ความคิดเห็นที่ 1 ======================= เรื่อง ก๊อกแก๊ก.....ก๊อกแก๊ก....เธอมาอะไร ======================= โดย :   FINAL PSYCHO MAN เด็กผู้หญิงผมยาว ผิวขาว ค่อนข้างผอม อายุประมาณ 10 ขวบ ก็ไม่เด็กเกินไป แต่ก็ยังไม่เป็นผู้ใหญ่แม้แต่นิดเดียว บ้านของเธออยู่ห่างจากบ้านของผมประมาณ 200 เมตร..ที่จริงไม่ใช่บ้านของเธอ แต่เธอมาอาศัยอยู่กับญาติของเธอเท่านั้น ผมตอนนั้น..ก็รุ่นราวคราวเดียวกับเธอ...ชอบนั่งวาดภาพอยู่คนเดียว ใต้ถุนบ้านสูงแบบชนบท..ผมชอบใช้สีน้ำมากกว่าสีโปสเตอร์ ในขณะที่เพื่อนๆชอบใช้สีโปสเตอร์เพราะครูวาดเขียนแนะนำให้ใช้ แต่ผมทำตามคุณพ่อ เพราะคุณพ่อของผมท่านก็เป็นครูสอนวิชาวาดเขียนเหมือนกัน และท่านเป็นคนหัดให้ผมใช้สีน้ำ เธอมานั่งดูผมลงสีเป็นชื่วโมง ทั้งที่เธอควรจะออกไปวิ่งเล่นกับเพื่อน..ซึ่งมีไม่มากนัก ถึงจะเป็นเด็กแต่ผมรู้สึกเห็นความเหงาในสายตาของเธอ..คงเป็นเพราะบางครั้ง้รารู้สึกอารมณ์เดียวกัน "มาเล่นเป็นเพื่อนหน่อยสิ......" เธอขอร้องเมื่อเห็นผมระบายสีจนเสร็จ "อะไร" ผมถาม พยายามทำหน้าแบบรำคาญ "เล่นก๊อกแก๊ก.." "ก๊อกแก๊กอะไร......." "ก๊อกแก๊ก..ก๊อกแก๊ก..เธอมาอะไร" เธออธิบายและแววตาเป็นประกาย ผมทำหน้ารำคาญเพราะไม่อยากแสดงอารมณ์สนิมสนม.ไม่อยากให้ใครมองว่าเราเป็นแฟนกัน...สังคมบ้านนอกถือเรื่องพวกนี้....ถ้าจับได้ว่าคู่ไหนเป็นแฟนกับ(แบบเด็กๆ จะถูกล้อเลียนไปหลายปีเลยทีเดียว) "เล่นก็เล่น" ผมตอบรับทั้งทียังอยากเขียนภาพอีกสักภาพ เธอมีประกายตาดีใจ ฉุดแขนผมให้ลุกขึ้นแล้ววาดมือเป็นเหมือนกรอบประตู "เอาล่ะนะ..." เธอบอกอย่างหมายมั่นปั้นมือ แล้วทำท่าเคาะประตูพร้อมพูดดังๆ ว่า "ก๊อกแก๊ก....ก็อกแก๊ก.....เธอมาอะไร" ผมตอบรับทันทีแบบรู้เชิงว่า "มาซื้อดอกไม้....." "ดอกอะไร"  เธอถามต่อ "ดอกจำปา" "มันยังไม่มา" "ดอกจำปี" "มันยังไม่มี" "ดอกยี่โถ" "มันยังไม่โต" "ดอกกุหลาบ" "มันยังไม่ทราบ" ผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไมดอกกุหลาบมันไม่ทราบ แต่ต้องพูดไปให้คล้องจอง แล้วเธอก็เริ่มเปลี่ยนแนวของคำถามไปในแนวอื่น "หน้าเธอทำไมถึงขาว" "เพาะฉันทาแป้ง" "ผมเธอทำไมถึงยาว" "เพราะฉันไว้ผม" "ปากเธอทำไมถึงแดง" "เพราะฉันทาลิปติก" "ตาเธอทำไมถึงโบ๋....." ผมแสยะยิ้มกับคำถามนั้น แล้วทำเสียงน่ากลัวๆ บอกว่า "เพราะ......ฉันเป็น...ผี!!!!!" ว่าพลางกางมือผวาเข้าหาทันที เธอร้องกรี๊ดด้วยความตกใจ รีบวิ่งหนีด้วยความตกใจ เท้าของเธอสะดุุดช้าวของล้มโครมคราม ความน่ากลัวเปลี่ยนเป็นความตกใจ เมื่อเห้นเลือดบริเวณข้อเท้าของเธอ "โดนอะไร"  ผมถามด้วยความเป็นห่วง ปราดเข้าไปดูใกล้ๆ....เธอสะดุดโดนจอบ(อุปกรณ์การทำสวนไร่นาชนิดหนึ่ง) ซึ่งผมเองเป็นคนวางไว้แบบไม่ถูกกาละเทศะ..เธอนิ้วหน้าทำท่าจะร้องไห้ จผมต้องวิ่งขึ้นบ้านหายาแดงมาทาให้เธอ ตอนนั้นผมรู้สึกเจ็บ...เจ็บแทนเธอ เจ็บใจตัวเอง พวกเรายังเล่นก็อกแก๊กอีกหลายครั้ง กาลเวลาผ่านไป จนพวกเราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ผมเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้าย แต่ได้ข่าวว่าเธอแต่งงานแล้ว ผมรู้สึกใจหาย วันนั้นเธอมาหาผมที่บ้านเช่นเคย ผมไม่ได้วาดภาพแต่กำลังเขียนนิยาย เราไม่ได้เล่นก๋อกแก๊กกันอีกแล้ว แต่เธอมีรอยปูดช้ำที่ใบหน้า "เขาซ้อมฉัน" นั่นเป็นคำอธิบายสั้นๆ แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด..ความเจ็บปวดที่ต่างจากตอนหกล้มเพราะเล่นก๊อกแก๊ก..มากมาย......มันร้าวลึกมากกว่า จนใจหาย แต่ผมในตอนนั้น ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากรับรู้ สัมผัสถึงความเจ็บร้าวนั้น นึกถึงคราใด ยังรู้สึกเจ็บในหัวใจ...ทำไมผมช่วยเธอไม่ได้..... ก็อกแก๊ก....ก็อกแก๊ก....เธอมาอะไร THE END. จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 9 ก.พ. 55 23:42:20

