[ ปีบเจ้าร่วงหล่น,วาง..บนทางเท้า]
|
 |
๐ ปีบ..เจ้าร่วงหล่นไปก็หลายเติบ เจ้าเคยเอิบอิ่มแท้แลใสกระจ่าง บัดนี้โรยกลีบเกลื่อนดูเปื้อนทาง แทบไม่มี่ช่องว่างระหว่างตีน
๐ นั่น..ปีบปลิวปลิดคว้าง วางกระทบ ทรงตัวแผ่วเบาสงบยังอบกลิ่น กรุ่นกระจายกำจรดั่งอ้อนดิน บนด่าวดิ้นดอกย้ำสู่สำนึก
๐ หวีด..ลมหวิวยังไหววูบใบแฝง- ลู่ไม่แรง,ยังหล่นเช้าจนดึก ลมยังร่ายมนต์ขลังแล้วยังคึก ปีบ..รู้สึก สิ้นหวังอีกครั้งชัด..
๐ ใน..หวิวหวาดคงหวังและยั้งหยุด การเร่งรุดลมพล่ามท่ามสงัด โลมราตรี-รุ่งสางยังพร่างพัด ปีบ กระจัด ด้วยกระจาย ที่รายรก
๐ เริง..ลมแผ่วเพิ้งปีบต้องรีบหล่น จากขาวงาม, พอล้นในต้นดก ท่ามเหวแห่งเพลงมารสะท้านสะทก มาปลิด,ปกปีบสวยด้วยวาระ
๐ คือ..วงวัฏฏ์เวียนรอบเป็นกรอบกฎ ทุกท่วงทางบริบทคงสารัตถะ ให้คงความจริงล้ำแห่งธรรมะ ว่าเกิดขึ้นแล้วนี่หละ...พร้อมจะตาย..
๒๓๔๗ ๑๕๐๒๕๕
๑๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ [ ปีบเจ้าร่วงหล่น,วาง..บนทางเท้า] ...........ม.หัวเฉียว................... ********************* (ต่อ)
๐ เห็นอื่นดอก ดารดาษ ที่กลาดเกลื่อน ยังลบเลือนเร็วอยู่แล้วรู้จบ หากปีบหอมคงย้ำหลายคำรบ ยังอวล อบ เอมกลิ่น...ไม่สิ้นเลย..
๐ จะเริงร่อนเพลงร่าย...กี่ผายพร่ำ ปีบก็ช้ำเปิงทรุด..ที่สุดจะเอ่ย จนปร่าแปลบ..เจ็บปลาบพังพาบ,เคย- มีใครเปรย..ถึงปวดที่รวดรัด
๐ จะร่ำโหย..เพื่อหาศรัทธาไฉน จากภาวะกลีบใบ..ที่โบก ระบัด ที่ดอกดื่นเด่นห้วง..ทั้งปวงวิวัฒน์ ตกตะกอนเรียงจัด..เพื่อขัดอาสวะ
๐ คงแต่โรยกลีบหล่น..ให้คนเหยียบ เป็นปุ๋ยเรียบ,หรือต้อง..อยู่บนกองขยะ คลุกปนกับของเน่าที่เคล้าคละ หมดภาวะโปรยกลิ่นประทิน,นึก
๐ คือ..ค่าหอม-สวยหวาน..ของก้านดอก ปิดฉาก,เป็นปุ๋ยคอกที่ตกผลึก เพี่ยงชั่วข้ามคืนเห็นจากเร้นลึก ก็กร่อนสึกล่วงดับ..เคลื่อนขับ,งด
๐ หยุด..ดอกปีบที่เปิบความเติบสุด ในกงกรอบสมมุติต้องจารจด ถึงคุณค่าต่างที่ไม่มีลด จากความสด-เฉา-ยุ่ย-สู่ปุ๋ยงาม
๑๙๓๗ ๑๗๐๒๕๕
บ้านบางซื่อ ก.ท.ม
แก้ไขเมื่อ 17 ก.พ. 55 19:45:39
จากคุณ |
:
คนสาธารณะ
|
เขียนเมื่อ |
:
16 ก.พ. 55 01:02:45
|
|
|
|