ความคิดเห็นที่ 1 ฉากที่ ๒๗.๕:  มหา'ลัยไม่ใช่คำตอบของผม (รถไฟฟ้ามาหานะเธอ) สถานที่:  สนามจุ๊บ จุฬาฯ ตัวแสดง:  แก๊งซ่า แก๊งสาวน้อย ครูน้อย และตัวประกอบมากมาย เช้าตรู่บริเวณสนามกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย นักเรียนทั้งชายหญิงระดับม.ปลายที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยจากทั่วประเทศ ต่างมารอดูประกาศผลสอบที่ติดอยู่บนบอร์ด บรรยากาศดูวุ่นวาย คละเคล้าไปด้วยเสียงหัวเราะด้วยความดีใจ เสียงเพลงเชียร์ที่รุ่นพี่ๆในคณะต่างๆ มารอรับน้องใหม่กันถึงสถานที่แห่งนี้ ต่างส่งเสียงเฮฮากันตามประสาวัยรุ่นวัยมันส์ แต่ระหว่างเสียงน่าชื่นใจเหล่านี้ กลับมีบางเสียงที่เล็ดลอดออกมา แทรกอยู่ให้เราได้ยิน เสียงสะอื้นไห้ของนักเรียนสาวบางคน เสียงปลอบประโลมของพ่อแม่ พี่น้อง และเพื่อนๆ ที่มีให้กับผู้ผิดหวังจากการสอบในปีนี้ ครูน้อยยืนมองกลุ่มลูกศิษย์รักทั้งชายหญิง ที่ต่างผลัดกันวิ่งเข้ามาหาตนด้วยความดีใจ ด้วยความที่ครูน้อยสนิทสนมกับนักเรียนกลุ่มนี้ จึงอาสาพานักเรียนในความดูแลของตนตั้งแต่เรียนม. ต้นด้วยกันมา เข้ามาดูผลสอบเอนทรานซ์ถึงในกรุงเทพด้วยตนเอง "ครูขา หนูติดบัญชีธรรมศาสตร์ค่ะ" จุก วิ่งเข้ามาหาครูน้อยด้วยความลิงโลดเป็นคนแรก เช่นเดียวกันกับเงาะที่วิ่งตามจุกมาติดๆ "หนูก็สอบติด ครุจุฬาค่ะ หนูได้เป็นครูแบบคุณครูแล้ววววว..." ครูน้อยพลอยดีใจไปกับศิษย์สองคน "เหรอ ดีจ่ะดี ดีใจด้วยนะทั้งสองคน เก่งกันมาก" ขณะที่ครูน้อยกำลังแสดงความยินดีและชื่นชมจุกกับเงาะอยู่ ตี่ก็เดินคอตกมาหาครู เงาะเห็นตี่มีอาการไม่ดี หันไปมองหน้ากับจุก ก่อนทั้งสองคนจะเดินเข้าไปหาตี่กะจะปลอบประโลมเพื่อน "เราไม่ติดบริหารธุรกิจอ่ะ ทำไมเราทำไม่ได้นะ สงสัยต้องกลับไปเรียนฟิสิกส์" ตี่ตัดพ้อกับเพื่อนๆ จุกกับเงาะมองหน้ากัน มีรอยยิ้มเล็กน้อย ก่อนจุกจะพูดกับตี่ว่า "งั้นเธอก็สอบติดวิดยาสิ" ตี่ตอบแบบไม่เต็มใจ "ใช่ๆ ต้องกลับไปเรียน ฟิสิกส์ เคมี ชีวะอีกละ" เงาะตบไหล่เพื่อนดังป๊าบ "ปัดโธ่..ไอ้เรารึก็เป็นห่วง นึกว่าเอ็นฯไม่ติด เรียนๆไปเถอะ ถ้าไม่ชอบปีหน้าก็สอบใหม่ก็ได้" "ใช่ๆ" จุกยิ้มกับเพื่อน ส่วนครูน้อยอมยิ้มให้ตี่ ก่อนจะบอกลูกศิษย์มือเบสวงหนุ่มสาวน้อย "นี่เธอรู้ไหม มีคนอีกกี่หมื่นกี่พันคนที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยไม่ได้น่ะ สอบได้ก็ดีแล้วเรียนไปเถอะ ครูก็เห็นเธอชอบเรียนเคมีอยู่เหมือนกันนี่นา" "แต่แม่อยากให้ผมเรียนบริหารครับครู จะได้กลับไปทำโรงน้ำแข็งที่บ้าน" ตี่อธิบายความตั้งใจ "เอาน่า พ่อหนุ่ม ถึงเรียนวิทยาศาสตร์ไป เขาก็สอนให้เธอคิดเป็น ใช้เหตุใช้ผล แล้วจะไปเรียนบริหง-บริหารอีกทีตอนเรียนป.โทก็ยังไม่สาย" ครูน้อยมองไปไกลถึงโน่นแล้ว  แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 09:31:22 แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 20:46:35 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 20:42:17

