ความคิดเห็นที่ 1 ลิงค์บทที่ผ่านมาครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11637217/W11637217.html บทที่ ๒ เสียงร้อง ‘แก แก’ ไม่ได้ทำให้พราวพุธเอะใจว่าจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น หญิงสาวสนุกกับการเลือกเสื้อผ้า เสริมความงามหน้าผม สำหรับปาร์ตี้สละโสดที่กำลังจะเกิดขึ้น ลืมการถือศีลห้าทั้งที่รับปากพบพรไว้เสียสนิท บัวบูชาแปลงโฉมเพื่อนรักให้เป็นสาวเซ็กซี่ ผิวขาวอมชมพูโดนเด่นในเดรสสั้นสีแดงเพลิงหุ่นอวบทรงเสน่ห์มีส่วนเว้าส่วนโค้ง หนุ่มๆ ซึ่งอยู่โซนด้านนอกพยายามเข้ามาทำความรู้จักหญิงสาว แต่ทำได้แค่มอง เพราะเข้าถึงตัวคนสวยยากเหลือเกิน   ปาร์ตี้คืนนี้จัดขึ้นในสถานที่ของคุณเอกลักษณ์ คลับเฮาส์สุดหรูปกติใช้รับรองแขกพิเศษ นักการเมือง ดาราหรือคนดังที่มีชื่อเสียง และที่จัดบ่อยเป็นพิเศษคือการเลี้ยงฉลองทีมฟุตบอลที่เขาเป็นประธานสโมสร รูปแบบงานค่อนข้างจะส่วนตัว แบ่งโซนปาร์ตี้สละโสดของผู้หญิงในห้องโถงเพดานสูงโล่ง แต่งด้วยลูกโป่งสีหวานๆ ซุ้มดอกไม้สำหรับถ่ายรูป อาหารเน้นของว่างจัดเก๋ไก๋ชวนเรียกน้ำย่อย ฝั่งผู้ชายใช้ริมสระน้ำเป็นที่นั่งดื่มกิน มีอาหารแบบบุฟเฟ่ต์ไทยสไตร์โมเดิร์นไว้บริการ ตรงประตูมีบอดี้การ์ดควบคุมการเข้าออก ในบริเวณงานจึงไม่มีคนนอกยุ่มย่าม เมื่อสองสาวก้าวเข้ามาในปาร์ตี้สละโสด พราวพุธยิ้มหน้าบาน นอกจากสายตาชื่นชมของหนุ่มๆ ที่มองหล่อนจนแทบลืมหายใจ คำทักทายพวกก็ทำให้หัวใจพองโต   “เห็นไหม ชุดนี้เหมาะกับพราวมากๆ เลย ใครเห็นก็มองเหลียวหลัง อ่อราฉายยังกับดาราแน่ะ” บัวบูชาจับมือเพื่อนรัก เข้าไปทักทายแขกที่เชิญมาในงาน ซึ่งเป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัยและคนในบริษัทที่มักคุ้นกัน “ถ้า คุณพี่ๆ เห็นพราวในชุดนี้ มีหวังคงถูกห้ามออกจากบ้านหลายวันแหงๆ” พราวพุธยิ้มแหย ชุดสวยแต่งแล้วดูดีก็จริง แต่เผยเนื้อตัวไปนิด ดีที่มีผ้าคลุมไหล่ช่วยพรางสายตาซุกซนของผู้ชาย เลยไม่โป๊จนเกินงาม “นิดหน่อยเองพราว ดูสาวๆ ตรงสระว่ายน้ำสิ... โชว์หนองโพจนจะทิ้มหน้าผู้ชายแล้ว” บัวบูชาชี้ไปด้านนอกห้องกระจก สาวสวยเหล่านั้นคงติดสอยห้อยตามเพื่อนชัยชนะแฟนหนุ่มบัวบูชามา พวกเธอช่วยสร้างสีสันให้งานคึกคักมากทีเดียว   “หุ่นนางแบบทั้งนั้นเลย พราวเทียบไม่ได้หรอก” “ตัวเองน้อยหน้าคนอื่นที่ไหน ดูสิล้นทะลักกว่าบัวตั้งแยะ” บัวบูชามองหุ่นทรงเสน่ห์ ทำสายตาโตยั่วล้อ “อย่ามาทะลึ่งนะ” หญิงสาวหน้าแดง เมื่อบัวบูชาชะเง้อมองเนื้อขาวผ่องนั้น “ใครๆ ก็แข่งกันเสริมอึ๋ม พราวโชคดีมากรู้ไหม เชฟบ๊ะมั่กๆ ผิวก็วิ้ง ใครเห็นไม่รักก็บ้า” “มีแต่บัวชมอยู่คนเดียวเท่านั้นละ ไม่เห็นคนอื่นเขาจะสนใจพราวเลย” หล่อนเอ่ยเหมือนรำพึงรำพัน “ใครไม่เห็นยะ เขาเห็นกันทั้งเมือง แต่ไม่มีกล้าจีบดอกฟ้าอย่างพราวมากกว่า” บัวบูชาทำเสียงจริงจัง “พราวนี่นะ ดอกฟ้า เฮ้อ...