ความคิดเห็นที่ 1 กล้องจับภาพมาที่ใบหน้าเจี๊ยบ  ที่ทำหน้าเจื่อน ๆ ก่อนจะยิ้มกับน้อยหน่า ก่อนที่กล้องจะแพลนขยายออกมาจนเห็นเจี๊ยบยืนอยู่ในสวนสนุก “แอ่นแอ๊น ที่ต่อไป สวนสนุก เจี๊ยบยังไม่เคยนั่งรถไฟเหาะตีลังกาแน่เลย ปะ ไปนั่งกัน สนุ๊กสนุก  น้อยหน่านั่งมา  ๒-๓  รอบล่ะ”  น้อยหน่าจูงเจี๊ยบ  เจี๊ยบก็เดินตามต้อยๆ มาโนชได้แต่เกาหัว  แต่ก็ยิ้มเดินตามสองเด็กน้อยเมืองเพชรฯไปเที่ยวชมสวนสนุก [ถึงตรงนี้ให้เอาภาพ ๓ เพื่อนที่ขึ้นไปเล่นบนเครื่องเล่นต่าง ๆ มาตัดต่อเข้าด้วยกัน]  -  น้อยหน่านั่งรถไฟเหาะตีลังกาอยู่กับเจี๊ยบ  มีมาโนชนั่งอยู่แถวถัดไป  สามคนร้องกรี๊ด  ว๊ากลั่นกันอย่างสนุกสนาน -  น้อยหน่ากับเจี๊ยบ  พยุงมาโนช ลงมาจากไวกิ้ง  ที่ทำให้มาโนชเกือบอ๊วก!  ออกมา -  สามหนุ่มสาวน้อยบนม้าหมุน  (ฯลฯ) จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 07:39:32

ความคิดเห็นที่ 2 น้อยหน่ายื่นไอติมที่ซื้อมาให้เจี๊ยบกับมาโนช  ก่อนจะถามเพื่อนสองคน “เป็นไงสนุกไหม กับน้อยหน่าทัวร์ เฮะ เฮะ” (แป่ววว..) “เอ่อ ก็สนุกดีนะ  แต่ว่ามีที่หนึ่งเราอยากไปอ่ะ”  มาโนชบอกเพื่อนเด็ก’เทพคนเก่ง  “ที่ไหนเหรอมาโนช”  น้อยหน่าถาม “ท้องฟ้าจำลอง”  มาโนชยิ้มแฉ่ง  ขยับแว่นเล็กน้อย  “ช่วงนี้เขามีนิทรรศการวิทยาศาสตร์ด้วยนะ”  “แฮะ แฮะ.. (เจี๊ยบก็ยังยิ้มเจื่อนๆ กับรสนิยมของเพื่อนทั้งสองคน) เอ้า..ไปก็ไป” “แต่เรายังไม่เคยไปเลย ไม่เป็นไรเดี๋ยวกลับไปถามแม่ก็รู้แล้วว่าไปอย่างไร”  น้อยหน่ายิ้มบอกมาโนช ในระหว่างเดินพูดคุยกัน  เจี๊ยบหันไปเห็นเวทีที่มีกลุ่มนักดนตรีวัยรุ่นม.ปลายกำลังแสดงดนตรีกันอยู่บนเวทีข้างมุมทางที่เดินผ่านในสวนสนุก  เจี๊ยบมองวงดนตรีกลุ่มนี้ก่อนภาพของวงหนุ่มสาวน้อยจะผุดขึ้นมาในใจของเจี๊ยบ และนักร้องสาวม.ปลายบนเวทีกลับกลายเป็นภาพของจอยที่ยืนร้องเพลงอย่างมีความสุข เจี๊ยบยิ้มละไม  ก่อนจะได้ยินเสียงน้อยหน่าเรียก “เจี๊ยบ ๆ เจี๊ยบ ๆ มัวเหม่ออะไรหรือ  ดูสิยิ้มหวานเชียว” น้อยหน่าถามเจี๊ยบอย่างสงสัย มาโนชเข้ามาตบไหล่เจี๊ยบ และยิ้มให้ เพราะมาโนชรู้ว่าเจี๊ยบนึกถึงวงหนุ่มสาวน้อยอยู่  เจี๊ยบก็ยิ้มตอบอย่างรู้กัน มาโนช กระซิบบอกเจี๊ยบเบา ๆ “กูก็นึกถึงวงฯเหมือนกับมรึงว่ะ”  “เอ้า วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน น้อยหน่าทัวร์เหนื่อยละ (แป่ววว ) เรากลับบ้านกันดีกว่านะ” น้อยหน่าจูงเจี๊ยบกลับบ้าน  เจี๊ยบก็ยิ้มอย่างมีความสุข  สำหรับเขาการได้อยู่ข้างๆ น้อยหน่าไม่ว่าที่ไหน เจี๊ยบก็มีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ ๆ เพื่อนสนิทในวัยเด็กคนนี้  มาโนชก็ยินดีกับสองเพื่อน จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 07:45:34

