Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
Beer, Rabbit Bun, Coffee, and Dark Chocolate (ตอนที่ 2) ติดต่อทีมงาน

ตอนที่ 1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11549151/W11549151.html

-----------------------------------------------------------------  

RABBIT BUN


(1)

“ขอบคุณมากค่ะ พี่อิ๋ว” นวลปรางเอ่ย เมื่อบาริสต้า หรือ พนักงานชงกาแฟประจำร้านส่งข้าวกล่องที่เธอฝากให้ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อที่เปิดยี่สิบสี่ชั่วโมง พร้อมเงินทอนให้ “ไม่ได้พี่อิ๋วละก็ ปรางอดตายแน่”

คำพูดของเธอดูจะทำให้อรุณีอดขำไม่ได้ว่า อะไรจะขนาดนั้น แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เธอรู้สึกจริง ๆ

กว่าเธอจะได้กินอาหารเย็นเวลาก็ล่วงเข้าสองทุ่มไปแล้ว และก่อนหน้านั้น เธอก็ทำหน้าที่ชงกาแฟชนิดแทบไม่ได้หยุดมือ ชงไปก็ภาวนาไปอย่างให้ลูกค้าเกิดอารมณ์อยากกินกาแฟที่ต้องอาศัยฝีมือมาก ๆ อย่างกาแฟร้อนที่ต้องทำลาเต้อาร์ต หรือ ภาพจากการเทนมร้อนลงบนผิวหน้าของน้ำกาแฟ หรือคาราเมลมัคคิอาโต้ ซึ่งก็คือลาเต้แบบหนึ่งที่ใส่น้ำเชื่อมวานิลลา ตามด้วยนมร้อน ราดทับด้วยกาแฟเอสเปรซโซ ตามด้วยฟองนม แล้วปิดท้วยด้วยคาราเมลเป็นชั้น ๆ

เคยเป็นแต่คนคอยฉลองและรับบริการจากคนอื่นมาตลอด ก็เพิ่งรู้ซึ่งถึงหัวใจของคนที่ต้องทำงานวันหยุด ไม่ได้ไปไหน โดยได้แต่มองคนอื่นกินอาหารดี ๆ เดินเที่ยวกันสนุกสนานต่อหน้าต่อตาเดี๋ยวนี้เองว่า มันเหนื่อย ทรมาน ปนอิจฉาขนาดไหน

เจอกับตัวเองแล้วก็เห็นใจคนที่ไม่เคยมีวันหยุดตามเทศกาลเหมือนคนอื่นเขาขึ้นมาทันที...

ความจริง ผู้จัดการใหญ่กำลังจะเสนอให้ปิดร้านกาแฟช่วงปีใหม่เช่นเดียวกับงานของสำนักงานขายและตัวแทนจำหน่ายเมล็ดกาแฟอยู่แล้วทีเดียว แต่ผู้จัดการฝ่ายต่าง ๆ รวมทั้งบาริสต้าหรือพนักงานชงกาแฟต่างค้านว่า ช่วงที่บริษัทกำลังเป็นที่รู้จัก ยิ่งไม่ควรพักโดยเด็ดขาด และยิ่งร้านอยู่ในทำเลที่ใกล้กับสถานที่จัดงานนับถอยหลังสู่ปีใหม่ด้วยแล้ว ก็น่าจะขยายเวลาปิดร้านออกไปถึงสี่ทุ่ม คนไม่ดื่มกาแฟไม่เป็นไร แต่ยังมีเครื่องดื่มอื่นรอให้บริการอยู่เต็มที่

ท้ายที่สุดแล้ว ผู้จัดการใหญ่ก็ต้องเห็นชอบกับแผนการนี้ เมื่อบรรดาผู้จัดการทั้งหลายที่ต้องหัดชงกาแฟให้เป็นทุกคนอยู่แล้วอาสาทำหน้าที่แทนพนักงานบางคนที่ต้องการเดินทางกลับบ้านช่วงเทศกาลจริง ๆ ผู้จัดการฝ่ายขายอย่างเธอจึงยินดีแลกหน้าที่นี้กับบาริสต้าอีกคนหนึ่งที่ลากลับบ้านในช่วงปีใหม่ หลังจากไม่ได้กลับบ้านมานาน และอยากไปจัดการเรื่องโอนทะเบียนรถจักรยานยนต์ที่เพิ่งผ่อนงวดสุดท้ายครบไปเมื่อไม่นานมานี้ให้เรียบร้อย

“ไม่รู้ป่านนี้น้องพลอยไปฉลองอยู่ที่ไหนเนอะ” บาริสต้าสาวใหญ่เปรยถึงพนักงานชงกาแฟที่อายุน้อยที่สุดของร้าน เป็นพนักงานประจำคนเดียวที่เรียนด้านคหกรรมศาสตร์มาโดยตรง และเพิ่งจบมหาวิทยาลัยมาหมาด ๆ นี่เอง “ตั้งแต่พลอยทำงานมา พี่ไม่เคยเห็นพลอยหยุดเลย ยกเว้นหยุดไปสอบ นอกนั้นมีโอที มีใครขอหยุด ถ้าน้องเขาว่างก็เห็นทำแทนตลอด ได้หยุดคราวนี้คงจัดเต็มกันไปเลย”

