ความคิดเห็นที่ 1 สาวน้อยผู้ได้ชื่อว่า“เจ้าแม่หนังยาง”ในอดีตกระโดดตัวลอยขึ้นไปตบลูกที่ล้นข้ามมาอย่างสวยงาม [ฉากที่น้อยหน่ากระโดดตบลูกหน้าเน็ต ให้เป็นภาพขึ้นมาฝั่งซ้ายของจอภาพยนตร์/ ส่วนฝั่งขวาเป็นภาพในอดีตตอนน้อยหน่ากระโดดยางตัวลอย] ลูกวอลเลย์บอลวิ่งด้วยความแรงไปตกลงในจุดเกรงใจของฝ่ายตรงข้ามพอดี เลยไม่มีใครก้าวออกมารับ ทีมของน้อยหน่าจึงได้รับชัยชนะได้เข้าไปแข่งรอบชิงในอาทิตย์หน้า ทุกคนได้เฮ [โดยเฉพาะเจี๊ยบที่ชูกำปั้นขึ้นร้องเฮเสียงดังจนผู้ชมข้างๆพากันมอง  เจี๊ยบไม่ค่อยแคร์อะไรอีกแล้ว รีบขอทางเดินลงมาที่สนามอย่างรวดเร็ว] รุ่นพี่ๆในทีมต่างวิ่งเข้าไปหาโค้ชและสต๊าฟของทีมด้วยความดีใจ แต่น้อยหน่า..สาวน้อยผู้มีส่วนอย่างมากที่ทำให้ทีมเป็นฝ่ายชนะในจังหวะสำคัญกลับวิ่งเข้ามาจับมือกับเพื่อนเก่าอย่างเจี๊ยบแทน สำหรับนักวอลเลย์บอลคนอื่นๆในทีมอาจจะดีใจที่ทีมของตนได้รับชัยชนะจนได้เข้าไปเล่นรอบชิงชนะเลิศ แต่สำหรับน้อยหน่าแล้วเธอกลับดีใจที่ได้เจอเพื่อนสนิทในอดีตอย่างเจี๊ยบมากกว่า “เจี๊ยบ..ดีใจจังเลยที่ได้เจอเธอ” “เราก็ดีใจที่สุดเลยน้อยหน่า เธอเก่งจังเลย ดีใจด้วยนะ” “อื่อ” รุ่นพี่ผู้หญิงหัวหน้าทีมหันมามองน้อยหน่ายิ้มๆ อย่างเข้าใจและดีใจที่น้อยหน่ามีเพื่อนรักในอดีตตามมาเชียร์ อันเป็นแรงใจสำคัญที่ทำให้ทีมพลิกกลับมาชนะได้ทั้งๆที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์เพลี่ยงพล้ำ “แล้วเธอรู้ได้ไงว่าเราจะมาแข่งที่โรงเรียนนี้ล่ะ เรากะว่าหลังแข่งเสร็จ เราจะเข้าไปหาเธอกับเพื่อนคนอื่นๆ ในตลาดอยู่พอดีเลย” น้อยหน่าถามเจี๊ยบอย่างสงสัย “เราเห็นรูปเธอในหนังสือพิมพ์น่ะ” เจี๊ยบตอบตามจริง “แล้วนี่ชุดอะไรอ่ะเจี๊ยบ” น้อยหน่ามองชุดที่เจี๊ยบใส่มาด้วยความสงสัย  สาวน้อยอมยิ้มหน่อยๆ   จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 09:54:43