ความคิดเห็นที่ 2 ยังไม่ทันได้พูดอะไรกันต่อ บอยกับเจี๊ยบก็วิ่งกลับมาหาครูน้อยและเพื่อนๆบ้าง หลังจากดูบอร์ดคะแนนเสร็จ เจี๊ยบกระวีกระวาดบอกครูอย่างดีใจยิ่ง "ครูครับครู ผมติดถาปัด-ศิลปากรครับ" ครูน้อยพลอยยิ้มหน้าบานไปกับศิษย์รักด้วย ก่อนจะเอ่ยถึงมาโนช ศิษย์คนเก่งอีกคน "เหรอ ดีใจด้วยนะ แหมนี่ถ้าเจ้ามาโนชไม่ได้ทุนไปต่อต่างประเทศเสียก่อน พวกเธอคงได้เล่นดนตรีด้วยกันอีก" บอยได้ยินเลยแกล้งแซวเพื่อนแว่นหนาให้ครูฟัง "อุ๊ย..ขานั้นปล่อยมันไปเถอะครับครู ให้มันไปเรียนกับไอ้พวกต่างดาวที่เมืองนอกน่ะดีแล้ว" ครูน้อยหัวเราะ ก่อนถามบอยบ้าง "แล้วเธอล่ะ ตั้งใจจะเรียนอะไรกับเขาล่ะ" "ผมกะจะเรียนมหาลัยเปิดทางไปรษณีย์ครับครู แม่ผมอยากให้อยู่ช่วยทางบ้าน แล้วก็เรียนไปด้วย" บอยพูดอย่างไม่อีนังขังขอบกับการสอบเข้ามหาลัย เงาะเบะปาก ก่อนกระแนะกระแหนเอาว่า "แหม เจ้าของตลาดรุ่นต่อไปนี่สบายจังเนอะ" แต่บอยกลับยิ้มหวานให้เงาะ "แต่เราก็มาเยี่ยมเธอที่จุฬาได้นะเงาะ" เจี๊ยบอมยิ้ม มองเหล่ๆไอ้บอย แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 21:32:43 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 21:06:34