ดอกหญ้าไร้คนเหลียวแลไม่ว่า” “อยากให้คนเหลียวแลก็เปิดใจ เปิดตัวเองมากกว่านี้สิ หนุ่มๆ จะได้กล้าเข้ามาขายขนมจีบ” “เฮ้อ...ไม่ละ พราวอยากแอบมอง อยากลุ้นเองมากกว่า เป็นผู้หญิงให้แสดงออกเกินไปมันไม่งามหรอกนะ” พราวพุธหยิบยืมคำพูดคุณพี่ๆ มาใช้ พอออกจากปากสาวมั่นอย่างหล่อนจึงทำให้คนฟังต้องอ้าปากหวอ “สมัยนี้ ขืนเก็บความรู้สึกไว้ฝ่ายเดียว คงได้เป็นสาวโสดอยู่บนคานแน่ๆ ผู้ชายดีๆ ไม่รีบคว้า ก็หลุดมือเราไปหมดนะสิ” บัวบูชาหมั่นเขี้ยว บทพราวพุธจะเล่นตัวก็ชวนหงุดหงิดใจยิ่งนัก   “ผู้ชายดีๆ มีถมเทไป แต่คนที่ไม่ใช่ ยังไงมันก็ไม่คลิกกันหรอก” พราวพุธถอนลมหายใจน้อยๆ มองหาใครบางคนที่หล่อนวาดภาพว่าเขาคือคนที่ใช่...ผู้ชายซึ่งอยากจะอยู่เคียงข้างเขา “เห็นไหมละที่ไม่มีแฟน เพราะเลือกมากยังไงละ ผู้ชายของพราวมีแต่ในนิยายเท่านั้นแหละ คอยดูเถอะเดี๋ยวได้เดินตามรอย คุณพี่ๆ ไปอีกคนร้อก” บัวบูชาคิดถึงพี่สาวทั้งสามคนของหล่อน พวกเธอยังโสดจนอายุขึ้นหลักสี่กันหมดแล้ว “พูดแบบนี้แสดงว่าไม่รักกันจริง” พราวพุธหน้าง้ำ นึกถึงพี่สาวแล้วก็นึกกลัวอะไรบางอย่าง โดยเฉพาะการเป็นสาวโสด ไร้คู่ครอง   “เพราะรักต่างหาก ถึงอยากเตือนสติ ความสาว ความสวยไม่ได้อยู่กับเราไปจนตายนะจ๊ะ สเป็คของพราวลดๆ บ้างเถอะ ผู้ชายสมัยนี้ หาได้ง่ายๆ ที่ไหนกัน” “จ้ะ พราวรู้ ใครจะน่าอิจฉาอย่างบัว เฮียชัยทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมยังรักเดียวใจเดียว อยากรู้นักว่าบัวไปทำเสน่ห์อะไรน้า ถึงมัดใจเฮียชัยได้ ทั้งที่เมื่อก่อน เฮียทำให้สาวๆ ในโรงงานเพ้อหาทุกวัน” “เป็นความลับย่ะ เรื่องนี้เขาคุยกันบนเตียงสองต่อสอง...เป็นท็อปซีเคร็ท ของบัวกับเฮียชัย” “เซี้ยวจริง ยิ่งคุยยิ่งทะลึ่ง” พราวพุธหัวเราะเขินๆ  ดวงหน้าสวยเก๋แดงระเรื่อ “อุ้ย สาวโสดก็อย่างนี้ ...เดี๋ยวจะพาไปทำความรู้จักเพื่อนเฮียชัยดีไหม หล่อลากดินทั้งนั้น” บัวบูชาขยับเตรียมก้าวไปริมสระว่ายน้ำ “ไม่ละ แต่ละคน ท่าทางเจ้าสำราญเหลือเกิน” พราวพุธส่ายศีรษะ “ผู้ชายนะจ๊ะ ต้องออกงานสังคมบ้าง ให้อยู่ติดบ้าน เป็นลูกแหง่ตายเลย พราวชอบเหรอแบบนั้น” “...ก็ดีกว่าออกมาเที่ยวเตร่ เมาแอ๋...ดูสิแต่ละคน ท่าทางเสือผู้หญิงทั้งนั้น” พราวพุธทำท่าขนลุก “พอจะชวนไปทำความรู้จักหนุ่มหล่อหน่อยก็ไม่กล้า...