[ผ่านการพิจารณา สนพ. Inlove] จ้างเธอให้รัก ตอนที่20 Part1/2>>>>>>>>>>

บทนำและตอนที่ 1
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/05/W10613052/W10613052.html
ตอนที่ 2
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10644126/W10644126.html
ตอนที่ 3
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10661938/W10661938.html
ตอนที่ 4
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10682612/W10682612.html
ตอนที่ 5
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10712662/W10712662.html
ตอนที่ 6
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/06/W10756171/W10756171.html
ตอนที่ 7
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10770518/W10770518.html
ตอนที่ 8
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10800113/W10800113.html
ตอนที่ 9
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10850347/W10850347.html
ตอนที่ 10
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/07/W10875048/W10875048.html
ตอนที่ 11
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10966374/W10966374.html
ตอนที่ 12
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/08/W10993897/W10993897.html
ตอนที่ 13
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/09/W11029236/W11029236.html
ตอนที่ 14 PART1/2
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/09/W11115180/W11115180.html
ตอนที่14 [PART2/2]
http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2011/10/W11179537/W11179537.html
ตอนที่15
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11267271/W11267271.html
ตอนที่ 16
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11304325/W11304325.html
ตอนที่17
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11434609/W11434609.html
ตอนที่18
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11501485/W11501485.html
ตอนที่19
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11578285/W11578285.html

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\


เรื่องเดิมๆ



ครั้งนี้เขาได้อยู่กับเธอเพียงลำพัง ปรุฬห์ไม่อยากจะลุกออกจากเตียงนอนขณะที่เธอนอนหลับอยู่ข้างกายของตนเอง ชายหนุ่มต้องหาวหวอดหันไปมองผ้าม่านสีส้มสะท้อนแสงก่อนจะเหลือบไปมองเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาพบว่าใกล้จะเก้าโมงเช้าแล้ว

วันนี้นีรนาและเขาต่างก็ไม่ได้ทำงานเพราะเหตุการณ์เมื่อตอนเย็นวานนี้หลังจากการทะเลาะกันระหว่างนีรนาและเปมิกา กับเขาและพ่อ ทำให้ต่างฝ่ายต่างมีปัญหาคาใจจนไม่อยากจะออกไปไหนนอกจากใช้เวลาในห้องพักตามลำพัง

ชายหนุ่มมองดูนีรนาซึ่งยังคงหลับสนิทไม่มีทีท่าจะตื่นเขาก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบแผ่วๆ

เมื่อคืนเขาเมา ...

ตอนนี้เพิ่งจะนึกได้ว่าตนเองเมา ...

ความรู้สึกหนึ่งเดียวขณะจ้องมองนีรนาเมื่อคืนนี้คือเขาต้องการร่วมรักกับเธอและเขาก็หยุดอารมณ์กับความคลุ้มคลั่งในใจด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ซึ่งเสริมความกล้าของตัวเองไม่ได้ โชคร้ายที่ความเมื่อยล้าถาโถมทำให้เขาเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่อาจทราบได้ ทันทีที่ความง่วงครอบงำเขาก็หมดอารมณ์สร้างกิจกรรมแห่งความสุขสมในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา

ปรุฬห์คิดในใจแล้วก็ต้องเผยยิ้มบางๆ ความเป็นเพศชายในจิตใจของเขาบอกแก่เขาเองว่าต้องการร่วมรักกับเธออันเป็นความปรารถนาลึกๆเพื่อที่จะได้ครอบครองเธอ ... เขาตอบตนเองไม่ได้ว่าทำไม ... บางทีเขาอาจจะหลงรักเธอเข้าแล้วก็ได้

ไม่เป็นไรหรอก ... วันหน้ายังมีโอกาส ไม่สิ อาจจะวันนี้ก็ได้ ... เริ่มยังไงดีล่ะ? วางแผนไว้ก่อนคืนนี้ดีไหม? เขาคิดในใจเพียงคนเดียวอย่างเจ้าเล่ห์โดยที่เธอไม่รู้ตัว

ปรุฬห์จดจ้องมองนีรนาขณะใช้มือลูบเส้นผมของเธอ หญิงสาวพลิกตัวเข้าหาเขาขณะหลับอยู่ เขาเพ่งพิจใบหน้านวลฟังเสียงลมหายใจแผ่วๆใกล้ๆก่อนจะลุกออกจากเตียงนอนรีบถอดเสื้อผ้าอาบน้ำแล้วจึงเตรียมอาหารเช้ารวมเที่ยงให้แก่ตนเองและหญิงสาว