“ปรางว่าพลอยไม่น่าจะไปไหนหรอก พี่อิ๋ว คงจะอยู่บ้านนั่นแหละ เขาไม่ใช่คนฟุ่มเฟือย ยังมีน้องสาวอีกคนที่ต้องส่งเรียนให้จบมัธยม ที่ทำงาน ๆ ไปเนี่ย ไม่ใช่เพื่อตัวเองเลยสักนิด ตอนปรางอายุเท่าพลอย ปรางยังไม่มีปัญญาซื้อรถมอเตอร์ไซค์ให้แม่เลย รถที่ใช้ทุกวันนี้ก็รถที่พ่อซื้อให้ด้วยซ้ำ” หญิงสาวว่า “เมื่อวานพลอยยังโทรมาถามปรางเรื่องการโอนทะเบียนมอเตอร์ไซค์ ปรางจบนิติศาสตร์ก็จริงนะ แต่ทุกวันนี้ทำแต่สัญญาซื้อขาย แฟรนไชส์อะไรพวกนี้ซะจนลืมกฎหมายเรื่องอื่นไปซะเกือบหมด กว่าจะนึกออก แย่เลย”

“แต่ตอนนี้ คุณปรางไม่กินข้าว จะแย่เอานะคะ ไหนบอกว่าหิวไง” อรุณีเตือน

ทันทีที่ถูกทักท้องของผู้จัดการสาวก็ร้องอุทธรณ์ขึ้นมาเบา ๆ จนเธอหัวเราะเขิน เสเปิดถุงพลาสติกใส่ข้าวกล่องที่อีกฝ่ายซื้อมาให้ และแล้วเธอก็ต้องกะพริบตาปริบ ๆ เมื่อพบว่านอกจากข้าวกล่อง ในถุงนั้นยังมีซาลาเปาไส้ครีมรูปกระต่ายสีขาวแถมมาด้วยอีกตัวหนึ่ง

“ปรางไม่ได้ฝากซื้อแรบบิทครีมมาด้วยนี่คะ พี่อิ๋ว”

“แรบบิทครีมนี้ พี่ซื้อให้เป็นการสวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่ะ” พนักงานสาวใหญ่ที่แอบแวบออกไปกินอาหารเย็นนอกร้านหลังจากลูกค้าซาลงไปบ้างแล้วบอก “เห็นน้องพลอยบอกว่าคุณปรางชอบแรบบิทครีม มาร้านทีไร ก็เห็นซื้อมาทุกที พี่เลยซื้อมาฝาก”

“ขอบคุณมากเลยค่ะ” นวลปรางเอ่ย ยิ้มให้ พร้อมรับของมา จากนั้นก็พาตัวเองไปยังห้องทำงานที่อยู่หลังร้านโดยเร็ว แต่เหตุผลที่รีบ ไม่ได้เป็นเพราะเธอหิวมากมายขนาดนั้น...

ตายละ เป็นเอามากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย... หญิงสาวจับแก้มสองข้างของตัวเองที่เริ่มจะร้อนขึ้นมา

นี่เธอซื้อซาลาเปากระต่ายบ่อยถึงขนาดที่พนักงานชงกาแฟประจำร้านเห็นเธอซื้อทุกทีที่มาร้านเลยอย่างนั้นหรือ... คิดแล้วก็ยิ่งไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่

ความจริง เธอก็ไม่ได้ชอบแรบบิทครีมเป็นพิเศษหรอก... แต่เจ้าซาลาเปากระต่ายสีขาวตัวอ้วน ที่บางทีก็นึ่งนานไปหน่อยจนแทบสิ้นสภาพความเป็นกระต่ายที่ว่าเป็นสิ่งที่ทำให้เธออดคิดถึง ‘ใครบางคน’ ไม่ได้ต่างหาก

ในวันที่เธอรู้สึกแย่ที่สุดเกี่ยวกับงาน เกี่ยวกับตัวเอง และอะไรอีกหลายอย่างที่ประดังเข้ามาหาในคราวเดียว และเป็นวันที่เธอหมดสภาพที่สุดเพราะการดื่มเบียร์อย่างไม่บันยะบันยังเพื่อให้ลืมปัญหา เพื่อนร่วมสาขาวิชาคนนั้นก็ก้าวเข้ามาในชีวิตโดยที่เธอไม่เคยคาดหมาย เขาไม่ยอมปล่อยให้เธอแก้ปัญหาเองตามลำพัง  ทั้งยังทำให้เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอพบมานั้นหนักหนาน้อยกว่าปัญหาที่เขาต้องเผชิญหลายเท่า และต่างคนต่างทำให้อีกฝ่ายก้าวข้ามผ่านวันที่ยากลำบากไปได้ในที่สุด