บัวรับรองว่า ไม่มีใครมากวนใจพวกเราหรอก หนุ่มที่มาเป็นแขกวีไอพีสุภาพบุรุษทั้งนั้นจ้ะ” “สุภาพบุรุษของบัว รวมคุณเอกลักษณ์เจ้าของคลับเฮาส์ด้วยใช่มั้ย” เอ่ยไปพร้อมเหลียวหาคนที่เอ่ยถึง บัวบูชาหน้าเสียไปแวบหนึ่ง ก่อนจะยิ้มด้วยสีหน้าไม่สดชื่นสักเท่าไหร่   “แน่นอนอยู่แล้วจ๊ะ งานนี้คุณเอกให้เพื่อนที่เป็นออแกไนซ์เซอร์ช่วยจัดให้เลยนะ บัวกับเฮียชัยเกรงใจยังไงก็ไม่รู้...แต่ไม่ก็กล้าพูดอะไรมาก” บัวบูชาเสียงเครียดขึ้น   “ไม่หรอก งานใหญ่สิดี จะได้เปิดตัวบัวด้วย คนจะได้รู้ว่าเฮียชัยมีหวานใจสวยแค่ไหน” พราวพุธชวนคุยเรื่องอื่น เพราะเห็นสีหน้าสีตาบัวบูชาแปลกไป “แต่บัวกับเฮียชัย กลับคิดว่าที่คุณเอกจัดงานใหญ่ขนาดนี้ เพราะมีแผนอะไรมากกว่า!” “เอ๊ะ แผนอะไรเหรอ” พราวพุธทำเสียงตกใจ “อ๋อ... ปละ เปล่าจ๊ะ บัวก็พูดไปเรื่อยเปื่อย” พอหลุดปากพูดถึงสิ่งที่อัดอั้นในใจบัวบูชาก็รีบปฏิเสธทันควัน บัวบูชาปรับสีหน้าอีกครั้ง เธอชี้ไปที่กลุ่มคนซึ่งเข้าไปต้อนรับเอกลักษณ์ เขามาพร้อมชัยชนะซึ่งตอนนี้เป็นได้แค่ตัวประกอบ “คนดังอย่างคุณเอก พราวคงแค่ได้มองอยู่ไกลๆ เป็นแค่คนนอกสายตา เฮ้อ” พราวพุธทำหน้าราวกับคนละเมอ “พูดอย่างนี้ พราวก็หลงเสน่ห์คุณเอกอีกคนละสิ มิน่าถึงไม่ยอมมองใคร” บัวบูชาชี้หน้าเพื่อนรัก พอเห็นอีกฝ่ายทำท่าอายม้วนก็ยิ่งชอบใจ “มีผู้ชายในฝัน คอยเป็นยาชูใจ ให้เราต่อสู้กับงานยังไงละ ท่านประธานมาดเท่ อย่างคุณเอกใครไม่ปลื้มก็บ้าแล้ว” พราวพุธตอบอย่างมั่นใจ “เฮียชัยเล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่า คุณเอกรักคุณหญิงพิมพามาก เป็นเฟมิลี่แมนตัวจริงเลยละ แถมยังขยันทุ่มเทงานสุดๆ  เสียอยู่อย่างเดียว เรื่องหัวใจนี่แหละ ยังเป็นปริศนาไม่รู้ว่าใครจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีคนนั้น” “น่าแปลก คนที่สมบูรณ์แบบ แถมยังโสดสนิท ยังเหลือในโลกนี้ด้วย” พราวพุธคิดถึงดวงหน้าของเอกลักษณ์ ก่อนไปจบที่ป้ายโฆษณาของเขาที่ขับรถพุ่งเข้าชนเมื่อเช้านี้ “ที่คุณเอกโสด เพราะไม่อยากมีพันธะจ๊ะ...เขาอยากใช้ชีวิตให้คุ้มยังไงละ...เหมือนพราวเลย สาวโสด ซ่าส์ ที่หัวใจยังไม่มีใครจับจอง เอ...ว่าไปแล้วก็เหมาะสมกันดีนะ เวริก์กิ้งวูแมนกับท่านประธานล้านโปรเจ็กต์ อย่างคุณเอกลักษณ์” บัวบูชาเชียร์เพื่อนจนออกนอกหน้า “คุณเอกเขาจะมามองพราวเหรอ รอบตัวมีสาวสวยเต็มไปหมดขนาดนั้น” “...พูดอย่างนี้เสียชื่อตำหนักพรหมพยากรณ์หมด”บัวบูชาเสียงเขียวหน่อยๆ “หมายความว่าไงบัว” พราวพุธทำหน้าฉงน “ไม่รู้หรือไง ตอนนี้คุณหญิงพิมพากำลังหาลูกสะใภ้เข้าบ้าน ท่านเชื่อเรื่องดวงกับคู่สมพงศ์มากๆ สาวๆ หลายคนเลยพยายามตามติดคุณเอกแจเลย บัวยังได้ยินมาว่าเนื้อคู่คุณเอกจะเป็นสาวผิวขาว รูปร่างสมส่วนเป็น คนที่อยู่ใกล้ชิดคุณเอก แบบเพื่อนร่วมงาน เพื่อนคู่คิดอะไรอย่างนี้ละ” บัวบูชาพูดตามที่ได้ยินคนในออฟฟิศคุยกัน “แล้วมันเกี่ยวอะไรกับบ้านพราวมิทราบ” คนฟังขมวดคิ้วมุ่น “คืออย่างนี้คุณหญิงพิมพากับคุณหนึ่งพี่สาวพราวน่ะ เขาชอบไปทำบุญที่วัดด้วยกันไง ไปดูดวงที่วัดบ้าง ตำหนักบ้าง....