Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
...Dragon Delivery...#18 (1/5 ครึ่งหลัง) ติดต่อทีมงาน

http://writer.dek-d.com/lawit/writer/view.php?id=738340

###

กะแล้วจำนวนตอนน่าจะลดลงนิดหน่อย  ดังนั้นอย่าตกใจถ้าเลขเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาเน้อ

###

โซลโทไม่มีร่างกายแล้ว  เขาบอกว่ารู้สึกประหลาดนิดหน่อย  เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับการคิดและการจำได้หมายรู้ทั้งนั้น  เช่นว่าเขาแตะต้องของอะไรไม่ได้สักอย่าง   ทั้งยังสามารถเดินทะลุฝาเฉย ๆ   แต่ทำไมยังนั่งบนเก้าอี้หรือยืนอยู่บนพื้นได้ก็ไม่ทราบ   คงเป็นเพราะเขาคิดว่าวิญญาณต้องเป็นอย่างนี้กระมัง

"ถ้าหากเป็นนานไป   คงต้องฝึกใช้พลังแบบที่ไม่ต้องใช้มือก็ยกของได้" เจ้าหนุ่มบอกเจวาน "ข้าสงสารรัฟขอรับ  ปาแท่งเหล็กให้มันก็ไม่ได้  รัฟวิ่งใส่ก็ทะลุไป  มันงงมากทีเดียว"

เขาเพิ่งส่งรัฟกลับเข้าโรงมังกรเมื่อครู่นี้เอง  คืนนี้คงไปนอนเป็นเพื่อนมัน  เพราะถึงอย่างไรเป็นวิญญาณก็สะดวกตรงที่ไม่รู้สึกร้อนหนาวอยู่แล้ว   รัฟไม่ได้กลิ่นโซลโท  แต่มันรู้สึกได้ตอนเขามา   ร้องกี๊ซ ๆ ดีใจเป็นการใหญ่ที่เห็นหน้า  แม้ตอนแรกจะงงที่ไม่สามารถเล่นด้วยได้   จะอมมือหรือเอาหัวชนก็ไม่ได้   แต่สุดท้ายโซลโทมาก็ดีแล้ว  มันคิดถึงแทบตาย  ตอนส่งเข้าโรงมังกร  รัฟนั่งหางหนักไม่ยอมขยับเขยื้อนอยู่เป็นนาน   โซลโทคิดถึงมังกรของตัวเองมากเหมือนกัน  ย่อมขู่ใช้ไม้แข็งอะไรกับมันไม่ลงทั้งนั้น  ต้องปลอบแล้วปลอบอีก  เจ้ามังกรเขียวจึงถอนใจ  ยอมเดินลากขาเข้าโรงมังกร

เจ้าหนุ่มค่อนข้างสงบ...เจวานที่ฟังเขาพูดรู้สึกอย่างนั้น   ทว่าในดวงตาก็มีความมุ่งมั่น  และมีความเศร้าอยู่บ้างตอนเล่าถึงเรื่องนายไซธีน  แต่นอกจากนั้น ชายวัยกลางคนรู้สึกได้ว่านายน้อยตนเป็นผู้ใหญ่ขึ้น  มีบางอย่างราวกับต้นไม้ใหญ่   ความสงบมิได้หมายความว่าไม่ทำอะไร   และความใจดีไม่ได้หมายถึงความใจอ่อนยอมคน

"ข้ากลับมาแล้วขอรับ  ท่านเจวาน" เจ้าของร้านเอชานบอกอย่างจริงจัง "ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงขอรับ"

ถ้าหากโซลโทยังมีร่างกาย  เจวานคงอดขยี้ผมเจ้าหนุ่มไม่ได้   แต่ตอนนี้ยังเป็นวิญญาณ  ชายวัยกลางคนจึงเพียงยิ้มบาง เอ่ยว่ายินดีที่กลับมา

"เพราะอย่างนั้น  ท่านเจวานอย่าได้เป็นมังกร"

"หือ ท่านทราบได้อย่างไร" อีกฝ่ายแปลกใจ

"ท่านวิดาใช้พลังดูท่านขอรับ  ข้าอยากพบท่านเจวาน  อยากทราบว่าท่านเป็นอย่างไร" โซลโทบอก "ท่านเจวานอย่าได้กลายเป็นมังกรนะขอรับ   เรื่องทุกอย่างจะต้องแก้ไขได้   ท่านเจวานจะต้องได้อยู่กับเจ้าหญิงโมราตลอดไป"

ชายวัยกลางคนเงียบไปครู่หนึ่ง  เริ่มสงสัยว่าท่าไอ้เทย์...รวมทั้งคนอื่นอีกเกือบครึ่งโหล  คงเห็นเจ้าหญิงฉีกเสื้อเขาด้วยภาพทำนายนั่นกระมัง   ไม่ทราบทำไมพวกมันถึงชอบมาส่องตอนกำลังน่าอับอายได้ทุกที

"เช่นนั้นมีแผนอย่างไร" ผู้ช่วยร้านเอชานกระแอม  ตัดสินใจปล่อยให้เรื่องดังกล่าวผ่านไป

โซลโทหันไปทางท่านชาย

"ท่านลุง  ข้าไปแดนรูเซลคามา" เอลาซขยับขาเหยียดออกเล็กน้อย "ก็พอจะทราบอะไรบ้าง"

...

