พลังบ้า

To The Final Psycho Man


เรื่องสั้น พลังบ้า
แนว Mad Sci-Fi (ไซ-ไฟ+บ้า)


เด็กน้อยเปิดสมุดจดการบ้านออกดู ‘ทำไมลายมือถึงไม่คุ้นตาเลยนะ’ แน่นอนเพราะมันไม่ใช่ลายมือของเขา ถึงแม้ชื่อบนหน้าปกจะบอกอย่างนั้น ถึงแม้สภาพของมันจะยับเยินเหมือนสมุดจดการบ้านเล่มเก่าที่เขาคุ้นเคย แต่ข้อความภายในนั้น มันไม่ใช่เลย

เขานั่งลง เริ่มอ่านสิ่งที่ถูกบันทึกอยู่ภายใน มันดูสับสนเกินกว่าความเข้าใจของเขา แต่มันมีอะไรบางอย่างที่สะดุดใจ อะไรบางที่คว้าความสนใจของเขาเอาไว้แน่น

“คนบ้านิ่งเงียบ คนดีครองโลก”

และข้อความทำนองนี้อีกมากมาย มันไม่มีความต่อเนื่อง เหมือนกับผู้บันทึกนึกอะไรขึ้นมาได้ก็ขิดเขียนมันลงไปในทันที แต่ในใจกลางของทั้งหมดทั้งปวงนั้น แกนกลางของมันคือความบ้าอย่างไม่ต้องสงสัย


“คิดอะไรอยู่หรือคะ”
เสียงผู้ช่วยสาวแสนสวยของเขาเรียกสติให้กลับคืนมา เขากำลังอยู่ในงานสำคัญ งานที่จัดขึ้นเพื่อเป็นเกียรติให้กับผลงานที่จะเปลี่ยนโฉมหน้าโลกใบนี้ไปตลอดกาล

โลกที่น้ำมันและก๊าซธรรมชาติเหลือน้อยลงไปทุกที และพลังงานทดแทนอื่นๆ ก็ยังไม่อาจเป็นตัวเลือกที่ดีกว่า พลังงานที่มีมาแต่โบราณ ซึ่งเกิดจากซากพืชซากสัตว์ที่ทับถมกัน โลกแบบนั้นกำลังจะสิ้นสุดลง

สิ่งที่เขาคิดขึ้นมานั้นแหวกแนว สวนกระแสพลังงานทดแทนทั้งหมด เพราะมันไม่ใช่พลังงงานทดแทน มันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อทดแทนสิ่งใด มันเป็นมอเตอร์ที่หมุนได้ด้วยปฎิกิริยาของสารเคมีธรรมดาๆ จำนวนเพียงเล็กน้อย และจากการหมุนของมัน เราสามารถผลิตพลังงานที่คุ้นเคยได้อย่างง่ายดาย นั่นหมายถึงไฟฟ้าที่ไม่มีวันหมดสิ้น แสงสว่างตลอดกาลแห่งอนาคต

“ขอเชิญทุกท่านมาทางด้านนี้ครับ”

เสียงประกาศเพื่อให้แขกในงานเข้ามาชมผลงานของเขาอย่างใกล้ชิด เขายิ้มให้กับเหล่าผู้มีอำนาจพวกนั้น เหล่าคนดีที่กำลังครองเมืองแห่งนี้อยู่ เขาไม่รู้ว่ารอยยิ้มนั้น จะเปิดเผยความลับออกไปหรือไม่ ใช่แล้ว เขาคือคนบ้า เขาพึ่งรู้ตัวเมื่อไม่นานมานี้เอง และเขาเองก็นิ่งเงียบมานับตั้งแต่นั้น

‘แต่จะไม่อีกต่อไปแล้ว’ ถึงเวลาที่คนบ้าจะได้พูด และคนดีต้องฟังเขาบ้าง


เขาสนใจในวิชาวิทยาศาสตร์ เพราะเขาสนใจในธรรมชาติ เขามุ่งมั่นตั้งใจ และยังคงเก็บสมุดจดการบ้านเล่มนั้นเอาไว้ตลอดมา สมุดบันทึกที่เขายังคงอ่านไม่รู้เรื่อง แต่พลังบางอย่างที่แฝงอยู่ในตัวอักษรเหล่านั้น ทำให้เขาต้องหยิบมันขึ้นมาอ่านอยู่เสมอ

“ความคิดของคนบ้า คนดีไม่มีวันเข้าใจ ความคิดของคนดี คนบ้าเข้าใจ แต่ไม่รู้เรื่อง”

ใช่เขาคงไม่มีวันเข้าใจ

“โลกนี้มีคนบ้าอยู่น้อยเกินไป อีกทั้งยังมีคนบ้าที่แสร้งทำเป็นคนดีจนเคยชินอีกด้วย”

