ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 13 สิ่งแรกที่มาร์ลิคสัมผัสได้เมื่อเปิดประตูลงมาจากรถยนต์คือเสียงไซเรนดังกึกก้องกับเจ้าหน้าที่ตำรวจและทหารเดินขวักไขว่ไปมาทั่วบริเวณรอบๆอาคารจัดประมูลงานซึ่งตั้งอยู่ภายในอาณาเขตของที่ทำการเทศบาลเมืองไซเบิ้ล   นายตำรวจผู้มีอำนาจสูงสุดในพื้นที่กับนายกเทศมนตรีรีบวิ่งตรงเข้ามาหาเขาทันทีเมื่อหันมาเห็น “สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง” มาร์ลิคถามเสียงเครียด “เรากันผู้คนที่ไม่เกี่ยวข้องออกมาจากอาคารได้หมดแล้วครับท่าน  ตอนนี้เจ้าหน้าที่กำลังทำการกู้ระเบิดอยู่ ผมได้รับรายงานมาว่าเป็นระเบิดเวลาน้ำหนักราว 400 กรัม ที่มีคนใส่ถุงพลาสติกสีดำมาวางทิ้งไว้ทั้งหมด 4 จุดในอาคาร คือหน้าลิฟท์  หน้าห้องน้ำชาย ข้างถังขยะใกล้ห้องประชุม แล้วก็ข้างกระถางต้นไม้ชั้นล่าง ซึ่งคงต้อง ตรวจสอบในกล้องวงจรปิดกันอีกครั้งครับว่ามีใครเข้ามาเกี่ยวข้องแค่ไหน” นายกเทศมนตรีเป็นฝ่ายบอกรายละเอียดคร่าวๆ  มาร์ลิคค่อนข้างโล่งใจขึ้นมานิดหนึ่งเมื่อได้รับรู้ว่า อย่างน้อยก็ไม่มีผู้ใดได้รับบาดเจ็บหรือเสียชีวิต “ผมคิดว่างานนี้คงมีเกลือเป็นหนอนแน่ๆครับท่าน  ผมจะรับผิดชอบคดีนี้เอง” นายตำรวจหนุ่มเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นบ้าง และทันใดนั้นเอง เสียงดังของระเบิดก็ดังแทรกขึ้นมา ทั้งสามคนหันไปมองหน้ากันอย่างตกใจ  ฟังจากเสียงเหมือนแรงระเบิดจะไม่รุนแรงมาก หากก็ไม่มีใครล่วงรู้ได้ว่า ข้างใน มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง ในขณะเดียวกัน บริเวณที่เต็มไปด้วยประชาชนซึ่งมายืนรวมกลุ่มกันอยู่นอกเขตที่เจ้าหน้าที่ได้ทำแนวกั้นห้ามเข้าใกล้ เนเนสต์วิ่งกระหืดกระหอบมาถึงและตรงไปหาเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง ที่จำได้ว่า เคยมาขอความช่วยเหลือจากคาจาร์บ่อยๆ   “ข้างในเป็นไงบ้างคะ” “มีคนร้ายลอบวางระเบิดในอาคารจัดประมูลงานครับคุณเนเนสต์ เป็นระเบิดเวลา เจ้าหน้าที่ทำการกู้เกือบสำเร็จแล้ว แต่ไปพลาดชิ้นสุดท้าย เกิดระเบิด แรงระเบิดไม่รุนแรงมากอย่างที่คิด แต่ก็ทำให้หน่วยกู้ระเบิดบาดเจ็บสาหัสกันหมด กระจกหน้าต่างพังทั้งแถบเลย” เนเนสต์รับฟังด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดไม่แพ้คนเล่า  ถึงเธอจะต่อต้านโครงการของฝ่ายรัฐบาลมาตลอด หากก็ไม่เคยเห็นด้วยกับวิธีการที่ดูสกปรกเช่นนี้   “ขอถามอีกอย่างได้มั้ยคะ  คุณเห็นพี่ชายของฉันบ้างรึเปล่า” “คุณเดยันเหรอครับ  ผมว่าผมเห็นแว้บๆนะ  แต่ไม่แน่ใจเหมือนกัน” “ไม่เป็นไรค่ะ  ขอบคุณมากนะคะ” หญิงสาวมองไปรอบๆตัวอย่างหนักใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาเดยัน แต่เสียงตอบรับอัตโนมัติที่ตอบกลับมาบ่งบอกว่าเขาปิดเครื่อง   เธอคิดไปถึงประโยคที่ได้ยินเขาพูดโทรศัพท์เมื่อเช้า