PANTIP.COM : W11623651 ม่านพรหมห่มรัก (รีไรท์ครับ) [นิยาย]

ความคิดเห็นที่ 1

บทนำ

ร่างอวบของหญิงวัยสี่สิบต้นๆ ก้าวลงจากเรือนไทยซึ่งซ่อนตัวใต้เงาต้นไม้ด้วยใจคอไม่สู้ดีนัก เกือบหนึ่งอาทิตย์ที่เธอนอนไม่ค่อยจะหลับ ด้วยประหวั่นใจภาพซึ่งฉายซ้ำๆ ในหัว

หลังจากใส่บาตรและกรวดน้ำที่ใต้ต้นโพธิ์ใหญ่ เธอก็เข้าไปนั่งสมาธิในห้องพระซึ่งเป็นตำหนักที่ใช้ทำพิธีกรรมของตระกูล ‘พรหมพยากรณ์’ เมื่อจิตใจสงบ จึงแยกแยะความกลัวกับคำนายภาพปริศนาที่ปรากฏในนิมิตได้

…คนในครอบครัวกำลังมีเคราะห์ ...เคราะห์ซึ่งลูกสาวบ้านนี้ถูกลิขิตไว้ตั้งแต่เกิด!

เธอไม่ได้เห็นภาพเหล่านี้หลายปีแล้ว นับตั้งแต่ทำนายเรื่องเนื้อคู่ของหนึ่งตะวันกันจันทร์วาดพี่สาวฝาแฝดผิดพลาด ‘ซิกเซนส์’ ที่ติดตัวมาก็เหมือนถูกปิดตาย

พบพรวิ่งตุ้บตับตรงไปยังห้องครัว เมื่อพบใครคนนั้นอยู่ที่โต๊ะอาหารก็โล่งใจ

หญิงสาววัยเบญจเพสนั่งพิจารณาอาหารเช้ามาพักใหญ่แล้ว หล่อนใช้นิ้วกรีดหน้ากระดาษสมุดโน๊ตปกรูปหัวใจสีชมพูเปิดดูปริมาณแคลลอรี่ เพราะอยากมั่นใจว่าอาหารที่กำลังกลืนลงท้องจะสามารถเผาผลาญหมดในแต่ละวัน ไม่หลงเหลือเปลี่ยนไปเป็นไขมันเกาะตามเนื้อตามตัว

“เฮ้อ...ข้าวต้มกุ้ง หรือ กาแฟดำ ขนมปังโฮสวีต” พึมพำพร้อมกับบวกลบจำนวนแคลอรี่ พอเห็นผลรวม ก็หันไปจ้องไข่ไก่ต้มสุกกับซีอิ๋วขาวแทน ทว่าไม่ทันไรก็ต้องทอดถอนใจ เมื่อคิดถึงต้นแขนตัวเอง ซึ่ง ‘อวบ’ ขึ้นนิดๆ หลังจากนอนโรงพยาบาลให้น้ำเกลือไปหลายกระปุกเพราะพิษไข้หวัดใหญ่

พบพรมองน้องสาวอย่างเอ็นดู อดไม่ได้ที่จะเห็นเงาของตัวเองซ้อนทับในร่างนั้น

พราวพุธเป็นคนที่มีเครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋ม ดวงตามีประกายวิบวับ ดูเจ้าชู้นิดๆ ริมฝีปากอิ่มเต็มสีแดงระเรื่อ ทรวดทรงยวนใจ ผิวนั้นขาวอมชมพู ไม่ผอมแห้งหุ่นนางแบบเหมือนสาวยุคนี้ ถึงไม่สวยจัด แต่ก็ดูเก๋ มีเสน่ห์เฉพาะตัว

ครั้นหางตาเธอหันไปเห็นกระเป๋าถือ และแฟ้มเอกสาร จึงเอ่ยถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วงว่า

“หายดีแล้วหรือพราว ถึงจะออกไปทำงานน่ะ”