เมื่อนีรนาตื่นมาอีกครั้งหนึ่ง เธอก็พบว่าชายหนุ่มนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อย่างมีสมาธิบนโซฟาตัวยาว เขาจิบกาแฟน้อยๆแล้วจึงหันมาทักทายนีรนาบอกให้เธอรับประทานอาหาร

“คุณไม่ไปทำงานหรือ? คุณปรุฬห์”ชายหนุ่มส่ายหน้าขณะสายตายังคงจดจ้องมองดูตัวหนังสือขนาดเล็กเรียงรายลอดผ่านกรอบแว่นตาทรงสี่เหลี่ยม เพียงชั่วอึดใจเสียงออดก็ดังขึ้น นีรนาเดินไปเปิด เชิญให้ชายสูงวัยคนหนึ่งในชุดสูทเรียบร้อยกับเลขานุการสาวสวยเข้ามานั่งภายในห้องรับแขก

หญิงสาวเข้าใจในทันทีนั้นว่าปรุฬห์คงไม่อยากพบหน้าพ่อที่บริษัท บางทีเขาอาจจะรู้สึกผิดลึกๆภายในใจทว่าเขาก็ไม่กล้าสู้หน้าคุณชวรินทร์ได้ในตอนนี้จึงต้องนั่งประชุมภายในคอนโดของตัวเอง

ในคราแรกเธอไม่คิดหรอกว่าการสนทนาเพียงแค่สามคนแบบนี้จะใช้เวลานานนับสิบชั่วโมง นีรนาค่อยๆมองเอกสารซึ่งหยิบออกมากองทีละน้อยจนเต็มโต๊ะ พร้อมด้วยโน้ตบุคสองตัวซึ่งแสดงรายละเอียดข้อมูลบางอย่างทางสถิติ สีหน้าของพวกเขาบางครั้งก็ดูผ่อนคลายบางครั้งก็ดูเคร่งเครียดจนนีรนาเดาไม่ถูกว่าปรุฬห์ชอบพอกับงานของเขาจริงๆหรือไม่

หญิงสาวพยายามไม่ส่งเสียงดังให้มากที่สุด เธอปลีกตัวหลบเข้าไปในห้องนอนของตัวเองแล้วจึงใช้เวลาสักพักใหญ่ในการเขียนรายงานยี่สิบหน้าจนฟุบหลับคาหมอนนุ่มๆ สุดท้ายแล้วเธอก็ตื่นขึ้นมาอีกครั้งในช่วงเกือบเที่ยงคืน นีรนาพบว่าพวกเขายังคงนั่งสนทนากันอยู่ หญิงสาวรีบทานอาหารว่างช่วงดึกแล้วจึงย่องกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้งโดยไม่รบกวนสายตาของพวกเขาซึ่งต้องสบมองเธอทุกฝีก้าว



ถึงแม้ว่าปรุฬห์จะรู้ตัวดีว่าเขารักงานของตนเอง รักความบ้างานของตัวเองเป็นที่สุด แต่ตอนนี้เขาเพิ่งจะตระหนักได้ว่าเขาอยากแบ่งเวลาดีๆให้แก่นีรนามากกว่าการไปรับไปส่งเธอในมหาวิทยาลัยและทานอาหารเย็นร่วมกันเหมือนตลอดเวลาที่ผ่านมาแม้ว่าเขายังคงไม่ได้วางแผนเรื่องนี้อย่างเป็นรูปเป็นร่างก็ตามที

“วันนี้ผมถูกเชิญให้ไปร่วมทานอาหารกับพวกผู้ใหญ่จากต่างบริษัท”

นีรนาเข้าใจในทันทีนั้นว่าเขาคงไม่ว่างมารับเธอในช่วงเย็น หญิงสาวจึงทำหน้านึกนาน ... “อืม” ปรุฬห์เลื่อนหมายเลขโทรศัพท์เพื่อเลือกรายชื่อบรรดาเพื่อนๆในมหาวิทยาลัยซึ่งเขารู้จักเพื่อพาเธอไปส่งยังคอนโดส่วนตัวของเขา

สายตาของปรุฬห์เหลือบไปเห็นชื่อของทีคแล้วก็ทำให้เขาต้องสะดุดมองอยู่อย่างนานเนิ่นมากกว่าปกติ