เส้นผมบังภูเขาแค่นี้ยังไม่เก็ทอีก” “เรื่องของผู้ใหญ่พราวไม่ค่อยสนใจหรอก คุณพี่มีเพื่อนเยอะจะตาย คงไม่แปลกที่จะรู้จักกับคุณหญิงพิมพา” “เป็นเรื่องผู้ใหญ่ก็จริง แต่มันก็มีผลมาถึงพราวแบบเต็มๆ เลยละ เพราะพี่หนึ่งเขาเชียร์พราวกับคุณหญิงพิมพาอยู่น่ะสิ คนในบริษัทโดยเฉพาะพี่จุ๋มจิ๋มเลยไม่ชอบขี้หน้าพราวยังไงละ” “เหลวไหลน่า...ไม่เห็นพี่หนึ่งเล่าอะไรให้ฟังเลย”พราวพุธทำเสียงเหนื่อยใจกับเรื่องที่บัวบูชาพยายามโยงให้เข้ากัน “แหม ถึงจะเป็นเรื่องกอซซิป แต่ก็มีเค้าความจริงอยู่บ้างละ ไม่แน่น้า พราวอาจจะได้เป็นลูกสะใภ้ ตระกูลเทพวัฒนาไพศาล ว้าว...เก๋ซะไม่มี หวานใจท่านประธาน” บัวบูชาเป่าปากดังวี้ด จนพราวพุธต้องค้อนขวับให้ “ชมกันจริ๊ง พราวจะกลายเป็นลูกโป่งลอยชนเพดานอยู่แล้ว” เอ่ยจบพราวพุธก็ถูกบัวบูชากึ่งลากกึ่งจูงออกไปต้อนรับท่านประธานซึ่งโดดเด่นท่ามกลางสาวสวยที่อยู่รอบกายเขา มีต่อด้านล่างครับ แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 55 16:40:49 แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 55 16:39:06 แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 55 16:27:58 จากคุณ : เขมปัณณ์ (เขมปัณณ์) เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 55 15:35:21

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่ ๒  ( ต่อจากด้านบน ) บัวบูชาหยุดกึกที่ประตูบานใหญ่ พราวพุธซึ่งก้าวตามมาเสียจังหวะเซไปเล็กน้อย ด้านหน้ามีร่างผอมสูงยืนกอดอกมองพวกเธอตาคว่ำ “ต้าย ไม่โป๊ไปหน่อยเหรอแม่คุณ!” จุ๋มจิ๋มแสยะยิ้ม ที่สะดุดตาเธอนอกจากเรือนร่างทรงเสน่ห์ก็คือเข็มกลัดหงส์ตัวน้อยซึ่งมีประกายระยิบระยิบจับตา เธอค้อนควักให้หญิงสาว แล้วหันไปกระซิบกับลูกน้องคนสนิทว่าคงเป็นแค่เพชรเก้ พลอยเทียมเท่านั้นแหละ พราวพุธยิ้มเก๋ๆ  ให้อีกฝ่าย ก่อนจะขึ้นเสียงสูงติดอารมณ์เดือดปุดว่า “คุณพี่จุ๋มก็แต่งตัวตามอายุดีนะคะ ดูคลาสิกมั่กๆ” พราวพุธไม่อยากต่อปากต่อคำ แต่อดไม่ได้ที่จะแขวะคนที่ชอบหาเรื่องก่อน “อย่างพี่จะเปิดให้หน้าเปิดหลัง คงดูไม่งามหรอกจ้ะ คนที่บ้านเค้าขี้หึงม้าก มาก” จุ๋มจิ๋มตอบกลับด้วยคำพูดนิ่มๆ แต่เฉือดเชือนใจคนโสด “จริงเร้อ...