ความคิดเห็นที่ 1 กล้องตัดภาพมาที่ในห้องซ้อมดนตรี “ซ้อมเพลงเหรอ ไม่เอาอ่ะ เรายังไม่อยากร้องเพลง”  จอยพูดก่อนเดินออกมาจากประตูชมรมฯ  “เฮ้อ นี่นอกจากเราจะเสียมือกีตาร์แล้ว  เรายังต้องเสียนักร้องสาวไปอีกคนหรือเปล่าว่ะ”  แจ๊ค พูดกลับเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ในวง “กูก็ว่างั้นแหละ ตั้งแต่ไอ้เจี๊ยบมันไปกรุงเทพฯ  กูยังไม่เคยเห็นยัยจอยยิ้มเลย” ตี่พูดขึ้น จอยเดินเซ็งๆ มาที่ใต้ต้นไม้ริมน้ำตรงจุดที่เคยพูดคุยกับเจี๊ยบ สาวน้อยนั่งลงยองๆ ก่อนจะเอากิ่งไม้ขว้างลงไปในน้ำ จนน้ำกระเพื่อม แต่พอน้ำหยุดกระเพื่อม เงาในน้ำกลับปรากฏภาพของใบหน้าเจี๊ยบขึ้นมา สาวน้อยแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง คิดว่าตนเองตาฝาดไป จึงจ้องมองเงาของเจี๊ยบอีกหน ปรากฏว่าเงาใบหน้าเจี๊ยบกลับยิ้มกับเธอ สาวน้อยรีบหันกลับมามอง   ภาพตัดกลับมาที่ห้องซ้อมดนตรี ด้านนอกชมรมมีเสียงนักร้องสาววงดนตรีหนุ่มสาวน้อย จอย ที่ดังแว่วมา แต่น้ำเสียงนั้นแสดงว่าเธอร้องขึ้นออกมาอย่างดีใจ “จะ เจี๊ยบ” ทุกคนในวงรีบวิ่งออกมาดู เห็นจอยยืนยิ้มแย้มบานแฉ่งคุยกับเจี๊ยบอย่างดีใจ อยู่ที่ริมน้ำไกลออกไป  ภาพตัดกลับมาที่เจี๊ยบที่ยิ้มหน้าบานมองจอยด้วยสายตาที่อบอุ่นต่างไปจากเดิม “เจี๊ยบ เธอกลับมาเรียนกับพวกเราใช่ไหมเจี๊ยบ”  จอยถามเสียงสูง “ใช่ เรากลับมาเรียนกับเธอและพวกเราด้วย” เจี๊ยบมองเพื่อน ๆ ที่รีบวิ่งกรูเข้ามาหาเขาอย่างดีใจ เจี๊ยบบอกกับทุกคนว่า “วงดนตรีหนุ่มสาวน้อยต้องเล่นกันต่อไป” ทุกคนกระโดดตัวลอย “เฮ้ ” แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 15:02:17 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 23:15:49

ความคิดเห็นที่ 2 ภาพตัดมาที่  จอยยืนอยู่หน้าไมโครโฟน  เริ่มร้องเพลง [เพลง “เรารักกัน” ของป้าง-นครินทร์ เวอร์ชัน ซาร่า ผุงประเสริฐ ร้อง] “♫ สมมติว่าฉันรักเธอเพียงข้างเดียว  แต่เธอไม่แลเหลียว  รอเธอคนเดียวฉันคงเสียเวลา สมมติว่าเธอเต็มใจให้รักมา  มันคงไม่มีค่า  บังเอิญถ้าฉันไม่ใส่ใจ แต่เราเสมอเราเท่ากัน  ต่างคนต่างใจตรงกันเราสอง เป็นความต้องการในใจที่คล้องจอง มีเราสองก็เพียงพอ  คงเป็นเพราะ .คงเป็นเพราะเรารักกัน  [ถึงท่อนนี้ให้จอยหันมายิ้มหวานกับเจี๊ยบ  โดยทุกคนในวงที่กำลังเล่นดนตรีล้วนอมยิ้มรับรู้  ความในใจของทั้งสองคน]  จะขอบคุณสวรรค์ฉันใด  จะมีเธอมีฉันเสมอไป  ♫” “♫ เมื่อครั้งก่อนนั้นฉันเคยแอบรักใคร คนที่ไม่เคยให้ใจ ฉันไม่เห็นมันจะได้ความ ครั้งนี้ได้เจอตัวเธอช่างงดงาม กลับกลายเป็นตรงกันข้าม เธอคือความงามที่แท้จริง เพราะเราเสมอเราเท่ากัน ต่างคนต่างใจตรงกันเราสอง เป็นความต้องการในใจที่คล้องจอง มีเราสองก็เพียงพอ คงเป็นเพราะ .คงเป็นเพราะเรารักกัน จะขอบคุณสวรรค์ฉันใด จะมีเธอมีฉันเสมอไป ♫” แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 01:37:26 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 23:19:44