แล้วก็ได้แต่หวังว่าพี่ชายกับพ่อของเธอจะไม่มีส่วนรู้เห็นกับเรื่องที่เกิดขึ้นนี้   “คุณ  คุณครับ ตื่นเถอะ พิพิธภัณฑ์จะปิดแล้วนะครับ” ความมืดสนิทภายใต้เปลือกตาอันหนักอึ้งกับเสียงที่ดังเหมือนมาจากที่ไกลๆ ยังคงเป็นสิ่งเดียวที่ชายหนุ่มรับรู้ได้ เขาต้องใช้ความพยายามอย่างหนักที่จะลืมตาขึ้นมา ธรณ์กระพริบตาถี่ๆมองเพดานด้วยอาการมึนงง “คุณเป็นอะไรมากรึเปล่า ไม่สบายเหรอครับ ผมช่วยพยุงให้ลุกขึ้นดีมั้ย” ชายวัยกลางคน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขอพิพิธภัณฑ์ที่ยืนอยู่ตรงปลายเท้า  ถามและมองชายหนุ่มอย่างเห็นใจ “ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ได้เป็นอะไร” ธรณ์ตอบพลางพยุงตัวลุกขึ้นนั่งและสะบัดศีรษะแรงๆ ทบทวนเหตุกาณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นก่อนจะตื่นมาในสภาพเช่นนี้  ภาพต่างๆปรากฏชัดเจนในห้วงความคิด อีกครั้งแล้วสินะที่เขาต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้แก่พลังอันแรงกล้าในดวงตาของเธอ  มันเป็นเรื่องยากที่จะห้ามไม่ให้ตัวเองไม่มองสบสายตาคมสวยชวนให้หลงไหลคู่นั้นของหญิงสาวได้   “ลุงครับ แล้วเจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์คนที่ใส่แต่ชุดคลุมสีดำทั้งตัวล่ะครับ เธอกลับไปแล้วเหรอ” “กลับไปตั้งนานแล้วครับ เธอยังสั่งผมไว้ด้วยว่า ถ้าได้เวลาเลิกทำการเมื่อไหร่ให้มาปลุกคุณด้วย” ยังอุตส่าห์มีแก่ใจเป็นห่วงกลัวว่าคืนนี้เขาจะต้องนอนเฝ้าห้องสมุดในพิพิธภัณฑ์หรือยังไงนะ   “ขอบคุณครับลุง” เขาพูดพลางลุกขึ้นเดินไปตรงโต๊ะที่ยังมีข้าวของของตัวเองวางเกลื่อนอยู่  พอเก็บทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยและสะพายกระเป๋าโน้ตบุ๊คเดินลงบันไดตามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลงมาจนถึงด้านนอก  ก็พลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “เอ้อ จริงสิ  ลุงครับ ลุงได้ข่าวที่มีการลอบวางระเบิดในอาคารจัดงานประมูลวันนี้รึเปล่า” “เมื่อกี้ที่ฟังวิทยุ  มีเจ้าหน้าที่กู้ระเบิดได้รับบาดเจ็บสาหัสสองคนครับ  กระจกหน้าต่างอาคารพังไปแถบหนึ่ง นอกนั้นก็ไม่มีใครเป็นอะไร ตอนนี้อยู่คงอยู่ในขั้นตอนการสืบสวนสอบสวนแล้วมั้งครับ” “ครับ ขอบคุณมากนะครับลุง” ธรณ์บอกเป็นประโยคสุดท้ายก่อนจะรีบล้วงกระเป๋าควานหาโทรศัพท์มือถือกดโทรหามาร์ลิคขณะเดินออกไปเรียกรถรับจ้างด้านนอกอย่างรีบๆ ทางด้านมาร์ลิคก็เพิ่งเลิกจากการประชุมเครียดกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายต่างๆที่เกี่ยวข้อง และเมื่อเปิดประตูเดินออกมาเป็นคนสุดท้าย เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นพอดี “มาร์ลิค ผมขอโทษจริงๆที่ไม่ได้รีบตามไป  คุณเป็นไงบ้าง” น้ำเสียงจากปลายสายฟังดูร้อนรน “ไม่เป็นไรธรณ์  ผมกำลังจะกลับไปถวายรายงานให้แก่องค์ชายที่พระตำหนักอยู่พอดี คุณตามไปที่นั่นเลยแล้วกัน” เขาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ “ได้ๆ  ถ้างั้นเดี๋ยวเจอกันนะ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ” หลังวางสายจากธรณ์ไปได้ไม่ถึงนาที เสียงเตือนข้อความเข้าก็ดังขึ้น  มาร์ลิคจำเสียงที่ตั้งไว้ได้ เขารีบเปิดอ่านข้อความจากองค์หญิงชารีด้าทันที ‘ฉันอยู่ที่ตำหนักของเจ้าพี่ฟารินอสนะ   เธอกำลังเดินทางมาใช่รึเปล่า ฉันจะเตรียมชงชาไว้รอ’ พออ่านข้อความจบ ชายหนุ่มก็รีบวิ่งไปที่รถยนต์ประจำตำแหน่งซึ่งสารถีมาจอดรออยู่พร้อมกับสั่งให้รีบไปที่พระราชวังให้เร็วที่สุดทันที ภายในห้องทรงพระอักษรของเจ้าชายฟารินอส  องค์หญิงชารีด้าทรงยกกาน้ำชาหลากหลายชนิดกับคุ้กกี้พิชตาชิโอ้เข้ามาวางด้วยพระองค์เอง  หลังจากค่ำคืนนั้นผ่านไปเจ้าชายอาร์กฟาก็เสด็จกลับยังดินแดนของพระองค์เพื่อร่วมงานสำคัญของพระราชบิดา   “ชารีด้า  หันมามองหน้าพี่  ได้โปรดฟังสิ่งที่พี่จะอธิบาย” พระสุระเสียงกังวานของพระเชษฐา ฟังดูเหมือนเป็นคำขอร้องมากกว่าจะออกคำสั่ง   “ถ้าเป็นเรื่องคืนนั้น  เจ้าพี่ทรงวางพระทัยเถอะเพคะ  หลังจากได้ไคร่ครวญไตร่ตรองด้วยตนเองมาพอสมควรแล้ว น้องคิดว่า น้องเข้าใจและยอมรับ เรื่องของเจ้าพี่กับเจ้าพี่อาร์กฟาได้ เจ้าพี่ทั้งสองเป็นพี่ชายที่น้องเคารพรักอย่างไร ก็จะเป็นอย่างนั้นไม่มีวันเปลี่ยน  เพียงแต่น้องเป็นห่วงถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต  สิ่งที่เราไม่สามารถจะคาดเดาได้  อย่าทรงลืมว่าทั้งสองพระองค์มีสถานะเป็นเช่นไรในประเทศนี้” “ขอบใจน้องมากนะที่เข้าใจพี่” เจ้าชายฟารินอสตรัสอย่างซาบซึ้งในพระทัย   “แต่ตอนนี้ มีเรื่องด่วนกว่ารอให้เจ้าพี่แก้ปัญหาอยู่นะเพคะ  น้องได้ยินเสียงรถแว่วๆ  บรรดาที่ปรึกษาของเจ้าพี่คงมากันแล้ว  จะทรงอนุญาตให้น้องอยู่ร่วมฟังการประชุมด้วยได้หรือไม่” “ได้สิ  ถ้ารน้องต้องการ  มานั่งข้างๆพี่มา” องค์หญิงชารีด้าเสด็จอ้อมไปอีกฝั่งของโต๊ะเพื่อประทับรอเคียงข้างพระเชษฐา และไม่นานนัก ข้าหลวงผู้ดูแลหน้าห้องก็พามาร์ลิคกับธรณ์เดินเข้ามา “เชิญนั่งตามสบาย” เจ้าชายฟารินอสรับสั่งเมื่อสองหนุ่มค้อมศรีษะถวายความเคารพ “ขอบพระทัยฝ่าบาท” ทั้งสองกล่าวแทบจะพร้อมกันก่อนจะเดินมานั่งตรงเก้าอี้ที่ได้จัดเตรียมไว้ให้ “ว่ามาเลย มาร์ลิค เรารอฟังอยู่” “อย่างที่ฝ่าบาททรงทราบว่าวันนี้จะมีการเปิดประมูลงานรอบสุดท้าย สำหรับบริษัทผู้รับเหมาก่อสร้างรถไฟฟ้ารางคู่เส้นทาง จากไซเบิ้ลไปบาตูฮาน  แต่ก่อนเริ่มงานประมาณสองชั่วโมง มีเจ้าหน้าที่บังเอิญไปพบถุงพลาสติคล้ายถุงขยะ ข้างในมีระเบิดเวลาขนาดประมาณ 400 กรัม จึงเปิดกริ่งสัญญาณฉุกเฉินให้ทุกคนออกไปนอกตัวอาคารแล้วเจ้าหน้าที่ทหารกับตำรวจที่มาคอยทำหน้าที่ก็เข้าไปช่วยกันตรวจค้น