ความคิดเห็นที่ 1 แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 55 09:20:49 แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 55 09:30:31 แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 55 21:31:40 แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 55 14:38:27 จากคุณ : อุษณกร (Setakan) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 11:37:50

ความคิดเห็นที่ 2 แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 55 09:21:04 แก้ไขเมื่อ 16 ก.พ. 55 09:52:57 แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 55 15:38:06 จากคุณ : อุษณกร (Setakan) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 11:44:25

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนเก่าๆค่ะ บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11533237/W11533237.html ๑: เค้าลาง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11559513/W11559513.html ๒ : นักรบปริศนา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11587641/W11587641.html ๓ : บัญชา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11616471/W11616471.html ๔ : ผู้ใด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11650527/W11650527.html ๕ : คำถาม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W11679982/W11679982.html .................. ขอบคุณสำหรับกิ๊ฟนะคะจากคุณ wor_lek, ravio, นารีจำศีล, Travel to the moon, มานีโอลา, นิชนันท์, แก้วกังไส, kdunagin, สามปอยหลวง, กาแฟเย็นเพิ่มช็อต, นวลน้ำผึ้ง, mimny จากคุณ : Travel to the moon ไม่ต้องอ่านภาคแรกก็ได้ค่ะ อ่านภาคนี้เลยรับรองว่าสนุก ไม่งงแน่ๆ ตอนอ่านให้คิดเสียว่าอ่านเรื่องใหม่เลยค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) น่ากลัวตามแบบฉบับแสนอัปสรค่ะพี่ไก่ ไม่ค่อยหลอนเท่าไหร่ภาคนี้ อิๆ จากคุณ : mimny ไม่ได้มาเกิดใหม่ค่ะ เพียงแต่มีตัวตายตัวแทนเท่านั้น ส่วนคนอื่น อุบไว้ก่อนค่อยเฉลยทีหลัง บทนี้คงจะตอบคำถามแล้วนะคะ จากคุณ : เด็กโรคจิต ชอบอ่านอักขระโบราณ (อินทรายุธ) ง่ะเจอคนโรคจิตอย่างนี้ก็แย่สิจ๊ะ ฮ่าๆ โฮม....เพี้ยง เอ้ยไม่ใช่ .................. ขอบคุณสำหรับกิ๊ฟของนักอ่านเงาที่ไม่เม้นท์ แต่ก็ยังแอบให้ เหอๆ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านนะคะ จะพยายามต่อไปค่ะ สู้ๆ(ปลุกปลอบใจตัวเอง ฮี่ๆๆ) แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 55 15:47:07 แก้ไขเมื่อ 15 ก.พ. 55 15:46:20 จากคุณ : อุษณกร (Setakan) เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 11:45:16

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านค่ะพี่มน เม้นต์ตอนที่ 5 ไว้ให้แล้วนะคะ กลับไปอ่านได้ค่ะ แหะๆ จากคุณ : นารีจำศีล เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 55 22:33:13

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่ปราชญาเอาผ้าเช็ดหน้ามารำพึงรำพันถึงหญิงสาวในท่ามกลางแสงดาวนี่เห็นภาพเป็นแบบละครร้องสมัยนั้นเลยค่ะ สมัยนี้คงไม่ค่อยมีแล้วนะคะแบบนี้ คงไม่ค่อยมีผู้หญิงที่ไหนใช้ผ้าเช็ดหน้ากันอีกแล้ว มีแต่ทิชชู่ จะให้ผู้ชายเอาทิชชู่ที่ผู้หญิงใช้แล้วมารำพันแทนก็คงยังไงๆ อยู่ นิดนึงค่ะ ตอนบทพูดช่วงแรกๆ บางทีงงนิดหน่อยค่ะว่าใครเป็นคนพูด ตอนที่มีราเชนทร์กับเพราพิลาสพูดกัน 2 คนไม่งงนะคะ แต่พอแสนอัปสรเข้ามาอีกคน บางประโยคชักงงแล้วค่ะ ต้องอ่านทวน 2 รอบถึงเข้าใจ แต่ก็เข้าใจนะคะว่าใครพูดประโยคไหน หมายถึงหลังอ่านทวนซ้ำไปซ้ำมาแล้วน่ะค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 03:42:30

ความคิดเห็นที่ 6 เรื่องนี้ต้องตั้งใจอ่านมากเลยนะคะ บางช่วงต้องอ่านทวนซ้ำด้วย >< ปล.ขอยกมือว่ายังใช้ผ้าเช็ดหน้าอยู่นะคะ สงสัยจะติดมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่ได้พกแล้วเหมือนขาดอะไรไป ^^ จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 16 ก.พ. 55 18:49:28

ความคิดเห็นที่ 7 ตัวร้ายเยอะเหลือเกินพระนางจะผ่านอุปสรรคขวากหนามได้มั้ยเนี่ย กลัวใจพี่มนจะไม่ให้ผ่าน จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 18 ก.พ. 55 19:25:14

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านยังไง ต่อให้มีฉากหวานก็ยังรู้สึกว่าเรื่องมันเครียดอยู่ดีล่ะ... จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 20:24:58

