"แม่บ้านในหมู่บ้านพี่คนนึงกำลังจะตาย...มีชีวิตอยู่ได้อีกแค่ไม่ถึง 2 เดือน...."
|
 |
"พี่ถามหน่อย ถ้าเม้งรู้ตัวว่าจะอยู่ได้อีกแค่ 2 เดือน เม้งอยากจะทำอะไรบ้าง?"
แม่บ้านที่ออฟฟิสโผล่งถามผมขึ้นมากลางห้องว่า...ในขณะที่ผมกำลังนั่งทำงานอยู่
"ก็คงไปสมัครบัตรเครดิตซักสิบใบ แล้วไปรูดของ รูดตั๋วเครื่องบินเที่ยวให้หนำใจก่อนตายมั้งพี่....ทำไมเหรอฮะ?" ผมตอบไปอย่างติดตลก โดยไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้ง
"แม่บ้านในหมู่บ้านพี่คนนึงกำลังจะตาย ทำงานบ้านอยู่ดีๆก็วูบลงไปนอนกองกับพื้น เจ้านายเขาเลยพาหามส่งโรงพยาบาลกันยกใหญ่ " ป้าแม่บ้านเริ่มเล่าด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"หาาาาาา?" ผมอ้าปากค้างแล้วหันขวับไปมองหน้าแก เพื่อสังเหตว่าตกลงแกพูดทีเล่นหรือทีจริง...
หมอบอกว่า แก"เป็นมะเร็งตับระยะสุดท้าย"
"ไม่มีทางรักษาหายได้"
"มะเร็งกำลังลามเข้ากระแสเลือด"
"มีชีวิตอยู่ได้เต็มที่ไม่เกินสองเดือน"
"ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นแข็งแรงมาก ไม่มีอาการเจ็บป่วยใดใดมาก่อนเลย"
ผมฟังแล้วแอบใจหายเล็กๆ ... แกเล่าต่อ...
"พอรู้ตัวว่าจะอยู่ได้อีกแค่ 2 เดือน...อาการก็ทรุดลงทันที กินไมได้ นอนไม่หลับ คิดมากทั้งวันทั้งคืน "
"เมื่อวานพี่เพิ่งไปเยี่ยมมา"
"อาการเริ่มแย่ เดินไม่ค่อยได้ ตัวเหลืองมาก"
"นี่เจ้านายให้หยุดงานแล้ว นั่งร้องไห้ทั้งวัน ใครรู้ข่าวก็พากันไปเยี่ยม แกก็เอาแต่ร้องไห้ว่ายังไม่อยากตายตอนนี้ อายุแค่ห้าสิบต้นๆเอง ยังไม่อยากตาย ยังไม่อยากตาย"
"เอ่อ...แล้วครอบครัวของแกละครับ?" ผมถาม
"แกมีลูกชายคนเดียว อยู่ต่างจังหวัด แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันมานานแล้ว แค่ส่งตังมาให้ทุกๆเดือน"
"นี่พรุ่งนี้ลูกเแกก็จะมารับตัวกลับไปอยู่ร้อยเอ็ด ลูกแกบอกอยากใช้เวลา 2 เดือนสุดท้ายที่เหลือกับแม่"
"ไม่มีเงินรักษา... แต่ก็จะขอดูแลแม่จนกว่าจะตายกันไปต่อหน้า"
"เพื่อนๆแม่บ้ายแถวนั้น ก็พากันไปเยี่ยมครั้งสุดท้าย ซื้อของไปให้ เอาเงินไปให้...พี่ไม่รู้จะทำยังไง เลยช่วยเงินเค้าไปห้าร้อยหนะ...มีแค่นี้"
"ใจหายเหมือกนั้นนะ คนเห็นกันอยู่ดีๆ ...พรุ่งนี้ก็จะไม่เห็นกันแล้ว"
ป้าแม่บ้านค่อยๆเล่ารายละเอียดให้ผมฟังด้วยความสะท้อนใจ ...
...
| จากคุณ |
:
หนึ่งกระบี่ แปรสามแจ้ง  
|
| เขียนเมื่อ |
:
14 ม.ค. 55 23:51:28
|
|
|
| 
