ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่2 เสียงน้ำไหลดังชัดเจนลำธารกว้างและน้ำที่ค่อนข้างเชี่ยวทำให้ปรมินทร์หันไปมองอย่างเป็นกังวล มีอะไรบางอย่างบอกให้เขาเดินมายังริมลำธารแห่งนี้ ทว่า ที่นี่คือที่ไหนกัน? จู่ๆก็มีร่างหนึ่งลอยตามกระแสธารนั้นจนทำให้ดวงตาของเขาต้องเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขารีบลุยน้ำตื้นนั้นลงไปจนเกือบถึงอก โชคดีที่พุ่มไม้ริมลำธารช่วยชะลอการไหลไปของร่างนั้นทำให้เขาคว้าแขนนั้นไว้ได้ เขาใช้กำลังทั้งหมดที่มีลากให้ร่างนั้นขึ้นฝั่งในใจก็เต้นรัวราวกับกลัวว่าร่างตรงหน้าจะไร้ซึ่งชีวิตหากการเคลื่อนไหวบางอย่างทำให้เขาใจชื้นขึ้นเมื่อแสดงว่าเจ้าของร่างยังคงมีลมหายใจอยู่   เลือดที่ไหลไปตามกระแสน้ำทำให้เขาเป็นกังวลขึ้นมาอีกครั้งจึงตั้งใจจะพลิกร่างนั้นให้หงายขึ้นเพื่อที่จะได้ปฐมพยาบาลได้ทันท่วงที ทว่าท่ามกลางความเงียบสงัดที่ได้ยินเพียงเสียงโตรกธารกลับได้ยินคล้ายเสียงคร่ำครวญหวนไห้ของหญิงสาวลอยตามแทรกเสียดประสาทเข้ามาจนทำให้เขาสะดุ้งตื่นจากฝันประหลาดในทันที! ปรมินทร์ลุกขึ้นจากการนอนมาเป็นนั่ง ใบหน้าคมเบือนมองรอบกายอย่างงัวเงีย เครื่องปรับอากาศยังคงเย็นฉ่ำ ทว่าชายหนุ่มกลับมีเหงื่อที่ซึมรวมตัวหยาดลงมาข้างแก้มจนทำให้รำคาญ มือใหญ่ยกขึ้นเช็ดก่อนจะขยี้ผมดกดำที่ยุ่งเหยิงอยู่แล้วให้ยุ่งเข้าไปอีก พร้อมกับสลัดผ้าห่มหนาออกจากลำตัวเผยให้เห็นแผงอกกว้างที่เปลือยเปล่า ความฝันที่เคยมีซ้ำแล้วซ้ำเล่าตลอดมาคือการช่วยเหลือใครบางคนขึ้นมาจากน้ำ เมื่อเขาจะพลิกตัวคนที่ตนช่วยขึ้นมาก็ต้องตกใจตื่นทุกครั้ง หลายปีมานี้แม้จะหงุดหงิดกับความรู้สึกค้างคาจากความฝันมากเพียงใด แต่ก็สู้ความอยากรู้ที่เพิ่มพูนขึ้นไม่ได้ ลางสังหรณ์ส่วนลึกเร่งเร้าให้คิดว่าช่วงเวลาที่เขาจะได้เห็นว่าร่างที่ช่วยขึ้นมาจากลำธารนั้นหน้าตาเป็นเช่นไรใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว ชายหนุ่มอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะลงมาจากห้องของตน อาหารเช้าที่วางอยู่จุดรอยยิ้มอ่อนโยนให้คนหน้าเคร่งขรึม “กลับมาแค่สองสามวัน ทำไมไม่อยู่ให้นานกว่านี้ล่ะลูก” ผู้ที่ทำให้เขามีรอยยิ้มละมุนนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำส้มคั้นสดในมือ  ร่างสูงใหญ่เข้าโอบกอดมารดาอย่างเอาอกเอาใจ “คุณแม่ก็ไปอยู่ที่โน่นกับผมสิครับ” “ได้ยังไงกัน คุณฉัตรเขากำลังท้องกำลังไส้ เจ้าปิ๊กน้องชายเราหรือก็งานยุ่งเหลือเกิน” “เดี๋ยวปีหน้าคุณแม่ก็บอกว่าเจ้าปิ๊กกำลังลูกอ่อน