ความคิดเห็นที่ 2 แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 02:35:37 แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 02:35:01 จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 02:28:50

ความคิดเห็นที่ 3 ================= เมื่อวานนี้...วันนี้....และพรุงนี้ By FINAL PSYCHO MAN ================= ทะเลกว้าง ฟ้าไกล สีคราม เมฆขาว เมื่อมองไม่เห็นฝั่ง เรือก็เหมือนหยุดนิ่งอยู่กับที่ บนเรือมีเพียงสองเรา เธอมีใบหน้าสดใส ไม่เหมือนคนป่วยเลยสักนิด อาขเป็นเพราะว่าได้ทำให้สิ่งที่เธอต้องการและฝันมานาน คือแล่นเรือไปกลางทะเลกว้าง เวิ้งฟ้าครอบคลุม เสียงวิทยุรายงานสภาวะอากาศปลอดโปร่ง เธอยิ้มอย่างพอใจ สีหน้าแววตามีความสุข เหมือนประกายเปลวเทียนโชติช่วง  ประกายแห่งความมีชีวิต เธอเอนกายอยู่บนเตียงผ้าใบ ผมนั่งอยู่นเก้าอี้ข้างๆ เธอ "เห็นไหม. ในที่สุดคุณก็หายเป็นปกติแล้ว" ผมบอกเธออย่างยิ้มแย้ม ใช่แล้ว.....เธอไม่มีอาการของคนป่วยใกล้ตายเลยสักนิด นั่นเป็นเพราะยาที่ผมคิดขึ้นมา "ฉันดีใจจริงๆ" เธอกุมมือของผมอนาน มือของเธออบอุ่น นิ่มนวล "ดีใจที่มีวันนี้" "ผมก็ดีใจ" ผมบอกเ้วยเสียงอ่อนโยน สายตาเลื่อนไปมองขอบฟ้า เห็นหมอกสัขาวแผ่อยู่ไกลๆ "เราผ่านหมอกข้างหน้าไปก็จะถึงเกาะที่สวยงามแล้ว" "ดีจังค่ะ....ฉันจะปลูกดอกไม้สวยๆ ให้เต็มเกาะเลย"  สายฟ้าของเธอเหมือนเห็นแปลงดอกไม้สวยงามเบ่งบานอยู่เบื้องหน้าจริงๆ "ผมจะช่วยขุดดิน รดน้ำ" "ฉันจะปลูกผักด้วย" "ผมจะทำบ้านหลังเล็กๆ" "เราจะอยู่ด้วยกันนะคะ" "ครับ ที่รัก..เราจะอยู่ด้วยกัน" "ตลอดไป" "จลอดไป......" เธอค่อยหลับตาลง การเดินทางคงทำให้เธอง่วงนอน ผมเองก็เช่นกัน เราจะนอนข้างกันผ่านไปในดินแดนแห่งความฝันแสนงดงาม  เราผ่านวันวานมาแล้ว วันนี้เรายังอยู่ด้วยกัน ส่วนพรุ่งนี้ไม่มี ยาของผมทำให้คนป้วยไม่ว่าจะป่วยหนักขนาดไหน  มีอาการดีขึ้นในวันสุดท้าย เหมือนเปลวเทียนสว่างจ้า ก่อนสิ้นเชื้อ เมื่อวันนั้นผ่านไป เมื่อหลับไหล จะเป็นการหลับตลอดกาล หลับไปพร้อมกับความฝันและความหวัง ไม่ใช่ตกตายอย่างสิ้นหวัง  มันเหมือนเป็นการหลอกลวง แต่เป็นการหลอกลวงที่เพริดแพร้ว นั่นคือผลของยา เธอหลับไปแล้ว สีหน้าประดับรอนยิ้ม แต่ผมหลั่งน้ำตา ไม่ต้องอายใคร เพราะมีเพียงสองเรา ผมไม่ได้ป่วยไข้อะไร แต่ผมก็ทานยาเม็ดสุดท้าย และล้มตัวลงนอนข้างเธอ เราจะอยู่ด้วยกันในความฝัน ไม่มีเธอผมก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ เรา.....อยู่ด้วยกัน.....ตลอดไป ผมกอดเธอแน่น..ในความรู้สึกก่อนหลับตาลงเป็นครั้งสุดท้าย THE END. จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 03:01:38

