หมอปิดสมุดบันทึก ก่อนยิ้มอย่างพอใจ
"อาการคุณดีขึ้นมาก"
ดูเหมือนวิธีการนี้จะได้ผล คนไข้สามารถแบ่งแยก โลกจริง กับ จินตนาการ ที่เขาสร้างขึ้น ด้วยการเขียนพวกมันเป็นตัวอักษรลงในสมุดบันทึกแบบนี้
"...แต่...แบบนี้มันจะดีจริงๆ หรือครับคุณหมอ"
"ทำไมล่ะครับ" หมอหนุ่มยังคงยิ้มกว้าง
"บางที ผมก็ชอบจินตนาการพวกนี้เหมือนกัน ผมเคยบอกหมอหรือเปล่าว่าผมชอบอ่านนิยายแฟนตาซีน่ะ"
หมอพยักหน้า แต่ความจริงแล้วเขายังคงนึกไม่ออก เขามีคนไข้จำนวนมาก และชายหนุ่มสวมแว่นตาคนนี้ก็ไม่ได้ก่อเรื่อง สร้างความทรงจำให้กับเขามากนัก
"ถ้าผมหายแล้ว โลกพวกนั้นจะหายไปด้วยหรือเปล่าครับ"
"ไม่หรอก โลกในจินตนาการเหล่านั้นจะยังคงอยู่เหมือนเดิม เพียงแต่คุณจะแบ่งแยกมันได้อย่างชัดเจน จากโลกแห่งความเป็นจริง"
"...ไม่เหมือนกับตอนนี้ ที่บางครั้งผมยังสามารถก้าวเข้าไปในโลกใบนั้นได้ ใช่ไหมครับ"
"ก็คงคล้ายๆ แบบนั้น" หมอหนุ่มพยายามหาคำอธิบาย
"จินตนาการพวกนั้นจะมีความเป็นจริงน้อยลง แบนลง ไม่เกี่ยวข้องกับความจริง เหมือนกับเวลาที่คุณอ่านหนังสือแฟนตาซีสนุกๆ นั่นแหละ ไม่ว่าจะเขียนดีขนาดไหน คุณก็ยังรู้ตัวว่ามันเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาเท่านั้น"
คนไข้หนุ่มนิ่งคิด "เหมือนกับทีวี 3 มิติ กับ 2 มิติ ใช่ไหมครับ เรื่องราวเดียวกัน แต่ความเหมือนจริงต่างกัน"
หมอหัวเราะ "น่าจะเหมือนกับ เวอช่วล เรียลริตี้ กับโลกของจริงมากกว่า โลกจำลองที่เกือบเหมือนโลกจริงจนแยกเกือบไม่ออก"
หมอดูนาฬิกา "เอาล่ะครับ หมดเวลาแล้ว ไว้พบกันคราวหน้านะครับ"
คนไข้หนุ่มยิ้มเศร้าๆ "...คงไม่ได้แล้วล่ะครับ"
หมอทำหน้าสงสัย "ทำไมล่ะครับ"
"ก็หมอบอกเองว่าผมกำลังจะหาย เราคงไม่ได้พบกันแบบนี้อีกแล้ว...ลาก่อนนะครับ"
ร่างของหมอหนุ่มค่อยๆ แบนราบลง เขาส่งเสียงกรีดร้อง ก่อนที่ทุกสิ่งรอบกายคนไข้ จะค่อยๆ แบนราบลงเช่นกัน เหลือเพียงรอย ขีด เส้นสีดำ อยู่บนหน้ากระดาษ เหลือเพียงตัวอักษรที่อยู่ในสมุดบันทึกหน้าสุดท้าย
สมุดบันทึกของคนบ้า
จากคุณ |
:
zoi
|
เขียนเมื่อ |
:
20 ม.ค. 55 08:43:02
|
|
|
|