อสรพิษลึกลับ..??? " ปมรัก..รอยแค้น ตอนที่ 3 " (นิยายรักฆาตกรรม..ต่างแดน)

แล้วนายท่านล่ะ นายท่านโดนงูกัด ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง..????  เขาฉุกคิดถึงพ่อของเทย่า  แล้วความกังวลก่อตัวขึ้นทันที  

เทย่าล่ะ..หล่อนจะโกรธไหม ที่เค้าเสียงดังใส่ เมื่อหล่อนถามเขา เรื่องว่าเขายังจะอยากทำงานอยู่ที่นี่อีกไหม??
ใบหน้าสวยงาม บึ้งตึง ก่อนที่หล่อนจะกลับเข้าบ้านผุดขึ้นในหัวเขา

แมทธิวเปิดประตูพาตัวเองออกจากห้องนอนอย่างรวดเร็ว  เขาต้องไปหานายท่าน และหล่อน เดี๋ยวนี้..!!
ชายหนุ่มเปิดแง้มประตูโรงนาบานใหญ่แล้วปิดงับมันกลับเข้าที่
ก่อนจะเดินฝ่าความมืดข้ามลานโล่งไปอย่างรีบเร่ง..





อสรพิษลึกลับ.. " ปมรัก..แรงแค้น ตอนที่ 3 "


หญิงสาวกึ่งเดินกึ่งวิ่งฝ่าความมืดกลับมาถึงบ้าน ทั้งโมโหทั้งแค้นแน่นอก แต่ตอนนี้หล่อนทิ้งทุกอย่างไว้ที่ปลายเท้า
แต่ละก้าวที่ย่ำไปปล่อยน้ำหนักลงพื้นรุนแรง  ป่านนี้พ่อจะเป็นอย่างไรบ้างนะ ในใจหล่อนภาวนาอย่าให้พ่อต้องเป็นอะไรเลย
หล่อนเปิดประตูบ้านเข้ามา ก็เจอมาร์กี้ยืนสวมเสื้อแจ๊คเก็ตกำลังจะออกไปตามอยู่พอดี
“ พ่อเป็นอย่างไรบ้าง?? “   เทย่าถามเป็นคำแรก เห็นประตูห้องรับแขกเปิดกว้าง พ่อนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา
สองมือประคองถุงออกซิเจนช่วยหายใจฉุกเฉินแบบที่เรียกว่า แอมบู แบก*(อ้างอิง3.1) อยู่บนตัก
หล่อนรีบเข้าไปหาพ่อทันที มาร์กี้ตามหลังเข้ามาติดๆ

“ นายท่านเป็นรอยเขี้ยวเล็กๆที่หัวไหล่ รอยเลือดซึมออกมาก็หยุดแล้ว  ชั้นเปลี่ยนเสื้อให้กำลังว่าจะออกไปตามคุณอยู่พอดี “
“พ่อคะ ไปค่ะพ่อ ไปหาหมอกัน เดี๋ยวนี้เลย  เดี๋ยวลูกไปถอยรถมารอหน้าประตูค่ะ “
หญิงสาวแตะแขนพ่อ อย่างเป็นห่วง  ไม่อยากเอะอะอะไรมากไปกว่านี้ อยากให้พ่อนิ่งที่สุด
จนกว่าหล่อนจะพาพ่อถึงมือหมอ  

ใบหน้าของพ่อมีสีเข้มขึ้นนิดหนึ่ง ตั้งแต่กลับมาถึงบ้านก็ถูกมาร์กี้ขอร้องแกมบังคับไม่ให้เคลื่อนไหว
เพื่อป้องกันไม่ให้พิษแพร่กระจายเข้าสู่ร่างกาย  จากคราวที่แล้วพ่อก็โดนงูเห่าลึกลับ กัดมาแล้วครั้งหนึ่ง
โชคดีที่มันกัดแต่ยังไม่ทันได้ปล่อยพิษออกมา  พ่อมีอาการปวดบวมน้อยมาก และเป็นแค่รอยเขี้ยวงูจุดเล็กเท่าปลายเข็มจุดเดียวที่หลังฝ่ามือ