ปรากฏว่า มีถุงวัตถุระเบิดวางอยู่ทั้งหมดสี่จุด  จึงได้เร่งทำการกู้ระเบิด แต่ไปพลาดเอาจุดสุดท้าย เจ้าหน้าที่บาดเจ็บสาหัส 2คน  กระจกหน้าต่างได้รับความเสียหายพอสมควร  พอเคลียร์พื้นที่ในอาคารได้แล้ว ก็มีการนำกล้องวงจรปิดมาตรวจสอบ  แต่กล้องเสียและไม่บันทึกภาพเลยตั้งแต่เมื่อคืน  ท่านนายกเทศมนตรี กับหัวหน้าตำรวจชุดสืบสวนสอบสวน ต่างลงความเห็นว่า งานนี้คงมีเกลือเป็นหนอน ลำพังถ้าเป็นคนนอก คงไม่สามารถทำอะไรได้โดยปราศจากอุปสรรคเช่นนี้แน่นอน  ซึ่งกระหม่อมก็เห็นด้วย  และที่สำคัญ มีกระดาษแผ่นหนึ่งในถุงขยะเขียนข้อความท้าทายไว้ด้วยว่าให้ระวังเป้าหมายต่อไปให้ดี ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายแน่ๆ” จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 00:36:40

ความคิดเห็นที่ 2 (ตอนที่ 13 ต่อ) “นี่มันขบวนการก่อความไม่สงบชัดๆเลย” องค์หญิงชารีด้าทรงส่ายพระพักตร์ขณะรับสั่ง “เราคงต้องเลื่อนการประมูลออกไปก่อน” “อย่างนี้ความก้วหน้าของโครงการก็จะช้าลงไปอีกสิเพคะ เจ้าพี่  พวกสื่อมวลชนทั้งภายในภายนอกประเทศยิ่งจับตาผลงานชิ้นนี้อยู่ด้วย” “แค่เลื่อนไปชั่วคราวน่ะ  งานอื่นๆก็ยังคงดำเนินต่อไป  ช่วงนี้ใกล้ถึงเทศกาลทะเลดอกไม้ไฟ  ประชาชนของเรารอคอยจะเฉลิมฉลองเทศกาลแห่งความสุขครั้งนี้กันอยู่  พี่ไม่อยากให้มีเรื่องร้ายแรงอะไรเกิดขึ้นในช่วงนี้   เอาล่ะ  เชิญคุณสองคนดื่มน้ำชาและพักผ่อนเถอะ  พรุ่งนี้มีประชุมคณะทำงานในตอนหลังมื้อค่ำ แล้วเราค่อยปรึกษาหารือเรื่องนี้กันในที่ประชุมอีกครั้ง” มาร์ลิคกับธรณ์ลุกขึ้นยืนส่งเสด็จเจ้าชายฟารินอสกับเจ้าหญิงชารีด้า จนทั้งสองพระองค์ออกจากห้องไปแล้ว ก็ทิ้งตัวนั่งลงที่เดิมด้วยอาการอิดโรยไม่ต่างกัน โดยเฉพาะมาร์ลิคที่ดูจะเคร่งเครียดอย่างหนักกับปัญหาที่เกิดขึ้น “คุณอย่าเพิ่งเครียดไปเลยนะ  ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้  ทำตามอย่างที่องค์ชายรับสั่งก็ดีเหมือนกันนะ  ให้ผ่านพ้นเทศกาลทะเลดอกไม้ไฟไปแล้วค่อยว่ากันอีกที อีกแค่สองสัปดาห์เองไม่ใช่เหรอ” ธรณ์บอกพลางเอื้อมมือไปตบไหล่มาร์ลิคเบาๆ  อีกฝ่ายเพียงแต่หันมามองแล้วก็พยักหน้าก่อนจะยกถ้วยชาตรงหน้าขึ้นมาดื่ม “จริงสิ  แล้วตกลงคุณหาหนังสือพิมพ์เก้าฉบับนั้นเจอรึเปล่าล่ะ” ได้ยินคำถามนี้ ธรณ์ก็ถอนใจเฮือกใหญ่ “ไม่เจอน่ะสิ  น่าเสียดายมาก  ผมน่าจะเอาติดตัวไปด้วยตั้งแต่วันนั้น  ไม่น่าเอาไปเก็บไว้เลย” “เรากลับไปคุยกันเรื่องนี้ที่บ้านพักของผมดีกว่า  บางเรื่องที่ผมได้รับรู้มาจากพ่อ อาจจะตรงกับที่คุณอ่านเจอในหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นเหมือนกัน” พูดจบมาร์ลิคก็วางถ้วยชาและลุกขึ้นเดินนำออกไป โดยมีธรณ์ลุกตามไปติดๆ เมื่อเดินทางมาถึงยังบ้านพักของมาร์ลิค ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านพักของธรณ์มากนัก  แทนที่จะถามถึงเรื่องที่ได้อ่านจากหนังสือพิมพ์ เขากลับถามในสิ่งที่สงสัยอยู่ในใจมานานแทน “คุณพอจะทราบประวัติของเนเนสต์ ลูกสาวบุญธรรมของคาจาร์บ้างรึเปล่า  ทำไมเธอถึงมีหน้าตาเหมือนพวกลูกครึ่งเอเชียยุโรป  แล้วยังเป็นคริสเตียนอีกด้วย  ในเมื่อคาจาร์ก็นับถือมุสลิมแบบเคร่งครัดมากไม่ใช่เหรอ” มาร์ลิคหันไปมองเขาด้วยสายตาสงสัย “คุณก็มีโอกาสได้รู้จักและเคยไปไหนมาไหนกับลูกสาวคาจาร์มาแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่ถามเรื่องนี้กับตัวเธอเองเลยล่ะ” “มันยังไม่มีโอกาสได้ถามน่ะสิ  อีกอย่างผมยังไม่กล้าด้วย กลัวเธอจะหาว่าละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัว” ธรณ์ตอบไปตรงๆ   “เอาเป็นว่า เท่าที่ผมทราบมา พ่อของคุณเนเนสต์เป็นนักท่องเที่ยวชาวบัลแกเรียที่มาพบรักกับหญิงสาวชาวออสเตคิน แต่พอฝ่ายหญิงตั้งท้องก็หนีกลับประเทศไปเฉยๆ  ฝ่ายหญิงคลอดลูกมาไม่กี่วันก็ป่วยเป็นอะไรสักอย่างเสียชีวิต  ซ้ำยังเป็นคนไม่มีญาติพี่น้อง ชาวบ้านเลยเอาเด็กไปฝากไว้กับบาทหลวงในมหาวิหารเมืองไซเบิ้ล ก่อนที่คาจาร์จะมารับเธอไปอุปการะต่อ” มาร์ลิคเล่าจากความทรงจำที่เคยอ่านบทสัมภาษณ์ของคาจาร์ในบทบาทของพ่อ จากนิตยสารฉบับหนึ่ง ซึ่งในบทสัมภาษณ์นั้น คาจาร์ได้เล่าถึงความเป็นมาของลูกชายและลูกสาวบุญธรรมไว้ค่อนข้างละเอียดทีเดียว ธรณ์นิ่งไปคล้ายกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ  เขาเงียบไปนานจนกระทั่งมาร์ลิคต้องส่งเสียงกระแอม “คุณมีเรื่องจะถามผมแค่นี้เองน่ะเหรอ” “สำหรับเรื่องของเนเนสต์คงพอแค่นี้   เอาเรื่องที่ผมอ่านเจอในหนังสือพิมพ์เล่มนั้นดีกว่า มีทั้งเรื่องของพระชายาแคทรีน่า แล้วก็คาจาร์   พระชายาแคทรีน่ากับพระธิดามีตัวตนจริงๆใช่มั้ย แล้วปัจจุบันนี้ทั้งสองพระองค์อยู่ที่ไหน ทำไมถึงอำลาราชวงศ์ไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองด้วย” “ใช้คำว่า ลี้ภัย น่าจะเหมาะกว่า  พ่อผมเล่าให้ฟังว่า พระชายาไม่ได้เต็มใจอำลาราชวงศ์จริงๆหรอก แต่ถูกบีบบังคับ ขู่เข็ญ  ถึงขั้นขู่เอาชีวิตด้วยซ้ำ สาเหตุก็มาจาก  ถูกตั้งข้อสงสัยว่าแอบคบชู้ และพระธิดาก็เป็นลูกชู้   จึงมีข่าวลือว่า ไม่ได้หนีไปต่างประเทศไงล่ะ แต่ถูกจับสำเร็จโทษแบบเงียบๆไปแล้ว ทั้งแม่และลูก  คุณเดาออกรึเปล่า ว่า ชู้รักของพระชายา คือใคร” “คาจาร์” ธรณ์ตอบแทบไม่ต้องคิด สีหน้าของเขาดูตกใจกับเรื่องที่ได้ฟังไม่น้อย   “และนี่ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่คาจาร์จ้องจะจองล้างจองผลาญ พวกเราเหลือเกิน  เขาประกาศในเวปไซต์ใต้ดินของพวกสมัชชาเมื่อตอนที่เจ้าชายฟารินอสรับตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ว่า เขาจะทำทุกอย่าง ให้พระราชาธิบดีกับองค์ชายต้องย่อยยับ ไม่มีชิ้นดี” มาร์ลิคเล่าต่อไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย  ในขณะที่คนฟังยิ่งมีอาการอึ้งหนักกว่าเดิม “ไม่ใช่เรื่องการเมืองล้วนๆอย่างที่ผมเคยเข้าใจสินะ” “ยังมีเรื่องอะไรอีกเยอะแยะที่คุณยังไม่รู้  และผมว่า ไม่รู้ยังจะดีซะกว่า” “ถ้าอย่างนั้น ผมขอถามอีกอย่างสิ   เจ้าหญิงพระธิดาของพระชายาแคทรีน่า มีพระนามว่าอะไร คุณพอจะทราบมั้ย” มาร์ลิคขมวดคิ้วเข้าหากันนิดๆ “ผมว่าผมเคยจำได้นะ แต่ทำไมตอนนี้นึกไม่ออก  ขอเวลานึกสักแป๊บละกัน” ต่างฝ่ายต่างเงียบกันไปครู่หนึ่ง แล้วมาร์ลิคก็ยิ้มออกมาได้ “จำได้แล้ว   พระนามของพระองค์คือ  เจ้าหญิงเมเนลย่า ใช่แล้วล่ะ” “เจ้าหญิงเมเนลย่า” ธรณ์ทวนคำอย่างครุ่นคิด ชายหนุ่มแน่ใจว่า ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินพระนามนี้  ทว่า ทำไมความรู้สึกลึกๆมันถึงคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก ราวกับเป็นชื่อของคนรู้จักที่ไม่ได้พบกันมานานแสนาน  แต่ เขาคงจะคิดไปเอง มันจะเป็นเช่นนั้นไปได้อย่างไร “แล้วในความคิดของคุณ  คุณคิดว่า พระชายากับพระธิดา ยังมีชีวิตอยู่ที่ใดที่หนึ่งบนโลกใบนี้ หรือถูกประหารไปแล้วจริงๆ” “คุณถามความคิดผม ผมก็จะตอบตามความเชื่อของตัวเองว่า  ทั้งสองพระองค์น่าจะยังมีชีวิตอยู่แน่นอน  ช่วงที่ผมเป็นเด็ก มีข่าวลือที่ผมได้ยินมากมาย  บ้างก็ว่า พระชายาแต่งงานมีครอบครัวใหม่กับเศรษฐีชาวอังกฤษและอยู่ที่นั่นกันอย่างสงบสุข    บ้างก็ว่า พระชายาสิ้นแล้ว แต่เจ้าหญิงยังมีชีวิตอยู่  อ้อ เคยมีข่าวลือถึงขั้นที่ว่า ทรงลี้ภัยไปอยู่ถึงจังหวัดเชียงใหมที่ประเทศไทยด้วยนะ  แล้วคุณล่ะ เท่าที่ฟังมา มีความคิดว่าไง” “ก็ไม่รู้สิ  มันเป็นเรื่องที่ผมค่อนข้างคาดไม่ถึงจริงๆ   แต่ผมเชื่อนะว่า ทั้งพระชายาและเจ้าหญิงน่าจะมีชีวิตอยู่ที่ใดสักแห่งบนโลกใบนี้  บางทีอาจจะเป็นชีวิตที่เรียบง่ายและสงบสุขอย่างที่เราคาดไม่ถึงกันเลยก็ได้” มาร์ลิคพยักหน้ารับรู้ แล้วก็เอนกายพิงกับพนักเก้าอี้เหมือนอยากจะพักผ่อนเต็มที  ธรณ์จึงถือโอกาสนี้ขอตัวกลับไปบ้านพักของตนเองเพื่อพักผ่อนบ้าง เทศกาลทะเลดอกไม้ไฟประจำปีของเมืองไซเบิ้ลใกล้เข้ามาทุกคณะ  การประชาสัมพันธ์และการโปรโมตเพื่อการท่องเที่ยวเป็นไปอย่างคึกคัก  เจ้าหน้าที่ผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง เร่งจัดตกแต่งสถานที่ตามแนวความยาวของถนนเลียบชายหาดทางทิศใต้เป็นระยะทางนับสิบกิโลเมตรกันอย่างสุดความสามารถ  ในขณะที่ผู้สนใจส่งผลงานปรดิษฐ์ดอกไม้ไฟของตนเองส่งเข้าประกวดชิงถ้วยพระราชทานฯ  ก็เริ่มออกมาทดสอบผลงานการออกแบบด้วยการจุดดอกไม้ไฟกันทุกๆค่ำคืน จึงส่งผลให้ช่วงหลังพระอาทิตย์ตกดินในหลายวันมานี้  ประชาชนมักจะได้ยินได้เห็นดอกไม้ไฟบนท้องฟ้ากันบ่อยๆเหมือนเช่นทุกปี จากนอกระเบียงห้องนอนของธรณ์  