“ฉันกลับเองได้ค่ะ ไม่มีปัญหา”คอนโดของเขาค่อนข้างห่างไกลจากมหาวิทยาลัยพอสมควร หากเธอเลื่อนเวลากลับบ้านให้เร็วขึ้นหรือโบกรถเมล์ไปสักสองสายก็คงจะถึงได้ไม่ยากนัก

“ผมลองถามบอลดูก่อนดีกว่านะ”ปรุฬห์บอกพร้อมกดหมายเลขโทรศัพท์

“วันนี้เขาไม่มีเรียนนะคะ เขาไม่ได้เข้ามาในมหาวิทยาลัยด้วย”นีรนาบอกอย่างรู้ดี วันนี้เปรียบเสมือนหนึ่งวันพักผ่อนของบอล

“มันอยู่แถวๆนี้ ผมบอกปุ๊บมันก็มาทำหน้าที่ปั๊บ”ปรุฬห์บอกพลางยิ้มกริ่มรอเสียงสัญญาณแล้วสายตาของเขาก็ต้องสะดุดกับชายร่างสูงซึ่งเดินผ่านทางเดินข้ามอาคาร สายตาของชายคนดังกล่าวสะดุดรถยนต์ของเขาก่อนจะหยุดกึกและหันไปมองนีรนาซึ่งยืนอยู่ข้างๆประตูรถ

“สวัสดีครับพี่รุฬห์”

“ทีค เป็นยังไงบ้าง”ปรุฬห์เอ่ยถาม เขาเหลือบสายตาดูนีรนาซึ่งพยายามบ่ายหน้าหนีทีค

“ผมสบายดี”

“แฟนของแกล่ะสบายดีไหม”ปรุฬห์ต้องรีบถาม

เขารู้ว่าทีคยังคงหลงเหลือความรู้สึกที่ดีต่อนีรนานั่นจึงทำให้เขาเริ่มไม่พอใจทันทีที่เห็นทีคต้องการจะสนทนากับหญิงสาวผู้เป็นแฟนของเขาในขณะนี้

“เธอ เอ่อ”ทีคมีท่าทีกระอักกระอ่วนใจตอบ “น้องแจก็สบายดีครับ”เขาสัมผัสได้ว่าตนเองไม่อยากพูดถึงแฟนใหม่เลยด้วยซ้ำเมื่ออยู่ต่อหน้านีรนาและปรุฬห์ทว่าเขาไม่สามารถเลี่ยงได้อีก “กำลังจะไปทำงานใช่ไหม? โชคดีนะครับพี่”

ปรุฬห์พยักเพยิดหน้า เขาจับตามองนีรนาเดินเข้าไปในอาคารโดยไม่สนใจสายตาของทีคซึ่งเหลือบมองเธออยู่ จู่ๆชายหนุ่มก็ต้องถอนหายใจ ทำไมเขาต้องโล่งอกเมื่อรู้ว่านีรนาไม่ได้ต้องการมีความสัมพันธ์กับทีคที่มากกว่าเพื่อนอีกแล้ว?

ขณะที่ปรุฬห์กำลังขับรถยนต์หมายจะเดินทางไปบริษัทเขา ลตาก็โทรศัพท์มาหา ชายหนุ่มต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าเธอต้องการสนทนากับเขาเป็นการส่วนตัว

“ลตาครับ วันนี้ผมไม่ว่าง”เขาบอกตามตรง

“คืนพรุ่งนี้ว่างไหมคะ?”

คำถามซึ่งชี้ชัดความตั้งใจของอีกฝ่ายทำให้เขาไม่สามารถเลี่ยงได้อีก ชายหนุ่มถอนหายใจยาวๆก่อนจะตอบตกลงในที่สุด



\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



“มางานปาร์ตี้เถอะนะ”

นั่นเป็นคำชวนจากบอลซึ่งบอกแก่หญิงสาวเมื่อวานนี้ขณะที่เขาขี่รถจักรยานยนต์มาส่งเธอหน้าคอนโดของปรุฬห์ คำชวนของชายหนุ่มเค้นคำตอบให้เธอต้องตกลงโดยเลี่ยงไม่ได้เมื่อพบว่ามันคือความตั้งใจของบอลซึ่งเขาต้องการเลี้ยงอำลาเพื่อนๆทุกคนเพราะพบว่าตนเองใกล้จะเรียนจบแล้วภายในเทอมนี้