ความคิดเห็นที่ 2 “อ๋อ...ชุดนักดนตรี ตอนนี้เราตั้งวงดนตรีเล่นกันในโรงเรียนน่ะ” เจี๊ยบเพิ่งนึกออกว่า ตนเองใส่ชุดพิเลนในสายตาคนรอบข้างมาดูน้อยหน่าด้วย “เหรอ...ถึงว่าชุดแปลกๆ (แป่ววว..) แล้วนี่เธอแสดงเสร็จแล้วเหรอเจี๊ยบ” น้อยหน่าอมยิ้มขำๆ  “เอ่อ...เดี๋ยวกลับไปแสดงต่อน่ะ” เจี๊ยบตอบ “หา..  สะ...แสดงต่อ” น้อยหน่าถามอย่างสงสัยยิ่ง “..(เจี๊ยบก้มลงมองนาฬิกาด้วยใบหน้าวิตกเล็กน้อย หนุ่มน้อยจึงตัดสินใจล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วดึงหนังยางที่เจี๊ยบร้อยไว้เมื่อ ๕ ปีก่อนออกมายื่นให้น้อยหน่า )..” น้อยหน่ามองหนังยางแล้วอมยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะถามเจี๊ยบว่า “เจี๊ยบ..นี่.เธอยังเล่นกระโดดยางอยู่อีกเหรอ...” (แป่วววว...)  เจี๊ยบมองน้อยหน่า หนุ่มน้อยทำหน้าไม่ถูก เขาเริ่มรู้สึกตัว เออ..จริงสิ ตอนนี้น้อยหน่าตัวโตและเป็นนักวอลเลย์บอลแล้ว เจี๊ยบเพิ่งนึกได้ว่า  ตนเองจมอยู่กับอดีตที่ยังฝังใจวัยเด็ก น้อยหน่าอมยิ้มรับหนังยางไว้ แล้วพูดขึ้น “ล้อเล่นน่าเจี๊ยบ...เรายังจำได้น๊า..ว่าเธอเคยทำมันขาด” สาวน้อยแกล้งค้อนเล็กๆ ถึงตรงนี้หนุ่มน้อยผู้ยังจมอยู่กับอดีตก็ใบหน้าสลดลงทันที “ขอโทษนะน้อยหน่า” มันอาจจะเป็นเรื่องเมื่อ ๕ ปีก่อน แต่สำหรับเจี๊ยบแล้วเขารู้สึกราวกับว่า ความผิดของเขาครั้งนั้นเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานซืนด้วยซ้ำ น้อยหน่าส่งหนังยางคืนให้เจี๊ยบ “เจี๊ยบเก็บมันไว้นะ...”  เจี๊ยบทำท่าจะไม่รับ แต่น้อยหน่าจะคะยั้นคะยอ “น่าๆนะ.. เก็บไว้ให้เราด้วยละกัน”   เจี๊ยบรับ “อื่ออ..” น้อยหน่าเห็นหน้าเจี๊ยบยังสลด  จึงยื่นมือตนเองไปจับมือกับเจี๊ยบอย่างบริสุทธิ์ใจ สองสายตาของเพื่อนสนิทในวัยเด็กประสานกัน ต่างซึ้งใจกันได้โดยไม่ต้องพูดอะไรกันอีก [ถึงตรงนี้ให้มีเพลงประกอบเป็นเพลง “รักครั้งแรก”ต้นฉบับของชาตรี และใช้กล้องรางเลื่อนหมุนไปรอบๆตัวน้อยหน่าและเจี๊ยบที่ยืนจับมือและสบตากันอยู่แบบ 360 องศา] จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 09:59:11

ความคิดเห็นที่ 3 “ขอบใจนะ ที่มาให้กำลังใจเรา” น้อยหน่าพูดทำลายความเงียบ “อื่อ...เอ่อจริงสิ (เจี๊ยบก้มลงมองนาฬิกาด้วยใบหน้าวิตกมากขึ้น จึงพูดบอกเพื่อนสนิทในวัยเด็กว่า) “น้อยหน่าไปดูเราแสดงดนตรีไม๊?” “เดี๋ยวเราคงต้องไปฟังสรุปการแข่งขันในวันนี้กับโค้ชและรุ่นพี่น่ะเจี๊ยบ เพราะต้องเตรียมตัวแข่งรอบชิงอาทิตย์หน้า เอาไว้คราวหลังนะ” น้อยหน่าตอบตามความจำเป็น เธอก้าวเข้าสู่ความเป็นนักกีฬามืออาชีพของโรงเรียนเต็มตัวแล้ว “ไม่เป็นไร...แล้วเราจะมาหาเธอใหม่นะ” เจี๊ยบผิดหวังเล็กน้อย “เราจะแข่งรอบชิงกับโรงเรียนประจวบวิทยาคมในวันเสาร์ ที่สนามนี้แหละ... แล้วอย่าลืมชวนเพื่อนๆ มาเชียร์เราด้วยนะเจี๊ยบ” “แน่นอน... เราจะชวนทั้งแจ๊ค บอย ตี่ พริก มาโนชมาเชียร์เธอให้หมดเลยนะ” “โอ้โฮ...ยังอยู่กันครบแก๊งเลยเหรอเนี่ย แหม..จะดีใจหรือเสียใจดีนะ” น้อยหน่ายิ้มแป้น สาวน้อยในตอนนี้เธอมีลูกเล่นในคำพูดเยอะทีเดียว “เดี๋ยวเรากลับก่อนนะ” เจี๊ยบหันมามองน้อยหน่า ขณะเดินจากเพื่อนรักที่เพิ่งได้เจอกันอย่างไม่อยากจะจากมา เจี๊ยบยิ้มหวานขณะปั่นจักรยานกลับโรงเรียนอย่างรวดเร็วเพื่อกลับไปแสดงดนตรี ด้วยหัวใจที่พองโตอย่างยิ่ง โลกรอบตัวหนุ่มน้อยสวยสดขึ้นมาทันที  รู้สึกคล้ายดอกไม้ข้างทางเหมือนจะพร้อมใจกันบานสะพรั่งตลอดเส้นทางเดิมนั้น {จบฉาก ๙} จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 10:02:52