ความคิดเห็นที่ 3 ครูน้อยมองยิ้มๆ ก่อนจะถามเจี๊ยบว่า "เออ..แล้วตอนนี้น้อยหน่าเขาจะเรียนที่ไหนล่ะชาลี" "อ๋อ...น้อยหน่าบอกว่า ได้สิทธิ์นักกีฬาจังหวัด สอบตรงเข้าอักษรที่ศิลปากรก่อนพวกเราอีกครับครู แต่ช่วงนี้เห็นบอกต้องซ้อมบอลเล่ย์บอลหนัก น้อยหน่าอยากจะลองไปคัดตัวทีมชาติ" เจี๊ยบยังภูมิอกภูมิใจกับเพื่อนรักในอดีตจนถึงเดี๋ยวนี้ "อ่ะเหรอ...ครูถึงว่า คณะสถาปัตย์เขาก็เปิดสอนตั้งหลายที่ จุฬาฯนี่ก็มีนี่นา ดังเสียด้วย ศิษย์เก่าที่เป็นนักดนตรีก็มีเยอะ แต่ชาลีเลือกจะสอบเข้าศิลปากร อย่างนี้นี่เอง เหอะๆๆ" ครูน้อยแซวเจี๊ยบ จุกเลยได้ทีแซวเพื่อน "ระวังนะ ยัยจอยจะตามไปฉีกอกเอา ฮิๆๆๆ" เจี๊ยบหน้าแดงเล็กน้อย "อะไรของเธอ มันเกี่ยวอะไรกับจอยเขาด้วยละ" "อ๋อเหรอออ...ไม่เกี่ยวเหรอ เดี๋ยวจะไปฟ้องจอยว่าเธอบอกไม่เกี่ยวกันกะจอยแล้ว" เงาะเลยสนับสนุนจุกบ้าง บอยหัวเราะฮะๆๆ ก่อนจะบอกว่า "นี่พวกเธอไม่ต้องกลัวหรอก นิยายรักสามเศร้ายังไม่จบง่ายๆ ฉันเพิ่งเห็นยัยจอย กำลังเอ็นจอยร้องเพลงกับรุ่นพี่ในคณะมัณฑนศิลป์ อยู่ทางโน้นอ่ะ" บอยพูดจบพลางชี้มือไปด้วย ครูน้อยผู้สนิทสนมกับนักเรียนกลุ่มนี้ เลยเก็ตกับคำพูดของบอยได้ง่ายๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า "หมายความว่า เจนจิราสอบติดมัณฑนศิลป์ ศิลปากรด้วยงั้นสิ เออ..น่าปวดหัวนะชาลี" ครูน้อยพลอยนึกสนุกกับมุขของบอยไปด้วย แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 22:35:56 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 21:28:13

ความคิดเห็นที่ 4 จุกถามขึ้นว่า "ใครเห็นกิมเตียงกะโอเล่ไหม? แม่ของกิมเตียงพามาดูผลด้วยกันทั้งครอบครัวเลยนะ" "อ๋อ...กิมเตียงติดคณะคหกรรมของเกษตรน่ะ สมใจยัยอ้วนกะแม่เขาล่ะ อยากเรียนทำอาหาร เย็บปักถักร้อย" ตี่พูดหัวเราะฮึๆๆ ครูน้อยต้องปรามตี่ "นี่เธอ คนเราน่ะควรได้เรียนและทำในสิ่งที่ตนเองรักและถนัดที่สุด ครูเห็นด้วยนะว่า คณะคหกรรมศาสตร์เหมาะกับเพื่อนเธอมาก ทีเธอยังอยากเรียนบริหารเลย รึไม่ใช่" เงาะเลยสำทับ "ใช่ๆ แล้วว่าคนอื่นอ้วนน่ะ เธอผอมนักนี่ ตาตาตี่" เงาะชักโกรธแทนเพื่อน "แล้วโอเล่ล่ะ" เจี๊ยบถามถึงเพื่อนผิวคล้ำในกลุ่มบ้าง "อ๋อ..โอเล่ติดเทคนิคการแพทย์ มหิดลน่ะ ไม่ธรรมดานะ เพื่อนเรา" ตี่บอกเพราะเพิ่งเดินแยกกับโอเล่เมื่อครู่ "แล้วตอนนี้โอเล่อยู่ไหนวะตี่" บอยถามบ้าง "ไปกินข้าวกับพ่อแม่กิมเตียงน่ะ แต่กูขอตัวแยกมา กูกินข้าวเช้าแล้ว อยากมาเจอพวกเรามากกว่า" ตี่เล่าให้เพื่อนๆและคุณครูได้ฟัง เจี๊ยบถามหาเพื่อนอีกคน "ใครเห็นไอ้พริกไหม?" จุกเลยเปรยๆว่า "พริกเหรอ เราเห็นเต้นอยู่กับพวกพี่ๆ วงดาวกระจุยของเกษตรอยู่แถวๆ โน้นแน่ะ สมใจเขาล่ะ ได้ศิลปศาสตร์เกษตร สมัครขอเป็นนักร้องวงดาวกระจุยกันตั้งแต่วันแรกเลย"  บอยเหล่จุกและแซวขึ้นว่า "จุกเธอนี่รู้เรื่องไอ้พริกเยอะนะเนี่ย" จุกขยุกปากมองหน้าบอย "แล้วธนิตล่ะ สอบได้ไหม?" ครูน้อยถามถึงลูกศิษย์หัวหน้าวงหนุ่มสาวน้อยอย่างเป็นห่วง นั่นทำให้ทุกคนมองหน้ากันไปมา ก่อนเจี๊ยบจะทำหน้าสลด จนทำให้เพื่อนๆทุกคนคอตก เพราะพอจะทราบคำตอบกันแล้ว แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 09:38:12 แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 22:43:38 แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 21:56:50 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 21:55:00