ชายหนุ่มกำลังแหงนหน้ามองดอกไม้ไฟลวดลายต่างๆที่ถูกส่งขึ้นมาบนผืนฟ้าสีดำอย่างเพลิดเพลิน  ในใจกำลังคิดถึงใครคนหนึ่ง ที่เคยบอกว่า ในช่วงเทศกาลทะเลดอกไม้ไฟถ้าขึ้นมาดูดอกไม้ไฟบนจุดชมวิว จะได้เห็นภาพบรรยากาศที่สวยงามมากในอีกมุมมอง   หลายวันแล้วที่เขาไม่ได้ไปพิพิธภันฑ์  ไม่ได้เจอกับใครคนไหนทั้งนั้น  ไม่ว่าเนเนสต์ หรือ มีมี่  อาจเป็นเพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ หญิงสาวสองคนที่เขาเข้าไปพัวพันใกล้ชิด ก็มีแค่สองคนนี้  บางครั้งจึงเกิดความไม่มั่นใจในความรู้สึกของตนเองว่า เขากำลังคิดอย่างไรกับทั้งสองกันแน่  สำหรับเนเนสต์ ชายหนุ่มยอมรับว่าบุคลิกห้าวปนน่ารักของเธอ มันทำให้เขาอยากเข้าหา  อยากเป็นเพื่อน อยากสนิทสนมมากกว่านี้   ทว่าเมื่อเทียบกับมีมี่ หญิงสาวผู้มีนัยน์ตาสวยหวานชวนฝัน ที่เขาไม่เคยได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเธอสักครั้ง  กลับทำให้ชายหนุ่มต้องปั่นป่วนหวั่นไหวในอารมณ์จนไม่เป็นตัวของตัวเองทุก เสน่ห์อันลึกลับชวนค้นหาของเธอ ดูจะมีผลต่อสัญชาตญาณแห่งบุรุษเพศของเขาทุกครั้งที่ได้ชิดใกล้   และเขาก็รู้สึกได้ว่าเธอเองก็มีปฏิกิริยาตอบสนองไม่แตกต่างจากเขาเช่นกัน   แล้วอีกนานแค่ไหนที่เขาจะได้ค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอสักที “ตัวจริงของคุณเป็นใคร  มาจากไหนกันแน่นะ มีมี่” จบตอนที่ 13 จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 00:37:04

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีกันตอนดึกมากอีกแล้ว ^^   เอาตอนใหม่มาฝากกันแบบง่วงๆค่ะ  สงสัยกาแฟจะเริ่มหมดฤทธิ์แล้ว >< ตอบกระทู้ตอนที่แล้ว ธรณ์นี่หลายใจจริงๆ ตกลงจะสนใจผู้หญิงคนไหนกันแน่เนี่ย แต่ตอนนี้เชียร์มีมี่แล้วกันนะคะ ^^ จากคุณ : รพิชา<<< ดูเหมือนธรณ์ก็น่าจะเริ่มรู้ใจตัวเองแล้วล่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ:) ธรณ์ เป็นตัวละครที่มีมิติมากเลยนะคะ หลายใจสมจริง อิๆ จากคุณ : Setakan<<< ประมาณว่า มาอยู่ต่างเมืองแล้วผู้หญิงที่ใกล้ชิดก็มีแค่สองคนนี้มั้งคะ  ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ :) จะมากเกินไปแล้วนะ........... จากคุณ : มีมี่แฟนคลับ (GTW)<<< แหะๆ ยังมีมากกว่านี้อีกค่ะ ><  ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ :) มาตามเก็บค่า ตาธรณ์นี่จะยังไงแน่นะ จากคุณ : scottie<<< ตอนนี้เริ่มจะแน่ใจตัวเองนิดๆแล้วค่ะ  ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ :) ธรณ์หลายใจจริงๆ เลย แล้วจะทำให้มีมี่กับเนเนสต์ผิดใจกันหรือเปล่า จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin)<<< ต้องติดตามหาคำตอบกันต่อไปค่ะ ว่าระหว่างเพื่อนสองคนนี้จะเป็นอย่างไร   ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ :) ก่อให้เกิดความรู้สึกหลายหลาย ทั้งตกพระทัย คาดไม่ถึง และช็อก -->> หลากหลาย ทั้งเนเนสต์ทั้งมีมี่ตกหลุมรักธรณ์ทั้งคู่เลยสิคะเนี่ย แล้วตกลงธรณ์ชอบใครกันแน่เนี่ย จากคุณ : นารีจำศีล<<< ขอบคุณที่ช่วยตรวจคำผิดนะคะ  ส่วนเรื่องรักๆของทั้งสามคนก็ต้องหาคำตอบกันต่อไปค่ะ   ขอบคุณที่ติดตามอ่า่นนะึคะ  :) เข้ามาเดาใจของธรณ์กันต่อค่ะ จากคุณ : อรุสา (npuiy) น่าจะเริ่มเดาไม่ยากแล้ว ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ :) ไม่อยากให้สายสัมพันธ์อันดีของเพื่อนสาวสองคนต้องมีอันบาดหมางเพราะผู้ชายคนเดียวเลย จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต<<< ฮ่า อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้ค่ะ   ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ :) ขอบคุณกิฟท์จาก คุณมานีโอลา, รพิชา, kdunagin, Setakan, GTW, นารีจำศีล, สามปอยหลวง, npuiy, กาแฟเย็นเพิ่มช็อต, แก้วกังไส, trenah แะคุณลูนาติก ด้วยค่ะ ^^ พบกันใหม่ตอนต่อไปนะคะ ;D จากคุณ : Travel to the moon เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 00:48:38

ความคิดเห็นที่ 4 พอรู้ว่าคาจาร์แค้นเพราะเรื่องส่วนตัวด้วยทำให้รู้สึกว่าอุดมการณ์ที่มีลดความสำคัญลงเยอะเลยค่ะ เดาว่ามีมี่ก็คือเจ้าหญิงเมเนลย่า จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 02:19:43

ความคิดเห็นที่ 5 เดาว่ามีมี่คือเจ้าหญิงเมเนลย่าเหมือนกันค่ะ แต่หวังว่ามีมี่จะไม่ใช่ลูกคาจาร์นะคะ จากคุณ : รพิชา เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 03:07:55

ความคิดเห็นที่ 6 ยังไม่หายโกรธ.. จากคุณ : ประธานสมาคมแอนตี้ธรณ์ (Psycho man) เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 17:10:41

ความคิดเห็นที่ 7 เนเนสต์ หรือ มีมี่ ใครจะเป็นเจ้าหญิงเมเนลย่า เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 18:18:08

ความคิดเห็นที่ 8 เดี๋ยวพอเจอเนเนสต์ก็เปลี่ยนใจอีก ฮิๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 19 ก.พ. 55 21:59:45

ความคิดเห็นที่ 9 คิคเหมือนคุณscottieค่ะ จากคุณ : กาแฟเย็นเพิ่มช็อต เขียนเมื่อ : 20 ก.พ. 55 20:53:44

ความคิดเห็นที่ 10 พ่อคนใจโลเล.. จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 55 04:56:20

ความคิดเห็นที่ 11 หลังจากได้ไคร่ครวญไตร่ตรองด้วยตนเองมาพอสมควรแล้ว -->> ใคร่ครวญ “ได้สิ  ถ้ารน้องต้องการ  มานั่งข้างๆพี่มา” -->> ร.เรือ เกินมาค่ะ เดาว่ามีมี่นั่นแหละคือเจ้าหญิงเมเนลย่า ส่วนธรณ์จริงๆ แล้วแอบหลงรักมาร์ลิคต่างหากใช่ไหมคะ? อิ อิ ล้อเล่นนะคะ ก็โลเลเลือกสาวไม่ถูกสักทีนิ   จากคุณ : นารีจำศีล เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 55 19:52:30