ความคิดเห็นที่ 1 ละอองควันลอยไกลในเช้าตรู่ กลางฤดูหนาวเย็นเห็นเป็นม่าน แดดส่องมาเรืองรองไม่อาจทาน กับรอยหวานที่ใจสะสมไว้ ดอกไม้งามโบกพลิ้วดูดงกว้าง มีเส้นทางเดินเล่นอยู่เคียงใกล้ อยากออกเดินกับสาวที่มีใจ ช่างเอ่ยปากยากไฉนไม่กล้าเจรจา จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 13:52:02

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าบอกว่า "แสนหนาว" เธอไม่ซึ้งไหน เพราะมีคนมากไปเคยบอกสรรค์ หากบอกเธอ"หนาวคือลมผูกพัน" คือภาพฝันดำรงในใจมา จะมีไหมที่ว่างสำหรับฉัน คนที่สรรค์บทบาทเป็นเพื่อนหนา ทั้งที่รักเธอไม่รู้เวลา กลัวเย็นชาเท่ากับฆ่าทั้งเป็น จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 14:00:25

ความคิดเห็นที่ 3 คืนค่ำมีแสงจันทร์พลันส่องหล้า เรืองนภาหนาวเหน็บใช่แต่แสง ก่อนราตรีพราวพร่างจะพลิกแพลง ละอองแฝงมาใกล้ในธานินทร์ ครุ่นคิดถึงจากห้วงดวงใจนึก เร้นรอยลึกเวียนหาใจคอยถวิล ยิ่งเพ็ญลอยเคลื่อนไปเช่นภุมริน เคล้าในถิ่นบุปผาคราคร่าครอง โอ้กระต่ายหมายบทจักชมแล้ว พานเพริศแพร้วหวังหวานคู่สนอง เถ้าอารมณ์ลอยปลิวตามใจปอง เคล้าลมครองแผ่วโปรยโชยสุคนธ์ จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 16:49:25

ความคิดเห็นที่ 4 ๏  หนาวเวียนหลง วนเลี้ยว เอี้ยวแอบอ้อม บ้างโอบล้อม อ้อมหลัง ดั่งขวยเขิน วิกฤติฟ้า แกล้งฟื้น ขืนทางเดิน ฟ้าหมางเมิน หมดแม้น แก่นกฎเกณฑ์ ๏  ประหนึ่งฟ้า หน่วงเฟ้น เค้นความหมาย ลมหนาวกราย หน่ายเกิน สะเทิ้นเห็น ฟ้าสื่อบอก แสร้งใบ้ ให้เห็นเป็น ร้อน~หนาว~เย็น เหน็บเยือก เปลือกไหม้ไฟ ๏  ฤา....อาเพศ อำพราง สร้างฉากหนอ หักมุมล่อ หมายหลอก กรอกตาใส หนาวทั้งร้อน ท่วมรั้ง ทั้งใกล้ไกล ฟ้าซ่อนใจ ซุกจม ข่มใจตน   ๚ะ๛ มาส่งการบ้านอาจารย์น้อยน่ะขอรับ อ่านกลอนตัวเองแล้ว    ก็ยัง งงๆอยู่เหมือนกัน เอ.....เอ่............เอ๊ะ....อะไรกันหว่า????? จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 21:44:11

ความคิดเห็นที่ 5 ปลิดปลิวร่วงผ่านหาท่ามสายม่าน อาลัยเพียงตำนานการเริ่มต้น ลมหนาวหนาวพาใกล้ไหวกังวล วาระพ้นปลิดปลิวลิ่วลงพื้น เคยลิ้มน้ำลำเลียงหล่อจากราก เคยลองแดดโลมฝากจากฟ้ารื่น เคยลิ้มฝนหล่นโปรยยามค่ำคืน เคยรับลมกลมกลืนกับผืนดิน เมื่อรากเริ่มแก่ขราจะล้มแล้ว ใบไม้เรียงเป็นแนวมิรู้สิ้น จะเหลือเพียงใบสุดท้ายคล้ายโบยบิน เหลือน้ำตารดรินกระทบใจ จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 22:47:55

ความคิดเห็นที่ 6 เฝ้าบนบานศาลกล่าวจะบอกเล่า ขอความเศร้าอย่ากวนให้มาบ่อย จะกล่าวคำพร่ำขอแล้วรอคอย หวังโศกสร้อยไปแล้วไปไกลไกล ทุกคืนวันหมั่นขอรอความหวัง จักขอสั่งชีวาอย่ามีไข้ ขอปลอดทุกข์ปลอดโศกปลอดโรคไป จะกราบไหว้ทำบุญเพื่อตนเอง หวังสงบปลดเปลื้องไร้ทุกข์คร่า กราบเทวาวอนไหว้อย่างให้เร่ง ออกนอกในอย่าเศร้าอย่ากลัวเกรง ขอครื้นเครงไร้สิ้นกับรักเธอ จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 23:07:06

ความคิดเห็นที่ 7 หนาวเหมือนหลงเข้าในดงหนาม ต้องมาตามเส้นทางวุ่นวายหา แสนเหนื่อยล้าลำบากยิ่งในการมา ทุกวิชาต้องใช้ทดลองดู ผ่านคืนวันเร้าหนาวต้องมุ่งมั่น ความสำคัญอบอุ่นไม่เหลืออยู่ ตั้งเข็มทิศด้วยหวังหาประตู ยังไม่รู้ต้องเดินอีกกี่วัน หวัง "วันดี" - สีสันอันอ่อนหวาน น้ำผึ้งผสมอ่อนผสานให้เกิดฝัน จักเป็นบทสอนใจนานพันวัน ว่าหลงนั้นน่ากลัวไม่อยากเจอ จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 11:50:16

ความคิดเห็นที่ 8 หนูมี่ที่รักคะ พี่นาถคอมเมนท์บล็อกน้องไม่ได้นะคะ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร พี่นาถมาให้กำลังใจน้องๆ ค่ะ ช่างหาภาพประกอบได้งดงามมาก จากคุณ : nart (sirivinit) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 18:08:34

ความคิดเห็นที่ 9 รักนะ..ฉันรักเธอ..... รักเสมอม่านฟ้าเมฆาขาว รักแสงกระซิบพริบพรูจากหมู่ดาว รักจันทร์สกาวสบตาในราตรี รักแสงแดดอบอุ่นเจือจุนโลก รักสายลมโบยโบกโกรกร้อนหนี รักสายฝนหลั่งชื่นฟื้นปฐพี รักสายนทีรี่ไหลพาใจจร รักผีเสื้อว่อนเวียนเยียนดอกไม้ รักพฤกษ์ไพรผลิพิงถึงสิงขร รักฝูงปลาเริงร่าในสาคร รักธรรมชาติอาวรณ์ว่ากร่อนกลาย จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 15:50:19

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วลมหนาวก็มาอีกหนึ่งเช้า   รอยแสงแดดทอดเงาวิ่งเล่นไหว สายลมโบกมาทักพลิ้วกวักไกว   เมื่อกิ่งใบไม้แกว่งลมตีมา มองฟ้าขาวระบายตัวไปทั่ว สีเมฆมัวมาแต้มประสมหา เขียนรอยยิ้มฝากไว้ให้นภา คำซ่อนคำลาปนไปอยู่บนนั้น นกปีกบางบินร้องท่องอิสระ   แม้ขณะหนาวเหน็บ..หรือร้อนนั่น เสียงฮัมเพลงหนึ่งลอยไปพร้อมกัน นึกประพันธ์บทกวีที่คำนึง จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 28 ม.ค. 55 11:47:46