บัวนึกว่า ไม่มีอะไรจะโชว์เสียอีก” บัวบูชาชิงเอ่ยแทรก พอเห็นอีกฝ่ายเนื้อเต้น จึงรีบจูงมือพราวพุธสืบเท้ายาวๆ ผละห่างไป “กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะ คุณบัวพูดอย่างนี้พี่ไม่ยอมจริงๆ ด้วย” จุ๋มจิ๋มแว้ดเสียงดังไล่หลัง “ใครเชิญยายจุ๋มจิ๋มมาน่ะบัว ไหนว่าปาร์ตี้สละโสดเฉพาะกลุ่มไง แล้วใครปล่อยป้ามาป่วนแบบนี้” พราวพุธเอ่ยอย่างเซ็งๆ แค่เห็นหน้าคนที่ไม่ถูกชะตากันงานปาร์ตี้ก็เหมือนจะกร่อยลงไปถนัดตา “พูดแล้วมันเครียด ฝีมือคุณหญิงพิมพาน่ะสิ คงใช้ยายพี่จุ๋มมาเป็นสายสืบคอยจับตาบัวกับเฮียชัย แล้วนกรู้จริงๆ ใช้งานถูกคนด้วย คนอย่างยายพี่จุ๋มชอบอยู่แล้วงานจับผิดคนอื่นเนี่ย” บัวบูชาคบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “เดี๋ยวแต่งงานไป บัวไม่ต้องรับมือคนพวกนี้แย่หรือ ดีนะที่คุณหญิงพิมพาไม่ใช่แม่สามีตัวจริงไม่อย่างนั้นคงปวดหัวตาย” “นั่นสิพราว...เป็นแค่แม่บุญธรรมแต่ตามจิกไม่ปล่อยเลย  เฮ้อ...ถ้ารู้ว่าต้องวุ่นวายขนาดนี้บัวจับคุณเอกตั้งแต่แรกก็ดีหรอก เพราะไหนๆ ก็ต้องกลายเป็นสะใภ้สารพัดพิษของแม่สามีอย่างคุณหญิงพิมพาอยู่แล้ว” “นี่! อย่าให้เฮียชัยได้ยินเชียวนะ เดี๋ยวเป็นเรื่องจนได้ล่ะ” พราวพุธวางสองมือแนบอก ตกใจที่เพื่อนเอ่ยออกมาโต้งๆ “...พูดเล่นจ๊ะ เฮียชัยคือสุดที่รักของบัวคนเดียว ใครมาแทนที่ไม่ได้หรอก สำหรับคุณเอก บัวยกให้พราวดูแลดีแล้ว” บัวบูชายิ้มกว้าง จังหวะเดียวกันนั้นชัยชนะเดินเข้ามาโอบเอวบางไว้ เขาเชยคางเธอขึ้น ยื่นปากหมูแกล้งทำเป็นจูจู๊บให้คนโสดสนิทอย่างพราวพุธร้อนวูบวาบ ขนลุกซู่ “อุ้ย ทำอะไรอายสาวน้อยคนนี้บ้างนะคะ ตาจะเป็นกุ้งยิงแล้ว” พราวพุธหัวเราะคิกคัก “ทำไงได้ละน้องพราว คนกำลังอินเลิฟนี่นา แถมเจ้าสาวเฮียก็สวยขนาดนี้” ชัยชนะโอบไหล่คนรัก เตรียมจะก้าวไปหาเพื่อนๆ ของเขาริมสระว่ายน้ำ “ไปน้องพราว เพื่อนเฮียอยากรู้จักลูกสาวตระกูลพรหมพยากรณ์จนใจจะขาดแล้ว” ชัยชนะชวนหญิงสาว พราวพุธหน้าซีดเผือดทันที อาการประหม่าเกิดขึ้นเมื่อเห็นร่างสมาร์ตยืนอยู่เบื้องหน้า...ท่านประธาน! “เออ...พราวรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ ขอเข้าไปข้างในดีกว่าเฮียชัย” หญิงสาวเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นบนหน้าผาก ใจหล่อนเต้นแรง ผู้ชายที่เคยเห็นแต่ในป้ายโฆษณาปรากฎใกล้ๆ แค่เอื้อมมือถึง “เสียมารยาทน่ะพราว คุณเอกเขาเป็นแขกพิเศษนะ” บัวบูชาเอ็ดเพื่อนไม่จริงจังนัก “เอาน่า...