มาคราวนี้แม้ไม่มีใครคาดคิดว่ามันจะเกิดขึ้นซ้ำสอง
แต่ครั้งแรกก็สอนให้ต้องเรียนรู้จดจำ เพื่อความปลอดภัย มาร์กี้ทำตามที่หมอเคยแนะนำอย่างเคร่งครัด
แผลรอยเขี้ยวที่โดนกัดที่หัวไหล่อย่างนี้ ขันชะเนาะไม่ได้และถึงแม้จะโดนกัดในที่ๆขันชะเนาะได้ หมอก็ไม่แนะนำให้ทำเอง เพราะมันจะแค่หยุดการแพร่กระจายของพิษงูได้เพียงน้อยนิด ดีไม่ดี หากขันชะเนาะไม่ถูกวิธี
จะทำให้แผลบวมและเนื้อตาย หรืออาจทำให้เลือดยิ่งไหลไม่หยุดก็จะยิ่งเป็นอันตรายหนักเข้าไปอีก

หากยังไม่ถึงมือหมอ ดีที่สุดคือให้อยู่นิ่งๆห้ามเคลื่อนไหวเพื่อไม่ให้พิษงูแพร่กระจาย
และต้องใช้การช่วยหายใจและรีบส่งหมอให้เร็วที่สุด
หลังจากจัดการให้พ่อนั่งพักนิ่งบนโซฟาแล้ว  เครื่องมือปฐมพยาบาลที่มีติดบ้านก็ถูกเอาออกมาเตรียมพร้อมใช้งาน
เสร็จจึงหาเสื้อมาให้พ่อเปลี่ยนแน่ใจว่าไม่เกินสิบห้านาที  
แล้วก็กำลังจะออกไปตามก็พอดีกับที่หญิงสาวกลับมาทันกันพอดี

“ ให้ชั้นไปตามแมทธิวมาขับรถให้นะคะ  “    มาร์กี้หันหลังผลุนผลันจะออกไป  พ่อโบกมือห้ามไว้
จริงสินะ เทย่าฉุกคิดได้ ทำไมหล่อนลืมไปเสียสนิท ต่างคนต่างโมโหฉุนเฉียวไอ้งูบ้านั่น
แทนที่หล่อนจะเรียกให้เค้าตามมาขับรถให้พาพ่อไปโรงพยาบาล

“ ไม่ต้องหรอก มาร์กี้ไม่ต้อง กว่าจะเรียกกันไปเรียกกันมา หนำซ้ำแมทธิวก็คงยังขับรถไม่ชินทางที่นี่ จะยิ่งพาให้ช้ากันไปใหญ่  ปล่อยเค้าพักเถอะ    เทย่าล่ะ เหนื่อยมั้ยลูก ขับรถพาพ่อไปเองไหวมั้ย? ”  
พ่อถามอย่างเป็นห่วง เห็นลูกสาวหน้านิ่วเต็มที หญิงสาวส่งยิ้มกว้างอ่อนโยนให้พ่อ
“ ไม่ค่ะพ่อ ไม่เหนื่อยค่ะ เดี๋ยวลูกขับรถพาพ่อไปเอง...”   หญิงสาวตอบพ่อ

ในใจอดนึกถึงเขาไม่ได้ แต่แล้วก็ผลักเขาออกไปจากความคิดอย่างรวดเร็ว
พอๆกับที่รีบก้าวเท้าออกไปจากห้อง  เห็นด้วยกับที่พ่อบอก
และเธอก็ไม่มีเวลาจะคิดถึงใครอีกแล้วตอนนี้นอกจากพ่อเท่านั้น