สามวันก่อน  ท่านชายถูกส่งไปยังดินแดนรูเซลคา  โลกแห่งนั้นอยู่ในมิติอื่น  เกิดขึ้นเหลื่อมซ้อนกับมิติของมนุษย์ทั่วไป   เป็นโลกที่แปลกมาก  ราวกับถ้ำแก้วใต้น้ำ  ส่วน "ท้องฟ้า" คล้ายเป็นกระจกใส มองเห็นเป็นผืนน้ำอยู่เบื้องบน  ใต้เท้าเองก็ราวกระจกใส  มองไปเห็นเป็นน้ำเช่นกัน

ทว่าอื่น ๆ นอกจากความประหลาดนี้  พวกรูเซลคาก็อยู่กันค่อนข้างดี  พวกนางมีบ้านที่สร้างจากวัสดุคล้ายผลึกใสบ้างขุ่นบ้าง   ในเมืองนั้นเต็มไปด้วยปลาและสัตว์ใต้น้ำ  ว่ายอยู่กลางอากาศไปมา   พืชพันธุ์ส่วนใหญ่เป็นไม้น้ำและปะการัง   ไม่เช่นนั้นบางที่ก็มีไม้ริมน้ำพวกโกงกาง

รูเซลคามีแต่ผู้หญิง  ไม่มีผู้ชาย  ยามปรกติหากนางไม่สมรสกับเผ่าพันธุ์อื่น  รูเซลคาที่ต้องการมีลูกจะไปยังปะการังมารดาซึ่งอยู่กลางเมือง   นางจะรับวิญญาณใหม่เข้าไปอยู่ในครรภ์และคลอดออกมา  ใช้เวลานานกว่ามนุษย์เล็กน้อย   แต่แม้ไม่มีผู้ชาย  พวกสาว ๆ ก็ชอบบุรุษมนุษย์รูปงามอยู่ดี

"สรุปว่าเจ้าโดนทึ้งไหม" เทย์สงสัย

ท่านชายชะงักนิดหนึ่ง  เห็นชัดว่าหน้าซีดไปเล็กน้อย  แต่สุดท้ายดูเหมือนเขาจะตัดสินใจทำเป็นไม่ได้ยิน  เพียงเล่าเรื่องต่อเรียบ ๆ

"ข้าว่ามันต้องโดนทึ้งแน่ ๆ   มันหล่อ " พ่อมดป้องปากกระซิบกับวิดามอรี  ท่าทางสะใจ

แม่มดดำค่อย ๆ เอาฝ่ามือยันคางคนรักผู้ชั่วร้ายออกไปอย่างเงียบ ๆ

"สุดท้าย  ข้าจึงได้เฝ้าพระราชินีของรูเซลคา" เอลาซเน้นเสียงดังขึ้น  กลบอะไรก็ตามที่สมควรถูกเอาไปใส่หีบเหล็กฝังดินตลอดกาล "พระนางตรัสว่ามีวิธีจัดการลูกครึ่งรูเซลคาอย่างไซธีนอยู่  แต่เนื่องจากเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเชลาโดยตรงจึงควรให้เชลาเป็นผู้จัดการ   ข้าก็ถูกส่งไปพบเชลา"

"เธอกลับบ้านหรอกหรือขอรับ" โซลโทถาม

"อืม  เธอ...กลับบ้าน" เอลาซพยายามเลือกถ้อยคำ "เมื่อแรกที่ข้าไป  เธอไม่ต้องการพบ  บอกว่าเป็นเพราะข้าเอามนตร์นั่นมายัดเยียดให้  เธอจึงต้องออกจากทะเลสาบกลับบ้าน   มันอันตรายที่จะอยู่ใกล้คนมีมนตร์เหนือตัวเอง"

แม้ว่าตอนใช้เวทมนตร์คราวก่อน  ไม่ว่าเทย์หรือท่านชายล้วนไม่มีใครคิดจะทำร้ายเชลา  คนหนึ่งเพียงอยากทำรายงานให้เสร็จ  ส่วนอีกคนเพียงต้องการคุยด้วยตามธรรมดา   แต่เพราะพี่สาวของเธอมีประสบการณ์เลวร้ายมากจากมนตร์ดังกล่าว  ตัวเชลาเองจึงไม่อยากจะอยู่เนิ่นช้าไปให้ตัวเองต้องพบอะไรที่ไม่อยากพบเช่นกัน

เธอไม่ต้องการพบท่านชาย   ทั้งไม่ประสงค์จะพูดด้วย   ทว่าสุดท้ายเมื่อบอกว่าเป็นเรื่องของไซธีนกับโซลโท  แม่สาวรูเซลคาจึงได้ยอมฟัง   เธอตกใจยามทราบว่าที่จริงแล้วไซธีนเป็นผู้วางแผนทั้งหมด  และแม้ตัวเธอเองก็ถูกดึงเข้าไปเป็นเครื่องมือ   ยิ่งกว่านั้น ยังเสียใจเมื่อฟังว่าโซลโทต้องรับเคราะห์อย่างไร