ความคิดเห็นที่ 4 ฉากที่ ๑๐: สถานการณ์กลับกลาย (๒) สถานที่: สนามหน้าโรงเรียน (มีเวทีการแสดง) ตัวแสดง: ครูใหญ่ ครูน้อย ผู้ว่าฯ พ่อแม่ผู้ปกครองนักดนตรี วงดนตรีหนุ่มสาวน้อย เจี๊ยบจอดจักรยานแล้วรีบวิ่งมาทางด้านหลังเวที พอหนุ่มน้อยวิ่งขึ้นมาบนเวทีเพื่อนๆก็หันมามองอย่างไม่พอใจ โดยเฉพาะแจ๊คนั้นจ้องมองเจี๊ยบด้วยสายตาถมรึงตึงจนแทบจะกินเลือดกินเนื้อ แต่เจี๊ยบดูเหมือนจะยังตกอยู่ในภวังค์แห่งความสุขอยู่คนเดียว หนุ่มน้อยยังยิ้มอย่างอารมณ์ดี มาโนชที่สะพายกีตาร์เตรียมตัวที่จะเล่นแทนเจี๊ยบ ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ไม่ต้องเล่นเครื่องดนตรีที่เขาไม่ถนัด “กูนึกว่าต้องเล่นกีตาร์แทนมรึงซะแล้ว..เฮ้อ” “ขอบใจนะโนช (เจี๊ยบตบไหล่เพื่อนเบาๆ) ..เฮ้ย..แจ๊ค กูพร้อมล่ะ”  แจ๊คยังใบหน้าบึ้งตึงใส่เจี๊ยบ แต่จอยกลับมองเจี๊ยบอย่างโล่งใจ แจ๊คตีไม้กลองให้สัญญาณเริ่มบรรเลงบทเพลง “รางวัลแด่คนช่างฝัน” จอยหันไปยิ้มบอกกับผู้ชมว่า “เพลงนี้ขอมอบเป็นกำลังใจให้กับทุกคนค่ะ....(มีเสียงปรบมือจากผู้ชมดังลั่นโรงเรียน) ♫ อย่ากลับคืนคำเมื่อเธอย้ำสัญญา อย่าเปลี่ยนวาจาเมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป ให้เธอหมายมั่นคงแล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร.... ♫” จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 10:09:11