ความคิดเห็นที่ 5 เจี๊ยบเล่าให้เพื่อนๆ ฟังว่า "ผมกับแจ๊คมาดูผลกันตั้งแต่ตีห้าเลยครับครู ไอ้แจ๊คมันเอาไฟฉายมาส่องดู แต่ไม่มีรายชื่อมัน มันเลยขอตัวกลับก่อน ผมบอกรอเจอคนอื่นๆก่อนไหม มันบอกขอกลับก่อนดีกว่า" เพื่อนๆทุกคนสลดไปตามๆกัน ครูน้อยถอนหายใจ ก่อนจะพูดว่า "ไม่เป็นไร เดี๋ยวครูกลับไปคุยกับธนิตเอง ความจริงเขาเป็นคนมีพรสวรรค์ แต่ยังไม่รู้จักตัวเอง นะ ไม่ต้องห่วง ครูจะแนะนำเขาเอง" บอยเอ่ยขึ้นว่า "ดีจังครับครู ฝากบอกมันด้วยว่า ผมชวนมันเรียนมหาลัยเปิดทางไปรษณีย์อยู่ที่เพชรด้วยกันกับผมนะครับ" ครูน้อยยิ้มให้บอย "ด้าย...เอาล่ะ ครูขอลามาแค่ 2 วัน คงต้องกลับไปโรงเรียน เตรียมตัวเปิดเรียนภาคใหม่กับครูใหญ่พรุ่งนี้แล้ว นี่พวกเธอจะกลับกันเมื่อไหร่ล่ะ" เจี๊ยบตอบแทนเพื่อนๆ "พรุ่งนี้พวกเรานัดกับน้อยหน่าบอกจะพาไปเที่ยวน่ะครับ" "เฮ้ย เที่ยวเขาดิน เที่ยวสวนสนุก กูไม่เอาด้วยนะ" บอยแซว ก่อนจะชวนเพื่อนๆว่า "เดี๊ยววันนี้ให้เรานำเที่ยวสยาม-มาบุญครองกันนะพวกเรา สบายยย...เด็กเทพซะอย่าง" ทุกๆ คนร้องเฮ้...ที่จะได้ทำตัวตามสบายกันเสียที หลังจากต้องสอบและต้องลุ้นผลสอบ จนแทบไม่ได้กินไม่ได้นอนกันมาหลายๆ เดือน ดูเหมือนเอนทรานซ์นี่จะเป็นความทุกข์ของเด็กจบม.ปลายกันค่อนประเทศ แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 23:02:34 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 22:13:29

