ความคิดเห็นที่ 1 สองขาก้าวลงจากรถพร้อมด้วยผัดไทยสองห่อที่เธอแวะซื้อมาจากหน้าปากซอย เพื่อเป็นอาหารมื้อดึกก่อนนอน เพราะตอนอยู่ในงานเลี้ยงเธอได้แค่จิบน้ำส้มและแทะๆ เล็มๆ ของกินไปนิดๆ หน่อยๆ กินมากไม่ได้เพราะกลัวพุงจะยื่นและชุดจะปริ คิดอยากจะสวยสักครั้งมันต้องลำบากขนาดนี้เลยหรือนี่ เพียงขวัญเดินกะโผลกกะเผลกตรงมายังทางเข้าคอนโดฯ รองเท้าก็เป็นอีกหนึ่งอุปสรรคที่ทำให้เธอเข็ดหลาบไปอีกนาน รองเท้าคู่นี้เธอลงทุนซื้อเอง แม้จะพอดีเท้า สวย ดูดี หรูหรา แต่ใครจะรู้ว่ามันกัดเท้าเสียไม่มีดี เธอรู้เลยว่าเมื่อขึ้นไปถึงห้องจะจัดการยังไงกับรองเท้าคู่นี้ สองเท้ากะเผลกให้เร็วขึ้นอีกนิด เมิ่อคิดไปถึงเตียงนุ่มๆ กับหมอนนิ่มๆ มือขวาถือถุงผัดไทย ส่วนมือซ้ายก็กระชับกระเป๋าสะพายสีหวานเข้าไว้ที่ไหล่ ทันใดนั้นเอง! เธอก็ได้ยินเสียงตึกตักๆ เป็นจังหวะดังมาแต่ไกล... เพียงขวัญหันหน้าไปมอง แต่ยังไม่ทันจะได้เห็นอะไร ร่างบางของเธอก็เซถลาล้มกลิ้งไปนอนกองอยู่บนพื้นไม่เป็นท่า เท้าที่เจ็บอยู่แล้วก็เกิดพลิกจนเธอลุกขึ้นไม่ไหว ส่วนกระเป๋าที่คล้องอยู่ที่ไหล่ถูกฉกไปต่อหน้าต่อตา! “ช่วยด้วยยยยย!” เพียงขวัญร้องออกมาตามสัญชาตญาณ เมื่อของสำคัญถูกโจรชุดดำฉกไปแล้ว แต่ผัดไทยยังอยู่กับเธอ ไอ้โจรบ้า! ไอ้โจรเตี้ย ล่ำ ดำ ลาว อันหลังนี้ไม่รู้ว่าใช่รึเปล่า เพราะไม่เห็นหน้ามัน ทำไมไม่เอาผัดไทยไปแทน สาวเซอร์พยายามตะเกียกตะกายจะลุกขึ้นวิ่งตามโจรไปให้ได้ ทว่าจู่ๆ วัตถุสีดำก็พุ่งผ่านสายตาไปอย่างรวดเร็ว มันถูกใครบางคนขว้างไปกระแทกหัวของโจรดัง ปั้ก! แม่นยิ่งกว่าจับวาง สมาคมกรีฑาควรเอาตัวไปแข่งขว้างจักรอย่างด่วน และอีกไม่ถึงเสี้ยววินาที ไอ้โจรใจทรามคนนั้นมันก็ล้มคว่ำลงทันที ใครคนนั้นตามเข้าไปกระโดดตะครุบตัวผู้ร้ายเอาไว้ติดๆ แล้วระรัวหมัดใส่ไม่ยั้ง “นี่แน่ะ! ไอ้โจรขี้เหร่ หน้าตาก็ทุเรศแล้ว ยังกล้ามาขโมยของชาวบ้านเขาอีกเหรอ เอาคืนมานะ!” ไอ้โจรคนนั้นหน้าสะบัดหันไปมาตามแรงเหวี่ยงของหมัดดุ้นๆ โดนเข้าไปหลายครั้งแบบนี้ มันคงจะมึนตึ้บไปเลยทีเดียว เพียงขวัญได้ยินเสียงโอดโอยด้วยความเจ็บปวดดังออกมาจากปากโจรไม่ขาดสาย กำปั้นของพลเมืองดียังระรัวใส่ไม่ยั้งจนโจรทนเจ็บไม่ไหวสะบัดใครคนนั้นล้มกลิ้งไปอีกทาง มันรีบลุกขึ้นเตรียมจะเผ่นหนี แต่ใครอีกคนกลับไวกว่า รีบลุกพรวดตรงดิ่งเข้ามาหามันอย่างรวดเร็ว มันจึงตัดสินใจเขวี้ยงกระเป๋าใส่ ก่อนที่จะอาศัยจังหวะที่อีกฝ่ายหยุดชะงักรีบวิ่งหนีไปอย่างเร็วจี๋ เพียงขวัญค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นยืนอย่างลำบาก ชุดก็คับแคบและเท้าก็เจ็บ แต่เธอก็เดินกะเผลกๆ ไปหาคนที่ช่วยตนไว้ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ผมยาว...