อีกสองปีก็คงบอกว่าลูกเจ้าปิ๊กกำลังซนแล้วเมื่อไหร่คุณแม่จะได้ไปอยู่กับผมล่ะครับ” เสียงทุ้มนุ่มดัดเป็นเสียงเล็กเสียงน้อยล้อเลียนมารดาจนฝ่ายนั้นหัวเราะอย่างอดไม่ได้ “ประเดี๋ยวเถอะ ตาคนนี้นี่” คุณมณีมองร่างสูงใหญ่ผิดจากน้องชายที่รูปร่างสะโอดสะองกว่าด้วยความปลาบปลื้มเอ็นดูเพียงครู่ก็กลับกลายเป็นแววกังวลขึ้นมาเล็กน้อย   ปรมินทร์ลูกชายคนโตของนางปฏิเสธที่จะรับช่วงงานธุรกิจของประมุขในบ้าน หลังจากที่ปิยะเมษฐ์น้องชายก้าวเข้ามาช่วยงานครอบครัวเมื่อสามปีที่แล้ว เขาก็กลับไปมุ่งมั่นสอบบรรจุตามวุฒิที่เรียนจบปริญญาโทมาจนได้เป็นปลัดอำเภอในที่สุด และจากเวลาที่ผ่านมาด้วยความตั้งใจจริงในการทำงานและสอบเลื่อนขั้นก็คงมีแววว่าจะได้เป็นนายอำเภอในไม่ช้า การที่ลูกชายของนางต้องไปปฏิบัติหน้าที่ในสถานที่ห่างไกลความเจริญทำให้อดเป็นห่วงเรื่องการคบหาหญิงสาวไม่ได้  หากไปคว้าเอาหญิงชาวบ้านมาเป็นคู่ชีวิตก็คงน่าเสียดาย ใบหน้าที่หล่อเหลายามเคร่งขรึมชวนให้เกรงใจ หากคนใกล้ชิดรู้ดีว่ายามที่เจ้าเล่ห์แสนกลขึ้นมาก็ลื่นจนจับไม่ได้ไล่ไม่ทันเช่นกัน  ความสะดุดตานั้นมีมากจนมีแมวมองสนใจชักชวนไปในวงการบันเทิงแต่เจ้าตัวกลับปฏิเสธไปอย่างไม่ใยดี  เพราะฉะนั้นถ้าลูกชายคนนี้จะมีคู่ครองก็ควรจะได้คู่ครองที่พอเหมาะพอสมกันทั้งฐานะและหน้าตา “คุณพ่อไปที่บริษัทแล้วหรือครับคุณแม่” “รายนั้นออกไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างดี แม่ขอบใจปอมากนะลูกที่ลางานมาช่วยเรื่องครอบครัวน้อง” “ปิ๊กเป็นพ่อค้าที่ดี แต่จะให้เท่าทันผู้หญิงสมัยนี้คงลำบาก ยังดีที่คุณฉัตรเข้าใจเรื่องนี้ดี”ปรมินทร์สรุปสั้นๆตามวิสัย ปิยะเมษฐ์น้องชายของเขามีความฉลาดจนพอที่จะวางใจได้ในเรื่องธุรกิจ แต่กลับมีจุดอ่อนเมื่อเจอสาวสวยใจถึง ด้วยความที่มั่นใจในตัวเองจนเกินไปทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากจนอาจจะทำให้ครอบครัวที่เพิ่งเริ่มต้นต้องแตกแยก ต่อให้การแต่งงานของคนทั้งคู่จะเริ่มต้นมาจากความเหมาะสมและเพื่อการจับมือกันทางธุรกิจแต่ น้องสะใภ้ก็มีความดี ความเก่งกาจในเรื่องธุรกิจและยังมีความงามจนสามารถมัดใจน้องชายเขาไว้ได้  หากแต่คู่ควงเก่าๆ เจ้าน้องชายตัวดีก็ไม่ยอมทิ้ง จนอาจจะเกิดปัญหาขึ้นมาได้ มารดาหมดหนทางที่จะวิ่งสู้รบกับสาวๆเหล่านั้นแทนลูกสะใภ้จึงขอคำปรึกษาจนเขาต้องเดินทางมาจัดการให้เพื่อความสงบสุขทั้งทางครอบครัวและธุรกิจ จากคุณ : จอมนาง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:10:58

