ เรื่องทำเป็นเนียนและแกล้งเอาอกเอาใจ คงเป็นเรื่องถนัดที่สุดของเขา “คุณมาที่นี่...ได้ยังไง” พยายามควบคุมน้ำเสียงปกติ ทั้งชายหนุ่มและแม้แต่ตัวหญิงสาวเอง ต่างไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่เจือมากับน้ำเสียงนั้นเป็นอารมณ์ไหน โกรธ ดีใจ เสียใจ น้อยใจ หรือตัดพ้อต่อว่า “ผมให้น้าเชิดช่วยตามดูคุณอยู่ครับ กว่าตัวเองจะสะสางเรื่องรอบตัวจนเป็นอิสระได้ คุณก็มาไกลแล้ว” วินทร์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น “แต่ก็มีเวลาเซ็นเช็คให้ฉัน” น้ำเสียงนั้นเครือสั่น อารมณ์สุดท้ายจริงๆดังคาด “ครับ ผมตั้งใจ” รสาแทบสะอึก สำลักออกมาเป็นน้ำตาที่ร่วงลงมาอย่างไม่ทันห้าม วินทร์เองก็รู้สึกผิดที่ใช้คำพูดตรงไปตรงมาแต่ทำร้ายจิตใจคู่สนทนาอย่างเลี่ยงไม่ได้ รสายกมือปัดแก้มและป้ายตาเหมือนแค่เขี่ยผงที่เข้าตาออก สะกดใจแล้วถามใหม่ “ถ้าอย่างนั้น คุณมีธุระอะไรคะ หรือว่าจะมาทวงเงินคืน ฉันคงไม่มีให้” “ผมรู้ครับ...ว่าคุณเอาเงินทั้งหมดไปมอบให้กับคุณแม่ของหมอไตร ผมก็อยากจะบอกว่า คุณทำถูกแล้ว” ไม่จำเป็นต้องลงรายละเอียดให้กระทบกระเทือนใจ แต่การแก้ต่างเป็นเรื่องที่วินทร์ต้องขอใช้สิทธิ์  “รสา... ที่ผมบอกว่าผมตั้งใจ ผมไม่ได้ทำเพื่อใคร แต่ผมทำเพื่อคุณ” “ยังไงคะ” รสาหรี่ตาถาม “ผมอยากให้คุณหายดื้อ หายรั้น และก็เลิกคิดเสียทีว่าตัวเองช่วยทุกคนได้ทั้งโลก โดยที่ขนาดตัวเองยังช่วยตัวเองไม่ได้” “นี่...คุณ” “ผมพูดจริงๆนะ” วินทร์พูดกลั้วยิ้ม เปลี่ยนบรรยากาศตึงเครียดให้กลับมาละมุนละไมได้ทันตาเห็น “เอาเหตุผลข้างผมบ้างก็ได้ ผมไม่อยากขอแต่งงานกับพนักงานของตัวเอง” “นี่...คุณ”  คราวนี้รสาร้องเสียงหลง “ผมถามแม่คุณแล้ว ท่านบอกแล้วแต่คุณ” วินทร์พูดไปยิ้มไป ขณะที่รสางงเป็นไก่ตาแตก “ผมมาหาคุณตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ แม่คุณบอกว่า คุณหลับไปแล้ว ไม่อยากให้กวน วันนี้ก็เลยมาดักรอตรงนี้ แม่คุณก็ไม่ว่าอะไร” รสาร้อง “เฮอะ” รีบหันหน้าไปทางอื่น กลัวอีกฝ่ายจะเห็นว่าตนเองซ่อนยิ้มเอาไว้ วินทร์ยังเอียงหน้าตามมาถาม “ว่าไงครับ” รสารีบปั้นหน้าตึง ทำเฉย “ฉันจะรีบเอาอาหารไปถวายพระ อย่ามายืนขวาง” “แนะ จะถวายได้ยังไง ก็ตะกร้ายังอยู่ที่ผม” “นี่...คุณ” “คุณวินทร์คะ เรียกสิครับ แล้วผมจะคืนตะกร้าให้” ชายหนุ่มยังตามตอแยไม่เลิก “คุณวินทร์คะ มันบาปค่ะ ขวางคนจะไปทำบุญ” “โธ่...” รสาหลุดหัวเราะคิกออกมาทีหนึ่ง บรรยากาศรอบตัวพลันสว่างขึ้นมาในเวลาเดียวกัน พระอาทิตย์โผล่พ้นจากขอบภูเขาที่พาดตัวเรียงยาวสุดสายตาทางฝั่งตะวันออก สายลมพัดเอื่อยแค่พอให้ใบไม้ไหวอย่างรื่นรมย์ หญิงสาวยังไม่ตอบรับคำขอ แต่คงไม่นานเกินรอเท่าไรนัก. จบบริบูรณ์. แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 55 22:40:28 แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 55 22:25:09 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 22:19:06

ความคิดเห็นที่ 8 เย้ๆๆ จบจนได้....เฮือกกกกกกกก !!! เค้าเองก็ลุ้นเน็ตไปด้วย...แปะของขวัญในทู้โน้นหลายทีล่ะ ไม่ทันเสร็จ เน็ตหลุดก่อน ... วัยรุ่นเซ็งคนน่ารักแซด ^^' จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 22:27:17

ความคิดเห็นที่ 9 Bonus Quote ความท้าทายข้อใหญ่ที่สุดที่ฉันพบในฐานะนักเขียน คือความท้าทายในการเขียนงานดีๆ การมีความอดทน และพลังงานในการทำงาน... นักศึกษาชอบถามว่า ฉันควรเขียนต่อไปหรือไม่ คำตอบคือคุณจะเขียนหนังสือต่อไป ถ้าคุณหยุดเขียนไม่ได้ ถ้าคุณทนใช้ชีวิตที่ไม่เขียนหนังสือได้... คุณก็คงเลิกเขียน เอลิซาเบท สเตราต์ รางวัลพูลิตเซอร์ ปี ค.ศ. 2009 = = = = = = = = = ตอนจบนี้ทิ้งช่วงจากตอนที่แล้วมานานพอสมควร จนลืมไปแล้วว่าต้องตอบคำถามอะไรใครบ้าง แต่ได้พยายามตอบในกระทู้ที่แล้วไปเท่าที่มีคนให้ความสนใจแล้วนะคะ ^___^ ปิดท้ายนิยายเรื่องนี้ด้วยเลขกระทู้สวยงามขนาด (สามตัวท้าย 111) Bonus Quote จึงขอลงเป็นคำปลุกปลอบใจจากนักเขียนใหญ่ในต่างแดนนะคะ เผื่อหลายคนที่เริ่มท้อแท้ลังเล ว่าควรจะเขียนงานต่อดีไหม อยากให้เขียนกันต่อไปนะคะ เพราะชีวิตที่ไม่เขียนหนังสือ คือเรื่องที่สิ่งมีชีวิตอย่างพวกเราๆทนไม่ได้ ^___^' แต่สำหรับคนเขียนคนนี้ นิยายเรื่องใหม่อาจต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่เลยค่ะ นักอ่านเงาคนไหนไม่เคยทักทายก็ออกมาทักกันได้นะคะ เดี๋ยวไม่อยู่ให้ทักไม่รู้ด้วย :) เอาล่ะ สุดท้ายไม่ท้ายสุด ขอบคุณน้ำใจไมตรีจากทุกท่านผ่านกิ๊ฟน่ารักๆ ดังต่อไปนี้ค่ะ คุณ NUAOFFYHUB, คุณเอริชา, คุณแพรวดาว, คุณ ravio, คุณกาแฟเย็นเพิ่มช็อต, คุณ Psycho man, คุณ zoi, คุณ Kiwi_brown, คุณกาปอมซ่า, คุณแก้วกังไส, คุณจันทร์พันฝัน ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 03 ม.ค. 55 23:22:02 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 22:29:15

ความคิดเห็นที่ 10 หมายเหตุ ความเห็นที่ 3-6 หายไป ไม่มีผลกับเนื้อเรื่องนะคะ ^^ เกิดจากการทดลองว่าคำไหนที่พันทิปเซ็นเซอร์ค่ะ ลองไล่ทีละช่วงจนเดาว่าเป็นคำนั้นแน่ๆ เลยแปะคำนั้นโดดๆ ในความเห็นที่ 3 ที่ตอนแรกคุยกับคุณแพรวดาว ทิ้งไว้พักเดียว ก็หายวับไปเลย พอรู้แล้วก็เปลี่ยนคำที่ใช้ และลงเนื้อเรื่องครบทั้งหมดแล้วในความเห็นที่ 7 ค่ะ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 22:52:57

ความคิดเห็นที่ 11 ก็จบหวานนี่นา ฮิฮิฮิ ถูกจายยยยยยยยย  จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 22:59:54

ความคิดเห็นที่ 12 11 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 23:00:22

ความคิดเห็นที่ 13 จ๊ากกกกกกกกกกกก...แม่ย่ะ อ้ะ ... ทำงี้กะลูกตะใภ้ได้งายยยย??? ม้วบๆๆ ได้รับแล้วนะคะ แปะอวดไว้ในกระทู้ของขวัญ...อิอิ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 23:01:17

ความคิดเห็นที่ 14 เอ๊า!!! ก็เค้ามะรู้นิ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 3 ม.ค. 55 23:13:22