ความคิดเห็นที่ 3 กล้องจับมาที่ใบหน้าของมาโนช ก่อนที่กล้องจะแพลนขยายออกมาจนเห็นมาโนชนั่งบนรถสองแถว เจ้าแว่นโตมองและยิ้มขำๆ กับภาพที่เขาเห็นตรงหน้า  เจี๊ยบและน้อยหน่านั่งหลับโดยเอาหัวพิงกันเหมือนสมัยเด็กๆ ไม่มีผิด  [ช็อตนี้เป็นภาพเปรียบเทียบกับ ฉากที่เจี๊ยบ/น้อยหน่าหลับเอาหัวพิงกันระหว่างกลับบ้านหลังงานวันเด็กจากหนังภาคแรก (มีดนตรีประกอบเป็นเพลงบรรเลงเปียโนซึ้งๆ “รักครั้งแรก”)] ก่อนที่มาโนชจะยื่นมือไปสะกิดสองเพื่อน “เฮ้ย ๆ เจี๊ยบ ๆ น้อยหน่าๆ ถึงแล้ว  ต้องลงแล้ว” มาโนชปลุกเพื่อน  ทั้งเจี๊ยบ, น้อยหน่าทำหน้างัวเงีย  และลงจากรถ “ป่ะ ไปกินข้าวฝีมือแม่ของน้อยหน่ากันนะ ..แม่ทำกับข้าวอร่อย ..รับรองเจี๊ยบกับมาโนชต้องติดใจแน่” น้อยหน่ายังจูงมือเจี๊ยบให้หนุ่มน้อยเดินตามต้อย ๆ มาโนชยังสั่นส่ายหัวขำ ๆ กับสองเพื่อน {จบฉาก ๒๕} จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 08:00:34