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากที่ได้พูดคุยตกลงกับปิยะเมษฐ์จนเข้าใจตรงกันแล้ว เขาจึงต้องจัดแจงนัดสาวๆเหล่านั้นมาเคลียร์ทีละคนจนถึงคนสุดท้ายในเมื่อวานนี้ มีบ้างบางรายที่เมื่อพลาดจากน้องชายแล้วคิดจะเล็งพี่อย่างเขาแทนแต่เขาก็ใช้รูปลักษณ์ภายนอกที่เคร่งขรึมให้เป็นประโยชน์จนหญิงสาวเหล่านั้นไม่กล้าคิดจะสานต่อใดๆ “ว่าแต่เราเถอะ ปอ ไปอยู่ที่โน่นมีใครถูกใจบ้างแล้วหรือยัง” คำถามทีเล่นทีจริงของมารดาจุดรอยยิ้มกว้างขวางให้เกิดขึ้น รอยยิ้มนั้นจุดประกายสดใสขึ้นในดวงตาทำให้รูปลักษณ์ที่เคร่งขรึมถูกทำลายไปจนหมดสิ้นจนดูแพรวพราวเจ้าเล่ห์อย่างเหลือเชื่อ และยังชวนให้คนมองต้องยิ้มตาม “ถ้ามีผมจะพามากราบคุณแม่ครับ” รอยยิ้มของผู้สูงวัยยิ่งมีมากขึ้น หากลูกชายพูดเช่นนี้ก็ย่อมแปลว่ายังไม่มีใครถูกใจ ทั้งที่มีรูปลักษณ์สะดุดตาและมีหญิงสาววนเวียนมาทำความรู้จักแต่ปรมินทร์ก็ยังไม่เคยคบใครจริงจัง จนเมื่อไปทำงานไกลบ้านก็กลับจริงจังในการทำงานจนดูเหมือนไม่สนใจผู้หญิงเอาเสียเลยด้วยซ้ำไป ไม่มีใครรู้ใจเขาได้ดีเท่าตัวเองในส่วนลึกของจิตใจนั้นคล้ายมีบางสิ่งที่เฝ้ารอ ราวกับมีเงาร่างของใครบางคนที่ก่อตัวอยู่ในใจอย่างเลือนราง สำหรับเขาแล้วเมื่อไม่ใช่ก็ไม่จำเป็นต้องไปยุ่งเกี่ยวให้เสียเวลา ลึกๆนั้นเขามั่นใจว่าสักวันเขาคงได้พบคนที่ใช่ และอาจจะพร้อมๆกับการที่ได้รู้ว่าคนที่ลอยตามน้ำมาในความฝันซ้ำซากนั้นมีหน้าตาเป็นเช่นใดก็เป็นได้!   อรสรวงและพิมพ์พลอยช่วยกันมองหาแผงขายเครื่องประดับเครื่องรางตามพิกัดที่เคยมาเมื่อวานหากแต่หาจนอ่อนใจก็ไม่พบแม้แต่เงาของแผงขายของนั้น ทั้งคู่จึงตัดสินใจไปถามแผงขายเสื้อที่อยู่ใกล้บริเวณที่เคยมีแผงเครื่องรางวางอยู่ “พี่ แผงขายเครื่องรางตรงนี้หายไปไหนหรือคะ หรือว่าวันนี้เขาไม่มา” “แผงอะไรน้อง แถวนี้มีแต่แผงขายเสื้อ” “ตรงนี้ไงคะพี่ เมื่อวานเรามาซื้อแถวนี้นี่ใช่ไหมพลอย”พิมพ์พลอยพยักหน้าหงึกๆ “มั่วแล้วน้อง ตรงนี้เป็นที่ว่างไว้ให้คนเดิน ไม่เคยมีแผงอะไรทั้งนั้นแหละ” คนขายเสื้อพูดจบก็หันไปเสนอขายกับลูกค้าที่มาดูสินค้าในตอนนั้น  ทิ้งให้หญิงสาวทั้งสองยืนอึ้งด้วยความงุนงงแล้วจึงได้แต่ยิ้มแห้งๆให้กันเมื่อเห็นว่าสายตาหลายคู่เริ่มมองมา “แล้วไอ้ที่เราซื้อมานี่ล่ะ มันอะไรกัน” พิมพ์พลอยพึมพำเบาๆ ก่อนที่อรสรวงจะลากเพื่อนให้ห่างออกมาจากบริเวณนั้น  จนเมื่อทั้งคู่เดินห่างออกมาได้สักระยะหนึ่งในแม่ค้าที่ถูกถามไถ่ถึงกับเปรยอย่างไม่ชอบใจนัก “แผงเครื่องประดับอะไรมาอยู่ตรงนี้แถวนี้มีแต่พวกเสื้อผ้า จำผิดแล้วยังมั่วยืนยันอีก ฉันขายของฉันทุกวัน” อรสรวงเปิดประตูที่พักก่อนจะเดินตรงไปยังตู้เย็นเพื่อรินน้ำเย็นดื่มหนึ่งอึกแล้วส่งให้เพื่อนพร้อมกับถามด้วยความสงสัยบางประการที่ยังติดอยู่ในใจ “แกว่าแกเคยฝันเห็นลูกแก้วพญานาค แกฝันว่ายังไงหรือพลอย” “ก็จำไม่ได้ชัดๆหรอก รู้แต่ว่าในฝันฉันห้อยแก้วนี่ แต่เหมือนเหาะได้หรืออะไรนี่ล่ะ” “ฝันเพ้อเจ้อแล้ว เหาะได้เลยหรือแก” “แกจะเอาอะไรกับความฝันยะ” พิมพ์พลอยค้อนเพื่อนขวับๆจนอรสรวงหัวเราะขำแล้วจึงทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่ม “มันต้องมีอะไรแปลกๆแน่ ฉันแน่ใจว่าลูกแก้วที่เราได้มานี่ไม่ธรรมดาแน่ๆ” “อย่างกับหนังสยองขวัญ หรือว่าเราจะต้องเจออะไรเฮี้ยนๆหรือแก หรือว่าที่ที่เราจะไปนี่จะมีอะไรที่น่ากลัวหรือเปล่า” ชมรมคนตาขาวแห่งประเทศไทยต้อนรับพิมพ์พลอยอย่างเป็นทางการเมื่อหญิงสาวพูดไปขนลุกไป “ไอ้นี่ก็ดูหนังมากไป บางทีอาจจะเป็นอะไรที่ดีก็ได้” “แกอาจจะชินกับเรื่องแบบนี้แต่ฉันไม่คุ้นนะเว้ย” “เออน่า ถ้ามีอะไรฉันไม่ทิ้งแกหรอก” “แน่นะ” “เออ ไปอาบน้ำนอนกันเถอะพรุ่งนี้ต้องมานั่งเก็บเสื้อผ้าอีก ไหนจะต้องเก็บพวกของกระจุกกระจิก แล้วยังคลุมเฟอร์นิเจอร์กันฝุ่น งานใหญ่เลยนะเนี่ย” ห้องพักขนาดกลางที่มีสองห้องนอนสองห้องน้ำเป็นห้องชุดที่พี่ๆของอรสรวงช่วยกันลงขันซื้อให้น้องสาวตั้งแต่เธอเพิ่งเข้ามาเรียนระดับมหาวิทยาลัยปีแรกในเวลานี้ยังคงดูใหม่และน่าอยู่เช่นเดิม   พิมพ์พลอยเพื่อนสนิทที่มีบ้านอยู่ต่างจังหวัดเช่นกันมาอยู่เป็นเพื่อนตั้งแต่เพิ่งรู้จักกันในมหาวิทยาลัยไม่ถึงครึ่งปี โดยขอรับภาระเรื่องค่าน้ำค่าไฟเป็นเสมือนการจ่ายค่าเช่าตลอดมา แม้ว่าอรสรวงจะเคยปฏิเสธไม่รับเงินจำนวนนั้นแต่พิมพ์พลอยก็ยกคำขู่ว่าจะย้ายออกหากไม่ให้ออกค่าใช้จ่าย ทำให้เธอจำต้องยอมรับเงินจากเพื่อนในทุกๆเดือน การไปขุดค้นในครั้งนี้กินเวลายาวสามเดือนก็เพียงพอให้หญิงสาวทั้งคู่รู้สึกใจหายเล็กน้อยที่ต้องจากที่พักที่เคยพักพิงตลอดระยะเวลาหกปีที่ผ่านมา จากคุณ : จอมนาง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:12:34