ความคิดเห็นที่ 15 อิ๊...ทีนี้รู้แล้วเนาะ ^____^ วันนี้ร้อนเจิดจรัส ... จะร้อนไปไหน ขนาดใส่เสื้อแขนด้วนแขนกุดมาแล้ว ยังอยากถอดทิ้ง อบอ้าวมากมาย อุณหภูมิสูงสุดแค่ 35 เองนะเนี่ย แต่ปกติควรจะร้อนตั้งแต่ต้นเดือนพฤศจิกาแล้วนะ เลทมา 2 เดือน เพราะโลกแปรปรวน ดีเหมือนกัน กลับไปจะได้ขาวๆ อยู่ ห่อตัวมา 6-7 เดือน ขาวจั้ว พอหน้าร้อนไม่กี่วัน ก็ดำปี๋แล้ว ... เพราะแดดแรงมาก กลับไปทีนึง คนแถวบ้านถามว่านี่ไปอยู่เมืองนอกแน่เหรอ? นึกว่ากลับไปอยู่บ้านนอก ... ฮ่าๆๆๆ ที่จริงเค้าก็อยู่บ้านนอกแหละ ทำฟอร์มว่าอยู่เมืองนอกไปงั้น...คริคริ แอร้ยยยยย ... หิว +++ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 07:03:19

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่ชอบนายวินทร์ คนอะไร...จับตะกร้า เป็นตัวประกัน ขัดขวางการทำบุญ สมควรให้ไปอยู่กับฟ้าใส ฮี่ๆๆ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 07:20:01

ความคิดเห็นที่ 17 ^ ^ ^ งั้นเดี๋ยวเค้าให้จานจีไปอยู่กับหมอไตรมั่งเหอะ...ชิส์ !!! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 07:24:27

ความคิดเห็นที่ 18 Good Morning จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 09:30:54

ความคิดเห็นที่ 19 จบแล้ว แฮปปี้เอนดิ้งด้วย ลุ้นซะแย่ กลัวใจนักเขียนค่ะ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 11:00:22

ความคิดเห็นที่ 20 มาอ่านตอนจบ....พร้อมเสิร์ฟมื้อเที่ยงนะคะ คุณงุงิ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 11:31:36

ความคิดเห็นที่ 21 แง่กกกกกก...เข้ามาเจอข้าวผัดตุ้น (กุ้งนั่นล่ะจ้า) ตอนกำลังหิว แถมเป็นวันที่กินมังสวิรัตซะด้วย ...  ^^' กาปอมจ๋า กาปอมน่ารัก ... เค้ารีเควสข้าวผัดเจได้ป่ะ? อิอิ หนูปุ้ย ... เรื่องใหม่ๆ ทวงๆ เอิ๊กๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 12:21:46

ความคิดเห็นที่ 22 นู้นู ... (ทักตกทักหล่น ... เดี๋ยวมีงอลลลล คริคริ) ป๊ะป๋า เป็นอย่างไรบ้างจ๊ะ? ขอให้สุขภาพป๊ะป๋าแข็งแรงเร็วๆ น้า ลูกสาวจะได้มาวิ่งเล่นได้...ฮี่ๆๆ แล้วนี่มีใครเห็นหลิงๆ ของเค้ามั่ง? แฝดเพ่นี่ไม่ต้องถามถึงเลย ลอยออกอลาสก้าไปก่อนน้ำมาอีกนั่น คิดถึงจนไม่รู้จะเอาอะไรมาคิดแล้ว....วู้ๆๆ กลับมาซะที คุณสร้อยด้วยนี่นา ... หายจ้อยกระร่อยกระหริบ กลัวโดนทวงงานหรืองัยนะ? นิๆวก็หาย ... สงสัยไปเที่ยวปีใหม่รถติดยังไม่กลับ อิอิ...มีใครให้บ่นหาอีกมั่ง??? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 12:33:48

ความคิดเห็นที่ 23 คุณแพรวดาว ทานเจหรือค่ะ... ข้าวผัดเจ...ไม่เคยทานง่ะ เลยไม่มีภาพ  แต่ปอมมี เป็ดอบซอสส้มเจ มาฝากนะคะ.... อร่อย...ดีต่อสุขภาพจ้า เชิญทุกท่านทานด้วยกันนะคะ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 12:44:47

