[ ปีบเจ้าร่วงหล่น,วาง..บนทางเท้า]
|
 |
๐ ปีบ..เจ้าร่วงหล่นไปก็หลายเติบ
เจ้าเคยเอิบอิ่มแท้แลใสกระจ่าง
บัดนี้โรยกลีบเกลื่อนดูเปื้อนทาง
แทบไม่มี่ช่องว่างระหว่างตีน
๐ นั่น..ปีบปลิวปลิดคว้าง วางกระทบ
ทรงตัวแผ่วเบาสงบยังอบกลิ่น
กรุ่นกระจายกำจรดั่งอ้อนดิน
บนด่าวดิ้นดอกย้ำสู่สำนึก
๐ หวีด..ลมหวิวยังไหววูบใบแฝง-
ลู่ไม่แรง,ยังหล่นเช้าจนดึก
ลมยังร่ายมนต์ขลังแล้วยังคึก
ปีบ..รู้สึก สิ้นหวังอีกครั้งชัด..
๐ ใน..หวิวหวาดคงหวังและยั้งหยุด
การเร่งรุดลมพล่ามท่ามสงัด
โลมราตรี-รุ่งสางยังพร่างพัด
ปีบ กระจัด ด้วยกระจาย ที่รายรก
๐ เริง..ลมแผ่วเพิ้งปีบต้องรีบหล่น
จากขาวงาม, พอล้นในต้นดก
ท่ามเหวแห่งเพลงมารสะท้านสะทก
มาปลิด,ปกปีบสวยด้วยวาระ
๐ คือ..วงวัฏฏ์เวียนรอบเป็นกรอบกฎ
ทุกท่วงทางบริบทคงสารัตถะ
ให้คงความจริงล้ำแห่งธรรมะ
ว่าเกิดขึ้นแล้วนี่หละ...พร้อมจะตาย..
๒๓๔๗
๑๕๐๒๕๕
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕
[ ปีบเจ้าร่วงหล่น,วาง..บนทางเท้า]
...........ม.หัวเฉียว...................
*********************
(ต่อ)
๐ เห็นอื่นดอก ดารดาษ ที่กลาดเกลื่อน
ยังลบเลือนเร็วอยู่แล้วรู้จบ
หากปีบหอมคงย้ำหลายคำรบ
ยังอวล อบ เอมกลิ่น...ไม่สิ้นเลย..
๐ จะเริงร่อนเพลงร่าย...กี่ผายพร่ำ
ปีบก็ช้ำเปิงทรุด..ที่สุดจะเอ่ย
จนปร่าแปลบ..เจ็บปลาบพังพาบ,เคย-
มีใครเปรย..ถึงปวดที่รวดรัด
๐ จะร่ำโหย..เพื่อหาศรัทธาไฉน
จากภาวะกลีบใบ..ที่โบก ระบัด
ที่ดอกดื่นเด่นห้วง..ทั้งปวงวิวัฒน์
ตกตะกอนเรียงจัด..เพื่อขัดอาสวะ
๐ คงแต่โรยกลีบหล่น..ให้คนเหยียบ
เป็นปุ๋ยเรียบ,หรือต้อง..อยู่บนกองขยะ
คลุกปนกับของเน่าที่เคล้าคละ
หมดภาวะโปรยกลิ่นประทิน,นึก
๐ คือ..ค่าหอม-สวยหวาน..ของก้านดอก
ปิดฉาก,เป็นปุ๋ยคอกที่ตกผลึก
เพี่ยงชั่วข้ามคืนเห็นจากเร้นลึก
ก็กร่อนสึกล่วงดับ..เคลื่อนขับ,งด
๐ หยุด..ดอกปีบที่เปิบความเติบสุด
ในกงกรอบสมมุติต้องจารจด
ถึงคุณค่าต่างที่ไม่มีลด
จากความสด-เฉา-ยุ่ย-สู่ปุ๋ยงาม
๑๙๓๗
๑๗๐๒๕๕
บ้านบางซื่อ
ก.ท.ม
แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 19:45:39
| จากคุณ |
:
คนสาธารณะ   
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ก.พ. 55 01:02:45
|
|
|
|