น้องพราวคงไม่สบายจริงๆ นั้นแหละ ถ้างั้นขอตัวก่อนนะจ๊ะ พาเจ้าสาวไปอวดเพื่อนขี้เหล้าก่อน” ชัยชนะไม่อยากขัดใจหญิงสาวเลยพยักหน้าให้หล่อน แล้วพาบัวบูชาเดินห่างออกไป   พราวพุธหายเข้าไปเติมแป้งในห้องน้ำครู่ใหญ่  พอกลับออกมาก็เห็นบัวบูชานั่งรออยู่ที่โต๊ะ เสียงเพลงในจังหวะคึกคักช่วยทำให้บรรยากาศสนุก  หล่อนเลยผ่อนคลายขึ้น “ไปหลบอยู่ในห้องน้ำนานขนาดนั้น บัวก็นึกว่าเป็นอะไรไปแล้ว” “เวียนหัวนิดหน่อยน่ะ” หล่อนอ้อมแอ้มตอบ พลางกวาดตามองหาร่างสูงของใครคนนั้น “อยากรู้จริง สาวมั่นคนเก่าของบัวหายไปไหนน้า หรือว่าถูกคุณพี่ๆ ล้างสมองจนเป็นนางอายไปแล้วเนี่ย” “บ้า! พราวเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลย” หญิงสาวค้อนขวับพองาม “โธ่เอย เด็กน้อย ปลื้มคุณเอกมากจน ทำตัวไม่ถูกขนาดนี้เลยหรือ” บัวบูชากลั้นยิ้มเอาไว้ มองเพื่อนที่ทำตาพอง พร้อมจะหวีดบึ้มได้ทุกเมื่อ   “อย่ามาแซวเค้านะ!” “อูย กลัวแล้ว เอาอย่างนี้นะ ไหนๆ บัวก็จับ เอ๊ย ไม่ใช่สิ มีเฮียชัยเป็นหวานใจแล้ว พราวก็น่าจะเล่นของสูงจีบคุณเอกด้วยดีมั้ย” บัวบูชาวางแผนให้เสร็จสรรพ “ดูพูดเข้า ใครมาได้ยินคงคิดว่าเราเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน จ้องจีบผู้ชายก่อนแบบนี้” สำหรับพราวพุธเรื่องทำนองนี้ขอยึดหลักพี่สาวทึนทึกทั้งสามคนที่ว่า  ควรไว้ท่าถือตัว...ที่สำคัญอย่าทอดสะพานให้ผู้ชายก่อนเป็นอันขาด! “แหม ดูอย่างซินเดอเล่อร่าสิ เค้ายังฝากรองเท้าแก้วให้เจ้าชายไว้ดูต่างหน้าเลย...ผู้หญิงอย่างเราต้องไขว่คว้าหาผู้ชายที่ดีให้ตัวเองสิ มัวแต่รอให้เป็นฝ่ายถูกเลือก มันล้าสมัยไปแล้วย่ะ” “แล้วถ้าไปทอดสะพานก่อน แต่ผู้ชายไม่เล่นด้วยล่ะ” พราวพุธท้วง “อุ้ย เรื่องแบบนี้ต้องใช้แผนอันแยบยลสิจ๊ะ อย่างบัวเนี่ยแค่ทำผ้าเช็ดหน้าตก ขี้คร้านคุณเอกจะรีบเก็บขึ้นมาแทบไม่ทันน่ะสิ” บัวบูชากระเซ้าเพื่อนรัก แล้วจู่ๆ ก็ร้องเสียงดัง  “เอ๊ะ พราวเข็มกลัดหายไปไหนน่ะ!” พราวพุธมองที่หน้าอกตนเอง พอไม่เห็นเข็มกลัดหงส์ตัวโปรดใจก็หายวาบ “หล่นหายตรงไหนน่ะพราว” บัวบูชากวาดตามองรอบโต๊ะ ไม่เห็นวี่แววของที่หล่นหายไป   “...เมื้อกี้ยังเห็นอยู่เลย” พราวพุธเอ่ยเสียงเศร้า นึกย้อนว่าตัวเองเดินผ่านที่ไหนบ้าง “ของเก่าด้วยใช่ไหม น่าเสียดายจริงๆ เดี๋ยวโทรบอกเฮียชัยก่อนดีกว่า ปูพรมกันหาเลยดีมั้ย” บัวบูชาเตรียมจะกดมือถือ แต่ก็มีเสียงทุ้มดังขัดขึ้น “มีอะไรให้ช่วยไหมครับ” ร่างสูงที่เข้ามายืนด้านหลังพราวพุธเป็นที่สนใจของคนซึ่งเดินไปมาในงาน ทันที “อ๋อ...คุณเอก” บัวบูชายิ้มหวานต้อนรับเจ้าของคลับเฮาส์ “พราว...” บัวบูชาสะกิดพราวพุธซึ่ง ยืนนิ่งมองชายหนุ่มเต็มตาเต็มใจ “สะ...สวัสดีค่ะ” หล่อนพนมมือไหว้ รีบก้มหน้างุด หลบสายตาคมคู่นั้น “เอ...