ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีฮะ แบบว่าอยากมีส่วนร่วม ขอแจมด้วยนะฮะ ......เคว้ง คว้าง กลางกระแส ท่ามความผันแปร...แปร ผัน ร่วง ลิ่ว ปลิว ปลิด...ชีวิต นั้น เกิด อยู่ สูญ สะบั้น...ล้วนครรลอง ล่วง ลับ ประทับเหลือ...ดีชั่ว ขจรไกลกำจายทั่ว...ทิศา ปลด เปลื้อง เบื้องหลัง...ร่ำ ลา ปล่อยคนเป็นสู้ชะตา....ลำพัง ***** จากคุณ : หอมเจียว (RTB) เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 08:23:08

ความคิดเห็นที่ 2 ...."เคว้งคว้าง" กังวาลก้องต้องสับสน ในหมู่คนที่มากมายมหาศาล ต่างก็เข้าต่างก็ออกตลอดทาง ส่งถ้อยความว่า "ขออยู่.....คู่กับเธอ......" จากคุณ : ป.ปาแปง เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 10:06:44

ความคิดเห็นที่ 3 เคว้งคว้าง..ชั่วรู้ตัวแล้วกลับจิต ไม่ถือผิดงมโง่โดยโมหันต์ คนจะชมว่าสมเป็นคนธรรพ์ รู้ผ่อนผันกลับตัวกลัวบาปกรรม สังขาราสัสสดานัตถิ เตือนสติป้องกันสำคัญต่ำ เลือกทางเดินดีร้ายหลากหลายจำ ไม่งงงมตอกย้ำ...คำชั่วดี แก้ไขเมื่อ 11 ม.ค. 55 21:21:52 จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 21:14:34

ความคิดเห็นที่ 4 เคว้งคว้าง . . . . . ท่ามกลาง   ความสับสน ผู้คน   มากมาย   ซะปานนี้ ดิ้นรน   ฝึกฝน   หาวิธี มั่งมี   กว่าใคร   ใช่สมบูรณ์ มนุษย์    ปุถุชน    คนธรรมดา มองฟ้า    ยามนี้    มีแสงสูรย์ หวังสังคม   โอบเอื้อ   และเกื้อกูล ความอาดูร    คงหมดไป . . . . . ในสักวัน   มาเขียนกลอนด้วยคนนะคะ.... คุณ pop ... มีความสุข . . . . ในวันสบายๆ แบบนี้นะคะ    จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 11 ม.ค. 55 21:41:32

ความคิดเห็นที่ 5 ๐ เมื่อวารเปลี่ยนหมุนผ่านเคลื่อนกาลกัป รุ่งก็ลับเลือนว่างจนจางหาย แสงแห่งสูรย์ซีดสางใกล้วางวาย ใจที่ตายยิ่งเหว่ว้า ยิ่งพร่าเลือน ๐ กว้างสะท้อนเบื้องหล้าจรดฟ้ากว้าง ระยะห่างทางหนึ่งจึ่งเสมือน ธุลีต่ำเอื้อมสาวถึงดาวเดือน จะสะเทือนผืนฟ้า..เมื่อคราใด จากคุณ : ตะวัน เขียนเมื่อ : 13 ม.ค. 55 18:13:37

ความคิดเห็นที่ 6 เคว้งคว้าง อ้างว้าง อยู่กลางป่า เหลียวแลหา ผู้ใด ไม่เห็นหน มืดสนิทฟากฟ้าทั่วสากล ฉันเหมือนคนหลงทางกลางป่าไพร หม่นเศร้าร้าวใจใครจะเห็น สุดลำเคํญเข็นขุกทุกข์หวั่นไหว ความมืดมนหม่นหมองครองม่านใจ ล่องลอยไปตามกระแสร์แห่งวิญญา............. จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 55 11:53:56

ความคิดเห็นที่ 7 ดึกดื่นสวัสดิ์ ... ในวันสบาย ๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณมากมาย ครับ คุณ หอมเจียว ที่แวะมาทักทายกัน พร้อมบทกวีเปี่ยมความหมาย และภาพที่สุดยอดเลยครับ ...................................... ๐ กาลเวลาเลื่อนลอยล่มสลาย หลอมละลายร่างกายและวิญญาณ สู่เศษส่วนเคว้งคว้างกว้างไพศาล จักรวาลเวิ้งว้างว่ายเวียนวน ๐ จิตวิจิตรร่อนเร่วเนจร ส่วนซับซ้อนซากเศษสิ้นสากล กายวิสุทธิ์สุดท้ายปลายหลุดพ้น จรดลจนจางจากร่างลวง    ......................... จากคุณ : moonpeace เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 02:12:58

ความคิดเห็นที่ 8 ดึกดื่นสวัสดิ์ ... ในวันสบายๆๆๆๆ ขอบคุณมากมาย ครับ คุณ ป.ปาแปง ที่แวะมาทักทายกัน   ......................... ๐ สรรพสิ่งทิ้งเหลือเพื่อพันผูก จิตที่ปลูกฝังรากฝากร่องรอย ชั่วกัปกัลป์กาลนานผ่านเคลื่อนคล้อย อดีตภพเลื่อนลอยลับเลือนราง ๐ มาตรเวลามากกว่าสามารถนับ สภาพกายแตกดับกลับเปล่าว่าง จิตสภาพผ่านจินต์บินเคว้งคว้าง เจตสิกไร้ร่างแยกห่างไป     ....................... จากคุณ : moonpeace เขียนเมื่อ : 19 ม.ค. 55 03:40:09