_______ " November's Tears " ( 20 -- 21 ) _______
|
 |
.
" November's Tears " ( บทที่ 20 )
บทที่ 20
ถึงจะนอนโอ้เอ้อยู่บนเตียงผมรู้สึกตัวว่าสายมากแล้ว..นอนเฉยสักพักก็ไม่มีใครมาปลุกให้ไปทำงาน
นึกแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้น ผมสวมเสื้อคลุมออกจากห้อง
ไม่มีใครปลุกชายราชศักดิ์เกษมเลยครับ.. ผมยื่นหน้าเข้าไปในครัว..แม่กำลังทำอาหารอยู่กับเด็กรับใช้
วันนี้ไม่ต้องไปทำงาน ท่านอนุชาไม่สบาย แม่ตักแกงเผ็ดที่ปรุงด้วยพริก สมุนไพร ผัก และเนื้อไก่ ใส่ชามใบย่อม ปลาแซลม่อนดองเกลือทอดหอมฉุย ซุปซี่โครงหมูกับหอมใหญ่และมะเขือเทศผ่าครึ่ง..ฮะ..ฮะ..ทั้งหมดนี้ไม่ได้กินกับขนมปัง..แต่กินกับแผ่นแป้งโรตี..รสนิยมของผมคนเดียว!
แม่..... ผมแกล้งลากเสียงยาว
แม่ยกยอดมื้อเช้ามาเป็นมื้อกลางวัน หันไปสั่งเด็ก จัดโต๊ะได้
เดี๋ยวๆๆ ครับ.. ผมออกจากครัว Titee ขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน เก๊กเป็นชายราชศักดิ์เกษมได้เดี๋ยวเดียวนาย Titee ก็กลับมา
พ่อไปทำงานตามปกติ..ท่านอนุชาไม่สบายเพราะเครียดเรื่องเมื่อวาน..ปัญหาจากพวกหัวรุนแรง..เรื่องการหายตัวไปของผู้สืบทอด คงถูกตำหนิและอะไรบางอย่างจากท่านผู้ครองนคร..ทั้งหมดมาจากการทำตัวเหลวไหลไม่มีความคิด..ของผม
ผมควรจะไปเยี่ยมท่านอนุชาหรือไม่..
เข้าเฟสดีกว่า
อนุชิตตอบมาตั้งแต่เมื่อคืน
อัยหยะ จะรอดหรือป่าวคับน่ากลัวอะ ผู้ใหญ่คนนี้คือคนเดียวกับที่ชอบพ่อของตี๋ คนที่อยากได้ตี๋น้อยๆ หรือป่าว และเขาอยากได้ไปทำอะไร เห่อผมคิดมากไปเองปะ แล้วที่ว่าเกือบอะถึงไหนแล้ว ง่าโดนปุยี่ปุยำหมดแล้ว
อนุชิตรู้ได้อย่างไรว่าท่านอนุชาเคยชอบพ่อ ผมไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้เลย
ผมเขียนตอบ
ถ้าก่อนจากเมืองไทยอนุชิตคุยสนิทสนมกับผมอย่างเมื่อคืน สภาพของผมคงไม่เป็นอย่างเดี๋ยวนี้
ใช่ครับผู้ใหญ่คนเดียวกัน (ทำไมรู้?) สงสัยเขาจะเคยเป็นแฟนของพ่อผมมาก่อน..เขาอยากได้ผมไปเลี้ยงตั้งแต่เด็กๆ แล้ว..รักพ่อ..อยากได้ลูกแทนตัว
ผมกลับไปเที่ยวนี้..เอ้อ!..ไม่อยากคุย..อะไรๆ เป็นหนุ่มขึ้นเยอะเขาจึงรักผมอย่างชู้สาว และเมื่อไม่ได้ก็อยากได้ลูกผมไปเลี้ยงแทนตัวมั้ง
คนน่ารักก็ลำบากอย่างนี้ไม่ว่าหญิงหรือชาย..ว่าไหมคับ..แต่ผมยังอยู่ดีไม่ถูกยำนะคับ..ใช้วิธีสุดท้าย..แหกปากร้อง..ได้ผลคับ เขามีหน้ามีตาคงอายแย่
โกหกอีกแล้วเรื่องแหกปากร้อง..ให้เขานอนกอดเฉยทำโม้..ก็มันจำเป็นทั้งสองเรื่อง..กึ่งสมยอม..โกหกอนุชิต
ไปทางไหนมีคนคุมเข้มเหมือนนักโทษ..แต่ได้รับการให้เกียรติเป็นอย่างดีจากทุกคน..ชายราชศักดิ์เกษม..โก้พิลึก..แต่ผมอยากเป็นตี๋น้อยของอนุชิตมากกว่าครับ
ไปทำงานก่อนนะครับ..ชีวิตผม..ส่งใจช่วยด้วยนะ..รักอนุชิตมาก..