นีรนาไม่อยากไปเท่าใดนัก เธอรู้ว่าปรุฬห์ชอบการสังสรรค์เฮฮาแต่เขาก็คงจะเหนื่อยล้าเกินกว่าจะมารับมาส่งเธอยามดึกได้อีก นีรนาจึงต้องรายงานแก่ปรุฬห์ทันทีขณะรับประทานอาหารด้วยกันในช่วงเช้าตรู่

“งานปาร์ตี้วันนี้เหรอ? น่าเสียดาย ทำไมมันไม่บอกผม”ปรุฬห์ต้องนิ่วหน้ามองหญิงสาวหัวเราะใส่เขา

“ฉันบอกบอลเองว่าคุณไม่ว่าง”

“ไม่ว่าง? ผมบอกคุณตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะว่าวันนี้ผมว่างทั้งวันน่ะ”ปรุฬห์บอกพลางตวัดส้อมแย่งกุ้งชุบแป้งทอดชิ้นสุดท้ายออกจากจานทำให้หญิงสาวต้องนิ่วหน้าด้วยความไม่พอใจ “แต่ ...”ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแผ่วกำลังนึกถึงการนัดหมายของเขากับลตาแล้วจึงต้องหยุดคิด

“ทำไมหรือคะ? ไม่ต้องไปหรอก? ฉันไม่อยากเห็นคุณถูกผลักตกน้ำ”นีรนากล่าวพลางนึกถึงเหตุการณ์ซึ่งเกิดขึ้นในอดีตหลังจากบอลและทีคเคยเล่าให้ฟัง

“ไอ้บอลบอกเหรอ”ปรุฬห์หันไปถามขณะที่นีรนายิ้มกริ่มเคี้ยวอาหารทำทีเป็นไม่สนใจ “วันนี้ช่วงเย็นผมไม่ว่าง”

“เมื่อตะกี้นี้คุณเพิ่งจะบอกว่าว่าง”

“ไม่น่ะ ผมลืมไปแล้ว”ปรุฬห์ไม่อยากพูดถึงเลย เขาจ้องเธอเขม็งแล้วจึงตัดสินใจกล่าวต่อ “ผมนัดกับลตาว่าจะออกไปทานอาหารค่ำด้วยกัน”

นีรนาสำลักเศษข้าวในลำคอจนต้องรีบหยิบแก้วน้ำมาล้างปาก เธอยิ้มหน้าเจื่อนๆมองดูแววตาซึ่งไม่กระพริบไหวกำลังคาดเดาคำตอบบางอย่างจากเธออยู่ “นัดกับลตา” แล้วทันใดนั้นสมองของนีรนาก็โล่งเปล่าอีก

พวกเขาคงอยากมีความเป็นส่วนตัวเติมเต็มเวลาที่ขาดหายไปสินะ

ทำไมจู่ๆเธอจึงเกิดความเหงาได้มากถึงเพียงนี้ทั้งๆที่ปรุฬห์นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะอาหารของเธอเท่านั้น เขากับเธอแตกต่างกันในทุกๆอย่าง ...

ทีคกับปรุฬห์มีบางสิ่งที่คล้ายคลึงกัน ... และทั้งสองทำให้เธอต้องบอบช้ำโดยไม่รู้ตัว

เธอไม่เหมาะสมกับเขาแต่เธอก็เพรี่ยงพร้ำความรู้สึกที่มีอยู่ไปให้เขาจนหมดแล้ว ปรุฬห์ไม่รู้ตัวเลยใช่ไหม? เขาถามเธอทำไม? ถามว่าเธอชอบเขาหรือไม่ ... ถามทำไมให้เธอต้องรู้สึกร้าวใจเช่นนี้ขณะที่เขากำลังเห็นความสำคัญของลตามากกว่าเธอ

เธอไม่มีสิทธิ์หึงหวงเขา ...

ตอนนี้เธอเองก็ไม่อาจจะแสดงความรู้สึกนั้นได้เพราะความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นคลุมเครือเหลือเกิน

คนที่ปรุฬห์คบหาด้วยคงไม่ใช่หญิงขายบริการเหมือนเธออย่างที่เขาเข้าใจหรือถ้าหากวันใดเขาตระหนักได้ว่าเธอเป็นสาวบริสุทธิ์ธรรมดาๆคนหนึ่ง เขาก็คงไม่เหลียวแลเธอเลยเช่นเดียวกันเหมือนครั้งแรกที่สายตาของนีรนาสะดุดเขาทันทีในย่านคิส คิส คาราโอเกะ และการพบเจอกันอีกครั้งบริเวณหน้าห้องน้ำในโรงภาพยนตร์

เธอชอบเขาตั้งแต่วินาทีนั้น ...