เขาเติบโต กลายเป็นนักวิทยาศาสตร์ ที่ไม่เคยมีใครสนใจ จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาก็เกิดความคิดบ้าๆ อย่างหนึ่งขึ้นมา ความคิดที่จะเปลี่ยนองค์ประกอบในน้ำทะเลให้กลายเป็นพลังงาน และเขาดันทำสำเร็จเสียด้วย


มันคือ มอเตอร์น้ำทะเล เพียงแค่ใส่น้ำทะเลลงไปจำนวนหนึ่ง มันก็จะเริ่มหมุน และหมุนไปจนกระทั่งสิ่งเจือปนในน้ำถูกใช้ไปจนหมด เหลือเพียงน้ำธรรมดาที่สามารถนำออกมาดื่มได้ทันที มันคือความฝันที่เป็นจริงของคนทั้งโลก

“เพียงเทน้ำทะเลถ้วยเล็กๆ นี้ลงไป มันก็จะเริ่มหมุน และเมื่อมันหยุด ผมจะดื่มน้ำที่เหลือให้ทุกท่านได้ชม เราจะได้พลังงานมาฟรีๆ รวมทั้งน้ำดื่มด้วย”

เขาฝึกซ้อมอยู่หลายรอบ และมันสามารถเรียกเสียงหัวเราะจากแขกผู้มีเกียรติทั้งหลายเหล่านี้ คนที่เขาเคยพบเห็นแต่ในหน้าหนังสือพิมพ์ โทรทัศน์ หรือตามป้ายหาเสียงเวลาเลือกตั้ง เหล่าคนดีที่อยู่คนละโลกกับเขา แม้แต่ในยามที่เขายังคงคิดว่า ตนเองเป็นพวกคนดีก็ตาม

มือเขาสั่นเล็กน้อย แม้จะเตรียมใจมานานแล้ว แต่เขาก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้ มอเตอร์น้ำทะเลของเขาจะนำพาความวุ่นวายมาสู่โลกใบนี้อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

สิ่งที่อยู่ภายในมอเตอร์นี้จะถูกเก็บเป็นความลับสุดยอด ไม่มีทางที่จะมีพวกมันออกวางขายอย่างแน่นอน มันจะได้ทำหน้าที่ผลิตไฟฟ้าภายใต้ความคุ้มครองสูงสุด พวกเราจะกลายเป็นประเทศผู้ส่งออกพลังงานรายใหญ่ของโลกในชั่วข้ามคืน

ทุกประเทศต้องเรียกร้องสิทธิในการครอบครอง ทั้งทางตรง ทางอ้อม ทั้งในที่ลับ ที่แจ้ง การฟ้องร้องต่อศาลโลก การเคลื่อนไหวของกลุ่มอนุรักษ์ธรรมชาติ ที่จะทวงถามถึงผลกระทบจากการใช้น้ำทะเล สายลับสองหน้า และรวมถึงการใช้กำลังทางหทารเข้ากดดันคุกคาม เพื่อให้ได้ครอบครองความลับของเทคโนโลยีนี้

และที่สำคัญนับตั้งแต่นี้ไป เขาจะกลายเป็นยิ่งกว่านักโทษ ที่ต้องถูกจองจำไปทั้งชีวิตจากความสำเร็จของเขาเอง

พวกคนดีเหล่านี้ไม่มีวันเข้าใจคนบ้า พลังงานเพื่อทุกคนบนโลกไม่มีทางเกิดขึ้นได้ ในหมู่คนดีต้องมีผู้ได้ประโยชน์ และเสียประโยชน์เสมอ มันคือกฏของคนดี การแบ่งปันอย่างเสมอภาคไม่มีวันเกิดขึ้น ต้องมีผู้สูงส่งที่จะให้ ต้องมีผู้ต่ำต้อยที่จะได้รับ ไม่เคยมีความเท่าเทียมอย่างแท้จริง

มือเขายังคงสั่นแม้จะเตรียมใจเอาไว้แล้วก็ตาม น้ำในแก้วใบนี้ไม่ใช่น้ำทะเล แต่เป็นสารเคมีที่มีเขาผสมขึ้นมา ซึ่งไม่เป็นอันตรายใดๆ ทั้งสิ้น นอกจากว่า มันจะได้เข้าไปอยู่ในสิ่งประดิษฐ์ชิ้นเอกของเขา

เขารู้ดี ว่าสิ่งที่จะลงมือทำต่อไปนี้ คงไม่ก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก ‘ไม่สิ มันจะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรไปเลยสักนิด’ แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะทำมัน อาจเป็นเพราะความบ้า เขาแค่อยากสนองความบ้าของตัวเองเท่านั้น

รอยยิ้มของเขาเริ่มบิดเบี้ยว ของเหลวในแก้วไหลเข้าสู่มอเตอร์น้ำทะเล แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันไม่หมุน เรื่องนั้นเขารู้อยู่แล้ว แต่สิ่งที่เขาคาดหวังคือมันจะต้องเกิดการระเบิด ระเบิดที่มีความรุนแรงพอที่จะทำลายสถานที่จัดเลี้ยงแห่งนี้ แขกทุกคน รวมถึงตัวมันเอง และความลับทั้งหมดที่เขารู้