เมื่อกี้ กำลังหาอะไรอยู่หรือเปล่า” เอกลักษณ์ยิ้มตรงมุมปาก มองสองสาวสลับกันไปมา “พราวทำเข็มกลัดหล่นน่ะคะ ของเก่าด้วย กำลังหากันอยู่พอดี” บัวบูชาตอบแทนหญิงสาว พอเหลือบเห็นสิ่งที่ชายหนุ่มถือติดมือมาด้วย ก็ต้องประหลาดใจ “หงส์ตัวนี้ใช่ไหมครับ” ร่างสูงขยับตัวเข้าใกล้พราวพุธ สายตาเขาจับที่ดวงหน้านวลนั้นไม่วางตา พราวพุธเผยยิ้มกว้างขอบคุณราวกับเป็นเด็กหญิงเล็กๆ ที่ได้ของรักคืน เขามองหล่อนด้วยสายตาเอ็นดู แล้ววางหงส์ฝังเพชรในมือหญิงสาวด้วยความถนุถนอม “ขอบคุณมากค่ะ ถ้าหายไปพราวเสียใจแย่เลย ของคุณยายท่านให้มาน่ะคะ” หล่อนตอบพร้อมกับติดเข็มกลัดให้เขาที่ “เอ่อ... คุณเอกคะ นานๆ สาวออฟฟิศเชิ่มเฉยอย่างบัวกับพราวจะได้แต่งตัวสวย... ขอถ่ายรูปกับคุณเอกไว้เป็นที่ระลึกได้มั้ยคะ” “สำหรับสุภาพสตรีที่น่ารักทั้งสองท่าน  ต้องถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่งเลยครับ” เขาผายมือเชิญด้วยความเต็มใจ พอสบโอกาส บัวบูชาก็จัดท่าทางให้เพื่อนรักทันที   “พราวมายืนตรงนี้สิ....ไม่ใช่ มานี่เร้ว” บัวบูชาดันหลังเพื่อนให้ชิดร่างสูงของเอกลักษณ์ แต่มันทันจะได้ถ่าย เสียงแหลมปรี๊ดของจุ๋มจิ๋มพร้อมคณะก็ปรี่เข้ามาร่วมวงอย่างไม่ได้นัดหมาย “อุ้ย...อย่าพึ่งสิคะ คุณเอก พี่จุ๋มและน้องๆ ขออยู่ในเฟรมด้วย” เอกลักษณ์เลิกคิ้วสูงขึ้นข้างหนึ่ง ขยับเปลี่ยนมุมเล็กน้อย แสดงท่าถือตัวกว่ามื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด “ไม่เท่าไหร่เลยนะพี่จุ๋ม”บัวบูชายิงฟันใส่ แล้วลากพราวพุธเข้าไปอยู่ในจุดศูนย์กลางของภาพเคียงข้างเอกลักษณ์ จุ๋มจิ๋มซึ่งจับตามองอยู่ก่อนรีบเข้ามาขวาง ร่างพราวพุธจึงโงนเงนไปมาจนเกือบจะกองลงไปบนพื้น แต่เอกลักษณ์ประคองไว้ทันเสียก่อน   หนึ่ง สอง สาม...สิ้นเสียงนับ ช็อตเด็ดถูกบันทึกไว้ทันพอดิบพอดี บัวบูชาซึ่งแอบลุ้นสุดใจขยิบตาให้เพื่อนรัก แล้วกระซิบพอให้ได้ยินว่า “นิทานเรื่องซินเดอเรลล่าของบัว ได้ผลเกินคาดใช่มั้ยพราว!” แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 55 23:24:19 แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 55 22:34:38 จากคุณ : เขมปัณณ์ (เขมปัณณ์) เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 55 15:37:38

ความคิดเห็นที่ 3 ขอแนะนำนิยาย หน่อยนึงครับ เรื่องนี้ลงไปสัก 7 - 8 เดือนแล้ว ( ลงไม่จบ เอิ้กๆๆ ) ตอนนี้มีโอกาสได้รวมเล่มกับเขา เลยขอมาแนะนำสักนิดครับ   เหลี่ยมพรางรัก --- เขมปัณณ์ โปรยหน้า เพราะเกมแมวยักษ์ (เสือ) วิ่งไล่จับหนูนา มีคนเล่นตุกติกผิดกติกา แม่หนูเลยถูกพ่อเสือลากเข้าป่า...