ความคิดเห็นที่ 5 ภาพตัดมายังคุณครูใหญ่ที่เช็ดเหงื่อบนหน้าผากรอบที่สามก่อนจะยิ้มออกมาได้ ผู้ว่าที่นั่งอยู่ข้างๆ กล่าวชมฝีมือการเล่นดนตรีของเด็กกลุ่มนี้ ทำเอาครูใหญ่ยิ้มหน้าบาน เช่นเดียวกับกลุ่มผู้ปกครองและนักเรียนที่นั่งชมอยู่ต่างทึ่งในความสามารถของวงดนตรีหนุ่มสาวน้อยที่เล่นได้ดีเกินคาด ครูน้อยที่ยืนหลบอยู่หลังเวทีก็โล่งอกออกมาที่ทุกอย่างจบลงด้วยดีอย่างเส้นยาแดงผ่าแปด  ครูน้อยมองกลุ่มลูกศิษย์อย่างภูมิใจ ภาพตัดมาที่กลุ่มผู้ปกครองของวงดนตรีหนุ่มสาวน้อย แม่ของบอยเจ้าของตลาดในชุดไฮโซฯ หันไปคุยกับแม่ของจอยที่นั่งอยู่ข้างๆ “ต๊าย... ดูสิค่ะ ยัยจอยร้องเพลงเพราะจังนะคะ เสียงก็ดี แหม...นี่คงได้ความสามารถพิเศษถ่ายทอดมาจากคุณแม่มาแน่ๆ” แม่จอยแม้รู้สึกภูมิอกภูมิใจกับลูกสาวแต่ก็ออกตัว “ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ ยัยจอยแกชอบร้องเพลงตั้งแต่เด็กๆ น่ะค่ะ เอ่อ.. จริงๆ แล้วชั้นเองก็ร้องเพลงไม่เป็นหรอกค่ะ” (แป่ววว...) แม่ของพริกที่นั่งอยู่ติดกันในแถวถัดมาก็พูดชมกับแม่ของแจ๊คว่า “แจ๊คเก่งนะคะ นอกจากจะตีกลองแล้วยังเป็นคนช่างคิดอีก มีแววเป็นผู้นำตั้งแต่เด็กๆ เลย” “ก็อาศัยแกเป็นคนเรียนละเอียดน่ะค่ะ เพื่อนๆเขาขึ้นไปเรียนม.ปลายกันหมดแล้ว แกก็ยังรักจะเรียนกับเพื่อนๆ ชั้นม.ต้นอยู่” (แป่ววว....กว่า) แม่แจ๊คตอบกลั้วหัวเราะกับเจ้าลูกชายหัวขี้เลื่อยในความเห็นของแก  แต่อย่างน้อยก็อดภูมิใจในความช่างคิดของลูกชายคนนี้ไม่ได้ จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 10:12:14

ความคิดเห็นที่ 6 ส่วนแม่เจี๊ยบถอนหายใจโล่งอกออกมาที่ลูกชายตัวดีมาถึงทันเวลาแสดง เธอหันไปพูดกับแม่ของตี่ว่า “ไม่รู้เจ้าเจี๊ยบมันมัวไปเหลวไหลอยู่ที่ไหน เฮ้อ...นึกว่าจะมาไม่ทันเสียแล้ว”  แม่ตี่ก็โล่งอกไปด้วย  “นั่นสิ แต่ก็ยังจบด้วยดีนะ ดูสิคุณ คนดูชอบกันทั้งงานเลย” แม่เจี๊ยบมองไปรอบๆงาน ภาพที่ทุกคนมองวงดนตรีที่มีลูกชายเล่นกีตาร์อย่างชื่นชม ภาพจับไปที่ผู้คนทั้งงานต่างสนใจการแสดงบนเวที] ทำให้แม่เจี๊ยบยิ้มออกมา แม้สิ่งที่ลูกชายทำมันอาจจะเหมือนกับสิ่งไร้สาระในความรู้สึกของเธอ [ภาพกลับมาที่ใบหน้าแม่ที่ยิ้มละไมอย่างมีความสุข] แต่อย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งที่สร้างสรรค์และทุกคนชื่นชม ที่สำคัญที่สุด..แม่มองไปที่ตัวลูกชายที่ยืนเล่นกีตาร์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสและเปี่ยมสุข [ภาพของเจี๊ยบแบบสโลว์โมชั่น] นั่นทำให้เธอยินดีไปด้วย [แม่ยิ้มน้ำตาจะไหล-ช็อตนี้ต้องเน้นซึ้งๆ] จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 10:17:42

