|
เจวานออกจากวัง เขารู้สึกเหนื่อย รู้สึกเสียใจ ชายวัยกลางคนเดินไปในพายุ ด้วยร่างกายเช่นนี้ ไม่ว่าผู้ใดหรือสภาพอากาศเช่นใดก็ทำร้ายเขาไม่ได้อีกแล้ว แต่ในใจยังเหนื่อยอยู่ดี เขานึกอยากกลับไปร้านเอชาน อยากกลับไปในวันเวลาซึ่งยังไม่มีใครเป็นอะไร
เจ้าเทย์ถามเขา โซลโทมีจริงไหม ตอนนั้นเจวานตอบตามที่คนเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งควรตอบ ทว่าเอาเข้าจริง ผู้ใหญ่ก็เป็นคนเหมือนกัน ความตายของนายน้อย สุดท้ายเขาก็โทษตัวเองมากกว่าใคร ต่อให้เข้าใจว่าเจ้าหนุ่มควรตายนานแล้ว หรือทั้งหมดเป็นการกระทำของไซธีนก็ไม่ได้เป็นข้ออ้างแต่อย่างใด เพราะในที่สุดเจ้าหนุ่มก็มีชีวิตมาถึงสิบเก้าปี เรียนรู้เรื่องต่าง ๆ เติบโตขึ้นตามกาลเวลา มีความรัก มีพลังและอนาคตในมือ เจวานเสียใจกับชีวิตที่ถูกตัดให้สิ้นไปนั้นมากเหลือเกิน
ยามนึกว่าอยากกลับบ้าน ขาก็พาเดินไปตามทางอย่างช่วยไม่ได้ จากวังบนเขามายังร้านเอชานไม่ไกลเท่าไร ต่อให้ฟ้าคลุ้มมืดมัวก็ไม่ได้เป็นปัญหากับสายตาของเจวาน
เขาเดินไปเรื่อย ๆ นึกได้ว่าตนไม่ได้กลับร้าน ไม่ได้พบใครคนอื่นมานานแล้ว ดูเหมือนท่านทาร์นจะบอกว่าเจ้าเทย์ไปทำอะไร แต่เขาไม่ได้ติดตามเรื่องเพราะไม่มีเวลา เพียงคิดว่าเด็ก ๆ ยังปลอดภัยก็ดีแล้ว
ยามเดินเข้าไปใกล้รัศมีร้าน เจวานชะงักนิดหนึ่ง เขาคิดว่าตนเห็นแสงไฟ ท่ามกลางพายุ อากาศหนาวเย็น ความมืดอันปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้าและแผ่นดิน แสงไฟสลัวเลือนรางราวประภาคาร สาดฉายให้เห็นว่ามันมาจากอาคารสามชั้นไกลออกไป ...ใครกลับร้านหรือ คงมีใครมาให้อาหารมังกร แล้วเลยอยู่ค้างกระมัง
เขาสาวเท้าเร็วขึ้นนิดหน่อยโดยไม่รู้ตัว ยามเข้าใกล้ก็เห็นชัดว่าแสงไฟสว่างไปทั้งร้าน ส่องลอดออกมาจากหน้าต่างแทบจะทุกบาน เข้าใจว่าผู้มาถึงคงไม่ชอบความมืดด้านนอกจึงตามตะเกียงเป็นการใหญ่ ชายวัยกลางคนหยุดยืนตรงประตูหน้า ยังไม่ทันเอื้อมมือไป ประตูก็เปิดออกเอง
"เห็นไหม ข้าบอกแล้วว่าเขาจะมา" เทย์ยืนกร่างเขื่องโขอยู่หลังประตู เบือนหน้าไปโอ้อวดกับใครข้างใน
"ข้าเข้าใจว่าคนทำนายไม่ใช่เจ้า แต่เป็นท่านวิดา" เสียงท่านชายเอลาซดังลอดมาอย่างเย็นชา
"ยายวิดากับข้าก็เหมือน ๆ กันแหละวะ"
"เหมือนตรงไหน..."
"เทย์" เจวานที่ถูกพ่อมดบังค่อนข้างแปลกใจ "พวกเจ้าแห่กันมาทำอะไรที่ร้าน"
"มาทำอะไรหรือ" พ่อมดหันมาฉีกยิ้มสุดโฉดใส่เขา "นั่นสิขอรับ มาทำอะไร"
"ท่านเจวานขอรับ" เสียงของอีกคนหนึ่งดังมาจากด้านใน
เจวานสะดุ้ง ผลักไหล่เทย์ออกทันที ยามถลันเข้าไปดูก็เห็นว่ามีคนหลายคนอยู่ตรงที่รับแขกด้านหน้า ท่านชายเอลาซ วิดามอรี...
"นายน้อย!" ชายวัยกลางคนร้องออกมา
โซลโทยืนอยู่ข้างเตาผิง ท่าทางดีใจมากที่ได้พบเขาเช่นกัน เจ้าหนุ่มร้องเรียกท่านเจวานอีกครั้ง ขยับเข้ามา ที่จริงแสงเตาผิงยังฉายให้เห็นว่าร่างกายของเขาโปร่งแสง ไม่มีเนื้อหนังจับต้องได้ แต่ตอนนั้นเรื่องดังกล่าวย่อมไม่สำคัญอะไร
อย่างไรก็ตาม ควรทราบว่าแถวนั้นยังมีตัวมารทำลายบรรยากาศอยู่อีกหนึ่งตัว
"อะไรเนี่ย เสื้อผ้าท่านทำไมขาดอย่างนี้ ถูกเจ้าหญิงลวนลามมาหรือไง"
แน่นอนว่าต่อให้ดีใจเท่าไร เจวานก็ยังมีปัญหาหันขวับกลับไปยันมันเปรี้ยงได้อยู่ดี
| จากคุณ |
:
ลวิตร์   
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 ม.ค. 55 00:18:29
|
|
|
|
...Dragon Delivery...#18 (1/7 ครึ่งแรก)