ความคิดเห็นที่ 24 อันนี้ก็ได้จ้า ... เพิ่งหม่ำสาลี่ไปหนึ่งลูก เค้างดเนื้อสัตว์ทุกวันพุธจ้ากาปอม เพราะเค้าเกิดวันพุธ งดแต่เนื้อสัตว์อย่างเดียว ไข่ นม หรือผลิตภัณฑ์จากสัตว์อื่นๆ ยังกินอยู่ เคยมีวันนึง อยากกินเกี๊ยวกุ้งมาก ก็ซื้อไว้แต่รอให้เที่ยงคืนกับหนึ่งนาทีค่อยกิน เพราะเป็นวันพฤหัสแล้ว ..ฮ่าๆๆ ระหว่างนั่งรอ น้ำลายหกไปหลายแหมะเลยเชียว ... ^___^ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 12:54:11

ความคิดเห็นที่ 25 ^ ขอบคุณอาหารอร่อยๆจากคุณกาปอมค่ะ ^____^ คุณแพรวดาวหม่ำเนื้อสัตว์วันพุธไม่ได้ รับข้าวหลามหนองมนไหมคะ (^3^) จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 17:11:29

ความคิดเห็นที่ 26 ทอดมันกุ้งกับต้มยำท้องปลาแซลมอนสำหรับมื้อเย็นให้คุณกาปอมซ่าค่ะ   จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 17:18:52

ความคิดเห็นที่ 27 กีวีจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอก ถ้าไม่มารายงานตัวก่อนพี่กลับมาถึงห้อง พี่อาจมี'รมณ์เสีย ถอดหน้าหมีออกจากรูปนะคะ รีบเข้ามาเลยค่ะ ให้ว่อง จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 17:23:21

ความคิดเห็นที่ 28 ขยับชายแขนเสื้อ แย้มยิ้ม รินน้ำชา ตอบจดหมาย... ~* คุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต ดีใจที่ชอบตอนจบค่ะ ไม่บ่นว่าโหดไปแล้วเนอะคะ บอกแล้วไงล่ะว่าโรแมนติคคอมเมดี้ ^____^ ~* คุณ : แพรวดาว ดินฟ้าอากาศแปรปรวนหนัก คุณแพรวดาวเช็คตารางลงใต้ให้ดีนะคะ ดูอย่างช่วงนี้ฝนตกหนัก เส้นทางถูกตัดขาดหลายสาย เอาแน่เอานอนไม่ได้สักอย่างเลยค่ะ ~* คุณ : GTW, คุณ : แพรวดาว จารย์จีไปอยู่กับหมอไตรไม่ได้หรอกค่ะ ^__^ กลัวจารย์จีจะลำบาก คือหมอไตรไม่มีตับ จารย์จีจะหาของกินลำบาก :p~ ~* คุณ : NUAOFFYHUB GOOD EVENING จ้ะ แต่นิ่งนานไม่ได้นะ บอกกีวีให้รีบมาเลย ~* คุณ : อรุสา (npuiy) กลัวคนเขียนอีกคนล่ะ บอกตั้งแต่ต้นเรื่องแล้วนี่นา ว่าเป็นนิยายรัก ไม่เชื่ออีก :D ~* คุณ : กาปอมซ่า หากพอมีเวลา เชิญแวะเอาอาหารอร่อยๆ มาฝากอีกนะคะ ชอบๆ ^___^   ปูลู เอาแมวมาล่อด้วยค่ะ เผื่อว่าใครได้กลิ่นจะออกมากินแมวในกระทู้ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 17:48:23

ความคิดเห็นที่ 29 เอาออกให้หมดทั้งหน้าน้องหมีและหน้าน้องหมานั่นล่ะ...ใส่ทำไมนั่น? เค้ายังไม่เคยใส่เลยนะ (จะบอกว่าใส่ไม่เป็น ทำยังไงหว่า?) ^^' จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 17:53:00

ความคิดเห็นที่ 30 มาหม่ำทอดมันกุ้ง และ ต้มยำปลาแซลมอน จ้าคุณ งุงิ  ขอบคุณมากๆนะคะ งั้น เลือกเสิร์ฟเป็นขนม...ที่คุณ แพรวดาว และ ทุกท่านทานได้นะคะ กล้วยหอมทอด- ไอศกรีมจ้า... ร้านเดียกับเจ้าเป็นเจ มีความสุขทุกท่านนะคะ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 19:34:54

ความคิดเห็นที่ 31 อุกิ๊วววววววววววววววววว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 20:33:23

ความคิดเห็นที่ 32 คนหายไปไหนหมดแว้วววววว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 20:34:12

ความคิดเห็นที่ 33 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 20:34:46

ความคิดเห็นที่ 34 ง่า... ไม่ทันคนข้างบน -_-" แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 55 20:38:08 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 20:35:31

ความคิดเห็นที่ 35 ^^ มาทักทายครับ กระทู้ฮาเฮและเต็มไปด้วยของกินเหมือนเดิม อิอิ จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 20:36:04