น้ำตาของเขาเริ่มไหลริน เขาเข้าใจในที่สุด เขาไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดแม้แต่น้อย แต่เขาทำมันผิดทั้งหมด เขาหันมองไปที่ผู้ช่วยสาวสวยซึ่งยืนยิ้มอย่างแสนดีให้กับเขา

“จับเขา เขาเป็นผู้ก่อการร้าย ถ้าหากฉันไม่ได้แอบเปลี่ยนมอเตอร์ของจริงออกไปก่อน พวกเราคงตายกันหมดแล้ว”

ตำรวจนอกเครื่องแบบร่างกำยำสองคนเข้ามาประกบเขาเอาไว้ ผู้นำสูงสุดของประเทศนี้ส่ายหน้าอย่างเสียดาย

“คุณทำให้ผมผิดหวังนะดอกเตอร์ แต่ถึงอย่างไรคุณก็ยังเป็นคนสำคัญของประเทศ เราจะเก็บคุณเอาไว้อย่างดี คุณจะไม่ได้รับอันตรายใดๆ ทั้งสิ้น”

“ข้อมูลการทดลอง ฉันเก็บเอาไว้หมดแล้ว รวมถึงบันทึกของคุณด้วย ฉันรู้ คุณเป็นคนแปลกที่ชอบเขียนบันทึกเอาไว้ในสมุดแบบเก่า”

ผู้ช่วยสาวสวยที่กลายเป็นสายลับสาวสวยช่วยเสริม

“ถ้าคุณไม่ยอมให้ความร่วมมือ เราก็จะแกะความลับของคุณออกมาเอง เราต้องการสร้างมอเตอร์ขนาดใหญ่ ไม่ใช่ของต้นแบบเล็กๆ ที่ใช้การไม่ได้นี้”

แผนของเขาล้มเหลว ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง ไม่รู้ว่าความคิดของเขาถูกครอบงำโดยสมุดบันทึกเล่มนั้นไปตั้งแต่เมื่อใด เขาไม่รู้ตัวเลยสักนิด ว่าความคิดของคนบ้าที่สอดแทรกอยู่ภายในนั้น มีพลังที่สามารถเปลี่ยนแปลงเขาได้ในที่สุด

ตำรวจนอกเครื่องแบบพาร่างของเขาออกไปจากงานอย่างเงียบๆ เขาไม่ได้ขัดขืน ผู้ช่วยสาวสวยคนดีของเขาเข้ารับหน้าที่ต่อได้อย่างไม่ขัดเขิน งานเลี้ยงฉลองดำเนินต่อไป

เขาหลับตาลง ม่านค่อยๆ ถูกยกเปิด ความวุ่นวายของโลกใบนี้กำลังจะเริ่มขึ้น และเขาไม่รู้ว่ามันจะจบลงอย่างไร

เหล่าคนดีต่อสู้แย่งชิงผลประโยชน์กันแบบคนดี คนดีที่เหยียบทุกคนเพื่อให้ได้ยืนอยู่ในที่สูง คนดีที่ชอบก้มลงมองคนอื่น และหยิบยื่นความเมตตาให้ โลกของคนดี ที่คนบ้าพากันนิ่งเงียบ และเขาพึ่งหยิบยื่นอาวุธอันตรายให้กับคนดีเหล่านั้น

‘เป็นความผิดของฉัน’ เขาได้แต่คร่ำครวญอยู่เงียบๆ ในห้องสีขาวที่บุด้วยนวมทุกด้าน ในสถานที่แห่งนี้ซึ่งไม่มีสิ่งใดจะเป็นอันตรายกับเขาได้

จนถึงตอนนี้สงครามแย่งชิงความลับของ มอเตอร์น้ำทะเล ก็ยังไม่สิ้นสุดลง และเขารู้ดีว่าเมื่อไรที่มันสิ้นสุด ปัญหาใหม่ก็จะเกิดตามมา สิทธิในการใช้น้ำทะเลจะถูกยกขึ้นมาเป็นประเด็นต่อไป

แต่เขายังมีความหวังลึกๆ อีกเรื่องหนึ่ง ‘สมุดจดการบ้านไม่ได้มีเพียงเล่มเดียว’ ต้องมีคนที่ได้ครอบครองมันอยู่อีก จะต้องมีคนบ้ารุ่นใหม่เกิดขึ้นมา

เขาหวังว่าจะมีคนบ้าเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ มากขึ้นจนกระทั่งวันหนึ่ง เขาจะได้เห็น โลกของคนบ้า โลกที่คนบ้าจะได้อยู่อย่างเสรี โลกที่ทุกคนจะสามารถบ้าได้อย่างเท่าเทียมกัน

สักวันหนึ่ง “คนบ้าจะครองโลก และคนดีต้องนิ่งเงียบ”

จากคุณ	: zoi
เขียนเมื่อ	: 10 ก.พ. 55 12:29:36