ความคิดเห็นที่ 3 เจี๊ยบขณะยืนเล่นกีตาร์ก็มองไปที่จอยและคิดในใจ  “ในช่วงเวลานั้น  เราทุกคนในวงหนุ่มสาวน้อย  รู้สึกได้ว่า จอยร้องเพลงนี้ออกมาด้วยใจที่เบิกบานและสดใสที่สุด  อย่างที่เธอไม่เคยร้องมาก่อน  เราซ้อมเพลงนี้กันมาหลายครั้ง  แต่ผมกลับรู้สึกว่าครั้งนี้ จอยร้องออกมาจากหัวใจของเธอจริงๆ” ทุกคนในวงอมยิ้มอย่างมีความสุข “♫ ...มันมีความหมายมากกว่าฉันรักเธอ มั่นคงเสมอยิ่งกว่าเธอรักฉัน สิ่งอัศจรรย์นั้นคือ เรารักกัน จะขอบคุณสวรรค์ฉันใด จะมีเธอมีฉันเสมอไป...เรารักกัน ♫” {จบฉาก ๒๗}   แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 27.5) ฉากพิเศษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11691592/W11691592.html แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 55 13:11:17 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 01:46:18 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 01:44:53 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 23:23:23

ความคิดเห็นที่ 4 ฉากที่ ๒๘:  เพื่อนสนิท สถานที่  :  ห้องผู้อำนวยการโรงเรียนเมืองเพชรวิทยาคม ตัวแสดง  :  ครูน้อยในวัยชรา เจี๊ยบในวัยหนุ่ม กล้องจับภาพมาที่ป้ายหน้าประตูห้อง “ผู้อำนวยการ”  ก่อนจะมีมือของชายหนุ่มมาเคาะ ๓ ก๊อก “เชิญครับ” เสียงชายชราในห้องดังขึ้น “สวัสดีครับครู” เจี๊ยบในวัยหนุ่มใหญ่เปิดประตูเข้ามาและทักครูน้อยที่บัดนี้กลายเป็นครูใหญ่ “อ้าว..เจี๊ยบเองเหรอ แหม ดูสิ เป็นหนุ่มใหญ่ไว้ผมยาว จนครูจำเกือบไม่ได้ เอ้าๆ มาสินั่งลงๆ” ครูน้อยทักลูกศิษย์อย่างกันเอง “ครูยังจำผมได้นะครับ ไม่อยากเชื่อเลย” เจี๊ยบยิ้มอย่างสงสัย “แหม..มือกีตาร์วงดนตรีหนุ่มสาวน้อย รุ่นบุกเบิกของโรงเรียน ใครจะไปลืมล่ะเอ่อ วันนี้มีธุระอะไรเรอะพ่อหนุ่ม” ครูน้อยถาม “เอ่อ..ก็กะมาเยี่ยมครูน่ะครับ ว่าแต่โรงเรียนเปลี่ยนไปมากเลยนะครับ” “ก็ฉันก็ยังแก่ลงเลยนี่ แล้วจะให้อะไรๆ มันคงที่ได้ยังไงล่ะพ่อหนุ่ม” “คุณครูได้การ์ดแต่งงานของน้อยหน่าหรือเปล่าครับ” “เอ่อ..ก็เย็นนี้แล้วสินะ สงสัยตาแก่อย่างฉันต้องลากสังขารไปซะแล้วล่ะนะ” “ครูครับ ครูยังจำเรื่องนักเรียนในตำนานของโรงเรียน ที่ว่าสอบเข้าเตรียมอุดมติดอันดับ ๑ ใน ๓ ได้ใช่ไหมครับ” “อ๋อ..เรื่องแบบนี้ก็ต้องจำได้สิเจี๊ยบ เขาสอบได้คะแนนสูงอันดับสามเชียวนะ มีเด็กเข้าสอบเป็นหมื่น เอ่อๆ มีอะไรเรอะ” “คือผม..คือผมอยากจะรู้ว่า ชื่อของรุ่นพี่คนที่ว่านี่เขาชื่ออะไรน่ะครับ” “แหม..พ่อหนุ่มมาถามเอาอะไรกันตอนนี้ อยากรู้ก็ไปดูที่การ์ดแต่งงานของน้อยหน่าสิ ชื่อเขาก็พิมพ์หราอยู่นั่นแหละ” แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 22:28:55 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 00:03:05 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 23:31:41