“ดีขึ้นหน่อยนึงพี่พบ”คนถูกถามเงยหน้ามองพี่สาวอย่างความแปลกใจ ปกติพบพรจะเก็บตัวอยู่ในเรือนหลังเล็ก นานๆ ทีถึงจะเข้ามาเรือนใหญ่ เพราะมองหน้าพี่สาวฝาแฝดได้ไม่สนิทใจ จึงหลบอยู่ในโลกส่วนตัวโดยมีพราวพุธเป็นเพื่อนคุยแก้เหงา

“ถ้ายังไม่หาย ก็ลาต่ออีกวันสิ เรากับหนูบัวก็เป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือ เขาคงไม่ว่าหรอก” พบพรเอ่ยถึงบัวบูชาเพื่อนน้องสาวซึ่งโชคดีได้พบรักกับชัยชนะ เขาเป็นรองเอ็มดีบริษัท จึงช่วยผลักดันให้เธอก้าวกระโดดจากตำแหน่งเจ้าหน้าที่ฝ่ายขายไปเป็นรองผู้จัดการฝ่ายฯ และบัวบูชาก็เพิ่งขอให้พราวพุธไปช่วยงานด้านเอกสารก่อนที่จะลาป่วยติดต่อกันยาว

“พราวลามาหลายวันแล้ว เกรงใจเขา อีกอย่างอยู่บ้านก็มีแต่นั่งๆ นอนๆ จนจะกลายเป็นปลาวาฬสีน้ำเงินแล้ว...ดูแขนพราวสิ” หล่อนเอ่ยพร้อมกับยกแขนขึ้น ตีใต้ท้องแขนอวดความเจ้าเนื้อให้พี่สาวดู

พบพรยิ้มปลอบใจ เธอกับพราวพุธมีหัวอกเดียวกัน ทั้งคู่ติดจะ ‘อวบและมีน้ำมีนวลเกินไปนิด’

“คืออย่างงี้พราว...เอ่อ...คือ” พบพรเอ่ยได้แค่นั้น เสียงก็ขาดหาย พอเห็นพี่สาวอ้ำอึ้ง คนใจร้อนก็ขัดใจ

“มีอะไรพี่พบ เอ หรือว่าฝันเห็นหวย อยากให้ช่วยตีเลข ใช่มั้ย” หล่อนยิ้ม สิ่งที่ทำให้พบพรมีความสุขได้ก็คือเรื่องโชคลาภนี่แหละ

“...ไม่ใช่ พี่จะชวนเราไปทำบุญน่ะ” พอได้ยินคำนั้น พราวพุธก็นิ่งไปเกือบอึดใจ คิดว่าคงหูฝาด คนที่เอาแต่หมกตัวอยู่ในบ้าน ปกติเธอแทบจะไม่ออกไปไหนนอกจากงานมีตติ้งกับเพื่อนๆ ในโลกออนไลน์

“แล้วทำไม ไม่ไปพร้อมพี่หนึ่งกับพี่จันทร์ เห็นจัดของกันใหญ่เลย” พราวพุธบุ้ยใบ้ไปยังโรงจอดรถ ซึ่งคุณพี่ฝาแฝด ทั้งคู่ยืนเท้าสะเอวสั่งเด็กในบ้านเตรียมรถ ขนข้าวของเพื่อไปทำบุญอย่างเอิกเกริก

หนึ่งตะวันกับจันทร์วาดคือลูกสาวคนโต ทั้งสองยังโสด ชอบทำบุญเป็นชีวิตจิตใจ พอๆ กับการนิยมดูดวง พวกเธอมักออกไปตามวัดและตำหนักต่างๆ จะใกล้ไกลแค่ไหนมิเคยหวั่น ขอเพียงแม่นและได้บุญเยอะๆ เป็นพอ

“เฮ้อ...พี่กับคุณเธอทั้งสองคน ปีนึงพูดกันไม่กี่ประโยค...จะให้ไปด้วยกันก็มีแต่จะเสียอารมณ์ เธอนั้นแหละต้องไปเป็นเพื่อนพี่” พบพรพูดเหมือนบังคับ

“แหม...ก็อยากไปเป็นเพื่อนหรอก แต่ติดที่พราวหยุดงานหลายวันแล้ว เอาไว้วันหยุดดีกว่าพี่พบ” หล่อนเอ่ยอย่างประจบ