ความคิดเห็นที่ 36 มากินแมว เอ้ย.....มาอ่านครับ เป็นเรื่องที่มีฉากน่ากลัวอยู่บางฉาก สารภาพว่าต้องอ่านข้ามไปเลย จบด้วยดี สวยสะอาด ว่าแต่ความเห็นที่ 29 เห็นบอกใส่..ไม่ใส่...ใส่...ไม่เคยใส่...น่ะมันอะไรกันครับ เอ...หรือว่า.....เป็น........???????????? ??????........ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 20:38:12

ความคิดเห็นที่ 37 พ่อจีคิดอะไรอยู่น่ะ ??? จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 20:39:56

ความคิดเห็นที่ 38 ^ ^ จิ้มข้ามไปหาคุณแพรวดาว ใช้ photoscape จิคะ :D ตอนคุณแพรวดาวจะเพิ่มตัวหนังสือลงไป ก็ไม่ต้องกดตัว T แต่เลื่อนขึ้นข้างบนนิดเดียว เป็นกดตรงรูปภูเขาแทน มีภาพขึ้นมาให้เลือกเพียบเลยค่ะ เอ่อ... ว่าแต่อ่านที่จารย์จีเม้นท์ เค้าตอบถูกคำถามใช่มั้ย -*- + + + + เอาล่ะ มาถึงห้องพัก นั่งจิบชาที่รินไว้อย่างใจเย็น จากนั้นปรายตาไปยังคันศร หยิบลูกธนู โก่งคันศร เล็งหมี..... จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 20:50:45

ความคิดเห็นที่ 39 จ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สงสารหมีออก อย่าเล็งเลยนะ...นะ...นะ...พี่จ๋าวนะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 20:57:57

ความคิดเห็นที่ 40 ยิงเลยครับ  รอดูผล  ^__^ ปล. คิดว่าคงคิดเหมือนลูกนูคิดล่ะครับ :) จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 20:59:34

ความคิดเห็นที่ 41 เค้าคิดอารายเหยอพ่อจี แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:13:02

ความคิดเห็นที่ 42 มาช่วยง้างธนูค่ะ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:35:11

ความคิดเห็นที่ 43 แม่กาแควอ้ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:41:18

ความคิดเห็นที่ 44 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:41:36

ความคิดเห็นที่ 45 จ๊ากกกก...... ยู้ดด...เบรคธนู อิอิ จารย์แม่ เค้ามาแล้ว รมณ์ดีเถอะนะ;-) จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:41:52

ความคิดเห็นที่ 46 กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่รักเบรคล้อฟรีเลย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:43:18

ความคิดเห็นที่ 47 โอ๊ะ! หลุดมือ ...พลาดเป้ามั้ยนะ? จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:45:39

ความคิดเห็นที่ 48 แอ๊ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:47:21

ความคิดเห็นที่ 49 #29 ดาหลิงจ๊ะ มีหมีไว้ดูน่ะดีแล้วน้า 55 จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:48:13

ความคิดเห็นที่ 50 ปั๊ด... ไปรับโทสับมา เสร็จแล้วเนี่ย เค้าทำอยู่ตั้งนาน :O รูปสวยมากเลย ไม่ดูจริงอ้ะ ???? จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:49:00

ความคิดเห็นที่ 51 แอ๊ววววววววววววววววววว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:49:39

ความคิดเห็นที่ 52 หมีโคอาล่า อะคุ ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:51:44

ความคิดเห็นที่ 53 ขออออ.... เวลา.... ซ้ามมม..... นาที.... เอาน้องหมา น้องหมี ออกสักทีแล้วกัน ^______^ + + + + พรึ่บ! หมดเวลาและ :P~ แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 55 22:01:46 จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 21:57:03

ความคิดเห็นที่ 54 กร๊ากกกกกกกกกก....หยุด ... ยกมือขึ้น เค้าเซฟไว้หมดแว้ว...กรั่ก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:00:21

ความคิดเห็นที่ 55 55 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:00:55

ความคิดเห็นที่ 56 เอื้อกส์ กะแล้วว่าคุณแพรวดาวต้องเซฟทัน เยๆ =^_______^= จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:02:56

ความคิดเห็นที่ 57 เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:03:17

ความคิดเห็นที่ 58 เล่นโขนเหรอจ๊ะ ร้องเฮ้ยน่ะ กรั่กๆๆๆๆ ต่อไปนี้ ต้องตามใจเค้า และยอมเป็นเบี้ยล่าง เพราะเค้าถือไพ่เหนือกว่า...อุอุ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:08:31

ความคิดเห็นที่ 59 โอ้ย... ดาหลิงถือไพ่เหนือกว่า เลยอ่ะ จารย์แม่ ฮึ่มๆ จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:17:18