แต่เขาไม่ได้สนใจเธอเลย เธอเป็นเพียงคนแปลกหน้าคนหนึ่ง

ซ้ำร้าย เขามองเธอเสียๆหายๆมากกว่าที่เธอคิด ตอนนี้เธอไม่เหลือความน่าไว้วางใจให้แก่ปรุฬห์หรือใครต่อใครอีกแล้ว ...

เธอรู้สึกได้ว่าตนเองกำลังร้องไห้แม้น้ำตาไม่ได้ไหลออกมาสักหยดเดียว เธอกำลังปั้นหน้ายิ้มบางๆเสแสร้งเหมือนที่เขาชมว่าเธอเก่งในเรื่องนี้ ถึงกระนั้นก็ตามความเจ็บปวดที่หลอกหลอนจิตใจก็ไม่สามารถปิดบังความรู้สึกที่แท้จริงของเธอได้

“ค่ะ”นีรนาไม่อยากมองตาของเขา เธอพยักหน้าแล้วจึงก้มรับประทานอาหารอย่างรวดเร็ว

ปรุฬห์มองท่าทีผิดปกติของอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจนัก เขาไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ “เธออยากคุยกับผมนิดหน่อย ขอโทษนะถ้าหากวันนี้ผมอาจจะ ...”

“บอลมาส่งค่ะ”นีรนารีบแทรกลุกออกจากที่นั่งเดินหายเข้าไปในครัวเพื่อล้างจานทันทีนั้น

... เธอแปลกไปจากเดิมจริงๆด้วย เขาสัมผัสได้



\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



ปรุฬห์รีบออกไปตามนัดทันทีในช่วงเย็นขณะที่ในตอนนั้นนีรนากำลังอาบน้ำอยู่

เธอต้องนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำนับสองชั่วโมงเพื่อนึกถึงเรื่องราวซึ่งตนเองเคยอยู่ร่วมกับปรุฬห์และสนทนาด้วยกัน เธอพบว่าพวกเขาทะเลาะกันมากกว่าสนทนาด้วยคำพูดเรียบง่าย

เขาคงไม่เคยชอบเธอเลย ...

อยากจะร้องไห้อีกแล้วแต่เธอก็ทำไม่ได้ ...



นีรนารีบแต่งตัวในชุดราตรีทันทีตามรูปแบบงานซึ่งเพื่อนๆของบอลตกลงกันเช่นเคย ทว่าผู้ที่มารับเธอครั้งนี้ไม่ใช่บอลตามคาดหมาย ... แต่เป็นทีคและแฟนสาวของเขา

นีรนาต้องยิ้มหน้าเจื่อนๆเข้าไปนั่งในเบาะท้ายรถ

นับเป็นการเดินทางที่เงียบที่สุดตลอดเส้นทาง เธอได้ยินเพียงเสียงของเครื่องปรับอากาศภายในรถยนต์เท่านั้นและเสียงผัดแป้งบนใบหน้าของน้องแจอีกนิดหน่อยเพื่อเพิ่มความงามก่อนจะเข้าสู่งานเลี้ยง

เธออึดอัดใจเมื่อรู้ว่าน้องแจมองดูเธออย่างเหยียดหยามเหมือนดังเช่นบรรดานักศึกษารุ่นเดียวกันกับน้องแจในคณะบริหารธุรกิจซึ่งมองนีรนาในแง่ลบทั้งนั้น ... สาเหตุเรื่องเดียวซึ่งยังคงไม่เคยเปลี่ยนแปลงนั่นก็คือ นีรนาเคยเป็นคนที่ทีคห่วงใยมาก่อนแม้ว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ไม่ได้คืบหน้าต่อจากนั้นอีกภายในครึ่งปี