ความคิดเห็นที่ 6 [ภาพตัดไปที่แจ๊ค] แจ๊คเดินเหมือนคนใจลอยมาถึงสามย่านโดยไม่รู้ตัว เมืองกรุงแม้จะสวยศิวิไลซ์ในความคิดของตนเพียงใด แต่นั่นก็เป็นแค่ความรู้สึกตื่นเต้นเมื่อวันวาน แจ๊คเดินมองผู้คน ร้านค้าข้างทาง รถยนต์ที่วิ่งสวนกันไปมา แต่สิ่งเหล่านี้กลับเหมือนความว่างเปล่าในใจของเขาในตอนนี้ แจ๊คสะดุ้งเมื่อพบว่า ตนเองกำลังยืนอยู่กลางถนน และมีรถยนต์คันหนึ่งบีบแตรไล่อยู่ตรงหน้า "อ้าว..ไอ้น้อง อยากตายรึไง เดินดูตาม้าตาเรือหน่อยสิ นี่มันกลางถนนนะ" เสียงคนขับรถที่กดเลื่อนกระจกลง เพื่อยื่นหน้ามาต่อว่าเขา "ขะ..ขอโทษครับ" แจ๊ครีบถอยกลับมายืนที่ฟุตบาท แจ๊คหนุ่มร่างอ้วนนึกในใจ ตอนนี้เขาควรจะเรียนในมหาวิทยาลัยปี 2 ปี 3 เหมือนกับคนอื่นๆในวัยเดียวกันแล้ว แต่วันนี้ทำไมตนเองยังมายืนอยู่ตรงนี้ และยังไม่มีโอกาสจะได้เข้าไปเรียนในรั้วมหาลัยเหมือนเพื่อนๆ ในกลุ่มเดียวกัน แจ๊คไม่เข้าใจชีวิต รู้สึกตนเองโชคร้ายเหลือเกิน อนาคตดับวูบ เขารู้สึกเหมือนตนเองเป็นตัวประหลาดที่หลุดมาเดินอยู่กลางกรุง โดยที่ตนเองแทบไม่รู้ตัว เดินไป เดินไปแล้วก็คิดไป แจ๊คเดินเหม่อใจลอยมาจนถึงหัวลำโพง! แจ๊คนึกขึ้นมาได้ว่า ตอนเด็กๆครั้งหนึ่งแม่พานั่งรถไฟมาจนถึงหัวลำโพง แม่เคยบอกว่าจะพาไปไหว้พระทองคำ แต่จนแล้วจนรอดตอนนั้นก็ไม่ได้เข้าไปไหว้ แม่ติดธุระอะไรก็ไม่แน่ใจ แจ๊คตัดสินใจถามทางคนแถวนั้น เพื่อจะไปไหว้พระทองคำที่วัดไตรมิตร แจ๊คเดินมาตามถนน ต้องข้ามแยกหลายแยก เขารู้สึกว่า กรุงเทพมีแต่ถนนๆๆ และถนน แต่ก็มาถึงจนได้ ป้ายหน้าโรงเรียนไตรมิตรวิทยาลัย อยู่ติดกันกับ ป้ายวัดไตรมิตรวิทยารามวรวิหาร แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 55 18:13:54 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 02:35:06 แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 55 23:37:58 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 23:34:32

ความคิดเห็นที่ 7 แจ๊คเดินเข้าไปในวัด ก่อนจะขึ้นไปบนมณฑป เข้าไปกราบหลวงพ่อทองคำ แจ๊คมองหลวงพ่อที่มีสีทองอร่าม สวยเหลือเกิน แจ๊คจ้องมองพระพุทธรูปทองคำตรงหน้าเหมือนจะถามคำถามกับหลวงพ่อ ว่าทำไมชีวิตของเขาจึงเหมือนจะดับวูบเช่นนี้ แต่ก็ไม่มีคำตอบใดๆ แจ๊คถอนหายใจ กราบลาหลวงพ่อแล้วค่อยๆ เดินลงมานั่งอยู่ที่ข้างมณฑป ลมเย็นพัดโชยมาวูบหนึ่ง เสียงรถรายังบีบแตรกันให้ได้ยิน แจ๊คนั่งชันเข่า เอาหน้าซบลงกับเข่า น้ำตาของลูกผู้ชายเอ่อออกมาคลอเบ้า พลันเขาก็แว่วเสียงท่องอาขยานของเด็กคนหนึ่งดังแว่วมาจากกุฏิพระที่อยู่ไม่ห่างออกไปไกลนัก "อย่าเกียจคร้านการเรียนเร่งอุตส่าห์ มีวิชาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน จะตกถิ่นฐานใดคงไม่แคลน ถึงคับแค้นก็พอยังประทังตน อันความรู้รู้กระจ่างแต่อย่างเดียว แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล" จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 10 ก.พ. 55 23:54:27

