กีฏมนตรา บทที่ 42

สวัสดีบ่ายวันอาทิตย์ครับ งวดเข้ามาทุกทีแล้วครับสำหรับกีฏมนตรา ช่วงนี้จะพยายามลงให้ได้ประมาณสัปดาห์ละตอนนะครับ อยากจะให้จบภายในเดือนนี้เหมือนกันครับ

ขอบคุณกิฟต์จากเพื่อนนักอ่านครับคุณแก้วกังไส, npuiy, ravio, เรียวรุ้ง, นวลน้ำผึ้ง, กาแฟเย็นเพิ่มช็อต, อมราวตี, กุหลาบมอญ, wor_lek, Travel to the moon, มานีโอลา, นารีจำศีล, Setakan, kdunagin, Hermosa, อินทรายุธ, เขมปัณณ์ และคุณ XueYitan ครับ

สำหรับตอนที่ผ่านมานะครับ


http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11554499/W11554499.html

และบทที่ 42 ครับ

บทที่ 42

            นี่คือไพ่ไม้เด็ดไม้ตายของ คาเรน โรมินสกี


            หล่อนเลื่อนซองกระดาษยื่นตรงเข้ามาให้ และคันธรสก็รีบแกะซองเปิดออกอย่างรวดเร็ว พยายามบังคับตัวเองไม่ให้มือสั่นเทา เมื่อหยิบแผ่นซีดีออกมาถือไว้ด้วยใบหน้างุนงง


            “เอาเป็นว่า ฉันจะเปิดไฟล์ในคอมพิวเตอร์ให้เธอดูแล้วกัน ว่าภายในซีดีแผ่นนี้มันคืออะไร”


           คาเรนยิ้มอย่างเป็นปริศนา ก่อนเลื่อนปลายนิ้วมาคลิกเมาส์ เปิดไฟล์ที่อยู่ในเครื่องคอมพิวเตอร์เหมือนเตรียมการทุกอย่างเอาไว้แล้ว ภาพวิดิโอที่บันทึกเอาไว้ถูกเปิดออกด้วยโปรแกรมในเครื่องทั้งภาพและเสียงชัดเจน จนทำให้หญิงสาวถึงกับตกตะลึงงันจนทำอะไรไม่ถูก


          ... ภาพของหล่อนทุกอิริยาบถ ไม่ว่าในขณะกำลังหยิบผีเสื้อออกจากกล่องแล้วยัดใส่กระเป๋าตัวเอง ด้วยท่าทางระแวดระวัง ไม่ต่างกับภาพของนงลักษณ์ และเกตุมาลา ล้วนถูกบันทึกเอาไว้โดยไม่รู้ตัวทั้งสิ้น


          “อาจารย์...”


            เผลอพึมพำเสียงแผ่วโหย ใครเล่าจะนึกว่ายังมีกล้องอีกจำนวนหนึ่งถูกซ่อนเอาไว้ภายในห้องแล็บสำหรับ “จับผิด”ทุกคน ให้อยู่ภายในสายตาของคาเรนตลอดเวลา...


             นังแม่มดผมทองผู้นี้ไม่เคยไว้ใจใครเลย สักคนเดียว!


             แม้ว่านี่คือความผิดในข้อหาลักขโมยก็จริง หากคาเรนกลับกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเป็นปริศนา ก่อนจะเปิดไฟล์ต่อมา ไฟล์ที่ทำให้ต้องตัดสินใจยอมรับทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้


                มันเป็นภาพหล่อนกำลังเริงรักกับบุรโชติอย่างเร่าร้อน ภายในที่โรงแรมแห่งหนึ่ง!! ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยแรงพิศวาสถูกซูมเข้ามาใกล้ ใกล้เสียจนคันธรสแทบจะกรีดร้องออกมาด้วยความอดสูใจ