ความคิดเห็นที่ 3 ปรมินทร์คว้าเอากระเป๋าเดินทางขึ้นมาส่งให้เด็กรับใช้เพื่อให้ฝ่ายนั้นเอาไปเก็บในรถ ก่อนจะกอดร่างท้วมของมารดาเพื่อเป็นการล่ำลา ฝ่ายนั้นได้แต่ให้ศีลให้พรลูกชายท่ามกลางแววตาที่ยิ้มได้ของคนทั้งครอบครัว เขาเลือกเดินทางวันอาทิตย์ตามความต้องการของมารดาที่อยากให้ครอบครัวพร้อมหน้า ระยะทางแม้ไม่ไกลแต่ก็ไม่ใกล้ทำให้เขาตัดสินใจไม่นำรถมาจากต่างจังหวัดและเลือกใช้บริการของ บขส. แทน “ไปหรือยังพี่ปอ  คุณแม่ครับเดี๋ยวพี่ปอตกรถนะฮะ” ปิยะเมษฐ์กล่าวยิ้มๆก่อนจะเปิดประตูรถตระกูลหรูเข้าไปนั่งด้านคนขับ การที่ชายหนุ่มอาสาไปส่งปรมินทร์เองส่วนหนึ่งก็เพื่อจะได้สอบถามเรื่องที่พี่ชายเดินทางมาช่วยเคลียร์เรื่องปวดหัวให้กับเขา เขาสบตาภรรยาที่มองมาพร้อมยิ้มที่อบอุ่นแล้วก็ต้องลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ฉัตรกมลไม่ได้โง่จนไม่รู้เรื่องราวทั้งหมดแต่ภรรยาของเขาเลือกที่จะไม่พูด และมั่นใจในการตัดสินใจของเขารวมไปถึงมั่นใจในตัวของพี่ชายของเขาว่าจะต้องจัดการทุกอย่างได้ดี ระหว่างทางสองพี่น้องได้พูดคุยกันมากมายทั้งเรื่องยุ่งยากที่คลี่คลายไปด้วยดีและเรื่องราวของแดนไกลที่ปรมินทร์กำลังจะเดินทางกลับไปปฏิบัติหน้าที่การงานที่เขาเลือกแล้ว “ขอบคุณพี่ปอมากนะฮะสำหรับทุกอย่าง” ปิยะเมษฐ์กล่าวก่อนที่พี่ชายยจะเดินไปยังท่ารถ และได้รับเพียงรอยยิ้มน้อยๆตอบกลับมา ร่างสูงใหญ่ที่ประกอบด้วยท่วงทีที่มั่นคงดุจขุนเขาและใบหน้าที่คมสันของปรมินทร์ยังคงสะดุดตาเพศตรงข้ามได้ดีเหมือนเคย ปิยะเมษฐ์หัวเราะคนเดียวเมื่อเห็นสายตาของหญิงสาวทั้งอ่อนและแก่มองตามพี่ของตน ปรมินทร์มองตั๋วในมือก่อนจะมองหมายเลขของรถรวมไปถึงจุดหมายปลายทางจากนั้นจึงเดินดุ่มขึ้นไปมองตามหมายเลข บนรถมีคนนั่งประปรายจนใกล้หมายเลขที่เป็นที่นั่งของเขาก็มีหญิงสาวสองคนกำลังพูดคุยกันโดยฝ่ายหนึ่งเอาศีรษะมาซบตรงพนักของที่นั่งด้านหน้าของเธอ เพื่อพูดคุยกับเพื่อนอย่างออกรสออกชาติ หญิงสาวที่หันหน้ามาฟังเพื่อนอย่างตั้งใจนั้นหน้าตาคมขำและผิวค่อนข้างคล้ำ เขาละสายตาจากคนทั้งคู่ก่อนจะพบว่าพนักพิงที่หญิงสาวคนนั้นซบอยู่เป็นพนักพิงที่นั่งของเขา ชายหนุ่มขยับตัวเพื่อเอากระเป๋าเดินทางใบไม่ใหญ่นั้นจับใส่บนชั้นวางเหนือศีรษะ ความคับแคบภายในรถโดยสารทำให้ข้อศอกไปแตะศีรษะที่ปกคลุมด้วยผมนิ่มๆโดยไม่ได้ตั้งใจฝ่ายนั้นเด้งตัวออกจากการซบหลังพนักพิงแล้วเงยมองเขาด้วยความตกใจเล็กน้อย หากเมื่อสบตากันทั้งคู่ก็ต่างอึ้งงันกันไปพักใหญ่ ฝ่ายหนึ่งนั้นอึ้งเพราะเป็นใบหน้าที่จดจำได้ว่าเคยเจอในร้านอาหารทั้งยังเป็นความรู้สึกที่ไม่ดีเท่าใดนักและไม่คาดฝันจะได้เจอคนคนนี้ในรถโดยสารไปต่างจังหวัด  ส่วนอีกฝ่ายหนึ่งนั้นอึ้งเพราะใบหน้าเรียวที่เห็นชวนให้นึกถึงเงาร่างที่เลือนรางในใจ ราวว่ารอบกายเป็นดั่งสุญญากาศและมีเพียงเขากับเธอเท่านั้นบนโลกใบนี้ หัวใจที่เย็นรื่นไร้สิ่งรบกวนมาตลอดชีวิตคล้ายปรากฏคลื่นลมปั่นป่วนจนชาไปทั้งร่าง “ไม่มีมารยาท” สีหน้าตะลึงของปรมินทร์เปลี่ยนเป็นงุนงงในทันทีที่เจ้าของหน้าเรียวน่าเอ็นดูนั้นมีประกายตาอริส่งมาให้ “เฮ้ย ไอ้ฟ้า” แม้แต่พิมพ์พลอยเองก็อุทานเรียกชื่อเพื่อนด้วยความตกใจเช่นกัน “ก็จริงๆนี่ มาโดนหัวคนอื่นเขาแล้วไม่รู้จักขอโทษ” อรสรวงหันไปพูดกับเพื่อนแล้วทำหน้าเฉยๆไม่สนใจชายหนุ่มตรงหน้าอีกเลย “ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” กลิ่นอาฟเตอร์เชฟหอมโชยมาเมื่อร่างสูงใหญ่นั้นขยับตัวเพื่อนั่ง คิ้วเข้มขมวดเล็กน้อย “แรงน่ะแก”พิมพ์พลอยกระซิบกระซาบเตือนเพื่อนขณะที่รถกำลังจะออก “เฉยไว้เถอะน่า” เมื่อรถแล่นไปได้สักระยะอรสรวงจึงกระซิบเล่าเรื่องราวที่เธอเจอในห้องอาหารวันนั้นจนพิมพ์พลอยร้องอ้อ “ถึงว่า ปกติแกไม่ได้เป็นคนงี่เง่าขนาดนั้น ว่าแต่หล่อๆอย่างนี้มิน่าถึงต้องจ้างผู้หญิงให้เลิก เป็นฉันนะให้ตายก็ไม่ยอมเลิกหรอก”หญิงสาวกล่าวพลางหัวเราะคิกคัก “หล่อแค่ไหนก็ไม่ไหวหรอกแก ป่านนี้เมียที่บ้านที่ชื่อคุณฉัตรอะไรนั่นจะน้ำตาเช็ดหัวเข่าไปกี่ปี๊บแล้วก็ไม่รู้ ฉันว่าเราเลิกพูดถึงเขาเถอะนินทาระยะเผาขนอย่างนี้เดี๋ยวเกิดรถเบาเครื่องลงเขาจะได้ยินเอา” “เออ”พิมพ์พลอยพยักหน้ารับยิ้มๆ เมื่อรถแล่นไปสักระยะทั้งคู่ต่างหลับซบเบาะตามๆกันด้วยว่าเมื่อคืนนั้นกว่าจะเก็บข้าวของต่างๆเสร็จก็กินเวลาเข้าวันใหม่ไปหลายชั่วโมง แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 55 22:21:43 จากคุณ : จอมนาง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:14:52