ความคิดเห็นที่ 8 แจ๊คเหมือนมีสิ่งมาดลใจ แจ๊คนึกถึงแม่ แม่ไม่เคยเรียนมหาลัย แต่แม่ก็เปิดร้านขายข้าวเลี้ยงเขามาจนโตได้ แล้วตอนนี้เขาเองมีทั้งแม่ทั้งร้านแจ๊คชวนชิม ทำไมเขาต้องมานั่งหมดอาลัยตายอยากที่นี่เล่า แจ๊ครีบลุกขึ้นเดินจ้ำอ้าวลงมาจากมณฑป พอลงมาถึงทางเดิน หลังจากก้มลงใส่รองเท้าผ้าใบ แจ๊คยืนขึ้นแล้วยกมือขึ้นไหว้หลวงพ่ออีกครั้ง นึกขอบคุณครับในใจ แจ๊คเดินอย่างลิงโลดมาตามทางแบบไม่รู้จุดหมาย แต่เขารู้สึกอยากจะเดินไป เดินไป เมื่อสลัดความทุกข์ในใจออกไป เดินผ่านแยกโอเดียน จนมาพบร้านอาหารและภัตตาคารที่ตั้งอยู่เรียงรายตลอดถนนเยาวราช แจ๊คเหมือนคนที่เดินมาพบขุมทรัพย์ นี่ไม่ใช่เหรอคือสิ่งที่เขาอยากทำและอยากมี ทำไมตนเองต้องเข้าไปเรียนมหาลัย มหาลัยจะสอนวิธีเปิดร้านภัตตาคารใหญ่ๆ อย่างที่เขาเห็นตรงหน้านี้ได้ไหม? แล้วทำไมเขาจะกลับไปทำให้ร้านแจ๊คชวนชิมใหญ่โตแบบภัตตาคารที่เขาเห็นี้ไม่ได้เล่า? แจ๊คเดินดูหน้าร้านโน้นร้านนี้อย่างสนุกสนานและมีความสุข ในมหาลัยคงไม่มีร้านรวงอย่างนี้ให้ดูแน่ๆ แล้วทำไมเขาต้องเข้าไปในมหาลัย ที่มีแต่ไอ้พวกแว่นหนาเต็มไปหมด ทำไมเขาจะไม่เรียนรู้ในวิทยาลัยภัตตาคารแถบนี้เล่า! แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 00:32:22 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 00:11:32