              “ว่าไงล่ะ โรส กว่าจะได้วิดิโอไฟล์นี้มา ฉันต้องเสียเงินสำหรับการนี้อยู่ไม่น้อยเลยนะ แต่... คิดดูแล้วมันก็คุ้มค่าไม่ใช่เล่น”


              คาเรน โรมินสกีเคาะนิ้วเบาๆกับโต๊ะเหมือนกำลังสนทนาอย่างเพลิดเพลินกับมิตรสหาย ขณะที่เจ้าของภาพในคลิปลับต้องขบริมฝีปากแนบแน่น


                นังปีศาจ! นังแม่มด แก แกกำลังจะแบล็คเมล์ฉัน บัดซบ เลว... เลวที่สุด!


                หล่อนพึมพำกับตัวเองในใจ พยายามบังคับร่างกายไม่ให้สั่นเทาด้วยความโกรธ รู้สึกเหมือนร่างของตัวเองถูกบีบให้เล็กลงจนแทบเป็นผงธุลี ต่อหน้านังปีศาจผมทองที่รอคอยคำตอบอย่างจดจ่อ โดยมีเงื่อนไขที่ไม่อาจปฏิเสธ...


              ด้วยท่าทีเรียบเฉยเหมือนไม่รู้เรื่องราวอะไรทั้งสิ้น ปล่อยให้ทุกคนในห้องแล็บวางใจ แท้จริงคาเรนไม่เคยปล่อยทุกอย่างให้ผ่านสายตา หล่อนกุมความลับของทุกคนเอาไว้ ไม่เว้นแม้แต่เกตุมาลา เพื่อนำไปใช้ “ต่อรอง” ในเวลา ที่ต้องการ!


            นี่คืออีกภาคหนึ่งที่มองเห็นและรู้ซึ้งไปถึงขั้วหัวใจ ไม่นึกว่าความสัมพันธ์ของหล่อนกับบุรโชติ แฟนหนุ่มที่รู้จักสนิทสนมมาได้สักระยะจะอยู่ในสายตาของนังปีศาจไปด้วย


               และก็เป็นเพราะอยากจะเอาใจเขาด้วยการเสาะหาผีเสื้อสวยๆเหล่านั้นไปให้นั่นเอง ทุกอย่างจึงถูกบันทึกภาพเอาไว้หมดสิ้น ไม่เว้นแม้แต่ภายในโรงแรมม่านรูด!


              “อาจารย์กำลังละเมิดสิทธิ...”


                คาเรนยิ้มเหี้ยมเกรียม


             “นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องสนใจ แต่สิ่งที่เธอกระทำผ่านคลิปนี้ต่างหาก ฉันว่าดอกเตอร์สุคนธาของเธอ ก็คงจะรับไม่ได้เสียมากกว่านะโรส และถ้าหากมันถูกเผยแพร่ออกไป...”


              หล่อนเกลียดริมฝีปากสีชมพูซีดที่ขยับพูดไปเรื่อยๆ เหมือนมิได้สนใจต่อเสียงอุทธรณ์แม้แต่น้อย หากกำลังรอคอยคำตอบเพียงเท่านั้น


                 แล้วคันธรสก็มองเกมนี้ออกในชั่วพริบตา บัดนี้หล่อนเริ่มฉลาดขึ้นแล้ว ฉลาดพอที่จะไม่ปฏิเสธอีกฝ่ายอีกต่อไป เริ่มรู้ซึ้งถึงอีกด้านหนึ่งของอาจารย์แอดไวเซอร์เกตุมาลา ในมุมมืดที่เด็กสาวแสนซื่อคนนั้นจะไม่มีวันมองเห็น


             เพราะทั้งหล่อนและคาเรนมีธาตุเดียวกัน ธาตุของความโลภและกระหายในความสำเร็จ เพียงแต่การที่เกิดทีหลังกว่า ด้วยประสบการณ์ชีวิตและการศึกษาที่น้อยกว่าต่างหาก ที่ทำให้ยังไม่อาจก้าวไปถึงจุดที่อีกฝ่ายยืนอยู่...


              ซึ่งมันคงจะมาถึงในอีกไม่นานข้างหน้า!


            คันธรสตอบตกลง โดยที่คาเรนไม่รู้แม้แต่น้อยว่าหล่อนเองก็วางแผนการของตัวเองซ้อนเอาไว้แล้วในใจด้วยเช่นกัน


             และคาเรน... นังแม่มดผมทองนั่น ก็จะต้องได้รับการตอบแทนอย่างสาสม!

          *************************


         คันธรสไม่ได้บอกเรื่องนี้กับบุรโชติยอดชู้รัก หล่อนคาดเดาอารมณ์อีกฝ่ายไม่ถูกถ้าหากรู้เรื่องคาเรนขึ้นมา


             ธรรมชาติของเขายังเป็นความลึกลับเหมือนปริศนาที่น่าค้นหาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าเกตุมาลาคือหนังสือนิทานก่อนนอนสำหรับเด็กอนุบาลอ่าน บุรโชติก็คือคัมภีร์เล่มหนาที่ท้าทายนักอ่านมืออาชีพให้ค้นหาบทสรุป ที่ยังไม่เคยพานพบ


             นอกจากรูปลักษณ์ราวเทพบุตรในฝันของชายหนุ่มผู้นี้แล้ว บทพิศวาสที่เขาปรนเปรอให้นั่นก็ยิ่งทำให้ลุ่มหลงติดใจยากถ่ายถอน


              มันไม่ใช่บทรักที่แทรกไว้ด้วยความอ่อนหวานนุ่มนวล เหมือนกับในนิยายประโลมโลกย์ทั้งหลายที่เคยอ่านมาตลอดชีวิตสาว แต่เป็นความร้อนรุ่มระอุเดือดจนแทบจะขาดใจตายไปพร้อมกับเพลงพิศวาสที่เขากระพือโหมทุกคราครั้ง


            เพลิงเสน่หาเร่าร้อนรุนแรงโดยไม่เคยได้ตั้งตัวได้ติด โดยเฉพาะในครั้งแรกของการรู้จักกันนั้นเอง ที่ทำให้มองเห็น “อีกภาคหนึ่ง” ในตัวตนของชายหนุ่มผู้นี้


             ไม่ต่างกับภาคแห่งปีศาจร้าย...


               เมื่อเขาพาไต่บันไดสวรรค์อันสวยงาม ขึ้นสู่อุทยานแห่งชั้นฟ้า พริบตาที่หล่อนและเขากำลังก้าวขึ้นสู่ขอบสูงสุดของวิมานสรวง ทุกอย่างก็แปรเปลี่ยนเป็นแดนนรก ราวโลกพลิกกลับด้าน


               ร่างกำยำที่ผงาดอยู่เหนือร่างเปลี่ยนเป็นอสูรร้ายในพริบตา...


            “แก มัทนียา... แก แกทำให้ฉันต้องเจ็บปวด แก...”


              นัยน์ตาคมซึ้งอ่อนหวาน แปรแสงเป็นแดงก่ำ ปราศจากอารมณ์พิศวาสอีกต่อไป มือแกร่งเลื่อนมากุมลำคอบอบบางของหล่อนเอาไว้ แล้วกดลงมาสุดแรง!!


           โชคดีที่เรียนรู้วิธีการป้องกันตัวมาบ้าง คันธรสรีบตวัดมือน้อยๆกำแล้วกระแทกเข้าใส่ลิ้นปี่ของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว แรงกดเริ่มคลายลง และเพียงเท่านั้นก็พอแล้วที่จะสะบัดกายหลุดออกจากพันธนาการแข็งแกร่งนั้น แล้วรีบลุกขึ้นมาด้วยหัวใจตื่นระทึก


            “พี่โชติ...”