ความคิดเห็นที่ 4 ฉากที่  ๒๖:  ความทรงจำในลิ้นชัก (อีกอัน) สถานที่  :  ท้องฟ้าจำลอง ห้องนอนชั้นล่างของบ้านแม่น้อยหน่า ตัวแสดง  :  เจี๊ยบ  น้อยหน่า  มาโนช  คนเข้าฉาก  (ตัวประกอบ)  อื่น ๆ ภาพตัดมาที่ใบหน้าน้อยหน่าที่นั่งอยู่ในที่มืด ๆ เต็มไปด้วยดวงดาวบนฟากฟ้ามากมาย  “ว๊าว สวยจังเลย เหมือนของจริงด้วย น้อยหน่าไม่นึกว่าท้องฟ้าจำลองจะสวยขนาดนี้นะมาโนช” น้อยหน่ามองขึ้นไปบนฟ้าจำลอง ภาพตัดมาที่เจี๊ยบและมาโนชที่ยืนยิ้มกับความสวยงามของท้องฟ้าจำลองเช่นกัน “อู้ เจี๊ยบดูโน่นสิ  นั่นดาวอะไรอ่ะ  สว่างจ้ากว่าดวงอื่นๆ เลย”  น้อยหน่าชี้ให้เจี๊ยบดูดาวดวงหนึ่ง “ดาวศุกร์ไง”  เจี๊ยบตอบอย่างยิ้มละไม “ใช่ดาวศุกร์จริงๆ ด้วย กูไม่นึกว่ามรึงจะสนใจดวงดาวเหมือนกันนะเนี่ย ผิดคาดจริงๆว่ะ” มาโนชมองเจี๊ยบอย่างแปลกใจเล็กน้อย “อ้อ ไม่ใช่หรอก พอดีเคยมีคนบอกกูน่ะว่ามันคือดาวศุกร์” เจี๊ยบตอบและยิ้มละไม [พลันเกิดภาพของจอยปรากฏขึ้นมาจาง ๆ ที่พูดกับเจี๊ยบว่า “หากเธอมองเห็นดาวศุกร์ดวงนี้ เราก็กำลังมองมันอยู่เหมือนกันนะเจี๊ยบ”] เจี๊ยบคิดถึงจอยขึ้นมาอย่างประหลาด ก่อนที่น้อยหน่ามาเขย่าตัวเรียกหนุ่มน้อย “เจี๊ยบๆ อะไรของเธอน่ะ ยืนเหม่ออีกแล้วเธอนี่” น้อยหน่าถามเจี๊ยบอย่างเป็นห่วง “ (เจี๊ยบมองเห็นหน้าน้อยหน่าเป็นใบหน้าของจอย ก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นหน้าของน้อยหน่าอีกครั้ง) ”  เจี๊ยบสั่นหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง  “จะ จอย  เอ่อ น้อยหน่า ไม่มีอะไรหรอก” น้อยหน้าหัวเราะขำๆ กับเจี๊ยบ“แล้วกัน เพื่อนเรายืนเหม่ออยู่เรื่อยเลย”  มาโนชยื่นมือมาตบหลังเจี๊ยบเบาๆ แล้วหัวเราะฮึฮึ เป็นมาโนชที่รู้ทันว่าใครเคยบอกเจี๊ยบว่าดาวดวงนี้ชื่อดาวศุกร์! “กูรู้แล้วว่าใครเป็นคนบอกมรึงว่าเป็นดาวศุกร์ว่ะ ฮึฮึ” มาโนชป้องมือทำท่ากระซิบกับเจี๊ยบ เจี๊ยบสะดุ้งเล็กน้อยที่ถูกเพื่อนจับได้ เจี๊ยบเขินๆ และหลบตาไปมองดาวแทน มาโนชยิ้ม แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 55 15:14:03 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 08:05:56