ความคิดเห็นที่ 7 ภาพตัดกลับมาบนเวที ดนตรีขึ้น กล้องจับไปที่ใบหน้าจอยที่ตั้งใจร้องเพลง “ขวัญใจนักเรียน” ของวง ดิ อินโนเซ้นต์ ♫ ขวัญใจนักเรียนต้องเพียรศึกษา หมั่นหาวิชา ส่งเสริมปัญญาเข้าไว้ อย่าเกียจอย่าคร้าน อย่าพาลเหลวไหล วัยเรียนแม้เพียรสนใจ เติบใหญ่แล้วคงให้ผล...♫ [ระหว่างเพลงนี้ดำเนินไปให้นำฉากตัดต่อสั้นๆ ดังต่อไปนี้มาเรียงร้อยเข้าด้วยกัน  ตัดสลับไปมาระหว่างใบหน้าจอยที่ร้องเพลง และฉากต่างๆเหล่านี้] -    ฉากที่แจ๊คยืนขึ้นตอบคำถามครูให้ห้อง ม.๓/๓ วิชาสังคมศึกษาแต่ตอบผิด เพื่อนๆฮากันทั้งชั้น -    มาโนชที่ออกไปเขียนคำตอบโจทย์คณิตศาสตร์ของครูหน้าห้องอย่างถูกต้อง จนทุกคนทึ่ง -    เจี๊ยบในชุดลูกเสือสามัญ (แบบชุดสีกากี มีหมวกปีกใหญ่ๆ) กำลังก้มไปก่อไฟเพื่อจะหุงข้าว แล้วหัวไปกระแทกกับหัวของจอย ที่สวมชุดเนตรนารีและกำลังก้มลงจะเป่าไฟให้ลุกเช่นกัน ทั้งสองคนต่างเอามือกุมหัวแล้วหัวเราะกันเอง ♫ วิชานั้นเป็นเช่นดวงมณี ส่องทางชั่วดี สิ่งนี้มีคุณค่าล้น เปรียบไปก็คล้ายเพื่อนตายแห่งตน อาภรณ์ของเราทุกคน เริ่มต้นด้วยการศึกษา ยามเรียนเราเรียนไม่เว้น ยามเล่นเราเล่นเป็นเวลา เชื่อฟังโอวาทบิดรมารดา เคารพบูชาเลื่อมใส ขวัญใจนักเรียนต้องเพียรเรียนรู้ หมั่นเคารพครู ศักดิ์ศรีต้องชูเชิดไว้ ....ฯลฯ ♫ -    บอยที่สวมถุงมือและเสื้อแขนยาวชุดผู้รักษาประตู กระโดดตัวลอยเหิรมารับลูกที่กำลังจะเข้าประตูได้อย่างสวยงาม แล้วมีแจ๊ควิ่งเข้ามาเอามือลูบขยี้หัวแสดงความชื่นชม -    เจี๊ยบที่ยิงประตูฝ่ายตรงข้ามได้อย่างสุดสวย มีแจ๊คและคนอื่นๆวิ่งเข้ามาแสดงความยินดี แจ๊คอุ้มเจี๊ยบที่เดี๋ยวนี้ตัวโตเกือบเท่ากันแล้วเพื่อแสดงความดีใจ -    ฉากที่แจ๊คปีนรั้วกลับเข้าบ้านตอนดึก โดยมีบอย พริก ตี่ เจี๊ยบและมาโนช นั่งแอบดูที่รั้วนอกบ้าน แจ๊คถูกแม่ใช้ไม้กวาดไล่ตีก้น เพราะกลับบ้านดึก แจ๊ควิ่งหนีอุตลุตไปมา จนบอยและคนอื่นๆ ต่างเอามือกุมปากนั่งหัวเราะคิกๆ กันอยู่นอกรั้ว  โธ่ๆๆ..ที่แท้เจ้าอ้วนดำก็ยังถูกแม่ตีอยู่! {จบฉาก ๑๐} แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 10:52:36 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 10:23:17

ความคิดเห็นที่ 8 เพลงนี้จริงๆ คุณสวลี ผกาพันธุ์ร้องไว้ก่อนนะครับ แต่ผมจะคุ้นเคยกับเวอร์ชั่นของอินโนเซ้นต์มากกว่า เสียดายผมหาเวอร์ชั่นที่เด็กๆ วงมะลิร้องไว้ไม่ได้ เพลงๆ นี้ให้เด็กเสียงใสๆ ร้องเองไพเราะที่สุดครับ เพราะกว่าต้นฉับบบด้วยซ้ำ อาจเพราะเนื้อเพลงมันเข้ากับวัยของพวกเขาดี แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 10:50:29 แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 55 10:49:50 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 10:29:04

ความคิดเห็นที่ 9 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 10:33:09

ความคิดเห็นที่ 10 Be Continued http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11585754/W11585754.html แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 55 18:53:42 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 10:34:02

ความคิดเห็นที่ 11 แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 1-2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11566400/W11566400.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 3-4) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11568763/W11568763.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 5-6) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11573000/W11573000.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 7-8) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11577934/W11577934.html จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 15 ม.ค. 55 10:35:48