ความคิดเห็นที่ 4 ปรมินทร์ที่ยังคงอยู่ในภวังค์แปลกประหลาดเอี้ยวศีรษะไปด้านหลังทำทีว่ามองไปยังห้องน้ำที่อยู่ท้ายรถจึงมองเห็นว่าหญิงสาวที่สร้างความปั่นป่วนพิลึกให้กับเขานอนซบไร้พิษสง  ผมหยักศกฟูที่ล้อมกรอบวงหน้าหวานละมุนนั้นชวนให้คันหัวใจจนต้องหันมานั่งกอดอกตัวเองเพราะรู้สึกคล้ายว่าอยากจะเอื้อมมือไปปัดผมที่ปรกวงหน้าของเธอผู้นั้น “นี่เรา เป็นอะไรไปวะ” ริมฝีปากได้รูปพึมพำไม่ใส่ใจต่อคนที่นั่งข้างๆซึ่งเป็นลุงแก่ๆที่เริ่มเหล่มองมา การเดินทางห้าชั่วโมงทำให้มีการพักให้ผู้โดยสารได้ลงมายืดเส้นยืดสายกลางทางโดยแวะจอดที่พักรถซึ่งมีของกินและของฝากวางขายหลายหลากชนิด หลายคนลงจากรถเพื่อเข้าห้องน้ำเพราะห้องน้ำในรถโดยสารนั้นเหลือจะฝืน บ้างก็หาของฝากและอาหารกินในเวลาพัก20นาทีที่พนักงานผู้ช่วยในรถแจ้งไว้ ปรมินทร์นั่งรอจนสองสาวเดินผ่านเขาไป ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นบ้างหากสายตาคมก็จับจ้องมองไปยังหญิงสาวผมฟูผู้นั้นอย่างไม่วางตา ยิ่งมองก็รู้สึกยิ่งคุ้นเคยจนต้องถอนหายใจ เขายังไม่เคยรู้สึกหนักใจเพราะผู้หญิงได้มากเท่าวันนี้ ความรู้สึกที่อยากทำความรู้จักพุ่งขึ้นจับใจ ทั้งที่เป็นผู้หญิงที่เพิ่งพบไม่ถึงสามชั่วโมงเสียด้วยซ้ำ! “แก” “หือ” “ฉันว่าผู้ชายคนนั้นเขามองตามแกอยู่นะ” พิมพ์พลอยสะกิดเพื่อนให้รู้ตัว “ผู้ชายคนไหน” “ก็คนที่นั่งหน้าแกไง” “อ้อ ช่างเขาสิ”ปากบอกว่าช่างแต่ตาของหญิงสาวกลับมองตอบสายตาคมนั้นด้วยแววอริดุดันอย่างเต็มที่ “เกลียดนักเชียวผู้ชายเจ้าชู้” “เขาว่าเกลียดอะไรมักจะได้อย่างนั้นนะแก” “เพ้อเจ้อ ไปเถอะ ไปหาซื้อของกินเล่นดีกว่าแก” อรสรวงชักชวนเพื่อนไปยังร้านขนาดย่อมที่อัดแน่นไปด้วยของกินเล่นประดามี โปรโมชั่นสามแพ็คร้อยทำให้เธอเลือกเพลินจนแยกห่างจากเพื่อนที่เลือกของเพลินไปเช่นกัน หญิงสาวก้าวเท้าจะเดินไปอีกล๊อคเพื่อออกไปจ่ายเงินแต่ก็ต้องชะงักงันเมื่อปรากฏกำแพงมนุษย์ร่างสูงยืนจังก้าจนเธอผงะ “ตะกี้ที่ศอกผมไปโดนศีรษะคุณผมต้องขอโทษด้วยนะครับ” “ไม่เป็นไร”น้ำเสียงมะนาวไม่มีน้ำพร้อมกับท่าทีเดินหลบทำให้ปรมินทร์ต้องพยายามอีกรอบ “คุณคงไม่เจ็บนะครับ” “ไม่อ่ะ” คนตัวสูงยังคงกั้นทางออกโดยทำเป็นไม่สนใจว่าหญิงสาวจะรู้สึกอึดอัดแค่ไหน “เอาอย่างนี้เพื่อเป็นการขอโทษ ของกินพวกนี้ผมขอจ่ายให้คุณเลยก็แล้วกัน” รู้สึกว่าประโยคนี้จะได้ผลเมื่อความหมางเมินกลายเป็นไฟที่ลุกโชนอยู่ในดวงตากลมโตของอีกฝ่าย “ไม่จำเป็น ชีวิตคุณนี่นึกอะไรไม่ออกก็ใช้เงินเป็นทางออกได้อย่างเดียวสินะ หลีกไป” ปรมินทร์จำเป็นต้องเบี่ยงตัวให้ฝ่ายนั้นเดินออกทั้งที่ยังไม่ค่อยเข้าใจถึงอารมณ์ฉุนเฉียวเกินไปของอีกฝ่ายนัก ทางที่คับแคบทำให้ร่างบอบบางนั้นใกล้เขาจนแทบจะอยู่ในอ้อมอกยามเบี่ยงตัวออกไป  ชายหนุ่มหักห้ามความรู้สึกที่อยากจะคว้าร่างนั้นมาแนบอกไว้อย่างเต็มที่ พร้อมกันนั้นก็งุนงงในตัวเองที่เป็นไปได้ถึงขนาดนี้ เพราะหากมองดูแล้วหญิงสาวที่เพิ่งเบี่ยงตัวผ่านไปนั้นก็ไม่ได้สวยเลิศจนน่าตะลึงสักเท่าใดนัก เมื่อเทียบกับผู้หญิงหลายๆคนที่เขาเคยได้พบเจอ  แต่เธอผู้นั้นกลับสร้างความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาได้อย่างน่าตกใจ ปรมินทร์ขึ้นไปนั่งบนรถก่อนที่หญิงสาวผู้นั้นจะขึ้นมาพร้อมกับขมวดคิ้วคิด แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าเหตุใดใบหน้าที่ไม่ว่าใครก็ยอมรับว่าหาคนเทียบได้ยาก ทั้งยังท่าทีสุภาพและคำพูดที่ไม่ได้ผิดมารยาทของเขาจึงไปกระตุ้นต่อมโมโหให้กับผู้หญิงคนนั้นได้   ไม่เคยสักครั้งที่เขาจะแสดงคำพูดหรือท่าทีเป็นพิเศษให้กับใครนอกจากคนในครอบครัว เพื่อมิให้อีกฝ่ายเกิดการฝันลมๆแล้งๆให้เขาได้หนักใจ ครั้นมาวันนี้เขาพยายามแสดงให้ผู้หญิงคนนั้นได้รับรู้ว่าเขาสนใจเธอ แต่กลับถูกหมางเมินจนถึงกับเรียกได้ว่ารับความเกลียดชังจากผู้หญิงคนนั้นเสียนี่ โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : จอมนาง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:16:03