ความคิดเห็นที่ 5 “ดะ..เดี๋ยวครับครู หมายความว่า นักเรียนในตำนานที่ว่านี่ ก็คือคุณอานนท์..เจ้าบ่าวของน้อยหน่าหรือครับ” ถึงว่าเจี๊ยบจึงรู้สึกคุ้นชื่อแฟนของน้อยหน่า “ก็ใช่น่ะสิพ่อหนุ่ม อะไรกันเขารู้กันหมดทั้งโรงเรียนแล้วมั้งเนี่ย เฮอะๆๆๆ เจ้าอานนท์นี่มันเรียนเก่งมากเลยนะสมัยก่อนน่ะ เรียกว่า เพื่อนของเธอที่ว่าเก่งๆ ที่ใส่แว่นใหญ่ๆ น่ะ ชื่ออะไรนะ” “มาโนชครับครู ไอ้โนช” “เออ..นั่นแหละมาโนช...แต่เจ้าอานนท์นี่มันอาจจะเก่งกว่าเจ้ามาโนชอีกนะ” ครูน้อยเล่าต่อ “เจ้าอานนท์นี่เขาก็เป็นศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยที่น้อยหน่าเข้าไปเรียนน่ะนะ แล้วบังเอิญไปเจอกันในงานเลี้ยงคืนสู่เหย้าหรืออะไรเนี่ยล่ะ สองคนนี้อายุเลยต่างกันถึงสิบกว่าปี แต่เขาเป็นคนดีนะ เจ้าอานนท์เนี่ย ดีไม่แพ้เธอเลยเชียวล่ะเจี๊ยบ เฮอะๆๆๆ ไม่ต้องห่วงน้อยหน่าหรอก” “ห่วง...ผมจะไปห่วงน้อยหน่าทำไมล่ะครับครู” เจี๊ยบแย้งเขินๆ ครูน้อยทำหน้ายิ้มกรุ้มกริ่ม “แอะ...ไม่ห่วงเพื่อนรักของเธอสมัยเด็กๆจริงอ่ะ แล้วทำไมต้องหนีตามกันไปถึงกรุงเทพด้วยล่ะ เมื่อตอนสอบเข้าม.ปลายอ่ะ เฮอะๆๆ” (แป่ววว...) เจี๊ยบหน้าแดง “นี่..นี่ครูยังจำเรื่องที่ผมตามน้อยหน่าไปกรุงเทพคราวนั้นได้ด้วยเหรอครับเนี่ย..แหม” “โธ่..ก็ต้องจำได้สิ ตอนนั้นน่ะเธอดังจะตายไป ไปอยู่กรุงเทพได้ไม่ถึงอาทิตย์ ก็ต้องรีบแจ้นกลับมาเล่นดนตรีกับเพื่อนๆ ในวงฯแล้ว เจ้าแจ๊คยังเอามาเผาให้ครูฟังเลย เฮอะๆๆๆ ใครจะจำเรื่องขำขันแบบนี้ไม่ได้ล่ะ” เจี๊ยบยิ้มนึกในใจ “ไอ้แจ๊คนะไอ้แจ๊ค กูเพิ่งรู้ความจริงเดี๋ยวนี้เอง” “ว่าแต่เธอเถอะ จะแต่งกับเขาเมื่อไหร่กันล่ะ?” “อ๋อ...ต้องหาเจ้าสาวให้ได้ก่อนสิครับครู” “จริงอ่ะ...เฮอะๆๆๆ” “งั้นผมขอลาไปเตรียมตัวไปงานของน้อยหน่าก่อนนะครับครู” “อ้าวๆ แหม โดนถามเรื่องนี้ทำเฉไฉนะพ่อหนุ่ม เอาล่ะแล้วเจอกันในงานนะ” “ครับครู..สวัสดีครับ” “เอ่อๆๆ สวัดดีๆ” จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 23:40:34