“รอให้ถึงวันหยุด ก็สายพอดี!” สีหน้าสีตาพบพรเครียดจัด ราวกับอยู่ในสถานการณ์คอขาดบาดตาย

“อะไรเนี่ย ทำยังกับจะมีใครตาย!” พราวพุธหลุดปากพูดไปเรื่อยเปื่อย แต่คนที่ได้ฟังถึงกับหน้าซีด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเดงก่ำในวินาทีต่อมา

“พูดอะไรพล่อยๆ โบราณเขาถือ!” พบพรแว้ดใส่ ก่อนจะลูบหน้าอกตนเอง กลัวความดันจะขึ้น

“อุ๊ย เหวี่ยงอย่างนี้...วัยทองหรือไงคะ” พราวพุธหน้าง้ำ คุณพี่หล่อนทั้งสามเป็นสาวเทื้ออายุขึ้นหลักสี่ทุกคน อารมณ์จึงมักจะแปรปรวนจนคนที่อยู่ใกล้ๆ เอือมระอา

“พูดให้มันดีๆ นะยายพราว วัยท่งวัยทองอะไร พี่ยังเอ๊าะ แต่งเนื้อแต่งตัวหน่อย อย่างแกก็สู้ไม่ได้หรอก” พอปรับอารมณ์ได้ เธอก็ค้อนขวับให้น้องสาวอย่างไม่จริงจังนัก

พบพรเป็นลูกคนที่สามก็จริง แต่บุคคลิกซึ่งเป็นคนเงียบๆ ไม่ชอบพูด แล้วยังปล่อยเนื้อปล่อยตัว จึงดูเป็นพี่ใหญ่ของบ้าน ไม่สวยพริ้งพราวเสน่ห์อย่างคุณหนึ่งตะวัน หรือ คุณจันทร์วาด

“คุณพบขา ถ้าพี่ยังวัยรุ่น พราวก็พึ่งเกิดละค่า” พราวพุธแหย่ แต่พูดไปแล้วก็นึกสงสารพบพร อนาคตหล่อนหากไม่มีหนุ่มมาขอและแต่งออกเรือน คงกลายเป็นสาวโสด ขี้หงุดหงิด เรียกร้องให้คนมารักให้คนสนใจไม่ต่างจากพบพร ทั้งที่เธอนั้นเป็นคนสวยคนหนึ่ง

“โอ๊ย เบื่อต่อปากต่อคำกับแกจริงๆ ฟังให้ดีนะยายพราว แกก็พึ่งฟื้นไข้ ถ้าไม่มีอะไรจำเป็น อย่าไปไหนเลย...” พบพรขยับปาก เหมือนจะพูดอะไร แต่ก็นิ่งเสีย

“มีสิ คืนนี้บัวเขาจัดปาร์ตี้สละโสด งานนี้หนุ่มๆ เพียบ จะให้พราวเก็บความโสดไว้ที่บ้านได้ไงพี่ ขอออกไปเปิดหู เปิดตาบ้างเถอะ” ดวงตาหล่อนมีประกายวิบวับ ยิ่งเห็นพี่สาวถอนหายใจหนักๆ ก็นึกสนุกที่ได้เย้าแหย่

“ในหัวมีแต่เรื่องเที่ยวสนุก อย่าให้คุณหนึ่งกับคุณจันทร์ได้ยินเชียว แกถูกโบยหลังลายแน่” พบพรขู่

“แหม ทีพี่หนึ่งกับพี่จันทร์ไปตำหนักหมอดูหนุ่มๆ ยังไม่มีใครกล้าห้ามเลย...พี่พบเองก็แอบออกไปดูคอนเสริต์เอ็กซ์เจแปนมานี่นา”

“ยายพราว!”