ความคิดเห็นที่ 4 ^_^.. จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 05:24:35

ความคิดเห็นที่ 5 สงสัยอยากหายจากตวามเป็น "คนบ้า".  แล้วกลับใจมาเป็น "คนดี". ซักทีแน่ๆ เลย ดีเลย....ไปเลยๆ เป็นคนดีซะดีๆ. เค้าจะได้ยึดอาณาจักรคนบ้าไว้ในอาณัติเอง ^_____^. เหือๆๆๆๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 07:39:05

ความคิดเห็นที่ 6 แถวบ้านเค้าร้องว่า "ตะล็อกต๊อกแต๊กมาทำไม" จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 08:18:35

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องแรกค่อนไปทางสยอง ๒ เรื่องหลังเศร้าค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 08:48:00

ความคิดเห็นที่ 8 FINAL PSYCHO MAN วาระสุดท้ายของ  Psycho Man ***************************************** เขาน่าจะยอมให้เอาแมวไปเลี้ยงใน ศูนย์วิเคราะห์ทางจิต เนอะ จารย์จี เนอะ ======================= เรื่อง ก๊อกแก๊ก.....ก๊อกแก๊ก....เธอมาอะไร ======================= ที่แถวบ้านเรียก ตะล็อก ต๊อกแต๊ก . . . มาทำไม . . . มาซื้อดอกไม้ . . . ดอกอะไร ไม่ชอบเลย . . . ผู้ชายที่ซ้อมผู้หญิง . . . แน่จริง ไป ประกบคู่กับ เหรียญทองโอลิมปิค ดิ๊ ================= เมื่อวานนี้...วันนี้....และพรุ่งนี้ ================= เออ . . คืออยากเรียนถามว่า . . ยายังพอมีเหลืออีกสักเม็ดไหมเจ้าคะ . . . ว่าจะทานหลังอาหารเช้านี้อ่ะ ไปดีก่า . . .  อ้อ . . . ทานมื้อเช้าด้วยกันนะคะ   จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 10:25:06

ความคิดเห็นที่ 9 ในโลกแห่งความจริง มีหลายสิ่งให้เผชิญ หากใจไม่กล้าเดิน ทำเป็นเมินไม่นำพา เมื่อไรจะก้าวพ้น หม่นทุกข์ทนบนปัญหา ตั้งสติมีปัญญา แล้วปัญหาจะผ่านไป มุ่งมั่นและแน่วแน่ คงไม่แย่จนเกือบสาย ทำใจให้สบาย รับให้ได้กับความจริง ยังเป็นกำลังใจ แม้ส่งให้อย่างงุ้งงิ้ง เพลิดเพลินจำเริญจริง หงุงหงิงหงิงยิ้มสู้เอย อิอิ ฮี่ๆๆๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 10:29:40

ความคิดเห็นที่ 10 กรี๊ดดดดกาปอม เค้าเข้าไปในบล็อคมะตะกี๋ เมนท์และแต่เค้าบอกว่าให้. Log in ก่อน คนน่ารักงงนะ ก็เค้าlog in แล้วนี่นา สู้ๆนะจ๊ะ จุ๊บๆ จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 10:32:29