ความคิดเห็นที่ 6 เจี๊ยบเดินมาตามทางเดินในโรงเรียน นึกในใจว่า “ที่แท้ น้อยหน่าก็มีเจ้าบ่าวเป็นนักเรียนในตำนานของโรงเรียนเองหรอกเหรอ ดีจริงๆ แม่เคยเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่แม่ของน้อยหน่าพาเธอเข้ากรุงเทพได้สักปี พ่อของน้อยหน่าก็พยายามจะตามไปอยู่ใกล้ๆ กับสองแม่ลูก จึงย้ายร้านตัดผมจากเพชรบุรีไปอยู่ในกรุงเทพ [ถึงช็อตนี้ให้ขึ้นภาพของหนังเรื่องเพื่อนสนิท ในตอนที่ไข่ย้อยเข้าไปนั่งตัดผมในร้านของพ่อน้อยหน่า --> แฟนฉัน ๓: เพื่อนสนิท (แป่ววว...)]  แต่สุดท้ายสามพ่อแม่ลูกก็ไม่ได้อยู่ร่วมกันอีก น้อยหน่าอาจมีปมเรื่องนี้ในวัยเด็กของเธอก็ได้ บางทีน้อยหน่าอาจต้องการใครสักคนที่เป็นได้ทั้งเพื่อน ทั้งพี่ หรือแม้กระทั่งพ่อได้ในเวลาเดียวกัน” เจี๊ยบเดินมาหยุดที่หน้าชมรมดนตรี ป้ายชื่อชมรมทันสมัยและดูโก้กว่าสมัยก่อนมาก เสียงดนตรีที่เล่นออกมาจากชมรมก็เป็นเพลงสมัยใหม่ เจี๊ยบยิ้มกับห้องซ้อมดนตรีที่เห็น “เฮ้ย...นั่นพี่เจี๊ยบมือกีตาร์วงดนตรีหนุ่มสาวน้อยรุ่นบุกเบิกนี่หว่า” “เออ..จริงด้วย เฮ้ยๆๆ พวกเราพี่เจี๊ยบมาเยี่ยมโว้ย” นักเรียนทั้งม.ต้นม.ปลายชายหญิงหลายคนต่างวิ่งกรูเข้ามาห้อมล้อมเจี๊ยบจนตั้งตัวไม่ทัน “เฮ้ย....เดี๋ยวๆๆ เดี๋ยวก่อน นี่รู้จักพี่ด้วยเหรอ” “แหม..พี่เจี๊ยบ ใครจะไม่รู้จักมือกีตาร์วงดนตรีหนุ่มสาวน้อยรุ่นบุกเบิกล่ะครับ” “จริงด้วย...หนูขอลายเซ็นต์พี่เลยค่ะ” “ผมด้วยพี่เซ็นต์ให้ผมด้วย”    พลันเจี๊ยบก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งที่คุ้นหูเป็นอย่างยิ่งจากด้านหลัง “น้องๆ เขาอยากให้เซ็นต์ ก็เซ็นต์ให้เขาหน่อยสิพ่อมือกีตาร์รูปหล่อในตำนาน ฮะๆๆๆ” “เฮ้ย...ไอ้แจ๊ค มรึงจริงๆด้วย ครูน้อยกับกูเพิ่งพูดถึงมรึงไปหยกๆ” เจี๊ยบหันมาเจอแจ๊คในวัยหนุ่มใหญ่ ยังอ้วนดำเหมือนเดิม แต่ตอนนี้มาดอาเสี่ยภัตตาคารสี่มุมเมืองจับออกมาเป็นประกาย “เออกูเอง...(บึ๊กกก...) หาตัวยากนักนะมรึง ไม่ค่อยจะโผล่หัวมาเพชรฯเลย” “อูยย...(เจี๊ยบคลำที่ไหล่) ไอ้แจ๊ค มรึงนี่ไม่เปลี่ยนเลย ไหล่กูแทบหลุด” เด็กๆ หัวเราะกันชอบใจที่เห็นเพื่อนเก่ามาเจอกันหน้าชมรม แก้ไขเมื่อ 30 ม.ค. 55 21:15:28 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 23:49:40