สวมกระโปรง... ตายล่ะ! คนที่ช่วยเธอเป็นผู้หญิงด้วยกันเหรอนี่ ไปตะลุมบอนกับโจรอย่างนั้นได้ยังไง ใจกล้าอะไรอย่างนี้! “คุณคะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” คนถูกถามกำลังเอาวัตถุสีดำที่ใช้ขว้างหัวโจรสวมเข้าที่เท้า เล่นเอาคนมองถึงกับทำหน้าเหวอ เมื่อเห็นอาวุธร้ายที่ใช้กำราบโจรชัดๆ มันคือรองเท้านั่นเอง เพียงขวัญเงยหนาขึ้นมองผู้หญิงผมยาวที่หันมาหาเธออย่างช้าๆ แล้วดวงตากลมโตก็ได้แต่เบิกกว้าง อ้าปากค้าง แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง “พี่แมน!” คนถูกเรียกขานมองหน้าเธอยิ้มๆ ก่อนจะเดินไปเก็บกระเป๋าสะพายมาส่งคืนให้แก่เพียงขวัญ “ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรีบยกมือไหว้และรับกระเป๋าสะพายสีหวานของตัวเองกลับไป สีหน้าของเธอยังอึ้งไม่หายที่จู่ๆ เจ้าชาย (หรือเจ้าหญิง) ขี่ม้าขาวมาช่วยจะเป็นพี่แมน และยิ่งได้เห็นทุกขั้นตอนว่าพี่แมนจัดการกับโจรยังไง ก็ยิ่งอึ้ง เห็นตัวบางๆ สูงๆ แบบนี้ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะหมัดหนักต่อยโจรจนร้องจ๊ากได้ ไปเอาแรงมาจากไหนกัน อ้อ...แต่ที่จริงแล้วเขาเป็นผู้ชายมาก่อนนี่นา เขาก็ต้องมีแรงมากกว่าผู้หญิงจริงๆ อยู่แล้ว เพียงขวัญคิดถึงข้อเท็จจริงตรงนี้ขึ้นมาได้ แต่เมื่อเธอพิจารณาคนที่ยืนอยู่ตรงข้ามให้ชัดๆ อีกครั้ง กลับไม่รู้สึกเลยว่าเขาเป็นผู้ชายมาก่อน “เจ็บตรงไหนหรือเปล่าจ๊ะ” พี่แมนของเพียงขวัญถามขึ้นมาอย่างเป็นห่วง เพียงขวัญก้มมองตัวเอง เธอไม่ได้เจ็บตรงไหนเลย แค่เท้าแพลงนิดหน่อยและรองเท้ากัด แต่ถ้าจะให้รู้สึกจริงๆ คงจะเป็นอาการปวดจี๊ดๆ ที่พุ่งเข้ามาในใจอย่างฉับพลันนี่เสียมากกว่า คนที่เธอเคยชอบกลายเป็นกะเทยเต็มขั้น ไม่ได้เป็นเกย์ ไม่ได้ตุ้งติ้งอีกต่อไปแล้ว สุ้มเสียงของเขาฟังดูคล้ายกับผู้หญิงมากแล้ว ไม่ห้าว ไม่แหบ แค่แปร่งนิดๆ ถ้าไม่สังเกตหรือหูขั้นเทพจริงๆ ก็คงไม่รู้ว่านี่เป็นผู้ชาย เออ...ไม่ใช่สิ เป็นผู้หญิง เฮ้ย...นั่นยิ่งไม่ใช่ เป็นกะเทยต่างหาก สายตาของเธอมองคนตรงหน้าอย่างแสนเสียดาย แล้วก็เหลือบไปเห็นแผลถลอกตรงหัวเข่าที่โผล่พ้นมาจากชายกระโปรงบานของพี่แมน มันมีเลือดไหลซิบๆ ออกมาด้วย “นั่นพี่มีแผลด้วยนี่คะ!” เธอร้องบอกอย่างตกใจ พลางไล้สายตามองต่อไป จึงได้เห็นว่าด้านหลังกระโปรงของพี่แมนขาดวิ่น ชายกระโปรงห้อยลงมาถึงข้อเท้า คงเพราะพะบู๊กับโจรแน่ๆ “นิดหน่อยเองจ้ะ เรื่องเล็ก แค่นี้ไม่เสียโฉมหรอก” พี่แมนรีบโบกมืออย่างกรีดกรายเป็นเชิงไม่ให้เธอคิดมาก เพียงขวัญได้แต่อึ้งเมื่อเห็นรอยยิ้มของพี่แมน เขายังคงยิ้มแบบเดิม แบบที่เธอเคยประทับใจเป็นนักหนา นี่คือพี่แมนจริงๆ ด้วย รอยยิ้มไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ยังเหมือนเดิม แม้ว่าเขาคนนั้นจะเปลี่ยนเพศไปแล้วก็ตาม “เอ่อ พี่แมน...