คือใครคนนั้น

สิ่งที่แสนสวยงาม ในยามมืดหม่น
คือใครสักคน ที่ไม่ทิ้งกันแม้ในความฝัน
คือใครคนนั้น ที่โอบกอดฉันไว้ใต้แสงตาวัน
คือใครคนนั้น ที่ไม่ลืมกันในทุกราตรี
คือแสงดาวดวงน้อย ที่คอยนำทาง
คือแสงจันทร์สว่าง ส่องใจให้ทุกข์คลายคลี่
คือสายลมบางบาง ที่คอยพัดวี
คือหยาดน้ำค้างมากมี ที่คอยฟื้นใจ
คือบทกวี ที่คอยแต่งแต้มฝัน
คือคืนและวัน แห่งความสุขสดใส
คือความอ่อนหวาน ซึ้งซ่านทรวงใน
คือความห่วงใย ที่ไม่เคยทิ้งกัน
คือสองมือฉุดรั้ง ในวันที่พลั้งพลาด
คือความบริสุทธิ์สะอาด ที่คอยปาดคราบน้ำตาฝัน
คือใจสองใจ ที่แลกไว้แก่กัน
คือใครคนนั้น คือเธอ...

จากคุณ	: คนเดินดินกินข้าวแกง
เขียนเมื่อ	: 30 ม.ค. 55 20:36:00