ความคิดเห็นที่ 7 “วงดนตรีหนุ่มสาวน้อยรุ่นบุกเบิกกลายเป็นตำนานของชมรมดนตรีไปแล้วว่ะ..เฮอะๆๆๆ” แจ็คบอกเพื่อน “ถึงว่า น้องๆ เลยรู้จักกูตั้งแต่เห็นหน้ากันครั้งแรก” “นี่กูยังว่า จะชวนคนอื่นๆ มาเยี่ยมชมรมกันครบทั้งวงฯสักครั้งหนึ่งนะ ดีเลยคราวนี้สงสัยได้มาคุยกับน้องๆ เขากำลังจัดเสวนากันพอดี” น้องๆ พากันตื่นเต้นกันยกใหญ่ “เฮ...เอามาทั้งวงเลยพี่แจ๊ค ผมจะขอถ่ายรูปด้วย” “หนูก็จะเชิญพี่ๆมาเล่าถึงเรื่องประวัติของชมรมฯและประวัติวงดนตรีหนุ่มสาวน้อยด้วยเลยค่ะ” “อ่า..งั้นเดี๋ยวผมไปเชิญท่านผอ.ครูน้อยมาร่วมด้วย สนุกกันล่ะทีนี้” แจ๊คยิ้มร่า “อ่ะ..จริงเลอะ เอาๆๆ เดี๋ยวพี่ไปลากสมาชิกวงฯคนอื่นๆ มาเอง..สบาย แจ๊คซะอย่าง” เจี๊ยบมองไอ้แจ๊คอย่างรู้สึกทึ่งและภาคภูมิใจกับเพื่อน [ช็อตนี้เป็นภาพสโลว์โมชั่นของแจ๊คที่ยืนยิ้มแป้นแจกลายเซ็นให้น้องๆอย่างมีความสุข] เจี๊ยบนึกในใจ “เมื่อก่อนเราเคยถกเถียงกันว่า มหาลัยเป็นคำตอบสำหรับทุกคนหรือเปล่า? ตอนนั้นไม่มีใครตอบได้ แต่ไอ้โนชมันมีวิสัยทัศน์มากกว่าใคร ที่พยากรณ์ไว้ว่า ไอ้แจ๊คอาจจะเป็นคนที่ไม่ได้เรียนมหาลัย แต่เจ้ายักษ์คนนี้ก็อาจจะประสพความสำเร็จมากกว่าใครในแก๊งซ่าก็ได้ ผมไม่นึกว่าคำทำนายของไอ้โนชจะเป็นจริงในอีกสิบกว่าปีต่อมา... ...เพราะขณะที่พวกผมได้เรียนมหาลัยจบออกมาทำงานกินเงินเดือนกัน แต่เจ้าแจ๊คที่สอบเข้ามหาลัยไม่ได้ กลับไปบุกเบิกร้านแจ๊คชวนชิม ร้านอาหารเล็กๆของแม่มัน จนกลายเป็นภัตตาคารแจ๊คชวนชิมขึ้นชื่อของเมืองเพชร แถมมีสาขาตั้งอยู่สี่มุมเมืองของจังหวัด เจ้ายักษ์กลายเป็นคนมีหน้ามีตาของจังหวัดเพชรบุรีไปเลย เพราะความเป็นคนช่างคิด กิจกรรมสร้างสรรค์สังคมมากมายในจังหวัด มีเสี่ยแจ๊คคนนี้เป็นโต้โผใหญ่ของงานแทบทั้งนั้น” {จบฉาก ๒๘} จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 23:57:05

ความคิดเห็นที่ 8 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 00:02:01

ความคิดเห็นที่ 9 Be Continued http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11622794/W11622794.html แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 55 13:28:13 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 12:15:13 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 19:23:43 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 00:04:07

ความคิดเห็นที่ 10 แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 1-2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11566400/W11566400.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 3-4) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11568763/W11568763.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 5-6) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11573000/W11573000.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 7-8) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11577934/W11577934.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 9-10) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11579967/W11579967.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 11-12) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11585754/W11585754.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 13-14) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11590360/W11590360.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 15-16) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11593381/W11593381.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 17-18) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11599167/W11599167.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 19-20) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11602985/W11602985.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 21-22) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11611044/W11611044.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 23-24) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11612039/W11612039.html แฟนฉัน ๒: จากความทรงจำในลิ้นชัก (ตอนที่ 25-26) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11616320/W11616320.html จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 00:07:14