ความคิดเห็นที่ 9 [ภาพตัดกลับมาที่เพชรบุรี] ครูน้อยเดินตรงเข้าไปในร้านแจ๊คชวนชิม ยกมือไหว้สวัสดีทักแม่ของแจ๊ค "สวัสดีครับ แจ๊คอยู่หรือเปล่าครับ?" "อ๋อ..คุณครูน้อยเองหรือคะ แจ๊คยังไม่กลับจากกรุงเทพฯเลยค่ะ" แม่ตอบ "อ้าว..เหรอครับ มีอะไรเหรอเปล่าครับ?" ครูน้อยถามถึงลูกศิษย์ที่ตนเองสนิทด้วยที่สุด "อ๋อ..ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เจ้าแจ๊คขอทำงานเป็นพนักงานอยู่ในภัตตาคารแถวๆ เยาวราชที่กรุงเทพโน่นน่ะค่ะ อิฉันก็ไม่อยากจะขัดแก เห็นสอบเข้ามหาลัยกับเขาไม่ได้ เลยปล่อยแกเที่ยวในกรุงเทพสักพัก เห็นว่าจะขอทำงานที่โน่นสักปีสองปี แล้วถึงจะกลับมาช่วยอิฉันทำร้านอาหารน่ะค่ะ" แม่ตอบแบบไม่ค่อยมั่นใจกับสิ่งที่ลูกทำนัก แต่ก็ไม่อยากขัดลูก ครูน้อยยิ้ม ก่อนบอกกับแม่ว่า "ปล่อยแกเถอะครับ แจ๊คคงค้นพบอะไรบางอย่างที่เขาอยากจะทำแล้วล่ะ นี่ผมยังห่วงว่าแกจะหมดความหวังกับชีวิตที่สอบเอนทรานซ์ไม่ได้ เพราะมีนักเรียนอีกหลายคนที่นั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่กับบ้านไม่ยอมทำอะไร งั้นผมลานะครับ" "ค่ะๆ คุณครู ขอบคุณนะค่าที่เป็นห่วงเจ้าแจ๊คมัน" ครูน้อยเดินยิ้มร่าออกมาจากร้าน ก่อนที่ครูจะหันกลับมามองที่ป้ายแจ๊คชวนชิม ครูน้อยคิดในใจ "ทำตามฝันให้สำเร็จนะ..ธนิต" เสียงเพลงจากบทเพลงของเฉลียงก็ดังขึ้น                      ฝันให้ไกลไปให้ถึง "เมื่อยังเล็ก คิดฝันจะเป็นต่าง ๆ โอ้ความฝันนั้นแสนสวยงาม อยากเป็นนก นกน้อยจะโผบินไป จะไปไหนถึงไหนถึงกัน สุดขอบฟ้าคือตะวัน สุดตะวันคือดวงดาว สุดดวงดาวคืออวกาศ ไม่มีท้อหรือทุกข์ มีแต่ฝันกันไป สุดแต่ใจจะถามจะทำ อยากเติบโตทำงาน อยากจะมีเงินทองเป็นของตัวเอง อยาก ฝัน อยากเป็น อยากเห็น อยากลอง ไม่เคยหวั่น ไม่เกรง อยากเป็นสิ่งไรก็เพียงฝันเอา * นั่นคือความทรงจำ นั่นคือฝันในวัยเยาว์ เก็บเอาไว้ใช่เพียงมองผ่าน แต่วันนี้ใช่วันวาน และวัยนี้ใช่วัยเยาว์ อย่าเฝ้าฝันถึงฝันอันเลื่อนลอย นึกหวังสิ่งใดใด เตรียมใจให้ดี วันพรุ่งนี้มีชีวิตเป็นเดิมพัน ** ฝันไกลเพียงใด ไปให้ถึง ชีวิตของเธอจึงมีความหมาย ให้ความฝันทั้งหลายมันเป็นจริง ด้วยสองมือ ของเธอ" [ให้มีเพลงนี้ดังตลอดฉากในคห. ถัดไป] แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 02:17:27 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 01:01:57 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 00:29:57