ความคิดเห็นที่ 5 จองไว้ตอบกระทู้ค่ะ คุณ : scottie   สวัสดีค่ะคุณสก๊อตตี้ที่รัก เดาได้เฉียดค่ะ อิอิ คุณ : ณ พิชา  ยกย่องข้าน้อยเกินไปแล้ว ข้าน้อยไม่กล้ารับ ไม่กล้ารับ สวัสดีปีใหม่ค่ะ คุณ : สวนใส  สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ ขอพรนั้นจงเกิดแก่คุณสวนใสเช่นกันค่ะ^^ คุณ : mamahuhu  ขอบคุณค่ะ เป็นโครงการที่คัดเลือกจากเรื่องย่อค่ะ ถ้าได้อ่านเรื่องย่อคงงงว่าเอามาทำนิยายแบบนี้ได้ยังไง อิชั้นก็งงเหมือนกัน นิยายเรื่องนี้เลยเขียนแบบมีกรอบ และอาจจะแปลกๆไปจากนิยายทั่วๆไปที่เคยเขียนค่ะ คุณ : นารีจำศีล   สวัสดีค่ะ ขอบคุณมากนะคะ^^ คุณ : น้ำเต้าหู้ถุง  สวัสดีปีใหม่ค่ะ ตอนแรกๆคงยังไม่ทราบเรื่องทราบราวเท่าไหร่นะคะ แหะๆ คุณ : หมูหวานตัวนี้อ้วนที่สุด  สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ คุณ : Viva Tam  กรี๊ดๆๆสวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ ขอบคุณมากนะคะคิดถึงจัง คุณ : doraemomo   สวัสดีปีใหม่ค่ะ คิดถึ้ง คิดถึง คุณ : Gracie Lou Freebush   สวัสดีค่ะ สงสัยอะไรเอ่ย ยังไม่ค่อยมีปมอะไรเลยนะคะ คุณ : Tyra   สวัสดีค่ะ  อ่ะ อะไรอ่า555 อะไรพิมพ์พลอยหรืออรสรวงหรือคะ คุณ : A cup of milk   สวัสดีปีใหม่ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ นิยายเรื่องนี้แนวจะแปลกๆหน่อยนะคะ เขียนตามเรื่องย่อที่ได้จากความฝันแบบเพ้อเจ้อมั่วสักหน่อยน่ะค่ะต้องตะล่อมแต่งเติม อาจจะขาดตกบกพร่องไปบ้างติชมได้ตามสบายค่ะ^^ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการติดตามค่ะ จ๊วบแรงๆคนละหนึ่งที ปกใหม่ ลูกทุ่งโมดิฟายด์ แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 55 22:45:39 จากคุณ : จอมนาง เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 22:16:57