“ มาร์กี้อยู่เฝ้าบ้าน อย่าลืมล๊อคประตูให้แน่นหนาล่ะ”    พ่อบอกมาร์กี้ แล้วค่อยๆลุกยืน เดินออกมารอที่หน้าประตู  
ตัดสินใจจะให้เทย่าเป็นคนขับรถพาไปโรงพยาบาลเอง เพราะโรงพยาบาลเล็กอยู่ใกล้บ้านแค่ไม่ถึงสิบกิโลเมตร
ครั้นนึกจะให้ไปตามแมทธิวขับรถพาไป ก็คงไม่ทันใจลูกสาวในนาทีนี้แล้วละ  

อึดใจเดียวเสียงเทย่าขับรถมาจอดที่หน้าประตูบ้าน มาร์กิ้เดินไปส่งนายที่รถพร้อมกับหิ้วกระเป๋าเครื่องมือปฐมพยาบาลตามไปให้  

หญิงสาวขับรถฝ่าความมืดไปตามถนนเล็กๆอย่างชำนาญ  ก่อนออกรถหล่อนบอกพ่อว่าจะรีบขับไปให้ถึงโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด
ขอให้พ่อนั่งนิ่งๆ มีอะไรไว้ค่อยคุยกันทีหลัง

พ่อยิ้มตอบ ยอมทำตามแต่โดยดี  แอบคิดในใจว่า  ครั้งนี้เป็นอีกครั้ง ที่รอดพิษของมันมาได้
แต่ถ้าคราวหน้า โชคชะตาเกิดเล่นตลกยัดเยียดความโชคร้ายมาให้  และหากตนต้องเป็นอะไรไป
หนึ่งหัวใจที่ยังอยู่ จะมีชีวิตต่อไปได้อย่างไร  

เหลือบมองด้านข้างของหญิงสาวร่างบาง ลูกสาวที่เป็นที่รักยิ่ง ไม่ใช่แค่คำสอนของพ่อเพียงอย่างเดียว ที่ทำให้ลูกเข้มแข็งได้ถึงเพียงนี้
แต่เป็นเพราะทุกสิ่งได้ถูกลิขิตไว้แล้วต่างหาก และวันเวลายิ่งผ่านไป นับวันลูกสาวของพ่อคนนี้ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นทุกที  
เพียงเท่านี้หัวอกคนเป็นพ่อก็ชุ่มชื่นได้ทุกคืนวันแล้ว

ถึงตอนนี้พ่อค่อยๆสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด รวบรวมความเข้มแข็งอัดแน่นเก็บไว้ในใจ
เพื่อจะได้มีแรงต่อสู้กับช่วงเวลาแห่งความโหดร้ายนี้ให้ผ่านไปให้ได้

หลังจากครั้งแรกที่โดนงูกัดเมื่อปีก่อน เทย่าพาพ่อส่งหมออย่างรวดเร็ว เรื่องหนึ่งที่หมอบอกให้ต้องระวังคือ
งูเห่าเป็นงูพิษที่ส่งผลต่อระบบประสาทซึ่งส่งผลต่อกล้ามเนื้อ หากถูกกัดแล้วมีอาการอ่อนแรงของกล้ามเนื้อมัดเล็ก
เช่นหนังตาตก หรือมีอาการการกลืนลำบาก พูดไม่ชัด แขนขาอ่อนแรง หายใจไม่สะดวก ต้องรีบส่งแพทย์อย่างเร็วที่สุด
โชคดีที่พ่อไม่ได้ถึงกับมีอาการร้ายแรงขั้นนั้น

ระยะทางไม่ถึงสิบกิโลเมตร เทย่าขับรถพาพ่อมาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด
แม้จะเป็นพื้นที่ส่วนที่ทำเกษตร แต่โรงพยาบาลเล็กๆนอกเมืองก็ยังมีไว้รองรับผู้ป่วย หรือผู้ที่ได้รับบาดเจ็บกะทันหัน
รวมไปถึงส่วนของการรักษาผู้สูงอายุ ที่ไม่ต้องลำบากเดินทางเข้าไปรักษากันถึงในตัวเมือง
แม้จะไม่ใหญ่โต แต่ก็ให้การรักษาได้อย่างมีมาตรฐานเทียบเท่ากับโรงพยาบาลใหญ่ๆในเมืองเช่นกัน