            ร่างของบุรโชติทรุดนิ่งอยู่ชั่วอึดใจ ใบหน้านั้นคล้ายจะเปลี่ยนกลับไปกลับมาระหว่างสภาวะก้ำกึ่งของการรู้สึกตัวและภวังค์ลึกล้ำที่ยังไม่อาจคาดเดาได้


          “รส...พี่ เอ้อ...”


                เขาอุทานเรียกชื่อหล่อนอย่างคนที่กลับคืนมาสู่สภาพปกติของชายหนุ่มรูปงามผู้สุภาพ ไม่ใช่ชื่อของใครคนหนึ่งที่ไม่รู้จักมาก่อน ในขณะที่หล่อนถอยกรูดออกไปอยู่มุมห้องอีกด้านหนึ่ง น่าแปลกคันธรสกลับยืนนิ่งโดยไม่ได้ส่งเสียงกรีดกราดโวยวาย หรือวิ่งหนีออกไปจากที่นั่นอย่างที่ควรจะทำ เพื่อความปลอดภัยของตนเอง


               แต่กลับเป็นฝ่ายยืนมอง “การเปลี่ยนแปลง”ของเขาด้วยความฉงนฉงายใคร่รู้ จนลืมแม้แต่จะคิดเรื่องอื่น


           “รส...”


            “มัทนียาเป็นใครคะ?”


                หล่อนกุมลำคอและไอโขลกออกมาสุดแรง ความเจ็บปวดแผ่ซ่านจนใกล้สติดับวูบเริ่มคลี่คลายลงไปมากแล้ว แต่มีสิ่งสำคัญที่ทำให้สงสัยมากกว่า น่าแปลกที่บทรักรัญจวนใจจนแทบจะส่งให้หลุดจากขอบสวรรค์ลงไปสู่ก้นบึ้งนรก กลับก่อให้เกิดความซาบซ่านประทับใจมากจนน่าประหลาดนัก


                 แทนที่จะเกิดความหวั่นกลัว เหมือนกับในช่วงแรก กลับยิ่งรู้สึกโหยหามันอย่างประหลาด


              เหมือนกับการเสพย์ติดความเจ็บปวดทรมานอย่างหนึ่งที่ตัวเองก็เพิ่งจะค้นพบ!!


            มาโซคิสม์... และซาดิสม์!!


                 คู่แห่งขั้วตรงกันข้ามที่มาพบกันโดยบังเอิญที่สุด... นั่นคือตัวหล่อนและบุรโชติ!


    เพียงแต่ต่อไปจากนี้ จะต้องระมัดระวัง ไม่ให้ความรื่นรมณีย์ที่แฝงเร้นด้วยความเจ็บปวด ทรมาน ดำเนินไปจนเกิดขอบเขตของชีวิตให้ได้... เท่านั้น เริ่มรู้แล้วจะต้องเปลี่ยนบทบาทของตัวเองไปในทิศทางใด


               คันธรสก้าวเข้ามาใกล้ร่างนั้นมากขึ้น ไม่มีความหวั่นกลัวอันตรายใดๆอีกต่อไป เริ่มแยกแยะตัวตนสองภาคของเขาออกได้แล้ว ขณะนี้มีแต่เพียงความตื่นเต้นระทึกใจ เหมือนกับการค้นพบเกมใหม่ที่ท้าทายให้ลงเล่น


                  “พี่โชติ บอกกับรสมาเดี๋ยวนี้ว่ามัทนียาเป็นใคร ไม่อย่างนั้น รสจะบอกเรื่องทั้งหมดกับตำรวจ ว่าพี่โชติจะฆ่ารส พี่โชติเป็นฆาตกร!!”


            “ไม่นะ รส พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่...”


                  นัยน์ตาแจ่มแจ๋วราวเด็กชายตัวน้อยในร่างสูงใหญ่กำยำของบุรุษฉกรรจ์เงยขึ้นด้วยความตระหนก คล้ายมีน้ำใสคลอคลองภายในดวงตาคู่นั้น  หัวใจคันธรสอ่อนยวบลงด้วยสัญชาตญาณเพศแม่ที่ถูกดึงขึ้นมาจากส่วนลึก หากก็พยายามฝืนมันเอาไว้ เพื่อใช้เป็นข้อต่อรองกับอีกฝ่าย


            เพราะนี่คือไพ่ใบเดียว ไพ่ไม้ตายใบสำคัญที่จะใช้วางลงมาในช่วงเวลาอันเหมาะสม...