ตี๋น้อย..ของอนุชิตคนเดียว..
ผมใส่สูทลำลอง..เซอร์อย่างที่อยากทำ..ฮะ..ฮะ..ไม่มีใครคอยจู้จี้..ว่าแต่ถ้าผมไปเยี่ยม ท่านอนุชาจะไข้ขึ้นหรือเปล่า?
อ้าว!.. แม่ร้องขึ้นเมื่อเห็นผมลงบันไดมา จะไปไหน..ท่านอนุชากำชับว่าให้อยู่บ้าน
ก็จะไปเยี่ยมท่านละครับ.. ไม่ได้โกหก..คงต้องไปอย่างที่พูด ไปดูอะไรๆ ที่วังด้วยครับ
ดีแล้วลูก แม่ยิ้ม..เดินตามผมไปที่เทอร์เรสหน้าบ้าน
อ้าว!.. เป็นผมที่ร้องขึ้นเมื่อเห็นคนขับรถนั่งคอยอยู่ ว่าจะซิ่งมอไซเล่นเสียหน่อย..ไม่ได้ขับหลายวันแล้ว
ชายราชศักดิ์เกษมคงไม่ได้ขับไปอีกนาน แม่ว่านะ
เราแวะร้านดอกไม้..คนขับรถไม่ให้ผมลงไป เขาอ้างสารพัดเหตุผล แต่เมื่อผมยืนยันขึงขัง เขาจึงอาสาลงไปซื้อให้..นะ..ดอกไม้ก็ซื้อเองไม่ได้
ไปวังท่านอนุชา.. ผมสั่ง..คนขับรถไม่รับคำ ท่านอนุชาไม่สบายฉันจะไปเยี่ยม
ท่านสั่งไม่ให้ใครไปเยี่ยม โดยเฉพาะท่านชายราชศักดิ์เกษม..อุ๊ป!..ขอรับ คนขับรถมีพิรุธ
ทำไมห้าม..โดยเฉพาะฉัน ไม่น่าเป็นไปได้.. ไม่มีเหตุผลใดที่ท่านอนุชาไม่อยากพบผม ไปวังท่านเดี๋ยวนี้! ผมเสียงดัง
วังของท่านอนุชาไม่ทันสมัยอย่างวังของชายราชศักดิ์เกษม แต่ใหญ่กว่าและน่าเกรงขาม..ห้องโถงรับรองเต็มไปด้วยเครื่องโบราณทั้งเฟอร์นิเจอร์และทุกสิ่งที่ประกอบเป็นห้อง
สวัสดีค่ะ.. หญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งเดินผ่านโค้งประตูเข้ามา ท่านพ่อไม่อยู่ไปทำธุระที่วังของท่านชายราชศักดิ์เกษมค่ะ
ก็ผม.. ตั้งใจจะแนะนำตัวว่าผมคือท่านชายคนนั้น
ทราบค่ะ..หญิงทราบว่าท่านพี่มาเอง.. หันไปทางสาวอีกคนเหมือนเขิน ใครจะไม่รู้จักท่านชายราชศักดิ์เกษมล่ะคะ
เอ่อ.. ใช่ว่าผมจะเขินไม่เป็น..ก็ออกสวย ทราบว่าท่านอาไม่สบาย.. ปรายตาไปทางคนขับรถที่ยืนถือแจกันดอกไม้อยู่ ผมตั้งใจนำดอกไม่มาเยี่ยม
ค่ะ..สวยมาก.. คนขับรถวางแจกันลงบนโต๊ะ กุหลาบแดงดอกโต..ไม่เหมือนที่ท่านพ่อเตรียมไว้จัดที่วังท่านพี่เลย
ผมนั่งคิดตลอดทาง..ระหว่างนั่งรถจากวังท่านอนุชาไปวังชายราชศักดิ์เกษม..ท่านอนุชาไม่สบาย..ไปทำอะไรที่วังของผม..ดอกกุหลาบแดงจัดเตรียมไว้เพื่ออะไร
ธิดาของท่านอนุชาสวยมากจริงๆ ถ้าท่านมีบุตรชายคงไม่ต้องง้องอนชายราชศักดิ์เกษมอย่างนี้..ไม่แน่..อาจจะหล่อกว่าก็เป็นได้..แต่ถ้าเพราะเหตุผลอื่นท่านอนุชาก็คงต้องง้อผมอยู่ดี..คิดไปได้นะ..คนเราถ้ามีแผลให้สะกิดก็ถูกสะกิดอยู่เรื่อย..แผลของท่านอนุชา..แผลของผมเองก็เถอะน่า!