นี่ ไปทำแผลก่อนดีไหมคะ” เพียงขวัญมองที่แผลของพี่แมนอีกครั้ง เลือดยังซึมออกมาอยู่เลย “ไม่เป็นไรหรอกขม” กระเทยสาวส่ายหน้า ก่อนจะเดินไปหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ของตนขึ้นมาถือเอาไว้อีกครั้ง หลังจากวางมันทิ้งไว้ตอนที่เข้าช่วยเหลือหญิงสาว เพียงขวัญอึ้งไปอีกเป็นรอบที่สาม เมื่อได้ยินพี่แมนเรียกชื่อเล่นของเธอ กาลเวลาผ่านมาตั้งหลายปี เขายังจำชื่อเล่นของเธอได้อีกหรือนี่ แต่เอ๊ะ! พี่แมนหิ้วกระเป๋าใบโตขนาดนั้นจะไปไหนกันเนี่ย ทำยังกับว่าจะย้ายบ้านอย่างนั้นแหละ “นั่นพี่จะไปไหนเหรอคะ ถึงได้ขนกระเป่าใบใหญ่ซะขนาดนั้น” เพียงขวัญแทบจะยกมือตบปากตัวเองทันทีที่ดันไปสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่น ดูสิพี่แมนของเธอยืนหน้าซีด อ้ำๆ อึ้งๆ ตอบอะไรไม่ถูกไปเลยเชียว “ขมขอโทษนะคะ ที่ถามอะไรละลาบละล้วงออกไป” “ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ” แมนนี่ส่ายหน้ายิ้มๆ แววตาละห้อย ก่อนจะตอบตามความเป็นจริง “คือพี่ถูกเจ๊เจ้าของไล่ออกจากคอนโดน่ะ ก็เลยต้องขนของย้ายไปอยู่ที่อื่น” “หา!!! พี่แมน เอ้ย พี่แมนนี่อยู่ที่คอนโดนี้เหรอคะ” เธอร้องถามเสียงหลง มันจะเป็นไปได้ยังไง ทำไมเธอถึงไม่เคยเห็นเขาเลยล่ะ “ก็แค่เคยอยู่น่ะ” พี่แมนตอบเสียงอ่อยๆ ถูกอย่างที่พูด ตอนนี้ก็แค่เคยอยู่เท่านั้นเอง เพียงขวัญยืนมองพี่แมนเดินผ่านหน้าไป อะไรบางอย่างในหัวมันวิ่งวุ่นและในใจก็ตื้อๆ บอกไม่ถูก มีอะไรก็ไม่รู้สั่งให้เธอต้องทำอะไรสักอย่าง “มาอยู่ด้วยกันไหม?” เพียงขวัญพูดโพล่งออกไป พี่แมนหยุดชะงักกับที่ ไม่ต่างอะไรกับคนพูดที่ตอนนี้ก็สับสนมึนงงไปเช่นกัน ต่างคนต่างก็อึ้งกันไปทั้งคู่ แต่คนชวนกลับอึ้งยิ่งกว่า ความจริงตอกย้ำในสมองของเธอซ้ำๆ วนไปเวียนมาว่า ‘เฮ้ย! เขาเคยเป็นผู้ชายนะ เป็นคนที่เราเคยชอบด้วย แล้วตอนนี้ก็เป็นกะเทย แถมสวยกว่าเราเสียอีก จะบ้าหรือไงเพียงขวัญ ชวนออกไปได้ไงเนี่ย!’ “พูดจริงเหรอ?” คำถามของอีกฝ่ายถูกส่งกลับมา พร้อมดวงตาเปล่งประกายอย่างมีความหวัง เพียงขวัญรับรู้ในทันใดว่าคงแก้ไขคำพูดของตัวเองไม่ได้แล้ว ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ วินาทีที่เธอเปิดประตูใจออกมา เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีอะไรบางอย่างในชีวิตของเธอเปลี่ยนไป และเธอก็ไม่รู้จริงๆ ว่าพูดชวนออกไปเช่นนั้นได้อย่างไร? จากคุณ : inmost เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 55 17:26:20

ความคิดเห็นที่ 2 นั่นนะซิ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 55 19:37:52

ความคิดเห็นที่ 3 ชวนอยู่ด้วยน่าจะปลอดภัยในชีวิต..แต่ทำไมพี่แกโดนไล่ออกอ่ะ ^^ จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 5 ก.พ. 55 20:14:35

ความคิดเห็นที่ 5 มาตามอ่านเรื่องนี้ครับชอบๆๆ จากคุณ : เขมปัณณ์ (เขมปัณณ์) เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 55 15:54:14

ความคิดเห็นที่ 6 สนุกมากค่ะ แต่อยากให้ใช้คำอื่นแทนคำว่า "ลาว" อ่ะค่ะ จากคุณ : XODA เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 55 21:49:39

ความคิดเห็นที่ 7 เขียนได่น่าติดตามคะ จะตามอ่านน้า จากคุณ : ปันฝัน เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 16:16:04

ความคิดเห็นที่ 8 นั่นสิ ทำไมถึงต้องย้ายล่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 20:40:24