ความคิดเห็นที่ 5    กล้องภาพตัดมาที่มาโนชที่นอนแทรกตัวอยู่ในผ้าห่ม  กำลังจะนอน (ถอดแว่นออก)  และหันมาพูดกับเจี๊ยบ “เจี๊ยบ มรึงยังไม่นอนเหรอ  เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้านะว้อย ”  มาโนชถามเสียงงัวเงีย เจี๊ยบจึงตอบว่า “อื่อ นอนก่อนเถอะ  เดี๋ยวกูก็นอนเหมือนกัน  ขอดูอะไรอีกเดี๋ยวนึง”  มาโนชจึงนอนก่อน  เจี๊ยบเปิดลิ้นชักออกมา  เจี๊ยบค่อยๆ หยิบกล่องกระดาษเล็กๆ ใบหนึ่งขึ้นมา  มีโบว์สีชมพูผูกอยู่ที่ตัวกล่องอย่างน่ารัก  เจี๊ยบนึกในใจถึงภาพวันที่จอยตามมาส่งเจี๊ยบที่ท่ารถบขส.ในวันเข้ากรุงเทพ “เจี๊ยบ เราทำของขวัญมาให้เธอน่ะ  ขอให้เธอเรียนสำเร็จนะ  หากเธอคิดถึงเรา  ขอให้แกะกล่องนี้ดูนะเจี๊ยบ”  จอยพูดกับเจี๊ยบด้วยรอยยิ้ม  และเสียงเศร้า ๆ  “อื่อ ”  เจี๊ยบตอบตาเศร้าๆ เหมือนกัน เจี๊ยบค่อยๆ แกะโบว์ออก  เมื่อเปิดกล่องกระดาษดู  พบว่าข้างในมี  Rocket รูปหัวใจพลาสติกสวยน่ารักอยู่อันหนึ่ง เจี๊ยบสังเกตเห็นว่าที่ตัวร็อกเกตหัวใจสามารถจะเปิดออกมาได้ ข้างในกลับมีรูปจอยใบหน้ายิ้มแป้นอยู่! มือเจี๊ยบสั่นเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าสาวน้อยที่เป็นเพื่อนนักเรียนห้องเดียวกัน และอยู่ในวงดนตรีเดียวกันจะรู้สึกพิเศษกับเขาถึงเพียงนี้ กล้องจับไปที่ใบหน้าเจี๊ยบที่เศร้าคิดถึงจอยขึ้นมา [ฉากนี้มีเพลง  “รักฉันนั้นเพื่อเธอ”  ที่จอยร้องเปิดประกอบ] พลันภาพต่างๆ ในความทรงจำก็พรั่งพรูขึ้นมาอีกครั้ง -  จอยในชุดเนตรนารีที่กำลังเป่าฟู่ๆ เพื่อชุดไฟหุงข้าว จนหัวชนกับเจี๊ยบในชุดลูกเสือสามัญก็ปรากฏขึ้น  -  จอยยืนร้องเพลงอย่างมีความสุข  และหันมายิ้มกับเจี๊ยบที่เล่นกีตาร์ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็ปรากฏตามขึ้นมา -  ภาพของจอยตอนที่บอกเจี๊ยบว่าเมื่อเห็นดาวศุกร์ขอให้รู้ว่าเธอก็กำลังมองดาวอยู่เช่นกันพลันก็เกิดตามมา -  ภาพของจอยที่กำลังวิ่งอยู่ที่ชายหาดและหันมายิ้มกับเจี๊ยบ ในวันที่เธอเอาทรายปาใส่เจี๊ยบ -  สุดท้ายเป็นภาพของจอยที่เอามือปิดหน้าเดินร้องไห้ไปในวันที่เจี๊ยบขึ้นรถเข้ากรุงเทพ เจี๊ยบกำร็อกเกตไว้แน่น  กล้องโคลสให้เห็นว่า ดวงตาเจี๊ยบสดใสคล้ายมีน้ำตามาคลอเบ้าอยู่ เจี๊ยบมองไปที่หน้าต่าง แสงจากดาวศุกร์เปล่งประกายแวววับ เจี๊ยบนึกในใจ “ณ วินาทีนี้ ผมเพิ่งเข้าใจถึงความรู้สึกของตนเองที่มีต่อเพื่อนหญิงที่ผมสนิทด้วยสองคน ระหว่างน้อยหน่า และจอย น้อยหน่าคือเพื่อนสนิทที่ผมรักที่สุด แต่กับจอย...”  แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 55 15:17:36 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 08:09:42