ความคิดเห็นที่ 11 สงสัยอาจต้อง log in ใหม่อีกทีมั้ง .... คุณแพรวดาว ... กิน ขนมปังใบเตย กันนะจ๊ะ ... คนน่ารัก เชิญทุกท่านด้วยนะคะ   * ปะกี้เข้าไปดูใน blog คนน่ารักเข้าไปได้แล้วนี่นา .... ขอบใจสำหรับหัวใจที่มอบให้จ้า ไว้ปอมปแปะให้นะ แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 11:30:07 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 11:25:50 จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 11:24:25

ความคิดเห็นที่ 12 อิอิ ยังไงเค้าก็ต้องเข้าไปให้กำลังใจกาปอมอยู่แล้วจ้า ยิ่งรู้สึกว่ากาปอมต้องการกำลังใจมากเป็นพิเศษยิ่งต้องพยายามทำให้ได้ ส่วนเค้าไม่มีบล็อคเป็นของตัวเองหรอกจ้า กาปอมส่งใจผ่านสายลมท้องฟ้าปุยเมฆและแสงแดดมาให้เค้าแทนได้มะจ๊ะ...ฮี่ๆๆ ปูลู เอาของกินมาตอกย้ำซ้ำเติมความอ้วนเค้าอีกแว้ววววว จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 11:42:53

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ : แพรวดาว อะไรกัน จะมาแย่งตำแหน่งผมได้ไง ไม่ยอมๆ แหม..กำลังจะบรรลุ สูงสุดยอด ตืนสู่ความบ้า อยู่แล้วเชียว ฮี่ๆๆๆ ******** คุณ : กาปอมซ่า นัน.....เห็นแล้วหิวอีกแล้ว ว่าแต่อะไรนั่น....เหมือนกาแฟใส่ไอศครีมผสมนม ยาหมดแล้วครับ กำลังปรุงใหม่ แต่คุณกาปอมแย่ากินดีกว่า เนอะๆๆ ^__^..... ********* คุณ : แพรวดาว โห..แต่งกลอนเป็นด้วย แล้วมาอารมณ์ไหนอีกล่ะนี่ ^__^ ******** คุณ : กาปอมซ่า อะไรๆๆๆ เป็นอะไรครับคุณปอม ท้ออะไร แหม อร่อยขนาดนั้น ^__^.... จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 12:40:12

ความคิดเห็นที่ 14 ส่วนเค้าไม่มีบล็อคเป็นของตัวเองหรอกจ้า กาปอมส่งใจผ่านสายลมท้องฟ้าปุยเมฆและแสงแดดมาให้เค้าแทนได้มะจ๊ะ...ฮี่ๆๆ คุณแพรวดาว มี blog  แต่ยังไม่เปิด....แต่รับหัวใจอวบๆ เล็กๆ ของปอมได้จ้า ... ปอมเลยแปะ ซะ แปะ ให้ คุณงุงิ ด้วย ... อิ...อิ... พรุ่งนี้ไปแปะ จารย์จี ดีกว่า ...... ************************************** ว่าแต่อะไรนั่น....เหมือนกาแฟใส่ไอศครีมผสมนม เป็นกาแฟคาปูชิโน่ค่ะ ... ที่เห็นเหมือนไอติม เป็นฟองนมค่ะ ยาหมดแล้วครับ กำลังปรุงใหม่ แต่คุณกาปอมอย่ากินดีกว่า เนอะๆๆ ตกลงจ๊ะ . . . เปลี่ยนไปกิน M&M แทน เนอะๆๆๆ ******************************************** อะไรๆๆๆ เป็นอะไรครับคุณปอม ท้ออะไร คุณแพรวดาว คงหมายถึงกลอนบทใหม่ใน  blog ปอมค่ะ ...ชื่อ "หัวใจ . . . โดนรังแก " คราวนี้ปอมไม่ได้เอาลงเป็นกระทู้เพราะราหูกำลังอม . . . อิ..อิ..มาหม่ำ Ebi Roll กันนะคะ   จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 21:06:02

ความคิดเห็นที่ 15 ^ ได้รับหัวใจอวบๆจากคุณกาปอมซ่าแล้วค่ะ ^___^ ขอบคุณมากนะคะ อย่าท้อไปเลยนะๆ เพื่อนๆยังรอให้กำลังใจกันอยู่เพียบเลย ยิ้มให้ดูกว้างๆๆๆ \(^__________^)/ จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 22:56:22