หญิงสาวถูกบรรดาเพื่อนๆของบอลทักทายตามมารยาทแล้วจึงโอบไหล่ยื่นแก้วเบียร์บังคับให้เธอดื่มฉลองร่วมกับพวกเขา นีรนาไม่ได้ปฏิเสธ ทว่าเธอไม่ชอบคำพูดของพวกเขาเมื่อเอ่ยถามเธอเกี่ยวกับปรุฬห์ราวกับรู้ดีว่าทั้งสองคบหากันอยู่ แน่นอนว่าทีคต้องทำทีเลี่ยงเป็นไม่ได้ยิน ... เขาชวนน้องแจคนสวยเข้าไปภายในบ้านนั่งดูหนังผ่านโฮมเทียร์เตอร์ขนาดยักษ์ร่วมกับบรรรดาสาวๆคณะบริหารอีกหลายคน

เขาอยากจะเลิกคิดถึงนีรนาทว่าตนเองก็ทำได้ไม่ดีนัก ... เขาไม่อยากสนใจเธอเหมือนที่เคยเป็นมาในอดีตแต่จิตใต้สำนึกบอกว่าเขาอยากจะได้ยินเสียงหวานๆของเธอพูดถึงเขาบ้าง เขาตัดใจไม่ได้ ... ทำไม่ได้เสียทีทั้งๆที่เลิกกันตั้งนานแล้ว

“ไอ้ทีค”เหล่าเพื่อนชายเรียกขณะเขาดื่มไวน์หมดไปหลายแก้ว สายตาไม่ได้สนใจหนังภาพยนตร์ซึ่งฉายผ่านจอเลยเพียงสักนิดเดียว “มานี่ มาเล่นพูล” เมื่อได้ยินเพื่อนบังคับเช่นนั้นเขาจึงหันไปบอกน้องแจข้างกายแล้วจึงยอมลุกออกจากโซฟาเพื่อหยิบไม้พูลออกมาก่อนจะบรรจงวางสายตามองลูกพูลบนโต๊ะปูสักหลาดกว้างพยายามลืมสิ่งที่คิดเอาไว้ทั้งหมดนีรนาลุกจากเก้าอี้ หยิบกระป๋องเบียร์จากในมือของเขาแล้วจึงสาดใส่หน้าจนชายหนุ่มต้องร้องตะโกนอย่างตกใจ

“ทำอะไรของคุณน่ะ!”ปรุฬห์จ้องมองหญิงสาวซึ่งยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยความโมโห เขาไม่รอช้าขณะที่นีรนากำลังจะเดินหนี เขาก็รีบฉวยแขนของหญิงสาวเอาไว้แล้วจึงดึงเธอมาซบบนอก

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!”นีรนาสะบัดสุดใจขาดดิ้น เธอใช้มือตบตีเขาไม่ยั้ง

ปรุฬห์จับมือเล็กๆของเธอเอาไว้อย่างแม่นมั่น ใช้มืออีกข้างดึงใบหน้าของเธอเข้ามาชิดใกล้บังคับเธอจูบโดยที่เธอไม่ยินยอม หญิงสาวพยายามเลื่อนตัวหนีทว่าเขามีพละกำลังมากกว่า ปรุฬห์คลี่แก้มของเธอเอาไว้ไม่ให้ขัดขืนได้

นับเป็นรอยประทับเล็กๆจากเขาที่น่าขื่นขมที่สุดซึ่งนีรนาเคยรับมา ทันทีที่เขาเลื่อนใบหน้าออกห่างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น นีรนาก็ผลักอกของเขาแล้วใช้ฝ่ามือฟาดบนแก้มเต็มแรงจากนั้นจึงรีบลุก วิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนกดล็อคประตูเมื่อพบว่าปรุฬห์เดินตามมา

“เปิดเดี๋ยวนี้นะ นีร!”

เขาทุบประตูจนน็อตแทบจะหลุดออกมาด้วยความโมโห

หญิงสาวต้องร้องไห้ฟุบหน้าลงบนหมอนด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวในคำพูดของปรุฬห์

ชายหนุ่มตะโกนเสียงดังบังคับให้เธอเปิดประตูห้องนอน ทว่าสุดท้ายแล้วเขาก็ได้เพียงแค่โวยวายแล้วก็กลับไปนั่งบนโซฟาซดเบียร์มากกว่าเดิมก่อนจะหลับคาโซฟาหน้าโทรทัศน์ด้วยความว้าวุ่นใจจากปัญหาซึ่งเขาไม่ได้บอกแก่นีรนาในวันนี้ ...

จากคุณ	: davidmccartney
เขียนเมื่อ	: 6 ก.พ. 55 15:49:57 A:202.12.73.1 X: TicketID:318829