หญิงสาวพาพ่อไปห้องตรวจฉุกเฉิน ที่บัดนี้เงียบสงัดมีเพียงเจ้าหน้าที่ออกเอกสารผู้ป่วย กับพนักงานอีกสองสามคนเดินผ่านไปมาให้เห็น

เมื่อรู้ว่าถูกงูกัดมา พ่อก็ถูกส่งตัวเข้าห้องตรวจทันที
แม้จะเคยผ่านสถานการณ์นี้มาแล้ว แต่หญิงสาวก็ยังนั่งรอด้วยความกระวนกระวายใจ
ครู่หนึ่งก็มีเจ้าหน้าที่ออกมาตาม ให้เข้าไปพบหมอในห้องตรวจ

จากประวัติของพ่อเคยถูกงูเห่ากัด และการวินิจฉัยของหมอ บอกว่างูเห่าเป็นงูที่มีพิษต่อระบบประสาท
ซึ่งส่งผลต่อกล้ามเนื้อ ที่สำคัญคือกล้ามเนื้อการหายใจ
คนส่วนใหญ่เสียชีวิตอย่างรวดเร็วหลังจากถูกงูเห่ากัด เนื่องจากพิษเข้าสู่กระแสเลือด
แล้วพิษงูไปทำลายภาวะกล้ามเนื้อการหายใจให้อ่อนแรง จนถึงขั้นล้มเหลวและเสียชีวิต นั่นเอง

*เกี่ยวกับการรักษาผู้ป่วยที่ถูกงูพิษกัด การช่วยการหายใจเป็นหัวใจสำคัญของการรักษา ร่วมกันกับการให้เซรุ่ม
ซึ่งหากเกิดพิษงูเข้าสู่กระแสเลือดแล้ว แพทย์จะทำการช่วยหายใจเป็นสิ่งสำคัญให้คนไข้ยังคงสภาวะการหายใจเป็นปกติ
จากภาวะ กล้ามเนื้อการหายใจอ่อนแรงก่อน
แล้วจึงฉีดเซรุ่ม การช่วยการหายใจก็เพื่อให้ช่วงเวลาในการที่เซรุ่มเข้าไปแก้พิษงูในกระแสเลือด
ซึ่งต้องใช้เวลา และต้องเฝ้าสังเกตอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรงอย่างใกล้ชิด เป็นเวลาอย่างน้อย 24 ชั่วโมง
และเตรียมพร้อมสำหรับการใส่ท่อหลอดลมคอ และใช้เครื่องช่วยหายใจด้วย (อ้างอิง 3.2)

* กรณีของพ่อคราวนี้  แค่ถูกงูฉกกัด แต่ไม่ได้ปล่อยพิษ เบื้องต้นหมอให้การรักษาด้วยการให้ออกซิเจนในระยะเฝ้าดูอาการภายใน 24 ชั่วโมงก่อน หากจำเป็นจึงจะฉีดเซรุ่ม *(อ้างอิง 3.3 )

คืนนี้พ่อต้องนอนพักเพื่อดูอาการที่โรงพยาบาลก่อน แล้วหลังจากนี้จึงตรวจอีกครั้ง ว่าพ่อจะมีภาวะอื่นแทรกซ้อนหรือไม่  
หากทุกอย่างปกติดี  หล่อนคงรับพ่อกลับบ้านได้ในไม่กี่วัน

หญิงสาวไม่ได้รับอนุญาตให้อยู่เฝ้า หล่อนบอกลา และหอมแก้มพ่อเบาๆ  
รอยยิ้มของพ่อ ยังชัดเจนแม้จะมองผ่านครอบปากพลาสติกของเครื่องช่วยหายใจก็ตาม
เพียงเท่านี้ หล่อนก็สบายใจได้มากแล้ว ขอให้พ่อหายเร็วๆ หล่อนจะได้มารับพ่อกลับบ้าน บ้านของเรา

.......................................................................................................................................................