ความคิดเห็นที่ 60 ฮึ่มมมมมมมมม จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:21:10

ความคิดเห็นที่ 61 ที่ร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เค้าคิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:22:09

ความคิดเห็นที่ 62 ไม่ต้องมาฮึ่ม ห้ามฮึ่ม ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าจารย์แม่ของหลิงๆ ยืมมือเค้ามาขู่....คริคริ (และเค้าก็ยินดี เต็มใจ รับช่วงต่อ)...กรั่กๆๆๆ อย่านะๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:23:11

ความคิดเห็นที่ 63 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:27:28

ความคิดเห็นที่ 64 นั่นๆ กล้าหือกับเค้าชิมิ??? อ่ะ....ออเดิฟ !!! เดี๋ยวจะหาว่าไม่มีจริง....หุหุ นี่ดีนะที่เค้าใจดีเป็นพักๆ ลบให้ก่อน แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 55 22:38:59 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:34:31

ความคิดเห็นที่ 65 แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:36:13

ความคิดเห็นที่ 66 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:36:31

ความคิดเห็นที่ 67 หุหุ หกหก จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:36:50

ความคิดเห็นที่ 68 เซฟๆๆ ทันด้วย ฮี่ๆๆ แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 55 22:37:24 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:36:56

ความคิดเห็นที่ 69 นั่นๆ แย่งไปอีกล่ะ ชิส์ๆๆๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:37:23

ความคิดเห็นที่ 70 กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:39:04

ความคิดเห็นที่ 71  แสดงว่าลูกศรเค้าไม่พลาดเป้า   ฮิฮิ..ฮฺฮุ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:39:09

ความคิดเห็นที่ 72 กรี๊ด ดาหลิง เฮ่อ..... เอ่อ อยากเจอ จารย์แม่ ม๊าก มาก จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:39:23

ความคิดเห็นที่ 73 นั่นๆ มีคนมาร่วมขู่เพิ่มอีกหนึ่งและ...เอิ๊กๆๆ ว่าแต่ว่า ... วันนี้ลืมอะไรไปหรือเปล่าคะนั่น 68 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:40:20

ความคิดเห็นที่ 74 โห...มากันเพียบเยย ... อิอิ เค้าจะไปมุดผ้าห่มและนะ ไนท์ๆ ม้วบๆ จ้าทุกคน จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:41:31

ความคิดเห็นที่ 75 อยากจับพี่จ๋าวแล้วเอาหลอดตี นี่แน่ะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:41:56

ความคิดเห็นที่ 76 ฝันดีค่ะพี่แพรวดาว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:42:33

ความคิดเห็นที่ 77 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:42:53

ความคิดเห็นที่ 78 อรุณสวัสดิ์ชาวโลกที่รักทุกคน...ม้วบๆ นู้นู ... แบบพี่จ๋าวนั่น แค่หายใจใส่ ยังแทบจะปลิวแล้วเลย ไม่ต้องเอาหลอดตีหรอก...เอิ๊กๆๆๆ นับถอยหลังเหลืออีก 32 วันแว้ว...!!! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 07:15:39

ความคิดเห็นที่ 79 อรุณสวัสดิ์ค่า ตื่นเต้น ๆ จะได้เห็นพี่แพรวดาวตัวเป็น ๆ แย้ว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 08:17:53

ความคิดเห็นที่ 80 คนนึงอยากเจอหน้า คนนึงจะเอาหลอดตี คนนึงจะหายใจใส่ ปั๊ด... ตบโต๊ะ!! คิดเงินเลยดีกว่า เจอหน้าห้าบาท หลอดตีสิบบาท หายใจใส่ห้าร้อย จ่ายมาๆ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 08:29:09

ความคิดเห็นที่ 81 แอ๊....ทำไมราคามันต่างกันงั้นอ้ะ??? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 08:56:57

ความคิดเห็นที่ 82 ที่จริงหน่วยคือห้าร้อยกีบ แต่หากไม่มีตังจ่าย ฟ้อนซิ่งให้ดูแทนกะได้ค่ะ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 09:14:05

ความคิดเห็นที่ 83 แอ๊วววววววววววววววววว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 09:31:31

ความคิดเห็นที่ 84 แอ๊...ดีนะที่เป็นห้าร้อยกีบ ถ้าเป็นห้าร้อยรูปีนี่แย่เลย...ตั้งหกพันรูเดือน หรือ 182,500 รูวัน เลยเชียว คริคริ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 10:20:49

ความคิดเห็นที่ 85 จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 10:56:56