"เธอชอบเจ้า จึงเสียใจมาก" เอลาซบอกโซลโท "ถึงพวกรูเซลคาจะอายุยืนมากจนไม่ค่อยสนใจอะไร  แต่ข้าคิดว่าเธอเสียใจจริง ๆ"

"หากสามารถผ่านเรื่องที่นี่ได้  ข้าจะหาทางไปพบเธอขอรับ" เจ้าของร้านเอชานบอก "เชลาควรจะได้ทราบเรื่องลุงไซธีนด้วย"

ท่านชายรับคำอืมในคอ  ก่อนจะเล่าต่อไป

ยามเขาอธิบายเรื่องทั้งหมดให้เชลาฟัง   เธอก็ถามว่าแล้วอย่างไร   เขามาที่นี่ทำไม  เอลาซจึงว่าเขาต้องปราบไซธีนที่อยู่ในร่างโซลโท   และอีกอย่างหนึ่ง หากมีทางช่วยโซลโทตัวจริง  เขาก็ต้องพยายามช่วยให้ได้เช่นกัน

"เธอจึงได้ช่วยข้า  บอกวิธีมา" ชายหนุ่มสรุป "ข้าคิดว่าเราต้องวางแผนกัน"

"เฮ้ยเดี๋ยว แค่นั้นจริง ๆ หรือ" เทย์ขัดขึ้น  เขาอุตส่าห์ตั้งใจฟังมาตลอด  อีกทั้งยังรู้จักพิษสงของเชลาเป็นอย่างดี  เจอจบหักมุมง่าย ๆ แบบนี้ย่อมรู้สึกไม่ค่อยถูกต้องอย่างไรชอบกล "ยายนั่นไม่เอาอะไรจากเจ้าหรือไง  อะไรประมาณสาปสักหน่อย  หรือให้ไปทำอะไรยาก ๆ"

"ข้าไม่ใช่เจ้า" อีกฝ่ายเอ่ยอย่างเย็นชา "เชลามีเหตุผล  เธอเข้าใจ"

"ยายนั่นมีเหตุผลตรงไหนวะ"

"เทย์  ไว้แค่นี้ก่อนเถอะ" โซลโทขัดขึ้น  ก่อนจะก้มศีรษะให้เอลาซ "ทำให้ท่านต้องลำบากถึงเพียงนี้  ข้าขอบคุณนะขอรับ  ท่านชาย"

ดูเหมือนเทย์จะส่งเสียงทวงบุญคุณขึ้นมาว่าข้าก็ลำบากเหมือนกันนะเฮ้ย   แต่ทุกคนต่างพร้อมใจกันทำเป็นไม่ได้ยิน  เอลาซเบือนหน้าไปอีกทาง  เขาสงสัยว่าโซลโท  รวมทั้งคนอื่น ๆ ด้วยคงทราบว่าเรื่องไม่ได้ง่ายอย่างนั้น   แต่ในเมื่อเขาไม่อยากเล่า  เจ้าของร้านเอชานก็ไม่ประสงค์จะบังคับให้เล่าให้ได้ในตอนนี้เช่นกัน

"ข้าก็แค่ไม่อยากให้เมืองเป็นอย่างนี้" ชายหนุ่มเพียงบอกง่าย ๆ

"หากว่าภายหน้ามีปัญหาอะไร   ท่านชายก็บอกข้านะขอรับ" โซลโทว่า ครั้นแล้วเขาคงรู้สึกตัวเองทำกร่างไปหน่อย จึงยกมือขึ้นลูบต้นคอ "ถึงตอนนี้จะเป็นแค่วิญญาณ  แต่ต่อไปคงทำอะไรได้บ้าง"

"อืม"

เอลาซยังมีมาดท่านชายอยู่มาก  แสดงความรู้สึกในเวลาแบบนี้ไม่ใคร่เก่งเท่าไร  แต่ที่จริงเขาก็ดีใจมากที่เจ้าของร้านเอชานกลับมาได้   และรู้สึกขอบคุณที่อีกฝ่ายเป็นห่วงตน

ที่จริงก่อนนี้  เชลาก็ไม่ได้ยอมง่าย ๆ จริงดังที่เทย์สันนิษฐานนั่นเอง  แม้ว่าเธอจะเสียใจเรื่องไซธีนกับโซลโท  แต่เธอไม่ไว้ใจท่านชาย   แม่สาวรูเซลคาคิดว่าเขาคงมีแผนการร้ายอะไร   อีกอย่างหนึ่งเขาก็ลงมนตร์ไว้เหนือเธอ  สุดท้ายเชลาเลยไม่ยอมเจรจา  ปิดบ้านไม่ให้เขาเข้าดื้อ ๆ อย่างนั้นเอง

จากคุณ : ลวิตร์
เขียนเมื่อ : 29 ม.ค. 55 00:16:52

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com