ความคิดเห็นที่ 6 เจี๊ยบเอื้อมมือไปปลุกมาโนช  “เฮ้ย..โนช ตื่น ตื่นเหอะว่ะ  กูมีเรื่องสำคัญจะบอกมรึง” “อะไรของมรึงว่ะ กูกำลังหลับสบาย”  มาโนชงัวเงียลุกขึ้นนั่ง “โนช พรุ่งนี้กูจะกลับเพชรว่ะ”  เจี๊ยบพูดเสียงเรียบ ๆ แต่แฝงไว้ด้วยความมั่นใจในคำพูดอย่างมาก “หา อะ อะไรนะ (มาโนชไม่อยากเชื่อหูตัวเอง) จะ จะกลับเพชรบุรี (มาโนชงง ๆ เอื้อมมือไปหยิบแว่นตามาใส่  ทันใดเด็กหนุ่มผู้คงแก่เรียนก็เหลือบไปเห็นกล่องกระดาษและโบว์สีชมพูที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง  ก่อนจะหันมาเห็นร็อกเกตรูปหัวใจในมือเจี๊ยบ  ที่ยังถูกเปิดฝาค้างอยู่  และข้างในร็อกเกตมีรูปของสาวน้อยคนหนึ่ง)”  มาโนชถึงบางอ้อ เขาหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง มาโนชหัวเราะฮึฮึ ให้กับเพื่อนที่ต้องการเข้ามาเรียนกรุงเทพอย่างมุ่งมั่นเมื่อไม่กี่วันก่อน มาโนชยิ้มกับเจี๊ยบ เจี๊ยบเฉไฉ “เอ่อ กูคิดถึงเพื่อน ๆ ในวงว่ะ  อยากกลับไปเล่นดนตรีอีก”  “อ๋อออ..เหรออออ มรึงลืมคิดถึงอีกคนนึงไปหรือเปล่า ฮึฮึ”  มาโนชกระเซ้าเพื่อน “คะ ใคร ”  เจี๊ยบรู้สึกไอ้เพื่อนคนนี้มันตามเราทันตลอด เจี๊ยบหน้าแดง รีบกำร็อกเก็ตเอาแอบ ๆ แก้ไขเมื่อ 05 ก.พ. 55 15:20:25 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 08:13:47

ความคิดเห็นที่ 7 “(มาโนช  ยื่นมือมาจับไหล่เจี๊ยบ ก่อนเขย่าเล็กน้อย)  ฮึฮึ ทำตามที่ใจมรึงบอกเถอะเจี๊ยบ..ไม่ต้องห่วงน้อยหน่าหรอก น้อยหน่าโตแล้ว  เขาโตพอจะรับเรื่องราวในครอบครัวตัวเองได้แล้วล่ะ  ส่วนมรึงน่ะ ยังมีเพื่อนๆหลายคนในวงอยากให้มรึงกลับไป โดยเฉพาะนักร้องสาวของเราน่ะ ฮึฮึ”  มาโนชพูดกับเพื่อนอย่างเปิดอก “ (เจี๊ยบมองหน้ามาโนช หนุ่มน้อยยิ้มก่อนจะพูดว่า) ขอบใจนะโนช  ขอให้มรึงประสพความสำเร็จนะ กูจะคอยดูด็อกเตอร์ดนตรีคนใหม่ของเมืองไทย”  เจี๊ยบพูดกับเพื่อน “เออ มรึงก็ขยันเรียนด้วยล่ะ อย่ามัวแต่เล่นดนตรี กูคงไม่ได้อยู่ติวพวกเราอีก”  มาโนชตอบ ยิ้มกับเพื่อน “ไม่เป็นไร พวกเรายังมีจอยอีกคน จอยเรียนเก่งกว่าคนอื่นๆ ในวงฯ” เจี๊ยบยิ้มแฉ่งบอกเพื่อนแว่นหนา เพราะนอกจากไอ้โนชที่สอบได้ที่ 1 ของห้องประจำ ก็มีจอยนี่แหละที่จองที่ 2 ไม่ก็ที่ 3 แทบทุกปี “แหม..ตอนนี้ล่ะคำนึงก็จอย สองคำก็จอย ก่อนหน้านี้ล่ะ คำก็น้อยหน่า สองคำก็น้อยหน่า ไอ้คนหลายใจเอ๊ย..” มาโนชลูบหัวเจี๊ยบและเขย่าๆ “มันไม่เหมือนกันนี่หว่า...” เจี๊ยบตอบอายๆ และทำท่าจะอธิบายให้มาโนชฟังแบบยืดยาว แต่เจ้าแว่นขัดจังหวะเสียก่อน “เออๆๆ..มรึงไม่ต้องอธิบง-อธิบายอะไรกูหรอก  มรึงเพิ่งเข้าใจตัวเองว่ารู้สึกกะน้อยหน่า แล้วก็จอย อย่างไรใช่ไม๊ล่า?” มาโนชทำท่าบิดขี้เกียจ “มรึงนี่รู้ทันกูไปซะทุกเรื่องเลยนะ พวกเดียวกันกับไอ้แจ๊คเลย” เจี๊ยบจะชมเพื่อนหรือจะเหน็บเพื่อนก็ไม่รู้ {จบฉาก ๒๖} แก้ไขเมื่อ 03 ก.พ. 55 21:57:04 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 08:18:37