            หล่อนคิดว่า สามารถกุมบังเหียนม้าพยศตัวงามตัวนี้ได้ไม่ยาก ถ้ารู้จักวิธีใช้!!


                  “บอกรสมาสิ ว่ามัทนียาคนนั้นเป็นใคร แล้วทำไมทำให้พี่โชติถึงต้องเป็นอย่างนี้ รู้ไหมว่ามันไม่ต่างกับเป็นฆาตกร”


                  ร่างเปลือยเปล่าปราศจากอาภรณ์ของหญิงสาวเดินตรงเข้ามาใกล้ แล้วทรุดกายลงนั่งข้างๆ ร่างล่ำสันสูงใหญ่ที่คู้กายสั่นเทาอยู่บนพื้น มองเห็นกล้ามเนื้อกำยำเป็นมัดบนแผ่นหลังกว้างสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว หญิงสาวข่มความรู้สึกตื่นเต้น ยกมือลูบไล้แผ่นหลังกว้างผึ่งผายคล้ายปลอบประโลม พยายามเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบเหมือนไร้ความรู้สึกรู้สม


                  “บอกมา... ใครคือมัทนียา?”


               “ผมจะบอก บอกรสหมดทุกอย่าง ขออย่างเดียว... รสต้องช่วยผมนะ ช่วยผมด้วย”


                 ชายหนุ่มยกมือเสยผมเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อขึ้นแล้วกุมศีรษะลงอย่างยอมจำนน ท่าทีเช่นนั้น แทบจะทำให้หล่อนหมดความอดทน แทบจะปราดเข้าไปโอบร่างนั้นเอาไว้ แล้วปลอบโยนด้วยการพรมรอยจูบไปทั่วทั้งเรือนร่าง...


               บุรโชติทรุดกายลงแนบศีรษะทุยได้รูปเข้ากับหน้าตัก ไม่ต่างกับเด็กน้อยที่โหยหาความอบอุ่นของมารดา


             ในที่สุด เขาก็ยอมเปิดปากบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมด บัดนี้ ชายหนุ่มกลับยอมศิโรราบในอีกบทบาทหนึ่งต่อหญิงสาวที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเพลิงราคะและไฟแห่งความบริสุทธิ์แฝงรวมอยู่ด้วยกัน เรือนกายขาวผุดผ่อง ทรวงได้รูปสล้างงามยั่วยวนให้เอื้อมมือตระโบมโลมไล้ ขณะที่นัยน์ตาเยือกเย็นไม่ต่างกับนางชีที่ยืนรอให้เขาสารภาพบาป...


               การควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ทุกครั้งก่อนการบรรลุปิติสังวาส จนต้องพลั้งมือสังหารเหยื่อไปรายแล้วรายเล่า เมื่อภาพของผู้หญิงนามมัทนียา ปรากฏขึ้นในห้วงนิมิต


                มันเกิดขึ้นอย่างชัดเจนเกินควบคุม เมื่อมัทนียาฆ่าตัวตายจากโลกนี้ไปแล้ว และถือกำเนิดขึ้นมาใหม่ในจิตใต้สำนึกของเขา มัทนียาผู้ยั่วยวน และคอยบงการอยู่เบื้องหลัง


              คันธรสนิ่งฟังทุกถ้อยคำด้วยความตื่นระทึกใจและดื่มด่ำ...