หญิงสาวขับรถฝ่าความมืดกลับบ้านอย่างรวดเร็ว ไม่ได้สนใจมองว่านาฬิกาบอกเวลากี่โมงยาม
รู้แต่ว่าคงค่อนสว่างเข้าไปแล้ว
เมื่อกลับมาถึงบ้าน มาร์กี้ยังตาแข็งอยู่กับถ้วยกาแฟนั่ง รอเทย่า
หล่อนรีบลุกเดินไปปลดล๊อคเปิดประตูให้ทันทีที่เห็นร่างบางอยู่ข้างนอกเดินผ่านหน้าต่างห้องรับแขกมาถึงหน้าประตูบ้าน
เทย่าเล่าอาการของพ่อให้ฟังคร่าวๆ พอได้สบายใจกันทั้งคู่ต่างแยกย้ายกันขึ้นห้องนอน
เพราะเหนื่อยกันมาทั้งคืนแล้ว

ร่างบางไร้เรี่ยวแรงทิ้งตัวลงนั่งบนเตียง  หญิงสาวรู้สึกเหนื่อยเหลือเกินในค่ำคืนนี้
เหม่อมองออกไปในความมืดนอกหน้าต่าง ถามตัวเองว่า
พรุ่งนี้ท้องฟ้าจะเป็นสีอะไร ฟ้าจะเป็นสีฟ้าสวยงาม  หรือจะเป็นท้องฟ้าสีหม่น
ให้คนๆนี้ต้องรู้สึกอ้างว้างอย่างวันนี้ อีกไหม  

จากมุมหน้าต่างบานนี้เทย่ามองเฉียงลงไปมุมด้านขวาของโรงนา ที่ข้างในเป็นห้องนอนเล็กๆ
ห้องที่เคยมีใครคนหนึ่งอยู่ในนั้น ใครคนที่อยู่ในมุมเล็กๆแต่กลับมีความหมายมากมายเหลือเกินต่อหัวใจหล่อน
ใครคนที่ดูเหมือนเป็นคนไม่สำคัญสำหรับโลกภายนอก แต่สำหรับหล่อน เขาเป็นคนสำคัญเสมอ
ใครคนนั้น จากไปแล้ว ไม่รู้ว่าไกลแค่ไหน ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรจึงจะได้กลับมามีกันและกันอีก

แต่วันนี้..หน้าต่างบานนั้น สว่างขึ้นอีกครั้ง ด้วยแสงไฟเล็กๆเรืองรอง ที่หล่อนจำได้ดี
ว่าเป็นแสงจากโคมไฟเก่าๆหัวเตียง  
ความทรงจำแสนสุขที่หายไป  ความทรงจำที่ถูกดึงกลับมาพร้อมกับคำถามมากมายให้หล่อนต้องหาคำตอบ..
หญิงสาวล้มตัวลงนอนหลับตา พาใจล่องลอยไปในความมืด แสนไกล..
......................................................................................................................................

เวลาเดียวกัน ชายหนุ่มผุดลุกสะดุ้งตื่นขึ้นในความมืด  เขาไม่รู้ตัวเลยว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่จำได้แค่ว่า หลังจากแยกจากเทย่าแล้ว เขาปิดโรงนาแล้วกลับเข้าห้องนอน
เกิดนึกขึ้นได้ และตั้งใจจะรีบออกไปหานายท่าน เพื่อจะขับรถพาไปโรงพยาบาล

แต่แค่รู้สึกปวดหัว เลยอยากนอนเอนหลังพักสักแค่ห้านาที  แต่กลายเป็นว่าเค้าหลับไปทั้งเสื้อผ้าชุดเดิมที่ยังไม่ได้เปลี่ยน..??