ความคิดเห็นที่ 8 เพลงสมัยผมเรียนประถมครับ จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 08:23:07

ความคิดเห็นที่ 9 Be Continued http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11620111/W11620111.html#9 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 00:04:43 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 08:24:04

ความคิดเห็นที่ 10 แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 1-2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11566400/W11566400.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 3-4) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11568763/W11568763.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 5-6) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11573000/W11573000.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 7-8) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11577934/W11577934.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 9-10) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11579967/W11579967.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 11-12) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11585754/W11585754.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 13-14) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11590360/W11590360.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 15-16) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11593381/W11593381.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 17-18) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11599167/W11599167.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 19-20) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11602985/W11602985.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 21-22) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11611044/W11611044.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 23-24) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11612039/W11612039.html จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 08:26:12

ความคิดเห็นที่ 11 อืม รู้สึกว่า เจี๊ยบไม่น่าจะเปลี่ยนไปคิดถึงจอยได้ เพราะ จากภาพของน้อยหน่าในภาพยนต์แฟนฉัน1 ทำให้รู้สึกว่า น้อยหน่าสวยกว่า น่ารักกว่าจอย แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 55 20:34:50 จากคุณ : นอนดูดาว (นอนดูดาว) เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 20:34:27

ความคิดเห็นที่ 12 จอยไม่มีในภาคแรกนะครับ ผมเพิ่งสร้างตัวละครนี้ขึ้นมาในภาค 2 คุณ นอนดูดาว อาจจะสับสนกับจุก (คนที่ 2 ในรูปคห. 6) จริงๆ แล้วเจี๊ยบไม่ได้เปลี่ยนใจจากน้อยหน่ามาชอบจอยนะครับ เจี๊ยบเพิ่งมาเข้าใจความรู้สึกของตนเองต่อเพื่อนผู้หญิงสองคนในตอนนี้ต่างหาก จอยในความคิดของผม หน้าตาน่าจะประมาณ คนฝั่งขวาของผกก.เจ้าของคอนเส็ป "แด่ความทรงจำในลิ้นชัก" ซึ่งเป็นต้นกำเนิดหนังแฟนฉันภาคแรก จอยในเรื่องนี่ ถึงจะเป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนบุคลิกจะจี๊ดจ๊าดกว่าน้อยหน่าหน่อยนึง แต่เธอเป็นคนที่จิตใจดี ละเอียดละออให้ความสำคัญกับเพื่อนๆ ไม่เฉพาะแต่เจี๊ยบเท่านั้น โอบอ้อมอารี ไม่แปลกที่เด็กๆผู้ชายในรุ่นราวคราวเดียวกันจะชอบครับ ผมเป็นคนแต่งเรื่องนี้ ยังแอบอิจฉาไอ้เจี๊ยบเลย มีเพื่อนคนนึงก็น่ารักสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก เป็นเพื่อนรักที่รู้ใจกัน อีกคนก็แสนดี น่ารัก เอาใจใส่คนอื่นๆ โดยเฉพาะเจ้าเจี๊ยบเอง 5555 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 00:46:08 แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 55 22:52:19 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 22:43:39

ความคิดเห็นที่ 13 ผมชอบชื่อ "นอนดูดาว" ของคุณจัง ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด สมัยเด็กๆ เวลาเรายืนอยู่กลางที่โล่งกว้างๆ มืดๆ นี่ เราจะเห็นดวงดาวระยิบระยับในคืนเดือนมืด ยิ่งวันไหนที่อากาศในช่วงหัวค่ำไม่ร้อน มีลมพัดเย็นๆนี่ การได้นอนดูดาวเหมือนขึ้นสวรรค์จริงๆ จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 23:01:25