ภาพหนึ่งของเขาที่เธอยังจำได้ คือ ภาพชายหนุ่มผิวเข้ม หน้าดุ พูดจามะนาวไม่มีน้ำคล้ายไม่รู้จักถนอมความรู้สึกของคนอื่นซื้อซาลาเปากระต่ายจากร้านสะดวกซื้อมาฝากอดีตผู้เสียหายในคดีที่ตนเองเคยดูแล ก่อนจะมานั่งกินซาลาเปาส่วนของตัวเองอยู่ข้าง ๆ เธอ เป็นภาพของวันนั้นที่เธอจำได้ไม่เคยลืม

เธอไม่รู้ว่า เขาชอบซาลาเปาไส้ครีมชนิดนี้แค่ไหน แต่มันเป็นสิ่งที่ทำให้เธอแน่ใจว่า ภายใต้เปลือกนอกแข็งกร้าวที่เขาแสดงออกเพื่อปกป้องตัวเอง มีบางอย่างที่แสดงให้เห็นถึงความใส่ใจคนอื่น ๆ ซ่อนอยู่  

แรบบิทครีมทำให้เธอนึกถึงเขา และมันก็ทำให้เธอหายคิดถึงเขาได้บ้าง... แต่เธอก็ไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะซื้อมันบ่อยถึงขนาดนี้

ยิ่งซื้อมากเท่าใด ก็หมายความว่า เธอคิดถึงเขามากเท่านั้น แล้วเธอก็ซื้อมันบ่อยจนคนคิดว่าเธอชอบเจ้าแรบบิทครีมนี้อย่างจริงจัง แล้วมันจะหมายความว่าอย่างไรกันล่ะ...

ยอมรับก็ได้วะ ว่าคิดถึง... เธอจำนนกับความรู้สึกของตัวเองในที่สุด... ก็เธอคิดถึงเขาจริง ๆ นี่นา  

เธอกับเขาทำงานอยู่คนละที่ ห่างไกลจนไม่ได้พบหน้ากันง่าย ๆ และงานของเขาก็ทำให้การพบกันสักหนเป็นเรื่องที่ยากเย็นกว่าปกติ โดยเฉพาะช่วง ‘วันหยุดยาว’ ของใครต่อใครอย่างนี้ ตำรวจอย่างเขาสะกดคำนี้เป็นที่ไหน เห็นมีก็แต่ช่วง ‘เจ็ดวันอันตราย’ ที่กำหนดหน้าที่ให้เขาต้องเฝ้าระวังอุบัติเหตุในช่วงระยะเวลาเจ็ดวันก่อน ระหว่าง และหลังวันหยุดยาวไม่ให้เกิดขึ้นเกินกว่าเป้าหมายที่ตั้งไว้เท่านั้น

การทำงานในวันหยุดหนนี้ทำให้เธอเข้าใจความรู้สึกของคนที่ต้องทำงานในช่วงเวลาที่คนอื่น ได้พักผ่อน เฉลิมฉลองกันขึ้นมาบ้าง แต่งานของเธอก็ไม่หนักเท่ากับงานที่คาดเดาอะไรไม่ได้และต้องรับมือกับเหตุการณ์ที่ไม่น่าอภิรมย์นักเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งไม่น่าแปลกใจเลยที่เขารับมือเธอที่กำลังเมาอาละวาด ณ ตอนนั้นได้สบาย ๆ

ไม่รู้ว่า คืนส่งท้ายปีเก่าอย่างคืนนี้ เขาทำอะไรอยู่ที่ไหน ส่วนเธอก็ได้แต่หวังว่า เขาคงจะไม่ต้องเหนื่อยหนักจนเกินไป และดูแลตัวเองให้ปลอดภัย ไม่ต้องมีเรื่องอะไรให้เธอต้องห่วงมากนัก...

คืนนี้ น่าเป็นคืนที่จะมีเสียงเตือนว่าข้อความเข้าและเสียงเรียกข้าวของโทรศัพท์ดังถี่ที่สุดในรอบปีเหมือนที่ผ่านมา และเธอก็ได้แต่หวังว่ามันจะมีแต่คำอวยพรปีใหม่ตามธรรมเนียม โดยไม่มีข่าวร้ายใด ๆ ปะปน




(มีต่อนะคะ)


หน้าตาของ rabbit buns ส่วนแรบบิทครีมของเซเว่นก็หน้าตาประมาณนี้ แต่เป็นตัวยาว ๆ สีขาว เซฟรูปมาจากเว็บสักเว็บหนึ่ง แต่จำที่มาของภาพนี้ไม่ได้แล้ว ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 00:37:57

แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 00:24:06

 
 

จากคุณ : ปิยะรักษ์
เขียนเมื่อ : 22 ม.ค. 55 00:02:02

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com