“...เห็นไหม พอมีคนรู้ทัน ก็รับไม่ได้...คืนนี้บัวเขาจัดงานปาร์ตี้สละโสด ขืนไม่ไป บัวคงเสียใจแย่”

ปาร์ตี้สละโสดนั้นบัวบูชาจัดให้เพื่อนสนิทและคนรู้จักได้สนุกกัน ก่อนจะมีพิธีวิวาห์กับชัยชนะในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

“พราว...หมู่นี้พี่ฝันไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่...” ในที่สุดก็หลุดปากเอ่ยออกมา พอเห็นน้องสาวทำหน้าเหนื่อยใจ เลยรู้ว่าพลาดที่เอ่ยเรื่องนี้เสียแล้ว

“โธ่ พี่พบจ๋า พราวฝันเห็นงูมารัด มานอนร่วมเตียงเป็นเดือนๆ ป่านนี้ยังไม่เห็นจะมีผู้ชายสักคนโผล่เข้ามาในชีวิต...แค่ความฝัน อย่าไปจริงจังเลย ปวดหมองเปล่าๆ ” พราวพุธโบกมือให้พี่สาว เข็ดกับภาพนิมิตของพบพร เพราะคำทำนายอนาคตของเธอ ฟันธงได้เกินครึ่งว่า...ไม่แม่น!!

“อย่าทำเป็นล้อเล่นสิ พี่เปิดตำราดูแล้ว ดวงพราวไม่ดีเลย” สีหน้าสีตาพบพรเข้มขึ้น

“พราวรู้ว่าพี่พบเป็นห่วง แต่อะไรมันจะเกิดก็ต้องเกิด”

“พี่เตือนด้วยความหวังดี บอกไม่ฟัง ไม่รู้จะช่วยยังไง...”

“โธ่ คนแก่ ขี้ใจน้อยจริงจริ๊ง” เอ่ยจบพราวพุธลุกเข้าไปกอดร่างอวบ หอมแก้มซ้ายขวาไปหลายฟอด

“เอางี้ พราวสัญญาว่าจะไม่กลับเช้า โอเคมั้ย” หญิงสาวหัวเราะคิก กับคำพูดขำๆ นั้น

“เฮ้อ ...ยังไงก็จะไปให้ได้ใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้นรับปากพี่ข้อนึงสิ”

“ว่ามาเลยพี่พบ...ด้วยเกียรตินางสาวพราวพุธจะยอมทำตามทุกอย่าง” หล่อนทำท่าต๊ะเบ๊ะ อย่างน่ารัก

“พี่อยากให้พราวถือศีลห้าสักเจ็ดวัน แค่นี้ทำได้มั้ย” พบพรเอ่ยเสียงขึงขัง

“ตายแล้ว...ศีลสักข้อพราวยังท่องไม่ได้ นี่จะให้ถือศีลตั้งห้าข้อ...ไม่โหดไปหน่อยเหรอ” พราวพุธประท้วง

“เธอต้องประพฤติกายและใจให้บริสุทธิ์ คุณพระคุณเจ้าจะได้คุ้มครอง” เอ่ยจบก็รอฟังคำตอบจากน้องสาวซึ่งวางสีหน้าลำบากใจ เมื่อรู้ว่าหล่อนคงหาทางตุกติก จึงยิ้มเย็นข่มขวัญ

จริงอยู่การถือศีลห้าเป็นเรื่องใกล้ตัวซึ่งสามารถทำได้จริง แต่สำหรับพราวพุธไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

หญิงสาวอยากปฏิเสธคำสั่งจับใจ แต่ดูท่าแล้วพี่สาวคงไม่ยอมง่ายๆ หล่อนจึงยื่นมือซ้ายไปไว้กลางหลัง แอบไขว่นิ้วทำเป็นอุบอิบ แล้วอืออรับคำไปส่งๆ ทั้งที่ในใจหมายมั่นว่า คืนนี้ต้องเจิดจรัสในฟลอร์เต้นรำอวดความพลิ้วและความสวยให้ผู้ชายมองกันตาค้างเชียวละ

ขอบคุณที่ติดตามครับ
แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 55 13:08:13
แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 20:44:59
แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 20:38:37
แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 20:29:04
แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 20:19:49

จากคุณ : เขมปัณณ์ (เขมปัณณ์)

เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 20:19:14