ความคิดเห็นที่ 86 อะไรนู้นู? นี่ดีนะยังไม่ได้ถอดออกมาเป็นรูชั่วโมง รูนาที และรูวินาที มีหวังเครื่องคิดเลขตีกลับ...คริคริ อยากกินแกงป่าปลาเห็นโคนจัง คุณงุงิ ... เคยกินป่าวอยู่แถวนั้นน่ะ??? นี่ลิสต์รายการอาหารที่ต้องตามไปกินแต่ละที่มาแล้ว คิดว่า 38 วัน ไม่น่าไปกินได้ครบ ต้องอยู่ต่ออีกสามเดือน ฮี่ๆๆ ว่าแล้วก็หิว !!! จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 11:21:14

ความคิดเห็นที่ 87 ปลาเห็นโคน... อาหารแปลกอีกล่ะ    จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 11:34:29

ความคิดเห็นที่ 88 กร๊ากกกกกกกก...ขำตัวเอง พิมพ์ผิดค่ะ ที่จริงมันครือ แอ่น แอน แอ๊นนนน "แกงป่า ปลาเห็ดโคน" .... กรั่ก ๆ ๆ ๆ ๆ ขออภัยที่ทำให้ไม่รู้จัก (พิมพ์ถูกให้ก็ไม่รู้จักอีกแหงแซะ ^^') ยังไงลองถามคนแถวนั้นนะคะว่ารู้จักมั้ย ... ฮี่ๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 11:39:26

ความคิดเห็นที่ 89 5555555555555555555555 ปลาเห็นโคลน แล้วจะสำลักโคลนอ๊ะป่าวอ่ะ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 12:51:18

ความคิดเห็นที่ 90 #84 ช่างคิดคำนวณนะนั่น อิอิ ดาหลิง มุกไม่เคยฝืดเลย แฮะ เค้าจะลดน้ำหนักอีก 5 โล ก่อนไปรับดาหลิง นู้นู เป็นพยานด้วย o_O ปลาเห็ดโคนทอดกระเทียมทอดกระเทียมก็อร่อย ปูลู แต่กบทอดกระเทียมอร่อยที่สุด จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 13:01:32

ความคิดเห็นที่ 91 ปั๊ด...นู้นู ...เดี๋ยวก็เอารูปมาโชว์ให้อีกหรอก...อิอิ (ขู่นู้นู แต่คนหนาวคือหลิงๆ ... กรั่กๆๆ) หลิงๆ ไม่ทันแล้วม้าง นี่เค้าลดมาสองเดือนและ ลงไปจึ๋งเดียวเอง ^^' ปล่อยเป็นคิงคองอย่างนี้ล่ะ กลัวที่หน้ายยยยย (แอบนอยด์อยู่นะ ... แต่ทำไงได้...งืออออออ) จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 13:12:52

ความคิดเห็นที่ 92 เค้าเป็นพยานให้ที่รักเสมอ อิอิ มาลดด้วยกาน...นะ ๆๆๆๆๆๆๆๆ มาเพรียวลมกันเถอะ แล้วเอาน้ำหนักไปให้พี่จ๋าว กร้ากกกกกกกกกกกกก จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 13:21:56

ความคิดเห็นที่ 93 คิงคองอะไรจะน่ารักขนาดเน้ค้าพี่แพรวดาว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 13:28:48

ความคิดเห็นที่ 94 อิอิ กำลัง ลิสต์ที่เที่ยวอยู่ จากตอนแรกทำเป็นแบบคร่าวๆ ว่าไปไหนวันไหนบ้าง นั่นก็เดินทางทุกสุดสัปดาห์แล้ว ตอนนี้เริ่มลงลึกว่า แต่ละจังหวัด ไปไหนกันบ้าง นี่เพิ่งเริ่มที่น่าน ก็อยากไปหมดเลย ทั้งพระธาตุแช่แห้ง ที่ต้องไปเพื่อสักการะพระธาตุประจำปีเกิดของสมาชิกทริป แล้วเลยหารีวิวน่านมาดูหลายๆ รีวิว เออเนาะ ยังมีวัดภูมินทร์  และวัดอื่นๆ อีกมากมาย กรี๊ดดดดด...อยากไปดอยเสมอดาวด้วย อ้าว...อยากไปดูดอกชมพูภูคาอีก...แอร้ยยยย จะไหวมั้ยเนี่ย? พอพักยกน่านไว้ก่อน ให้กิเลสเริ่มสงบ ก็มาค้นที่กาญจนบุรีต่อ ว่าจะไปพักแพเหนือเขื่อนศรีนครินทร์ เพราะเคยไปแพน้ำโจนเมื่อหลายปีก่อน สนุกมาก เลยหาที่พัก ... ไปเจอบ้านรักน้ำรีสอร์ท มัลดีฟส์เมืองไทย แต่แพงไปไหนเนี่ยห้องละ 8,000 บาท เลยเมินไปก่อน เจออีกที่นึง Lake Heaven resort นี่ก็โอเค แต่ยังไม่ได้เช็คราคา เมื่อกี้เปิดดูรีวิวสังขละ กรี๊ดดดดดดด...นี่ก็อยากไป ... ฮ่า ๆ ๆ ผลคือยังสรุปไม่ได้ว่าจะไปที่ไหนมั่ง เพราะหลายใจเกิน ว่าแล้วก็ไปดูรีวิวต่อก่อนดีกว่า งานการไม่ต้องทำ...กรั่กๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 13:45:25