           ไม่น่าเชื่อว่าฆาตกรที่ตำรวจกำลังตามหาตัวคือผู้ชายที่หล่อนกำลังร่วมสวาทอยู่นั่นเอง! ภาพมัทนียาในจินตนาการยิ่งทำให้เกิดความกระหายใคร่รู้มากขึ้น รู้ดีว่าในช่วงนี้แหละที่ชายหนุ่มจะกลายกลับเป็นเด็กน้อยในกำมือ ก่อนที่สัญชาตญาณเพศชายอันเป็นผู้นำ และดิบเถื่อนอย่างที่อ่านอารมณ์ไม่ออก จะกลับคืนมาอีกครั้ง เพื่อกดให้หล่อนต้องอยู่ภายใต้อาณัติ


             คันธรสรู้แต่ว่า ต่อจากนี้ไป จะต้องแสดงบทบาทของตนเองให้เหมาะสมเพื่อรับมือกับชายหนุ่มคนนี้ ข้อมูลแต่วัยเยาว์และภาพอดีตที่เป็นปมของเขาคลี่คลายออกมาต่อหน้าอย่างง่ายดาย มันไหลหลั่งพรั่งพรูไม่ต่างกับสายน้ำบ่าทะลัก เมื่อทำนบแห่งจิตที่ถูกปิดกั้นทลายลง


          แต่สิ่งที่นึกไม่ถึงก็คือ


                 ผีเสื้อที่บินร่อนอยู่ในความคิดคำนึงโบกโบยออกมาให้ได้รับรู้ร่วมกัน ถึงการเปลี่ยนแปลงไปสู่สิ่งที่สวยงามในความคิดของชายหนุ่ม โดยมีมัทนียาเป็นตัวเชื่อมโยง หล่อนพร่ำปลอบประโลมเขาด้วยคำอ่อนหวาน ปลุกห้วงอารมณ์ให้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้รู้วิธีในการตอบสนอง และขับเคลื่อนม้าพยศตัวนี้ โดยไม่ให้ตนเองเกิดอันตรายขึ้นได้อีกแล้ว


                  ครานี้กลับสร้างความตื่นเต้นระทึกใจกับเรื่องที่รับฟัง จนรู้สึกเหมือนกับได้เข้าร่วมชมมหกรรมแห่งการสังหารนั้นด้วยตัวเอง เป็นครั้งแรก ที่คันธรสเกิดความต้องการทางเพศอย่างแรงกล้า แรงขับแห่งราคะผสานผสมกับแรงขับแห่งสัญชาตญาณชีวิต


                เหลือเพียงการเข้าร่วม “พิธี”การสังหารเหยื่อ เท่านั้น ที่ยังไม่มีโอกาส


            และก็คิดว่านั่นคือรายการสำคัญลำดับต่อไปที่จะไม่มีวันพลาดเด็ดขาด!!


              “ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ รสจะช่วยพี่โชติเอง... เราจะร่วมกัน เป็นหนึ่งเดียว!”


                  ใบหน้าคมคายเงยขึ้นมองอย่างสุดบูชา ไม่ต่างกับทาสผู้ซื่อสัตย์ เขาโอบวงแขนแข็งแกร่งรอบเอวเรียวคอดกิ่ว แล้วดึงให้ร่างผุดผาดให้โน้มลงมาหา เพื่อตอบแทนความเสน่หาและภักดี หล่อนพิศใบหน้าคมสันได้รูปด้วยความหลงใหล รู้ดีว่าไม่อาจปล่อยให้ประติมากรรมชีวิตชิ้นนี้หลุดไปสู่อุ้งมือสตรีผู้อื่นได้เด็ดขาด


                ตลอดราตรีนั้น ทั้งสองราต่างคุมเกมซึ่งกันและกันเหมือนอยู่คนละมุมสมรภูมิรบ แต่สัมผัสแห่งเสน่หาลึกซึ้งยิ่งกว่าที่เคยสัมผัสทางเพศรสกับคู่นอนคนอื่นที่เคยผ่านมา หลอมรวมและเลื่อนไหลไปตามครรลองของกันและกัน จนต่างก็สลบไสลสิ้นเรี่ยวแรงไปเมื่อใกล้รุ่งของวันใหม่มาถึง