ชายราชศักดิ์เกษม!.. ท่านอนุชาตกใจที่เห็นผม..ไม่รู้เพราะสูทดำเปลือยไม่ใส่เสื้อใน และหมวกดำหรือเปล่า อาไม่สบาย ทีแท้ตกใจเพราะเรื่องไม่สบายหรือไม่สบายของท่านต่างหาก
ฮะ..ฮะ.. ผมอดหัวเราะไม่ได้..พูดอะไรไม่ออก ไม่ถามอะไรที่สงสัย ถามแค่สิ่งที่มองเห็น ทำไมดอกไม้มากมายอย่างนี้ครับ
ท่านผู้ครองนคร.. จูงมือผมไปนั่งบนโซฟา ท่านอยากให้จัดพิธีแต่งงานและแต่งตั้งชายราชเกษมขึ้นเป็น ท่านชายเดือนศิลาราชศักดิ์เกษม อย่างสมบูรณ์..อีกสามวันข้างหน้า
ท่านชายเดือนศิลาราชศักดิ์เกษม.. ผมทวนคำ ฮะ..ฮะ..คงไม่ยาวไปกว่านี้แล้วใช่ไหมครับท่านอา เหมือนผมยอมรับและมีความสุข..แต่ความจริงตรงข้ามกับที่แสดงออก
คงไม่แล้ว..เดือน มาจากชื่อเมืองหลวง ที่เกิดของชาย ตามด้วยชื่อประเทศและชื่อเดิม..ชอบไหม?
ท่านอาหรือครับ? ปากสนทนา..ใจคิดไปไกล
ไม่ใช่..ท่านผู้ครองนครเป็นคนตั้งให้..อาไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น
อีกสามวันดอกไม้ไม่เหี่ยวหรือครับ?
วันนี้แค่ลองจัดดู มิน่า กุหลาบถึงดอกไม่โต
ผมเออออเดินตามท่านอนุชาชี้แจงเรื่องพิธีการต่างๆ ในวันงาน..พยักหน้ารับรู้เป็นระยะ แต่แทบไม่รู้เรื่องอะไรเลย..ใจคิดทบทวนแผนการหนีที่คิดไว้คร่าวๆ อย่างจริงจัง..ทั้งชีวิตเคยแต่ความสุขสบาย ผมจะผจญภัยอย่างที่คิดได้หรือ..ต้องทิ้งบ้าน ทิ้งครอบครัว เป็นคนอกตัญญูกับบุพการีและประเทศชาติ
ที่สำคัญ..ความสัมพันธ์เบาบางของผมกับอนุชิตคงมีปัญหา และสิ้นสุดลงในไม่ช้า..อะไรๆ มีแต่ดำดิ่งหายนะ เพียงเพราะผมไม่อยากเป็นผู้ครองนครศิลาคนต่อไป
ผมจะได้อะไรจากการกระทำครั้งนี้..ได้สิ..ได้ตัวตนของผมกลับคืนมา..ช่างน่าขำ..ตัวของตัว แต่ต้องแลกกับบางอย่างเพื่อที่จะได้มา
นั่นคือ..ความทุกข์ระทมทั้งร่างกายและหัวใจ..แล้วผมจะทำ..จะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่ออะไร!
.
| จากคุณ |
:
ดาเรน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 ม.ค. 55 11:27:14
|
|
|
| 