ความคิดเห็นที่ 6 มาติดตาม นักเขียนในดวงใจ เช่นเคยครับ นึกว่าปีใหม่ จะไม่ได้อ่าน อิอิอิ คุณจอมนาง สบายดีมั้ย จากคุณ : รอยยิ้มของคนดี เขียนเมื่อ : 4 ม.ค. 55 23:18:30

ความคิดเห็นที่ 7 ชื่อคล้ายๆเรื่องสั้นที่ส่งประกวดเลย เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 07:28:15

ความคิดเห็นที่ 8 เพิ่งได้อ่าน โภคีธรา ของพี่รอมแพง ครับ สนุกมากเลย... แถมผลงานยังจะได้ทำเป็นละครด้วย ถือว่าสุดยอดจริงๆ เลยครับ จากคุณ : ผีเสื้อสีดำ เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 09:22:05

ความคิดเห็นที่ 9 คิดว่าคู่พระ - นาง คงได้ป๊ะกันแล้ว จากคุณ : อรุสา (npuiy) เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 12:55:11

ความคิดเห็นที่ 10 แหมรุ่งเรือง แถมรุ่งโรจน์เลยค่ะ คุณจอมนาง ยินดีกับความสำเร็จค่ะ จากคุณ : สวนใส เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 17:00:32

ความคิดเห็นที่ 11 โอ้ววว บุพเพฯ จะมีภาคสอง!! รอๆๆๆๆๆ จากคุณ : doraemomo เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 20:00:12

ความคิดเห็นที่ 12 เพิ่งมาตามอ่าน ขอฝากตัวด้วยฮะ ^^ จากคุณ : ทะเลเดือดพันธุ์ร็อค เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 20:28:40

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณค่ะ   รออ่านตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้ คุณรอมแพง นะคะ จากคุณ : หมูหวานตัวนี้อ้วนที่สุด เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 21:18:55

ความคิดเห็นที่ 14 ยินดีด้วยนะคะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 21:23:11

ความคิดเห็นที่ 15 มาอ่าน และ ให้กำลังใจคนเขียนค่า ... และ แอบมีหนังสือของคนเขียนด้วย (ง่า ไมต้องแอบ ) จากคุณ : Hexi เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 21:26:29

ความคิดเห็นที่ 16 ขอแสดงความยินดีกับหลายๆ เรื่องที่จะเป็นละครนะคะ ดีใจด้วยมากๆ เลย จะดูแน่นอน ว่าแต่ทำไมเหมือนผูกขาดกับชมพู่ละเนี่ย เอิ้กๆๆๆ ไปสอยคีตโลกามาตั้งแต่เมื่อวานค่ะ แต่ยังไม่เห็นอีกเล่ม ไว้ไปหามาครอบครองนะคะ ^^ คิดถึงคุณรอมแพงเหมือนกันนะคะ แล้วก็นิยายคุณรอมแพงด้วย หวังว่าจะสบายดีนะคะ จากคุณ : Viva Tam เขียนเมื่อ : 5 ม.ค. 55 22:35:20

ความคิดเห็นที่ 17 ดีใจกับความสำเร็จะนะคะ ละครมาเป็นซีรีส์เลย ภาวนาให้ผู้จัดไม่ดัดแปลงบทจนเละ จะได้ติดตามดู ทำไมเรื่องนี้มีตัวเอกผู้หญิงสองคน แล้วสาวสวยในอดีตได้กลับชาติมาเกิดมั้ย รึยังนั่งรอแม่ทัพอยู่ที่เดิม จากคุณ : nasa nasa เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 55 11:58:54

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนที่สองมาแล้วตอนแรกยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ และก็ขอบคุณข่าวคราวละครที่นำมาบอกกันนะคะ แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 55 17:26:58 จากคุณ : A cup of milk เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 55 17:24:48

ความคิดเห็นที่ 19 หนูหมายถึงใครเป็นนางเอกค่ะ อรสรวงใช่ป่ะ ปอลอสู้ตายนะค่ะเฮียปอ:) จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 55 22:06:45

ความคิดเห็นที่ 20 ตามอ่านนะคะ ลูกทุ่งโมดิฟายด์ พิมพ์ใหม่แล้วเหรอคะ แล้ว พรายพรหม ล่ะค่ะจะได้พิมพ์ไหม อุๆ ไม่อยากบอกว่าเราก็มีเรื่องพรายพรหมของคุณนะคะ ถือเป็นของหายากมากๆ และคิดว่ามีอีกหลายคนที่อยากได้ทีเดียวล่ะค่ะ จากคุณ : ณ พิชา เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 55 16:06:52

ความคิดเห็นที่ 21 โหยยย,,,อ่านตอนมึนๆ ก็มึนไปกับพระเอกเลยง่ะเจ๊ ว่าชาติที่แล้วตูไปทำอะไรให้หว่า,,,เนอะ จากคุณ : Wild Monkey เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 55 23:56:56

ความคิดเห็นที่ 22 จุดพลุ พี่ออกนิยายใหม่ในที่สุด!! ใกล้สอบแล้วค่ะ แต่สะบัดบ็อบ TwT ตามอ่านนะค้าาาาา ตกลงนางเอกบุพเพเป็นชมพู่หราาาา??? - -a ยังไงก็รอลุ้นด้วยคนนะคะ สำหรับเรื่องมินตราตามเสมอ เย้ว์ พระเอกเป็นนายอำเภอ ฮุ..พระเอกพี่นี่ไม่เคยซ้ำใครจริงๆนะคะ จากคุณ : LJ.Kanomjan เขียนเมื่อ : 18 ม.ค. 55 22:07:50