                  ในที่สุดหล่อนกับบุรโชติก็กลายเป็นคู่รักซึ่งกันและกัน เปิดเผยตัวในสายตาของคนภายนอก โดยไม่มีใครรู้ว่า ภายในความสัมพันธ์ที่เร่าร้อนหวานชื่น และในภาพที่เหมือนกับยอมตกเป็นเบี้ยล่างให้ชายหนุ่มทุกอย่าง มันมีรายละเอียดที่ลึกซึ้งยิ่งไปกว่า


            ด้วยสายใยเหนียวแน่นที่เชื่อมโยงกันด้วยผีเสื้อ...


          ผีเสื้อของเขาและหล่อนร่วมกัน!!

                 ***********************


                     ใช่! หล่อนรักบุรโชติ รักตัวตนและความอำมหิตภายในจิตใจของเขาที่ผสมผสานอยู่ในจิตใจอีกภาคหนึ่งที่ไร้เดียงสาไม่ต่างกับเด็กน้อยผู้น่าสงสาร มันเป็นเสน่ห์เร้นลับตรึงใจยากถ่ายถอน และกระตุ้นสัญชาตญาณแห่งความเป็นมารดา ที่ต้องการปกป้องบุตรสุดที่รัก ในขณะเดียวกัน อีกสัญชาตญาณหนึ่งในด้านมืดที่ลึกเร้นก็ปรากฏขึ้นในเวลาเดียวกัน


                   นั่นคือการมีส่วนร่วมในบทบาทของผู้ชม... การฆาตกรรมภายหลังการร่วมเสน่หากับเหยื่อสาวของเขา!


              น่าขัน ตอนแรกบรรดาหญิงขายบริการพวกนั้น คิดว่าหล่อนตามมาเพื่อแสดงความหึงหวง เป็นเจ้าข้าวเจ้าของ หรือไม่ก็เป็นวิธีการหนึ่งที่จะรักษาแฟนหนุ่มรูปหล่อเอาไว้ โดยคอยมา “คุม”ทุกขั้นตอน


              ซึ่งก็มาจากการที่หล่อนเป็นคนไปติดต่อโสเภณีพวกนั้นมาเสนอให้กับบุรโชติด้วยตัวเอง


              “พี่เป็นแฟนกับพี่ชาญเหรอ?”


                    หล่อนใช้ชื่อชาญ แทนชื่อจริง เพื่อป้องกันปัญหาในภายหลัง ชาญที่เป็นตัวแทนของธุมชาลนั่นเอง


                    “พี่มีปัญหาเรื่องบนเตียงน่ะสิ สงสารพี่เขาน่ะ ยังไงก็ต้องรบกวนน้องช่วยหน่อยแล้วกันนะ”


             หล่อนโกหกหน้าตาย แสร้งแสดงท่าทางให้น่าสงสาร สมบทบาทที่วางเอาไว้เหมือนตนเองเป็นพวกเสื่อมสมรรถภาพหรือไม่มีความต้องการทางเพศแล้ว และแม่พวกนั้นก็พากันหัวเราะคิกคัก ไม่ได้ติดใจอะไรสักนิดเดียว แม้แต่จะตามไปยังจุดนัดหมายอย่างง่ายดาย โดยไม่มีใครคาดคิดว่า จะต้องเอาชีวิตไปทิ้งไว้ที่นั่น!


               “โห! แฟนพี่หล่อยังงี้ เป็นหนูไม่มีทางปล่อยให้คนอื่นมานอนด้วยเด็ดๆ เดี๋ยวเกิดติดใจงาบเอาไปล่ะก็ เสียดายตายชัก”


        หล่อนยิ้มรับ โดยไม่พูดอะไรให้มากความ ปล่อยให้ “เหยื่อ”เหล่านั้น เข้าใจไปเอง


          และเหยื่อสาวพวกนั้น พูดตรงกัน เหมือนกลัวหล่อนจะหึง แต่คันธรสก็เพียงยิ้มน้อยๆตอบ


              หลังจากนั้น ก็เพียงแค่นั่งรอเขาปฏิบัติกามกิจอยู่บนโซฟาร์ข้างเตียง รอคอยชมสิ่งที่จะเกิดขึ้นภายหลังจากนั้นด้วยความสุขสมดื่มด่ำ...