และตกล่องปล่องชิ้นกลายเป็นเมียเสือไม่รู้ตัว!!! โปรยปกหลัง จากรอยแค้นแรกพบ เปลี่ยนเป็นรอยรักฝังใจ... ทองภูมิ รักบ้านเกิด หนุ่มลูกครึ่งไทยอเมริกัน ถูก ลินจันทร์ นักศึกษาสาวกล่าวหาว่าเป็น ‘ไอ้ถ้ำมอง’ ในสายตาหล่อน หมาวัดแสนต่ำต้อย  ไม่มีวันคู่ควรดอกฟ้าผู้สูงส่ง   เมื่อถูกหยามเกียรติเขาจึงให้คำมั่นว่า สักวันลินจันทร์จะต้องน้ำตาตกในจากน้ำมือ เสือร้ายทองภูมิ! กระทั่งโชคชะตาเล่นตลก ลินจันทร์ถูกแฟนหนุ่มนอกใจ ซ้ำร้ายยังวางแผนจะข่มขื่น หญิงสาวจึงหอบใจช้ำๆ มารักษาที่บ้านนาจนได้พบทองภูมิอีกครั้ง แรกเริ่มทั้งคู่ต่างเล่นบทลับลวงพราง ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ ชายหนุ่มอยู่ในฐานะนายจ้างจอมเฮี้ยบ หญิงสาวคือพี่เลี้ยงของลูกชายเขา (ที่ได้มาโดยไม่ตั้งใจ)   เมื่อต้องอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน หัวใจก็ ผิดแผน ผิดคิว แผลใหม่ยังไม่ทันจะหายดี แผลเก่าก็ถูกเติมเชื้อไฟให้คุกรุ่น ...แล้วเหลี่ยมร้ายที่พรางใจไว้ จะซุกซ่อนความรักที่กำลังเอ่อล้นใจได้ไหมนะ? แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 55 15:42:13 จากคุณ : เขมปัณณ์ (เขมปัณณ์) เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 55 15:41:09

ความคิดเห็นที่ 4 แบบร่างๆ ปกที่คิดไว้ ฮะ เจอที่ไหน ช่วยอุดหนุนด้วยนะครับ จากคุณ : เขมปัณณ์ (เขมปัณณ์) เขียนเมื่อ : 6 ก.พ. 55 15:45:13

ความคิดเห็นที่ 5 มาชื่นชมปกหนังสือค่ะ น่ารักดี ขอให้ขายดีๆ ไปเมืองไทยเมื่อไหร่ ถ้าเห็นในร้านหนังสือจะอุดหนุนนะคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 00:28:07

ความคิดเห็นที่ 6 ยินดีด้วยครับ ออกกับสำนักพิมพ์ไหนครับ? จากคุณ : สามปอยหลวง เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 07:16:21

ความคิดเห็นที่ 7 ยินดีด้วยค่ะ^_^ ถ้าเจอจะอุดหนุนนะคะ จากคุณ : ใยไหมกะใบม่อน เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 08:59:14

ความคิดเห็นที่ 8 ตอบเม้มฮะ คุณกุลธิดา             คิดปกไว้หลายแบบน่ะครับ พอดีถามบก. แล้วหนังสือน่าจะวางราวๆ พค.55    ช่วงนั้นอาจมีฝนตก ไม่ก็แเดดเปรี้ยงๆ เลยอยากได้บรรยากาศเย็นสบาย ผมเลยติดแปะรูปออกมาประมาณนี้ เดี๋ยวฝ่ายออกแบบคงนำไอเดียไปต่อยอดอีกที ปล.เรื่องนี้น่ารักฮะ คุณสามปอยหลวง  ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ  สนพ.ขออุบไว้นิดนะครับ ไว้ให้เขาอนุญาตบอกแล้วผมจะนำปกตัวจริงมาโปรโมททันที คุณ ใยไหมกะใบม่อน   ขอบคุณครับ นิยายเรื่องนี้ คอมมันดี้ น่ารัก ตามแบบฉบับผมน่ะครับ อ่านง่ายอมยิ้มทั้งวัน อิๆๆ จากคุณ : เขมปัณณ์ (เขมปัณณ์) เขียนเมื่อ : 7 ก.พ. 55 13:46:53

ความคิดเห็นที่ 9 ตามมาอ่านและให้กำลังใจจ้า ชอบอ่านแบบที่นั่งยิ้มได้เหมือนกัน เพิ่งรู้ตอนนี้เองแหล่ะฮ่าๆ (หลังจากอ่านแนวดราม่ามานานเหอๆ) ยินดีด้วยนะคะเรื่องหนังสือ จากคุณ : Setakan เขียนเมื่อ : 8 ก.พ. 55 10:13:00