ความคิดเห็นที่ 95 อยากไปเที่ยวด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 14:14:59

ความคิดเห็นที่ 96 นู้นู...อยากไปก็ช่วยเค้าทำการบ้านหน่อยเจ่ะ โน่นก็ดี นี่ก็น่าไป นั่นก็ไม่เลว โน่นก็น่าสน เลยไม่ได้ซักที่เลยเนี่ย ^^' ปัญหาตอนนี้คือยังหาวันเสาร์ หรืออาทิตย์ นัดเจอเพื่อนๆ ในถนนไม่ลงตัวเลย วันธรรมดาคงไม่สะดวกกันชิมิ? เพราะบางคนก็อยู่ไกลเนาะ งืออออ...หัวจะแตก ไปดูรีวิวต่อก่อน...กรั่กๆๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 14:22:36

ความคิดเห็นที่ 97 ช่าย ต้องเสาร์-อาทิตย์ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 14:58:38

ความคิดเห็นที่ 98 จ้า ... เสาร์ หรืออาทิตย์ซักวันนึงเนอะ เมื่อกี้น้องที่อยู่เมืองกาญจน์โทรมาหา เลยโยนการบ้านหาที่เที่ยวเมืองกาญจน์ให้ไปและ สบายไปจังหวัดนึง ... อิอิ ว่าแต่ว่าตอนนี้ได้เวลาดินเนอร์และ ขอไปฟาดมาม่าวุ้นเส้นใส่ไข่ก่อนล่ะ...แผล่บๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 15:36:31

ความคิดเห็นที่ 99 เอ๊ะ...อะไรแว้บๆ? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 15:36:50

ความคิดเห็นที่ 100 ตะแร้นๆ แต๊นๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 15:37:07

ความคิดเห็นที่ 101 งานยุ่งหัวฟู แฮ่ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 15:37:23

ความคิดเห็นที่ 102 กินไม่แบ่ง วุ้นเส้นติดคอ แบร่ ๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 15:38:55

ความคิดเห็นที่ 103 กร๊ากกกกกกกก....ซุ่มอยู่หรือนี่? จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 15:39:27

ความคิดเห็นที่ 104 ไปต้มน้ำมาและ เดี๋ยวเข้าไปประกอบอาหารเย็น...อิอิ แกะซอง ใส่ชาม (เอาเครื่องปรุงออกก่อนนะ) อิอิ ตอกไข่ใส่ คลุกให้เข้ากับเส้น เทน้ำร้อน ใส่ไมโครเวฟ 2 นาทีครึ่ง เอาออกมาเทเครื่องปรุง ทิ้งไว้ให้อืด จะได้เยอะๆ กรั่กๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 15:41:21

ความคิดเห็นที่ 105 นัดวันไหน ส่งข่าวหนูด้วยนะจ๊ะพี่สาวขรา จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 15:48:03

ความคิดเห็นที่ 106 ไม่ได้ซุ่มน้า ทำงานเสร็จก็แวะมาโพส อิอิ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 15:53:48

ความคิดเห็นที่ 107 พี่สาวขรา อย่าเพิ่งหม่ำมาม่าหมดนะ เหลือไว้ให้หนูมั่งจิ นะๆๆๆๆ จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 15:58:35

ความคิดเห็นที่ 108 หิววววววววววววววววววววววว จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 16:04:54

ความคิดเห็นที่ 109 เค้าอยากไปเที่ยวกับดาหลิงด้วยอ่ะ อะฮึๆๆๆ ว่าแต่ต้องมีต้นมะพร้าวไว้ให้ปีนด้วยนะ รู้นะว่าดาหลิงทานวุ้นเส้นเพื่อลดน้ำหนัก ใช่ป่ะๆ งั้นวันนี้กลับบ้านไปกินวุ้นเส้นมั่งดีกั่ว อิอิ จากคุณ : Kiwi_brown เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 16:22:18

ความคิดเห็นที่ 110 แน่ะ...ปีนต้นมะพร้าวให้เค้าดูด้วยเจ่ะที่รัก อะฮึ ๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : NUAOFFYHUB เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 16:29:11