ความคิดเห็นที่ 9 อืมม์ ถ้า...คนที่ไม่เคยอ่านภาคแรกมาก่อน ก็อาจมีสิทธิงง ได้นะครับ และคนที่ไม่คุ้นเคยกับลายมิอหนูมนถ้าอ่านแบบผ่านๆก็จะงงๆ ได้เหมือนกัน โดยเฉพาะช่วงตัดฉากและบทสนทนา แต่ถ้าชินกับลายมือแล้วและมีประสบการณ์กับภาคแรกมาก่อนก็ไม่มีปัญหา ตัวอย่างลายมือของหนูมน ....“โฮก...เจ้าเรียกข้ามากระนั้นฤา แสนอัปสรลูกข้า เราไม่ได้พบกันนานมากแล้ว” “ฉันไม่ใช่ลูกแก ฉันคือเพราพิลาส เจ้าหญิงแห่งกัมพูชาผู้เป็นนายของแก” คนที่เพิ่งลดมือลงหยุดพร่ำคาถาหันมาแผดเสียงตะคอก ตาเขียวปั๊ดจ้องร่างทะมึนอย่างไม่เกรงกลัว ขณะที่วิญญาณร้ายก็จ้องตอบกลับมาเช่นกัน ทันใดเองที่มโนจิตของหญิงสาวคล้ายถูกพลังอำนาจบางอย่างดึงดูดให้วูบตามความคิดของวิญญาณร้ายไป เกิดเป็นภาพอดีตกาลนับพันปีย้อนกลับมา “ท่านเข้ามาได้เยี่ยงใดกันแม่ทัพราเชนทร์ เจ้าพี่ส่งท่านมากระนั้นฤา เอ๊ะ...นี่เจ้า...คิดทำสิ่งใดกันแน่ คิดจะสังหารข้ากระนั้นฤา ฤาว่าแสนอัปสรส่งเจ้ามา นางอรพิษนั่นจ้างเจ้าด้วยสิ่งใด จึงหาญกล้าทำการใหญ่อุกฉกรรจ์เยี่ยงนี้” “ฮ่า ฮ่า ฮ่า นี่คิดว่าเงินทองของมีค่า ฤาสรีจักซื้อใจข้าพระองค์ได้กระนั้นฤา ของเหล่านั้นข้าหาได้สนใจไม่ ขอเพียงคนที่ข้ารักได้สุขสมหวังดังใจปราถนาก็เพียงพอแล้ว” “นี่หมายความว่า เจ้ากับพระมเหสีเล่นชู้ต่อกันกระนั้นฤา เจ้าช่างชั่วช้ายิ่งนัก” “หยุดตรัสพล่อยๆเยี่ยงนั้นเสียที ข้าพระองค์มีจิตผูกพันอย่างลึกซึ้งให้เจ้านางแสนอัปสร มากเสียจนยอมตายแทนได้เลยทีเดียว ไม่มีพ่อคนใดทนเห็นลูกในไส้ต้องก่นเศร้าทรมานใจได้ดอก” “เจ้าพูดสิ่งใดออกมา พระมเหสีเป็นลูกของเจ้ากระนั้นฤา” “ถึงพระองค์จักล่วงรู้ เพลานี้ก็หามีประโยชน์อันใดอีกไม่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” “นี่เจ้ากล้าคิดร้ายกับข้าเทียวรึ” “ฮ่า ฮ่า ฮ่า รู้จักข้าน้อยเกินไปเสียแล้ว” เสียงกร้าวหัวเราะเยาะร่วน ร่างใหญ่เดินเข้าหาคนที่พลาดท่าอย่างรวดเร็ว พลางตวัดดาบใหญ่ใส่อย่างไร้ความปรานี คนถูกประชิดตัวรีบผละห่างออกมาแทบมิทัน แผดสุรเสียงลั่นเรียกทหารยามในทันที “จับมันให้ได้ ไม่ว่าจักตายหรือเป็น” สิ้นกระแสรับสั่งบังเกิดความโกลาหลตะลุมบอนกันขึ้นยกใหญ่ ก่อนร่างของแม่ทัพราเชนทร์ที่แปรเปลี่ยนไปเป็นเสือลายพาดกลอนจะคำรามลั่น กระโจนพรวดฝ่าวงล้อมออกไปทว่ากลับถูกจับตัวได้เสียก่อน ---- การเปลี่ยนอารมณ์ บทสนทนา และมุมมองแบบนี้ก้ชวนให้งงได้เหมือนกัน ว่าไฝเป็นไผ...เพราะมีการตัดฉากลงไปในอีกชั้น ถ้าคนอ่านไม่ปรับสถาพแรงเฉื่อยทางอารมณ์ก็งงได้เหมือนกันครับ นอกจะจะแกะทีละบรรทัด ส่วนการตัดฉับมายังภายในเรือนเจ้าพระยารามอดิศรณรงค์ฤทธิ์ก็ถือว่ารับได้นะครับ เพราะพล็อตเรื่องมันบังคับในตัวอยู่แล้ว เปลี่ยนจาดแนว "พีเรียดดราม่า" ในภาคแรก มาเป็นแนว "โมเดิร์นพีเรียดแฟนตาซี" ในภาคนีั ก็ถือวาโดยรวมแล้วเบาลงในแง่ของเหตุการณ์แต่ลสยใือฝีมือคงคงเหมือนเดิมครับ เป็นลายมือหนูมลอย่างคงเส้นคงวา คิดว่านักอ่านจะรู้สึกว่าอ่านง่ายขี้นเมือเทียบกับภาคแรก เหมือนเปลี่ยนจากแนวโปรเกรสซีฟของวง YES หรืแฟิงค์ฟลอยด์ยุคแรกมาเป็นแนวของดรีมเธียร์เตอร์อะไรประมาณๆนี้ ก็......พยายามจะอ่านในมุมมองของคนที่เพิ่งเคยอ่านงานชุดนี้ แต่ทำไม่ได้เลยครับ ยังไงอ่านๆไปก็ยังมีเงาของภาคที่แล้วโผล่มาเป็นระยะๆเสมอ^^ เลยกลายเป็นการได้เปรียบเชิงกลไปโดยปริยาย^^ แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 55 19:50:28 จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 55 19:04:38