แล้วนายท่านล่ะ นายท่านโดนงูกัด ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง..????  เขาฉุกคิดถึงพ่อของเทย่า  แล้วความกังวลก่อตัวขึ้นทันที  

เทย่าล่ะ..หล่อนจะโกรธไหม ที่เค้าเสียงดังใส่ เมื่อหล่อนถามเขา เรื่องว่าเขายังจะอยากทำงานอยู่ที่นี่อีกไหม??
ใบหน้าสวยงาม บึ้งตึง ก่อนที่หล่อนจะกลับเข้าบ้านผุดขึ้นในหัวเขา

แมทธิวเปิดประตูพาตัวเองออกจากห้องนอนอย่างรวดเร็ว  เขาต้องไปหานายท่าน และหล่อน เดี๋ยวนี้..!!
ชายหนุ่มเปิดแง้มประตูโรงนาบานใหญ่แล้วปิดงับมันกลับเข้าที่
ก่อนจะเดินฝ่าความมืดข้ามลานโล่งไปอย่างรีบเร่ง..




.....................................................................
*(อ้างอิง 3.1 แอมบู แบก (ถุงออกซิเจน จากชื่อจริง  Bag valve mask หรือ BVM บางส่วนอาจเรียก Ambu bag
เนื่อกจากถูกใช้ในการ)ฐมพยาบาลเพื่อช่วยหายใจ และใช้กับรถพยาบาล Ambulance เช่นกัน )
*(อ้างอิง 3.2 , 3.3) จากศุนย์ข้อมูลพิษวิทยา คณะแพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย  ปี 2542
ข้อพึงสังวรว่าการที่ถูกงูพิษกัด และ/หรือมีรอยเขี้ยวพิษชัดเจน
ไม่จำเป็นว่าผู้นั้นจะต้องมีอาการเป็นพิษ (envenomation)
เนื่องจากงูพิษฉกกัดไม่ได้ปล่อยพิษทุกครั้ง เพราะพิษของงูมีไว้ล่าเหยื่อ หาอาหาร ไม่ใช้ไว้ทำร้ายมนุษย์
ดังนั้นงูพิษอาจไปฉกกัดจากการตื่นตกใจ จึงไม่ปล่อยน้ำพิษ




แรกรัก..ปมลวง  ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11604579/W11604579.html

แรงอาฆาต..คำสัญญา ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11606063/W11606063.html


ซินเจีย ยู่อี่ ซินนี่ ฮวดไช้ เพื่อนๆนะคะ
สวัสดีเช้าวันอาทิตย์ค่ะ

ตอนที่ 3 มาแปะ ก็เกือบตีสามของที่บ้านคนเขียนพอดีค่ะ แหะๆ อุ่นๆเลย >//<"
มัวแต่วึ่นวือกับตัวเอง แก้แล้วแก้อีก เบิ้ลกาแฟสองแก้วตอนหกโมงเย็น
แล้วก็มาจนถึงตอนนี้ล่ะค่ะ แอบอู้บ้างอะไรบ้าง แต่ตั้งใจสุดๆนะคะ

ขอบคุณเพื่อนๆที่ตามอ่านกันมาจนถึงตอนนี้
แล้วคงขอตัวไปนอนแล้ว
ตกหล่น หรือขัดหูขัดตาตอนไหน รบกวนช่วยเมนท์ไว้ให้บ้างนะคะ

ขอบคุณล่วงหน้าคร่าๆๆๆๆๆๆๆ  ณัชชนม์รักทู้กกกกกกคน จุ๊บๆๆๆ ^^"

แก้ไขเมื่อ 29 ม.ค. 55 00:15:24

แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 22:42:40

แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 22:02:56

แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 21:45:03

แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 08:59:15

แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 08:50:38

แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 55 08:27:03

จากคุณ	: ณัชชนม์
เขียนเมื่อ	: 22 ม.ค. 55 08:17:51