ความคิดเห็นที่ 10 [ภาพตัดกลับมาที่เยาวราช] แจ๊คทำงานตั้งแต่เที่ยงยันค่ำ แจ๊คทำทุกอย่างที่เจ้านายเจ้าของร้านภัตตาคารอยากให้เขาทำ ล้างชาม ถูพื้น เก็บกวาด เสริฟอาหาร ไปจนถึงเป็นลูกมือพ่อครัว แจ๊คยืนอยู่ท้ายรถสองแถวที่วิ่งอยู่แถบถนนเจริญกรุง ด้วยความอ่อนเพลียทำให้เขายืนครึ่งหลับครึ่งตื่นบนรถ มีหญิงสาวน่ารักใบหน้าอาหมวยแถบเยาวราช แต่งตัวดูเหมือนสาวออฟฟิศวิ่งขึ้นมาบนรถ ความแออัดของผู้คนบนรถประจำทางคงไม่ได้สร้างความรื่นรมย์ให้สาวเจ้านัก เมื่อรถแล่นมาจนถึงปากซอย เจริญกรุง 33 ขณะที่เธอกำลังลงจากรถ รองเท้าส้นสูงของเธอก็ติดกับร่องเหล็กตรงที่เหยียบทางลง เธอพยายามดึงมันออก แต่แล้วส้นรองเท้าก็ขาดหลุดติดกับรถมาด้วย (--> แฟนฉัน 5: รถไฟฟ้ามาหานะเธอ (แป่ววว..)) แจ๊คตื่นนอนแต่เช้า บิดขี้เกียจเล็กน้อย มันเป็นหอพักข้างๆจุฬานี่เอง และอยู่ไม่ไกลจากวิทยาลัยการอาหารที่เขาเรียนอยู่ด้วยเช่นกัน! เมื่ออยู่ที่นี่ แจ๊คยังได้เจอกับจุก กิมเตียง เจี๊ยบ จอย และคนอื่นๆที่เรียนอยู่ในกรุงเทพ แจ๊คจัดแจงใส่ชุดนักศึกษา เสื้อยืด กางเกงยืน รองเท้ายางadda และกระเป๋าสะพายอีกหนึ่งใบที่ภายในเต็มไปด้วยตำรับตำรา-สูตรการทำอาหารทั้งไทยและจีน ก่อนที่แจ๊คจะเดินเข้าวิทยาลัยที่มีป้ายเขียนข้างหน้าว่า ภัตตาคารแชงการีล่า! {จบฉาก 27.5} แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 01:38:10 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 00:53:41 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 00:52:26

ความคิดเห็นที่ 11  ฝันไกลเพียงใดไปให้ถึง แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 11:16:28 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 00:56:28

ความคิดเห็นที่ 12 บทหนังบทละครเข้าเขียนกันแบบนี้หรือเปล่าค่ะ ตามมาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : Setakan เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 08:27:34

ความคิดเห็นที่ 13 พอดีผมไม่ได้เรียนมาทางด้านทำหนังด้วยครับ อาชีพของตนเองก็ไม่ได้เกี่ยวข้องหรือเฉียดมาทางนี้เลย เลยไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วบทภาพยนตร์นี่มันเป็นยังไง ผมใช้วิธีนึกๆเอาว่า ถ้าเป็นหนังที่เราเคยดู แล้วเราอยากจะให้มันมีหนังของเราเองบ้าง มันควรจะมีหน้าตาออกมาเป็นอย่างไรเท่านั้นเอง แฮะๆ แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 10:18:15 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 08:38:56

ความคิดเห็นที่ 14 Be Continued http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11620111/W11620111.html แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 55 13:35:24 แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 55 13:27:19 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 12:13:51

ความคิดเห็นที่ 15  ฝันให้ไกลไปให้ถึง เวอร์ชั่นต้นฉบับ ซึ่งผมชอบมากกว่า เพลงมีพลังดี http://radio.sanook.com/music/player/%E0%B8%9D%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B9%89%E0%B9%84%E0%B8%81%E0%B8%A5%E0%B9%84%E0%B8%9B%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B9%89%E0%B8%96%E0%B8%B6%E0%B8%87/2582/ แก้ไขเมื่อ 13 ก.พ. 55 00:05:33 แก้ไขเมื่อ 12 ก.พ. 55 08:37:26 แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 55 12:28:32 จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 11 ก.พ. 55 12:26:41

ความคิดเห็นที่ 16 Texas Flood ภาค 5: เมื่อการเมืองเก่าถูกท้าทายด้วยการเมืองใหม่ จุดเปลี่ยนประเทศไทยมาถึงแล้ว (The Turning Point of Thailand) http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C11907867/C11907867.html จากคุณ : Younger Pat เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 55 14:05:33