               หล่อน “ช่วยตัวเอง”ไปพร้อมกันกับการร่วมภิรมย์ของบุรโชติ บนโซฟาร์ข้างเตียงนั่นเอง จินตนาการเสมือนหนึ่งตนเองแทรกกายาเข้าไปอยู่ระหว่างกลางร่างเปลือยเปล่าทั้งสอง รับรู้ทุกการเคลื่อนขับขยับไหว ทุกความรู้สึกซ่านเสียวพิศวาส จวบจนกระทั่งบรรลุถึงจุดปิติสังวาส เมื่อชายหนุ่มบีบลำคอคู่ขาของเขาจนขาดใจตายคามือ!


               หลังจากนั้น ก็เป็นหน้าที่ของหล่อนที่จะช่วยจัดการเก็บกวาดทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเขาจนเรียบร้อย  แน่นอน! ไม่มีใครนึกถึงว่าฆาตกรฆ่าข่มขืน จะทำงานเป็นคู่ และคันธรสคนนี้แหละ ก็คือคู่หูของฆาตกรนั่นเอง!


            จึงเป็นเสมือนทั้งคู่พิสวาสและเพื่อนร่วมงาน ไม่ต่างกับการถูกสร้างให้คู่กันมา คือชิ้นส่วนของภาพต่อที่มีเหลี่ยมมุมและการวางตัวสอดรับกันได้อย่างพอเหมาะพอดี ด้วยบทบาทของหญิงสาวผู้อยู่ใต้อาณัติและคำสั่ง ไม่ต่างกับมัทนียา ในภาคของนางทาสีผู้ยอมสยบให้กับขุนศึกผู้พิชิต


                 ในบทบาทอ่อนแอ เหมือนสายแส้ไหมอันเหนียวแน่นแต่อ่อนพลิ้ว สามารถผูกเป็นเงื่อนปมแข็งแกร่งมัดจิตของเขาไว้จนดิ้นไม่หลุด คันธรสรู้ดีว่าความแข็งกร้าวดุดันจะยิ่งกระตุ้นสัญชาตญาณกระหายฆ่าให้พลุ่งโพลงมากขึ้น ไม่ต่างกับการท้าทายสัญชาตญาณดิบส่วนลึก แต่ในขณะเดียวกัน ความอ่อนแออ้อยสร้อยพร้อมที่จะเป็น “ผู้ถูกกระทำ” ในภาคแห่งเพศหญิง ก็จะทำให้ต้องตกเป็นเหยื่อมรณะได้เช่นเดียวกัน เมื่อสัญชาตญาณแห่งการเป็น “ไอ้บุ”ที่ต้องการห้ำหั่นมัทนียาปรากฏขึ้นในเวลาใดเวลาหนึ่ง


               คันธรส “เล่น”กับบทบาททั้งสองแบบให้เกิดความสมดุล เพื่อรอคอยจังหวะเวลาอันเหมาะสม โดยเฉพาะเมื่อเริ่มที่เรียนรู้เข้าไปภายในจิตใจของเขาพร้อมๆกันที่ได้รับงานมอบหมายจากโปรเฟสเซอร์คาเรน


                ผู้หญิงที่หล่อนซ่อนความเกลียดและกลัวไปพร้อมกันคนนั้น!

            *************************
ขอบคุณทุกท่านที่ได้ติดตามครับ
หมอกมุงเมือง

จากคุณ	: สามปอยหลวง
เขียนเมื่อ	: 15 ม.ค. 55 15:32:46